Ολοκληρώθηκε σήμερα με τον τρίτο και τελευταίο τόμο η αυτοβιογραφία του Βασιλιά Κωνσταντίνου. Μέσα από τις 359 σελίδες του Γ′ τόμου, ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος μας μιλά για την προσπάθεια του να ρίξει την δικτατορία των συνταγματαρχών: λεπτό προς λεπτό τα γεγονότα πριν, κατά τη διάρκεια και µετά τη 13η ∆εκεµβρίου 1967, µε επίκεντρο τις µονάδες του Γ′ Σώµατος Στρατού στη Βόρειο Ελλάδα. Η αποτυχία, η φυγή στη Ρώµη, η εγκατάσταση στο Λονδίνο, η Κύπρος και το δηµοψήφισµα του 74, το ζήτημα της περιουσίας της βασιλικής οικογένειας, η επίσκεψη στην Ελλάδα το 1993, τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, τις ημέρες πριν και μετά την εγχείρηση καρδιάς και όλα όσα έκτοτε ακολούθησαν έως σήµερα…
Επιμέλεια: Ανδρέας Μέγκος
Σας μεταφέρω παρακάτω αποσπάσματα από το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου με τίτλο «Η ΜΥΣΤΙΚΗ ″ΕΞΟΡΙΑ ΕΝΤΟΣ″». Αποσπάσματα από τις πολύ προσωπικές σκέψεις του Βασιλέως Κωνσταντίνου οι οποίες αξίζουν πραγματικά να σημειωθούν…
«…Εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε την πολυτέλεια άλλων διχασμών. Δεν πρέπει να αφήσουμε τίποτα και κανέναν να μας διχάσει, αν θέλουμε να εξέλθουμε ασφαλείς και ισχυροί από αυτή τη μεταβατική εποχή που ζούμε και που διαμορφώνει σήμερα το επόμενο αύριο…»
«…Δεν έχουμε το δικαίωμα να παραδώσουμε λιγότερα στις επόμενες γενιές από εκείνα που παρέδωσαν οι πατεράδες και οι μαμάδες μας σε εμάς. Γιατί, είτε πρίγκιπες και βασιλείς, είτε εργάτες, είτε επιστήμονες, είτε δάσκαλοι, είτε παπάδες, είτε γιατροί, είτε οτιδήποτε άλλο, είτε φτωχοί είτε πλούσιοι, πάνω απ′ όλα είμαστε ένα και μόνον ένα: Έλληνες…»
«…Σήμερα, μπορώ να ζω και πάλι στην πατρίδα μου, για την οποία έκανα ότι και όσα μπορούσα: άλλα σωστά, άλλα λανθασμένα, όλα όμως με καθαρή καρδιά και συνείδηση, με ευθύνη και με πόνο, με αγωνία για τον τόπο και τον λαό, αγωνία που δεν έφυγε από μέσα μου ούτε στιγμή όλα αυτά τα χρόνια. Σήμερα, λοιπόν, στα 75 μου χρόνια, είμαι ευτυχισμένος καθώς ζω και πάλι στην πατρίδα, περπατώ στους δρόμους της, ακούγοντας γύρω μου ελληνικά και όχι μιαν άλλη, ξένη γλώσσα, πιάνοντας την κουβέντα με τους ανθρώπους που με σταματούν στον δρόμο και με νιώθουν δικό τους όπως ακριβώς κι εγώ τους νιώθω δικούς μου…»
«…Η καρδιά μου και η ψυχή μου είναι γεμάτες με απέραντη αγάπη, σεβασμό και ευγνωμοσύνη για τη Βασίλισσα. Την αγαπημένη μου σύντροφο μιας ολόκληρης ζωής, που δεν κουράστηκε ποτέ στα δύσκολα, που δεν έχασε ποτέ την πίστη της, που δεν πέρασε λεπτό χωρίς να είναι η ιδανική σύζυγος και η ιδανική μητέρα…Σήμερα λοιπόν οι ημέρες περνούν μαζί με τη Βασίλισσα στο Πόρτο Χέλι, στο νέο μας σπίτι, το πρώτο ύστερα από τόσες δεκαετίες που ζήσαμε μακριά από τον τόπο μας, με μιαν αγάπη και μια πληρότητα που δεν μπορώ να περιγράψω και για την οποία ευχαριστώ τον Θεό…»
«…Αυτό το βιβλίο γράφτηκε με την απόφαση να πω την αλήθεια. Ειδάλλως δεν θα γραφόταν ποτέ…Σκέφτομαι επίσης συχνά ότι έκανα και λάθη για τα οποία οφείλω μια συγγνώμη και στον λαό μου και στην πατρίδα. Θέλω όμως να αναφέρω ξανά κάτι που μόλις είπα: ακόμη και τα λάθη έγιναν με καθαρή συνείδηση και καλή πίστη, Και ήταν λάθη. Δεν είχαν πίσω τους δεύτερες σκέψεις, δεν είχαν δόλο, δεν είχαν πονηριά, ούτε πρόθεση …»
«…Καμιά φορά, όμως, ειδικά αυτά τα τελευταία χρόνια που ο τόπος ζει τη φοβερή καταστροφή στην οποία κατέληξε όλη αυτή η εποχή – καταστροφή με ρίζες και αιτίες ηθικές -, αναρωτιέμαι μέσα μου: Ποιον τελικά εκδικήθηκαν περισσότερο οι επίορκοι εκείνοι αξιωματικοί που παράνομα πρώτοι άλλαξαν το πολίτευμα του τόπου για να έρθουν στη συνέχεια τα υπόλοιπα γεγονότα και να πατήσουν στα δικά τους χνάρια; Εμένα εκδικήθηκαν; Ή μήπως, στην πραγματικότητα, εκδικήθηκαν την πατρίδα, την Ελλάδα;…»
«Την απάντηση δεν είμαι εγώ που θα τη δώσω. Την απάντηση θα τη δώσουν η Ιστορία και ο λαός.»
* Ευχαριστούμε θερμά την εφημερίδα ″ΤΟ ΒΗΜΑ″ για την πηγή του κειμένου.
http://www.royalchronicles.gr/
Επιμέλεια: Ανδρέας Μέγκος
Σας μεταφέρω παρακάτω αποσπάσματα από το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου με τίτλο «Η ΜΥΣΤΙΚΗ ″ΕΞΟΡΙΑ ΕΝΤΟΣ″». Αποσπάσματα από τις πολύ προσωπικές σκέψεις του Βασιλέως Κωνσταντίνου οι οποίες αξίζουν πραγματικά να σημειωθούν…
«…Εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε την πολυτέλεια άλλων διχασμών. Δεν πρέπει να αφήσουμε τίποτα και κανέναν να μας διχάσει, αν θέλουμε να εξέλθουμε ασφαλείς και ισχυροί από αυτή τη μεταβατική εποχή που ζούμε και που διαμορφώνει σήμερα το επόμενο αύριο…»
«…Δεν έχουμε το δικαίωμα να παραδώσουμε λιγότερα στις επόμενες γενιές από εκείνα που παρέδωσαν οι πατεράδες και οι μαμάδες μας σε εμάς. Γιατί, είτε πρίγκιπες και βασιλείς, είτε εργάτες, είτε επιστήμονες, είτε δάσκαλοι, είτε παπάδες, είτε γιατροί, είτε οτιδήποτε άλλο, είτε φτωχοί είτε πλούσιοι, πάνω απ′ όλα είμαστε ένα και μόνον ένα: Έλληνες…»
«…Σήμερα, μπορώ να ζω και πάλι στην πατρίδα μου, για την οποία έκανα ότι και όσα μπορούσα: άλλα σωστά, άλλα λανθασμένα, όλα όμως με καθαρή καρδιά και συνείδηση, με ευθύνη και με πόνο, με αγωνία για τον τόπο και τον λαό, αγωνία που δεν έφυγε από μέσα μου ούτε στιγμή όλα αυτά τα χρόνια. Σήμερα, λοιπόν, στα 75 μου χρόνια, είμαι ευτυχισμένος καθώς ζω και πάλι στην πατρίδα, περπατώ στους δρόμους της, ακούγοντας γύρω μου ελληνικά και όχι μιαν άλλη, ξένη γλώσσα, πιάνοντας την κουβέντα με τους ανθρώπους που με σταματούν στον δρόμο και με νιώθουν δικό τους όπως ακριβώς κι εγώ τους νιώθω δικούς μου…»
«…Η καρδιά μου και η ψυχή μου είναι γεμάτες με απέραντη αγάπη, σεβασμό και ευγνωμοσύνη για τη Βασίλισσα. Την αγαπημένη μου σύντροφο μιας ολόκληρης ζωής, που δεν κουράστηκε ποτέ στα δύσκολα, που δεν έχασε ποτέ την πίστη της, που δεν πέρασε λεπτό χωρίς να είναι η ιδανική σύζυγος και η ιδανική μητέρα…Σήμερα λοιπόν οι ημέρες περνούν μαζί με τη Βασίλισσα στο Πόρτο Χέλι, στο νέο μας σπίτι, το πρώτο ύστερα από τόσες δεκαετίες που ζήσαμε μακριά από τον τόπο μας, με μιαν αγάπη και μια πληρότητα που δεν μπορώ να περιγράψω και για την οποία ευχαριστώ τον Θεό…»
«…Αυτό το βιβλίο γράφτηκε με την απόφαση να πω την αλήθεια. Ειδάλλως δεν θα γραφόταν ποτέ…Σκέφτομαι επίσης συχνά ότι έκανα και λάθη για τα οποία οφείλω μια συγγνώμη και στον λαό μου και στην πατρίδα. Θέλω όμως να αναφέρω ξανά κάτι που μόλις είπα: ακόμη και τα λάθη έγιναν με καθαρή συνείδηση και καλή πίστη, Και ήταν λάθη. Δεν είχαν πίσω τους δεύτερες σκέψεις, δεν είχαν δόλο, δεν είχαν πονηριά, ούτε πρόθεση …»
«…Καμιά φορά, όμως, ειδικά αυτά τα τελευταία χρόνια που ο τόπος ζει τη φοβερή καταστροφή στην οποία κατέληξε όλη αυτή η εποχή – καταστροφή με ρίζες και αιτίες ηθικές -, αναρωτιέμαι μέσα μου: Ποιον τελικά εκδικήθηκαν περισσότερο οι επίορκοι εκείνοι αξιωματικοί που παράνομα πρώτοι άλλαξαν το πολίτευμα του τόπου για να έρθουν στη συνέχεια τα υπόλοιπα γεγονότα και να πατήσουν στα δικά τους χνάρια; Εμένα εκδικήθηκαν; Ή μήπως, στην πραγματικότητα, εκδικήθηκαν την πατρίδα, την Ελλάδα;…»
«Την απάντηση δεν είμαι εγώ που θα τη δώσω. Την απάντηση θα τη δώσουν η Ιστορία και ο λαός.»
* Ευχαριστούμε θερμά την εφημερίδα ″ΤΟ ΒΗΜΑ″ για την πηγή του κειμένου.
http://www.royalchronicles.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου