Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΗΛΘΕ ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΙΣΤΙΟΠΛΟ'Ι'ΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΠΡΩΤΟ  ΣΚΑΦΟΣ Ο ''ΠΡΩΤΕΥΣ'' ΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΤΟΝ  ΒΑΣΙΛΕΑ  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ  22 ΟΚΤ 1966

Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΣΕ  ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ  ΣΥΣΚΕΨΗ

Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ  ΘΑ  ΕΟΡΤΑΣΕΙ  ΤΟ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ  ΤΗΣ  ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ  ΠΡΟΝΟΙΑΣ

Η  ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ  ΕΙΡΗΝΗ  ΣΤΗΝ ΡΟΤΟΝΤΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ  ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ  ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ  ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ  ΣΤΗΝ  ΙΣΠΑΝΙΑ

ΚΑΤΟΧΙΚΟ   ΔΑΝΕΙΟ 

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ''23 ΟΚΤ 1966

Ολοι Φευγουν Μονον ο Βασιλιας Ηλθε

Ο Πρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδας και της Δανίας,ο πρωτος Ηγεμονας της ελευθερης Κρητης- Prince George of Greece and Denmark, the First Lord of Free Crete

                                                          

Ο Πρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδας και της Δανίας (24 Ιουνίου 1869 - 25 Νοεμβρίου 1957) ήταν πρίγκιπας της Ελλάδαςκαι της Δανίας,

Ύπατος Αρμοστής της Κρητικής Πολιτείας από το 1898 έως το 1906.

Ήταν δευτερότοκος γιος του βασιλιά Γεωργίου Α΄ της Ελλάδας και της Μεγάλης Δούκισσας

Όλγας Κωνσταντίνοβνας της Ρωσίας.

Υπήρξε ο μοναδικός στην παγκόσμια ιστορία αξιωματούχος, που έφερε ταυτόχρονα το βαθμό του ναυάρχου τριών στόλων, της Ρωσίας, της Ελλάδας και της Δανίας.

Μετά τις πρώτες εγκύκλιες σπουδές, που έλαβε κατ' οίκον, μετέβη στη Δανία, όπου και σπούδασε στη Βασιλική Ναυτική Σχολή της Κοπεγχάγης.

Αποφοιτώντας, επέστρεψε στην Ελλάδα και κατατάχθηκε ως αξιωματικός στο Βασιλικό Ναυτικό, γενόμενος ταυτόχρονα υπασπιστής του Βασιλιά Γεωργίου Α΄.

Κατά την περίοδο εκείνη, συνοδεύοντας τον διάδοχο της Ρωσίας και μετέπειτα Αυτοκράτορα Νικόλαο Β΄ σε περίπλου της γης, όταν βρίσκονταν στην Ιαπωνία σε γενόμενη απόπειρα δολοφονίας σε βάρος του Νικολάου από κάποιο φανατικό Ιάπωνα, ο πρίγκιπας Γεώργιος πρόλαβε και απέκρουσε αυτόν έγκαιρα, σώζοντας τον Νικόλαο.
Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης ο Τσάρος της Ρωσίας απέδωσε στον Γεώργιο τον βαθμό του ναυάρχου του ρωσικού στόλου με τα διάσημα αυτού.

Το 1897 ο Πρίγκιπας Γεώργιος ήταν διοικητής του ελληνικού στόλου τορπιλοβόλων, με τον οποίο και συμμετείχε στον αποκλεισμό της Κρήτης κατ' εντολή της Ελληνικής κυβέρνησης του Θ. Δηλιγιάννη.

Ύπατος Αρμοστής

Ένα χρόνο μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο που ακολούθησε, που μπορεί να χαρακτηρίστηκε ατυχής, πλην όμως υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικός για τη μετέπειτα στρατιωτική αναδιοργάνωση της Ελλάδας, οι Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Αυστρουγγαρία,
Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Ρωσία) ανάγκασαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία να εγκαταλείψει την Κρήτη, δημιουργώντας υπό την προστασία τους ένα αυτόνομο κατ' εντολή κράτος, την Κρητική Πολιτεία, υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου, όπου ως Ύπατο Αρμοστή (γενικό διοικητή) εγκατέστησαν κατόπιν προτροπής της Ρωσίας τον πρίγκιπα Γεώργιο.
Ο Γεώργιος ως Αρμοστής εξέδωσε σύνταγμα
και όρισε Συμβούλιο του Ηγεμόνα (δηλαδή κυβέρνηση) από τους Κρητικούς αρχηγούς. Το 1899 οργάνωσε την Κρητική Χωροφυλακή. Οι απόψεις του επάνω στο Κρητικό ζήτημα τον έφεραν σε σύγκρουση με τον Ελευθέριο Βενιζέλο,που εκπροσωπουσε τα βρετανικα συμφεροντα και που ηταν υποχρεωμενος στους ιταλους που τον διευκολυναν οικονομικα οταν η τυχη δεν τον ευνοουσε στα...τυχερα παιχνιδια.

Η σύγκρουση κορυφώθηκε με την επανάσταση του Θερίσου το 1905, κατά την οποία η Κρητική Χωροφυλακή του έμεινε πιστή, αλλά χρειάστηκε να ζητήσει και την στρατιωτική συνδρομή των ξένων δυνάμεων.

Για την αντιμετώπιση της κρίσης οι Μεγάλες Δυνάμεις έστειλαν στην Κρήτη ειδική εξεταστική επιτροπή.

Ο Γεώργιος, θεωρώντας πως μ' αυτήν τους την ενέργεια οι Δυνάμεις τον έθιγαν προσωπικά, παραιτήθηκε του αξιώματός του τον Σεπτέμβριο του 1906.

Μετά την άφιξη του αντικαταστάτη του αναχώρησε για την Αθήνα.

Τον επόμενο χρόνο η Κρητική Συνέλευση ανακήρυξε την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, που πραγματοποιήθηκε επίσημα το 1913.

Το 1907 νυμφεύθηκε την Πριγκίπισσα Μαρία Βοναπάρτη.

Μετά την επανάσταση στο Γουδί το 1909 ο πρίγκιπας Γεώργιος εγκαταστάθηκε στη Γαλλία, χωρίς να πάψει να επισκέπτεται τακτικά την Ελλάδα.

Μετά τον θάνατό του η σορός του μεταφέρθηκε στην Ελλάδα, όπου και ετάφη στο βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι.

Η Γεωργιούπολη, ένα παραλιακό θέρετρο ανάμεσα στα Χανιά και το Ρέθυμνο, ονομάστηκε προς τιμήν του.

Οικογένεια

Ο Γεώργιος νυμφεύτηκε το 1907 την Πριγκίπισσα Μαρία Βοναπάρτη,



κόρη του πρίγκιπα Ρολάνδου Βοναπάρτη, με την οποία απέκτησε ένα γιο και μια κόρη:
Πέτρος πρίγκιπας της Ελλάδας (1908-1980), ανθρωπολόγος, νυμφεύτηκε το 1941 την Ειρήνη Αλεξάνδροβνα Οβτσινίκοβα. Δεν απέκτησαν παιδιά.
Ευγενία πριγκίπισσα της Ελλάδας (1910-1989), παντρεύτηκε στις 30 Μαΐου 1938 τον Πρίγκιπα Ντομινίκ Ράντζιβιλ (Radziwiłł), γιο της Ρενάτας των Αψβούργων-Λωρραίνης, στο Παρίσι και διαζεύχθηκαν το 1946. Απέκτησαν μια κόρη και ένα γιο:
Τατιάνα Ράτνζιβιλ (γενν. 28 Αυγούστου 1939), παντρεύτηκε τον Ζαν-Ανρί Φρυσώ και απέκτησαν δύο τέκνα:
Φαμπιόλα Φρυσώ (γενν. 7 Φεβρουαρίου 1967), παντρεύτηκε τον Τιερύ Χέρμαν και απέκτησαν μία κόρη.
Αλέξης Φρυσώ (γενν. 25 Νοεμβρίου 1969), νυμφεύτηκε τη Ναταλί Τσάντλερ.
Γεώργιος-Ανδρέας Ράτνζιβιλ (4 Νοεμβρίου 1947 - 27 Αυγούστου 2001).

Η Ευγενία ξαναπαντρεύτηκε στις 28 Νοεμβρίου 1949 τον πρίγκιπα Ραϊμόνδο του Τόρε-Τάσσο, δούκα του Καστέλο Ντουίνο τον οποίο επίσης χώρισε το 1965. Απέκτησαν ένα γιο:
Κάρολος-Αλέξανδρος, δούκα του Καστέλο Ντουίνο (10 Φεβρουαρίου 1952-), νυμφεύτηκε το 1976 την Βερόνικα Λαντς. Απέκτησαν δύο γιους και μια κόρη:
Ντιμίτρι γενν. 1977, πρίγκιπας του Τουρν & Τάξις.
Μαξιμιλιανός γενν. 1979, πρίγκιπας του Τουρν & Τάξις.
Κονστάνζα γενν. 1989, πριγκίπισσα του Τουρν & Τάξις.

Ο Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας

Γεωργιος Α΄των Ελληνων  του οικου των Σλέσβιχ-Χόλσταιν που συμφωνα με νεοτερες μελετες εχει βυζαντινη  καταγωγη,απο τον αυτοκρατορα του βυζαντιου Νικηφορο Φωκα.

Ο Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας, (γεννηθείς ως Πρίγκηπας Γουλιέλμος της Δανίας, 24 Δεκεμβρίου 1845 - 18 Μαρτίου 1913) υπήρξε ο μακροβιότερος βασιλιάς της Ελλάδας, από το 1863μέχρι το 1913. 

Ήταν ο δεύτερος κατά σειρά Βασιλιάς της νεότερης Ελλάδας μετά τον Όθωνα και αρχηγός νέου Βασιλικού Οίκου.

Ήταν ο δευτερότοκος γιος του πρίγκιπα και μετέπειτα Βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ΄, που ανήλθε στο θρόνο τον Νοέμβριο του 1863. Δολοφονήθηκε στις 18 Μαρτίου 1913 (5 Μαρτίου με το τότε ισχύον Ιουλιανό ημερολόγιο) στη Θεσσαλονίκη.

Μετά την «υποχρεωτική» (ιδίως των Βρετανών) εκδίωξη του Όθωνα από τον θρόνο της Ελλάδας, έπρεπε να βρεθεί νέος ηγεμόνας για τη χώρα. Αρχικά οι Έλληνες, υπό τις βρετανικές διπλωματικές ίντριγκες, ήταν υπέρ του δευτερότοκου γιου της Βασίλισσας Βικτωρίας, Πρίγκιπα Αλφρέδου, αλλά οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν ήδη δεσμευτεί με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1832 να μην ανέλθει στο θρόνο της Ελλάδας γόνος καμιάς δικής τους βασιλικής οικογένειας. 

Έτσι, υπό την πίεση των άλλων Δυνάμεων αποφασίστηκε να δοθεί ο θρόνος στον Vilhelm (κατόπιν Γεώργιο Α΄), δευτερότοκο γιο του μετέπειτα (1863) Βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ΄, εκ του Οίκου των Σλέσβιχ-Χόλσταιν-Σόνντερμπουρκ–Γκλύκσμπουρκ (Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg), πλάγιου κλάδου του Οίκου του Ολδεμβούργου (Oldenburg). 

Ο οικος των Σλέσβιχ-Χόλσταιν συμφωνα με νεοτερες μελετες(ΕΔΩ) εχει βυζαντινη  καταγωγη,απο τον αυτοκρατορα του βυζαντιου Νικηφορο Φωκα.

Ο νέος βασιλικός οίκος του Γεωργίου Α΄ ήταν ο Βασιλικός Οίκος της Ελλάδας για τα επόμενα 111 χρόνια, από το 1863 έως την αλλαγή του πολιτεύματος σε Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με το αδικο δημοψήφισμα του 1974.

Κατά τη διάρκεια ταξιδιού του στη Ρωσία, για να συναντήσει την αδελφή του, την Αυτοκράτειρα Δάγμαρ (Μαρία Φεοντόροβνα), σύζυγο του Αυτοκράτορα Αλέξανδρου Γ΄ της Ρωσίας, γνώρισε και παντρεύτηκε στις 27 Οκτωβρίου 1867 (Γρηγοριανό Ημερολόγιο), στην Αγία Πετρούπολη, την δεκαεξάχρονη τότε Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Κωνσταντίνοβνα της Ρωσίας, κατευθείαν απόγονο της Βυζαντινής Αυτοκράτειρας Ευφροσύνης Δούκαινας-Καματηράς (σύζυγο του Αλέξιου Γ΄ των Αγγέλων).

Βασιλισσα Ολγα των Ελληνων  ηταν  κατευθείαν απόγονος της Βυζαντινής Αυτοκράτειρας Ευφροσύνης Δούκαινας-Καματηράς

Απέκτησαν τα εξής οκτώ παιδιά:

Κωνσταντίνος Α΄ 1868-1923, βασιλιάς των Ελλήνων.

Γεώργιος 1869-1957, πρίγκιπας της Ελλάδας, ναύαρχος, ύπατος αρμοστής Κρήτης.

Αλεξάνδρα 1870-1891, παντρεύτηκε τον Παύλο Αλεξάνδροβιτς μεγάλο δούκα της Ρωσίας.

Νικόλαος 1872-1938, πρίγκιπας της Ελλάδας.

Μαρία 1876-1940, παντρεύτηκε πρώτα τον Γεώργιο Μιχαήλοβιτς μεγάλο δούκα της Ρωσίας (δολοφονήθηκε από τους Μπολσεβίκους το 1919) και μετά τον Περικλή Ιωαννίδη, ναύαρχο.

Όλγα 1880, απεβίωσε έξι μηνών.

Ανδρέας 1882-1944, πρίγκιπας της Ελλάδας, αξιωματικός στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Γιος του είναι ο Φίλιππος δούκας του Εδιμβούργου.

Χριστόφορος 1888-1940, πρίγκιπας της Ελλάδας.

Επίσης, αδελφή του Γεωργίου Α΄ ήταν η Αλεξάνδρα, σύζυγος του Εδουάρδου Ζ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου.

Στις 18 Μαρτίου 1863 εκδόθηκε το Ψήφισμα της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως:

H εν Αθήναις Β΄ των Ελλήνων Συνέλευσις:

α) Αναγορεύει παμψηφεί τον πρίγκιπα της Δανίας Χριστιανόν, Γουλιέλμον, Φερδινάνδον, Αδόλφον, Γεώργιον, δευτερότοκον υιόν του πρίγκιπος Χριστιανού της Δανίας, συνταγματικόν βασιλέα των Ελλήνων υπό το όνομα Γεώργιος Α΄ Βασιλεύς των Ελλήνων...

β) Οι νόμιμοι διάδοχοι αυτού θέλουσι πρεσβεύει το Ανατολικόν Ορθόδοξον δόγμα.

γ) Τριμελής επιτροπή εκλεχθησομένη υπό της Εθνοσυνελεύσεως θέλει μεταβεί εις την Κοπεγχάγην και προσφέρει αυτώ εν ονόματι του Ελληνικού Έθνους το Στέμμα.

Αξιοσημείωτο είναι ότι στο Ψήφισμα αυτό ο Γεώργιος αποκαλείται Βασιλεύς των Ελλήνων, κατόπιν προτροπής του ιδίου, και όχι Βασιλεύς της Ελλάδας, όπως ονομαζόταν ο Όθων. Παρά τις διαμαρτυρίες της Υψηλής Πύλης για την προσηγορία αυτή, που σήμαινε ότι ο Γεώργιος θα ήταν Βασιλιάς όχι μόνο των κατοίκων της Ελλάδας, αλλά και όλων των Ελλήνων, όπου κι αν βρισκόταν, η προσωνυμία έμεινε. 

Στα ξενόγλωσσα κείμενα ο τίτλος ήταν ROI DES GRECS. Αργότερα όμως, για να ικανοποιηθεί η Υψ. Πύλη (ο Σουλτάνος), έγινε ROI DES HELLENES.

Η διαλλακτικότητα και η ψυχραιμία του, τού επέτρεψε να διατηρεί ανοιχτές γραμμές με το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόσμου και χωρίς να είναι ιδιαίτερα δημοφιλής να παραμένει η εξουσία του πάντοτε σεβαστή. Σε όλους αυτούς τους παράγοντες μπορεί να αποδοθεί όχι μόνο η ιδιαιτέρως μακροχρόνια βασιλεία του, αλλά και η ωρίμανση του ελληνικού πολιτικού κόσμου, που επί των ημερών του εξευρωπαΐστηκε σε μεγάλο βαθμό.

Για τις Μεγάλες Δυνάμεις εθεωρείτο ο πλέον αξιόπιστος Έλληνας συνομιλητής τους και κατά την έκφραση του Βρετανού Βασιλιά Γεωργίου Ε΄ ο θάνατός του ήταν μεγάλη απώλεια για την Ελλάδα. Γεγονός όμως είναι, πως ουδέποτε κατάφερε να φανατίσει τον ελληνικό λαό υπέρ ή εναντίον του· επί των ημερών του το πρόσωπο του Βασιλιά δεν είχε ένθερμους οπαδούς, ούτε εχθρούς.

ΔΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΩΣΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ  ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ.

ΔΙΚΑΙΩΣ   Ο  ΒΑΣΙΛΕΥΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ   Α΄

ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ  ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ.

ΠΩΣ ΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ Ο ΣΑΧΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΑΣ;

 Ο Ρεζά Παχλαβί, πρωτότοκος γιος του τελευταίου σάχη της Περσίας, θα ήταν σήμερα στο θρόνο του Ιράν αν δεν είχε γίνει η επανάσταση που εκθρόνισε τον πατέρα του το 1979.

Μετά την ισλαμική επανάσταση η εξόριστη βασιλική οικογένεια της Περσίας πέρασε πολλές δοκιμασίες. Επί 14 μήνες ταξίδευαν από χώρα σε χώρα -ουσιαστικά ανεπιθύμητοι- τη στιγμή που η υγεία του του σάχη, που έπασχε από καρκίνο, χειροτέρευε.

O σάχης με την αυτοκράτειρα Φαράχ και τα τρία μεγαλύτερα παιδιά τους Ρεζά, Φαρανάζ και Αλί, στην Τεχεράνη το 1977

Ο εξόριστος μονάρχης  δεν μπόρεσε να ακολουθήσει θεραπεία στις ΗΠΑ, καθώς η παραμονή του εκεί οδήγησε σε μεγάλη κρίση τις σχέσεις Ιράν και Ηνωμένων Πολιτειών. Πέθανε το 1980 στην Αίγυπτο. Μετά το θάνατό του ο Ρεζά, μόλις 20 ετών τότε, έγινε ο επικεφαλής της οικογένειας και ο διεκδικητής του θρόνου της Περσίας.

Οι ατυχίες συνέχισαν να ακολουθούν την οικογένεια στην εξορία. Εκτός από τη συνεχή απειλή κατά της ζωής τους από τους αντιμοναρχικούς του Ιράν, η εξορία έφερε πάνω από την οικογένεια το μαύρο σύννεφο της κατάθλιψης. Η πριγκίπισσα Λεϊλά, αδελφή του Ρεζά, και ο αδελφός του πρίγκιπας, Άλι, έδωσαν πρόωρο τέλος στη ζωή τους.

Ο Ρεζά Παχλαβί σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αμερική, όπου και ίδρυσε το Εθνικό Συμβούλιο του Ιράν στο οποίο προεδρεύει ο ίδιος και πρόκειται για μια σκιώδη κυβέρνηση στην εξορία. Ζει μόνιμα στην Αμερική, στην Ουάσινγκτον, και ασχολείται εντατικά με τα θέματα της πατρίδας του, ακόμα και αν έχει να τη δει σχεδόν σαράντα χρόνια. Το 2011 ψηφίστηκε πρόσωπο της χρονιάς για το Ιράν σε διαδικτυακή δημοσκόπηση. Είναι ιδιαίτερα ενεργός στα social media. Αμέσως μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη παρακίνησε από το twitter τους απανταχού μουσουλμάνους να δώσουν μάχη ενάντια σε αυτή τη βαρβαρότητα.

Παντρεύτηκε την Γιασμίν Ετεμάντ - Αμίνι το 1986 και έχουν αποκτήσει τρεις όμορφες κόρες, τις πριγκίπισσες Νουρ, Ιμάν και Φαράχ.

Με τη σύζυγο του Γιασμίν τις κόρες τους Ιμάν, Νουρ και Φαράχ και τη μητέρα του, αυτοκράτειρα Φαράχ, την ημέρα εορτασμού του Περσικού Νέου Έτους.

Με τη μητέρα του και της αδελφή του πριγκίπισσα, Φαρανάζ.

Πρόσφατα η οικογένεια του Ρεζά Παχλαβί γιόρτασε το Περσικό Νέο Έτος στο σπίτι του αλλοτινού διαδόχου του θρόνου. Ο Ρεζά είχε κοντά του τη μητέρα του, αυτοκράτειρα Φαράχ, την αδελφή του Φαρανάζ, τη σύζυγο και τις κόρες του. Καθώς ο Ρεζά δεν απέκτησε άρρενα απόγονο, δεύτερος στη σειρά διαδοχής στο θρόνο της Περσίας είναι ο εξάδελφός του Πάτρικ Αλι Παχλαβί, γιος τους αδελφού του τελευταίου σάχη...

Μιχάλης Αργυρόπουλος

 http://www.elenasdiary.com/royal/4277-pos-zei-simera-o-anthropos-pou-tha-ginotan-o-saxis-tis-persias.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'' 13 ΑΠΡ 1963  ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ  ΣΤΟΝ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ Ο ΣΑΧΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΕΙ  ΤΗΝ ΧΩΡΑ  ΤΟΥ.

ΛΗΓΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΓΩΝΕΣ ΙΣΤΙΟΠΛΟΙΑΣ ΣΤΟ ΦΑΛΗΡΙΚΟ ΔΕΛΤΑ.

ΔΙΕΘΝΕΙΣ  ΑΓΩΝΕΣ  ΙΣΤΙΟΠΛΟΙΑΣ  ΜΕ ΕΠΑΘΛΟ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ  ΤΟΥ  ΒΑΣΙΛΕΩΣ  ΠΑΥΛΟΥ  Α' .

 ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ  ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ  ΣΥΝΗΛΘΕ  Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ  ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ.

 ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΟΥ  ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ  ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ Β΄

 Η  ΠΡΓΚΙΠΙΣΣΑ  ΕΙΡΗΝΗ  ΘΑ  ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ  ΣΤΗΝ ΡΟΤΟΝΤΑ  ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΟ ΟΡΑΤΟΡΙΟ ''ΑΓΙΟΣ  ΠΑΥΛΟΣ''

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'' 22 ΟΚΤ 1966

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ - Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΗ ΚΑΝΕΝΑΣ.

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ  ΤΟΝ ΠΕΤΑΞΑΝ ΣΑΝ ΣΤΗΜΕΝΗ ΛΕΜΟΝΟΚΟΥΠΑ ΤΟΝ ΨΕΥΤΟΕΘΝΑΡΧΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ  ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΦΡΙΞΤΕ!

ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Α΄

2/15 Μαΐου 1919: Η αποστολή της ελληνικής μεραρχίας  στη Σμύρνη και το τέλος του οικουμενικού Ελληνισμού.

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ
booksonthesites.blogspot.com

ΗΜΙΠΑΡΑΦΡΩΝ,ΨΕΥΤΟΕΘΝΑΡΧΗΣ,ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ.ΟΛΕΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ !

Η διαχρονική παραμυθία: «Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ηγήθηκε της χώρας σε τρεις νικηφόρους πολέμους, απέτρεψε ακόμη μεγαλύτερες απώλειες μετά την ήττα του 1922 και χάραξε τη βασική ευρωπαϊκή στρατηγική μετά την κατάρρευση της Μεγάλης Ιδέας. Η ικανότητά του να αντιλαμβάνεται τη δυναμική διαμόρφωση των διεθνών συσχετισμών ισχύος και να εξασφαλίζει τις διεθνείς συμμαχίες της χώρας αποτέλεσε καίριο παράγοντα για την επιτυχία της πολιτικής του».

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να δεχθεί κάποιος, ως τυχαίο ή συγκυριακό γεγονός, μία βιβλικών διαστάσεων καταστροφή, όπως υπήρξε ο ξεριζωμός του ελληνισμού από τη Μικρά Ασία μετά από χιλιάδων χρόνων παρουσία. Στο ανώτατο επίπεδο της διαμόρφωσης των γεωπολιτικών ισορροπιών, και της εξυπηρέτησης των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και του παγκόσμιου κατευθυνόμενου κεφαλαίου, όλα υπήρξαν πάντοτε άρτια οργανωμένα και καλώς δομημένα για την επίτευξη των μεσο-μακροπρόθεσμων στόχων, αλλά με μία προϋπόθεση: Προκύπτει πάντοτε η ανάγκη εύρεσης του Δούρειου Ίππου για την εφαρμογή των επιδιωκόμενων πολιτικών. Κοινή συνισταμένη για την επίτευξη όλων αυτών των στόχων είναι η ΔΩΡΟΔΟΚΙΑ. Τη δόξα πολλοί εμίσησαν, το χρήμα ουδείς.
Ο μύθος του Ελευθερίου Κ. Βενιζέλου δομήθηκε από την ίδια κάστα της βρετανοκρατίας, που οδήγησε την Ελλάδα στον εμφύλιο πόλεμο μετά την κατοχή, και η οποία κάστα αντάμειψε με το πρωθυπουργικό και το υπουργικό πόστο πολλούς από τους άμεσους συνεργάτες του (Παπανδρέου, Πλαστήρας κλπ).
Έχουν περάσει 40 ολόκληρα χρόνια από την πρώτη έκδοση του βιβλίου του Michael Llewellyn Smith “Ionian vision, Greece in MinorAsia 1919-1922”, στο οποίο ο Βρετανός διπλωμάτης και ιστορικός υπενθύμισε τους αποκαλυπτικούς διαλόγους από το ημερολόγιο τουField Marshal Sir Henry Hughes Wilson (1864–1922).
Ο Michael Llewellyn Smith, αν και έδωσε λογοτεχνικό τίτλο στο βιβλίο του «Το ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ», καταλόγισε στον Βενιζέλο το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τη μικρασιατική τραγωδία, αλλά τα ίδια τα στοιχεία που παραθέτει και που ήταν γνωστά από τη δεκαετία του 1920, καθιστούν τον Βενιζέλο τον απόλυτο υπεύθυνο της μικρασιατικής καταστροφής.
Ο Βρετανός επιτελάρχης Henry Wilson δολοφονήθηκε στις 22 Ιουνίου 1922, έξω από το σπίτι του από δύο μαχητές του ΙΡΑ, αλλά για κακή τύχη του Βενιζέλου κρατούσε ημερολόγιο και οι αναφορές του στον «ιδιοφυή» αρχιτέκτονα του εθνικού διχασμού είναι πολλές:
«Λίγο πριν από τη συνδιάσκεψη του Σαν Ρέμο, όπου θα αποφασίζονταν οι τελικοί όροι της συνθήκης με την Τουρκία, ο Τσώρτσιλ, ο Ουίλσον και ο Κώρζον έκαναν όλοι απόπειρες να υποδείξουν τους κινδύνους που επιβεβαίωνε το υπόμνημα Φος. Στις 19 Μαρτίου, ο Τσώρτσιλ και ο Ουίλσον ανέλαβαν να αντιμετωπίσουν τον Βενιζέλο στο Λονδίνο. Ο Τσώρτσιλ του είπε ότι η Αγγλία δεν μπορούσε να τον βοηθήσει με στρατεύματα, είτε στη Θράκη είτε στη Μικρά Ασία, αλλά θα ήταν πρόθυμη να δώσει όση βοήθεια μπορούσε σε όπλα και πολεμοφόδια. Ο Ουίλσον ήταν ακόμα πιο ειλικρινής: «Του είπαμε καθαρά ότι ούτε σε άνδρες ούτε σε χρήματα… θα βοηθούσαμε τους Έλληνες, εφόσον είχαμε ήδη αναλάβει περισσότερα απ’ όσα μπορούσε να κάνει ο μικρός μας στρατός. Του είπα ότι θα κατέστρεφε τη μικρή του χώρα… Είπε ότι δεν συμφωνούσε με τίποτα απ’ όσα είχα πει». Ο Ουίλσον είπε στον Βενιζέλο ότι θα γινόταν πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, που θα κρατούσε ίσως και δέκα με δεκαπέντε χρόνια και θα σακάτευε την Ελλάδα… Ο Βενιζέλος άκουγε ατάραχος αυτές τις προειδοποιήσεις. Ενώ δήλωνε την πεποίθησή του ότι η Ελλάδα θα έπαιρνε τη Σμύρνη και τη Θράκη, έκανε την παράξενη προφητεία ότι «χάρη στην αναπαραγωγική ικανότητα των Ελλήνων, ο πληθυσμός της Σμύρνης κατά τους υπολογισμούς του, πριν από το τέλος του αιώνα, θα ξεπερνούσε τον συνολικό πληθυσμό της Τουρκικής αυτοκρατορίας».


ΑΓΡΟΝ ΗΓΟΡΑΖΕ
Ο Γάλλος στρατάρχης του Α΄ παγκοσμίου πολέμου Ferdinand Foch είχε προειδοποιήσει με υπόμνημα του τον καιροσκόπο Βενιζέλο ότι για να αντιμετωπίσει η Ελλάδα τον τουρκικό εθνικισμό στη Μικρά Ασία, θα έπρεπε να διαθέτει εν πλήρη ισχύ 30 ετοιμοπόλεμες μεραρχίες, δηλαδή τουλάχιστον 300.000 άνδρες, και αυτό αφορούσε την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στη Μικρά Ασία το 1919, πριν συγκροτηθούν σε τακτικό στρατό οι κεμαλικές δυνάμεις και πριν αρχίσουν να εισρέουν στην Άγκυρα τα «συμμαχικά» όπλα και πολεμοφόδια και τα μπολσεβίκικα χρυσά ρούβλια.
Ο Βενιζέλος απλώς τους έγραψε όλους στα παλαιότερα των υποδημάτων του, όπως έκανε και με το Γενικό Επιτελείο τον Φεβρουάριο του 1915, όταν τον προειδοποίησαν ότι η συμμαχική εκστρατεία στα Δαρδανέλια θα κατέληγε σε φιάσκο και ότι οποιαδήποτε εμπλοκή ελληνικών δυνάμεων θα οδηγούσε στην κατάληψη όλης της Μακεδονίας από τη Βουλγαρία.
Ο «εθνάρχης» είχε μέχρι τέλους εωσφορικές εμμονές και υποστήριζε τις ουτοπικές θέσεις του και μετά από 20 χρόνια σε άρθρο του στις 20 Οκτωβρίου 1934 με τίτλο «Η συμμετοχή εις τας επιχειρήσεις των Δαρδανελλίων» και βέβαια γνωρίζοντας την πανωλεθρία που έπαθαν οι συμμαχικές δυνάμεις στις επιχειρήσεις των Στενών.
«… Άνευ της εκθέσμου ενεργείας του κ. Μεταξά εξελθόντος των στρατιωτικών καθηκόντων του δια να μεταβάλη την υπό της υπευθύνου κυβερνήσεως έγκρίσει του βασιλέως αποφασισθείσαν πολιτικήν, η επιστράτευσις θα εκηρύσσετο την ιδίαν εσπέραν, εις διάστημα ολιγώτερον της εβδομάδος θα κατελαμβάνετο η χερσόνησος της Καλλιπόλεως, ο βασιλεύς θα εισήρχετο εις την Κωνσταντινούπολιν επί κεφαλής του ελληνικού στρατού και αγγλογαλλικών αγημάτων, τα Δαρδανέλλια και ο Βόσπορος θα ηνοίγοντο, η Ρωσία η οποία τότε ευρίσκετο εις Πρεμύσλ θα ανεφωδιάζετο με πολεμικόν υλικόν του οποίου εστερείτο, η Βουλγαρία και η Ρουμανία θα εισήρχοντο πιθανώνατα έκτοτε εις τον πόλεμον παρά το πλευρό των συμμάχων και μετά την οριστικήν αποτυχίαν της επιθέσεως κατά του Βερδέν το θέρος του 1916 η Γερμανία μη έχουσα να επιδεικνύει εις τον λαόν της τον χάρτην του πολέμου, ο οποίος εσημείωνε νίκην της εις το ανατολικόν μέτωπον και τα επ’ αυτής κατεχόμενα ξένα εδάφη, θα ηναγκάζετο τότε να ζητήση ειρήνην παραιτουμένη της Αλσατίας και της Λωρραίνης. Ο πόλεμος ούτω θα εβραχύνετο κατά το ήμισυ, οι νεκροί του πολέμου και οι ανάπηροι θα ήσαν οι ημίσεις, η καταστροφή συγκεντρωμένου πλούτου, την οποίαν έφερε ο πόλεμος, θα ήτο κατά τα 2/3 ή τουλάχιστον κατά τα 3/5 μικροτέρα, διότι γνωστόν είναι με ποίαν πρόοδον ηύξανον από μηνός εις μήνα αι δαπάναι του πολέμου. Επομένως, η ανθρωπότης ολόκληρος δεν θα υφίστατο τόσον ισχυρόν τον εκ του πολέμου κλονισμόν και τα μεταπολεμικά προβλήματα που αντιμετωπίζομεν θα ήσαν πολύ μικρότερα και η λύσις των πολύ ευκολωτέρα.
Αυτή είναι η συμφορά της ανθρωπότητος δια την οποίαν τόσον βαρείαν υπέχει ευθύνην ο κ. Μεταξάς. Έκαστος ημπορεί να κρίνη πόσον βαρεία είναι η ευθύνη του κ. Μεταξά απέναντι της Ελλάδος και του βασιλέως Κωνσταντίνου. Άνευ της εκθέσμου δράσεώς του, κατά την μοιραίαν εκείνην ημέραν του Φεβρουαρίου του 1915, ο εθνικός διχασμός θα επρολαμβάνετο και ο Κωνσταντίνος θα ήτο ένας εκ των κυριωτάτων παραγόντων της νίκης των συμμάχων και αντί να αποθάνη εξόριστος εις τα ξένα θα εβασίλευεν ευτυχής επί ηνωμένου του έθνους, ενώ η Ελλάς θα επραγματοποίει με μικράς σχετικώς θυσίας όλα τα εθνικά της όνειρα» (sic!!).
Ο Wilson ήταν έντιμος και τήρησε τη δέσμευσή του ότι δεν επρόκειτο η Βρετανία να δώσει στην Ελλάδα κανενός είδους βοήθεια για το εγχείρημα της Μικράς Ασίας. Το 1919 οι βρετανικές δυνάμεις δεν πολέμησαν στη Μικρά Ασία ούτε για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Ο Βενιζέλος αποδέσμευσε μία ελληνική μεραρχία για να καλύψει τα νώτα των Βρετανών στη χερσόνησο του Ismid και τα έξοδα τα κάλυπτε ο ελληνικός προϋπολογισμός, από δάνειο που μας έδωσαν οι Βρετανοί, οι Γάλλοι και οι Η.Π.Α.!
Κι όμως, δεκαετίες τώρα η αστική πανεπιστημιακή και μιντιακή φιλο-βενιζελική νομενκλατούρα παπαγαλίζει για το «καταστροφικό αποτέλεσμα των εκλογών του 1920» και για «το δάγκωμα της μαϊμούς», που δήθεν άλλαξε τον ρούν της ιστορίας! Ποιόν ρου και ποιάς ιστορίας; Ο Βενιζέλος έφτασε τα πράγματα στο σημείο χωρίς γυρισμό, διαπράττοντας μία από τις μεγαλύτερες ηλιθιότητες από εποχής του πελοποννησιακού πολέμου και εφάρμοσε το ΣΤΡΙΒΕΙΝ ΔΙΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ, το οποίο έκτοτε εφάρμοσαν και πολλοί άλλοι.

ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΩΝ
Ο μύθος του Βενιζέλου στήθηκε πάνω σε μία ανύπαρκτη συνθήκη, την πορσελάνινη συνθήκη των Σεβρών, την οποία καμία χώρα δεν αναγνώρισε ποτέ και που οι αναδυόμενοι κοσμοκράτορες Αμερικανοί είχαν χαρακτηρίσει από την πρώτη ημέρα της υπογραφής της, στις 28 Ιουλίου 1920, ως αναχρονισμό που αφορά μόνο τους Έλληνες βενιζελικούς!
Αλλά κι αυτή ακόμη η Συνθήκη των Σεβρών, με την Ελλάδα «των δύο ηπείρων και των 5 θαλασσών», υπογράφηκε σχεδόν δύο χρόνια μετά τη λήξη του Μεγάλου Πολέμου, όταν είχαν αποστρατευτεί προ πολλού οι στρατοί όλων των εμπολέμων και κανείς δεν ήθελε να ακούσει για πόλεμο. Στην τελευταία διαβούλευση πριν τη Συνθήκη των Σεβρών, συναντήθηκαν στις 18 Απριλίου 1920 οι πρωθυπουργοί Αγγλίας, Γαλλίας και Ιταλίας, στο πλαίσιο της συνδιάσκεψης κορυφής του Σαν Ρέμο, με συμβουλευτική συμμετοχή Αμερικανών και Ιαπώνων και χωρίς τη συμμετοχή της Ελλάδας.
Με μία απλή ανάγνωση των δεδηλωμένων προθέσεων των τριών δυνάμεων, ο οποιοσδήποτε κοινός νους θα αντιλαμβανόταν ότι η Μικρά Ασία επρόκειτο να μεταβληθεί σε κόλαση. Ο «κολλητός» του Βενιζέλου, Βρετανός πρωθυπουργός Lloyd George επεδίωκε να εφαρμόσει τη βρετανική πολιτική στη Μικρά Ασία, με την ισχυρή παρουσία των ελληνικών δυνάμεων, για να προστατεύουν τα βρετανικά συμφέροντα στην Κωνσταντινούπολη και τα Δαρδανέλια και για αντιπερισπασμό σε σχέση με τις αδηφάγες ορέξεις του Λονδίνου για τα πετρέλαια της Μοσούλης.
Γάλλοι και Ιταλοί εξέφρασαν τις σοβαρές επιφυλάξεις τους για τους όρους της επικείμενης υπογραφής της συνθήκης των Σεβρών, σε ό,τι αφορούσε την ελληνική παράμετρο, αλλά ο Βενιζέλος τους έγραψε κι αυτούς στα παλαιότερα των υποδημάτων του, πιστεύοντας ίσως ότι ο ελληνικός στρατός στη Σμύρνη είχε και ευζωνικές μονάδες Ρόμποκοπ.

ΥΣ.: Όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι με τους λιποτάκτες και τους «κυνηγημένους» βενιζελικούς αξιωματικούς της Πόλης θα είχαμε πάρει τη Μικρά Ασία, μπορούν να δοκιμάσουν ακόμη και σήμερα την τύχη τους, περιμένοντας για 12 μήνες την τουρκική επίθεση στα ορύγματα της εξέχουσας του Αφιόν Καραχισάρ.

https://booksonthesites.blogspot.com/2015/05/blog-post.html