Για τους λάτρεις της Ιστορίας, αλλά κυρίως για τις νεότερες γενιές που δεν έχουν ιδία άποψη και εικόνα για την ταραγμένη περίοδο στην χώρα μας από το 1965 μέχρι και το 1974 (γνωρίζουν μόνον όσα τους έμαθαν στα σχολικά βιβλία τις 10ετίες του ΄80, του ΄90 και του 2000) το αυτοβιογραφικό πόνημα του Βασιλιά Κωνσταντίνου, πρώην Βασιλιά των Ελλήνων «Χωρίς Τίτλο», αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον υλικό για να «ακούσουν» και την άλλη πλευρά των πραγμάτων, μια πλευρά που ήταν απομονωμένη επί σειρά 10ετιών και η οποία θα τους δώσει τώρα το έναυσμα για να ψάξουν, να ανατρέξουν πηγές, να συγκρίνουν γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις...
Ολόκληρες γενιές Ελλήνων μεγάλωσαν - για να μην χρησιμοποιήσουμε τον όρο «υπέστησαν πλύση εγκεφάλου» - με διχαστικές γενικεύσεις, υβριστικές ή ειρωνικές αναφορές και απλουστεύσεις άνευ επιχειρημάτων (ήταν μια μόδα, άλλωστε, άλλων εποχών). Αναφερόμαστε σε μονόπλευρα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση, αφιερώματα στον Τύπο και διαδραστικές σχολικές εορτές όπου οι μεν ήταν «οι Ηρωες» και οι δε «οι Προδότες». Μπορούμε, μάλιστα, να πούμε ότι στο μυαλό των νεοΕλλήνων τυπώθηκε σαν στάμπα ο τίτλος του βιβλίου του Χάγκεν Φλάισερ: «Στέμμα και Σβάστικα». Και, έτσι, οι Ελληνες του σήμερα πιστεύουν σε μεγάλο βαθμό ότι η νεότερη ιστορία τους είναι εν πολλοίς το... σενάριο της ταινίας «Ο Θίασος» του Αγγελόπουλου!
Οσοι, όμως, ενδιαφέρονται για την αναζήτηση της αλήθειας, ειδικά στις μέρες μας που η πατρίδα μας έφτασε σε αυτά τα τραγικά αδιέξοδα εξαιτίας της πολιτικοικονομικής κακοδιαχείρισής της επί σειρά ετών (κακοδιαχείριση που εν τέλει επέφερε και κρίση αξιών και απουσία προτύπων), θα μπορέσουν και πάλι να «ακούσουν» από τον ίδιον τον Κωνσταντίνο την άποψή του για το τι συνέβη τότε, αλλά και για την προσπάθειά του και την προσπάθεια των λεγόμενων «Βασιλικών» να διώξουν την Χούντα («επίορκους αξιωματικούς» χαρακτηρίζει τους Απριλιανούς ο πρώην Βασιλιάς) και να επαναφέρουν τη Δημοκρατία στην Ελλάδα.
Η ιστορική αντικειμενικότητα επιβάλει σήμερα όσο ποτέ άλλοτε να ακουστούν και να καταγραφούν ιστορικά όλες οι απόψεις, ειδικά τώρα που έχουν περάσει αρκετά χρόνια από εκείνη την σκοτεινή περίοδο που κυριαρχούσαν τα πάθη, οι συνομωσίες, οι εντάσεις, τα πολιτικά παιχνίδια, οι ξενικές παρεμβάσεις και οι σκοπιμότητες. Και επίσης, αν είναι για το καλό της πατρίδας μας, η οποία σήμερα βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο (και οικονομικά, αλλά δυστυχώς, πλέον, και γεωπολιτικά), κάθε βοήθεια, έστω και σε επίπεδο συμβουλών, είναι απαραίτητη. Από όπου κι αν προέρχεται…
Ας θυμηθούμε, άλλωστε και το παράδειγμα του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ο Κρητικός πολιτικός πρωτοστάτησε ουκ ολίγες φορές στην εξορία Ελλήνων Βασιλέων (1917, 1922, κινήματα 10ετίας ΄30) ή την απομάκρυνση πριγκήπων (Θέρισσος). Και όμως: Ξέρετε με ποιον συναντήθηκε μυστικά ουκ ολίγες φορές στο εξωτερικό λίγο πριν πεθάνει; Με τον Βασιλιά Γεώργιο Β΄, γιό του μεγαλύτερού του «αντιπάλου», Βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ (ΙΒ΄), ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την εθνική συμφιλίωση. Και όλα αυτά ενώ μαζεύονταν πάνω από την πατρίδα μας τα σύννεφα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου...
Και γνωρίζετε επίσης ποια ήταν η συμβουλή του Ελ. Βενιζέλου προς τον γιό του (και πολιτικό του διάδοχό) Σοφοκλή Βενιζέλο, προς το τέλος της ζωής του; «Να συνεργάζεσαι με τους Βασιλείς. Ο τόπος έχει ανάγκη εθνικής ενότητας. Αρκετά διχάστηκε». Και ο Σοφ. Βενιζέλος ακολούθησε μέχρι τέλους την συμβουλή του πατέρα του. Μάλιστα, αν δεν είχε πεθάνει εκείνο τον Φεβρουάριο του 1964, κάτω από περίεργες συνθήκες, πάνω στο επιβατηγό πλοίο «Ελλάς» εν πλω από τα Χανιά προς τον Πειραιά, αφήνοντας έτσι ελεύθερο το πεδίο σε φανατικούς ανθρώπους στο στράτευμα και σε όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος (κυρίως μέσα στο ίδιο του το κόμμα...), τότε η μοίρα της πατρίδας μας ίσως να ήταν πολύ διαφορετική…
Ισως να μην είχαν γίνει τα «Ιουλιανά», η λεγόμενη «Αποστασία», το Απριλιανό πραξικόπημα και η απώλεια της μισής Κύπρου το 1974, αλλά και ίσως και να μην είχαμε ανάγκη σήμερα από Τρόικες, Μνημόνια και ΔΝΤ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου