Η Τραγική Δυναμική του Δημοψηφίσματος του 1974

 
Υπήρχαν εσφαλμένες προβλέψεις κατά την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος ότι η μοναρχία θα λάβει μεταξύ 10 και 20 τοις εκατό των ψήφων σε δημοψήφισμα. Στην πραγματικότητα, το «ναι» υπερ της βασιλευομένης δημοκρατίας στο δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου 1974 ήταν 31%. Αυτό αποδεικνύει ότι η σκληρή βάση της φιλομοναρχικής υποστήριξης (η οποία είχε εκτιμηθεί προηγουμένως ότι ήταν το 35% του πληθυσμού) ήταν ουσιαστικά άθικτη. 

Οι Έλληνες που είχαν υποστηρίξει κάποτε τη μοναρχία και μαζι τους οι αναποφάσιστοι ψηφοφόροι στράφηκαν προς υποστήριξη μιας αβασιλευτης  δημοκρατίας (μαζι με τους αριστερους κομμουνιστες και μαζι με τους παλαιους κομματικους φιλους του Καραμανλη που επιθυμουσαν διακαως την αντεκδικηση''Α.Π.'').

Αυτή η δημοκρατική κλίση οφειλόταν πιθανώς στην επιθυμία του λαου να θάψει μακρόχρονες ιστορικές ασυμφωνίες που είχαν συνδεθεί με τη μοναρχία. Για να υπάρξει πλειοψηφία για την αποκατάσταση της βασιλευομένης  Δημοκρατίας θα χρειαζόταν η υποστήριξη του Καραμανλή. Το κύρος του ήταν αρκετά υψηλό ώστε η πρωθυπουργική υποστήριξη θα μπορούσε να είχε ευνοϊκή ψήφο για να εξασφαλίσει μια βασιλική αποκατάσταση. Ακόμη και με την υποστήριξη του Καραμανλή, η ψήφος υπέρ της μοναρχίας θα ήταν στην καλύτερη περίπτωση στενή, αλλά ήταν δυνατόν να αποκατασταθει η βασιλευομενη δημοκρατία, όπως συνέβη λόγω της υποστήριξης του Τσαλδάρη το 1946.

Οι πιθανότητες του βασιλέως Κωνσταντίνου Β΄  να κερδίσει το δημοψήφισμα του 1974 υπονομεύθηκαν επίσης επειδή δεν επιτράπηκε στην Αυτού Μεγαλειότητα να επιστρέψει στην Ελλαδα και να λαβει μερος στην προεκλογικη εκστρατεία. Ο βασιλιάς επιτράπηκε να απευθυνθεί στους ανθρώπους του σε δυο τηλεοπτικές μεταδόσεις στις οποίες η Αυτού Μεγαλειότητα,ο βασιλευς,  δεσμεύτηκε ότι θα ήταν στην υπηρεσία του λαού. Στις τηλεοπτικές εκπομπές του η Αυτού Μεγαλειότητα μίλησε για τον πόνο της εξορίας και την επιθυμία του να ενωθεί ξανά με τον λαό του ανεξάρτητα από την εκβαση του δημοψηφισματος.

Οι φιλομοναρχικοί επεσήμαναν στην προεκλογικη εκστρατεία ότι ο βασιλιάς είχε αντιταχθεί στο στρατό με το αποτυχημένο του πραξικόπημα τον Δεκέμβριο του 1967. Ο Κωνσταντίνος Β΄ δηλωσε  ότι η βασίλισσα Φρειδερίκη θα παρέμενε στην εξορία. Ο βασιλιάς δήλωσε επίσης την ετοιμότητά του να βασιλέψει σύμφωνα με ένα σουηδικό σύνταγμα (η Σουηδία σχεδίαζε τότε ένα σύνταγμα που υιοθετήθηκε το 1975 που στερούσε το στέμμα από οποιαδήποτε κυβερνητικά προνόμια). Το σύνθημα της καμπάνιας «Ναι» υπερ της βασιλειας ήταν «Eagle Come Home»(Ο Αετος Ερχεται στην Πατριδα). Οι μοναρχικοί εργαζόμενοι στην προεκλογική εκστρατεία επέδειξαν μεγάλη προσωπική δύναμη, επειδή συχνά αντιμετώπιζαν τον προσωπικό χλευασμό.

Η υποστήριξη του 69% για μια αβασίλευτη δημοκρατία χαιρετίστηκε από μαζικά πάρτι στους δρόμους στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Οι εφημερίδες παρουσίασαν τη δημοκρατική ψήφο ως ελληνικό ισχυρισμό για ανεξαρτησία εναντίον ''ξενης'' βασιλικής οικογένειας. Παρά τον πόνο και την απογοήτευση που ο Κωνσταντίνος Β΄ πρέπει να ένιωσε ότι η Αυτού Μεγαλειότητα εξέδωσε μια δήλωση με την οποία αποδέχεται τα αποτελέσματα και εκφράζει την ελπίδα του ότι το νέο δημοκρατικό σύστημα θα λειτουργήσει καλά. Η Αυτού Μεγαλειότης έστειλε επίσης μια προσωπική έκκληση στον Καραμανλή ζητώντας να επιτραπεί σε αυτόν και την οικογένειά του να επιστρέψουν για να ζήσουν στην Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός Καραμανλης απέδειξε τα πραγματικά του αντιβασιλικα αισθήματα  απορρίπτοντας κατηγορηματικά το αίτημα.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ 69%

- Καραμανλικοι 10 %

- Κεντρωοι-Κεντροδεξιοι 25%

- Κεντροαριστεροι - Κομμουνιστες-Αναρχικοι κλπ 34%

Η ΝΔ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΤΕ  ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.''Α.Π.''

https://www.socialactionaustralia.com/project/183-the-fall-of-constantine-ii-and-the-greek-financial-crisis.html?fbclid=IwAR0H6b9BO_SMGF0ZfG56tNw2Mp78vHJXxzNpluCo8fhMzB_tcxGObeYUnUs

Θα Μπορούσε η Μοναρχία να Σώσει το Αφγανιστάν;

 Οι Ρεπουμπλικανικές Προκαταλήψεις της Αμερικής την Εμπόδισαν να Αποκαταστήσει  έναν Ενωτικό Βασιλιά.

17 Αυγούστου, 2021  Γκαουέιν Τάουλερ

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η Μεγάλη Δημοκρατία. Νίκησε τους άνδρες του βρετανού βασιλιά George στο Yorktown και είδε - και βλέπει - τον εαυτό της ως προπύργιο ενάντια στον μοναρχικό δεσποτισμό. Η Αμερικη  ανεχεται  με  σφιγμένα δόντια τους μονάρχες, επειδη αυτό έρχεται ενάντια στην ιδεολογια της. Ιστορίες επιτυχίας όπως η Ιαπωνία, όταν η Αμερική επέτρεψε στον Χιροχίτο να παραμείνει Αυτοκράτορας και ο Σιχανούκ της Καμπότζης ισορροπούν έναντι της αποτυχημένης προσπάθειας να διατηρηθεί ο Ρεζά Παλέβι στον θρόνο του Παγωνιού στην Τεχεράνη. Αλλά για την Ουάσινγκτον, η αποκατάσταση μιας κατεστραμμένης μοναρχίας είναι υπερβολικο  βήμα γιαυτην.

Στην περίπτωση του Αφγανιστάν, η άρνηση της Αμερικής να υποστηριξει την επιστροφή του Ζαχίρ Σάχ μπορεί να αποδειχθεί ότι ειναι  η μεγαλύτερη αποτυχία  τους.

Ηταν 25 Σεπτεμβρίου 2001, λιγότερο από ένα δεκαπενθήμερο μετά τις φρικαλεότητες της 11ης Σεπτεμβρίου και ήμουν στη Ρώμη, δήθεν για να συζητήσω την τελευταία εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης μεταξύ συναδέλφων του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Παλάτι Pamphilj. Επρόκειτο να συντάξουν Σύνταγμα για την Ευρώπη. Αντ 'αυτού, βρεθήκαμε σε μια νομαδικη σκηνη , μια κλειστή βιλα σε έναν από τους εξωτερικούς λόφους της Ρώμης. Ο ήχος στο εσωτερικό της βιλας ήταν πνιγμένος από παλιά, αλλά εξαίσια χαλιά, ολοι μπαιναν μεσα  χωρίς παπούτσια. Στους  τοίχους  κρέμονταν  μια πληθώρα φωτογραφιών, κυρίως μονόχρωμες και σέπια: άντρες, άνδρες με στολές, άνδρες με γένια.

Ειμασταν εκεί για να ανακαλύψουμε αν ο γέρος βασιλιας  ενδιαφερόταν, ή έστω αν μπορούσε, να αναλάβει ξανά τα ηνία της διακυβερνησης.

Μπήκαμε στο δωμάτιο του κήπου   με έπιπλα από μπαμπου, εκεί  κάθονταν δύο γέροι. Ο ένας, ελαφρώς βυθισμένος σε σκεψεις, αλλά σε εγρήγορση και με ένα χαμόγελο  στα χείλη του, ο άλλος πιο στρατιωτικός.  Επισκεφθήκαμε τον 86χρονο Ζαχίρ Σάχ, Βασιλιά του Αφγανιστάν για 40 χρόνια μεταξύ 1933 και 1973. Μαζί του ήταν ο Υποστράτηγος Σαρντάρ Αμπντούλ Γουάλι Χαν, ο οποίος ενεργούσε ως διερμηνέας, ήταν ομως εντελώς περιττό καθώς ο Βασιλιάς  απαντούσε με ακρίβεια στα αγγλικα.

Ειμασταν εκεί για να ανακαλύψουμε αν ο γέρος βασιλιας ενδιαφερόταν, ή έστω αν μπορούσε, να αναλάβει ξανά τα ηνία. Η περιοδος της βασιλειας του (που τελείωσε αδοξα με πραξικόπημα στο παλάτι από τον ξάδερφό του, Μοχάμεντ Νταούντ) ήταν μια περιοδος πρωτοφανούς ειρήνης και ευημερίας για το βασίλειο των βουνών. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 εισήγαγε ένα νέο δημοκρατικό σύνταγμα. Μεταξύ άλλων, εγγυήθηκε τα δικαιώματα των γυναικών και τις αδιαβλητες εκλογές. Ηταν επισης ικανος  να εμπνευσει υπακοη και αφοσιωση όχι μόνο στον δικο του λαο, τους  Παστούν, αλλά και στις μειονότητες Χαζάρα, Τατζίκ και Ουζμπέκ και την εμπιστοσύνη πολλών περιφερειακών δυνάμεων.

Ο εξόριστος βασιλιάς μίλησε για την αγάπη για τη χώρα και για τη βαθιά του θλίψη. Πώς, από την εξορια του στην Ιταλια, είχε δει ότι η γη του έγινε αρχικά δικτατορία μετά από πραξικόπημα στο παλάτι, στη συνέχεια ένα σοβιετικό κράτος  δορυφορος , που κατέληξε σε σοβιετικό πραξικόπημα, τη σοβιετική εισβολή του 1979 και τον εμφύλιο πόλεμο που οδήγησε στο θάνατο 400.000 πολίτες μεταξύ του 1979 και της πτώσης των Ταλιμπάν. Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι πάνω από το 10 τοις εκατό του συνόλου του πληθυσμού σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μια  διαπίστωση ότι ακόμη και πριν από 20 χρόνια το Αφγανιστάν ήταν πεδίο δολοφονιών .

Ηταν σαφές ότι ο βασιλευς Ζαχίρ Σαχ ήταν έτοιμος να επιστρέψει. Μιλούσε σε ανθρώπους που επέστρεφαν στην πατρίδα τους και σε ισχυρούς εξόριστους - γνωστούς αργότερα ως Ομάδα της Ρώμης. Είχε χάσει έναν υποστηρικτή του μόλις λίγες εβδομάδες πριν  τον Αχμέτ Σάχ Μασούντ, το Λιοντάρι του Πανσίρ, του οποίου η Αλ Κάιντα διέταξε τη δολοφονία (από Μαροκινούς από το Μόλενμπεκ) δύο ημέρες πριν την 11η Σεπτεμβρίου ήταν μια μεσαιωνική προσφορά αίματος από τον Μπιν Λάντεν για να εξασφαλίσει την προστασία των Ταλιμπάν για την πανεθνική τρομοκρατική του ομάδα. Λίγες εβδομάδες μετά την επίσκεψή μας ίσως ο πιο σημαντικός σύμμαχός του βασιλεα ο Παστούν Αμπντούλ Χακ, προδόθηκε στους Ταλιμπάν από τους υποτιθέμενους συμμάχους μας στο Πακιστάν και εκτελέστηκε.

Τα πράγματα φαίνονταν πολλά υποσχόμενα, αλλά η Πακιστανική Υπηρεσία Πληροφοριών δεν ενθουσιαστηκε με την προοπτικη της  επιστροφης μιας μετριοπαθους εξουσιας στο Αφγανισταν.

Αυτά τα γεγονότα δεν είχαν μειώσει την επιθυμία του βασιλιά να κάνει ό, τι μπορούσε για το έθνος. Μας είχε πει ότι θα έκανε τα πάντα για να εξασφαλίσει την ειρήνη. Όπως συνέχισε να κάνει. Μέσα σε μια εβδομάδα από τη συνάντησή μας, είχε κάνει μια άτυπη συμφωνία με τους αντι-Ταλιμπάν Μουτζαχεντίν της Βόρειας Συμμαχίας.

Σύντομα η τσιμεντένια βίλα φιλοξένησε μια παρελαση της  διεθνούς πολιτικής, έφτασε ο Φραντσέσκ Βαντρέλ, ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ, ακολουθούμενος από τους Γάλλους και Ιταλούς Υπουργούς Εξωτερικών, Χουμπέρ Βεντρίν και Ρενάτο Ρουτζιέρο. Ακολούθησε ο ηγέτης της Βουλής των Αντιπροσώπων, Κερτ Γουέλντον, με 11μελή αντιπροσωπεία του Κογκρέσου των ΗΠΑ και ο Ρίτσαρντ Χας, τότε αναπληρωτής του Κόλιν Πάουελ στο Κράτος αμέσως μετά. Ο Βασιλιάς έστειλε τον σύμβουλό του και πρώην Υπουργό Δικαιοσύνης - τον εκπαιδευμένο στην Κολούμπια Abdul Sattar Sirat - πίσω στην Καμπούλ. Ηταν το αρχικό φαβορί για να γίνει ο προσωρινός πρωθυπουργός, κερδίζοντας την υποστήριξη της διάσκεψης της Βόννης, αλλά λόγω της εθνικότητας του που ηταν Τατζίκος του ζητήθηκε  από τους Αμερικανούς να απομακρυνθεί  για λογαριασμό του Παστούν, Χαμέτ Καρζάι. Ο Σιράτ είχε ακόμη και τη μερική υποστήριξη των Ταλιμπάν για να γίνει πρωθυπουργός ως ενωτική επιρροή (σε μεγάλο βαθμό λόγω της προηγούμενης εργασίας του Αμπντούλ Χακ).

Σε αυτό το σημείο τα πράγματα ήταν ελπιδοφόρα για την επιστροφή του βασιλιά. Αλλά η Πακιστανική Υπηρεσία Πληροφοριών, η ISI, ήταν άβολη με την προοπτική ενός μέτριοπαθους  εξουσίας στο Αφγανιστάν και ήταν ακόμη λιγότερο ευτυχισμένη από τον συνδυασμό ενός βασιλιά Παστούν, με την υποστήριξη των Τατζικιστών, των Ουζμπεκικών και της Χαζάρα που κυριαρχούν στη Βόρεια Συμμαχία με πολιτική δύναμη.

Ο Ζαχίρ ουδέποτε απαιτησε το θρόνο-πράγματι ο Τατζίκ, ο πρώην πρόεδρος και ο ηγέτης του Jamiat-e Islami απέρριψε αυτην την ιδέα -η προθεση του βασιλεα Ζαχιρ  ήταν να συγκαλέσει μια Loya Jorga, μια συγκέντρωση όλων των φυλετικών αξιωματούχων για τη δημιουργία ενός νέου συντάγματος.

 Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, η διάσκεψη της Βόννης, η οποία περιελάμβανε όλες τις αφγανικές παρατάξεις εκτος απο  τους Ταλιμπάν, τον υποστήριξε ως προσωρινό ηγέτη.

Και όμως, όταν ο Ζαχίρ επέστρεψε στην Καμπούλ με τον Χάμετ Καρζαί, οι ΗΠΑ είχαν εγκαταλειψει την  ιδέα της παλινορθωσης της βασιλειας του Ζαχιρ. Τώρα ο εκλεκτός τους ήταν ο Καρζάι, αμέσως μετά που οι αμερικανικές δυνάμεις  έδιωξαν τους Ταλιμπάν από την Καμπούλ το 2002. Είναι σαφές ότι η υποχώρηση των ΗΠΑ από την υποστήριξη της μοναρχικής επιλογής οφείλεται εν μέρει στους δεσμούς τους με το πακιστανικό ISI, και στο οτι για χρόνια είχαν εγκαταλειψει την υποστηριξη προς τον  μετριοπαθή  αφγανό εθνικιστή Haq , ενώ τροφοδοτούσαν τις ισλαμιστικές παρατάξεις της Βόρειας συμμαχίας.

Όταν ο βασιλιάς έφτασε για να συγκαλέσει τη Λόγια Τζίργκα που διόρισε τον Καρζάι στην προεδρία,  το παιχνιδι  είχε ήδη πουληθεί.

 Οι ΗΠΑ, αν και γνώριζαν τις δυνατότητες μιας βασιλικης  λύσης στο αφγανικό πρόβλημα,  μιας λύσης που θα μπορούσε να στηριχθει στην υπολειπόμενη πίστη των αφγανικών φυλαρχων και λαών, αποφάσισαν να αρνηθούν. Τα υπόλοιπα είναι σκοτεινή, αιματηρή ιστορία.

Λίγο πριν φύγουμε από τη βίλα, ρώτησα τον βασιλιά ποιο ήταν το πιο περήφανο κατορθωμα του για τα 40 χρόνια του ως μονάρχης. Περίμενα ότι θα μιλούσε για ειρήνη ή για το εκσυγχρονιστικό του σύνταγμα. Χαμογέλασε, εν μέρει εσωτερικά, και τα μάτια του έλαμπαν: «Ω, όταν έγινα βασιλιάς δεν υπήρχε άθλημα που να μας ένωνε, αλλά δανείστηκα το άθλημα του Μπουζκάσι από τους Τατζίκους και το έδωσα στο έθνος. Τώρα είναι το εθνικό μας άθλημα, που παίζεται παντού ».

Το Buzkashi είναι μια μορφή πόλο διασταυρωμένη με πόλεμο όπου ομάδες ιππασίας προσπαθούν να βάλουν σε στοχο ένα σφαγμένο  κατσίκι . Είναι εξαιρετικά δημοφιλές στο Αφγανιστάν. Απαγορεύτηκε από τους Ταλιμπάν αλλά είχε μια τεράστια αναζωπύρωση. Υποψιάζομαι ότι θα απαγορευτεί ξανά.

https://thecritic.co.uk/could-monarchy-have-saved-afghanistan/

Καταπιεσμένη Βασιλεία : Ο Μητσοτάκης Συνεχίζει την Παράδοση Βενιζέλου

 

Αν ο Καραμανλής είχε στηρίξει τη μοναρχία στο δημοψήφισμα του 1974, τότε η Ένωση Κέντρου πιθανότατα θα παρέμενε το εναλλακτικό κόμμα της Ελλάδας υπό την ηγεσία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ο Μητσοτάκης επέστρεψε στην Ελλάδα το 1974 με την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας. Οι πολιτικές επιλογές του Μητσοτάκη κατά την επιστροφή του ήταν περιορισμένες. Ο Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε τότε (δηλ. Το 1974) να αναλάβει την ηγεσία της Ένωσης Κέντρου, επειδή οι αναμνήσεις από τον χωρισμό του με τον Γεώργιο Παπανδρέου ήταν πολύ φρέσκες.

Ως τέκνο του βενιζελικού φιλελεύθερου ρεύματος, ο Μητσοτάκης το 1974 δεν θα μπορούσε τότε να γινει δεχτός  στην Νέα Δημοκρατία. Ούτε ο Μητσοτάκης θα μπορούσε να ειχε εμπλακεί με την ένθερμη μοναρχική ΕΔΕ (ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ του Στεφανόπουλου και του Γαρουφαλλιά)  επειδη  η τοπική του εκλογικη  βάση στην Κρήτη ήταν συντριπτικά δημοκρατική. Οι περιορισμένες πολιτικές επιλογές του Μητσοτάκη ήταν εμφανείς όταν στάθηκε ανεπιτυχώς ως ανεξάρτητος στις βουλευτικές εκλογές του 1974.

Παραδόξως, η άνοδος του Παπανδρέου οδήγησε σε μια πολιτική επιστροφή Μητσοτάκη επειδή η Νέα Δημοκρατία αναγνώρισε ότι το πολιτικό του ανάστημα θα χρειαζόταν για να αντιμετωπίσει τον Παπανδρέου μετά την αποχώρηση του Καραμανλή από την ηγεσία της ΝΔ. Ο Μητσοτάκης εξελέγη βουλευτής στις εκλογές του Νοεμβρίου 1977 (διεξήχθησαν ένα χρόνο νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα) υπό το κομμα  των Νέων Φιλελευθέρων με έδρα την Κρήτη. Την επόμενη χρονιά, 1978, ο Μητσοτάκης εισήλθε στη Νέα Δημοκρατία με μια έτοιμη ισχυρή πολιτική βάση λόγω των διαπιστευτηρίων του κατά του Ανδρέα Παπανδρέου.

Αν είχε προηγηθεί η υποστήριξη  της  μοναρχίας από τον Καραμανλή στο δημοψήφισμα του Δεκεμβρίου 1974, ένας μοναρχικός εναντίον μιας ρεπουμπλικανικής πολιτικής διχοτόμησης(αβασίλευτης δημοκρατίας) θα είχε στηρίξει αντίστοιχα μια συντηρητική - φιλελεύθερη έναντι μιας φιλελεύθερης διχοτόμησης σε σχέση με τα μεγάλα κόμματα και τις ιδεολογικές διαφορες. Αυτό θα είχε ματαιώσει την μετέπειτα άνοδο του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία μετά το 1974. Η διατήρηση του δεύτερου κόμματος της Ένωσης Κέντρου μετά τις εκλογές του 1977 θα είχε ως αποτέλεσμα το ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου να παραμείνει στο πολιτικό περιθώριο. Πράγματι, το ΚΚΕ* οδήγησε την Ενωμένη Αριστερά, η οποία κατέλαβε την τέταρτη θέση με το 9% των ψήφων στις εκλογές του 1974, πιθανότατα θα είχε απορροφήσει το ΠΑΣΟΚ εάν αυτό το κόμμα δεν είχε αντικαταστήσει τη Δημοκρατική Ένωση Κέντρου στις εκλογές του 1977.

(*Όσο αντιδημοκρατικό κι αν ήταν το ΚΚΕ, και είναι, η νομιμοποίηση αυτού του κόμματος το 1974 ήταν ένα τεράστιο βήμα στην επίτευξη του πλήρους εκδημοκρατισμού της Ελλάδας. Ένας ζωτικός πυλώνας του παρακράτους ήταν η απαγόρευση του ΚΚΕ επειδή οι νομιμες υπηρεσίες κρατικης  ασφαλείας επεμβαίνουν στην εθνική πολιτική ζωη).

Μια συνεχιζόμενη φιλελεύθερη πολιτική παράδοση μέσω μιας ισχυρής Ένωσης Κέντρου θα μπορούσε να έχει δει έναν Μητσοτάκη να μπαίνει και τελικά να οδηγεί αυτό το κόμμα στη νίκη. Εάν ο  Μητσοτάκης ήταν πρωθυπουργος μιας  κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου σε μια βασιλευομένη  Δημοκρατία  θα μπορούσε τελικά να τερματίσει τον μοναρχικό-δημοκρατικό διχασμό του πολιτικού κόσμου , ενώ θα εξασφάλιζε ακόμη ότι τα δύο κόμματα της Ελλάδας θα παρέμεναν το φιλελεύθερο έναντι του αλλου  του φιλελεύθερου-συντηρητικού.

Η άρνηση του Καραμανλή να υποστηρίξει τη μοναρχία στο δημοψήφισμα του 1974 μας θυμίζει  ένα προηγούμενο πολιτικο τέχνασμα του  Καραμανλή, τοτε που προσκάλεσε στην Ελλαδα τον Ανδρεα Παπανδρέου  το 1959, με σκοπο να αφαιρεσει απο την Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου τις φιλομοναρχικές- φιλελεύθερες  ψήφους (διοτι ποιος σοβαρος και φιλήσυχος πολίτης θα ψήφιζε το κομμα που ανήκε ο εξτρεμιστής αριστερος Ανδρεας Παπανδρεου;;). Επειδή εξαρτάται τόσο πολύ από τις ενέργειες του Καραμανλή το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 1974, η δυναμική αυτής της ψηφοφορίας δικαιολογεί την ανάλυση.

https://www.socialactionaustralia.com/project/183-the-fall-of-constantine-ii-and-the-greek-financial-crisis.html?fbclid=IwAR0H6b9BO_SMGF0ZfG56tNw2Mp78vHJXxzNpluCo8fhMzB_tcxGObeYUnUs

Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΘΕΤΕΙ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.

 

Η απόφαση του Καραμανλή να μην υποστηρίξει την ελληνική μοναρχία ήταν καταστροφική. Εαν ο πρωθυπουργος υποστηριζε την επαναφορα της μοναρχιας στο δημοψήφισμα για την αποκατάσταση της επαναφοράς της θα είχε ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να διατηρήσει ένα πολιτικό σύστημα δύο κομμάτων, στο συστημα θα  υπήρχε συντηρητική/φιλελεύθερη διχοτόμηση μεταξύ των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων της Ελλάδας. Οι ρεπουμπλικανικές/ μοναρχικές εντάσεις κάτω από μια αποκατεστημένη μοναρχία θα συνέχιζαν για κάποιο διάστημα για να στηρίζουν τη διαίρεση μεταξύ της συντηρητικής/ φιλελεύθερης ΝΔ και της Ένωσης Κέντρου. Λόγω του τέλους του παρακράτους και της μη εμπλοκής του Στέμματος στην πολιτική, ο θεσμός της μοναρχίας θα είχε γίνει μακροπρόθεσμα αποδεκτός.

Η καταστροφή της απόρριψης της μοναρχίας στο δημοψήφισμα του Δεκεμβρίου 1974 ήταν ότι τελικά άνοιξε το δρόμο στο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ) του Ανδρέα Παπανδρέου να αντικαταστήσει την Ένωση Κέντρου και να δημιουργήσει μια φιλελεύθερη(με συντηρητικά στοιχεια) παραταξη απο τη μια μερια  και μια σοσιαλιστική παραταξη απο την αλλη μερια  με αγεφυρωτο χασμα μεταξυ τους. Η ύπαρξη μιας πολιτικής διχοτόμησης που βασίζεται στον διαχωρισμό μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου, όπως έχει η Αυστραλία με το Αυστραλιανό Εργατικό Κόμμα και το Φιλελεύθερο Κόμμα, μπορεί να είναι επωφελής. Αλλά στην περίπτωση της Ελλάδας το ΠΑΣΟΚ ως δημιουργημα του  Παπανδρέου θα γινόταν τέρας παρασιτικού τύπου. Οι υπερβολές του ΠΑΣΟΚ ευθύνονται ουσιαστικά για την καταστροφική θέση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα στον απόηχο της οικονομικης κρισης ( GFC) του 2008.

Ο Παπανδρέου επέστρεψε στην Ελλάδα το 1974 μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας. Του προσφέρθηκε η ηγεσία της Ένωσης Κέντρου-Νέες Δυνάμεις αλλά αρνήθηκε. Πατώντας σε αριστερά αντιδικτατορικά δίκτυα ο Παπανδρέου ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ κατά την επιστροφή του. Το νεοσύστατο κόμμα έκανε καλά που συγκέντρωσε το 13% των ψήφων και αυτό πιθανότατα οφείλεται στο προσωπικό χάρισμα του Παπανδρέου. Ο Παπανδρέου (ο οποίος είχε κάνει στο παρελθόν τόσα πολλά για να διευκολύνει την πολιτική αστάθεια για να επιταχυνθεί το πραξικόπημα του 1967) ξεκίνησε μια εκστρατεία μετά το 1974 εναντίον του Καραμανλή.

Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ προέβαλε τη θεωρία ότι ο Καραμανλής απλώς οικειοποιήθηκε τις δικτατορικές δυνάμεις του στρατού για να γίνει νέος δικτάτορας. Η συνεχιζόμενη ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαικη Ενωση (αν και χωριστή από τη δομή διοίκησης του ΝΑΤΟ) υποστηρίχθηκε από τον Παπανδρέου ως απόδειξη ότι ένα μυστικό παρακράτος της αμερικανικής CIA δρουσε πραγματικά την Ελλάδα. Σε μια προεκλογική συμφωνία με τον Παπανδρέου, η Ένωση Κέντρου, η οποία μετονομάστηκε σε Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου, διέκοψε την εκστρατεία της στις βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου 1977 για να επιτρέψει στο ΠΑΣΟΚ να την υπεφαλαγγισει. Μέλη της Δημοκρατικής Ένωσης Κέντρου προσεχωρησαν  τότε στο ΠΑΣΟΚ για να παράσχουν στον Παπανδρέου αντισταθμιστική δύναμη κατά της νεομαρξιστικής αριστεράς του κόμματος του. Η προδοσία της Δημοκρατικής Ένωσης Κέντρου έθαψε ουσιαστικά την πολιτική φιλελεύθερη παράδοση της Ελλάδας υπέρ μιας λαϊκιστικής χειραγώγησης που δημιουργήθηκε από τον Παπανδρέου.

https://www.socialactionaustralia.com/project/183-the-fall-of-constantine-ii-and-the-greek-financial-crisis.html?fbclid=IwAR0H6b9BO_SMGF0ZfG56tNw2Mp78vHJXxzNpluCo8fhMzB_tcxGObeYUnUs

Φωτιά στο Τατόι: Τα Καμένα Θερινά Ανάκτορα, οι Νεκροί και η Φυγάδευση του Βασιλιά (30 Ιουνίου -1 Ιουλίου 1916)

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΕΜΠΡΗΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ !!!!!

γράφει ο Ιωάννης Β. Δασκαρόλης

Πρόλογος – το ιστορικό πλαίσιο

Η άνοιξη του 1916, ενώ μαινόταν ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος, είχε βρει την Ελλάδα σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση, με την πολιτική και πολιτειακή της ηγεσία διχασμένη για την πορεία που όφειλε να ακολουθήσει η εξωτερική πολιτική της Χώρας. Στις 13 Μαΐου 1916 συνέβη η δραματική παράδοση του φρουρίου του Ρούπελ σε μεικτό απόσπασμα Γερμανών και Βουλγάρων. Ακολούθησε το περίφημο συμμαχικό τελεσίγραφο της 8ης Ιουνίου 1916: επέβαλλε την παραίτηση της κυβέρνησης Σκουλούδη, την ελληνική αποστράτευση, αλλά περιέργως ακόμη και την αντικατάσταση συγκεκριμένων αστυνομικών στην Αθήνα[1] κουρελιάζοντας εκ νέου την ελληνική εθνική κυριαρχία.

Ο αθηναϊκός Τύπος αντιμετώπισε διχαστικά το τελεσίγραφο: οι αντιβενιζελικές εφημερίδες διαμαρτύρονταν για την επέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας, ενώ οι βενιζελικές όχι μόνο δικαιολογούσαν, αλλά επαινούσαν το τελεσίγραφο που «θα λύτρωνε τον ελληνικό λαό από την Κυβέρνηση Σκουλούδη».[2] Η επιλογή του Βενιζέλου στις 11 Νοεμβρίου 1916 να στηρίξει ακόμη και δημοσίως το τελεσίγραφο της Entente, την εμπλοκή της στα εσωτερικά της Ελλάδας και τον λιμό που επέβαλλε στη Χώρα παρουσίασε τους Φιλελεύθερους ως ξενοκίνητους,[3] βάθυνε το διχαστικό χάσμα και στέρησε τους Φιλελευθέρους την πλειοψηφική πολιτική στήριξη που απολάμβαναν ως τότε τουλάχιστον στην Παλαιά Ελλάδα.[4] Η Ελλάδα είχε καταστεί πεδίο δράσης των μυστικών υπηρεσιών των δύο εμπόλεμων που υπονόμευαν περαιτέρω την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας.

-Η εκδήλωση της φωτιάς (30 Ιουνίου 1916 – 11.00 το πρωί)

Εκείνες τις τελευταίες ημέρες του Ιουνίου η πρωτεύουσα είχε ταλαιπωρηθεί από υψηλές θερμοκρασίες, αλλά τίποτε δεν προμήνυε για το τι θα επακολουθούσε. Το πρωινό της 30ης Ιουνίου 1916 εκδηλώθηκε μια μικρή φωτιά στον Άγιο Μερκούριο με κατεύθυνση προς το Κατσιμίδι. Ο υπουργός Στρατιωτικών Κωνσταντίνος Καλλάρης που επισκέφθηκε τον Βασιλιά για υπηρεσιακούς λόγους αντελήφθη την φωτιά και διέταξε να σταλούν αμέσως 300 στρατιώτες για την κατάσβεση της. Πολύ σύντομα η φωτιά έλαβε μεγάλες διαστάσεις λόγω των πολλών πεύκων αλλά και της καύσιμης ύλης που ήταν διάσπαρτη σε όλη την ευρύτερη δασική περιοχή και δημιουργήθηκε ένα πύρινο μέτωπο που έκαιγε ότι έβρισκε μπροστά του. Λίγες ώρες μετά, ενδυναμωμένη από τον άνεμο που έπνεε, η πύρινη λαίλαπα κατέκαιγε το δάσος του Τατοΐου παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των στρατιωτών που πολλοί από αυτούς έπαθαν βαριά εγκαύματα.

-Η κλιμάκωση (18.00)

Στις 18.00 η κατάσταση επιδεινώθηκε απότομα καθώς τα ανάκτορα κυκλώθηκαν από τρία πύρινα μέτωπα. Ο Καλλάρης απέστειλε 2 συντάγματα πεζικού και 500 ναύτες με αξίνες και φτυάρια για να περιορίσουν την πρόοδο της φωτιάς, αλλά ο συντονισμός όλων αυτών των δυνάμεων ήταν σχεδόν αδύνατος, ενώ και οι κληρωτοί στρατιώτες δεν είχαν ούτε τον κατάλληλο εξοπλισμό, αλλά ούτε και την σχετική εκπαίδευση για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Πολλοί δε εξ αυτών είχαν διαταχθεί να προσέλθουν στην κατάσβεση φέροντες τον οπλισμό τους! Η κύρια προσπάθεια που γινόταν ήταν να δημιουργηθούν αντιπυρικές ζώνες περιμετρικά των ανακτόρων, αλλά η ταχύτητα της φωτιάς προλάβαινε όλες τις δραματικές προσπάθειες των στρατιωτών του Μηχανικού. Οι φλόγες φούντωναν και κατάκαιγαν τα πάντα στο πέρασμά τους.

-Ο κίνδυνος για τον Βασιλιά (20.00-21.00)

Ο Βασιλιάς από τα ανάκτορα έβλεπε την φωτιά να κυκλώνει την περιοχή τους και τηλεφωνούσε στην Αθήνα ζητώντας απεγνωσμένα βοήθεια. Ένα ολόκληρο Σύνταγμα Μηχανικού μεταφέρθηκε από την Αθήνα στα θερινά ανάκτορα και ρίχτηκε στη μάχη της κατάσβεσης υπό τον Λοχαγό Κουλουμόπουλο, αλλά ο αγώνας με τη φωτιά ήταν άνισος. Στις 19.00 ο Βασιλιάς έδωσε το σύνθημα της εκκένωσης των ανακτόρων, καθώς η κατάσταση γινόταν συνεχώς κρισιμότερη.

Η βασιλική οικογένεια μεταφέρθηκε οδικώς από τον μοναδικό ανοιχτό δρόμο που υπήρχε, αλλά ο Βασιλιάς είχε την κακή ιδέα να παραμείνει επιτόπου για να συντονίσει τις προσπάθειες κατάσβεσης. Πολύ σύντομα όμως ο ίδιος βρέθηκε σε προσωπικό κίνδυνο, καθώς όταν αποφάσισε να φύγει με το αυτοκίνητό του και μια μικρή ομάδα ακολούθων του από τον δρόμο που ήταν ακόμη ανοιχτός, η φωτιά έφραξε τον δρόμο του.

Οι συνοδοί του προσπάθησαν να τον προστατεύσουν και να τον φυγαδεύσουν, αλλά ο ίδιος βρέθηκε σε μεγάλο κίνδυνο με την φωτιά να τον έχει κυκλώσει και για να διαφύγει αναγκάστηκε να πηδήξει μέσα σε χαράδρα από ύψος 5 μέτρων. Ο Βασιλιάς από την πτώση του έπαθε διάστρεμμα και εγκαύματα και στα δυο του πόδια, ενώ οι στρατιώτες που τον συνόδευαν τον μετέφεραν στα χέρια τους. Επί τόπου απανθρακώθηκαν ο οδηγός του αυτοκινήτου του Βασιλιά και ο βοηθός του που βρέθηκαν αγκαλιασμένοι μέσα στο αυτοκίνητο. Επί τόπου επίσης κάηκαν ζωντανοί τέσσερις χωροφύλακες και δύο εύζωνοι της προσωπικής φρουράς του Βασιλιά, τους οποίους καθώς ήταν πεσμένος, είδε ο ίδιος να καίγονται σαν πυρσοί.

Τον έσχατο κίνδυνο διέτρεξε και ο υπασπιστής του Βασιλιά Καλλίνσκης, ο οποίος με μια ομάδα στρατιωτών προσπαθούσε να βοηθήσει στην κατάσβεση, αλλά τελικά βρέθηκαν περικυκλωμένοι από τις φλόγες. Κατάφεραν να διαφύγουν τον κίνδυνο, αλλά εμφάνισαν όλοι σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα από τους πυκνούς καπνούς που τους είχαν κυκλώσει.

Η φωτιά συνέχισε τις νυχτερινές ώρες να καίει τα πάντα στο διάβα της και να κινείται προς δύο κατευθύνσεις και προς το ρέμα της Χελιδονούς και προς την Πάρνηθα.[5] Την διεύθυνση των δυνάμεων κατάσβεσης ανέλαβε ο ικανός αξιωματικός Αναστάσιος Χαραλάμπης μετά από παραίνεση της Βασίλισσας Σοφίας. Ο Χαραλάμπης στα απομνημονεύματά του περιγράφει την χαώδη κατάσταση που παρέλαβε. Στον δρόμο προς το Τατόι συνάντησε ένα ανάμεικτο πλήθος από χωρικούς, στρατιώτες που συμμετείχαν στην κατάσβεση, κάρα, υδραντλίες, εθελοντές και απλούς πολίτες που δεν ήξεραν προς ποιά κατεύθυνση να κινηθούν. Πολλές ομάδες εθελοντών πυροσβεστών και στρατιωτών κατευθύνονταν όπου έβλεπαν φλόγες μέσα στη νύχτα αλλά αυτό τους έβαζε σε πολύ μεγάλο κίνδυνο και πολλοί εξ αυτών εγκλωβίστηκαν μέσα στις φλόγες.[6] Την επομένη στράφηκε προς τα Κιούρκα και την Κηφισιά αποτεφρώνοντας μεγάλες δασικές εκτάσεις για να κατασταλεί τις απογευματινές ώρες της 2ας Ιουλίου 1916.

- Ο θλιβερός απολογισμός

Η φωτιά στοίχησε τη ζωή σε 3 αξιωματικούς, σε 7 στρατιώτες της φρουράς των ανακτόρων και 23 στρατιώτες. Ο ένας από τους νεκρούς αξιωματικούς ήταν ο Ηλίας Χρυσοσπάθης, επικεφαλής της αστυνομικής φρουράς του Βασιλιά, διδάκτωρ νομικής(!), προσωπικά αφοσιωμένος στον ίδιο. Η ταυτότητα του απανθρακωμένου σώματος αναγνωρίστηκε από ένα χρυσό ρολόι που βρέθηκε και άνηκε στον Χρυσοσπάθη. Στο συμμαχικό τελεσίγραφο που είχε επιδοθεί λίγες εβδομάδες πριν, οι Σύμμαχοι είχαν ζητήσει ονομαστικά την απομάκρυνσή του, καθώς σύμφωνα με τον Compton Mackenzie, ήταν αυτός που τους προκαλούσε τα περισσότερα εμπόδια στις δραστηριότητές τους.

Ο δεύτερος ήταν ο Λοχαγός Κουλουμόπουλος παιδικός φίλος του Βασιλιά που απανθρακώθηκε κατά την διάσωση του και αναγνωρίστηκε από το καμένο σπαθί του και ο τρίτος ο αντισυνταγματάρχης Μηχανικού Δημήτριος Δελαπόρτας. Στις κηδείες τους δεν παρέστη ο Βασιλιάς που είχε τραυματιστεί αλλά η Βασίλισσα Σοφία που προσπάθησε να παρηγορήσει τις οικογένειες των νεκρών.[7] Δεκάδες στρατιώτες και ναύτες που συμμετείχαν στην κατάσβεση μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία είτε με κατάγματα είτε με εγκαύματα.

Όλη η έκταση γύρω από τα βασιλικά ανάκτορα αποτεφρώθηκε, κάηκε ο στρατώνας των ανακτόρων, βοηθητικά κτίρια, το τηλεφωνικό κέντρο καθώς και το αυτοκίνητο εκστρατείας του Βασιλιά. Σώθηκε το κεντρικό κτήριο των ανακτόρων, το υπασπιστήριο, το περίπτερο της βασιλομήτορος Όλγας, μέρος του ξενοδοχείου και ο τάφος του Γεώργιου Α΄ τον οποίο οι στρατιώτες είχαν σκεπάσει εγκαίρως με χώμα. Το κεντρικό ανάκτορο και κάποια άλλα κτήρια σώθηκαν γιατί υπήρχαν δέντρα μη εύφλεκτα περιμετρικώς των κτηρίων.

Επίλογος

Η μεγάλη πυρκαγιά του 1916 σηματοδότησε το τέλος της χρυσής εποχής του δάσους του Τατοΐου, καθώς κάηκε το μεγαλύτερο μέρος του δάσους, κάηκαν κατά εκατοντάδες τα ελάφια που ο Γεώργιος Α΄ είχε εισαγάγει από την Ουγγαρία, αλλά και σχεδόν όλο το παλιό ανάκτορο και πολλά βοηθητικά κτήρια. Το τραγικό συμβάν και οι νεκροί που θυσιάστηκαν, βύθισε στο πένθος την βασιλική οικογένεια, αλλά και τον ίδιο τον Κωνσταντίνο που σε συνδυασμό με τις πιέσεις που δεχόταν από την Αντάντ, ένιωθε πλέον να δύει το άστρο του.

Οι αντιβενιζελικοί και ο ίδιος ο Κωνσταντίνος πίστεψαν ότι η φωτιά ήταν εμπρησμός που έγινε από τις συμμαχικές μυστικές υπηρεσίες σε συνεργασία με βενιζελικούς πράκτορες. Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος διαβεβαίωσε τον Ιταλό πρέσβη Μποσδάρι ότι η φωτιά ήταν εμπρησμός και ο οργανωτής της ήταν ένας Γάλλος μηχανικός, χωρίς πάντως να αποδειχθεί η να βρεθούν απτές ενδείξεις για κάτι τέτοιο.[8] Σύμφωνα με φήμες που κυκλοφόρησαν ευρέως, οι Αγγλικές μυστικές υπηρεσίες οργάνωσαν την δηλητηρίαση του Βασιλιά ταυτόχρονα με τον εμπρησμό της Δεκέλειας ώστε να μην καταφέρει να επιζήσει.[8] Πάντως σε μεταγενέστερη μαρτυρία του, ο Άγγλος επικεφαλής των Μυστικών υπηρεσιών στην Ελλάδα Compton Mackenzie υποστήριξε ότι δεν υπήρξε ανάμειξη του ίδιου η των πρακτόρων του στην φωτιά που κατέκαψε το Τατόι.

Στις 24 Οκτωβρίου 1916 εκδόθηκε βούλευμα του συμβουλίου των πλημμελειοδικών που ζήτησε να διεξαχθούν περαιτέρω έρευνες για το ζήτημα καθώς πιθανολογούσε ότι ήταν εμπρησμός. Οι έρευνες αυτές δεν έγιναν ποτέ λόγω των δραματικών γεγονότων που ακολούθησαν και της εκθρόνισης του Βασιλιά Κωνσταντίνου από τους Συμμάχους.

Σημειώσεις

[1] Αναλυτικά το τελεσίγραφο σε Επαμεινώνδας Μάλαινος, Ιστορία των ξενικών επεμβάσεων (τόμος Γ΄), Αθήνα 1958, σελ. 315.

[2] Αρετή Τούντα – Φεργάδη, «Η άποψη του ελληνικού Τύπου για την εγκαθίδρυση της προσωρινής κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης», Βαλκανικά Σύμμεικτα (τόμος 18), Αθήνα 2017, σελ. 36-37.

[3] Μάλαινος, Ιστορία των ξενικών επεμβάσεων (τόμος Γ΄), σελ. 321.

[4] Κωνσταντίνος Γ. Ζαβιτσιάνος, Αι αναμνήσεις εκ της Ιστορικής διαφωνίας Βασιλέως Κωνσταντίνου και Ελευθέριου Βενιζέλου όπως τις έζησε (1914-1922), (τόμος Α΄), Αθήνα 1946, σελ. 139-140.

[5] ΣΚΡΙΠ, 2.7.1916.

[6] Αναστάσιος Χαραλάμπης, Αναμνήσεις, Αθήνα 1947, σελ. 17-18.

[7] ΣΚΡΙΠ, 3.7.1916.

[8] Μάλαινος, Ιστορία των ξενικών επεμβάσεων (τόμος Δ΄), σελ. 10.

[9]Deacon, Richard (23 November 1991). British Secret Service. Grafton. ISBN 9780586209851 – via Google Books.

Πηγές

Εφημερίδα ΣΚΡΙΠ, φύλλα 1,2,3,4 Ιουλίου 1916.

Ζαβιτσιάνος Γ. Κωνσταντίνος, Αι αναμνήσεις εκ της Ιστορικής διαφωνίας Βασιλέως Κωνσταντίνου και Ελευθέριου Βενιζέλου όπως τις έζησε (1914-1922), (τόμος Α΄), Αθήνα 1946.

Μάλαινος Επαμεινώνδας, Ιστορία ξενικών επεμβάσεων (τόμοι Γ, Δ΄), Αθήνα 1958.

Σταματόπουλος Κώστας, Τατόι – περιήγηση στον χώρο και στον χρόνο, εκδόσεις Καπόν, Αθήνα 2011.

Τούντα – Φεργάδη Αρετή, «Η άποψη του ελληνικού Τύπου για την εγκαθίδρυση της προσωρινής κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης», Βαλκανικά Σύμμεικτα (τόμος 18), Αθήνα 2017

Χαραλάμπης Αναστάσιος, Αναμνήσεις , Αθήνα 1947 ( http://cdn.sansimera.gr/media/files/Anastasios_Xaralampis-Anamniseis.pdf ) ημερομηνία ανάκτησης: 11.10.2019

Sir Compton Mackenzie, Athenian Memories, London 1932.

ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ ΤΑΤΟΊ΄ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΑΦΗΝΕΙ ΥΠΟΝΟΙΕΣ ΓΙΑ ΕΜΠΡΗΣΜΟ!

Φωτιά στο Τατόι: Οι φλόγες στους βασιλικούς τάφους- Μάχη για τα κοντέινερς με τα 100.000 πολύτιμα αντικείμενα [Βίντεο]

Η φωτιά κατέβηκε προς το δρόμο που ενώνει τη Βαρυμπόμπη με τα Βασιλικά Κτήματα

ΓΡΑΦΕΙ: THETOC TEAMPUBLISHED 05 ΑΥΓ. 21 (18:42)



Νέα εστία φωτιάς καίει εδώ και περίπου μία ώρα, όπως είπε στον ΣΚΑΪ ο πρόεδρος Δ.Σ. Αχαρνών Θέμης Οικονόμου στην περιοχή που βρίσκονται τα Βασιλικά Κτήματα. Η φωτιά κατέβηκε προς το δρόμο που ενώνει τη Βαρυμπόμπη με τα Βασιλικά Κτήματα. Η περίμετρος της πυρκαγιάς είναι πλέον πολύ μεγάλη κάτι που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο το έργο των πυροσβεστικών δυνάμεων.
"Πίσω από την ταβέρνα ‘Θέα’ έχει φωτιά. Εκεί δεν έχουν ρίξει ακόμα με τα εναέρια μέσα.", είπε ο Θέμης Οικονόμου.
Ειδικότερα, συναγερμός έχει σημάνει στο Κτήμα Τατοΐου καθώς η φωτιά έχει εισβάλλει στο εσωτερικό του, και βρίσκεται γύρω από το βασιλικό κοιμητήριο, μια ανάσα από τα ειδικά κοντέινερς όπου φυλάσσονται τα περίπου 100.000 πολύτιμα αντικείμενα.



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ


Φωτιά στη Βαρυμπόμπη: Σε απόσταση αναπνοής από το Τατόι η πυρκαγιά - Κοντά στα κοντέινερ με τους ανεκτίμητους θησαυρούς

Παράλληλα ο Περιφερειάρχης Αττικής Γιώργος Πατούλης, που βρέθηκε στην περιοχή επιβεβαίωσε πως η φωτιά που έχει ξεσπάσει εντός του Κτήματος Τατοΐου είναι εκτεταμένη και πως επιχειρούν όλα τα διαθέσιμα μέσα προκειμένου να καταφέρουν να τη θέσουν υπό έλεγχο.

"Δίνεται μεγάλη μάχη από όλους μας προκειμένου να ελεγχθεί η φωτιά και να μην υποστούν ζημιές τα κινητά και ακίνητα μνημεία του Κτήματος Τατοΐου" δήλωσε στο protothema.gr.

https://www.thetoc.gr/koinwnia/article/fotia-sto-tatoi-oi-floges-stous-basilikous-tafous--maxi-gia-ta-konteiners-me-ta-100000-polutima-antikeimena-binteo/

Φωτιά στο Τατόι: Οι πρώτες δηλώσεις της βασιλικής οικογένειας για τις καταστροφές

https://www.protothema.gr/greece/article/1149971/fotia-sto-tatoi-oi-protes-diloseis-melon-tis-proin-vasilikis-oikogeneias-gia-tis-katastrofes/............

07/08/2021, 06:33 56
ΔΙΟΡΘΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΣΤΟΧΕΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ ΑΡΘΡΟΥ. Τα λόγια συμπαράστασης προς τους πυρόπληκτους και οι ευχαριστίες στους πυροσβέστες.

Από τον πριγκιπα Παύλο τον διαδοχο και τη σύζυγό του Μαρί Σαντάλ ήρθαν οι πρώτες δημόσιες δηλώσεις εκ μέρους της βασιλικής οικογένειας σχετικά με τις μεγάλες καταστροφές που έχει προκαλέσει η φωτιά σε ολόκληρη την Ελλάδα και ειδικότερα σε μια πολύ μεγάλη δασική έκταση του Κτήματος Τατοΐου με τις φλόγες να φθάνουν μέχρι το βασιλικό κοιμητήριο.

«Ευχαριστώ τους γενναίους πυροσβέστες, τον στρατό και τους εθελοντές για την συνεχή προσπάθεια να βοηθήσουν να σωθεί η Ελλάδα από τις φρικτές φωτιές. Ο Θεός μαζί σας και σας ευχαριστώ» έγραψε χαρακτηριστικά ο Παύλος κάτω από τις φωτογραφίες με τις δραματικές εικόνες της πύρινης λαίλαπας, που ανάρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram ενώ κοινοποίησε και την ανακοίνωση του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού σχετικά με την συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης και χρημάτων για την ενίσχυση των πυρόπληκτων.

Η πριγκιπισσα διαδοχου Μαρί Σαντάλ έγραψε, στη δική της ανάρτηση, πως όλη η οικογένεια έχει αναστατωθεί με τα τραγικά γεγονότα που διαδραματίζονται στην Ελλάδα και τις συνέπειές της στους σκληρά δοκιμαζόμενους πολίτες της: «Το δάσος στο Τατόι στα βόρεια της Αθήνας καίγεται, το 10% του δάσους είναι μάλλον καμένο από χθες. Οι τάφοι της οικογένειας του συζύγου μου και των παππούδων του είναι εκεί» έγραψε προσθέτοντας: «Είμαστε όλοι πολύ αναστατωμένοι και προσευχόμαστε για όλους που επηρεάζονται από αυτές τις τραγικές φωτιές. Από καρδιάς ευχαριστίες σε αυτούς τους καταπληκτικούς πυροσβέστες που ακούραστα παλεύουν να σώσουν ό,τι μπορούν. Αυτά τα δάση είναι το οξυγόνο της γης και πρέπει να τα προστατεύουμε και να τα αγαπάμε. Η Ελλάδα είναι πάντα στην καρδιά μου #prayingforgreece».

Βαρύ πλήγμα για την Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία

 
Ακολουθει ενα σημαντικο αρθρο του κ.Κοττάκη που προσπαθει να αποδωσει την αποτυχια της προεδρευομενης δημοκρατιας σε ορισμενα προσωπα και μαλιστα ιδιαιτερως στην νυν προεδρο της δημοκρατιας που ομως το κομμα του την επελεξε, αυτο το ξεχασε, οπως επισης ''ξεχασε'' το ηθικο ποιον μερικων αλλων προεδρων ,οταν δανειζαν χρηματα στον πρωθυπουργο τους για να ξεγελασει την εφορια !

Η κριση στο πολιτευμα οφειλεται πρωτιστα στο πολιτευμα και μετα στα προσωπα, τα προσωπα που υπηρετησαν μια ζωη αριστερες η δεξιες ιδεολογιες δεν μπορουν να υπηρετησουν το εθνος, η βασιλεια ειναι απαραιτητη στην Ελλαδα. Ο Καραμανλης εγινε προεδρος διοτι εδωσε την Κυπρο, ο Παυλοπουλος εγινε προεδρος  διοτι ηταν πειθηνιο οργανο του ΠΑΣΟΚ ,ο Παπουλιας εγινε προεδρος διοτι ο Παναδρεου ηθελε μια μαριονετα στο προεδρικο μεγαρο, ο Στεφανοπουλος εγινε προεδρος διοτι ο Παναδρεου ηθελε να διασπασει την ΝΔ κλπ.

Post published:14 Αυγούστου 2021

✔️Βοά το διαδίκτυο από τις αποκαλύψεις για την εισήγηση υπέρ ανεμογεννητριών σε αναδασωτέες εκτάσεις

✔️Δεν φθείρεται μόνον η κυρία Σακελλαροπούλου από το μπαράζ δημοσιευμάτων για τον δικαστικό της βίο- φθείρεται και ο Θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας 

Του Μανώλη Κοττάκη/ ΕΣΤΙΑ

Οι καταστροφικές πυρκαιές θα έχουν μία ακόμη οδυνηρά συνέπεια για τον δημόσιο βίο στην πατρίδα μας . Το ισχυρό πλήγμα που δέχεται η πολιτική στο σύνολο της, τα Μέσα Ενημέρωσης και οι Θεσμοί επεκτείνεται δυστυχώς και στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας . Της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Του  πολιτειακού θεσμού που «μάτωσε» για να ιδρύσει και να περιβάλλει με το κύρος του ο Κωνσταντίνος Καραμανλής καταβάλλοντας βαρύ προσωπικό πολιτικό κόστος . Ο Εθνάρχης πλήρωσε ακριβά το πολιτειακό δημοψήφισμα . Οι βασιλικοί της ΝΔ τον «τιμώρησαν». Στις εκλογές του 1977 η Εθνική Παράταξη απέσπασε το 7 τοις εκατό των προτιμήσεων των Ελλήνων , δυσκολεύοντας την  μελλοντική του προεδρική πλειοψηφία . Η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία επεβλήθη εν τέλει αντικαθιστώντας την  Βασιλευομένη . Όλοι οι Πρόεδροι που ακολούθησαν άσκησαν με επάρκεια τα καθήκοντα τους και ήσαν γενικώς αποδεκτοί από τον λαό κατά το μάλλον ή ήττον , ακόμη και ιδιαιτέρως δημοφιλείς . Δικαίωσαν πλήρως το συνταγματικό τους ρόλο ως ρυθμιστές του πολιτεύματος . Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος και ο Στασινόπουλος πριν τον Καραμανλή , ο Κωστής Στεφανόπουλος , ο Κάρολος Παπούλιας , ο Προκόπης Παυλοπουλος ακόμη και ο δύσκολος Χρήστος Σαρτζετάκης τίμησαν το αξίωμα . Σε περιόδους δύσκολες για τον τόπο. Διέθεταν αψεγάδιαστο βιογραφικό και έξωθεν καλή μαρτυρία κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Αυτό που συμβαίνει ένα και πλέον χρόνο με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου ξεπερνά κατά πολύ το ίδιο το πρόσωπο . Με τις πράξεις της αλλά και με όσα αποκαλύπτονται κάθε μέρα για την στάση της όταν δίκαζε στο συμβούλιο επικρατείας μείζονες υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος φθείρουν και την ίδια αλλά και τον θεσμό . Για τις πράξεις της γνωρίζουμε : αφαίρεσε αρχικώς την σημαία από το προεδρικό γραφείο , έπειτα αφαίρεσε τα αυθεντικά  καριοφύλια του 1821 , έπειτα απαίτησε να μην γίνεται ανάκρουση του εθνικού ύμνου , δεν ασπάστηκε το ευαγγέλιο , αρνήθηκε  να κάνει τον σταυρό της ηγούμενη ορθοδόξου λαού; διερεύνησε την πιθανότητα να ορκιστεί με πολιτικό όρκο , παρολίγον να παρασημοφορήσει υμνητή της τρομοκρατίας. Πρόκειται για απόψεις ξένες προς την συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού . Με τον οποίο η Πρόεδρος είναι σε φανερή διάσταση από τον πρώτο χρόνο της θητείας της . Εκτός όμως από τα μέχρι στιγμής πεπραγμένα της στα οποία περιλαμβάνονται η εκστρατεία για την «γυναικοκτονία» και το «metοο» η κυρία Σακελλαροπούλου έχει και δικαστικό παρελθόν. Εμείς αποφύγαμε έως τώρα να ασχοληθούμε με αυτό γιατί θεωρούσαμε πως η δικανική κρίση σε καιρούς  πολιτικώς ανύποπτους αξιολογείται μεν αλλά δεν βαρύνει δε . Ειδικώς όταν δεν ακούστηκε το παραμικρό γι αυτήν όταν ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα της κυρίας Σακελλαροπούλου . Σε αντίθεση με εμάς όμως δεν φαίνεται να έχουν την ίδια άποψη οι πολίτες όπως προκύπτει από αναρτήσεις στο αδηφάγο  και πολιτικά σαρκοβόρο διαδίκτυο . Έως τώρα η Πρόεδρος δεχόταν κριτική για την απαλλακτική ψήφο της στον Παπακωνσταντίνου στο ειδικό δικαστήριο για το θέμα της νόθευσης εγγράφου της λίστας Λαγκάρντ . Για την θετική ψήφο της σε δύο δίκες – ήταν και εισηγήτρια – υπέρ της Εταιρείας εξόρυξης χρυσού Ελντοράντο Γκολντ στην Χαλκιδική . Για την θετική ψήφο της για τον ΧΥΤΑ στην Κερατέα που κατασκεύαζε εταιρεία ολιγάρχου . Για την θετική ψήφο της για την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού και της περικοπής των συντάξεων . Για την σπουδή της να εκδώσει το ΣτΕ απόφαση επί Προεδρίας της για τον Ρώσο μίστερ Bitcoin που αθωώθηκε στην Γαλλία όπως ωρύεται η δικηγόρος του Ζωή Κωνσταντοπούλου.  Μάθαμε επίσης προσφάτως για τον ρόλο της σε μια αρνητική για την μητρόπολη Σύρου απόφαση επί ΣΥΡΙΖΑ για την αλλαγή του καθεστώτος στο Ίδρυμα Παναγία Τήνου. Και πως είχε πρωταγωνιστήσει στην κατάργηση της προσευχής στο ΣτΕ. Διαμαρτυρίες ακούστηκαν και από μακεδονικές ενώσεις για την απόφαση περί Πρεσπών . Σε όλα τα παραπάνω που δημιουργούν την εντύπωση  πως η Πρόεδρος ως δικαστής μεταξύ των ισχυρών και των πολιτών τασσόταν συνήθως – όχι πάντοτε- με τους πρώτους έρχεται να προστεθεί μια νέα αποκάλυψη από τα τσακάλια του Διαδικτύου: ότι εισηγήθηκε ως δικαστής του ΣτΕ το 2012 να εξαιρεθούν τα αιολικά πάρκα από την συνταγματική απαγόρευση του άρθρου 117 του Συντάγματος περί αναδασωτέων περιοχών . Πρόκειται για την απόφαση 2499/12 που εξίσωσε το δάσος με την πράσινη ανάπτυξη των ανεμογεννητριών . Δεν αποφάσισε βεβαίως μόνη της αλλά όλοι ξέρουμε τον βαρύνοντα ρόλο εκάστου εισηγητή . Αποφεύγω συνήθως να εκφέρω κρίση για δικαστική απόφαση αν δεν την έχω μελετήσει.   Ωστόσο το σκεπτικό της όπως το διάβασα στο διαδίκτυο. ελέγχεται . Αν όχι από εμένα  σίγουρα από χιλιάδες πυρόπληκτους στην Εύβοια που έχουν φρικτές υποψίες για τα αίτια της φωτιάς και πάντως διαφωνίες μετά βεβαιότητος γι αυτό το μοντέλο  παραγωγής ενέργειας που καταστρέφει το ελληνικό τοπίο . Μια ακόμη  ψήφος της προέδρου δίνει την εντύπωση στον κόσμο πως μεταξύ των επενδυτών και των πολιτών επέλεγε με νομικά επιχειρήματα  τους πρώτους . Λάθος ; Σωστό; Όσο δεν απαντάται , αυτό επικρατεί . Και δυστυχώς πέραν του προσώπου της προέδρου η δημοτικότητα της οποίας έχει κατρακυλήσει στα τάρταρα – γι αυτό δεν δημοσιοποιείται – φθείρεται στην συνείδηση των πολιτών και ο θεσμός του Προέδρου , η  ίδια η δημοκρατία μας. Προ έτους όπως όλοι θυμόμαστε η Πρόεδρος πήγε στο μνημόσυνο των θυμάτων στο  Μάτι. Φέτος άραγε μπορεί να πάει  με την ίδια άνεση στην βόρεια Εύβοια υπό το φως των αποκαλύψεων της για την δικανική της πεποίθηση ; Μπορεί να πάει στην Ηλεία; Και εκεί γίνεται μεγάλη επένδυση . Ή μήπως δεν μπορεί ; Φοβούμεθα πως ο χρόνος δεν λειτουργεί εποικοδομητικά για την κυρία Πρόεδρο. Ούτε για τον θεσμό. Το πλήγμα σε ενάμισυ χρόνο θητεία είναι τεράστιο . Θα χρειαστεί να καταβάλει υπερπροσπάθεια η Πρόεδρος για να φθάσει στον τερματισμό  της θητείας της το 2025. Της ευχόμαστε να «γυρίσει» το εναντίον της κλίμα . Όχι για το καλό της μόνον. Αλλά για το καλό του θεσμού και του πολιτεύματος στην παρούσα του μορφή , την προδρευομένη . Με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα κινδυνεύουν να γίνουν  αμφότεροι συντρίμμια ! Ειλικρινώς δεν χαιρόμαστε γι αυτό ..

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑ ΝΟΘΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!!!

Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΩΝ 1946 ΚΑΙ 1974 Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΑΠΕΤΥΧΕ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΤΣΑΛΔΑΡΗ

 
Η επαναφορά της μοναρχίας θα μπορούσε να έχει συμβεί το 1974 για τον ιδιο λόγο που συνέβη το 1946, οταν ο αναγνωρισμένος ηγέτης της κεντροδεξιάς (Κων.Τσαλδαρης)υποστήριξε τη μοναρχία στη διαδικασία αναβίωσης του πολιτικού του κόμματος. Η μοναρχία είχε αποκατασταθεί στο παρελθόν τον Σεπτέμβριο του 1946 επειδή τα μοναρχικά δίκτυα είχαν ενεργοποιηθεί για να επανεκκινήσει το Λαϊκό Κόμμα μετά από δέκα χρόνια αδρανοποίησης. Ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης δεν θα μπορούσε να επανεκκινήσει το Λαϊκό Κόμμα χωρίς να πατήσει σε μοναρχικά οικογενειακά πολιτικά δίκτυα. Η επανεμφάνιση του Λαϊκού Κόμματος στις εκλογές του Μαρτίου 1946 διευκολύνθηκε σημαντικά από το ζήτημα της μοναρχικής αποκατάστασης.

Η αρνητική εικονα της μοναρχιας  που σχετίζεται με την προηγούμενη σχέση της μοναρχίας με τον Μεταξά (σχεση ομως που είχε διαλυθεί οταν προεκυψε  το ζήτημα της συνέχισης της συμμαχίας της Ελλάδας με τη Βρετανία) αντισταθμίστηκε από την επίκληση του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη στο κύρος του αείμνηστου θείου του, Παναγιώτη Τσαλδάρη. Ο παλαιότερος Τσαλδάρης είχε αναδειχθεί συμβολο της ηρωικής αντίστασης  στον στρατιωτικό δημοκρατισμό. Η φασιστική κληρονομιά του Μεταξά ήταν πολύ δυσφημισμένη, αλλά οι κεντροδεξιοί Έλληνες είχαν ακόμα μια δημοκρατική μοναρχική παράδοση ως ζωτικό σημείο αναφοράς. (Οι τραγωδίες της δικτατορίας Μεταξά και του Ελληνικού Εμφυλίου, 1946 έως 1949, θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν ο Παναγιώτης Τσαλδάρης δεν είχε πεθάνει το 1936).

Οι προοπτικές για έναν τύπο Τσαλδάρη που δημιουργούσε μια μοναρχική επανέναρξη θα μπορούσαν να είχαν επανεμφανιστεί το 1974 αν ήταν ευθυγραμμισμένη με την κεντροδεξιά πολιτική επανεμφάνιση. Αυτό δεν συνέβαινε. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ενω ήταν το σύγχρονο πολιτικό ισοδύναμο ενός Κωνσταντίνου Τσαλδάρη το 1974,  σκόπιμα απέφυγε να υποστηρίξει την επαναφορά της μοναρχίας.

Ο Καραμανλής εχει επαίνεθεί για τη διάλυση του μηχανισμού της πρώην στρατιωτικής δικτατορίας. Ωστόσο, η έξαρση της δημόσιας αντίθεσης στη δικτατορία λίγο πριν την επιστροφή του Καραμανλή εξασφαλιζε  οτι  δεν υπηρχε και η παραμικρη πιθανοτητα ο στρατός να μπορούσε να ασκήσει ξανά πολιτική επιρροή, πόσο μάλλον να επιστρέψει στην εξουσία (Αρα αδικως του καταλογιζεται οτι διελυσε τους μηχανισμους της χουνταςΑ.Π.). Πράγματι, οι εκτεταμένες διαδηλώσεις που καλωσόρισαν την πτώση της δικτατορίας τερμάτισαν επίσης κάθε αντίληψη ότι θα μπορούσε να υπάρξει επιζών το Παρακράτος του Παπαγου. Αυτός ο ''ηγέτης'' που επέστρεψε (απο την αυτοεξορια Α.Π.) επαινέθηκε επίσης για την επιτυχία του στην αποτροπή ενός πολέμου με την Τουρκία για την Κύπρο(εγκαταλειποντας την μιση Κυπρο στους ΤουρκουςΑ.Π.). Αλλά η Τουρκία ήταν μια χώρα του ΝΑΤΟ που χρειαζόταν αμερικανική προστασία από τη γειτονική Σοβιετική Ένωση. Η Τουρκία δεν θα μπορούσε να αντέξει οικονομικά να αποξενωθεί απο  τις Ηνωμένες Πολιτείες υπονομεύοντας περαιτέρω την Ελλάδα, η οποία ήταν επίσης χώρα του ΝΑΤΟ. Ο Καραμανλής ήταν έξυπνος στο ότι απέσυρε την Ελλάδα από τη στρατιωτική διοίκηση του ΝΑΤΟ, ενώ παρέμεινε επίσημη ένταξη στο ΝΑΤΟ. Με αυτόν τον τρόπο ο Καραμανλής διατήρησε εγκάρδιες σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ αμβλύνθηκε η βαθύτερη αντιαμερικανική εχθρότητα (αλλα απο τοτε αρχισε η Τουρκια να αμφισβητει τον εθνικο εναεριο χωρο και τα θαλασσια σύνορα Α.Π.).

Η μεγάλη πολιτική πανουργια  που επέδειξε ο Καραμανλής ήταν να αναβιώσει το ισοδύναμο ενός κεντροδεξιού πολιτικού κόμματος χωρίς να υποστηρίξει την επαναφορά της μοναρχίας. Ο Καραμανλής αρνήθηκε να διατηρήσει την EΡE και το κύρος του ήταν τέτοιο που μπόρεσε να αντικαταστήσει αυτό το θανατηφόρο πολιτικό κόμμα με το νεοσύστατο Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (ΝΔ) στις 4 Οκτωβρίου 1974. Οι βουλευτικές εκλογές είχαν προγραμματιστεί για τις 17 Νοεμβρίου 1974. Οι προοπτικές επιτυχίας της ΝΔ βασίζονταν στο τεράστιο κύρος του Καραμανλή. Το προεκλογικό σύνθημα της ΝΔ, «Καραμανλής ή τα τανκς» πόνταρε στην ανακούφιση του λαού από τη δικτατορία και στον φόβο του οτι ο στρατος θα μπορουσε να επαναβεβαιώσει τη δύναμή του στο μέλλον αν δεν εκλεγονταν ο Καραμανλης Πρωθυπουργος. Κατά συνέπεια, οι περισσότεροι υποψήφιοι βουλευτες της ΝΔ φορεσαν σαν πιστα σκυλια  το φιμωτρο που τους επεβαλε ο  Καραμανλης κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας σχετικά με τη στάση τους σε σχέση με την επιστροφή της μοναρχίας. (Ο Σύπρος Θεοτόκης από την Κέρκυρα αψήφησε τον Καραμανλή ζητώντας με δυνατη φωνη  την αποκατάσταση της βασιλευομενης  Δημοκρατίας).

Κατά ειρωνικό τρόπο, οι πολιτικοί που προερχονταν απο την πλευρα των ''αποστατών'' ήταν περισσότερο μοναρχικοί (ή τουλάχιστον ομολογουμένως μοναρχικοί) από το ρεύμα EΡE/NΔ που προερχόταν από μοναρχικά οικογενειακά δίκτυα. Οι ''αποστατες''  είχαν  ρεπουμπλικανικές ρίζες ως απόγονοι του φιλελεύθερου στρατοπέδου. Παρ 'όλα αυτά, ο πρώην ''αποστάτης'' πρωθυπουργός (1965-1966) Στέφανος Στεφανόπουλος και ο πρώην υπουργός Άμυνας Πέτρος Γαρουφαλιάς ίδρυσαν την Εθνική Δημοκρατική Ένωση (ΕΔΕ) που μπήκε στις βουλευτικές εκλογές με μια μοναρχική ιδεολογικη πλατφόρμα.

Η ΕΔΕ δυστυχώς έλαβε μόνο το 1,1% των ψήφων (που πιστεύεται ότι ήταν οι ψηφοι των οπαδων  των συνταγματαρχών μιας και δεν  υπηρχε φιλοστρατιωτικό κόμμα) σε αντίθεση με το 54% των ψήφων της ΝΔ.  Η ΕΔΕ δεν μπόρεσε να κερδίσει καμία έδρα, επειδή η μοναρχική βάση των ψηφοφορων  πήγε συντριπτικά στη Νέα Δημοκρατία. Η παραδοσιακή ψήφος των φιλελεύθερων οπαδων  παρέμεινε στην Ένωση Κέντρου, η οποία ήρθε δεύτερη με περίπου 20% των ψήφων. Η Ένωση Κέντρου υπό τον Γιώργο Μαύρο συνήψε πολιτική συμμαχία με τις Νέες Δυνάμεις, για να σχηματίσει έναν συνδυασμό Ενωσης  Κέντρου-Νέες Δυνάμεις. (Οι Νέες Δυνάμεις ήταν μια διαμόρφωση πολιτικών ομάδων κατά του στρατιωτικού καθεστώτος).

Εαν είχε ο  Καραμανλής  διατυπώσει δημοσια το μισος του προς την μοναρχια τοτε η ΕΔΕ θα είχε εξασφαλισει ψηφους απο την βαση της ΝΔ για να αμφισβητήσει ενδεχομένως την  Ένωση Κεντρου -Νέες Δυνάμεις για τη δεύτερη θέση. Κάτω από ένα τέτοιο σενάριο, ακόμη και χωρίς την αποκατάσταση μιας βασιλευομενης  δημοκρατίας, θα υπήρχε ένα ισχυρό μοναρχικό κόμμα στο κοινοβούλιο και μια βιώσιμη μοναρχική πολιτική παράδοση σε μια δημοκρατική Ελλάδα.

https://www.socialactionaustralia.com/project/183-the-fall-of-constantine-ii-and-the-greek-financial-crisis.html?fbclid=IwAR0H6b9BO_SMGF0ZfG56tNw2Mp78vHJXxzNpluCo8fhMzB_tcxGObeYUnUs