Πηγή θέματος ἡ «Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους”, Κ.Παπαρρηγόπουλου, ἐκδ. National Geographic.
……….Στὶς ἀρχές τοῦ 1915 οἱ Δυνάμεις τῆς «andante» ἀποφάσισαν νὰ ἐπιτεθοῦν στὰ Στενά τῶν Δαρδανελίων, ὥστε νὰ διανοίξουν δίοδο ἀνεφοδιασμοῦ τῆς Ῥωσίας, ἡ ὁποία ἦταν σχεδόν ἀποκλεισμένη. Ζήτησαν λοιπὸν ἀπό τὴν Ἑλλάδα νὰ συμμετάσχῃ. Ἡ κυβέρνηση Ε. Βενιζέλου, ἀποφάσισε νὰ ἐγκαταλείψῃ τὴν οὐδετερότητα καὶ νὰ πάρῃ μέρος στὶς ἐπιχειρήσεις στὸ πλευρό τῆς «andante».
……….Ὅμως τὸ Γενικό Ἐπιτελεῖο καὶ ὁ βασιλιᾶς τῶν Ἑλλήνων Κωνσταντῖνος Α’, θεώρησαν τὴν ἐπιχείρηση ἀσύμφορη καὶ ἐπικίνδυνη γιὰ τὰ ἑλληνικά συμφέροντα. Ἀντιπρότειναν λοιπόν τὴν κατάληψη τῆς Κωνσταντινουπόλεως μέσῳ τῆς Θρᾲκης.
……….Στὶς 18 καὶ στὶς 20 Φεβρουαρίου τοῦ 1915, ὁ Κωνσταντῖνος συγκάλεσε Συμβούλιο τοῦ Στέμματος μὲ ὅλους τοὺς πρώην πρωθυπουργούς, και φυσικά μὲ τὴν συμμετοχή τοῦ Ε. Βενιζέλου. Κανεὶς ἀπό αὐτούς δὲν συμφώνησε ἁπόλυτα μὲ τὶς ἀπόψεις τοῦ Βενιζελου. Οἱ περισσότεροι τάχθηκαν ὑπέρ τῆς οὐδετερότητας. Τότε ὁ Βενιζέλος παραιτήθηκε καὶ στὶς 24 Φεβρουαρίου τοῦ 1915 σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση ὑπό τὸν Δ. Γούναρη.(Υποψιν οτι το Συνταγμα που ισχυε τοτε εδινε στον Βασιλεα την εξουσια να αποφασιζει για την κυρηξη πολεμου, οχι στον Πρωθυπουργο).
……….Ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς νέας κυβέρνησης, Γ. Χρηστάκης- Ζωγράφος, ὑπέβαλε συγκεκριμένες προτάσεις γιὰ τὴν πολεμική ἔξοδο τῆς χώρας στὸ πλευρό τῆς «andante» ὅπως ἐγγύηση τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητας τοῦ συνόλου τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας, παραχώρηση τῆς Βορείου Ἠπείρου, προκαθορισμό τῶν δυνατῶν ἐδαφικῶν παραχωρήσεων στὴ Μικρᾶ Ἀσία καὶ σύναψη στρατιωτικῆς συμβάσεως μὲ τὴν ἐπιφύλαξη ὅτι τὸ πεδίο δράσεως τῶν ἑλληνικῶν στρατευμάτων δὲν θὰ ἐπεκτεινόταν, ἄν ἡ βουλγαρία διατηροῦσε ἐπίφοβη οὐδετερότητα.
……….Στὶς ἀρχές Μαΐου τοῦ 1915 (μετά ἀπό 2 μῆνες), οἱ «σύμμαχοι» δέησαν νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν ἑλληνική προσφορᾶ, ἀλλά χωρὶς καμμία δέσμευση γιὰ τὴν διατήρηση τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητας τῆς χώρας. Ὡστόσο, ἐκτός ἀπό αὐτό, ζητοῦσαν ἀπό τὴν ἑλληνική κυβέρνηση νὰ συναινέσῃ στὴν παραχώρηση τῆς Καβάλας στὴν βουλγαρία, μὲ τὴν ἀόριστη ὑπόσχεση γιὰ παραχωρήσεις στὴν Μικρᾶ Ἀσία.
……….Ἡ κυβέρνηση Γούναρη διαμαρτυρήθηκε. Λίγο μετὰ προχώρησε σὲ διάλυση τῆς Βουλῆς καὶ προκήρυξη ἐκλογῶν. Οἱ ἐκλογές ἔγιναν στὶς 31 Μαΐου τοῦ 1915, καὶ τὶς κέρδισε μὲ μεγάλη πλειοψηφία ὁ Βενιζέλος. Στὶς 10 Αὐγούστου τοῦ ἴδιου χρόνου ὁ ἀρχηγός τῶν Φιλελευθέρων, σχημάτισε κυβέρνηση(Απο Μαιο εως Αυγ συνεβη η ασθενεια του βασιλεως. Ισως αν ο Κωνσταντινος σκεπτοταν μονο τον θρονο του και οχι την Ελλαδα και συμφωνουσε με την πολιτικη του Βενιζελου που την υπαγορευαν οι δυναμεις της ΑΝΤΑΝΤ,ισως να εσωζε τον θρονο του αλλα η Ελλαδα θα εχανε πολλες ψυχες, ισως και εδαφη διοτι ηταν σιγουρη η επιθεση βουλγαρων και τουρκων εναντιον της Ελλαδος ).
……….Στὸ μεταξύ, ἡ Ἀγγλία καὶ ἡ Γαλλία, ἐπειδή ἐπιθυμοῦσαν νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν μόνη ὁδό ἐπικοινωνίας καὶ ἀνεφοδιασμοῦ τῆς συμμάχου Σερβίας ποὺ εἶχε ἀπομείνει, (τὸ λιμάνι τῆς Θεσσαλονίκης), ἀποφάσισαν (!!) νὰ δημιουργήσουν πολεμικό μέτωπο στὴν Μακεδονία. Ἔτσι, τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1915, οἱ πρῶτες βρετανογαλλικές δυνάμεις ὑπό τὸν στρατηγό Σαράιγ ἀποβιβάστηκαν καὶ κατέλαβαν τὴν γραμμή Δεμίρ-Καποῦ-Κρίβολακ, ἐνῶ ἄλλες βρετανικές δυνάμεις μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν στρατηγό Μίλν, κατέλαβαν τὴν Δοϊράνη(Ο Βενιζελος το γνωριζε και δεν ενημερωσε εγκαιρως τον βασιλεα εξαιτιας αυτου του ατοπηματος ζητησε ο βασιλευςτην παραιτηση του πρωθυπουργου διοτι ο τελευταιος ενηργησε αντισυνταγματικα).
……….Ἡ ἑλληνική πολιτικὴ ἡγεσία, δὲν ἀντέδρασε ἰδιαίτερα στὴν εἰσβολή στρατευμάτων τῶν Μεγάλων Δυνάμεων σὲ Ἐλληνικό Ἔδαφος. Ἀντιθέτως ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος, συμφωνοῦσε μὲ τὴν «συμμαχική» ἐνέργεια, ἤθελε ὅμως νὰ κρατήσῃ καὶ τὰ προσχήματα. Γι’ αὐτό, στὶς 4 Ὀκτωβρίου τοῦ 1915, ἀπό τὸ βῆμα τῆς Βουλῆς, ξεκαθάρισε ὅτι ἡ Ἑλλάδα, ἐάν ἡ Σερβία δεχόταν ἐπίθεση ἀπό τὴν βουλγαρία, θὰ ἔσπευδε νὰ τὴν βοηθήσῃ. Παράλληλα, ἀνακοίνωσε ἐπισήμως ὅτι ἡ στάση τῆς χώρας θὰ ἦταν ἀνάλογη ἀπέναντι στὴν Γερμανία καὶ τὴν Αὐστροουγγαρία.
……….Ὡστόσο, ὁ βασιλιᾶς ἀρνήθηκε νὰ καλυψει την αποφαση του Βενιζελου περι της καταληψεως της Θεσσαλονικης . Μετὰ τὴν ἀνοιχτή ἀντίθεσή του μὲ τὸν Κωνσταντῖνο, ὁ Βενιζέλος ὑπέβαλλε καὶ πάλι τὴν παραίτηση τῆς κυβερνήσεώς του στὶς 7/10(ν.ημ.) καὶ (24/9 π.ημ.). Νέα Κυβέρνηση σχημάτισε τότε ὁ Ἀλέξανδρος Ζαΐμης ποὺ «ἄντεξε» ἔως τὶς (7/11 ν.ημ) καὶ (25/10 π.ημ.).
……….Ἀκολούθησε ὡς νέος πρωθυπουργός ὁ Σκουλούδης ποὺ στὶς 26 Οκτωβρίου/8 Νοεμβρίου 1915, δήλωσε, ἀπαντῶντας σὲ διακοίνωση τῆς Αὐστροουγγαρίας σχετικά μὲ τὴν παρουσία τῶν «Συμμάχων» στὴν Μακεδονία, ὅτι ἡ κυβέρνηση ἦταν ἀποφασισμένη νὰ ἐφαρμόσῃ τὴν συνθήκη τῆς Χάγης καὶ νὰ προχωρήσῃ στὸν ἀφοπλισμό τῶν Συμμάχων. Ἐάν ὅμως αὐτοί χρησιμοποιοῦσαν βία, δὲν ἐγγυόταν τὴν ἐφαρμογή της. Παρ’ ὅλ’ αὐτά, σὲ καμμία περίπτωση δὲν θὰ ἀνεχόταν τὴν παραβίαση τῶν ἑλληνικῶν συνόρων ἀπό τοὺς βούλγαρους.
……….Ἡ ἀντίδραση τῶν Δυνάμεων τῆς «antante» στὴν ἀνακοίνωση τοῦ Σκουλούδη μπορεῖ νὰ μὴν ἦταν βίαιη, ὡστόσο ξεκαθάρισε, μὲ τρόπο ποὺ δὲν ἐπιδεχόταν ἀμφισβήτηση(!), ὅτι οἱ «Σύμμαχοι» εἶχαν ἔρθει στὴν Μακεδονία καὶ σκόπευαν νὰ μείνουν μέχρι νὰ πετύχουν τὸν ἀντικειμενικό τους σκοπό, δηλαδή, τὴν ἀπομάκρυνση τῶν Γερμανῶν, τῶν Αὐστροούγγρων καὶ τῶν βούλγαρων ἀπό τὸ σερβικό ἔδαφος. Ἤταν πλέον φανερό ὅτι τὰ περιθώρια διπλωματικῶν ἐλιγμῶν ἐκ μέρους τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως διαρκῶς στένευαν. Οἱ «Σύμμαχοι» ἔγιναν ἀπαιτητικότεροι.
……….Ἡ ῥαγδαία ἐπιδείνωση τῆς διεθνοῦς θέσεως τῆς χώρας, ὥθησε τὴν κυβέρνηση Σκουλούδη νὰ προκηρύξῃ ἐκλογές γιὰ τὶς 6/19 Δεκεμβρίου 1915, ἀπό τὶς ὁποῖες τελικά, ἀπεῖχαν οἱ Φιλελεύθεροι, γιατὶ θεωροῦσαν ἀντισυνταγματική τὴν διάλυση τῆς Βουλῆς (!).
……….Ἐν τῷ μεταξύ τὸ 1916, ἡ συγκέντρωση τῶν ἐπιστρατευμένων ἑλληνικῶν δυνάμεων στὴν ἀνατολική Μακεδονία γιὰ τὴν ἐξασφάλιση τῶν συνόρων, προκάλεσε τὴν δυσπιστία τοῦ «αὐτοκράτορα» Σαράιγ, ἐνῶ ἡ Γαλλία μέσῳ τῆς διπλωματικῆς ὁδοῦ, ἀπαίτησε τὴν ἀπομάκρυνσή τους.(!!)
……….Μεσολάβησε ἡ αἰφνιδιστική εἰσβολή τῶν γερμανοβούλγαρων στὸ ὀχυρό Ῥοῦπελ καὶ ἡ ἀναγκαστική συναίνεση τῆς κυβερνήσεως Σκουλούδη στὴν παράδοση τοῦ Ὀχυροῦ στοὺς γερμανοβούλγαρους τὴν Ἄνοιξη τοῦ 1916. Ἡ νέα κυβέρνηση Ζαΐμη σχεδίασε τὴν συμφιλίωση τῶν δύο παρατάξεων ποὺ εἶχαν δημιουργηθεῖ, μὲ τελικό σκοπό τὴν ἔξοδο τῆς Ἑλλάδος στὸ πλευρό τῶν Δυνάμεων τῆς «antante» καὶ τὴν προκήρυξη ἐκλογῶν· δυστυχῶς δὲν κατόρθωσε νὰ σβήσῃ τὰ πολιτικά πάθη καὶ παραιτήθηκε στὶς 3/16 Σεπτεμβρίου τοῦ 1916.
……….Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1916, ὁ Βενιζελος σχημάτισε τὴν κυβέρνηση «Ἐθνικῆς Ἀμύνης», ὁριστικοποιῶντας καὶ διευρύνοντας τὸ χάσμα τοῦ Ἐθνικοῦ Διχασμοῦ. Καὶ ἀπό τὸν Ὀκτώβριο, οἱ Γάλλοι ἄρχισαν νὰ ἀποβιβάζονται στὸν Πειραιᾶ, συμπεριφερόμενοι αὐταρχικά καὶ θέτοντας τελεσίγραφα. Τὸν Νοέμβριο ἀκολούθησε ἡ ἔκρηξη..,
……….Ἡ ἑλληνική πολιτικὴ ἡγεσία, δὲν ἀντέδρασε ἰδιαίτερα στὴν εἰσβολή στρατευμάτων τῶν Μεγάλων Δυνάμεων σὲ Ἐλληνικό Ἔδαφος. Ἀντιθέτως ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος, συμφωνοῦσε μὲ τὴν «συμμαχική» ἐνέργεια, ἤθελε ὅμως νὰ κρατήσῃ καὶ τὰ προσχήματα. Γι’ αὐτό, στὶς 4 Ὀκτωβρίου τοῦ 1915, ἀπό τὸ βῆμα τῆς Βουλῆς, ξεκαθάρισε ὅτι ἡ Ἑλλάδα, ἐάν ἡ Σερβία δεχόταν ἐπίθεση ἀπό τὴν βουλγαρία, θὰ ἔσπευδε νὰ τὴν βοηθήσῃ. Παράλληλα, ἀνακοίνωσε ἐπισήμως ὅτι ἡ στάση τῆς χώρας θὰ ἦταν ἀνάλογη ἀπέναντι στὴν Γερμανία καὶ τὴν Αὐστροουγγαρία.
……….Ὡστόσο, ὁ βασιλιᾶς ἀρνήθηκε νὰ καλυψει την αποφαση του Βενιζελου περι της καταληψεως της Θεσσαλονικης . Μετὰ τὴν ἀνοιχτή ἀντίθεσή του μὲ τὸν Κωνσταντῖνο, ὁ Βενιζέλος ὑπέβαλλε καὶ πάλι τὴν παραίτηση τῆς κυβερνήσεώς του στὶς 7/10(ν.ημ.) καὶ (24/9 π.ημ.). Νέα Κυβέρνηση σχημάτισε τότε ὁ Ἀλέξανδρος Ζαΐμης ποὺ «ἄντεξε» ἔως τὶς (7/11 ν.ημ) καὶ (25/10 π.ημ.).
……….Ἀκολούθησε ὡς νέος πρωθυπουργός ὁ Σκουλούδης ποὺ στὶς 26 Οκτωβρίου/8 Νοεμβρίου 1915, δήλωσε, ἀπαντῶντας σὲ διακοίνωση τῆς Αὐστροουγγαρίας σχετικά μὲ τὴν παρουσία τῶν «Συμμάχων» στὴν Μακεδονία, ὅτι ἡ κυβέρνηση ἦταν ἀποφασισμένη νὰ ἐφαρμόσῃ τὴν συνθήκη τῆς Χάγης καὶ νὰ προχωρήσῃ στὸν ἀφοπλισμό τῶν Συμμάχων. Ἐάν ὅμως αὐτοί χρησιμοποιοῦσαν βία, δὲν ἐγγυόταν τὴν ἐφαρμογή της. Παρ’ ὅλ’ αὐτά, σὲ καμμία περίπτωση δὲν θὰ ἀνεχόταν τὴν παραβίαση τῶν ἑλληνικῶν συνόρων ἀπό τοὺς βούλγαρους.
……….Ἡ ἀντίδραση τῶν Δυνάμεων τῆς «antante» στὴν ἀνακοίνωση τοῦ Σκουλούδη μπορεῖ νὰ μὴν ἦταν βίαιη, ὡστόσο ξεκαθάρισε, μὲ τρόπο ποὺ δὲν ἐπιδεχόταν ἀμφισβήτηση(!), ὅτι οἱ «Σύμμαχοι» εἶχαν ἔρθει στὴν Μακεδονία καὶ σκόπευαν νὰ μείνουν μέχρι νὰ πετύχουν τὸν ἀντικειμενικό τους σκοπό, δηλαδή, τὴν ἀπομάκρυνση τῶν Γερμανῶν, τῶν Αὐστροούγγρων καὶ τῶν βούλγαρων ἀπό τὸ σερβικό ἔδαφος. Ἤταν πλέον φανερό ὅτι τὰ περιθώρια διπλωματικῶν ἐλιγμῶν ἐκ μέρους τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως διαρκῶς στένευαν. Οἱ «Σύμμαχοι» ἔγιναν ἀπαιτητικότεροι.
……….Ἡ ῥαγδαία ἐπιδείνωση τῆς διεθνοῦς θέσεως τῆς χώρας, ὥθησε τὴν κυβέρνηση Σκουλούδη νὰ προκηρύξῃ ἐκλογές γιὰ τὶς 6/19 Δεκεμβρίου 1915, ἀπό τὶς ὁποῖες τελικά, ἀπεῖχαν οἱ Φιλελεύθεροι, γιατὶ θεωροῦσαν ἀντισυνταγματική τὴν διάλυση τῆς Βουλῆς (!).
……….Ἐν τῷ μεταξύ τὸ 1916, ἡ συγκέντρωση τῶν ἐπιστρατευμένων ἑλληνικῶν δυνάμεων στὴν ἀνατολική Μακεδονία γιὰ τὴν ἐξασφάλιση τῶν συνόρων, προκάλεσε τὴν δυσπιστία τοῦ «αὐτοκράτορα» Σαράιγ, ἐνῶ ἡ Γαλλία μέσῳ τῆς διπλωματικῆς ὁδοῦ, ἀπαίτησε τὴν ἀπομάκρυνσή τους.(!!)
……….Μεσολάβησε ἡ αἰφνιδιστική εἰσβολή τῶν γερμανοβούλγαρων στὸ ὀχυρό Ῥοῦπελ καὶ ἡ ἀναγκαστική συναίνεση τῆς κυβερνήσεως Σκουλούδη στὴν παράδοση τοῦ Ὀχυροῦ στοὺς γερμανοβούλγαρους τὴν Ἄνοιξη τοῦ 1916. Ἡ νέα κυβέρνηση Ζαΐμη σχεδίασε τὴν συμφιλίωση τῶν δύο παρατάξεων ποὺ εἶχαν δημιουργηθεῖ, μὲ τελικό σκοπό τὴν ἔξοδο τῆς Ἑλλάδος στὸ πλευρό τῶν Δυνάμεων τῆς «antante» καὶ τὴν προκήρυξη ἐκλογῶν· δυστυχῶς δὲν κατόρθωσε νὰ σβήσῃ τὰ πολιτικά πάθη καὶ παραιτήθηκε στὶς 3/16 Σεπτεμβρίου τοῦ 1916.
……….Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1916, ὁ Βενιζελος σχημάτισε τὴν κυβέρνηση «Ἐθνικῆς Ἀμύνης», ὁριστικοποιῶντας καὶ διευρύνοντας τὸ χάσμα τοῦ Ἐθνικοῦ Διχασμοῦ. Καὶ ἀπό τὸν Ὀκτώβριο, οἱ Γάλλοι ἄρχισαν νὰ ἀποβιβάζονται στὸν Πειραιᾶ, συμπεριφερόμενοι αὐταρχικά καὶ θέτοντας τελεσίγραφα. Τὸν Νοέμβριο ἀκολούθησε ἡ ἔκρηξη..,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου