ΒΑΣΙΛΕΙΑ - ΕΘΝΑΡΧΙΑ

Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β ΄ ΑΔΙΚΑ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ . ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΟΜΩΣ ΠΑΝΤΟΤΕ Ο ΗΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. Ο ΕΘΝΑΡΧΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗΓΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.ΜΕ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΡΑΤΗ Η ΡΩΜΕΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

KING CONSTANTINE ΙΙ EXTRACTED OF HIS THRONE UNFAIRLY . BUT ALWAYS REMAIN THE NATIONAL LEADER. THE NATIONAL ROLE OF THE KING IS INDEPENDENT FROM THE HEAD OF THE STATE. KING IS ALWAYS THE FATHER OF THE NATION. WITH MONARCHY BECOME VISIONABLE THE ROMAN FOLLOWING OF THE GREEK NATION.

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΘΥΡΕΟΣ

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ   ΘΥΡΕΟΣ
ΙΣΧΥΣ ΜΟΥ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ.

 

Τὴν δεὐτερη ἡμέρα τῆς ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ,  τὴν  21η Ἰουλίου 1974, οἱ Τοῦρκοι ἀφοῦ εἶχαν ἑδραιώσει  τὸ προγεφύρωμα τους στὸ Πεντεμίλι,   ἑτοίμαζαν τὸ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΥΜΑ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ποὺ θὰ ἔκρινε τὸν ἀγῶνα , μὲ τὴν μεταφορὰ   ΑΡΜΑΤΩΝ ΜΑΧΗΣ Μ‒47 καί Μ-48.
 Τὴν ἴδια ὠρα  στὴν Ἀθήνα Ο  "ΑΟΡΑΤΟΣ ΔΙΚΤΑΤΩΡ" ΔΗΜ. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕ ΤΗΝ ΚΗΡΥΞΗ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΕ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ.
 Στὴν σύσκεψη ὅμως τῶν  Ἀρχηγῶν τῶν Ἐπιτελῶν  
(στὶς 10πμ τῆς 21ης Ἰουλίου στὸ γραφεῖο τοῦ ΑΕΔ) Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΑΡΝΗΘΗΚΕ  ΝΑ ΥΠΑΚΟΥΣΕΙ ΣΤΟΝ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ἐπικαλούμενη διάφορες δικαιολογίες, ἄλλες πραγματικὲς (πχ τὰ πιὸ πολλὰ ἅρματα βρίσκονταν στὴν Ἀττική) κι ἄλλες πλασματικές (πχ ὁ Α/ΓΕΝ  ΑΡΑΠΑΚΗΣ ὑποστήριξε ὅτι τὸ Ναυτικὸ δὲν μποροῦσε νὰ "καλύψει" ΚΑΙ τὴν Κύπρο ΚΑΙ τὸ Αἰγαῖο, ἐνῶ ὁ Α/ΓΕΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ μιλοῦσε γιὰ συγκεντρώσεις βουλγαρικῶν δυνάμεων στὰ βόρεια σύνορά μας..). 
 Ἡ ἄρνηση αύτὴ ὀφειλόταν στὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἠγεσία τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων   ΦΟΒΗΘΗΚΕ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ (ὐφ. ἐξωτ.ΣΙΣΚΟ καὶ πρεσβ.ΤΑΣΚΑ) ποὺ  ἀπείλησε  ὅτι ΑΝ ΚΗΡΥΞΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ (διαλύοντας τὴν ΝΑ πτέρυγα τοῦ τότε  ΝΑΤΟ...) θὰ εὕρισκαν ἀπἐναντι τους τὶς ΗΠΑ.
(Παρέκβαση: ΤΟ 1974 ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕ  ΥΠΕΡΟΠΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΔΙΟΤΙ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΥΠΕΡΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΥΠΟΒΡΥΧΙΩΝ ΤΥΠΟΥ 209 ΠΟΥ ΔΙΕΘΕΤΕ, ΕΙΧΕ ΣΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΗΣ  ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΓΑΛΛΙΚΑ ΑΡΜΑΤΑ ΑΜΧ—30 ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΑ ΥΠΕΡΣΥΓΧΡΟΝΑ ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ ΦΑΝΤΟΜ F-4.)
 Ἔτσι λοιπὸν ἐνῶ ὁ "ἀόρατος δικτάτωρ" Ταξ/χος  ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ εἶχε ἀποφασίσει ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ,ἡ ἡγεσία τῶν ΕΔ  ἀποφάσισε  ΚΡΥΦΙΩΣ τὸ μεσημέρι τῆς 21ης ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 ΝΑ ΡΙΞΕΙ  ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΚΑΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ (οἱ πιὸ πολλοὶ πρότειναν τὸν ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟ, τὸν  πρωθυπουργὸ ποὺ εἶχε ρίξει τὸ Πραξικὸπημα τοῦ 1967, ὅμως ὁ ΑΡΑΠΑΚΗΣ καὶ οἱ ὑπαρχηγοὶ τοῦ Ἰωαννίδη—ΕΝ ΑΓΝΟΙᾼ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ....—προτιμοῦσαν τὸν ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ, ὅπερ καὶ ἐγένετο)

  Ἐν τῷ μεταξὺ τὰ χαράματα τῆς 21ης πρὸς 22ας Ἰουλίου  ὁ ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ (ὑπ.ἐξ. τῶν ΗΠΑ) ἐπικοινώνησε μὲ τὸν Α/ΓΕΝ ΑΡΑΠΑΚΗ (τὸ μόνο ποὺ βρῆκε στὸ τηλέφωνο ἐπειδὴ εἶχε συμφωνηθεῖ νά τηρηθεῖ ΣΙΓΗ ΑΣΥΡΜΑΤΟΥ  ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση  ἐν ὄψει τῆς κήρυξης Πολέμου πρὸς τὴν Τουρκία..) ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΚΑΤΑΠΑΥΣΗ ΠΥΡΟΣ . 
Τότε ὁ Ἀραπάκης ἐνημἐρωσε τὸν Κίσσινγκερ γιὰ τὴν ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ  μὲ τοὺς Ἀρχηγοὺς τῶν Ἐπιτελείων  γιὰ  ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ (καὶ ὁ Κίσσινγκερ τὸ ἀνακοίνωσε αὐτὸ  στὰ διεθνῆ πρακτορεῖα Ειδήσεων...)

 Τὴν ἑπόμενη,  ὁ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΣ γιὰ τὶς κινήσεις τῶν Ἀρχηγῶν  ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ  ἐν ὄψει τῆς ἐπερχόμενης ἐκεχειρίας(4μμ)  καὶ γιὰ νὰ προλάβει τὸ τελευταῖο ΤΟΥΡΚΙΚΟ  ἀποβατικὸ κῦμα μὲ τὰ ΑΡΜΑΤΑ ΜΑΧΗΣ , ἔδωσε ἐντολὴ στὶς 11πμ τῆς 22ας ΙΟΥΛΙΟΥ 1974   ΝΑ ΑΠΟΓΕΙΩΘΟΥΝ ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ PHANTOM ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ ΤΟ ΑΠΟΒΑΤΙΚΟ ΚΥΜΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΕΡΝΕ ΤΑ ΑΡΜΑΤΑ τὰ ὁποῖα καὶ  θὰ ἔκριναν τὴν μάχη τῆς Κυρήνειας.

 Ὠστόσο, ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΔΟΘΗΚΕ Η ΕΝΤΟΛΗ  ΓΙΑ ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΤΩΝ PHANTOM ΚΑΙ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΑΝΑΚΛΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΤΑ ΔΙΑΤΑΓΗ ΜΠΟΝΑΝΟΥ ( καὶ καθ’ ὑπόδειξιν τῶν Ἀμερικανῶν ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΕΙ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΥΡΡΑΞΗ)
 Ἐδῶ χάθηκε ἡ μάχη τοῦ Ἀττίλα 1 :
ΑΝ ΕΙΧΑΝ ΣΤΑΛΕΙ ΤΟΤΕ ΤΑ ΦΑΝΤΟΜ
Η ΚΥΡΗΝΕΙΑ ΘΑ ΕΙΧΕ ΣΩΘΕΙ..
 κι ΕΔΩ ΕΓΚΕΙΤΑΙ  ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΚΥΡΙΟΥΣ ΕΝΟΧΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΤΩΝ  ΕΠΙΤΕΛΕΙΩΝ ΜΠΟΝΑΝΟ,ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ,ΑΡΑΠΑΚΗ— δηλ. ὅλην τὴν ἠγεσία τῶν Ἐνὸπλων Δυνάμεων...

Τελικά Η ΚΥΡΗΝΕΙΑ ΕΠΕΣΕ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΚΕΧΕΡΕΙΑ τὸ μεσημέρι τῆς 22ας ΙΟΥΛΙΟΥ 1974  καὶ τὴν ἑπομένη (23‒7‒1974)  οἱ  Ἀρχηγοὶ τοῦ Στρατεύματος  ΠΑΡΑΓΚΩΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ἔφεραν στὴν ἐξουσία  τὸν ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ,μέ τὴν ὐπὀρρητη συμφωνία  ΝΑ ΜΗΝ ΔΩΣΟΥΝ ΠΟΤΕ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. 
Γι αύτὸ καὶ ποτὲ ὁ Καραμανλῆς δὲν  παρέπεμψε σὲ Δίκη   ΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ (δηλ. τὴν ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΟΣ : ΓΚΙΖΙΚΗ—ΜΠΟΝΑΝΟ—ΓΑΛΑΤΣΑΝΟ—ΑΡΑΠΑΚΗ—ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ) ἐπειδὴ αὐτοὶ  ἦταν ποὺ  ΕΦΕΡΑΝ τὴν Μεταπολίτευση καὶ  τὸν ἴδιο ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, φοβούμενοι τὸν  Πόλεμο μέ τὴν Τουρκία .

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ.

Δ. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ Κ.ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ






ΓΚΙΖΙΚΗΣ—ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ—ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ



https://diamantiskoutoulas.blogspot.com/2024/03/blog-post_44.html

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2024

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ

Γράφει ο Αντγος ε.α. Φωτιάδης   Ιωάννης, Πρώην Υπαρχηγός

Εθνικής Φρουράς Κύπρου.

Οι Έλληνες της Συρίας πρωτοεμφανίσθη-

καν τον 7ο π.χ.αιώνα. Το όνομα Συρία είναι

Ελληνικό από το Ασσυρία. Οι πρώτοι μετανα-

στεύσαντες Έλληνες στην Εγγύς Ανατολή

προήρχοντο από περιοχές θαλάσσιες.

Ιστορικά στοιχεία: Ελληνιστική εποχή

[326-30 π.χ.]. Η ιστορία τους παραδοσιακά ξε-

κινάει με την κατάκτηση της Περσικής Αυτο-

κρατορίας από τον Μέγα Αλέξανδρο. Μετά

τον θάνατό του η Αυτοκρατορία χωρίσθηκε σε

επί μέρους κράτη. Η περιοχή ετέθη υπό τον

έλεγχο του Σελεύκου Α ́ Νικάτορα, ιδρυτή της

Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών.Κέντρα πολι-

τιστικής επέκτασης του Ελληνισμού, υπήρξαν

οι Αντιόχεια, Λαοδίκαια,Αμάσεια, Σελεύκεια.

Η ανάμειξη των Ελληνόφωνων γέννησε μία

αττική διάλεκτο, γνωστή ως Ελληνιστική, γνω-

στή για όλο τον κόσμο. Η Αυτοκρατορία Σε-

λευκιδών διατήρησε την υπεροχή Ελληνικών

εθίμων. Είχε μεγάλο αριθμό φρουρίων, στρα-

τιωτικές αποικίες[=κατοικίες].

Ρωμαϊκή εποχή:Οανατολικός Ελληνισμός

ήκμασε υπό Ρωμαϊκή κυριαρχία στις περιο-

χές, Δεκάπολη,Αντιόχεια. Βρέθηκαν υπό κυ-

ριαρχία με προσάρτηση της Σελεύκειας από

τον Πομπηΐο. Το 135 μ.χ κατά εξέγερση Εβραί-

ων, βορράς-νότος συγχωνεύθηκαν στην Ρω-

μαϊκή Επαρχία Συρίας-Παλαιστίνης. Διατηρή-

θηκαν έως το 90 μ.χ..Οπληθυσμός τηςΠαλαι-

στίνης ήταν πολυθεϊστικός [Φοίνηκες, Εβραί-

οι, Έλληνες, αραβικές κοινωνίες].

Βυζαντινή Εποχή: Στον μεσαίωνα οι Βυ-

ζαντινοί Έλληνες αυτοπροσδιοριζόταν Ρωμαί-

οι ή Ρωμιοί, Γκραικοί. Μιλούσαν μεσαιωνικά

Ελληνικά. Αισθανόταν απόγονοι της Κλασσι-

κής Ελλάδας, κληρονόμοι των Ρωμαίων. Η

κυριαρχία στην Εγγύς Ανατολή, γνωστή ως

Επισκοπή Ανατολής, κατέστη από τις σημαντι-

κότερες εμπορικές, αγροτικές, θρησκευτικές,

πνευματικές περιοχές. Μεταξύ [609-628 μ.χ.]

περιήλθε στην κατοχή Σασανιδών [δυναστεία

Περσών]. Ανακαταλήφθηκε από τον Αυτοκρά-

τορα Ηράκλειτο. Με άλωση της Σελεύκειας

περιήλθε οριστικά στους Άραβες.

Οθωμανική περίοδος: Οι οπαδοί της Ελ-

ληνικής Ορθόδοξης-καθολικής εκκλησίας

θεωρούνταν μέρος του Ρωμαϊκού έθνους.

Κατά τον Γάλλο Ιστορικό-Εθνογράφο Αλέξαν-

δρο Σανβύ το 1878 ζούσαν εκεί 160.000 Έλ-

ληνες.

Ελληνική Ανεξαρτησία: Στην Οθωμανική

Αυτοκρατορία έγιναν διωγμοί Ελλήνων. Ο

αριθμός των θυμάτων δεν δύναται να εκτιμη-

θεί. Διωγμοί έγιναν σε Μ. Ασία, Πόντο, υπό-

λοιπη Ελλάδα,Νησιά. Ο αριθμός εκτιμάται πά-

νω από 2.000.000. Το 1923 και ανταλλαγή

πληθυσμών μετά την Μικρασιατική καταστρο-

φή. 17.000.εξαθλιωμένοι Έλληνες κατέφθα-

σαν στη Συρία για πρόσκαιρη ή μόνιμη εγκατά-

σταση.

Σήμερα: Υπάρχει παροικία 4.500 κατοί-

κων, οι περισσότεροι Συριακής υπηκοότητας.

Ζούν εις Χαλέπι[εμπορικό, οικονομικό κέν-

τρο], Ταρσούς, Δαμασκό. Υπάρχουν και 8.000

Ελληνόφωνοι Μουσουλμάνοι κριτικής κατα-

γωγής. Αντιμετωπίζουν φτώχεια πείνα. Μετά

12ετή πόλεμο στην περιοχή περιμένουν βοή-

θεια. Καταφύγιό έχουν την εκκλησία Αντιόχει-

ας.[Πατριάρχης Ιωάννης]. Οι Έλληνες εκεί

έχουν πολιτισμό 1.400 ετών.

Η Ελλάς ηγείται εκστρατείας στην Ευρω-

παϊκή Ένωση και αλλού προς προστασία του

εναπομείναντος προσωπικού, διαφύλαξη της

θρησκευτικής, πολιτιστικής κληρονομιάς,

αποκατάσταση μνημείων, επιστροφή κλαπέν-

των.

Ο Σέλευκος Α' Νικάτωρ (358 π.Χ. ή 353 π.Χ. – 281 π.Χ.) ήταν ένας από τους διαδόχους του Αλέξανδρου του Μεγάλου , ιδρυτής της δυναστείας των Σελευκιδών, που βασίλεψε στο Ασιατικό τμήμα της πρώην Περσικής Αυτοκρατορίας.Γεννηθηκε στον Ευρωπο της επαρχιας Παιονιας, του δημου Παιονιας του νομου Κιλκις.

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2024

Η εκστρατεία της Καλλίπολης (1915): Δεν ήταν λάθος η μη συμμετοχή της Ελλάδας σ’ αυτή.

Ο Βενιζελος ηθελε αλλα οι Ρωσοι  δεν ηθελαν με τιποτε να παρουν μερος ελληνικες δυναμεις στην επιχειρηση. Οι Βουλγαροι περιμεναν να βγουν στον πολεμο με την ΑΝΤΑΝΤ οι Ελληνες για να πανε αυτοι με τους Τουρκους και τους Γερμανους ωστε να επιτεθουν στην Ελλαδα για να παρουν την Μακεδονια και την Θρακη. Οι αγγλοι εδιναν στον Βενιζελο αοριστες υποσχεσεις για εδαφη στην Μικρα Ασια με τον ορο να παραχωρηθουν στην Βουλγαρια η Δραμα, Καβαλα, Χρυσουπολη.Στο τελευταιο συμβουλιο του Στεμματος κανεις πολιτικος αρχηγος δεν υποστηριξε τις θεσεις του Βενιζελου. Οι συμμαχοι ειχαν διαθεσει 9 μεραρχιες(7 στηναρχη και μετα αλλες 2) ,οι τουρκοι ειχαν 6 μεραρχιες. Επρεπε οι συμμαχοι να επιτεθουν αρχικα με 3πλασια δυναμη για να εχουν νικηφορο αποτελεσμα.

Οι δραματικές διαβουλεύσεις μεταξύ Βασιλεως Κωνσταντίνου Βενιζέλου – για τη συμμετοχή ή όχι της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο – Η εκστρατεία των Δυνάμεων της Entente στην Καλλίπολη και η συντριπτική ήττα τους.
Στις 28 Ιουνίου 1914 δολοφονήθηκαν στο Σαράγεβο της Βοσνίας, επαρχία τότε της Αυστροουγγαρίας, ο αρχιδούκας διάδοχος της Αυστρίας Φερδινάρδος και η σύζυγός του Σοφία φον Τσότεκ από τον νεαρό Σερβοβόσνιο σπουδαστή Γκαβρίλο Πρίντσιπ, οπαδό της πανσλαβικής κίνησης, η οποία διευθυνόταν από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα της Σερβίας.

Αυτό το γεγονός αποτέλεσε την αφορμή για το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Από τη μία πλευρά, οι λεγόμενες Κεντρικές Δυνάμεις (Αυτοκρατορίες), με επικεφαλής τη Γερμανία, την Αυστροουγγαρία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία και από την άλλη οι δυνάμεις της Entente (Αντάντ), της «Εγκάρδιας Συνεννόησης», με επικεφαλής τη Μ. Βρετανία, τη Γαλλία και τη Ρωσία. Η σύγκρουση ξεκίνησε στις 28 Ιουλίου 1914, με την κήρυξη πολέμου από την Αυστροουγγαρία στη Σερβία, την οποία μάλιστα αποκαλούσε «χώρα δολοφόνων».



Η κατάσταση στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1914

Τον Ιούλιο του 1914, δεν είχε συμπληρωθεί καλά καλά ένα έτος από την υπογραφή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου (δείτε σχετικό μας άρθρο στις 16/5/2021), με την οποία η χώρα μας «μεγάλωσε» σε έκταση και πληθυσμό. Μοιραία, λόγω της γεωγραφικής του θέσης αλλά και της μόνιμης επέμβασης των Μεγάλων Δυνάμεων στα εσωτερικά της, βρέθηκε για πολλοστή φορά μπροστά στη λήψη σημαντικών αποφάσεων για το μέλλον της.

Πριν την κήρυξη του πολέμου από την Αυστροουγγαρία εναντίον της Σερβίας, η Ελλάδα είχε αποφασίσει να παραμείνει ουδέτερη και θα επενέβαινε μόνο σε περίπτωση βουλγαρικής επίθεσης εναντίον της. Ωστόσο η γενίκευση του πολέμου και η επέκτασή του στα Βαλκάνια, όπως αναφέραμε, επηρέασαν την ελληνική θέση.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπολόγιζε σε μια προσωρινή ουδετερότητα περιμένοντας νέες εξελίξεις ή αποβλέποντας στη δημιουργία των απαραίτητων προϋποθέσεων για την έξοδο της Ελλάδας στον πόλεμο, στο πλευρό της Entente. Η ανάμειξη της Μ. Βρετανίας στον πόλεμο ενθάρρυνε τον Βενιζέλο στην άποψή του για σύμπραξη με την Entente.

Από την άλλη πλευρά, ο Βασιλιας  Κωνσταντίνος και το στρατιωτικό επιτελείο, πίστευαν ότι η Γερμανία και οι Κεντρικές Δυνάμεις θα κέρδιζαν τον πόλεμο, γι’ αυτό προέκριναν την τακτική της «διαρκούς ουδετερότητας». Η βασική αυτή διαφορά, έγινε για πρώτη φορά φανερή στο υπουργικό συμβούλιο της 24 Ιουλίου/6 Αυγούστου 1914. Ο Βενιζέλος ενοχλήθηκε ιδιαίτερα από τη στάση του Υπουργού Εξωτερικών Γεώργιου Στρέιτ, ο οποίος υπέβαλε την παραίτησή του, που δεν έγινε όμως αποδεκτή.

Στη συνέχεια, ο Κρητικός πολιτικός έκανε μια σειρά από προτάσεις προς τα μέλη της Entente για να συμμετάσχει η Ελλάδα στον πόλεμο, που όμως δεν βρήκαν ανταπόκριση. Η διαμάχη Βενιζέλου – Στρέιτ, οδήγησε τελικά σε οριστική παραίτηση του δεύτερου, τον Αύγουστο του 1914.

Οι πρώτες συζητήσεις για εκστρατεία στην Καλλίπολη

Οι Σύμμαχοι της Entente, θεωρούσαν τη Βουλγαρία πιο σημαντική απ’ ότι την Ελλάδα και επιδίωκαν να την προσεταιριστούν με αντάλλαγμα εδαφικές παραχωρήσεις σε βάρος της Ελλάδας και της Σερβίας. Ο Βενιζέλος απείλησε δύο φορές ότι θα παραιτηθεί. Το γεγονός αυτό θα σήμαινε τον σχηματισμό φιλογερμανικής κυβέρνησης στην Αθήνα, κάτι που οι δυνάμεις της Entente δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να συμβεί. Έτσι έσπευσαν να διαβεβαιώσουν την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν θα ζητηθούν εδαφικές παραχωρήσεις.

Στα πολεμικά μέτωπα, οι Ρώσοι είχαν νικήσει τους Αυστριακούς στη Γαλλία, αλλά είχαν υποστεί μεγάλες απώλειες από τους Γερμανούς. Κι αυτοί με την σειρά τους όμως, ηττήθηκαν από τους Γάλλους στη μάχη του Μάρνη, τον Αύγουστο του 1914. Στις 25 Αυγούστου διατυπώθηκε για πρώτη φορά η πρόταση από βρετανικής πλευράς, να αρχίσουν ελληνοβρετανικές συνομιλίες για μελλοντική δράση εναντίον της οθωμανικής αυτοκρατορίας στα Δαρδανέλια και την Καλλίπολη. Οι συζητήσεις αυτές δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα, λόγω των παραχωρήσεων προς τη Βουλγαρία που ζητούσαν οι Σύμμαχοι.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΡΕΪΤ
Λίγες μέρες πριν στο μεταξύ, είχε συμβεί επεισόδιο με τα γερμανικά πλοία «Goeben» και «Breslan», τα οποία καταδιωκόμενα από ισχυρή ναυτική μοίρα των Αγγλογάλλων κατέφυγαν στα Δαρδανέλια. Νωρίτερα όμως είχαν ζητήσει να ανεφοδιαστούν στα νησιά του Αιγαίου. Ο Βενιζέλος τους έδωσε την άδεια και τα πλοία ανεφοδιάστηκαν στη Δονούσα των Κυκλάδων. Αφού έφτασαν στα Δαρδανέλια, κατέληξαν στην Κωνσταντινούπολη όπου μετονομάστηκαν σε «Yavuz Sultan Selim» και «Midilli». Εκεί, ο Γερμανός διοικητής τα διέταξε να επιτεθούν σε ρωσικές θέσεις στην Κριμαία, στις 16/19 Οκτωβρίου 1914 κάτι που έκαναν. Έτσι και η Οθωμανική Αυτοκρατορία μπήκε στον «Μεγάλο Πόλεμο», όπως ονομαζόταν έως και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Πρώτος.

Ο Βενιζέλος βλέποντας ότι οι προτάσεις του δεν γίνονται αποδεκτές, υπέβαλε την παραίτησή του στις 25 Αυγούστου/7 Σεπτεμβρίου 1914, ρίχνοντας ιδιαίτερο βάρος στην παθητική στάση απέναντι στην Τουρκία, η οποία είχε εκδιώξει 250.000 Έλληνες από τα εδάφη της. Ωστόσο, ο Βασιλιας Κωνσταντίνος δεν έκανε αποδεκτή την παραίτησή Βενιζέλου. Το φθινόπωρο του 1914, πέρασε με την Ελλάδα να ασχολείται με το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου και τον Βενιζέλο να προσπαθεί να συνάψει συμφωνία με Σερβία και Ρουμανία εναντίον της Βουλγαρίας.

Οι Αγγλογάλλοι ήταν βέβαιοι ότι οι Νεότουρκοι δεν θα έμπαιναν στον πόλεμο στο πλευρό της Αυστροουγγαρίας. Μάλιστα το Παρίσι είχε δώσει στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ένα υψηλό δάνειο 500.000.000 χρυσών φράγκων, λίγο καιρό νωρίτερα. Ο βομβαρδισμός όμως των ρωσικών θέσεων, όπως αναφέραμε παραπάνω, εξόργισε τον Τσάρο και λίγο αργότερα Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία κήρυξαν τον πόλεμο στους Οθωμανούς.

Οι Ρώσοι πίστευαν ότι έπρεπε με κάθε τρόπο να εξασφαλίσουν τη σύμπραξη της Βουλγαρίας. Η Γαλλία πρόσφερε στη Βουλγαρία διευρυμένα σύνορα και μεγάλη οικονομική ενίσχυση. Όμως η Σόφια δεν δέχτηκε και ζητούσε, τουλάχιστον επαναφορά των συνόρων με τη Σερβία σε εκείνα του 1912. Αρχικά οι Αγγλογάλλοι ζήτησαν από τους Σέρβους να διαπραγματευτούν με τους Βούλγαρους, κάτι το οποίο αποτράπηκε με παρέμβαση του τσάρου Νικόλαου Β’. Έτσι, οι δυνάμεις της Entente στράφηκαν προς την Ελλάδα, παρά τις αντιρρήσεις του Βρετανού πρεσβευτή στην Αθήνα sir Francis Elliot. Τα σχέδια της Entente προκάλεσαν την οργή σύσσωμης της ελληνικής κοινής γνώμης και του Τύπου, ενώ ο διευθυντής πολιτικών υποθέσεων του γαλλικού ΥΠΕΞ Pierre de Margerie δήλωσε στον Έλληνα πρεσβευτή στο Παρίσι ότι η Βουλγαρία αποτελούσε τον άξονα των κρατών της Συνεννοήσεως στη Βαλκανική, δήλωση που προκάλεσε έντονη αντίδραση της Ελληνικής κυβέρνησης.

Στις 3/16 Νοεμβρίου 1914, οι Αυστριακοί εξαπέλυσαν μεγάλη επίθεση εναντίον της Σερβίας με επικεφαλής τον Στρατάρχη Όσκαρ Πότιορεκ. Η υπεροπλία των Αυστριακών ήταν συντριπτική. Οι Σέρβοι αναγκάστηκαν να εκκενώσουν το Βελιγράδι, ενώ ζήτησαν επειγόντως τη βοήθεια των δυνάμεων της Entente. Τότε το Λονδίνο και το Παρίσι στράφηκαν προς την Αθήνα, ζητώντας η Ελλάδα να συνδράμει τους Σέρβους.

ΤΣΟΡΤΣΙΛ 1915
Ο Βενιζέλος διέταξε να δοθούν στους Σέρβους 20.000 οβίδες, όχι όμως και την άμεση εμπλοκή της χώρας μας. Το πρόβλημα της Ελλάδας ήταν η συμπεριφορά της Βουλγαρίας. Ο Βενιζέλος απευθύνθηκε στους Ρουμάνους, οι οποίοι του πρότειναν να δώσει η Ελλάδα στη Βουλγαρία εδάφη της Μακεδονίας, για να εξασφαλίσει τη συμμαχία της γειτονικής χώρας! Ο Βενιζέλος αρνήθηκε και επέμεινε στη γραμμή Αίνου – Μηδείας. Ο Ρουμάνος πρωθυπουργός Ion Bratianou από την άλλη πλευρά, αρνήθηκε τη συμμετοχή της χώρας του στον πόλεμο, ενώ οι Αυστριακοί απέτυχαν να καταλάβουν τη Σερβία μετά την ήττα τους στη μάχη του ποταμού Κολουμπάρα (3-9 Δεκεμβρίου 1914).

Ο Βενιζέλος ανέλαβε την πρωτοβουλία των κινήσεων ερχόμενος σε επαφή με τον Βρετανό πρεσβευτή Elliot, στον οποίο έθεσε μετ` επιτάσεως το ζήτημα των Ελλήνων της Μικράς Ασίας οι οποίοι αντιμετώπιζαν τους διωγμούς των Οθωμανών. Σε διαβουλεύσεις που ακολούθησαν (Ιανουάριος 1915), οι Δυνάμεις της Entente, έδιναν μια σειρά από αόριστες υποσχέσεις στη χώρα μας για την παραχώρηση εκτάσεων στη Μ. Ασία μεταπολεμικά. Ο Βενιζέλος τασσόταν υπέρ της συμμετοχής της Ελλάδας στο πόλεμο, έστω και με παραχώρηση της Καβάλας στη Βουλγαρία, η οποία μόλις το 1913 είχε ενσωματωθεί στην Ελλάδα. Οι Βούλγαροι θα έδιναν αποζημίωση στη χώρα μας. Οι κάτοικοι της Καβάλας θα μετανάστευαν στην Ελλάδα και θα γινόταν ανταλλαγή πληθυσμών με τη Βουλγαρία. Η χώρα μας θα αποκτούσε εδάφη στη Ανατολή και θα ήταν εφικτή η δημιουργία μιας βαλκανικής ομοσπονδίας. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει και ο Αλέξανδρος Μαζαράκης- Αινιάν. Οι επικριτές του Βενιζέλου, τόνιζαν ότι η έμμεση αυτή πρόταση Βενιζέλου προς τις δυνάμεις της Entente, ήταν αντίθετη με το Σύνταγμα του 1911, το οποίο όριζε ότι άφιξη ξένων στρατευμάτων στην ελληνική επικράτεια δεν μπορούσε να γίνει χωρίς την έγκριση του Βασιλιά και του Κοινοβουλίου.
Και όλα αυτά, ενώ το Βουκουρέστι επέμενε στην πολιτική της ουδετερότητας, ενώ η Σόφια ζητούσε άμεση κατάληψη εδαφών της Μακεδονίας από στρατεύματά της, προκαλώντας την οργή του Βενιζέλου.
Στο μεταξύ, μετά τις τουρκικές επιθέσεις εναντίον των Ρώσων στη Κριμαία, Ρωσία, Αγγλία και Γαλλία κήρυξαν τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (31/10/1914). Οι Βρετανοί, είχαν πρόσφατα δημιουργήσει μεγάλη αγανάκτηση στην Τουρκία, καθώς δύο θωρηκτά κλάσης Dreaghought που ναυπηγούνταν στη Βρετανία για λογαριασμό της Τουρκίας και ήταν σχεδόν έτοιμα, επιτάχθηκαν από τους Βρετανούς και άλλαξαν ονόματα : το «Sultan Osman A’» έγινε «HMS Agincourt» ενώ το «Reshadie», ονομάστηκε «HMS Erin».

Οι Ρώσοι σε δύσκολη θέση - Η ανάγκη για εκστρατεία στα Στενά και την Κωνσταντινούπολη.

Η Ρωσία αντιμετώπιζε προβλήματα από τους Τούρκους στον Καύκασο ενώ είχε υποστεί μεγάλες φθορές στις μάχες του Tanneberg και των Μαντζουριανών λιμνών. Υπήρχαν έντονοι φόβοι ότι η Ρωσία σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης θα καταρρεύσει. Μετά από συζητήσεις των Αγγλογάλλων αποφασίστηκε η διεξαγωγή της ναυτικής επιχείρησης στην Κωνσταντινούπολη και τα Στενά, τα οποία είχαν οχυρωθεί από τον Γερμανό διοικητή των Δαρδανελίων Weber πασά, χωρίς την άδεια τη Οθωμανών! Η ιδέα για την επιχείρηση αυτή, προέκυψε μετά από συνομιλίες του Βρετανού Υπουργού Στρατιωτικών λόρδο Kitchener και του πρώτου λόρδου του Βρετανικού Ναυαρχείου, του γνωστού μας, Ουίνστον Τσόρτσιλ. «Πατέρας» της ιδέας θεωρείται ο Τσόρτσιλ. Αρχικά το σχέδιο προέβλεπε ελληνική επίθεση στην Καλλίπολη, ενώ στα Δαρδανέλια θα δρούσε μια μοίρα παλαιών βρετανικών θωρηκτών. Οι Βρετανοί πίστευαν ότι εκτός από την Ελλάδα θα έμπαιναν στον πόλεμο η Ιταλία, η Ρουμανία και η Βουλγαρία. Με την «απελευθέρωση» των Δαρδανελίων και της Θάλασσας του Μαρμαρά, θα ήταν εφικτή η παράδοση πολεμικού υλικού στους Ρώσους και η τροφοδοσία με σιτηρά των συμμάχων από τη Ρωσία, που τόσο πολύ είχαν ανάγκη.

Στην Αθήνα, ο Βενιζέλος συνεπαρμένος από το «όραμα της Ιωνίας» και την απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης, τηλεγράφησε στον Πατριάρχη (13/26 Φεβρουαρίου 1915), ότι αν οι σύμμαχοι μπουν στην Κωνσταντινούπολη, τότε πολύ σύντομα η Βασιλεύουσα θα αποδιδόταν στην Ελλάδα «καθαγιαζομένη εκ νέου και μετά αιώνας εις την Ορθόδοξον πίστην ,την πίστην των κτητόρων και λατρευτών αυτής».

Στην Αθήνα άρχισαν πυρετώδεις διαβουλεύσεις. Ο Βενιζέλος θέλοντας να έχει την άποψη ολόκληρου του πολιτικού κόσμου αν και διέθετε κυβερνητική πλειοψηφία ζήτησε να συγκληθεί το Συμβούλιο του Στέμματος κάτι που έγινε στις 18 Φεβρουαρίου. Σ’ αυτό συμμετείχαν οι πρώην πρωθυπουργοί και αρχηγοί κοινοβουλευτικών κομμάτων: Γεώργιος Θεοτόκης, Στέφανος Δραγούμης, Δημήτριος Ράλλης και Κυριακούλης Μαυρομιχάλης. Από αυτούς, μόνο ο Θεοτόκης έδειχνε να αντιτίθεται στο σχέδιο του Βενιζέλου, που περιλάμβανε την αποστολή 35.000 –40.000 ανδρών στην Καλλίπολη. Σε περίπτωση Βουλγαρικής επίθεσης στην Ελλάδα πριν την εκστρατεία, ο Βενιζέλος είχε σχεδιάσει να στείλει η Ελλάδα στα Στενά μόνο ναυτικές δυνάμεις και ο στρατός να παραμείνει στη χώρα. Από την άλλη πλευρά, για να μην έχει πρόβλημα με τη Βουλγαρία, ήταν διατεθειμένος να της παραχωρηθούν η Καβάλα, η Δράμα και η Χρυσούπολη.

Δύο μέρες αργότερα, έγινε νέο Συμβόλαιο του Στέμματος, για την εξέταση της στρατιωτικής πλευράς της επιχείρησης. Για άλλη μια φορά ο Ιωάννης Μεταξάς αντιτάχθηκε στο σχέδιο του Βενιζέλου και παραιτήθηκε. Επρόκειτο όμως για απειθαρχία, καθώς κανείς στρατιωτικός δεν μπορεί να επιβάλει την πολιτική που θα ακολουθήσει μια Κυβέρνηση.

Τόσο ο Στρέιτ, όσο και ο Μεταξάς, συμβούλευαν τον Κωνσταντίνο να μη δεχθεί την έξοδο της Ελλάδας στον πόλεμο. Μετά το πρώτο Συμβούλιο του Στέμματος, ο Κωνσταντίνος βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Η βασίλισσα Σοφία, αδερφή του Κάιζερ, ζήτησε από τον Γερμανό αυτοκράτορα να δώσει διαβεβαιώσεις προς την ελληνική πλευρά που θα ενίσχυαν τη θέση του Κωνσταντίνου. Το ίδιο έκανε κι ο Κωνσταντίνος. Οι γερμανικές απαντήσεις ήρθαν στις 20 Φεβρουαρίου, αλλά ήταν ανεπαρκείς. Ο Κάιζερ υποσχόταν οικονομική βοήθεια μετά τον πόλεμο, εγγυόταν την κατοχή των νησιών του Αιγαίου από την Ελλάδα, εφόσον παρέμενε ουδέτερη, δεν έδινε όμως καμία εγγύηση για τα ελληνικά σύνορα σε περίπτωση επίθεσης από την Βουλγαρία, ούτε για τη Βόρειο Ήπειρο.

Το Συμβούλιο του Στέμματος, συγκλήθηκε, όπως αναφέραμε, στις 20 Φεβρουαρίου, σε τεταμένο κλίμα. Αυτή τη φορά όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί τάχθηκαν υπέρ της πρότασης Βενιζέλου. Όμως το σχέδιο του Κρητικού πολιτικού διέρρευσε και η Ρωσία εξέφρασε σφοδρές αντιδράσεις. Ο Ρώσος ΥΠΕΞ Sazonof ενημέρωσε τον πρεσβευτή του στην Αθήνα E.P. Demidov, ότι η Ρωσία δεν θα δεχόταν την είσοδο ελληνικών στρατευμάτων στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τις δυνάμεις της Entente. Ο Βενιζέλος που είχε ενημερώσει προφορικά τους πρεσβευτές της Entente για τη συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο, προεξοφλώντας τη θετική στάση του Βασιλια Κωνσταντίνου, τους διαβεβαίωσε ότι η Ελλάδα δεν είχε καμία βλέψη επί της Κωνσταντινούπολης και ότι τα ελληνικά στρατεύματα θα αποχωρούσαν, αφού χαιρετούσαν τον ναό της Αγίας Σοφίας. Η ρωσική αντίδραση είχε επηρεάσει το κλίμα στο Συμβούλιο του Στέμματος. Ο Βενιζέλος παίζοντας το τελευταίο του χαρτί, πρότεινε να σταλεί στην Καλλίπολη μόνο μια ελληνική Μεραρχία, κάτι που δεν έγινε δεκτό. Έτσι την επόμενη μέρα, 21 Φεβρουαρίου/6 Μαρτίου 1915, υπέβαλε την παραίτησή του στον Κωνσταντίνο.


Η εκστρατεία της Καλλίπολης

Για την εκστρατεία της Καλλίπολης έχουμε εξαιρετική βιβλιογραφία από ξένους συγγραφείς. Θα αναφερθούμε σ’ αυτή σε εκτενές άρθρο. Σήμερα, θα αναφερθούμε σε όσα σύντομα, αλλά περιεκτικά, γράφει ο Δρ. Ιωάννης Παπαφλωράτος στο δίτομο βιβλίο του «Η Ιστορία του Ελληνικού Στρατού, (1833-1949)».

Η εκστρατεία των Αγγλογάλλων ξεκίνησε στις 19 Φεβρουαρίου 1915 με κανονιοβολισμό των τουρκικών θέσεων. Οι Γερμανοί όμως είχαν φροντίσει για την οργάνωση της άμυνας και την πόντιση ναρκών. Στις 19 Μαρτίου, οι Αγγλογάλλοι επιχείρησαν τέσσερα θωρηκτά τους να περάσουν τα στενά και έτσι να βρεθούν μεταξύ δύο πυρών τα τουρκικά πυροβολεία, ωστόσο υπέστησαν πανωλεθρία. Δύο θωρηκτά βούλιαξαν, ένα εγκαταλείφθηκε και το τέταρτο έπαθε σοβαρές ζημιές. Στις 25 Απριλίου 7 μεραρχίες από Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς (με επικεφαλής Βρετανούς αξιωματικούς) αποβιβάστηκαν σε πέντε σημεία της χερσονήσου της Καλλίπολης.

Εκεί τους περίμεναν έξι τουρκικές μεραρχίες υπό τον Εσάτ πασά, τον τελευταίο διοικητή των Ιωαννίνων και τον ικανότατο Γερμανό Στρατηγό Otto Liman von Sanders, που τους αποδεκάτισαν. Δύο συμμαχικά θωρηκτά βυθίστηκαν από το γερμανικό υποβρύχιο U-21 και ένα ακόμα, από τουρκικό αντιτορπιλικό, επανδρωμένο από Γερμανούς.



Οι Αυστραλιανές και Νεοζηλανδικές δυνάμεις, αποτελούσαν τα ANZAC (Australian and New Zealand Army Corps). Έλληνες, δεν μετείχαν στην εκστρατεία, ωστόσο μετείχαν 12 Ελληνοαυστραλοί: ο δεκανέας Τζακ Μαρκ, ο υποδεκανέας Τζον Ζαβιτσάνος και οι οπλίτες: Κώστας Αρώνης, Πέρσι Κουκουσάκης, Γιώργος Κρίτον, Ρόμπερτ Κρόκος, Λεωνίδας Μανούσον, Γιώργος Πάπας, Ρόι Ραλφ, Άθα Χάλκας, Αναστάσιος Ρεμπέα και ο 24χρονος μάγειρας Πίτερ Ράντος, που σκοτώθηκε στη διάρκεια των επιχειρήσεων. Στη Βρετανία ξέσπασε σάλος. Ο λόρδος επιτελάρχης John Arbuthnot Fisher παραιτήθηκε. Αν και ήταν φανερό ότι η εκστρατεία είχε αποτύχει, ο Τσόρτσιλ πίστευε ακόμα ότι η κατάσταση μπορούσε να σωθεί και ζήτησε ενισχύσεις. Πραγματικά, δύο ακόμα μεραρχίες έφτασαν στην περιοχή, αλλά οι Τούρκοι είχαν υπεροπλία και αμύνονταν επιτυχώς. Ο αρχηγός του εκστρατευτικού σώματος Αντιστράτηγος Σερ Ian Standish Monteith Hamilton, ζήτησε κι άλλες μεραρχίες που δεν του δόθηκαν, καθώς δεν μπορούσε να γίνει τίποτα για να αναστραφεί η κατάσταση. Η εκστρατεία της Καλλίπολης, διήρκησε 324 μέρες και ήταν μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες των ανδρών της Entente στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πανωλεθρία αυτή στοίχειωνε τον Τσόρτσιλ ως το τέλος της ζωής του…

Όσο για το τι θα γινόταν αν έπαιρναν μέρος και ελληνικά στρατεύματα στην εκστρατεία αυτή, οι απόψεις διίστανται. Ο Περικλής Σπυρόπουλος, γράφει ότι τυχόν συμμετοχή της Ελλάδας στην εκστρατεία θα σήμαινε «τον ενταφιασμό του ελληνισμού». Αντίθετα, ο Αντιστράτηγος Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, πίστευε ότι η συμμετοχή της Ελλάδας «θα εξασφάλιζε την επιτυχία της επιχειρήσεως, η οποία θα ανέτρεπε τον ρου του πολέμου». Πάντως, η διαφωνία Βασιλεως Κωνσταντίνου – Βενιζέλου, σήμαινε ουσιαστικά την αρχή του εθνικού διχασμού, που βέβαια «σιγόκαιγε» για καιρό…



Όσο για το αν ήταν σωστή ή λάθος η μη συμμετοχή της Ελλάδας, οι αναγνώστες μας μπορούν, νομίζουμε, να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Και ας μην ξεχνάμε και την εκστρατεία της Ουκρανίας (1919), με τα ολέθρια αποτελέσματα για τον ελληνισμό.

Πηγές:
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, τ.ΙΕ, ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ
Δρ. Ιωάννης Σ. Παπαφλωράτος, «Η Ιστορία του Ελληνικού Στρατού (1833–1949)», Τόμος Ι, Εκδόσεις Σάκκουλα 2014 .Ευχαριστούμε θερμά τον Δρα Ιωάννη Παπαφλωράτο για την άδεια που μας παραχώρησε να αντλήσουμε στοιχεία από το έργο του.
Philip J. Haythornthwaite, «Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΠΟΛΗΣ», (1915), ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΟΒΟΣΤΗ ,2012, απ’ όπου προέρχονται και οι φωτογραφίες από την εκστρατεία της Καλλίπολης.

https://www.protothema.gr/stories/article/1133219/i-ekstrateia-tis-kallipolis-1915-itan-lathos-i-mi-summetohi-tis-elladas-s-auti/

Τρίτη 12 Μαρτίου 2024

Η χώρα μας χάνει για δεύτερη συνεχή χρονιά τον χαρακτηρισμό της «φιλελεύθερης δημοκρατίας»

Στο αρθρο που παρατιθεται παρακατω διαπιστωνεται οτι η Ελλαδα δεν ειναι φιλελευθερη δημοκρατια πλεον,εχει πεσει χαμηλοτερα απο τις δημοκρατικες χωρες.  Αυτο ειναι γνωστο εδω και πολυ καιρο. Ακομη απο το 1974 που με το νοθο δημοψηφισμα για την καταργηση της βασιλευομενης δημοκρατιας η Ελλαδα του ψευτοεθναρχη επαψε να ειναι δημοκρατικη χωρα, ειναι μια πρωθυπουργικη δικτατορια ,η οποια βλαπτει σοβαρα τον ελληνικο λαο. Η κυβερνηση μητσοτακη  δεν θα μπορουσε να ειναι η εξαιρεση .Η ελλειψη δημοκρατιας  ειναι βολικη για τους πολιτικους, κερδιζουν χρηματα και μονιμοτητα στο κοινοβουλιο λες και ειναι μονιμοι δημοσιοι υπαλληλοι.

Ινστιτούτο V-Dem: Νέα πτώση της Ελλάδας στο δείκτη δημοκρατίας

Νέα πτώση της Ελλάδας στον δείκτη δημοκρατίας κατέγραψε για το 2023 η έκθεση του  Ινστιτούτου V-Dem (Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ) το οποίο αποφαίνεται ότι η χώρα μας χάνει για δεύτερη συνεχή χρονιά τον χαρακτηρισμό της «φιλελεύθερης δημοκρατίας».

Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ερευνητικού ινστιτούτου του σουηδικού πανεπιστημίου που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα, η Ελλάδα κινήθηκε το 2023 σε αρνητική τροχιά όσον αφορά το επίπεδο της δημοκρατίας. Έτσι, βάσει των επιμέρους δεικτών του ινστιτούτου η Ελλάδα κατατάσσεται για δεύτερη συνεχή χρονιά (2022 και 2023) στις «εκλογικές» και όχι στις «φιλελεύθερες δημοκρατίες» του πλανήτη.

Αξίζει να επισημανθεί ότι η Ελλάδα έχασε το καθεστώς της «φιλελεύθερης δημοκρατίας» του V-Dem το 2022 για πρώτη φορά μετά το 1976. Ο δείκτης φιλελεύθερης δημοκρατίας (LDI) της Ελλάδας είναι πλέον 0,58 (με 1 το ανώτατο και 0 το χαμηλότερο επίπεδο δημοκρατίας). Πιο συγκεκριμένα, η χώρα μας απώλεσε 0,232 κάτι που αποτελεί την έβδομη χειρότερη επίδοση ανάμεσα σε όλες τις χώρες που καταγράφηκαν στην έκθεση.

Τάση προς απολυταρχισμό σε Ελλάδα, Ουγγαρία, Πολωνία και Ρουμανία

Το πανεπιστημιακό ινστιτούτο αποφαίνεται, βάσει των στοιχείων του 2023, ότι η  Ελλάδα παραμένει δημοκρατική χώρα αλλά προειδοποιεί ότι τα τελευταία χρόνια δεν κινείται προς την κατεύθυνση του περαιτέρω εκδημοκρατισμού αλλά αντίθετα κινείται προς τον απολυταρχισμό. Την συγκαταλέγει μάλιστα στα «μαύρα πρόβατα» της ΕΕ δηλαδή την Ουγγαρία, την Πολωνία και τη Ρουμανία. «Ο απολυταρχισμός εκδηλώνεται επίσης εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επηρεάζοντας την Ελλάδα, την Ουγγαρία, την Πολωνία και τη Ρουμανία» επισημαίνεται στην έκθεση.

Η αναλυτική έκθεση επικαλείται το σκάνδαλο υποκλοπών επισημαίνοντας ότι η ελληνική κυβέρνηση «παρακολουθούσε ηγέτες της αντιπολίτευσης, δημοσιογράφους, ακόμη και άλλα μέλη της κυβέρνησης». Υπογραμμίζεται ακόμη ότι η Εξεταστική Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (PEGA) διαπίστωσε επισήμως παραβίαση κοινοτικών κανόνων και απηύθυνε έκκληση με την οποία ζητούσε από την Ελλάδα να ανακαλέσει νομικές ρυθμίσεις που υπονομεύουν το κράτος δικαίου το 2023. «Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σήμανε συναγερμό για σοβαρές απειλές κατά της δημοκρατίας στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 2024.  Η Ελλάδα παραμένει δημοκρατία αλλά δεν χαρακτηρίζεται πλέον ως φιλελεύθερη δημοκρατία» υπογραμμίζεται ακόμη.

Υπονόμευση της ελευθερίας της έκφρασης και των ΜΜΕ

Η έκθεση επισημαίνει ότι τα προβλήματα δημοκρατίας της Ελλάδας ξεκίνησαν το 2012 με το κλείσιμο της ΕΡΤ επί ΝΔ, ακολούθησε «απότομη καθοδική πορεία» το 2016 επί  ΣΥΡΙΖΑ «με αποδυνάμωση θεσμικών ελέγχων και ισορροπιών και καταπατήσεις της ελευθερίας της έκφρασης» και ότι η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια επί ΝΔ με την απώλεια του καθεστώτος της «φιλελεύθερης δημοκρατίας».

«Η Ελλάδα και η Νότια Κορέα είναι παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι η υπονόμευση της ελευθερίας της της έκφρασης και των μέσων ενημέρωσης δεν αφορούν μόνο τις χώρες που είναι μετατρέπονται σε σκληρές απολυταρχίες» αναφέρει η έκθεση.

https://www.naftemporiki.gr/politics/1611171/institoyto-v-dem-nea-ptosi-tis-elladas-sto-deikti-dimokratias/