Οι Αγνοί του 1821
«Ἀπ’ τὰ κόκαλα βγαλμένη, Τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερὰ
Καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη , Χαῖρε, ὤ χαῖρε, ἐλευθεριὰ».
Η επανάσταση του 1821 υπήρξε ο καρπός του πατριωτισμού και της πολεμικής αρετής των Ελλήνων. Οι πρόγονοι μας κέρδισαν την ελευθερία τους με τον ίδιο αιματηρό τρόπο που την στερήθηκαν, όπως επιτυχώς περιγράφεται στον εθνικό μας ύμνο. Η Ελλάς υπήρξε το πρώτο χριστιανικό κράτος της Ευρώπης, το οποίο αποσπάσθηκε από την Οθωμανική αυτοκρατορία και έγινε ανεξάρτητο. Οι Έλληνες από δούλοι μετατράπηκαν σε πολίτες των οποίων η ζωή και η περιουσία δεν κινδύνευε από τις διαθέσεις της απόλυτης εξουσίας του Τούρκου δυνάστη, αλλά προστατευόταν από τους νόμους και τις αρχές του νεοπαγούς κράτους. Το αίσθημα της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της ασφάλειας άξιζε της θυσίας των 700.000 ανθρώπων που έπεσαν κατά την διάρκεια των 9 ετών της επαναστάσεως.
Άξιον Θαυμασμού Ήθος
Η συμμετοχή των υποδούλων υπήρξε σχεδόν καθολική, πολλοί υπήρξαν οι αγωνισθέντες και οι διακριθέντες ανώνυμοι γυναίκες και άνδρες τα κίνητρα των οποίων ήσαν η ανιδιοτελής πατριωτισμός και η αδιάφθορος ακεραιότητα. Από τους ονομαζόμενους επώνυμους αγωνιστές οι πλέον αγνοί ήσαν: Ο Αθανάσιος Διάκος ο οποίος επέλεξε να παραμείνει με τους λιγοστούς συντρόφους του στην γέφυρα της Αλαμάνας όταν οι περισσότεροι τον εγκατέλειψαν. Προτίμησε επίσης τον πλέον επώδυνο θάνατο(ανασκολοπισμό) παρά να ενδώσει στις δελεαστικές προτάσεις του Ομέρ Βρυώνη. Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ο επονομαζόμενος Νικηταράς ο Τουρκοφάγος απόδειξε επανειλημμένως την γενναιότητα του και το θάρρος στις μάχες, χωρίς να δεχθεί ποτέ την δικαιούμενη ανταμοιβή για την πολύτιμη προσφορά του. Η πολιτεία αναγνώρισε την προσφορά του μόνο περί το τέλος της ζωής του, αρκούμενος μέχρι τότε στην άδεια επαιτείας που του χορηγήθηκε. Δεν ήθελε όπως έλεγε : «Να κάνει πραμάτεια το καπετανλίκι του για να καζαντήσει.». Ο Κωνσταντίνος Κανάρης είπε κατ’ επανάληψη παρόν στα δύσκολα, άρχισε με την πυρπόληση της ναυαρχίδας του Καρά Αλή στην Χίο, συνέχισε στην Τένεδο, την Αλεξάνδρεια, στο Γέροντα, στην Ερεσό στην Σμύρνη. Χρειάζεται πολύ θάρρος και κουράγιο να «Κολλήσεις» το πυρπολικό σ’ ένα μεγάλο πολεμικό, όχι μία φορά μόνο αλλά περισσότερες από 5. Ο Δημήτριος Υψηλάντης απέδειξε ότι στο ασθενικό του σώμα έκρυβε μια μεγάλη καρδιά από κάθε άποψη. Ήρθε στην Ελλάδα σαν εκπρόσωπος του αδελφού του αρχηγού της Φιλικής εταιρείας Αλέξανδρου Υψηλάντη, αλλά στην συνέχεια έδωσε τα πάντα στον αγώνα με ανιδιοτέλεια, αξιοπρέπεια και αυταπάρνηση. Η Μαντώ Μαυρογένους ήταν πλούσια και μορφωμένη και όπως γράφει ο Γάλλος Rybaud:« ἡ φιλοπατρία σὲ ὅλη της τὴν καθαρότητα, χωρὶς ἴχνος ἰδιοτέλειας, ἡ ἀπόλυτη αὐτοθυσία, ἡ πιὸ συγκινητική ἀπρονοησία γιὰ τὸ προσωπικὸ της μέλλον» διέθεσε όλη της την περιουσία χωρίς την αναμένει ανταπόδοση . Ο Εμμανουήλ Παπάς ήταν 49 χρονών όταν κηρύχθηκε η επανάσταση για την οποία διέθεσε την τεράστια περιουσία του και δεν δίστασε να θυσιάσει την ζωή του και της οικογενείας του, έχοντας προ οφθαλμών το συμφέρον της πατρίδος και μόνο.
Το «Διά Ταύτα»
Η ισοπέδωση αποτελεί την χειρότερη μορφή αδικίας. Η αναγνώριση της προσφοράς των αγωνιστών του 1821 αποτελεί εθνικό χρέος. Δεν είναι όμως δυνατό να διαγράφονται πράξεις και παραλείψεις γιατί αδικούνται αυτοί που δεν έθεσαν κανένα όριο στην εκτέλεση του καθήκοντος, ή εκμεταλλεύτηκαν τις περιστάσεις για τον προσπορισμό κερδών.
Αντγος εα Ιωάννης Κρασσάς Βιβλιογραφία
α. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ Α.Ε. Αθήνα 1977
β. Νικολάου Σπηλιάδου, ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ, Ινστιτούτο Διεπειστιμονικών ερευνών Ανάπτυξης της Νεωτέρας Ελλάδος «Χαρίλαος Τρικούπης» , Αθήνα 2007
γ. THOMAS GORTON, Ιστορία Της Ελληνικής Επαναστάσεως, Αθήνα 2010, Εκδόσεις Αρχιπέλαγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου