Η Ελληνική Βασιλική Οικογένεια Απομακρύνεται μετα από Ωμη Ξένη Παρέμβαση 1917.

 

        Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Α' 
Η πρώτη εκδίωξη της ελληνικής βασιλικής οικογένειας αποδεικνυει ψεύτικο  έναν από τους μόνιμους μύθους σχετικά με την ελληνική μοναρχία - ότι ταχα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων. (Αν ηταν ετσι τοτε γιατι οι ξενοι τους εδιωξαν;;)Το γεγονός ήταν ότι η ελληνική βασιλική οικογένεια εξαναγκάστηκε στην πραγματικότητα από την απειλή της ξένης στρατιωτικής επέμβασης την στιγμη που αποδεδειγμενα  απολάμβαναν την ισχυρή υποστήριξη του λαού τους. Το συμμαχικό τελεσίγραφο ότι ο Κωνσταντίνος Α επρεπε  να φύγει από την Ελλάδα είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες λαου  να  συγκεντρωθεί  έξω από το βασιλικό παλάτι για να εμποδίσουν την αναχώρηση του βασιλιά  τους.

Μόνο από μια εξαπάτηση του λαου η βασιλική οικογένεια μπόρεσε να φύγει απο το θερινό παλάτι του Τατο'ι'ου και από εκεί να πάει στην ουδέτερη Ελβετία. Η λαϊκή αντίσταση στην αποχώρηση του Κωνσταντίνου Α προκάλεσε μια ισχυρή πεποίθηση στις επόμενες γενιές της ελληνικής βασιλικής οικογένειας (η οποία μπορεί να υπήρχε μέχρι τα τέλη του 1974) ότι είχαν πάντα την αγάπη του ελληνικού λαού ανεξάρτητα από το πόσο ταραχώδης είναι η πολιτική κατάσταση.

Ένας άλλος ψευτικος δημοκρατικός μύθος σχετικά με την ελληνική βασιλική οικογένεια σε σχέση με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ότι ο Βενιζέλος ήταν πάντα ρεπουμπλικανός(οπαδος της αβασιλευτης δημοκρατιας). Η εκδίωξη του Κωνσταντίνου ειχε σαν αποτελεσμα  ο θρόνος να περάσει  στον δεύτερο γιο του τον Πρίγκιπα Αλέξανδρο επειδή ο Διαδοχος  Πρίγκιπας Γεωργιος θεωρήθηκε από τους συμμάχους ότι ήταν πολύ κοντά στον πατέρα του. Ο Βενιζέλος αντιμετώπισε τον Βασιλιά Αλέξανδρο με τον μεγαλύτερο σεβασμό(!)  και επέμεινε να αποκτήσει η Μεγαλειότητά του πλήρες καθεστώς ως βασιλιάς(αν εξαιρεσει βεβαια καποιος την 24ωρη παρακολουθηση του βασιλεως Αλεξανδρου απο εμπιστους ανθρωπους του Βενιζελου και την σκαια και ιταμη συμπεριφορα του προς τον βασιλεα μερικες φορες με τα θυμωδη ξεσπασματα οργης). Κατά συνέπεια, αναπτύχθηκε ένα χάσμα μεταξύ του Αλεξάνδρου και της εξόριστης οικογένειάς του που αρνήθηκε κατηγορηματικά να τον αναγνωρίσει ως βασιλιά.

                             Η ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Παρα την οποιαδήποτε αντιρρηση που θα μπορουσε να διατυπωθει σχετικα με τον τροπο που πηρε ο Βενιζελος την εξουσια, με την στρατιωτικη βοηθεια των ξενων,και με ποιον τροπο ο Αλεξανδρος εγκατασταθηκε ως βασιλευς ,η είσοδος της Ελλάδας στη συμμαχία απέδωσε τεράστια εδαφικά μερίσματα. Η ελληνική στρατιωτική υποστήριξη για τη συμμαχική εκστρατεία στο μακεδονικό μέτωπο τον Μάιο του 1918 βοήθησε να εξασφαλιστεί μια στρατιωτική νίκη της Ανταντ στα Βαλκάνια και εγειρε την πλαστιγγα του πολεμου προς την Ανταντ.

Η συνεπής και επίμονη υποστήριξη του Βενιζέλου προς τους συμμάχους δικαιολογείται φαινομενικά από την ήττα των Κεντρικών Δυνάμεων τον Νοέμβριο του 1918. Ωστόσο, πολλοί αν όχι οι περισσότεροι, οι Έλληνες παρέμειναν πιστοί στον εξόριστο Κωνσταντίνο Α, παρόλο που είχε υποστηρίξει την ουδετεροτητα. Αυτή η πίστη μπορεί να προήλθε από τη δυσαρέσκεια που αισθάνθηκε ο λαος με τον  ωμο τρόπο με τον οποίο οι σύμμαχοι είχαν εκδιωξει τον Κωνσταντίνο Α τον Ιούνιο του 1917, τη συνέχιση του στρατιωτικού νόμου και τις παρατεταμένες απουσίες του Βενιζέλου στο εξωτερικό  για  την συμετοχη σε διαπραγματευσεις, συνθήκες και συμφωνίες με τις ξένες δυνάμεις.

Η δυσαρέσκεια προς  τον Βενιζέλο εκδηλώθηκε όταν έχασε αναπαντεχα και εκπληκτικά τις κοινοβουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου 1920. Κατά ειρωνικό τρόπο, ένας ζωτικός παράγοντας που συνέβαλε στην ήττα του Βενιζέλου ήταν ο αιφνιδιαστικός θάνατος του Βασιλιά Αλεξάνδρου τον Οκτώβριο του 1920 (η Αυτού Μεγαλειότητα πέθανε από σηψαιμια  αφού είχε δαγκωθεί από ενα πιθηκο στο Τατο'ι') μιας και  το ζήτημα της βασιλικής διαδοχής αύξησε την προοπτική της Ελλάδας να γίνει δημοκρατία(κατι που ο λαος δεν ηθελε και θεωρησε τον Βενιζελο υπευθυνο). Η πολιτική κατάσταση ήταν ακόμη πιο περίπλοκη επειδή ο Βενιζέλος παρέμεινε μοναρχικός παρόλο που το Φιλελεύθερο Κόμμα του γινόταν αντιμοναρχικο.

Ο Βενιζέλος κατανοητά δεν μπορούσε να αντέξει την επιστροφή του Κωνσταντίνου Α και προσέφερε το θρόνο στον Πρίγκιπα Παύλο. Ο εικοσάχρονος πρίγκιπας αρνήθηκε κατηγορηματικά να γίνει βασιλιάς επειδή η αυτου βασιλικη υψηλοτης ,ο πριγκιπας Παυλος, αναγνώριζε τα δικαιώματα του πατέρα και του μεγαλύτερου αδελφού του στον θρονο ως πιο ισχυρα απο τα δικα του δικαιωματα. Ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης ακολουθως  έγινε αντιβασιλέας και υπήρχε η προσδοκία ότι μια φιλελεύθερη νίκη στις κοινοβουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου 1920 θα ήταν πρόδρομος για την Ελλάδα για να  γίνει αβασιλευτη δημοκρατία.(Μετα την ταφη του βασιλεως Αλεξανδρου αντιβασιλισσα εγινε η Βασιλομητωρ Ολγα που παρα την βενιζελικη απαγορευση ηρθε στην κηδεια του αγαπημενου εγγονου της,κατι που ο Βενιζελος απαγορεψε στην μητερα του νεκρου ,την βασιλισσα Σοφια).

https://www.socialactionaustralia.com/project/183-the-fall-of-constantine-ii-and-the-greek-financial-crisis.html?fbclid=IwAR0H6b9BO_SMGF0ZfG56tNw2Mp78vHJXxzNpluCo8fhMzB_tcxGObeYUnUs