Χαμένες ευκαιρίες για την αποκατάσταση της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας.
Οι συγκεντρωμένοι πολιτικοί εκτιμούσαν ότι χρειαζόταν μια νεα EΡE για να γεμίσει το πολιτικό κενο , ακόμη και οι συγκεντρωμένοι δημοκρατικοί ήταν ανοιχτοί σε μια συγκατοικηση-συμπορευση με τον εξόριστο Κωνσταντίνο Β. Ένας πολιτικός συμβιβασμός μεταξύ του EΡE και της Ενωσης Κεντρου έγινε όταν συμφωνήθηκε ότι ένας πρωην ''αποστάτης'', ο Γεώργιος Αθανασιάδης Νόβας θα διοριστεί ως νέος πρωθυπουργός.
Ο Noβας προταθηκε ως πρωθυπουργός από τον Κωνσταντίνο Β μετά την παραίτηση του Γεωργίου Παπανδρέου τον Ιούλιο του 1965. Ο πρώην πρωθυπουργός (Noβας) ήταν μια γέφυρα μεταξύ των ρευμάτων της EΡE και της Ε.Κ. Ως φιλομοναρχικός, ο Noβας θα είχε υποστηρίξει την άμεση επιστροφή του Κωνσταντίνου Β΄ είτε ως ιδιώτης είτε ως μελλοντικα να αποκατασταθει μονάρχης. Και στις δύο περιπτώσεις, η επιστροφή του Κωνσταντίνου Β΄ θα είχε βοηθήσει στην επιτάχυνση της επανασυσυστασης της EΡE που θα μπορούσε να δώσει τη δυναμική για την αποκατάσταση της μοναρχίας σε επόμενο δημοψήφισμα.
Οι συγκεντρωμένοι πολιτικοί προτιμούσαν ως υποψηφιο νέο πρωθυπουργό οχι τον Νοβά αλλά τον αυτοεξόριστο Κωνσταντίνο Καραμανλή. Η προταση του Νόβα προηγήθηκε λογω του του ότι ο Καραμανλής δεν ειχε διάθεση ή δεν ήταν έτοιμος να επιστρέψει για να αναλάβει την ηγεσία της Ελλάδας. Στα σχεδόν έντεκα χρόνια της αυτοεξορίας στην Ελβετία (ΚΟΝΤΑ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΜΕ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΧΡΗΜΑ ΑΠΟ ΕΛΛΑΔΑ;; ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ;;Α.Π.), ο Καραμανλής είχε διατηρήσει μια περιφρονητική προσέγγιση απέναντι στους Έλληνες πολιτικούς. Ως εκ τούτου, δεν ήταν σίγουρο μεταξύ των συγκεντρωμένων πολιτικών ότι ο Καραμανλής θα επέστρεφε στην εξουσία εάν του προσφερόταν
Ο Καραμανλής Επιστρέφει ως Σύγχρονος Πόντιος Πιλάτος.
Πράγματι, ο Καραμανλής στην έβδομη επέτειο (1974) του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου είχε εκδώσει μια δήλωση που προέτρεπε το στρατιωτικό καθεστώς να ανοίξει τον δρόμο με την αποκατάσταση του Κωνσταντίνου Β΄ως βασιλιά. Οι συνθήκες γύρω από τη συνάντηση των πολιτικών με τον Γκιζίκη τον Ιούλιο του 1974 είναι ακόμη ασαφείς (ΙΣΩΣ ΓΙΑΥΤΟ Ο ΓΚΙΖΙΚΗΣ ΔΕΝ ΔΙΩΧΘΗΚΕ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟΑ.Π.), αλλά ο υποτιθεμενος φιλομοναρχισμός του Καραμανλή βοήθησε να ανοίξει ο δρόμος για την επιστροφή του στην εξουσία. Φαίνεται ότι ήταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ που επικράτησε στον στρατιωτικό «πρόεδρο» (Γκιζίκης) ωστε να πιέσει τους συγκεντρωμένους πολιτικούς να δώσουν την συγκαταθεση τους στον αυτοεξόριστο Καραμανλή με τον ορο ότι θα υπηρετούσαν σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Καραμανλη (ως φιλομοναρχικο!!!). Κατά συνέπεια, ο Καραμανλής επέστρεψε για να ορκιστεί ως πρωθυπουργός στις 23 Ιουλίου 1974 από τον «Πρόεδρο» Γκιζίκη.
Είναι αμφισβητήσιμο εάν ο Αβέρωφ θα βοηθούσε την επιστροφή του Καραμανλή στην εξουσία αν γνώριζε ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν θα υποστήριζε την αποκατάσταση της Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Ο Αβέρωφ ήταν πολιτικός σύμβουλος του Κωνσταντίνου Β΄ που μεσολάβησε στη συμφωνία μεταξύ της EΡE και της πτέρυγας της Ε.Κ. που επροσκειτο φιλικα προς τον Γεωργίο Παπανδρέου το 1967 για μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας μετά τις εκλογές (που δεν εγιναν λογω χουντας). Η επιτυχία του στην αποφυγή πιθανού πραξικοπήματος των στρατηγών δεν μπορεσε να σταματήσει το πραξικόπημα των συνταγματαρχών τον Απρίλιο του 1967. Ένας ένθερμος φιλομοναρχικός Αβέρωφ ήταν ο συνδεσμος μεταξύ των αξιωματικών του ναυτικού και του Κωνσταντίνου Β΄ κατά τη διάρκεια της ναυτικής ανταρσίας του Μαΐου 1973. Όχι μόνο η δημοκρατία δεν αποκατασταθηκε μετά την αποτυχημένη ναυτική ανταρσία, αλλά και ο Αβέρωφ συνελήφθη .
Ο εξόριστος Κωνσταντίνος Β΄ επέδειξε έναν βαθμό πολιτικής εξυπναδας που δεν ήταν πάντα το ισχυρό κοστούμι της Αυτού Μεγαλειότητας μετακινούμενος από το Λονδίνο στο Παρίσι για να βρισκεται κοντα στον Καραμανλή με έδρα την Ελβετία καθώς ξέσπασε η Κυπριακή κρίση. Η Αυτού Μεγαλειότητα αγνοουσε και αιφνιδιαστηκε απο την δήλωση του Παπαδόπουλου για δημοκρατία το 1973 και τον επακόλουθο τερματισμό της οικονομικής στήριξης προς την εξοριστη βασιλικη οικογενεια. Για να επιβιωσει η ελληνική βασιλική οικογένεια μετακόμισε σύντομα στην πατρίδα της βασίλισσας Άννας-Μαρίας της Δανίας, όπου έμειναν στο βασιλικό παλάτι Amalienborg στην Κοπεγχάγη. Το 1974 η βασιλική οικογένεια μετακόμισε στο Cobham στο Surrey της Βρετανίας.
Πριν από την αναχώρηση του Καραμανλή για την Αθήνα από την Ελβετία (με αεροπλάνο που του εδωσε ο Γάλλος Πρόεδρος Valery Giscard d'Esaing) ο Κωνσταντίνος Β΄ επικοινώνησε με τον πρώην πρωθυπουργό και ζήτησε να τον συνοδεύσει. Ο Καραμανλής απέρριψε με σεβασμό τον βασιλιά του, αλλά διαβεβαίωσε την Αυτού Μεγαλειότητα ότι θα μπορούσε σύντομα να τον καλέσει, αλλά όχι αμέσως επειδή η κατάσταση ήταν τότε πολύ επικίνδυνη.
Παρά τις συστάσεις του Βασιλιά Χουσεΐν της Ιορδανίας και του Σαχη του Ιράν, ο Κωνσταντίνος Β΄ δεν επέστρεψε αμέσως στην Αθήνα αλλά επέστρεψε στο Λονδίνο για να περιμένει τις εξελίξεις. Για να είμαστε δίκαιοι, η Αυτού Μεγαλειότητα δεν είχε άλλη επιλογή. Οι απογοητευμένοι φιλομοναρχικοί κατηγορούν τον βασιλιά επειδή δεν επέστρεψε αμέσως στην Ελλάδα για να καλύψει το κενό της κατάργησης του στρατιωτικού καθεστώτος. Αλλά χωρίς την υποστήριξη του Καραμανλή, ο βασιλιάς δεν θα μπορούσε να επιστρέψει.
Αν επεστρεφε ο βασιλιάς αυτοβουλως στην διαρκεια του λεπτου αυτου σταδιου θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι θέτει σε κίνδυνο την επιστροφή της Ελλάδας στη δημοκρατία. Αλλα ομως η αρνηση του Καραμανλή να μην επιτρέψει στον Κωνσταντίνο Β΄ να επιστρέψει δεν ειχε στοχο την ομαλοτητα αλλα ηταν μερος του σχεδιου του να μην υποστηριξει την παλινορθωση της βασιλειας στο μελλοντικο δημοψηφισμα του 1974. Ο Καραμανλής κατά την επιστροφή του στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1974 σχημάτισε μια νέα κυβέρνηση εθνικής ενότητας που αποτελείτο κυρίως από τα ρεύματα EΡE και Ε.Κ. Ακόμη και οι πιο φανατικοι εχθροι της στρατιωτικής δικτατορίας δεν φάνηκαν να ενοχλούν τον Στρατηγό Γκιζίκη που συνεχιζε να παριστανει τον ''Προεδρο'' επειδή ήταν ένα εμπόδιο για την πιθανή αποκατάσταση της μοναρχίας.
Ο αναστηλωμένος ''πρωθυπουργός'' Καραμανλης δικαιως πρεπει να ''επαινεθει'' για τον αρνητικο ρολο που επαιξε σε οτι αφορα στην παλινορθωση της Βασιλειας και την ''αποκατάσταση'' της δημοκρατίας, μεταξύ της επιστροφής του στην εξουσία τον Ιούλιο του 1974 και του δημοψηφίσματος τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, κατά τον οποίο η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ''αρνήθηκε'' να αποκαταστήσει την βασιλευόμενη Δημοκρατια. Η πλειοψηφία του 69% κατά της μοναρχίας και οι πανηγυρισμοι στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, που χαρετιζαν την απόρριψη της μοναρχίας, ενίσχυσε την υπονοια ότι η ήττα της μοναρχίας ήταν σχεδόν κατευθυνομενη (ΑΚΟΜΗ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΔΕΞΙΩΝ ΠΟΥ ΚΛΕΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΑΝ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΕΞΙΟΙ ΕΛΕΓΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΠΩΣ ΑΝ ΗΘΕΛΕ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΘΑ ΕΡΧΟΤΑΝ ΠΙΣΩ Α.Π.).
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ !
ΑπάντησηΔιαγραφή