Η Εξορια του Βασιλεως σταθεροποιει την δικτατορια.
Ο Παπαδόπουλος κινήθηκε γρήγορα και διορισε τον στρατηγό Γεώργιο Ζωϊτάκη (έναν από τους λίγους στρατηγούς που υποστήριζαν ενεργά το πραξικόπημα των συνταγματάρχων) ως νέο αντιβασιλέα με τον εαυτό του ως νέο πρωθυπουργό. Η αποτυχία του βασιλικού αντιπραξικοπηματος ήταν ένα όφελος για τον Παπαδόπουλο * επειδή του επέτρεψε να πολιτικά εξουδετερωσει τον Κωνσταντίνο Β΄ χωρίς να αποξενώσει τη μοναρχική βάση μέσα στην κοινωνία που αρχικά χρειαζόταν ο δικτάτορας. (* Ο Παπαδόπουλος αποσύρθηκε επίσημα από το στρατό επειδή ορκίστηκε πρωθυπουργός).
Κατά ειρωνικό τρόπο ένας από αυτους που ωφεληθηκαν απο την αποτυχια του βασιλικού αντιπραξικοπήματος ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Απελευθερώθηκε από τη φυλακή τον Ιανουάριο του 1968 και αναχώρησε με την οικογένειά του για τη Σουηδία. Από την εξορία ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το αναποτελεσματικό του Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΠΑΚ). Παρ 'όλα αυτά, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε δείξει θάρρος κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του και η αμερικανική πίεση εξασφάλισε την απελευθέρωση του Ανδρέα Παπανδρέου τον Ιανουάριο του 1968.(ΟΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΗΤΑΝ ΒΑΦΤΙΣΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.Η ΧΟΥΝΤΑ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΠΙΔΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠ. Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ! ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ!!!)
Για όλους τους δεδηλωμένους αντι-αμερικάνους ο Ανδρέας Παπανδρέου σιγουρα οφείλει τη ζωή του στους Αμερικανούς. Οι Αμερικανοί εκτιμούσαν ότι ήταν καλύτερο να έχουμε έναν υποτιθέμενο αριστερό ηγέτη για να διασφαλίσουμε ότι ο αριστερός αντι-αμερικανισμός δεν θα ξεφύγει απο τον αμερικανικο ελεγχο μετα από το τέλος της δικτατορίας.
Αν και ο Ανδρέας Παπανδρέου φυλακίστηκε, ήταν τελικά ο πιο ωφελημενος του πραξικοπήματος του 1967 που εκανε ο βαφτιστικος του μπαμπα του. Αν είχαν πραγματοποιηθεί οι εκλογές της 28ης Μαΐου 1967, θα είχε διατηρηθεί η υπάρχουσα κοινωνικοπολιτική δομή που ο Ανδρέας Παπανδρέου θα ηθελε πολυ να καταστρέψει, ο ακρογωνιαίος λίθος της οποίας ήταν η μοναρχία. Κάποιος τόσο διαβολικά έξυπνος όσο ο Ανδρέας Παπανδρέου πιθανότατα ήξερε ότι ο υποκείμενος στόχος που είχε πάντα να πάρει την εξουσία μέσω μιας νέας παραταξης της αριστεράς ήταν πλέον εφικτός αν το καθεστώς των συνταγματάρχων έπεφτε αργότερα. Κρίσιμο για την επίτευξη αυτού του αριστερού στόχου θα ήταν η μη αποκατάσταση της ελληνικής μοναρχίας.
Η κατ 'οίκον σύλληψη και κρατηση του Γιώργου Παπανδρέου διήρκεσε μεταξύ Απριλίου και Οκτωβρίου 1967. Η Παλιά Αλεπού, έχοντας προηγουμένως κάνει πολλά για να υπονομεύσει τη μοναρχία, τώρα δήλωνε τον εαυτό του πιστό στον εξόριστο βασιλιά. Αυτή την ενέργεια ανέλαβε ο Γεώργιος Παπανδρέου για να μπορέσει να συνάψει πολιτική συνεργασία με τον Κανελλόπουλο. Η Παλιά Αλεπού γνώριζε ότι οι προοπτικές του Κανελλόπουλου να επανενεργοποιήσει την ετοιμοθάνατη ΕΡΕ θα βασιζονταν στην αξιοποιηση οικογενειακών πολιτικών δικτυων που ήταν συντριπτικά φιλομοναρχικά.
Η μετά το 1967 πολιτική συνεργασία του Γιώργου Παπανδρέου / Κανελλόπουλου ήταν απόδειξη του τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν το πραξικόπημα του Απριλίου δεν είχε δημιουργηθεί και μια κυβέρνηση συνεργασιας Ε.Κ./ Ε.Ρ.Ε. ειχε σχηματισθει. Η μόνη φορά που οι πολιτικοί πριν από το 1967 κατάφεραν να πραγματοποιήσουν μια σημαντική διαμαρτυρία κατά του καθεστώτος ήταν στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 1968, την οποία παρακολούθησε ο Κανελλόπουλος. Αν και ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε κάνει παρα πολλά και ασχημα για να υπονομεύσει την ελληνική μοναρχία, πέθανε τουλάχιστον ως ένας αναγνωρισμένος Έλληνας φιλομοναρχικός.
Η Εξορισμένη Μοναρχία: Εξαφανίστηκε αλλά δεν ξεχάστηκε
Η θέση της ίδιας της μοναρχίας αποδυναμώθηκε από τις χαμένες ευκαιρίες του Κωνσταντίνου Β΄ στην εξορία. Κρινοντας εκ των υστέρων και εκ του ασφαλους , η Αυτού Μεγαλειότητα θα έπρεπε να είχε σχηματίσει κυβέρνηση στην εξορία ή τουλάχιστον επίσημα και δημόσια να αποσυνδεθεί από τη χούντα. Ο υπουργός Εξωτερικών Παναγιώτης Πιπινέλης δεν βρισκόταν στην Ελλάδα τη στιγμή του βασιλικού αντιπραξικοπηματος , αλλά ήταν διατεθειμένος να υποστηρίξει μια βασιλική κυβέρνηση στην εξορία. Μια τέτοια κυβέρνηση πιθανότατα θα είχε χρηματοδοτηθεί από τον Σάχη του Ιράν, ο οποίος, αφού για λιγο αυτοεξορισθηκε ,επεστρεψε και εκδηλωσε έντονο ενδιαφέρον για την ελληνική πολιτική. Ο Πρόεδρος Τζόνσον των Ηνωμένων Πολιτειών ειχε επίσης προσωπικη συμπαθεια για τον Κωνσταντίνο Β 'και αυτό θα μπορούσε να εξασφαλίσει την αμερικανική αναγνώριση της βασιλικής κυβέρνησης στην εξορία.
Επιπλέον, οι περισσότερες ελληνικές πρεσβείες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής πρεσβείας στην Ουάσιγκτον, ήταν επίσης έτοιμες να υποστηρίξουν μια βασιλική κυβέρνηση στην εξορία. Δυστυχώς, η Ελληνική Πρεσβεία στη Ρώμη ήταν τόσο διακριτική και σεβαστή στην πρόσφατα εκτοπισμένη ελληνική βασιλική οικογένεια. Αυτό, δυστυχώς, επηρέασε τον Κωνσταντίνο Β΄ κατά της επιλογής να ιδρύσει βασιλική κυβέρνηση στην εξορία.
Η εκτοπισμένη ελληνική βασιλική οικογένεια καθησυχάσθηκε από την προσωπική υποστήριξη που έλαβε από το προσωπικό της πρεσβείας που συνέβαλε ωστε ο Κωνσταντίνος Β΄ να πέσει στην παγίδα της αποδοχής της δηλωμένης καλής θέλησης του καθεστώτος. Ο Κωνσταντίνος Β΄ δεχτηκε εκ νέου μέσω ταχυδρομείου και προσωπικών απεσταλμένων τις διαβεβαιωσεις από τον Παπαδόπουλο ότι παρόλο που το καθεστώς επιθυμουσε την επανεγκατάσταση της Αυτού Μεγαλειότητας, θα επρεπε αυτος να περιμένει,του ελεγαν με σεβασμό, μέχρι να επιτευχθούν αμοιβαία οι βολικές ρυθμίσεις.
Τον Ιανουάριο του 1968, η άμεση οικογένεια του βασιλιά μετακόμισε σε μια βίλα στη Ρώμη που πληρώθηκε από το ελληνικό κράτος. (Η Βασίλισσα Φρειδερίκη και η Πριγκίπισσα Ειρήνη μετακόμισαν σε ξεχωριστή βίλα λίγο έξω από τη Ρώμη). Υπάλληλοι και ένα αυτοκίνητο με οδηγό παρέχονται επίσης προς τους εξόριστους βασιλείς. Επίσης ιδρύθηκε ένα ειδικό καθεστως βασιλικού απεσταλμένου μεταξύ Ρώμης και Αθήνας Ο εξόριστος βασιλιάς άσκησε πιθανώς ένα βαθμό επιρροής στο ελληνικό καθεστώς μέσω του υπουργού Εξωτερικών Παναγιώτη Πιπινέλη, ο οποίος ήταν τότε ο πιο ισχυρός πολιτικός στο υπουργικό συμβούλιο.
Μια σιωπηρή προϋπόθεση της οικονομικής στήριξης του καθεστώτος ήταν ότι ο βασιλιάς δεν θα μιλούσε εναντίον του. Από την οπτική γωνία του Κωνσταντίνου Β, ο καλύτερος τροπος δράσης ήταν να διατηρηθεί ένας διακριτικός τρόπος ζωής στην εξορία και να περιμένουμε το καθεστώς να πέσει ή να γινει φιλευθερο επαρκώς, ώστε να μπορέσει να επιστρέψει στην Ελλάδα. Ο βασιλιάς επίσης έφτασε σε επαφή με τον αυτοεξόριστο στην Ελβετια Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον οποίο οι περισσότεροι από τους εξόριστους πολιτικούς της Ελλάδας θεωρουσαν ως τον απόλυτο σωτήρα όταν το καθεστώς των συνταγματάρχων τελείωσε .
Ο εξόριστος Κωνσταντίνος Β 'αισθάνθηκε ακόμη ψυχολογικά ότι εξακολουθούσε να βασιλεύει. Πράγματι, οι βασιλικοι οικοι σε όλο τον κόσμο αντιμετώπισαν τον Κωνσταντίνο Β 'ως βασιλέα μονάρχη, οπως και ήταν τυπικά. * Ο βασιλιάς παρέμεινε μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής παρεμεινε επισης και στην διοικητική επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ιστιοπλοϊκών αγωνων , στην οποία εξακολουθεί να είναι ακομη και τωρα. Αυτές οι διεθνείς δεσμεύσεις και τα ταξίδια της ελληνικής βασιλικής οικογένειας στις βασιλικές αυλές της Ευρώπης τους επέτρεψαν να διατηρήσουν το βασιλικό τους καθεστώς. Ίσως ένα αποκορύφωμα της περιόδου του Κωνσταντίνου Β και της βασίλισσας Άννας-Μαρίας στην εξορία ήταν ότι τους δόθηκε πλήρης βασιλική αναγνώριση στις πλούσιες γιορτές της Περσέπολης του Ιράν τον Οκτώβριο του 1971.
(Ένα σημαντικό επίτευγμα του Κωνσταντίνου Β΄ μετα το αδικο δημοψηφισμα στα τέλη του 1974 ήταν ότι η Αυτού Μεγαλειότητα εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται από τα βασιλικές αυλές της Ευρώπης και ημι-επισημους οργανισμούς σε όλο τον κόσμο ως κάποιος με μοναδικό ημι-επίσημο καθεστώς . * Η βρετανική βασιλική αυλή ακολουθεί το πρωτόκολλο που οι εκτοπισμένοι μονάρχες διατηρούν τους τίτλους ευγένειας ως «βασιλιάς» ή / και «βασίλισσα», αλλά χωρίς εδαφική ονομασία. Αυτό ισχύει τώρα για τον Κωνσταντίνο Β΄και τη βασίλισσα Άννα-Μαρία όσον αφορά την αναγνώριση από τους Βρετανούς και το πρωτόκολλο της βασιλικής αυλής).
Ο Κωνσταντίνος Β΄ και η βασίλισσα Άννα-Μαρία διατήρησαν ένα χαμηλό προφίλ στη Ρώμη και παρέμειναν στον προϋπολογισμό τους. Η αποτυχία του ελληνικού βασιλικού ζευγαριού να παρευρεθεί στο γκαλά ποδοσφαίρου της Ρώμης το 1968 ήταν μια σοβαρή απογοήτευση για το κοινωνικό σετ της ιταλικής πρωτεύουσας, το οποίο τότε ήταν πιστό στην εξόριστη ιταλική βασιλική οικογένεια Ο νεαρός βασιλιάς και η βασίλισσα εκμεταλλεύτηκαν επίσης την ευκαιρία που τους παρειχε ο επιπλέον ελεύθερος χρόνος ωστε να τον περάσουν με τα τρία παιδιά τους, την Πριγκίπισσα Αλεξία, τον Πρίγκιπα Παύλο και τον Πρίγκιπα Νικόλαο που γεννήθηκαν στη Ρώμη το 1969. Δύο ακόμη παιδιά αργότερα γεννήθηκαν στη Βρετανία, Η πριγκίπισσα Θεοδώρα το 1983 και ο πρίγκιπας Φίλιππος το 1986.
(* Ο βασιλιάς Φαρούκ της Αιγύπτου έφτασε στην Ιταλία λίγο μετά την εκθρονιση του τον Ιούλιο του 1952. Ο εξόριστος βασιλιάς δεν ασχολήθηκε με την αιγυπτιακή πολιτική . Ο πρώην βασιλιάς γυρω απο αυτον ίδρυσε ένα κυκλο προσωπων στη Ρώμη που έγινε εικονική κοινότητα. Αυτος που διατηρούσε μια φιλία με τον Βασιλιά Φαρούκ ήταν ο Πρίγκιπας Ρενιέ του Μονακό που του χορήγησε την υπηκοότητα κρατους του Μονακο το 1959. Αν και ο Φαρούκ κατηγορήθηκε για διαφθορά κατά τη διάρκεια της βασιλείας απο 1936 έως 1952, η Αυτού Μεγαλειότητα απέκτησε φήμη για την οικονομική γενναιοδωρία προς τους φίλους του στη Ρώμη και την κηδεία του τον Φεβρουάριο του 1965 την παρακολουθησαν ολοι οι γνωστοι του).
Κατά την περίοδο 1967 έως 1973 της εξορίας τους, το επίσημο βασιλικό καθεστώς του Κωνσταντίνου Β 'και της Άννας-Μαρίας ηταν αναγνωρισμενο ακόμη. Τα επίσημα πορτρέτα τους κρέμονται υποχρεωτικά σε κυβερνητικά γραφεία και σε δημόσιους χώρους όπως τα αεροδρόμια. Οι εικόνες τους παρέμειναν σε χαρτονομίσματα, νομίσματα και γραμματόσημα. (Ειδικά γραμματόσημα του Κωνσταντίνου ΙΙ και της Βασίλισσας Άννας-Μαρίας εκδόθηκαν το 1971). Βασιλικά διακριτικά με το Ελληνικό Στέμμα φορούσαν ακόμη οσοι υπηρετουσαν στις ένοπλες δυνάμεις και την αστυνομία. Το βασιλικό οικόσημο εξακολουθούσε να εμφανίζεται στα δικαστήρια. Η νεανική εμφάνιση του βασιλιά και της βασίλισσας προστέθηκε στη γοητεια τους, αλλά ήταν ακόμη ασαφές εάν αυτή η γοητεία θα μεταφράζονταν σε επαρκή δημοτικότητα που θα προκαλούσε αργότερα την πραγματική τους αποκατάσταση στον θρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου