Ακολουθώντας τα βήματα του αείμνηστου θείου του και των γονέων του, ο Κωνσταντίνος Β΄ προσπάθησε να αποτελέσει σημείο συγκέντρωσης για εκείνα τα στοιχεία της κοινωνίας των πολιτών που ήταν αντιθετα στον στόχο της χούντας για την υποβολη υπερβολικης πειθαρχιας στο εθνος. Ο βασιλιάς και η βασίλισσα παρέμειναν σημαντικά σύμβολα συνέχειας σε εκείνους τους πολλούς Έλληνες που ήταν ανήσυχοι για το καθεστώς των συνταγματαρχών. Ο Κωνσταντίνος ΙΙ συνέχισε να υποστηρίζει μια σειρά από φιλανθρωπικά ιδρύματα που υποστηρίζονται από το παλάτι που λειτούργησαν σχεδόν ως ένα de facto εναλλακτικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.
Η γέννηση του πρίγκιπα του Παύλου τον Μάιο του 1967 ήταν ένα σημαντικό ορόσημο για τους μοναρχικούς Έλληνες που ανησυχούσαν για τη συνεχιζόμενη βιωσιμότητα της μοναρχιας. Ο πεθερός του Κωνσταντίνου Β ', ο Βασιλιάς Φρέντερικ ΙΧ και η Βασίλισσα Ίνγκριντ της Δανίας παρευρέθηκαν στην βάπτιση του εγγονού τους Πρίγκιπα Πάυλου για να δείξουν την υποστήριξή τους στην ελληνική μοναρχία. (Περισσότεροι ξένοι βασιλεις θα είχαν παρευρεθεί στην βάπτιση αν δεν ήταν το καθεστώς των συνταγματαρχών). Η συμμετοχή των Δανών παππούδων του Πρίγκιπα Πάυλου ήταν επίσης πολύ χρήσιμη επειδή τα δημοκρατικά διαπιστευτήρια της μοναρχίας της Δανίας ήταν, και είναι, άψογα.
Ο Κωνσταντίνος Β΄ έλαβε επίσης ηθική υποστήριξη όταν αυτός και η βασίλισσα Άννα-Μαρία επισκέφτηκαν τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά τον Σεπτέμβριο του 1967. Ο Πρόεδρος Λίντον Τζόνσον εδειξε μια προσωπική συμπαθεια προς τον Κωνσταντίνο Β΄ και συμβούλεψε τον βασιλιά να αποπεμψει τους συνταγματάρχες όταν θα ήταν εφικτό. Ο πρόεδρος διαβεβαίωσε επίσης σιωπηρά την Αυτού Μεγαλειότητα για αμερικανική υποστήριξη. (Η εμφάνιση βεβαια του παρακράτους οδήγησε σε φοβία πολλούς Ελλήνες ότι η αμερικανική CIA κατευθυνει την ελληνική πολιτική ).
Το πρόβλημα για τον Κωνσταντίνο Β για την αποπομπη των συνταγματαρχών ήταν ότι η βάση στήριξης του καθεστώτος της 21ης Απριλιου στην κοινωνία ήταν μοναρχική. Ακόμα και αξιωματικοί του μοναρχικού στρατού που δεν ήταν μέρος του στρατιωτικού δικτύου του καθεστώτος της χουντας αρχικά συμπαθούσαν την χουντα. Οι κεντρικοί πυλώνες υποστήριξης του βασιλιά ήταν η αεροπορία και το ναυτικό. Ωστόσο, (όπως τα γεγονότα το 1973 θα έδειχναν αργότερα) η πίστη στη μοναρχία του ναυτικου και της αεροποριας δεν θα ήταν αρκετή για να ανατρέψει τους συνταγματάρχες.
Μια επιλογή που είχε ο βασιλιάς ήταν να παραιτηθεί από πρωθυπουργός ο Κολλιας και να προλάβει τους συνταγματάρχες διορίζοντας γρήγορα τον στρατηγό Σπαντιδάκη ως νέο πρωθυπουργό. Αλλά ακόμη και αυτή η επιλογή δεν ήταν πραγματικά βιώσιμη επειδή ο συνταγματάρχης Παπαδόπουλος είχε αποδείξει από το πραξικόπημα του Απριλίου ότι η επιχειρησιακή αρχή ήταν στα χέρια του και ότι μπορούσε να απομακρυνθεί μόνο με πραξικόπημα που θα υποστηρίζονταν από το στρατό.
Ο Κωνσταντίνος Β΄ προσπάθησε να αποσπάσει τον στρατό από τους συνταγματάρχες εκμεταλλευόμενος τη δυσαρέσκεια για το Κυπριακό. Αυτή η νησιωτική δημοκρατία στο Αιγαίο είχε ανεξαρτησία το 1960 από τη Βρετανία και έκτοτε είχε πληγεί από ταραχές μεταξύ της ελληνικής πλειοψηφίας και της τουρκικής μειονότητας. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ήταν σε εξέλιξη το 1967 για την επίλυση της έντασης μεταξύ των δύο εθνών που προκλήθηκε από την εγχώρια κυπριακή πολιτική.
Για να ενισχύσει τη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας ο Παπαδόπουλος είχε συναινέσει στο διορισμό του διεθνώς αναγνωρισμένου Παναγιώτη Πιπινέλη ως υπουργού Εξωτερικών το Νοέμβριο του 1967. Ο Παπαδόπουλος ήταν απρόθυμος να διορίσει τον Πιπινέλη ως υπουργό Εξωτερικών επειδή ο Πιπινέλης ήταν φιλοβασιλικός. Ο Πιπινέλης ήταν βασικός και έξυπνος πολιτικός σύμβουλος του Κωνσταντίνου Β 'και του Βασιλιά Παύλου.
Αν και ο Κωνσταντίνος Β΄ ενέκρινε στην πραγματικότητα την επιτυχία του Πιπινέλη στην εξουδετέρωση της Κυπριακής κρίσης (οι συγκρούσεις είχαν ξεσπάσει τον Νοέμβριο του 1967 στην Κύπρο) τον Δεκέμβριο του 1967 ο βασιλιάς κινήθηκε εκμεταλλευομενος την εθνική δυσαρέσκεια που επικρατουσε στον στρατό σχετικα με την Κύπρο για να ανατρέψει τους συνταγματάρχες. Ο βασιλιάς κατάλαβε ότι αυτή ήταν η μόνη πραγματική του ευκαιρία να τερματίσει με την δυναμη του στρατου το καθεστώς των συνταγματρχών, οπότε η Αυτού Μεγαλειότητα πήρε το ρίσκο. Ακόμα και αυτό το παράθυρο ευκαιριών ήταν στενό για τον βασιλιά, επειδή οι συνταγματάρχες είχαν μια σφιχτή στρατιωτική λαβή στην Αθήνα.
Το δεκατρία είναι ένας άτυχος αριθμός: Το αποτυχημενο βασιλικο αντιπραξικοπημα της 13ης Δεκεμβρίου 1967
Ως εκ τούτου, η Αυτού Μεγαλειότητα αποφάσισε να ξεκινήσει τη στρατιωτική εξέγερση από τη Λάρισα και την Καβάλα στις 13 Δεκεμβρίου, όπου πέταξε εκει μαζί με την άμεση οικογένεια του και τον πρωθυπουργό της Αυτού Μεγαλειότητας * Η περιοχή της Καβάλας ήταν αριστερό προπύργιο, και το στοιχείο του αιφνιδιασμου έδωσε τη δυνατότητα στον βασιλιά να πάρει με το μερος του τη Λάρισα όπου η Αυτού Μεγαλειότητα χαιρέτισε τους αντι-χουντικους ντόπιους (που ήταν συντριπτικά δημοκρατικοί). Από τη βάση της Λάρισας, ο βασιλιάς απο το ραδιόφωνο εξέδηλωσε την αντίθεσή του στους συνταγματάρχες και ζήτησε αποκατάσταση της δημοκρατίας. (Εάν το βασιλικό αντι-πραξικόπημα ήταν επιτυχές, ο βασιλιάς θα όριζε τον Πέτρο Γαρουφαλιά ως νέο πρωθυπουργό). Λόγω της ελεύθερης μετακινησης της Αυτού Μεγαλειότητας, το ναυτικό και η αεροπορία κινητοποιήθηκαν για να υποστηρίξουν τον βασιλιά τους.
(* Την συνοδεια του βασιλια αποτελούσαν εκτος από τον βασιλιά, η βασίλισσα Aννα - Μαρια, η βασίλισσα Φρειδερίκη, η διετή κόρη του βασιλιά Πριγκίπισσα Αλεξία, ο Πρίγκιπας Παύλος, η αδελφή του βασιλιά, η Πριγκίπισσα Ειρήνη και ο Πρωθυπουργός Κολλιας).
Το ανυπέρβλητο και θανατηφόρο πρόβλημα που πάντα αντιμετώπιζε η Αυτού Μεγαλειότητα ήταν ότι δεν μπόρεσε να εξουδετερωσει τον αυστηρό επιχειρησιακό έλεγχο του συνταγματάρχη πανω στον στρατό. Ο έξυπνος(;) Παπαδόπουλος είχε ήδη εφαρμόσει ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης σχετικά με ένα πιθανό βασιλικό αντεπιχείρημα(ΜΗΠΩ Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΤΟΝ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕ;). Αυτό ενεργοποιήθηκε γρήγορα από τον Παπαδόπουλο, έχοντας συλλάβει τους περισσότερους από τους στρατηγους που υπηρετούσαν στην Ελλάδα. Η αποτυχία του βασιλικού επιτελείου να μετακινηθει οδικως απαιτούσε την πτήση του βασιλικού επιτελειου από την Ελλάδα. στις 13 Δεκεμβρίου 1967. Το βασιλικό αεροπλάνο έφτασε στη Ρώμη τις πρώτες πρωινές ώρες της 14ης Δεκεμβρίου το πιλοταριζε ο ιδιος ο βασιλιας και προσγειώθηκε το αεροπλάνο με σχεδόν άδειο ρεζερβουάρ καυσίμου.
Η αποτυχία του βασιλικού αντιπραξικοπήματος δεν ήταν τόσο λάθος, αλλά ηταν μια δοκιμασία που ο Κωνσταντίνος Β΄ έπρεπε να περάσει για να δει αν είχε την ικανότητα να εκδιώξει τους συνταγματάρχες. Από την αρχή, ο Κωνσταντίνος Β΄ δεν είχε σαφώς την ευχερεια να ξεκινήσει στρατιωτικό πραξικόπημα στην Αθήνα. Η περιοχή της Καβάλας προσέφερε στη Μεγαλειότητα του ένα βαθμό ελευθερίας ενεργειών που διαφορετικά δεν θα είχε. Το ξεκίνημα του πραξικοπήματος από τη Λάρισα έδωσε τη δυνατότητα στον βασιλιά να δοκιμάσει τον βαθμό στρατιωτικής δράσης που είχε στην πραγματικότητα. Με την εκδηλωση του πραξικοπήματος μονο στη Λάρισα, ο βασιλιάς διαπίστωσε ότι η στρατιωτική του υποστήριξη σε εθνικό επίπεδο ήταν ανεπαρκής οποτε επρεπε να αποχωρησει απο την χωρα.
Οι επικριτές του βασιλιά υποστήριξαν ότι ο βασιλιάς θα έπρεπε να ήταν πιο προετοιμασμένος τον Απρίλιο και τον Δεκέμβριο του 1967 και να διακινδυνεύσει περαιτέρω φτανοντας μεχρι και την αιματοχυσία. Έχοντας μεγαλώσει κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, ο Κωνσταντίνος Β΄ γνώριζε πάντα την ανάγκη να αποφευχθούν οι εμφύλιες συγκρούσεις που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν σοβαρά την εθνική συνοχή. Επιπλέον, ως βασιλιάς, ο Κωνσταντίνος Β΄ ηταν αντιθετος με την ιδεα να αποτελεσει αυτος την αφορμη ενος νεου εθνικού διχασμού που θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει σε ενα άλλο εμφύλιο πόλεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου