Όπως εξάλλου έγραψε κάποτε ο μεγάλος Γάλλος λογοτέχνης και ακαδημαϊκός Jean Dutourd: «Το μειονέκτημα (σ.σ. της αβασίλευτης δημοκρατίας) είναι ότι ο πρόεδρος δεν κληρονομείται … Δεν είναι το σύμβολο της πατρίδας, αλλά της διαίρεσης.
Με έναν βασιλιά που είναι ο γιος του πατέρα του και ο εγγονός του παππού του, αυτό το είδος του εμφύλιου μένους αποφεύγεται. Ο βασιλιάς δεν έχει εκλεγεί από το λαό σε μια στιγμή της Ιστορίας του, αλλά είναι εκλεγμένος μέσα από τους αιώνες. Η δύναμή του βασίζεται σε κάτι πολύ πιο ισχυρό απ’ ό,τι μια πρόσκαιρη ιδιοτροπία των ψηφοφόρων. Βασίζεται σε αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σταθερότητα στον κόσμο: το έθιμο.
Η βασιλεία έχει μια πατρική πλευρά που είναι ακριβώς η κατάλληλη για τη λειτουργία της, η οποία δεν βρίσκεται πουθενά αλλού, ούτε καν στις μοναρχίες που είναι μεταμφιεσμένες ως δημοκρατίες, όπως αυτές τις οποίες έχουμε σήμερα.
Ο βασιλιάς είναι ένας πατέρας, αν όχι αιώνιος, τουλάχιστον μόνιμος.»
Πρωτη δημοσιευση στα ''βασιλικα χρονικα''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου