Η παρουσία βρετανικών στρατευμάτων, που ήταν πολύ περισσοτερα σε αριθμο από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ, δεν θα ήταν αρκετή για να σταματήσει μια κομμουνιστική εξεγερση αν δεν υπηρχε ν η εξαιρετικά γενναία απόφαση του Γουίνστον Τσόρτσιλ να πάει στην Αθήνα την ημέρα των Χριστουγέννων του 1944. Αυτή η ενεργεια του Τσόρτσιλ βάζει τελος στα ψέματα που κυκλοφορούν ότι ο Βρετανός ηγέτης πούλησε τους λαούς της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης στον Στάλιν.
Ο μύθος της πωλησης της νατολικης ευρωπης και των βαλκανιων του Τσόρτσιλ περιστρέφεται γύρω από τις σχέσεις του Βρετανού πρωθυπουργού με τον Στάλιν στη Γιάλτα τον Οκτώβριο του 1944, όπου οι δύο ηγέτες υπέγραψαν τη λεγόμενη Συμφωνία Ποσοστών. Σύμφωνα με αυτήν την ad hoc και αναλυτική συμφωνία συμφωνηθηκαν ποσοστά σε σχέση με τα αντίστοιχα επίπεδα των Σοβιετικών και Βρετανικών (σύντομα θα είναι αμερικανικών) σφαιρών επιρροής στα κράτη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης εκχωρήθηκαν από τους δύο ηγέτες.
Τα σοβιετικά ποσοστά που διαμορφώθηκαν (με εξαίρεση την Ελλάδα) αντικατοπτρίζουν την υπάρχουσα σοβιετική στρατιωτική ισχύ στα αναφερόμενα έθνη.
Αν ο Πρόεδρος Franklin D. Roosevelt των Ηνωμένων Πολιτειών είχε συμφωνήσει στο σχέδιο του Τσόρτσιλ να ξεκινήσει μια συμμαχική απελευθέρωση των Βαλκανίων από την Ιταλία * το 1944, τότε οι σοβιετικοί στρατοί θα είχαν αποκοπεί πριν φτάσουν στην Κεντρική Ευρώπη και την Ανατολική Ευρώπη.
(* Η υποστήριξη του πρωθυπουργού Γουίνστον Τσώρτσιλ για την ιταλική μοναρχία μεταξύ του 1943 και του 1945 ήταν ένας σημαντικός λόγος για την επιβίωσή της και πηγή της παρατεταμένης εξουσίας της. Αν ο Τσόρτσιλ κέρδιζε στις βρετανικές γενικές εκλογές του 1945 ,τοτε θα πιθανοτατα δινοταν μια εξαμηνιαία παράταση για το δημοψήφισμα του 1946 στην Ιταλια σχετικά με τη διατηρηση της μοναρχίας και ο υπουργός Εσωτερικών Giuseppe Romita δεν θα μπορούσε, κατά συνέπεια, να διενεργησει το δημοψήφισμα του Ιουνίου 1946 που έκανε την Ιταλία μια δημοκρατία).
Η άρνηση του Προέδρου Ρούσβελτ να υποστηρίξει τον Τσόρτσιλ και η αφελής προτίμηση του για τον Στάλιν οφειλόταν στην πικρία του προέδρου σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι Βρετανοί και οι Γάλλοι είχαν θεοποιήσει τον Πρόεδρο Γούντροου Γουίλσον στη Διάσκεψη των Βερσαλλιών το 1919. Ως αποτέλεσμα, ο Πρόεδρος Ρούσβελτ είχε έναν παρανοϊκό φόβο για τον ''Βρετανικό ιμπεριαλισμό'' στη μεταπολεμική εποχή που συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην μετέπειτα τεχνητή διαίρεση της Ευρώπης μετά τον πόλεμο.
Η προφανης ειρωνεία της Συμφωνίας Ποσοστών ήταν ότι το μόνο έθνος που ο Στάλιν χορήγησε ποσοστό πλειοψηφίας στη Βρετανία ήταν η Ελλάδα, παρόλο που τα κομμουνιστικά στρατεύματα του ΕΛΑΣ είχαν ένα συντριπτικό στρατιωτικό πλεονέκτημα.
Η φυσική παρουσία του Πρωθυπουργού Τσώρτσιλ στην Αθήνα έκανε τον Στάλιν (ο οποίος ήταν πρόθυμος να αποφύγει κάθε πιθανό συμμαχικό χάσμα προτού η Γερμανία νικηθεί πλήρως) να συγκρατήσει τους Έλληνες κομμουνιστές. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αθήνα, ο Τσόρτσιλ ήρθε να θαυμάσει τον Παπανδρέου («Την Παλιά Αλεπού») και τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό για τον ένθερμο αντικομμουνισμό τους. Αυτό συνέβη παρά τον αρχικό ανταγωνισμό του Τσώρτσιλ προς τους δύο Έλληνες ηγέτες λόγω της απροθυμίας τους να αποκαταστήσουν αμέσως τον Γεώργιο Β'.
Η ζωτική συνέπεια της επίσκεψης του Τσώρτσιλ στην Αθήνα ήταν ότι οι Σοβιετικοί άσκησαν πίεση στο ΚΚΕ να προσχωρήσει στη Διάσκεψη της Βάρκιζας του Φεβρουαρίου του 1945, όπου ο κομμουνισμός διαλύθηκε εν μέρει και η στρατιωτική υπεροχη της ελληνικής κυβέρνησης, υποστηριζόμενη από τα βρετανικά στρατεύματα, επεκτάθηκε. Ο Παπανδρέου παραιτήθηκε τον Φεβρουάριο του 1945 ως πρωθυπουργός και τους επόμενους δεκατρείς μήνες μια σειρά πρωθυπουργών διορίστηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό. Αυτοί οι πρωθυπουργοί (που περιελάμβαναν τον περιβόητο στρατηγό Νικόλαο Πλαστήρα) ήταν δημοκρατικοί, ή τουλάχιστον υποστήριζαν την επιθυμία του Αρχιεπίσκοπου Δαμασκηνού να επεκτείνει επ 'αόριστον την εξουσια του αναβαλλοντας το δημοψηφισμα επιστροφης του Γεωργίου Β΄.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου