Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ''ΑΝΕΝΔΟΤΟΥ'' ΚΑΙ Η ΟΛΕΘΡΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

...ΠΟΥ ΕΡΙΞΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ.

Οι Παπανδρέου Ξεκινούν τον «Ανενδοτο Αγώνα τους» Ενάντια στην Μετριοπάθεια (για προσωπικα οφελη).

Κρινοντας εκ των υστερων , ο «ανενδοτος αγώνας» ενορχηστρώθηκε  από τον γιο του Γεωργιου Παπανδρέου Ανδρέα. Το 1959 ο Καραμανλής κάλεσε τον Ανδρέα να επιστρέψει από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να πραγματοποιήσει ένα οικονομικό συμπόσιο στην Αθήνα και να γίνει οικονομικός σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης. Ο νεότερος Παπανδρέου ήταν πτυχιούχος διδακτορικού διπλώματος του Χάρβαρντ και τότε ήταν γνωστός ακαδημαϊκός οικονομικός.

Προσκαλώντας ο Καραμανλής  τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1959 να επιστρέψει στην Ελλάδα,  ξεκίνησε το τραγικό μοτίβο της προσπάθειας να αποδομησει πολιτικά τον Γεωργιο Παπανδρέου, το οποίο θα κατεληγε προς οφελος του ,οπως νομιζε ο Καραμανλης. Ο Πρωθυπουργός Καραμανλής  έσφαλε στο να σκεφτεί ότι ο Ανδρέας θα μετριάσει (πράγματι το ακριβώς αντίθετο συνέβη) στον πατέρα του λόγω των ετών που εζησε  στις Ηνωμένες Πολιτείες ως ακαδημαϊκός.

Στην πραγματικότητα ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν τροτσκιστης στα νεανικά του χρόνια. Προφανώς είχε απορρίψει τον νεανικό του μαρξισμό ως ακαδημαϊκό. 

Όμως ο Ανδρέας Παπανδρέου διατήρησε την εκτίμηση της μεθοδολογίας του Τροτσκιστη. Ως εκ τούτου ο Ανδρέας Παπανδρέου κατάλαβε πώς πρεπει να δημιουργήσει μια ισχυρή πολιτική οργάνωση για να αποκτήσει πολιτική εξουσία υποκινώντας και αξιοποιώντας μαζικές εκστρατείες πολιτικής ανυπακοής.

Η υποκείμενη δυσαρέσκεια που υπήρχε σε ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού που μπηκε στο περιθωριο απο το παρακρατος έδωσε στον Ανδρέα το περιθώριο να δημιουργήσει μια πολιτική βάση για τον εαυτό του και να επιδιώξει  να πάρει την εξουσία  μόνος του. Μαζι με την  επιθυμία του Ανδρέα Παπανδρέου να αναλάβει την εξουσία ήταν και η αποφασιστικότητα του να δημιουργήσει  μια πολιτική οργανωση μέσω της οποίας θα μπορούσε να ασκήσει επιρροη  στην ελληνική κοινωνία. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, βασικός στόχος του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν η κατάργηση της ελληνικής μοναρχίας.

Παρά τον θετικο  ρόλο του Βασιλιά Παύλου στη βοήθεια που δεχθηκε η Ενωση Κεντρου ο Γεώργιος Παπανδρέου ξεκίνησε μια φαύλη εκστρατεία εναντίον του βασιλιά ισχυριζόμενος ότι η  Μεγαλειότητα του κυβερνα  αντί να βασιλεύει. Αυτή η επίθεση εναντίον του Βασιλιά Παύλου ήταν αβάσιμη επειδή οι πολιτικές ενέργειες της  Μεγαλειότητας του, όπως ο αιφνιδιαστικός διορισμός του Καραμανλή και η δημιουργία της Κέντρου Ένωσης, είχαν ως στόχο την προώθηση της πολιτικής μετριοπάθειας για τη διευκόλυνση της προοδευτικής διάλυσης του παρακρατους.

Επιπλέον, ο Βασιλιάς Παύλος και η βασιλική οικογένεια διακρίθηκαν στην εκπλήρωση πληθους κοινωνικων δρασεων   και φιλανθρωπικών ενεργειων.  Ενα σημαντικό μέρος του ελλνικου πληθυσμού  ετρεφε μεγαλη αγαπη προς την βασιλικη οικογενεια οπως φανηκε με τις λαικες συγκεντρωσεις που ελαβαν χωρα στις εκτεταμένες γιορτές στην Αθήνα τον Μάιο του 1962 όταν η μεγαλύτερη κόρη του Βασιλιά Παύλου πριγκίπισσα Σοφία παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Χουάν Κάρλος, γιο του  ισπανου  μελλοντικού βασιλεα , Ντον Χουάν, κομη της Βαρκελώνης *. (Αυτός ο βασιλικός γάμος ήταν η αφορμη για την πολυπληθεστερη  συγκέντρωση βασιλεων  που ελαβε χωρα μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο).

(* Το βασιλικό ζεύγος είναι τώρα ο βασιλιάς και η βασίλισσα της Ισπανίας(σημ.2017). 

Η εξαιρετική επιτυχία της παλινορθωσης της  ισπανικής μοναρχίας μετά το 1975 είναι απόδειξη του τι θα μπορούσε να είχε στην Ελλάδα αν δεν μεσολαβουσε η δημαγωγια  ,η εξαπατηση του λαου και ο λαϊκισμος  των Παπανδρέου και η τραγική επέμβαση του δικτατορα Συνταγματάρχη Γιώργου Παπαδόπουλου). 

Ο Πρίγκιπας Διάδοχος  Κωνσταντίνος

Ο πρίγκιπας  Κωνσταντίνος διακρίθηκε ως μη πολιτική  βασιλική προσωπικοτητα. Ήταν χαμογελαστος  και όμορφος. Γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1940, ο Κωνσταντίνος μεγάλωσε σε εξορία πολέμου στη Νότια Αφρική. (Είναι ενδιαφέρον ότι ο Νέλσον Μαντέλα προσκάλεσε επίσημα τον Κωνσταντίνο Β 'στην προεδρική του ορκωμοσια τον Μαΐο 1994). Ο Πρίγκιπας πήρε μια εξαιρετική εκπαίδευση στην οποία παρακολούθησε ένα ειδικό σχολείο αποτελούμενο από μαθητές που επιλέχθηκαν από ένα αντιπροσωπευτικό φάσμα της ελληνικής κοινωνίας. Ο βασιλιάς του είχε επίσης εκπαιδευτεί σε καθένα από τους τρεις κλάδους των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.

Η Βασιλική του  Υψηλότητα ηταν  άριστος στον αθλητισμό , κατειχε μαύρη ζώνη στο καράτε και ηταν πρωταθλητής και ολυμπιονικης της  ιστιοπλοΐας. Πράγματι, ο εικοσάχρονος πριγκιπας διαδοχος κέρδισε τη λατρεία του έθνους όταν κατέκτησε  το Ολυμπιακό χρυσό μετάλλιο στην ιστιοπλοΐα  στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης 1960. Η δημοτικότητα του Διαδοχου ενισχύθηκε επίσης από την σχεση του με το αστέρι του κινηματογραφου  * ηθοποιο Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ο φιλικος χωρισμος τους  αποδόθηκε λανθασμένα στην  βασίλισσα Φρειδερίκη.

(* Πολλοί Έλληνες σήμερα πιστεύουν ότι ο Κωνσταντίνος Β' ειχε παντρευτεί την Αλίκη Βουγιουκλάκη και ότι η συνεχιζόμενη δημοτικότητά της μπορεί να επηρέασε την ψήφο για την αποκατάσταση της βασιλευομενης  Δημοκρατίας τον Δεκέμβριο του 1974).

https://www.socialactionaustralia.com/project/183-the-fall-of-constantine-ii-and-the-greek-financial-crisis.html?fbclid=IwAR0H6b9BO_SMGF0ZfG56tNw2Mp78vHJXxzNpluCo8fhMzB_tcxGObeYUnUs

Ο Βασιλιάς Παύλος Βοηθά στην Αναβίωση της Φιλελεύθερης Πολιτικής Παράταξης.

 Η Μοναρχία  Ξεκινά την Διάλυση  του  Παρακράτους .

Η διένεξη  της μοναρχίας με τον Παπάγο επιλύθηκε όταν πέθανε από φυσικά αίτια τον Οκτώβριο του 1955. Ενεργώντας μετά από εισηγηση  του πολιτικού συμβούλου του Παναγιώτη Πιπινέλη, ο Βασιλιάς Παύλος διόρισε  νέο πρωθυπουργό τον υπουργό Δημοσίων Έργων Κωνσταντίνο Καραμανλή. Αυτή η επιλογή ήταν μια έκπληξη γιατί ο βασιλιάς είχε παρακάμψει τους  παλαιοτερους  υπουργούς του Παπαγου όπως ο Στέφανος Στεφανόπουλος και ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Η  παράκαμψη του Στεφανόπουλου ήταν ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη επειδή το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων  του Λαϊκού Κόμματος που είχε προσχωρησει στον Ελληνικό Συναγερμό ήταν πιστή στον Στεφανοπουλο.

Συνεπώς, ο διορισμός του Καραμανλή βοήθησε στην επιτάχυνση της κατάρρευσης του κομματος του Ελληνικού Συναγερμού, καθώς ο νέος πρωθυπουργός ίδρυσε την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (EΡE) η οποία κέρδισε σαφώς και δίκαια τις κοινοβουλευτικές εκλογές του Φεβρουαρίου 1956. Ο διορισμός ενός  πολιτικά άγνωστου  Καραμανλή ως πρωθυπουργού βοήθησε τη μοναρχία να διαλυσει  την κληρονομιά του Παπάγου (παρακράτος). Υπό την ηγεσία του Καραμανλή έγιναν προσεκτικές κινήσεις για τον περιορισμό του παρακράτους. Αυτό επιτευχθηκε όταν ο Καραμανλής είχε απελευθερώσει πάνω από χίλιους κομμουνιστές,που εκρατουντο φυλακισμενοι στην Γυαρο κλπ λογω της δρασης τους κατα τον εμφυλιο πολεμο, πριν από τις εκλογές του Φεβρουαρίου 1956.

Τα σημαντικότερα επιτεύγματα της εποχής του Καραμανλή (1955 έως 1963) ήταν οι χρηματοοικονομικές μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της δραχμής που είχε ως στόχο την τελική ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ). Οι ξένες επενδύσεις ενθαρρύνθηκαν για να τονώσουν την οικονομική ανάπτυξη και ιδρύθηκαν τα θεμέλια μιας ακμάζουσας τουριστικής βιομηχανίας. Η Ελλάδα υπό τον Καραμανλή διατήρησε έναν φιλοδυτικό προσανατολισμό εξωτερικής πολιτικής. (Η Ελλάδα είχε προηγουμένως προσχωρήσει στο Συμβούλιο της Ευρώπης το 1949 και στο Βόρειο Ατλαντικό Οργανισμό Συνθήκης, το ΝΑΤΟ το 1951).

Ένα τεράστιο βήμα για την αποσυναρμολόγηση του παρακράτους  έγινε όταν ακυρωθηκαν τα μέτρα έκτακτης ανάγκης τον Ιουλιο 1962 ,που ειχαν ληφθει στην διαρκεια του  εμφυλίου πολέμου . Η προοδευτική διάλυση του παρακράτους από τον Καραμανλή εγινε  εμφανής όταν η κομμουνιστική Ενιαια  Δημοκρατική Αριστερά (EΔA) εμφανίστηκε ως το μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης μετά τις κοινοβουλευτικές εκλογές του Μαΐου 1958 *. Η ανοδος της φιλο-κομμουνιστικής αριστεράς της ΕΔΑ (το ΚΚΕ απαγορεύτηκε επισήμως) αντικατοπτρίζει την εκτεταμένη δυσαρέσκεια μεταξύ τμημάτων της κοινωνίας που αισθάνθηκαν ταλαιπωρημένα από τη συνέχιση της λειτουργιας του Παρακράτους του Παπαγου. Αυτή η ξαφνικη  άνοδος της EΔA οφειλόταν επίσης στη διάσπαση του Φιλελεύθερου Κόμματος και του Ελληνικού Συναγερμου σε μυριάδες πολιτικά κόμματα μετά τον θάνατο του Παπάγου και την άνοδο του Καραμανλή στην εξουσία.

(* Το Σύνταγμα του 1952,επετρεψε ωστε οι παλαιοι και σταθεροι πρωθυπουργοί της μετεμφυλιακης περιοδου να χασουν τις εκλογες και να  εξαφανισθουν απο το προσκηνιο της πολιτικης ζωης και να  ανηλθουν αμεροληπτες νεες  κυβερνήσεις που κερδισαν τις εκλογες νομιμα).

Ο Βασιλιάς Παύλος Βοηθά στην Αναβίωση της Φιλελεύθερης Πολιτικής Παράταξης.

Με την εισήγηση του Πρωθυπουργού Καραμανλή, ο Βασιλιάς Παύλος βοηθησε στην συμφιλίωση των μη κομμουνιστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης για να δημιουργηθει  ενα ενιαιο μη κομμουνιστικό κόμμα της αντιπολίτευσης το 1961, της  Ένωσης Κέντρου. Αυτό το κόμμα συμπεριέλαβε  τους δύο κύριους αντιπάλους  στο στρατόπεδο των Φιλελευθέρων, τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Σοφοκλή Βενιζέλο, γιο του Ελευθέριου Βενιζέλου. Η  Ένωση Κέντρου συμπεριέλαβε επίσης ομαδες ψηφοφορων  που εκπροσωπούσαν οι Σπύρος Μαρκεζίνης και ο Στέφανος Στεφανόπουλος που είχαν συσχετιστεί με τον Παπάγο.

Ήταν ειρωνικό ότι το ισοδύναμο στην Ελλάδας  ένός συντηρητικού πολιτικού κόμματος, η EΡE, ήταν εκφραστικά «ριζοσπαστικό» και ο κύριος κοινοβουλευτικός αντίπαλός του ήταν το πολιτικο κοινοβουλευτικο κεντρο! Αυτά τα δύο κόμματα,  EΡE και Ενωση Κέντρου, θεωρήθηκαν μεταμορφώσεις των αντιστοιχων   συντηρητικών και φιλελεύθερων   κομμάτων της Ελλάδας. 

Τα γεγονότα που ξετυλίχτηκαν υπό την ηγεσία του Γεωργίου Παπανδρέου και του γιου του Ανδρέα ήταν να διασφαλίσουν ότι η ιδεολογική διχοτομία στην ελληνική πολιτική θα ήταν τελικά μεταξύ ενός φιλελεύθερου / συντηρητικού κόμματος και ενός αριστερού λαϊκιστικού σοσιαλιστικού κόμματος.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Σοφοκλής Βενιζέλος συμμετείχαν στις εκλογές του Οκτωβρίου 1961 ως συν-ηγέτες της Ε.Κ. Μετά την εκλογικη τους ηττα , ο Γεώργιος Παπανδρέου αναδείχθηκε ως de facto ηγέτης της Ενωσης Κέντρου(Ε.Κ), ξεκινώντας τον «ανένδοτο  αγώνα» του ενάντια στην εκλογική απάτη που ισχυρίστηκε ότι εξασφάλισε την επανεκλογή της EΡE. Οι ισχυρισμοί του δεν ήταν αξιόπιστοι επειδή υπήρχε μια σεβαστή υπερκομματικη υπηρεσιακη  κυβέρνηση τη στιγμή των εκλογών του 1961.

(Ο Σπύρος Μαρκεζίνης, ως ενας απο τους κύριοτερους  ηγέτες της Ε.Κ., συνειδητοποίησε ότι ο κύριος στόχος της εκστρατείας του ''ανενδοτου αγώνα''  του Παπανδρέου ήταν η δημιουργία ενός αριστερού κοινωνικού κινήματος. Κατά συνέπεια, ο Μαρκεζίνης αποχώρησε  από την Ε.Κ. μετά τις εκλογές του 1961 για να σχηματίσει το  Κόμμα των Προοδευτικών).

Η εκστρατεία πολιτικής ανυπακοής του Παπανδρέου υποστηρίχθηκε από εκείνους που μισούσαν το παρακράτος του Παπαγου. Στην πραγματικότητα, ο «ανένδτος αγώνας» του Παπανδρέου δεν ήταν πραγματικά ενάντια στην εκλογική απάτη αλλά ενάντια στο παρακράτος. Η εκστρατεία του ''ανενδοτου αγώνα'' εντατικοποιήθηκε όταν ένας βουλευτής της ΕΔΑ, Γρηγοριος  Λαμπράκης  αντιπροεδρος  της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη», τραυματίστηκε θανάσιμα από δύο δεξιούς νέους, που φέρεται να συνδέονταν με μια παρακρατική οργάνωση, σε μια διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη,τον Μάιο του 1963. Ο θάνατος του Λαμπράκη προκάλεσε περαιτέρω διαδηλώσεις και πολιτικό πάθος.

ΠΗΓΗ https://www.socialactionaustralia.com/project/183-the-fall-of-constantine-ii-and-the-greek-financial-crisis.html?fbclid=IwAR0H6b9BO_SMGF0ZfG56tNw2Mp78vHJXxzNpluCo8fhMzB_tcxGObeYUnUs

ΒΙΝΤΕΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΠΑΥΛΟ Α' 

1953 ο βασιλευς εθναρχης Παυλος Α επισκεπτεται το σπιτι οπου σκοτωθηκε ο Παυλος Μελας  https://www.youtube.com/watch?

v=Lkq_2_J9m1A

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΑΥΛΟΣ Α ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΤΟ ΑΝΟΒΕΡΟ    https://www.youtube.com/watch?v=vo7F0P02bnA

βασιλευς-εθναρχης Παυλος α' και η βασιλισσα Φρειδερικη σε περιοδειες

https://www.youtube.com/watch?v=kmYUBOoooU8

Ο Στρατάρχης Παπάγος και το Παρακρατος του.

                
Ένας βασικός παράγοντας για την ήττα του ΚΚΕ ήταν η εμφάνιση ενός μηχανισμού πολιτικής ασφάλειας που έγινε γνωστός ως «παρακράτος». Οι Ηνωμένες Πολιτείες έδωσαν μαζική στρατιωτική βοήθεια στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και με την αμερικανική βοήθεια δημιουργήθηκε μια Ελληνική Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA). Ο στρατός και η ελληνική CIA ήταν ουσιαστικά ανεξάρτητες από διαδοχικές πολιτικές κυβερνήσεις. Βασική προσωπικότητα του παρακράτους ήταν ο στρατηγός Αλέξανδρος Παπάγος, ο οποίος, όταν έγινε αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, το 1949, προήχθη στο αξίωμα του στρατάρχου του στρατού.

Ο Παπάγος ήταν ο αρχηγός του στρατού, όταν ο ελληνικός στρατός αντιστάθηκε αποτελεσματικά στην ιταλική εισβολή του 1940. Οι Γερμανοί ζήτησαν από τον Παπάγο να ηγηθεί ενός φιλοναζιστικου συνεργατικού καθεστώτος, αλλά απάντησε εκεινο το περιφημο ότι η Αγγλία χάνει κάθε μάχη εκτός από την τελευταία. Για την ανυπακοή του, ο στρατηγός Παπάγος απελάθηκε σε γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης το 1943. Απελευθερώθηκε το 1945 ο στρατηγός Παπάγος επέστρεψε στην Ελλάδα εκείνο το έτος για να γίνει μια από τις κορυφαίες προσωπικότητες που αντιστέκονταν στο ΚΚΕ.

Η Ελλάδα φαινόταν να κινείται προς τα αριστερά το 1950 όταν ο φιλελεύθερος συνασπισμός με επικεφαλής τον Νικόλαο Πλαστήρα κέρδισε τις κοινοβουλευτικές εκλογές. Ωστόσο, η ήττα των Λαϊκών διευκόλυνε με μοναδικο τροπο  την επίσημη πολιτική εξελιξη  του Αρχηγού  Παπαγου στο πολιτικο  προσκηνιο. Μετά από μια περίοδο εναλλαγων ασταθών  κυβερνηικών συνασπισμών, η οποία συνέβαλε περαιτέρω στην κατάρρευση του καθιερωμένου κομματικού συστήματος, ο Στρατηγός Παπαγός αποχώρησε από το στρατό και δημιούργησε ένα νέο πολιτικό κόμμα που ονομάζεται '' Ελληνικός Συναγερμός''. Αυτό το νέο κόμμα κέρδισε πολλές έδρες στις κοινοβουλευτικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 1951. Δημιουργήθηκε ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή η οποία συνέταξε ένα νέο σύνταγμα που επικυρώθηκε τον Δεκέμβριο του 1951.

Οι εκλογές βάσει του νέου συντάγματος διεξήχθησαν τον Νοέμβριο του 1952, οι οποίες οδήγησαν σε μεγάλη νίκη για το κομμα του Παπάγου. Το νέο σύνταγμα καθιέρωσε νέες διατάξεις για τα πολιτικά δικαιώματα, αλλά στην πραγματικότητα η άνοδος του Παπάγου στην εξουσία εδραίωσε το παρακράτος. Η ελληνική CIA διατήρησε εκτεταμένα αρχεία για τους περισσότερους πολίτες. Οι υπηρεσίες ασφαλείας διείσδυσαν στον Τύπο, τα πολιτικά κόμματα , τη νεολαία και τις επαγγελματικές οργανώσεις για τη διεξαγωγή κατασκοπευτικών επιχειρήσεων για την αποτροπή πιθανής αριστερής κινητοποίησης. Ο συνδικαλισμός επιτρεπόταν, αλλά οι συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν μπορούσαν να έχουν πολιτική διάσταση σε αυτούς που ξεπερνούσαν τα εργασιακά ζητήματα.

Η εμφάνιση του παρακράτους είχε την ισχυρή υποστήριξη περίπου 35% του πληθυσμού που μετά τον εμφύλιο πόλεμο ήταν έντονα αντικομμουνιστικό και μοναρχικό. Η βιωσιμότητα του παρακράτους υποστηριχθηκε  επίσης από μια γενιά που είχε υποστεί τον φασισμό της EON του Μεταξά και ως εκ τούτου υποστήριξε την ύπαρξη ενός παρακρατους εντος του  αυταρχικού κράτους.

Οι αξιωματικοί του στρατού και οι υπηρεσίες ασφαλείας επικαλούνται συχνά την υποτιθέμενη πίστη τους στο στέμμα για να δικαιολογήσουν την ανεξαρτησία τους από την κοινοβουλευτικη  εξουσια (απότοκο και αυτό  της βενιζελικης νοοτροπιας συμφωνα με την οποια η ''σωτηρια'' της πατριδας ειναι ανωτερη απο τους θεσμους, μονο που την σωτηρια της πατριδας την εννοουν οι δικτατορες διαφορετικα!!! ). Η βασίλισσα Φρειδερίκη  ήταν εχθρική προς το παρακράτος. Η  Μεγαλειότητα της ήταν αρκετά έξυπνη για να γνωρίζει ότι οι κοινωνικές διαιρέσεις που καλλιεργούνται από το παρακράτος θα μπορούσαν τελικά να προκαλέσουν εκτεταμένες μελλοντικές αναταραχές. 

Η βασίλισσα Φρειδερικη δημιούργησε ένα αντι-δίκτυο μεταξύ πολιτών, μεταξύ των δημόσιων υπηρεσιών, των ενόπλων δυνάμεων και των υπηρεσιών ασφαλείας που αντιτάχθηκαν στον Παπάγο.

Οι ενέργειες της βασίλισσας ήταν επικίνδυνες και η συνέχεια της μοναρχίας απειλήθηκε από τη Δεξιά. Οποιαδήποτε ιδέα του Παπάγου για την κατάργηση της μοναρχίας συναντουσε δυσκολιες μεγαλες διοτι αυτοι που στηριζαν το παρακρατος του Παπαγου ηταν ταυτογχρονα και φιλομοναρχικοί. 

Η βασίλισσα Φρειδερίκη δεν έλαβε ποτέ κανένα ευσημο απο κανεναν  για την αντίθεσή της στον Παπάγο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η  Μεγαλειότητα της  δεν εκανε δημοσια γνωστο  τον αγώνα της κατα του παρακρατους και του Παπαγου ούτε προσπάθησε να προσεγγίσει πολιτικά τους Φιλελευθερους Ρεπουμπλικανικούς Έλληνες. Αν το εκανε  αυτό θα υπηρχε ο φοβος  να αποξενώσει την μοναρχια απο την υπάρχουσα φιλομοναρχικη βάση του λαου.

https://www.socialactionaustralia.com/project/183-the-fall-of-constantine-ii-and-the-greek-financial-crisis.html?fbclid=IwAR0H6b9BO_SMGF0ZfG56tNw2Mp78vHJXxzNpluCo8fhMzB_tcxGObeYUnUs

Η Μοναρχία Σώζει την Ελλαδα: Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος, 1946 έως 1949

                  
Το ΚΚΕ ξεκίνησε τον ενοπλο αγωνα για την καταληψη της εξουσιας  με το σκεπτικό ότι μια οικονομικά αδύναμη Βρετανία δεν θα ήταν σε θέση να βοηθήσει την Ελλάδα και ότι οι Φιλελεύθεροι  δεν θα εκδηλωναν  την υποστήριξή τους προς  την αποκατεστημένη μοναρχία. Η τελευταία υπόθεση δεν απέφερε καρπούς. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης παραχώρησε με ευγένεια την πρωθυπουργία το 1947 στον Φιλελεύθερο ηγέτη Θεμιστοκλή Σουφούλη. Μια σειρά διαδοχικών συνασπισμών μεταξύ των Λαϊκών και των Φιλελευθέρων διευκόλυνε την απαραίτητη αντικομμουνιστική εθνική ενότητα καθ 'όλη τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.

Η κομμουνιστική υπόθεση ότι η Βρετανία δεν θα μπορούσε να βοηθήσει στρατιωτικά ήταν σωστή και αυτό άνοιξε το ερώτημα εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αναλαμβαναν δραση. Η απόφαση του Προέδρου Χάρι Τρούμαν να βοηθήσει την Ελλάδα (και μια Τουρκια που την απειλουσε η Σοβιετική Ενωση) ήρθε με την αποκάλυψη του Δόγματος του Τρούμαν τον Μάρτιο του 1947 που αναμφίβολα έσωσε την Ελλάδα από μια κομμουνιστική κατοχη.

Η απόφαση του προέδρου να μην επιστρέψει στην αμερικανική απομόνωση οφειλόταν εν μέρει στον αντίκτυπο της ομιλίας του "Iron Curtain" (Σιδηρουν Παραπετασμα) του Τσώρτσιλ στο Fulton Missouri τον Μάρτιο του 1946. Στην ομιλία του, ο τώρα βρετανός ηγέτης της αντιπολίτευσης Τσόρτσιλ προειδοποίησε ότι η Ευρώπη θα χωριστεί σε κομμουνιστική και μη κομμουνιστική  και ότι η τελευταία θα υποκύψει τελικά χωρίς αμερικανική υποστήριξη. Η ομιλία ήταν επίσης συγκινητική επειδή ο Τσόρτσιλ ξεχώρισε την Ελλάδα. Ο Τσόρτσιλ προέβλεψε ότι ο ελληνικός ηρωισμός θα υπερισχύσει της κομμουνιστικής απειλής, αλλά τόνισε ότι η Ελλάδα χρειαζόταν απεγνωσμένα αμερικανική στρατιωτική και οικονομική βοήθεια.

(Ο Τσώρτσιλ ήταν πάντα πολύ περήφανος για τον ρόλο του στην υποστήριξη της ελληνικής μοναρχίας. Χαιρόταν από την αποκατάσταση της ελληνικής μοναρχίας το 1935 και ήταν πολύ ευγνώμων στον Γεώργιο Β 'που αρνήθηκε να συμμετάσχει σε συμμαχία με τη ναζιστική Γερμανία το 1941. Από τη δεκαετία του 1950 εως τις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Τσόρτσιλ εκανε τις διακοπες του κάθε χρόνο  ζωγραφίζοντας στο ελληνικό νησί της Κέρκυρας. Ένα μέλος της ελληνικής βασιλικής οικογένειας, όπως αναμενόταν από τον Τσόρτσιλ, τον επισκέπτονταν πάντα στην Κέρκυρα).

Η επακόλουθη εισροή αμερικανικής στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας αφαίρεσε την απειλή μιας επικείμενης κομμουνιστικής στρατιωτικής νίκης. Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος ήταν στην πραγματικότητα κερδισμένος όταν ο Γιουγκοσλαβία του Τίτο έκοψε τη βοήθεια προς τους Έλληνες κομμουνιστές τον Ιούνιο του 1948 αφού είχε αποβληθεί από το σοβιετικό μπλοκ. Ακόμα και χωρίς πρόσβαση σε σοβιετική βοήθεια, το ΚΚΕ ήταν μια τρομερή απειλή, επειδή η στρατηγική τους είχε ως στόχο να προκαλέσει κοινωνική εξάρθρωση. Οι κομμουνιστές πραγματοποίησαν τις βαρβαρικές πρακτικές όπως η αποστολή παιδιών από κατεχόμενες περιοχές της Ελλαδος σε κομμουνιστικα  κρατη του ανατολικου  μπλοκ και δολοφονώντας ηγετικές προσωπικοτητες    της ελληνικης  κοινωνίας για να διευκολύνθει  η κοινωνική διάλυση που πιστευόταν  ότι είναι απαραίτητη για να επιτευχθεί η νικη .

Ίσως ο πιο σημαντικός ρόλος που έπαιξε η ελληνική βασιλική οικογένεια ήταν ότι παρείχαν μια αντίθετη δύναμη κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου που ενεπνευσε στην ελληνικη κοινωνία  πολιτικό και στρατιωτικό ηθικό. Παρ 'όλα αυτά, ο Γεώργιος Β' διατηρουσε αμφιβολιες  όταν πέθανε τον Απρίλιο του 1947 για το αν η Ελλάδα  θα μπορούσε να αντέξει την κομμουνιστική απειλή. Τον  δύο φορές αποκατεστημένο  βασιλιά Γεωργιο Β'  διαδέχτηκε ο αδερφος του  Πρίγκιπας  Παύλος.

.

Η αδικη δυσφήμηση της βασίλισσας Φρειδερίκης

Το πιο σημαντικό μέλος της ελληνικής βασιλικής οικογένειας που εγινε γνωστο κατα την διαρκεια της  ανταρσιας  του ΚΚΕ ήταν η βασίλισσα Φρειδερίκη. Η βασίλισσα πηγαινε στα χωρια κοντα στην πρωτη γραμμή του μετωπου  για να σώσει παιδιά που διαφορετικά θα είχαν απαχθεί από τους κομμουνιστές και γενικά παρείχε ανθρωπιστική βοήθεια όπου μπορούσε μέσω της ''Βασιλικής Πρόνοιας '',  μιας Εταιρείας Βοήθειας που ιδρυσε η μεγαλειοτητα της . Μια άλλη πολύ σημαντική λειτουργία που εκπλήρωσε η βασίλισσα ήταν να επισκέπτεται τα στρατεύματα, συχνά στην πρώτη γραμμή, για να ενισχύσει το ηθικό τους.

Η βασίλισσα Φρειδερίκη  συνέχισε  τις ουσιαστικές φιλανθρωπικές της δραστηριότητες και μετά τον εμφύλιο πόλεμο και αυτό συνέβαλε ωστε η βασιλική οικογένεια να διατηρήσει ενα συνδεσμο με τον ελληνικο λαο  που πιθανώς  εξηγει το υπάρχον φιλομοναρχικό συναίσθημα στη σύγχρονη Ελλάδα. Η βασίλισσα κατάλαβε ότι το δικαίωμα της επιβιωσης που εχουν οι ανθρωποι  δεν πρεπει να το στερηθουν ποτε  ιδιαιτερως μαλιστα σε περιοδους που διαρκει ενας εμφύλιος  πολεμος.

Συνήθως όταν μια βασιλική μορφη  εκπληρώνει έναν σημαντικό δημόσιο ρόλο, γίνεται σύμβολο εθνικής ενότητας και σκοπού που ξεπερνά τις πολιτικές διαφορές. Αυτό δεν συνέβη με τη βασίλισσα Φρειδερίκη. Εκείνοι που υποστήριζαν την κομμουνιστική πλευρά (ή θεωρήθηκε ότι είχαν υποστηρίξει το ΚΚΕ) εκδιωχθηκαν  μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου τον Οκτώβριο του 1949. Για αυτούς τους ανθρώπους η βασίλισσα Φρειδερίκη έγινε σύμβολο της δεξιάς καταπίεσης.

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο η βασίλισσα Φρειδερίκη έγινε συχνά μισητή φιγούρα ήταν επειδή η  Μεγαλειότητα  της  συμμετείχε στην ελληνική πολιτική. Ωστόσο, αυτή η συμμετοχή συχνά εγινε  εξ ανάγκης μεγάλης . Μια στενότερη ανάλυση των ενεργειών της βασίλισσας Φρειδερίκης δείχνει ότι η  Μεγαλειότητα της  παρακινηθηκε  στο να ενεργησει μονο  από την επιθυμία της να προωθήσει τη δημοκρατία και τελικά να διασφαλίσει ότι η ελληνική μοναρχία θα γινόταν  θεσμός που θα υπερέβαινε την πολιτική.

https://www.socialactionaustralia.com/project/183-the-fall-of-constantine-ii-and-the-greek-financial-crisis.html?fbclid=IwAR0H6b9BO_SMGF0ZfG56tNw2Mp78vHJXxzNpluCo8fhMzB_tcxGObeYUnUs

1946: Η Ακεραιότητα του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Διασφαλίζει την Επιστροφή της Μοναρχίας

             
Η στρατιωτική θέση αυτών των μεταβατικών κυβερνήσεων βασίστηκε όχι μόνο στη βρετανική στρατιωτική υποστήριξη αλλά και σε μια επισφαλή συνεργασία μεταξύ του αντικομμουνιστικού (αλλά δημοκρατικού) Ε.Δ.Ε.Σ. και των στρατιωτικών  δυνάμεων των «Ταγμάτων Ασφαλείας») του πρώην συνεργατη του κατοχικου  καθεστώτος του Ιωάννη Ράλλη. Τα «τάγματα ασφαλείας» ήταν * δημοκρατικά προσανατολισμένα, αλλά διέκειντο  συμπαθώς περισσοτερο  απέναντι στο μοναρχικό  λαϊκό κόμμα παρά στους Φιλελεύθερους που είχαν στενούς δεσμούς με το αντίπαλο δεος τον Ε.Δ.Ε.Σ. στο συγχωνευμένο μη κομμουνιστικό στρατόπεδο.

(* Τα τάγματα ασφαλείας ήταν συντριπτικά δημοκρατικά καθώς προέρχονταν κυρίως από τη στρατιωτική φατρία που είχε προηγουμένως υποστηρίξει τη δημοκρατική στρατιωτική δικτατορία του στρατηγού Pangalos).

Οι κοινοβουλευτικές εκλογές του Μαρτίου 1946 ήταν ουσιαστικά μια επανάληψη των εκλογών του Ιανουαρίου 1936, καθώς το έθνος πολώθηκε μεταξύ ενός μοναρχικού συνασπισμού με επικεφαλής τον Λαϊκό Κόμμα με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη * και ενός δημοκρατικού συνασπισμού με επικεφαλής το Φιλελεύθερο Κόμμα με επικεφαλής τον Θεμιστοκλή Σουφούλη. Η βασική διαφορά μεταξύ των εκλογών του 1936 και του 1946 ήταν ότι το ΚΚΕ μποϊκοτάρισε τις εκλογές και εμπόδισε τους ανθρώπους σε περιοχές υπό τον έλεγχό του να ψηφίσουν. Κατά συνέπεια, ο λαϊκός συνασπισμός με επικεφαλής τον Τσαλδάρη κέρδισε τις κοινοβουλευτικές εκλογές του 1946.

(* Ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης ήταν ανιψιός του αείμνηστου Παναγιώτη Τσαλδάρη. Ο πρώτος χρησιμοποίησε το εκτεταμένο δίκτυο της οικογένειάς του και το τεράστιο κύρος του αείμνηστου θείου του για να αναβιωσει το Λαϊκό Κόμμα. Ένα ζωτικό συστατικό για την αναβίωση  του Λαϊκού Κόμματος ήταν μια έκκληση στα υπάρχοντα φιλομοναρχικά συναισθήματα).

Η οικογένεια Τσαλδάρη αντιπροσώπευε τις καλύτερες δημοκρατικές μοναρχικές παραδόσεις. Με την επιμονή του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Τσαλδάρη, ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός συμφώνησε απρόθυμα να διεξαγάγει δημοψήφισμα τον Σεπτέμβριο σχετικά με το ζήτημα της επιστροφής του Γεωργίου Β' στο θρόνο. Το αποτέλεσμα  69% υπέρ του Γεωργιου Β 'οφειλόταν εν μέρει σε μποϊκοτάζ κομμουνιστικών υποκινητών. Το ΚΚΕ δεν επηρεάστηκε αρνητικά από την επιστροφή του Γιώργου Β στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 1946, διότι παρείχε στους κομμουνιστές το αναγκαίο πρόσχημα για να ξεκινήσουν εμφύλιο πόλεμο για να πάρει την εξουσία.

https://www.socialactionaustralia.com/project/183-the-fall-of-constantine-ii-and-the-greek-financial-crisis.html?fbclid=IwAR0H6b9BO_SMGF0ZfG56tNw2Mp78vHJXxzNpluCo8fhMzB_tcxGObeYUnUs

Δεκέμβριος 1944: Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ Διακινδυνεύει τη Ζωή του για την Ελληνική Μοναρχία

Η παρουσία βρετανικών στρατευμάτων, που ήταν πολύ περισσοτερα σε αριθμο από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ, δεν θα ήταν αρκετή για να σταματήσει μια κομμουνιστική εξεγερση αν δεν υπηρχε ν η εξαιρετικά γενναία απόφαση του Γουίνστον Τσόρτσιλ να πάει στην Αθήνα την ημέρα των Χριστουγέννων του 1944. Αυτή η ενεργεια του Τσόρτσιλ βάζει τελος στα ψέματα που κυκλοφορούν  ότι ο Βρετανός ηγέτης πούλησε τους λαούς της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης στον Στάλιν.

Ο μύθος της πωλησης της νατολικης ευρωπης και των βαλκανιων  του Τσόρτσιλ περιστρέφεται γύρω από τις σχέσεις του Βρετανού πρωθυπουργού με τον Στάλιν στη Γιάλτα τον Οκτώβριο του 1944, όπου οι δύο ηγέτες υπέγραψαν τη λεγόμενη Συμφωνία Ποσοστών. Σύμφωνα με αυτήν την ad hoc και αναλυτική συμφωνία συμφωνηθηκαν  ποσοστά σε σχέση με τα αντίστοιχα επίπεδα των Σοβιετικών και Βρετανικών (σύντομα θα είναι αμερικανικών) σφαιρών  επιρροής στα κράτη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης εκχωρήθηκαν από τους δύο ηγέτες.

Τα σοβιετικά ποσοστά  που διαμορφώθηκαν (με εξαίρεση την Ελλάδα) αντικατοπτρίζουν την υπάρχουσα σοβιετική στρατιωτική ισχύ στα αναφερόμενα έθνη. 

Αν ο Πρόεδρος Franklin D. Roosevelt των Ηνωμένων Πολιτειών είχε συμφωνήσει στο σχέδιο του Τσόρτσιλ να ξεκινήσει μια συμμαχική απελευθέρωση των Βαλκανίων από την Ιταλία * το 1944, τότε οι σοβιετικοί στρατοί θα είχαν αποκοπεί πριν φτάσουν στην Κεντρική Ευρώπη και την Ανατολική Ευρώπη.

(* Η υποστήριξη του πρωθυπουργού Γουίνστον Τσώρτσιλ για την ιταλική μοναρχία μεταξύ του 1943 και του 1945 ήταν ένας σημαντικός λόγος για την επιβίωσή της και πηγή της παρατεταμένης εξουσίας της. Αν ο Τσόρτσιλ κέρδιζε στις βρετανικές γενικές εκλογές του 1945 ,τοτε θα πιθανοτατα δινοταν μια εξαμηνιαία παράταση για το δημοψήφισμα του 1946 στην Ιταλια σχετικά με τη διατηρηση της μοναρχίας  και ο υπουργός Εσωτερικών Giuseppe Romita δεν θα μπορούσε, κατά συνέπεια, να διενεργησει το δημοψήφισμα του Ιουνίου 1946 που έκανε την Ιταλία μια δημοκρατία).

Η άρνηση του Προέδρου Ρούσβελτ να υποστηρίξει τον Τσόρτσιλ και η αφελής προτίμηση του για τον Στάλιν οφειλόταν στην πικρία του προέδρου σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι Βρετανοί και οι Γάλλοι είχαν θεοποιήσει τον Πρόεδρο Γούντροου Γουίλσον στη Διάσκεψη των Βερσαλλιών το 1919. Ως αποτέλεσμα, ο Πρόεδρος Ρούσβελτ είχε έναν παρανοϊκό φόβο για τον ''Βρετανικό ιμπεριαλισμό'' στη μεταπολεμική εποχή που συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην μετέπειτα τεχνητή διαίρεση της Ευρώπης μετά τον πόλεμο.

Η προφανης  ειρωνεία της Συμφωνίας Ποσοστών ήταν ότι το μόνο έθνος που ο Στάλιν χορήγησε ποσοστό πλειοψηφίας στη Βρετανία ήταν η Ελλάδα, παρόλο που τα κομμουνιστικά στρατεύματα του ΕΛΑΣ είχαν ένα συντριπτικό στρατιωτικό πλεονέκτημα. 

Η φυσική παρουσία του Πρωθυπουργού Τσώρτσιλ στην Αθήνα έκανε τον Στάλιν (ο οποίος ήταν πρόθυμος να αποφύγει κάθε πιθανό συμμαχικό χάσμα προτού η Γερμανία νικηθεί πλήρως) να συγκρατήσει τους Έλληνες κομμουνιστές. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αθήνα, ο Τσόρτσιλ ήρθε να θαυμάσει τον Παπανδρέου («Την  Παλιά Αλεπού») και τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό για τον ένθερμο αντικομμουνισμό τους. Αυτό συνέβη παρά τον αρχικό ανταγωνισμό του Τσώρτσιλ προς τους δύο Έλληνες ηγέτες λόγω της απροθυμίας τους να αποκαταστήσουν αμέσως τον Γεώργιο Β'.

Η ζωτική συνέπεια της επίσκεψης του Τσώρτσιλ στην Αθήνα ήταν ότι οι Σοβιετικοί άσκησαν πίεση στο ΚΚΕ να προσχωρήσει στη Διάσκεψη της Βάρκιζας του Φεβρουαρίου του 1945, όπου ο κομμουνισμός διαλύθηκε εν μέρει και η στρατιωτική υπεροχη  της ελληνικής κυβέρνησης, υποστηριζόμενη από τα βρετανικά στρατεύματα, επεκτάθηκε. Ο Παπανδρέου παραιτήθηκε τον Φεβρουάριο του 1945 ως πρωθυπουργός και τους επόμενους δεκατρείς μήνες μια σειρά πρωθυπουργών διορίστηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό. Αυτοί οι πρωθυπουργοί (που περιελάμβαναν τον περιβόητο στρατηγό Νικόλαο Πλαστήρα) ήταν δημοκρατικοί, ή τουλάχιστον υποστήριζαν την επιθυμία του Αρχιεπίσκοπου Δαμασκηνού να επεκτείνει επ 'αόριστον την εξουσια του αναβαλλοντας το δημοψηφισμα επιστροφης του Γεωργίου Β΄.

https://www.socialactionaustralia.com/project/183-the-fall-of-constantine-ii-and-the-greek-financial-crisis.html?fbclid=IwAR0H6b9BO_SMGF0ZfG56tNw2Mp78vHJXxzNpluCo8fhMzB_tcxGObeYUnUs

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Β΄ ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΑΣ : ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΡΗΓΜΑ.

Οι διαφορετικοί στόχοι και προθέσεις εκ μέρους του ΓΕΩΡΓΊΟΥ  Β'  και του Μεταξά σε σχέση με τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου εκδηλώθηκαν από την έντονη αντιπαλότητα μεταξύ της Εθνική Οργανωση Νεολαιας (EON) του μεταξικου καθεστώτος απο την μια και των Προσκόπων απο την αλλη. Οι Προσκοποι ήταν υπό την αιγίδα του αδελφού του Γεωργιου Β'  , Πρίγκιπα Πάυλου. Παρόλο που η Ελλάδα υπό τον Μεταξά ήταν μια αυστηρά συντεταγμένη δικτατορία, οι Πρόσκοποι έγιναν προμαχώνας για τους μη φασιστές Έλληνες που (παρόμοια με την ελληνική βασιλική οικογένεια) θεωρούσαν το καθεστώς του Μεταξά ως μεταβατικό φαινόμενο.

Ο Μεταξάς ενδιαφερόταν περισσότερο και αφοσιώθηκε στην EON από ό, τι στην δικτατορια της 4ης Αυγούστου. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των δύο ομάδων νέων ήταν συχνά εμφανής σε επίσημες ή ημι-επίσημες τελετές και εκδηλώσεις. Αν και κανείς δεν θα το γνώριζε εκείνη την εποχή, η προστασία του δικτάτορα στην EON θα γινοταν αιτια να δυναμωσει η αντιπάθεια προς την  ελληνική μοναρχία, διότι οι κρυφά δημοκρατικοί συνταγματάρχες της δεκαετίας του 1960 επηρεάστηκαν τη δεκαετία του 1930 από τον αυταρχισμό και τον κρυμμενο αντι-μοναρχισμό του Μεταξά.

Το καθεστώς του Μεταξά (1936 έως 1941) είχε τις επιτυχίες του. Τα δημόσια χρέη για τους μικρούς αγρότες ακυρώθηκαν αμέσως μετά την εξουσία του Μεταξά. Πραγματοποιήθηκε ένα πρόγραμμα δημοσίων έργων και οι δημόσιες υπηρεσίες πιέστηκαν να ανταποκριθούν περισσότερο στις ανάγκες του κοινού. Επιτεύχθηκε επίσης ένα υγιές εθνικό νόμισμα με ισχυρή αγοραστική δύναμη.

Στην Ελλάδα υπό τον Μεταξά  επίσημα  εισήχθη το οκταωρο της εργάσιμης ημέρας, έγινε μια συντονισμένη προσπάθεια να επεκταθούν οι ευκαιρίες εκπαίδευσης σε όλα τα παιδιά και να σταματήσουν τυχόν  ταξικές διακρίσεις. Κάτι που προσεγγίζει ένα σύστημα κοινωνικής πρόνοιας και ασφαλισης(ΙΚΑ) εισήχθη επίσης τοτε επι  Μεταξά, το οποίο έκτοτε οδήγησε στην προσδοκία των μελλοντικών γενεών Ελλήνων ότι θα υπάρχει πάντα ένα δίκτυο κοινωνικής ασφάλισης.

Η βασική επιτυχία του καθεστώτος (ακόμη και αν είναι προσωρινή) ήταν η καταστροφή των πυρήνων  του ΚΚΕ. Η πραγματική απειλή μιας κομμουνιστικής επανάστασης ήταν ένας κρίσιμος παράγοντας για τον Μεταξά που τον εκανε να αναλάβει σχεδόν απόλυτη εξουσία. Ακολούθως ήταν βασικός στόχος του καθεστώτος για την εξάλειψη του καλά οργανωμένου ΚΚΕ. Ο υπουργός Εσωτερικών Κωνσταντίνος Μανιαδάκης διείσδυσε έξυπνα στο ΚΚΕ στα υψηλότερα του επίπεδα για να καταστήσει το κόμμα αναποτελεσματικό.

Αλλά σε ένα σενάριο παρόμοιο με το C.K. Το βιβλίο του Chesterton το 1908, The Man Who Was Thursday, ορισμένοι βασικοί λειτουργοί του καθεστώτος που είχαν προηγουμένως διεισδύσει στο ΚΚΕ στην πραγματικότητα υπηρετούσαν πιστά το ΚΚΕ και τον αντάρτικο οργανισμό του Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο / Εθνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (EAM-EΛAΣ) μετά τη γερμανική εισβολή  στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941.Ο σκοπος της 4ης Αυγουστου ήταν να δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο και διαρκές ολοκληρωτικό κράτος. Ο Μεταξάς θαύμαζε ανοιχτά τη ναζιστική Γερμανία και το ελληνικό καθεστώς χαρακτηρίστηκε ως «ο τρίτος ελληνικός πολιτισμός». Η Ελλάδα έγινε βασικός εμπορικός εταίρος με τη * Ναζιστική Γερμανία, η οποία χρησιμοποίησε τη χώρα ως εφαλτήριο για να διεισδύσει πολιτικά και οικονομικά στα Βαλκάνια.

(* Πιο τρομερά σύγχρονη Ελλάδα μετά το GFC, Ελληνικη Οικονομικη Κριση, του 2008 χρησιμοποιείται τώρα ως βάση απο  τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, τη ΛΔΚ,  για να διεισδύσει οικονομικά και πολιτικά στα Βαλκάνια).

Οι φασιστικοί στόχοι του καθεστώτος Mεταξα περιηλθαν  σε δευτερη μοιρα εξαιτιας της  αποτελεσματικής αντίστασής του στην ιταλική εισβολή στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1940. Το σαφές «Όχι» του Μεταξά στο φαινόμενο ιταλικό τελεσίγραφο που θα μετετρεπε την Ελλάδα σε ιταλικό δορυφόρο αναγνωρίστηκε ακόμη και από αντι- φασιστές Έλληνες ως ηρωική πράξη. Λόγω του ενδελεχούς στρατιωτικού προγραμματισμού και της προετοιμασίας, η Ελλάδα όχι μόνο αντεξε με επιτυχία στην ιταλική εισβολή, αλλά μέχρι τον Μάρτιο του 1941 ήταν έτοιμη να καταλάβει την ιταλική κατεχόμενη Αλβανία.

Οι αντικρουόμενοι στόχοι μεταξύ του Γιώργου Β 'και του Μεταξά εκδηλώθηκαν σχετικά με τη βαθιά διαφωνία ως προς το κατά πόσον μια Ελλάδα πρέπει να συνάψει συμμαχία με τη ναζιστική Γερμανία. Ο Μεταξάς ήξερε ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε να αντέξει μια γερμανική παρέμβαση εκ μέρους των Ιταλών. Ως φασιστας ο Μεταξάς θεώρησε την επιτυχή άμυνά του εναντίον της Ιταλίας ως προοίμιο για την Ελλάδα του  να συνάψει συμμαχία με τη ναζιστική Γερμανία, η οποία ήλπιζε να κερδίσει τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αντίθετα, ο Γεώργιος Β '(ο οποίος θεώρησε προσωρινό καθεστώς της 4ης Αυγούστου) ήλπιζε για συμμαχική νίκη και αντιτάχθηκε σε οποιαδήποτε συμμαχία με τη ναζιστική Γερμανία. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Γουίνστον Τσόρτσιλ δεν θα ξεχάσει ποτέ τη στάση του Γεωργιου  Β ', ιδίως μετά την πτώση της Γαλλίας το 1940, όταν οι ηπειρωτικοί σύμμαχοι της Βρετανίας ήταν λιγοστοί.

Η Ελλάδα κερδίζει έναν ένθερμο πατριώτη: Η έλευση της  Πριγκίπισσας  Φρειδερίκης του Ανοβέρου

Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί για την ιστορική ακρίβεια ότι η γερμανή κουνιάδα του Γεώργιου Β ', η πριγκίπισσα  Φρειδερίκη ήταν πάντα ένθερμη αντιναζί. Η πριγκιπισσα γεννηθηκε το 1917, κόρη του Δούκα Έρνεστ Αύγουστου Γ΄ του Μπράνγουικ-Γκότα και της Πριγκίπισσας Βικτώριας-Λουίζ της Πρωσίας. Ο Δούκας Έρνεστ Αύγουστος Γ΄ ήταν επίσης ο νομιμος κληρονομος του θρόνο του Ανόβερου. Οι βασιλιάδες του Ανόβερου είχαν βασιλέψει ως βασιλείς της Βρετανίας από το 1714 έως το 1837 έως ότου η ανάληψη της βασίλισσας Βικτώριας τερμάτισε τον δεσμό επειδή δεν επιτρέπεται η διαδοχή των γυναικών στο Ανόβερο. Το Βασίλειο του Ανόβερου εξαφανίστηκε επίσημα από τον χάρτη της Ευρώπης όταν το βασίλειο προσαρτήθηκε από την Πρωσία ,με ενεργειες του Βισμαρκ, ως τιμωρία για την υποστήριξη του προς την  Αυστρία στον πόλεμο του 1866.

Η διαμάχη μεταξύ της Βουλής του Ανόβερου και των Hohenzollerns (η γερμανική αυτοκρατορική οικογένεια) έκλεισε προφανώς όταν ο Δούκας Έρνεστ-Αύγουστος και η πριγκίπισσα Λουίζ Βικτώρια συναντήθηκαν, ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν το 1913. Παρά την εκρηξη  του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ο Δούκας Έρνεστ-  Αύγουστος Γ΄ κρατησε τις εγκάρδιες σχέσεις με τους  Βρετανούς  βασιλείς  συγγενείς του και  μετά το τέλος του πολέμου.

Η αγγλοφιλια του Δούκα εκδηλώθηκε με  την εχθρότητα του προς το ναζιστικό καθεστώς. Στον γάμο της Πριγκίπισσας Φρειδερικης  με τον Πρίγκιπα  Παύλο των Ελληνων τον Ιανουάριο του 1938, η σημαία του Ανόβερου κυμματιζε  προκλητικά αντί για την χιτλερικη Σβάστικα. Κατά τη διάρκεια της ιταλικής εισβολής, το ναζιστικό καθεστώς προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τον Δούκα ως μεσάζοντα με την κόρη του για να προωθήσει μια γερμανική-ελληνική συμμαχία. Αντίθετα, ο Δούκας έστειλε ένα κωδικοποιημένο μήνυμα στην  κόρη του, προτρέποντας την ελληνική κυβέρνηση να αντισταθεί σε οποιαδήποτε συμμαχία με τη ναζιστική Γερμανία. *

(* Ο αντιναζισμός του Δούκα ερχεται σε αντιθεση  δυστυχώς με το ρόλο που επαιξε  η γυναίκα του Πριγκίπισσα Λουίζ-Βικτώρια τον Μάιο του 1940 στο  να μην  αφησει  τον πατέρα της, τον εκθρονισθεντα Wilhelm II, να  αποδεχτεί την προσφορά του Γουίνστον Τσόρτσιλ να μεταφερθεί στη Βρετανία από το κτήμα του Ντόρν στην Ολλανδία. Ο σταθερα φιλομοναρχικός Τσόρτσιλ ήθελε να ιδρύσει μια βασιλική γερμανική κυβέρνηση σε εξορία στο Λονδίνο με επικεφαλής τον Wilhelm II. Παρόλο που ο πρώην Γερμανός Kaiser, ο οποίος αγαπούσε βαθιά την εγγονη του την  πριγκιπισσα  Φρειδερικη, δυστυχώς χαιρέτισε τις πρώτες γερμανικές στρατιωτικές επιτυχίες, και αρνήθηκε  ταφει στην Γερμανια  οταν  πεθανε το 1941.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος: Η μοναρχία συγκρουεται  με τον φασισμό

Η κρυφή ρωγμή μεταξύ του Γιώργου Β 'και του Μεταξά επιλύθηκε όταν ο δικτάτορας πέθανε ξαφνικά από καρδιακή προσβολή τον Ιανουάριο του 1941. Φήμες κυκλοφόρησαν γύρω από τα καφενεία της Αθήνας ότι ο θάνατος του Μεταξά οφείλεται στην δηλητηρίαση του καφέ του. Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου διαλύθηκε μετά το θάνατο του Μεταξά με τη διαδοχή του απολιτικού Αλέξανδρου Κορυζή, του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος ως νέου πρωθυπουργού. Η γερμανική επέμβαση ήρθε τον Απρίλιο του 1941 και υπήρχε ένα συναίσθημα μεταξύ των αξιωματικών του στρατού που συμπαθουσαν τον  Μεταξά για την  συνεργασία με τους Γερμανούς κατακτητες.

Ο Πρωθυπουργός Κορυζης αυτοκτόνησε τον Απρίλιο λιγο πριν οι Γερμανοί μπουν στην Αθήνα καθώς η κυβέρνηση και η βασιλική οικογένεια φυγαδευτηκαν  στην Κρήτη. (Η Κρήτη ήταν μια ισχυρή δημοκρατική βαση. Παρά την αποτελεσματικότητα της καταστολής του καθεστώτος Μεταξά, αυτό το νησί κατάφερε να επαναστατήσει ενάντια στη δικτατορία το 1938). Πριν αναχωρήσει για την Αίγυπτο, ο Γεώργιος Β' συμφιλιώθηκε θεωρητικά με το Φιλελεύθερο κομμα διορίζοντας τον Εμμανουήλ Τσούδερο ως πρωθυπουργό. Ο Τσούδερος ήταν ηγέτης του Φιλελεύθερου Κόμματος και υποστηρικτής του Βενιζέλου.

Η καθυστερημένη βασιλική συμφιλίωση του Γεωργιου Β΄με το στρατόπεδο των Φιλελευθέρων φαινόταν να έχει μόνο συμβολική σημασία. Οι προοπτικές της ελληνικής βασιλικής οικογένειας να επιστρέψει ποτέ στην  στην πατρίδα της φάνηκε να είναι μια από τις πιο απομακρυσμένες από όλες τις εξόριστες ευρωπαϊκές βασιλικές οικογένειες που είχαν αποβληθεί από τους Γερμανούς. Μεγάλο μέρος των στρατευμένων αξιωματικών του Metaxas που παρέμειναν στη χώρα το έκαναν επειδή ήταν υπέρ των γερμανών. Η Ελλάδα θα ήταν μια χώρα συνεργατης των Ναζι  αν δεν υπήρχε ο πατριωτισμός και το θάρρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων να αντισταθούν στους Γερμανούς και τους Ιταλούς.

Δυστυχώς, ένα καθυστερημενα  αναδυόμενο ΚΚΕ κινήθηκε άκυρα δημιουργώντας το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο / Εθνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (E.A.M.-E.Λ.A.Σ). Αυτή η αντάρτικη ομάδα έκανε έκκληση στον αντιφασισμό των φιλελεύθερων δημοκρατικών τμημάτων της κοινωνίας. Ακόμη και ο σημαντικότερος αντικομμουνιστικός αντίπαλος του E.A.M.-E.Λ.A.Σ ήταν ο Ρεπουμπλικανικός, ο Εθνικός Δημοκρατικος  Ελληνικός Σύνδεσμος (E.Δ.E.Σ) με επικεφαλής τον ένθερμο ρεπουμπλικανό-αντιβασιλικο  συνταγματάρχη Ναπολέοντα Ζέρβα.

Ο ηδη περιορισμένος πυρήνας στρατιωτικής υποστήριξης της μοναρχίας υπονομεύτηκε από μια αριστερή ανταρσία των ελληνικών στρατευμάτων που στάθμευαν στην Αίγυπτο τον Απρίλιο του 1944. Αυτή η ανταρσία έθεσε το σκηνικό για μια διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στη Βηρυτό μεταξύ της κυβέρνησης του Καΐρου (όπως ήταν γνωστή η εξοριστη ελληνικη κυβερνηση) και μια κομμουνιστική  προσωρινή  κυβέρνηση στην κατεχόμενη Ελλάδα Αυτές οι δύο κυβερνήσεις συγχωνεύτηκαν ονομαστικά για να σχηματίσουν μια νέα κυβέρνηση υπό την ηγεσία του δημοκρατικού Γεωργίου Παπανδρέου.

Οι μη κομμουνιστικές συνιστώσες της νέας κυβέρνησης και ο Γεώργιος Β'  στη συνέχεια μετακόμισαν στο Λονδίνο το 1944. Μετά τη γερμανική υποχώρηση από την Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1944 ο Παπανδρέου μετέφερε την κυβέρνησή του στην Αθήνα αλλά χωρίς τον Γεώργιο Β '. Ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνος της Αθήνας διορίστηκε αντιβασιλέας της Ελλάδας από την κυβέρνηση Παπανδρέου κατά την άφιξή του στην ελληνική πρωτεύουσα.

Πράγματι, όχι μόνο η προοπτική μιας μοναρχικής αποκατάστασης ήταν μικρή, αλλά και οι πιθανότητες της Ελλάδας να μετατραπει σε  μια κομμουνιστική χωρα ήταν επίσης αντίστοιχα απομακρυσμένες. Η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να είχε υποστεί την ίδια μοίρα με την εξορία της βασιλικής γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης, η οποία κατά την άφιξή της στο Βελιγράδι το 1944 (χωρίς τον βασιλιά Πέτρο Β ') έγινε κομμουνιστική. Η κυβέρνηση Παπανδρέου απέφυγε αυτό το αποτέλεσμα λόγω της προσγείωσης και της συνοδευτικής παρουσίας βρετανικών στρατευμάτων που προσγειώθηκαν στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη στα τέλη Οκτωβρίου 1944. Υπήρξαν ακόμη και συγκρούσεις μεταξύ EΛΑΣ και βρετανικών στρατευμάτων στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1944 («τα γεγονότα του Δεκεμβρίου») που προκάλεσαν ανησυχία στο Λονδίνο και τη Μόσχα.

https://www.socialactionaustralia.com/project/183-the-fall-of-constantine-ii-and-the-greek-financial-crisis.html?fbclid=IwAR0H6b9BO_SMGF0ZfG56tNw2Mp78vHJXxzNpluCo8fhMzB_tcxGObeYUnUs

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Β' ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ ΑΝΝΑΣ - ΜΑΡΙΑΣ.

 

.

Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΡΧΙΑΣ ΤΟ 1935. ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΑΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ.

 
Η ακεραιότητα του Παναγιώτη Τσαλδάρη

Αν και  ένθερμος μοναρχικός ο Τσαλδάρης ήταν διατεθειμένος να υπηρετήσει ως πρωθυπουργός κάτω από τη αβασιλευτη δημοκρατία έως ότου ένα δημοκρατικό δημοψήφισμα θα αποκαθιστουσε  την μοναρχία. 

Η απειλή ενός δημοκρατικού αβασιλευτου στρατιωτικού πραξικοπήματος επανεμφανίστηκε τον Απρίλιο του 1934 * όταν οι κοινοβουλευτικές εκλογές ενός «προέδρου» έφεραν εκ νέου παράδοξα το ζήτημα της βασιλικής αποκατάστασης. Ο Αλέξανδρος Ζαΐμης, ο οποίος είχε προηγουμένως υπηρετήσει ως μη κομματικός πρωθυπουργός μεταξύ του 1926 και του 1928 και είχε εκλεγεί «πρόεδρος» από το κοινοβούλιο το 1929 και επανεκλέχθηκε ως μια συμβιβαστική λύση  το 1934,(αυτη η εκλογικη διαδικασια επανεφερε το ζητημα της παλινορθωσης γεγονος που δειχνει ποσο ψευτικη και ασθενικη ηταν η δημοκρατια τοτε,μηπως και κατι τετοιο δεν συμβαινει και στις ημερες μας;; Δεν βλεπετε πως φοβαται η ''δημοκρατια'' εναν γερο σε αναπηρικο καροτσακι;;ΣΗΜ Α.Π.).

(* Ο γάμος του πρίγκιπα της Μεγάλης Βρετανίας, του Δούκα του Κεντ, με την ξαδέλφη του Γεωργίου Β 'πριγκίπισσα Μαρίνα τον Οκτώβριο του 1934 δημιούργησε φήμες στα καφε της Αθήνας ότι το νέο παντρεμένο βασιλικό ζευγάρι θα μπορούσε να γίνει ο νέος Βασιλιάς και Βασίλισσα της Ελλάδας με  έναν πολιτικό συμβιβασμό. Αναμενόταν μεταξύ της βρετανικής βασιλικής οικογένειας ότι ο Δούκας του Κεντ θα ανέβαινε το θρόνο μετα την παραίτηση του Εδουάρδου VIII τον Δεκέμβριο του 1936 αντί του οδυνηρά ντροπαλού μεγαλύτερου αδελφού του Πρίγκιπα Άλμπερτ, του Δούκα της Υόρκης, ο οποίος έγινε ο Γεωργιος ΣΤ' . Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου φημολογήθηκε ότι ο αντι-σοβιετικός Δούκας του Κεντ Γεωργιος (ο οποίος σκοτώθηκε σε ατύχημα κατά τη διάρκεια πτήσης το 1942 σε ηλικια 40 ετων) προτάθηκε  να γίνει βασιλιάς της Πολωνίας από τον Πολωνό πρωθυπουργό στην εξορία, στρατηγός Wladyslaw Sikorski (ο οποίος επίσης αργότερα πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα) υπό την προϋπόθεση ότι η Βρετανία θα βοηθούσε  να εξασφαλιστεί η πραγματική πολωνική ανεξαρτησία στο τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.

Όμως το ζήτημα της βασιλικής αποκατάστασης δεν εξαφανίστηκε επειδή ο πρωθυπουργός Τσαλδάρης δεν θα άφηνε τον στόχο του πλήρους  ελέγχου επί του στρατού. Τα αλληλένδετα ζητήματα του μοναρχισμού και του πλήρους  στρατιωτικού ελέγχου βγήκαν σε κρίση τον Μάρτιο του 1935 όταν επιχειρήθηκε ένα δημοκρατικό (αβασιλευτο ) στρατιωτικό πραξικόπημα. Το πραξικόπημα δεν θα είχε πραγματοποιηθεί χωρίς την υποστήριξη του Βενιζέλου.

Γιατί ο Βενιζέλος υποστήριξε το πραξικόπημα του Μαρτίου του 1935 είναι ενα  μυστήριο. Ο Έλληνας πολιτικός ήταν ''φιλομοναρχικός'' (για τα ματια του κοσμου κατά τη Δεύτερη Ελληνική Δημοκρατία) και στην πραγματικοτητα ήταν σταθερά αντιβασιλικος δημοκράτης. Αν το πραξικόπημα του Μαρτίου του 1935 πετυχαινε η Ελλάδα, στην καλύτερη περίπτωση, θα επέστρεφε σε μια στρατιωτική αβασίλευτη δημοκρατία που θα υποστηριζόταν από το ήμισυ περίπου του πληθυσμού, όπως συνέβη μεταξύ του 1924 και του 1925 (περίοδος κατά την οποία ο Βενιζέλος αρνήθηκε σοφά να αναλάβει τα καθήκοντά του πρωθυπουγου). Στη χειρότερη περίπτωση, ένα επιτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1935 θα μπορούσε να σήμαινε μια  δημοκρατία τύπου Παγκαλου που υποστηρίχθηκε από τον Βενιζέλο, οπως εγινε  την  περιόδου 1925-1926.

Το στρατιωτικό πραξικόπημα του Μαρτίου του 1935 (το οποίο υποκινήθηκε και πάλι κυρίως από τον ''Στρατηγό'' Πλαστήρα) αναμφίβολα θα είχε πετύχει εάν ο στρατηγός Κονδύλης δεν έκανε το αντι-πραξικόπημα. 

Η αποτυχία του πραξικοπήματος είχε αποτελεσμα ο Βενιζελος να φυγει απο την Ελλαδα και να πεθανει στο Παρισι τον  Μάρτιο του 1936 απογοητευμενος πο τα εργα του. Η αποτυχία του πραξικοπήματος του 1935 σήμαινε ότι η συνταγματική κυβέρνηση παρέμεινε ανέπαφη όπως και η λανθάνουσα πολιτική δύναμη του στρατού. Αυτή τη φορά όμως η στρατιωτική πολιτική εξουσία κατευθυνόταν στην αποκατάσταση της μοναρχίας αντί να εμποδίσει την επιστροφή του θεσμού.

Οι πρόωρες εκλογές πραγματοποιήθηκαν τον Ιούνιο του 1935 μετά την αποτυχία του πραξικοπήματος. Λόγω του μποϊκοτάζ του Φιλελεύθερου Κόμματος, επέστρεψε ένα εξαιρετικά φιλομοναρχικό κοινοβούλιο. Ο πρωθυπουργός Τσαλδάρης ειρωνικά βρέθηκε να αντιμετωπίζει το αίτημα ενός νέου στρατιωτικού ισχυρού ανδρα (του Κονδυλη) να αποκαταστήσει αμέσως τη μοναρχία. Ο πρωθυπουργός ήταν ένας ένθερμος κοινοβουλευτικος  που αρνήθηκε να ενεργήσει με αυθαίρετο τρόπο. Κατά συνέπεια, ο πρωθυπουργός και ο στρατηγός Κονδύλης διαπίστωσαν ότι είχαν αντιθετους  σκοπούς.

Για τον στρατηγό Κονδύλη, η δημιουργία της στρατοκρατουμενης  δημοκρατίας το 1924 τον είχε προστατεύσει (και τους συναδέλφους του) από οποιαδήποτε ευθυνη για την υποστήριξη του στρατιωτικού πραξικοπήματος του 1922. Ομοίως, ο ρόλος του Κονδύλη στη λήξη της δικτατορίας του Παγκαλου το 1926 εξασφάλισε φαινομενικά την ασυλια του  ενάντια στις ποινικες ευθυνες  επειδή ήταν μέλος μιας ανοιχτής στρατιωτικής δικτατορίας. Κατά συνέπεια, η προοπτική στήριξης του πραξικοπήματος του 1935 ενάντια σε μια μοναρχική πλειοψηφία του πληθυσμού (αν και μάλλον με  μικρή πλειοψηφία) δεν ήταν μια προοπτική που ηθελε  ο στρατηγός Κονδύλης.

Ο στρατηγός Κονδύλης, ο οποίος είχε διακινδυνεύσει τη ζωή του προδίδοντας το πραξικόπημα του 1935,  τον Οκτώβριο του 1935 αναγκασε τον  Τσαλδάρη να παραιτηθει απο πρωθυπουργος και απελυσε με συνοπτικες διαδικασιες  τον «πρόεδρο» Ζαϊμή * και ανακηρύχθηκε αντιβασιλέας και πρωθυπουργός. 

Στις αρχές Νοεμβρίου εγινε  βιαστικά ένα δημοψήφισμα (το οποίο μποϊκοτάρισαν οι Έλληνες φιλευλευθεροι τυ Βενιζέλου), το οποίο έδειχνε ποσοστο 96% υποστήριξη στην  βασιλική αποκατάσταση.  Δυστυχώς, οι βαριές ενέργειες του στρατηγού αμαύρωσαν τη νομιμότητα της ελληνικής μοναρχίας, η οποία το 1935 πιθανότατα είχε πλειοψηφική υποστήριξη. Πράγματι, οι ενέργειες του Κονδύλη υπονόμευσαν έναν από τους λόγους για τους οποίους υπήρχε υποστήριξη προς  την ελληνική μοναρχία - εναντίον της λανθάνουσας πολιτικής δύναμης του στρατού υπό τη Δεύτερη Ελληνική Δημοκρατία.

1935: Αποκαταστάθηκε η μοναρχία

Ο Γιώργος Β' όταν επέστρεψε στην πατρίδα του στα τέλη Νοεμβρίου 1935 αρνήθηκε να συνεργαστεί με τον Κονδύλη και κατά συνέπεια ανάγκασε τον στρατηγό να παραιτηθεί. Διορίστηκε μια νέα υπηρεσιακή κυβέρνηση με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Δεμερτζή και οι νέες κοινοβουλευτικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν τον Ιανουάριο του 1936. Τα αποτελέσματα των εκλογών ήταν καταστροφικά αναποφάσιστα. Το συγκροτημένο κοινοβούλιο μοιράστηκε σχεδόν ομοιόμορφα μεταξύ των Λαϊκών, (οι οποίοι διαιρέθηκαν οι ίδιοι σε αντίπαλες πτέρυγες Τσαλδάρη και Κονδύλη) των Φιλελευθέρων και των αντίστοιχων κομμάτων των μοναρχικών και των δημοκρατικών. Το κόμμα που κατείχε την ισορροπία δύναμης ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας (ΚΚΕ)!

Η πολιτική κατάσταση περιπλέχθηκε περαιτέρω από τους αντίστοιχους θανάτους (φυσικών αιτιών) μεταξύ Ιανουαρίου και Απριλίου 1936 των Βενιζέλου, Τσαλδάρη, Κονδύλη και Δεμερτζη. Ο θάνατος του Βενιζέλου τον Μάρτιο 1936 στο Παρίσι είχε τον πιο βαθύ αντίκτυπο. Αυτό ήταν εμφανές στη μαζική και συναισθηματική έκρηξη θλίψης κατά την κηδεία του στην Ελλάδα. Η θλίψη για τον Βενιζέλο ενίσχυσε το συναίσθημα και την αντίληψη ότι η μοναρχία ήταν ένας επιβλημένος θεσμός στην Ελλάδα.

Ο πρώην πρωθυπουργός Βενιζέλος  ανακηρύχθηκε μάρτυρας του ελληνικού εθνικισμού και της δημοκρατίας. Ο Βενιζέλος ήταν πιθανώς ο μεγαλύτερος σύγχρονος Έλληνας πολιτικός στο ότι ήταν κατά κύριο λόγο υπεύθυνος για τον διπλασιασμό της ελληνικής επικράτειας. Υπήρξε επίσης δημοκράτης και μοναρχικός, παρόλο που η βάση του ήταν υπερβολικά δημοκρατική. Ο Βενιζέλος παρέμεινε φιλομοναρχικός (και δημοκράτης) μεχρι την στιγμή που  υποστήριξε τραγικά  το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1935(μετα εδειξε το μισος του για την βασιλεια και με αυτο  πεθανε το 1936 στο Παρισι).

Αν ο Βενιζέλος είχε υποστηρίξει τον Τσαλδάρη (ο οποίος πάντα παρέμενε κοινοβουλευτικος δημοκράτης), η μοναρχία θα μπορούσε να αποκατασταθεί με δημοκρατικό δημοψήφισμα και με αυτό η Ελλάδα θα μπορούσε να αποφύγει τις ταραχώδεις διαιρέσεις της δεκαετίας του 1930 που ξέσπασαν κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής και τελικά κατέληξαν στον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο του 1946 έως το 1949. Κατά ειρωνικό τρόπο, η παραβίαση των δημοκρατικών αρχών του Βενιζέλου τον συμφιλίωσε πλήρως με τον αβασιλευτο δημοκρατισμό των υποστηρικτών του.(Προξενει εντυπωση η προσπαθεια του συγγραφεα του αρθρου να αποδειξη οτι ο Βενιζελος ηταν φιλος της μοναρχιας, κατα την γνωμη  μου αυτο ποτε δεν ισχυσε ΣΗΜ.Α.Π.). Αλλος τραγικός θάνατος το 1936 ήταν αυτός του Τσαλδάρη.Οι δημοκρατικές αρχές του Τσαλδαρη και ο φιλομοναρχισμος του θα εδιναν στον βασιλέα Γεωργιο Β' την  αναγκαία πολιτική βάση για τη σταθεροποίηση της  αποκατεστημένης συνταγματικής μοναρχίας. Το κενό που δημιουργήθηκε από τον θάνατο του Τσαλδάρη συμπληρώθηκε από τον αψίδα του αντιπάλου του στην κεντροδεξιά, Ιωάννη Μεταξά.

Η 4η Αυγούστου 1936: Η Ελλάδα αποφεύγει μια πιθανή κομμουνιστική ανάληψη

Πράγματι, με τους θανάτους των Βενιζέλου, Τσαλδάρη και Κονδύλη δημιουργήθηκε ένα κενό σε τετοιο  βαθμό που τα δύο μεγάλα κόμματα, οι Φιλελεύθεροι και οι Λαϊκοί συμφώνησαν στο διορισμό απο τον βασιλιά του Μεταξά ως πρωθυπουργού μετα  το θάνατο του  Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Δεμερτζη τον Απρίλιο του 1936, ως συμβιβαστική λυση. Λόγω της πολωμένης φύσης της πολιτικής κατάστασης, το κοινοβούλιο αυτοκαταργηθηκε και η εκτελεστική εξουσία ανατέθηκε σε μια εκτελεστική επιτροπή αποτελούμενη ομοιόμορφα από φιλελεύθερους και λαϊκούς.

Το πολύ καλά οργανωμένο ΚΚΕ (με επικεφαλής τον πολύ ικανό Νίκο Ζαχαριάδη) χρησιμοποίησε δημοφιλείς μετωπικές μεθόδους συγκρουσης για να χειραγωγήσει τις μαζες και να αυξησει την επιρροη του ΚΚΕ μεταξυ των οπαδων του Φιλελευθερου  κόμματος για να υποστηρίξει μια γενική απεργία που είχε προγραμματιστεί για τις 5 Αυγούστου 1936. Η προοπτική αυτού του αποτελέσματος να συμβεί ήταν βιώσιμο λόγω της ανεξήγητης απόφασης του φιλελεύθερου ηγέτη Θεμιστοκλή Σουφούλη να συνάψει σύμφωνο με το ΚΚΕ! Το άγχος που προκλήθηκε από την προβλεπόμενη απεργία του 1936 έγινε ένας θρύλος που οι μνημες  της ήταν ένας παράγοντας σε ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού που δέχθηκε το πραξικόπημα των συνταγματάρχων του 1967.

Όσον αφορά το πλαίσιο του 1936, ο Γεώργιος Β'        αντιμετώπισε την προοπτική μιας κομμουνιστικής υποκίνησης και κατευθυνόμενης εξέγερσης που θα οδηγούσε είτε σε εμφύλιο πόλεμο είτε σε κομμουνιστική βιαιη καταληψη της εξουσιας. Προκειμένου να προστατευθεί η κατάσταση, ο Γεώργιος  Β 'αποδέχθηκε απρόθυμα τον υπερ-αποτελεσματικό Μεταξά, ο οποιος ελαβε ισχυρά αντίθετα μέτρα για την πρόληψη της προγραμματισμένης γενικής απεργίας επιβάλλοντας στρατιωτικό νόμο στις 4 Αυγούστου 1936.

Βασιλική συγκατάθεση για τη δικτατορία του Μεταξά έδωσε στους Ελληνες αβασιλευτους  δημοκρατες  την αιτια για να νομιμοποιήσουν την εχθρότητα τους προς την ελληνική μοναρχία. Ωστόσο, πρέπει να θυμόμαστε ότι η υποστήριξη του Γιώργου Β προς  τον Μεταξά ήταν γιά να αποτρέψει μια πραγματική κομμουνιστική απειλή. Ο μονάρχης θεωρουσε  τη δικτατορία του Μεταξά ως απαραίτητο μεσοδιάστημα  μέχρι να αποκατασταθεί αργότερα η δημοκρατία. Αντίθετα, ο Μεταξάς θεώρησε τη δικτατορία του ως μέσο ανανέωσης αυτού που θεωρούσε ως απείθαρχη  ατομικότητα της ελληνικής ιδιοσυγκρασίας για να οδηγήσει την Ελλάδα σε ένα φασιστικό μέλλον, σύμφωνα με τον ολοκληρωτισμό της Ιταλίας του Μουσολίνι και της Γερμανίας του Χίτλερ.

https://www.socialactionaustralia.com/project/183-the-fall-of-constantine-ii-and-the-greek-financial-crisis.html?fbclid=IwAR0H6b9BO_SMGF0ZfG56tNw2Mp78vHJXxzNpluCo8fhMzB_tcxGObeYUnUs

Ο Πρίγκιπας Ανδρέας Βοηθά στην Αναβίωση της Μοναρχιας

 
Το ζήτημα της μοναρχικής αποκατάστασης επανεμφανίστηκε διακριτικά το 1929 όταν προτάθηκε η ιδέα  το κοινοβούλιο  να εκλέξει τον Πρίγκιπα Ανδρέα ως τον επόμενο «πρόεδρο» διαδοχο του «Προέδρου» Κουντουριώτη. Ο πρίγκιπας Ανδρέας ήταν γιος του Γιώργου Α'  και θείος του εξόριστου Γεωργίου Β '. Ο πρίγκιπας (ο οποίος ήταν ο πατέρας του πρίγκιπα Φίλιππου, του Δούκα του Εδιμβούργου) ηταν ο αποδιοπομπαίος τράγος για στρατιωτική ήττα από τους Τούρκους στη Μάχη του Σαγγάριου το 1921 και καταδικάστηκε σε θάνατο από ένα στημμενο τερατωδες  στρατιωτικό δικαστήριο το 1922.

Ένα βρετανικό πολεμικό πλοίο HMS Calypso απεστάλη στην Αθήνα για να σώσει τον πρίγκιπα Ανδρέα και  υπό την απειλή στρατιωτικής δράσης παρελαβε τον  πρίγκιπας και την οικογένειά του (συμπεριλαμβανομένου του δεκαπέντε μηνών πρίγκιπα Φίλιππου) και αναχώρησαν από την Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 1922. Η απειλη της  βρετανικής στρατιωτικής επέμβασης θα ήταν αργότερα ενας ισχυρισμος των βενιζελικων για να υποστηρίξουν τον ισχυρισμό τους ότι η ελληνική βασιλική οικογένεια ήταν προσφιλής στα ξένα συμφέροντα.

Πράγματι, η απειλούμενη βρετανική επέμβαση οφειλόταν στην πίεση που άσκησε το βρετανικό κατεστημένο στον Αγγλο βασιλια Γεωργιο Ε'  για να χρησιμοποιήσει την επιρροή του για να σώσει τον πρίγκιπα Ανδρέα. Ο Βρετανός βασιλιάς δεν συγχωρήθηκε ποτέ πλήρως από το κατεστημένο για το ρόλο του στην άρνηση της Αγγλιας να χορηγησει ασυλο στον  εκθρονισθεντα τσαρο  Νικολάο Β της Ρωσίας και της  οικογενειας του  μετά την Επανάσταση του 1917. Αυτή η άρνηση κόστισε τη ζωή  στον Νικόλαο Β και στην οικογένεια του.

Ο Γεωργιος  Ε΄ δυσφημίστηκε περαιτέρω επειδή πιστεύεται ευρέως μεταξυ των βασιλικων οικων ότι ο Νίκολαος Β ' θα είχε την αξιοπρέπεια και το θάρρος να κάνει το σωστό απέναντι στους Βρετανούς συγγενείς του, σε  παρόμοια κατάσταση (διοτι ο Νικολαος Β και ο Γεωργιος Ε ηταν εξαδελφοι). Σε αυτό το πλαίσιο απειλήθηκε η βρετανική στρατιωτική δράση για να σωθεί ένας  πρίγκιπας του οποίου ο ανιψιός του  δεν υποστήριζε (;) τη συμμαχική πλευρά κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (εννοει εδω τον διαδοχο του βασιλεως Κωνσταντινου ΙΒ', τον πριγκιπα Γεωργιο).

Ο πρίγκιπας Ανδρέας από μόνος του είχε επιδείξει μεγάλο θάρρος κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του υπηρεσιας , και ηταν αγαπητος  στους Έλληνες που ήταν αηδιασμένοι από την εκκαθάριση του 1922. 

Η υποψηφιότητα για προεδρία το 1929 του εξόριστου πρίγκιπα δεν ήταν ποτέ πραγματικά βιώσιμη επειδή οι λαϊκοι βασιλοφρονες  ήταν τότε το κόμμα της μειοψηφίας. Ωστόσο, επειδη υπηρχε ο φοβος να προκυψει ενα  στρατιωτικό πραξικόπημα απο τους βενιζελικους ,εάν εκλεγονταν ο πρίγκιπας Ανδρέας «πρόεδρος», αυτος ο φοβος εδωσε σε πολλους Εληνες να καταλαβουν οτι δεν ειναι ελευθεροι να καθορίσουν το συνταγματικό τους πεπρωμένο οπως ηταν το απολυτο δικαιωμα τους λογω του βενιζελισμου. Αυτή η συνειδητοποίηση ενίσχυσε με τη σειρά της την συμπαθεια προς την μοναρχια.

Ο πρώην στρατηγός Μεταξάς χτύπησε την ευαισθητη χορδη  όταν έθεσε το ζήτημα της  αποκατάστασης  της μοναρχιας στις πρώτες πολιτικες προτεραιοτητες της Δεύτερης Ελληνικής Δημοκρατίας. Ωστόσο, σε αντίθεση με τη δημοφιλή άποψη, ο Μεταξάς δεν ήταν πάντα ένας αναγνωρισμένος μοναρχικός. Είχε επιστρέψει στην Ελλάδα για να συμμετάσχει στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 1926 ως ηγέτης του νεοσύστατου Κόμματος Ελευθεροφρονων. Αυτό το κόμμα αναγνωρισε αρχικά την Δεύτερη Ελληνική Δημοκρατία και ήταν μια μεγάλη απειλή για το Λαϊκό Κόμμα στην κεντροδεξιά. Λόγω των εσωτερικων διενεξεων εντος του κομματος των Ελευθεροφρονων, η εκλογικη του επιρροη  μειώθηκε απότομα στις διαδοχικές εκλογές μεταξύ του 1926 και του 1936. Για να διατηρήσει την πολιτική συνάφεια, ο Μεταξάς αναδιατύπωσε τον εαυτό του ως ένθερμο μοναρχικό υποστηρικτη  για να προσελκυσει και να διατηρήσει τους φιλομοναρχικους ψηφοφορους του.

Ο αναγνωρισμένος μοναρχισμός του Μεταξά τόνισε ότι η απόλυτη εξουσία βρισκόταν στον στρατό. Παρόλο που η Δεύτερη Ελληνική Δημοκρατία υποτίθεται ότι ήταν δημοκρατική, υπήρχαν στην πραγματικοτητα περιορισμοί και  λογοκρισία του Τύπου κατά της υπεράσπισης της βασιλικής αποκατάστασης, οι οποίοι χρησίμευσαν για την προαγωγή του φιλομοναρχικού συναισθήματος.

Λόγω οικονομικής κρίσης ο Βενιζέλος δεν κατάφερε να κερδίσει επανεκλογή το 1932 και τον Μάρτιο του 1933 (μετά από μια ενδιάμεση περίοδο πολιτικής αστάθειας) οι μοναρχικοι  λαϊκοι με επικεφαλής τον Παναγιώτη Τσαλδάρη εξελεξαν πρωθυπουργο *. Ο νέος πρωθυπουργός είχε προηγουμένως φυλακιστεί για την πίστη του στη μοναρχία. Είχε θάρρος να ζητήσει πλήρη ελευθερία του Τύπου και ζήτησε την αποκατάσταση της μοναρχίας.

(* Στρατιωτικό πραξικόπημα επιχειρήθηκε από τον  Πλαστήρα εναντιον του Λαικου κομματος που κέρδισε τις εκλογές του 1933, αλλά είχε αποτύχει λόγω αντιθεσης του  Βενιζέλου).

https://www.socialactionaustralia.com/project/183-the-fall-of-constantine-ii-and-the-greek-financial-crisis.html?fbclid=IwAR0H6b9BO_SMGF0ZfG56tNw2Mp78vHJXxzNpluCo8fhMzB_tcxGObeYUnUs

Η Α.Μ. Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΙΒ'

A rare close up photo of King Constantine I of Greece. Mid-1910s.

https://www.tumblr.com/blog/view/countessdefey