ΒΑΣΙΛΕΙΑ - ΕΘΝΑΡΧΙΑ

Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β ΄ ΑΔΙΚΑ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ . ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΟΜΩΣ ΠΑΝΤΟΤΕ Ο ΗΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. Ο ΕΘΝΑΡΧΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗΓΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.ΜΕ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΡΑΤΗ Η ΡΩΜΕΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

KING CONSTANTINE ΙΙ EXTRACTED OF HIS THRONE UNFAIRLY . BUT ALWAYS REMAIN THE NATIONAL LEADER. THE NATIONAL ROLE OF THE KING IS INDEPENDENT FROM THE HEAD OF THE STATE. KING IS ALWAYS THE FATHER OF THE NATION. WITH MONARCHY BECOME VISIONABLE THE ROMAN FOLLOWING OF THE GREEK NATION.

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΘΥΡΕΟΣ

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ   ΘΥΡΕΟΣ
ΙΣΧΥΣ ΜΟΥ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2018

Πρίγκιπας Χριστόφορος της Ελλάδας και της Δανίας


Ο Πρίγκιπας Χριστόφορος της Ελλάδας και της Δανίας (10 Αυγούστου 1888 - 21 Ιανουαρίου 1940) ήταν το όγδοο και τελευταίο παιδί του Βασιλιά Γεωργίου Α΄ των Ελλήνων και της Βασίλισσας Όλγας των Ελλήνων.

Γέννηση
Ο Πρίγκιπας Χριστόφορος γεννήθηκε στο Παλάτι του Παβλόφσκ της Ρωσίας, Αγία Πετρούπολη, στις 10 Αυγούστου 1888 και βαπτίστηκε στο παρεκκλήσι του παλατιού. Ο τσάρος Αλέξανδρος Γ΄ της Ρωσίας, πρώτος εξάδελφος της μητέρας του και η σύζυγός του αυτοκράτειρα Μαρία Φεοντόροβνα, θεία του Χριστόφορου, ήταν οι ανάδοχοι του.

Ζωή

Ο Χριστόφορος φοίτησε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και μιλούσε έξι γλώσσες: Ελληνικά, Αγγλικά, Δανικά, Ρωσσικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Του προσφέρθηκαν μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τρεις θρόνοι, της Πορτογαλίας, της Λιθουανίας και της Αλβανίας, αλλά δεν δέχτηκε κανέναν.

Την 1 Ιανουαρίου 1920 παντρεύτηκε τη χήρα και διαζευγμένη Αμερικανίδαπολυεκατομμυριούχο Νάνσυ Λιντς στην Ελβετία.
Στην Νάνσυ Λιντς δόθηκε ο τίτλος «Α.Β.Υ. Πριγκίπισσα Αναστασία της Ελλάδας και της Δανίας» και βοήθησε πολύ με την περιουσία της την εξόριστη βασιλική οικογένεια, όταν αυτή βρισκόταν στην Ελβετία. 
Απεβίωσε από καρκίνο στο Λονδίνο στις 29 Αυγούστου 1923 και δεν απέκτησαν με τον Χριστόφορο παιδιά.
Ο γιος της Νάνσυ Λίντς από τον προηγούμενο γάμο της, Γουίλιαμ Λίντς, νυμφεύτηκε το 1921 την ανιψιά του Χριστόφορου, την Ξένια Γκεοργκίεβνα Ρομανώφ πριγκίπισσα της Ρωσίας, κόρη της αδελφής του Χριστόφορου, Πριγκίπισσας Μαρίας.

Μέσω της γηραιάς δούκισσας της Αόστης, Ελένης, γνώρισε την ανιψιά αυτής Φραγκίσκη πριγκίπισσα της Ορλεάνης, κόρη του Ιωάννη δούκα του Γκιζ. Στις 11 Φεβρουαρίου 1929 παντρεύτηκαν στο Παλατινό παρεκκλήσι του Παλέρμο, στην Ιταλία. Απέκτησαν ένα γιο λίγο πριν πεθάνει ο Χριστόφορος, τον Μιχαήλ πρίγκιπα της Ελλάδας (γεν. 7 Ιανουαρίου 1939), γνωστό συγγραφέα με το όνομα Μισέλ ντε Γκρες.

Το 1939 το διοικητικό συμβούλιο του Όμιλου Αντισφαίρισης Αθηνών του πρότεινε την προεδρία του συλλόγου. Ο προηγούμενος πρόεδρος Ιωάννης Κετσέας είχε παραιτηθεί αναγκαστικά, επειδή ανέλαβε πρόεδρος της Ε.Ο.Α..
Ο Πρίγκηπας δέχτηκε την πρόταση και ανέλαβε καθήκοντα στις 17 Δεκεμβρίου 1939 μετά από έναν μήνα απεβίωσε.

Στην αρχή του 1940, ενώ διέμενε στην Αθήνα επισκεπτόμενος τους συγγενείς του, κτυπήθηκε από βαριά ασθένεια των πνευμόνων. Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν ακόμα αντιβιοτικά, δεν στάθηκε δυνατόν να σωθεί. Πέθανε στις 21 Ιανουαρίου 1940 στην Αθήνα και ενταφιάστηκε στο βασιλικό κοιμητήριο, στο Τατόι.

Τίτλοι

10 Αυγούστου 1888 - 21 Ιανουαρίου 1940: Η Βασιλική Υψηλότητα Πρίγκιπας Χριστόφορος της Ελλάδας και της Δανίας

Τιμητικές διακρίσεις

Ιππότης του Τάγματος του Ελέφαντα (Βασίλειο της Δανίας, 29/07/1909).
Ιππότης Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Αγίου Όλαφ (Βασίλειο της Νορβηγίας).
Ιππότης Μεγαλόσταυρου της Τιμής του Βασιλικού Βικτοριανού Τάγματος (Ηνωμένο Βασίλειο).

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2018

Πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδας και της Δανίας

Ο Πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδας και της Δανίας (2 Φεβρουαρίου 1882 - 3 Δεκεμβρίου 1944) ήταν το έβδομο παιδί και ο τέταρτος γιος του Βασιλιά Γεωργίου Α΄ των Ελλήνων και της Βασίλισσας Όλγας των Ελλήνων. Είναι πατέρας του Φίλιππου πρίγκιπα της Ελλάδας και μετέπειτα δούκα του Εδιμβούργου ως συζύγου της Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου.

Γέννηση

Ο Πρίγκιπας Ανδρέας γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1882 στην Αθήνα. 
Διδάχθηκε τα αγγλικά από τους επιστάτες καθώς αυτός μεγάλωνε, αλλά σε συνομιλίες με τους γονείς του αρνιόταν να μιλήσει οτιδήποτε, εκτός από τα ελληνικά. 
Στη συνέχεια όμως μιλούσε και άλλες γλώσσες, όπως γερμανικά, δανικά, ρωσικά και γαλλικά.
Δράση

Φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων και, όπως και για τα άλλα τέκνα του Γεωργίου Α΄, οι σπουδές του ήταν πλήρεις, χωρίς καμιά διάκριση από τους κοινούς Ευέλπιδες. 

Συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Γερμανία, έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους ως αξιωματικός τού Ιππικού και στη συνέχεια στη Μικρά Ασία. Τον Ιούλιο του 1921 μετά την κατάληψη του Εσκί Σεχίρ, έφθασε ως διοικητής της 12ης μεραρχίας με το βαθμό του υποστράτηγου, στο μικρασιατικό μέτωπο. Προήχθη αμέσως σε αντιστράτηγο τον Ιούλιο του 1921 πριν την εκστρατεία του Σαγγαρίου.

Ως αντιστράτηγος ήταν διοικητής του Β' Σώματος Στρατού.

Μετά τη λήξη των επιχειρήσεων της αποτυχημένης εκστρατείας Σαγγαρίου-Αγκύρας(Σεπτέμβριος 1921) του αφαιρέθηκε η διοίκηση του Β' Σώματος Στρατού..

Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την επανάσταση του Πλαστήρα, με διαταγή του Πάγκαλου ο Πρίγκιπας Ανδρέας συνελήφθη στην Κέρκυρα τον Νοέμβριο του 1922  και μεταφέρθηκε στην Αθήνα για να δικαστεί από έκτακτο στρατοδικείο. Είχε προηγηθεί η δίκη και η εκτέλεση των έξι, το πρωΐ της 15 Νοεμβρίου 1922. Στη δίκη που ακολούθησε, ο πρίγκιπας Ανδρέας καταδικάσθηκε αρχικα σε θανατο που μετατραπηκε σε ισοβια εξορια και καθαιρεση  με την κατηγορία της αρνήσεως εκτελέσεως διαταγής του αρχηγού της στρατιάς κατά τις μάχες του Σαγγαρίου τον Αύγουστο του 1921.

Η δίκη του πρίγκηπα Ανδρέα που ξεκίνησε στις 19 Νοεμβρίου του 1922 ήταν , καθαρώς μια δίκη πολιτικής σκοπιμότητας η οποία ολοκληρώθηκε αυθημερόν.
Η δίκη είχε καθαρά συμβολικό χαρακτήρα καθώς ο Ανδρέας είχε ήδη αποστρατευθεί, και εντασσόταν στην προσπάθεια της "επαναστατικής επιτροπής" να πείσει την κοινή γνώμη ότι για την στρατιωτική καταστροφή στην Μικρά Ασία ευθυνόταν η επιρροή του Θρόνου στον στρατό(ΠΟΤΕ  ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ ΠΡΩΤΟΣ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕ ΤΟΥΣ ΠΡΙΓΚΙΠΕΣ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ  ΖΟΡΜΠΑ ΤΟ 1909).

Χαρακτηριστικό του προαποφασισμένου της δίκης είναι ότι η καταδικαστική απόφαση αναγνώστηκε χωρίς να είναι παρόν ο κατηγορούμενος ο οποίος είχε μεταφερθεί στο σπίτι του υποστράτηγου Πάλλη.

Την ποινή της ισόβιας εξορίας του την ανακοίνωσε ο ιδιος ο Πάγκαλος ο οποίος συνόδευσε τον πρίγκιπα μαζί με την οικογένεια του μέχρι το Φάληρο όπου τον περίμενε ο Βρετανός πλωτάρχης Τάλμποτ με το Αγγλικό πολεμικό "Καλυψώ".

Η απόφαση όμως δεν εκτελέστηκε από την Επαναστατική Στρατιωτική Κυβέρνηση, λόγω μεσολάβησης της βρετανικής κυβέρνησης, μέσω του Άγγλου πλοιάρχου Τάλμποτ.

Με παρέμβαση του Πάγκαλου το στρατοδικείο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό "της τελείας απειρίας περί την διοίκησιν ανωτέρων μονάδων" και τον καταδίκασε στις 20 Νοεμβρίου 1922 στην ποινή της ισόβιας υπερορίας και της διαγραφής από το μητρώο των αξιωματικών.

Αμέσως μετά την καταδίκη του, με τη συνοδεία του συμμαθητή του από τη σχολή Ευελπίδων Πάγκαλου και του Τάλποτ, μεταφέρθηκε στο Φάληρο και αναχώρησε με το βρετανικό αντιτορπιλλικό "Καλυψώ". Το πλοίο σταμάτησε στην Κέρκυρα για να παραλάβει την οικογένειά του και μετά κατευθύνθηκε προς την Ιταλία. Στη συνέχεια μαζί με την οικογένειά του έφυγαν για τη Γαλλία και εγκαταστάθηκαν στο προάστιο του Παρισίου, Σαιν Κλου, φιλοξενούμενοι της εύπορης συζύγου του αδελφού του Γεωργίου, της Πριγκίπισσας Μαρία Βοναπάρτη.

Το 1928 εξέδωσε το βιβλίο "Δορύλαιον - Σαγγάριος 1921". 
Το 1935 αποκαταστάθηκε στον βαθμό του και στη συνέχεια πραγματοποίησε σύντομα ταξίδια στην Ελλάδα.

Οικογένεια

Νυμφεύθηκε την Αλίκη πριγκίπισσα της Έσσης-Μπάττενμπερκ στις 6 Οκτωβρίου 1903, αδελφή του λόρδου Λουδοβίκου του Μαουντμπάτεν και απέκτησε τέσσερις κόρες και έναν γιό:

-1.Μαργαρίτα (18 Απριλίου 1905 - 24 Απριλίου 1981), πριγκίπισσα της Ελλάδας, παντρεύτηκε τον Γοδεφρείδο (24 Μαρτίου 1897 - 11 Μαΐου 1960) πρίγκιπα του Χοενλόε-Λάνγκενμπουρκ στις 20 Απριλίου 1931 στο Λάνγκεμπουρκ και απέκτησαν μια κόρη και τέσσερις γιους:
--Κράφτ-Αλεξάνδρος 1935-2004, πρίγκιπας του Χόενλοε-Λάνγκενμπουρκ.
--Βεατρίκη-Αλίκη 1936-1997, πριγκίπισσα του Χόενλοε-Λάνγκενμπουρκ.
--Γεώργιο-Ανδρέα γενν. 1938, πρίγκιπας του Χόενλοε-Λάνγκενμπουρκ.
--Ρούπρεχτ-Σίγκμουντ 1944-1978, πρίγκιπας του Χόενλοε-Λάνγκενμπουρκ.
--Άλμπρεχτ-Βόλφγκανγκ 1944-1992, πρίγκιπας του Χόενλοε-Λάνγκενμπουρκ.
-2.Θεοδώρα (13 Μαΐου 1906 - 16 Οκτωβρίου 1969), πριγκίπισσα της Ελλάδας, παντρεύτηκε τον Μπέρτολτ (24 Φεβρουαρίου 1906 - 27 Οκτωβρίου 1963) μαρκήσιο της Βάδης στις 17 Αυγούστου 1931 στο κάστρο Νόιες της Βάδης και απέκτησαν μια κόρη και δυο γιους:
--Μαργαρίτα-Αλίκη 1932-2013, πριγκίπισσα της Βάδης.
--Μαξιμιλιανός-Ανδρέας γενν. 1933, μάργραβος της Βάδης.
--Λουδοβίκος-Γουλιέλμος γενν. 1937, πρίγκιπας της Βάδης.
την 
-3.Καικιλία (22 Ιουνίου 1911 - 16 Νοεμβρίου 1937), πριγκίπισσα της Ελλάδας, παντρεύτηκε τον Γεώργιο-Δονάτο (8 Νοεμβρίου 1906 - 16 Νοεμβρίου 1937) μεγάλο δούκα της Έσσης στις 2 Φεβρουαρίου 1931 στο Ντάρμστατ και απέκτησαν δυο γιους και μια κόρη:
--Λουδοβίκος 1931-1937, πρίγκιπας της Έσσης.
Αλέξανδρος 1933-1937, πρίγκιπας της Έσσης.
--Ιωάννα 1936-1939, πριγκίπισσα της Έσσης.
-4. Σοφία (26 Ιουνίου 1914 - 3 Νοεμβρίου 2001), πριγκίπισσα της Ελλάδας, παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τον Χριστόφορο (14 Μαΐου 1901 - 7 Οκτωβρίου 1943) πρίγκιπα της Έσσης στις 15 Δεκεμβρίου 1930 στο Κρόνμπεργκ του Βερολίνου και απέκτησαν τρεις κόρες και δύο γιους:
-Χριστίνα-Μαργαρίτα 1933-2011, πριγκίπισσα της Έσσης.
-Δωροθέα γενν. 1934, πριγκίπισσα της Έσσης.
-Κάρολος γενν. 1937 πρίγκιπας της Έσσης.
-Ρανιέρο γενν. 1939, πρίγκιπας της Έσσης.
-Κλαρίσα γενν. 1944, πριγκίπισσα της Έσσης.
και σε δεύτερο γάμο τον Γεώργιο-Γουλιέλμο των Γουέλφων (25 Μαρτίου 1915 - 8 Ιανουαρίου 2006) πρίγκιπα του Αννόβερου στις 23 Απριλίου 1946 στο Σάλεμ της Βάδης και απέκτησαν δύο γιους και μια κόρη:
--Γουέλφος-Ερνέστος 1947-1981, πρίγκιπας του Αννόβερου.
--Γεώργιος γενν. 1949, πρίγκιπας του Αννόβερου.
--Φρειδερίκη γενν. 1954, πριγκίπισσα του Αννόβερου.
-5. Φίλιππος (γενν. 10 Ιουνίου 1921), πρίγκιπας της Ελλάδας, νυμφεύτηκε την Ελισάβετ Β΄ των Ουίνδσορ (21 Απριλίου 1926 - ) του Ηνωμένου Βασιλείου στις 20 Νοεμβρίου 1947 στο Λονδίνο και απέκτησαν τρεις γιους και μια κόρη:
--Κάρολος γενν. 1948, πρίγκιπας της Ουαλίας ως διάδοχος του Ηνωμένου Βασιλείου.
--Άννα γενν. 1950, βασιλική πριγκίπισσα του Ηνωμένου Βασιλείου.
--Ανδρέας γενν. 1960, δούκας της Υόρκης.
--Εδουάρδος γενν. 1964, κόμης του Ουέσσεξ.

Μετά από περιπέτεια της υγείας της, η σύζυγός του Πριγκίπισσα Αλίκη επέστρεψε στην Ελλάδα, ενώ ο Ανδρέας εγκαταστάθηκε στη Νότια Γαλλία. Η Πριγκίπισσα Αλίκη μαζί με την Πριγκίπισσα Νικολάου, την Ελένη Βλαδιμήροβνα, ήταν τα μοναδικά μέλη της βασιλικής οικογένειας, που παρέμειναν στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Κατοχής και ανέπτυξαν μεγάλη φιλανθρωπική δράση. 


Η κατάληξη

Ο Πρίγκιπας Ανδρέας απεβίωσε στις 3 Δεκεμβρίου 1944, στο ξενοδοχείο "Μετροπόλ" του Μόντε Κάρλο, από ανακοπή καρδιάς. 
Η σορός του μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και ετάφη στο βασιλικό κοιμητήριο του Τατοΐου.

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2018

Η Μάχη του Ρίμινι

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Β΄  Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ  ΤΗΣ  ΝΙΚΗΣ


     
Στρατιωτική αναμέτρηση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κατά την οποία δοξάστηκαν τα ελληνικά όπλα. 
Διεξήχθη από τις 13 έως τις 21 Σεπτεμβρίου 1944 επί ιταλικού εδάφους, στο πλαίσιο της συμμαχικής Επιχείρησης Ελαία (Operation Olive). Είχε ως αντικειμενικό σκοπό τη διάσπαση της λεγόμενης «Γοτθικής Αμυντικής Γραμμής», που είχαν συμπήξει οι υποχωρούντες Γερμανοί.

Μετά την κατάληψη της Ρώμης από τα συμμαχικά στρατεύματα (4 Ιουνίου 1944), οι γερμανικές δυνάμεις που στάθμευαν στην Ιταλία συμπτύχθηκαν επί της «Γοτθικής Αμυντικής Γραμμής», που εκτεινόταν από την Πίζα έως το Ρίμινι στις ακτές της Αδριατικής. Την εκτέλεση της Επιχείρησης Ελιά ανέλαβαν η 5η Αμερικανική Στρατιά υπό τον αντιστράτηγο Μαρκ Κλαρκ στα δυτικό τομέα και η 8η Βρετανική Στρατιά υπό τον αντιστράτηγο σερ Όλιβερ Λις στον ανατολικό τομέα, ο οποίος εκτεινόταν έως την Αδριατική Θάλασσα.

Στην 8η Βρετανική Στρατιά είχε ενταχθεί η 3η Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία, αποτελούμενη από τρία τάγματα πεζικού, με διοικητή τον συνταγματάρχη Θρασύβουλο Τσακαλώτο (1897-1989). Η μονάδα αυτή είχε συγκροτηθεί στη Μέση Ανατολή μετά το Εαμικό στασιαστικό κίνημα της 6ης Απριλίου 1944 και αποτελείτο κυρίως από νομιμόφρονες προς την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση του Εμμανουήλ Τσουδερού, αξιωματικούς και στρατιώτες. Η Ταξιαρχία μεταφέρθηκε στο Τάραντα στις 11 Αυγούστου 1944 και από εκεί σιδηροδρομικώς στο χωριό Κατόλικα, 20 χιλιόμετρα νοτίως του Ρίμινι, όπου από τις 8 Σεπτεμβρίου ανέλαβε τον παραλιακό τομέα, ενταχθείσα αρχικά υπό τις διαταγές της 2ης Νεοζηλανδικής Μεραρχίας και στη συνέχεια υπό τη 1η Καναδική Μεραρχία. Το ίδιο βράδυ, αλλά και στις 10 Σεπτεμβρίου, βρέθηκε κάτω από εχθρικά πυρά, τα οποία απέκρουσε επιτυχώς. Την περιοχή του Ρίμινι υποστήριζαν μονάδες της 76ης Μηχανοκίνητης Στρατιάς της Βέρμαχτ, υπό τη διοίκηση του στρατηγού Τράουγκοτ Χερ.

Από τις 13 Σεπτεμβρίου η ελληνική ταξιαρχία πέρασε στην αντεπίθεση. Υποστηριζόμενη από το πυροβολικό και τα τεθωρακισμένα των συμμάχων είχε ως αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη της πόλης του Ρίμινι. Οι Γερμανοί αμύνονταν λυσσωδώς, αλλά η ελληνική επίθεση υπήρξε θυελλώδης. Στις 15 Σεπτεμβρίου οι άνδρες του Τσακαλώτου επιτέθηκαν στο αεροδρόμιο του Ρίμινι, το οποίο κατέλαβαν μετά από τριήμερη μάχη. Ο δρόμος για το Ρίμινι ήταν ανοιχτός. Στις 4:30 μ.μ. της 20ης Σεπτεμβρίου το 2ο Τάγμα της 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας ανέτρεψε τη γερμανική αντίσταση και τις πρωινές ώρες της 21ης Σεπτεμβρίου εισήλθε πρώτο στο Ρίμινι, όπου ύψωσε την ελληνική σημαία στο Δημαρχείο της πόλης. Ακολούθησαν ευθύς αμέσως το 1ο και το 3ο Τάγμα. Στις 7:30 π.μ. ο Δήμαρχος του Ρίμινι παρέδωσε άνευ όρων την πόλη δια πρωτοκόλλου στον διοικητή του 2ου Λόχου του 3ου Τάγματος, λοχαγό Μιχαήλ Αποστολάκη. Οι συνολικές απώλειες της ελληνικής Ταξιαρχίας στις εννιά ημέρες που διάρκεσε η Μάχη του Ρίμινι ανήλθαν σε 116 νεκρούς (10 αξιωματικοί και 106 οπλίτες) και 316 τραυματίες (23 αξιωματικοί και 293 οπλίτες).

Ο Διοικητής των Συμμαχικών Στρατευμάτων στην Ιταλία, βρετανός στρατάρχης Χάρολντ Αλεξάντερ, σε έκθεση του με τον τίτλο «Οι Σύμμαχοι Στρατοί στην Ιταλία από τις 3 Σεπτεμβρίου 1943 μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου 1944» σημειώνει για τη δράση της 3ης Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας τα εξής:

Στις 20 Σεπτεμβρίου, έπειτα από πάλη χωρίς ελπίδα, εκκαθαρίσθηκε το Σαν Φορτουνάτο και στη διάρκεια της νύχτας οι Έλληνες, υπό τη διοίκηση της 1ης Καναδικής Μεραρχίας, εισήλθαν στο Ρίμινι. Ήμουνα ευτυχής, γιατί η επιτυχία αυτή είχε τόσο έγκαιρα λαμπρύνει τα πεπρωμένα της ηρωικής αυτής χώρας, που ήταν η μόνη μαχόμενη σύμμαχος στο πλευρό μας σε στιγμές ζοφερές και γιατί μία νέα νίκη στην Ιταλία είχε προστεθεί στη δόξα που αποκτήθηκε στα βουνά της Αλβανίας.

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2018

Πριγκίπισσα Μαρία της Ελλάδας

                       
Η Πριγκίπισσα Μαρία της Ελλάδας και της Δανίας (3 Μαρτίου 1876 - 14 Δεκεμβρίου 1940) ήταν το πέμπτο παιδί και η δεύτερη κόρη του Βασιλιά Γεωργίου Α΄ των Ελλήνων και της Βασίλισσας Όλγας των Ελλήνων.

Γέννηση

Η Πριγκίπισσα Μαρία γεννήθηκε στις 3 Μαρτίου 1876. Ήταν η μικρότερη αδελφή του Πρίγκιπα Κωνσταντίνου, του Πρίγκιπα Γεωργίου, της Πριγκίπισσας Αλεξάνδρας και του Πρίγκιπα Νικολάου, ενώ ήταν μεγαλύτερη αδελφή του Πρίγκιπα Ανδρέα της Ελλάδα και του Πρίγκιπα Χριστοφόρου καθώς επίσης και της Πριγκίπισσας Όλγας, την οποία έζησε για λίγο καιρό. Η οικογένειά της την αποκαλούσε "Μίννι", όπως την θεία της, αυτοκράτειρα Μαρία Φιόντοροβνα, σύζυγο του Αλεξάνδρου Γ΄ αυτοκράτορα της Ρωσίας.

Οικογένεια



Στις 30 Απριλίου 1900 η Μαρία παντρεύτηκε τον Γεώργιο Μιχαήλοβιτς μεγάλο δούκα της Ρωσίας (1863-1919), πρώτο εξάδελφο της μητέρας της και γιο του Μιχαήλ Νικολάγιεβιτς μεγάλου δούκα της Ρωσίας (γιού του Νικολάου Α΄ αυτοκράτορα της Ρωσίας) στην Κέρκυρα και μαζί απέκτησαν δυο παιδιά:
την Νίνα Γκεοργκίεβνα, πριγκίπισσα της Ρωσίας (1901-1974), παντρεύτηκε τον Παύλο Αλεξάνδροβιτς Τσαβτσαβάντζε (1899–1971) και απέκτησαν 1 παιδί.
την Ξένια Γκεοργκίεβνα, πριγκίπισσα της Ρωσίας (1903-1965), παντρεύτηκε (1) τον Γουίλιαμ Μπέιτμαν Λιντς, Τζ. (1902-1971). Ο γάμος έγινε στις 9 Οκτωβρίου 1921 στο Παρίσι και απέκτησαν 1 παιδί; και (2) τον Χέρμαν Τζαντ (1911-1987). Ο γάμος έγινε στις 10 Αύγουστου 1946 στο Γκλεν Κόουβ της Νέας Υόρκης· δεν απέκτησαν παιδιά.
Ο Γεώργιος Μιχαήλοβιτς Εκτελέστηκε το 1919 στην Αγ. Πετρούπολη (τότε Πέτρογκραντ) σε ηλικία 56 ετών,υπο των κομμουνιστων δια τυφεκισμου.
.
Η Μαρία παντρεύτηκε για δεύτερη φορά τον Ναύρχο Περικλή Ιωαννίδη (1881-1965). Ο γάμος έγινε στις 16 Δεκεμβρίου 1922 στο Βισμπάντεν της Γερμανίας· δεν απέκτησαν παιδιά.

Η Πριγκίπισσα Μαρία απεβίωσε στην Αθήνα, στις 14 Δεκεμβρίου 1940, κατά τη διάρκεια του ελληνο-ιταλικού πολέμου και ετάφη στο βασιλικό κοιμητήριο του Τατοΐου.



Τίτλοι
3 Μαρτίου 1876 - 30 Απριλίου 1900: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Μαρία της Ελλάδας και της Δανίας
30 Απριλίου 1900 - 16 Δεκεμβρίου 1922: Η Αυτοκρατορική και Βασιλική Υψηλότητα Μεγάλη Δούκισσα Μαρία Γκεοργκίεβνα της Ρωσίας, Πριγκίπισσα της Ελλάδας και της Δανίας
16 Δεκεμβρίου 1922 - 14 Δεκεμβρίου 1940: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Μαρία της Ελλάδας και της Δανίας, Κα. Ιωαννίδη

Ο πλήρης τίτλος της ήταν: Η Αυτής Αυτοκρατορική και Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Μαρία της Ελλάδας και της Δανίας, Μεγάλη Δούκισσα της Ρωσίας, Κα. Ιωαννίδη

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2018

Ο Πρίγκιπας Νικόλαος της Ελλάδας και της Δανιας.


Ο Πρίγκιπας Νικόλαος της Ελλάδας (22 Ιανουαρίου 1872 - 8 Φεβρουαρίου 1938) από τον Οίκο της Ελλάδας ήταν το τέταρτο παιδί και ο τρίτος γιος του Βασιλιά Γεωργίου Α΄ τη Ελλάδας και της Βασίλισσας Όλγας της Ελλάδας. Ήταν γνωστός ως "Ο Έλληνας Νίκι" ανάμεσα στην οικογένεια του, σε διάκριση με τον εξάδελφό του Νικόλαο Β΄αυτοκράτορα της Ρωσίας.

Δράση

Ο Πρίγκιπας Νικόλαος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Ιανουαρίου το 1872. Τον διέκρινε η πνευματική καλλιέργεια. Φοίτησε στην Σχολή Ευελπίδων και έγκαιρα, το 1913, επέδειξε το διπλωματικό του ταλέντο. Υπήρξε φίλος των δυνάμεων της Αντάντ. Ο Πρίγκιπας Νικόλαος υπήρξε επίσης ζωγράφος -υπέγραφε ως "Νίκολας Λεπρίνς (Nicolas Leprince)"- και θεατρικός συγγραφέας.

Με την απελευθερωση της Θεσσαλονικης  διορισθηκε ως στρατιωτικος Διοικητης της πολεως.
Ο πατέρας του κληροδότησε σε αυτόν το Βασιλικό Θέατρο. Εκείνος όμως, μετά την Παλινόρθωση της Μοναρχίας το 1935, αποποιήθηκε την κληρονομιά υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου. Ήταν φίλος του Γεωργίου Σημίτη και βάφτισε το γιο του, τον Κώστα Σημίτη.(ουδεις αχαριστοτερος του ευεργετηθεντος! Ταιριαζει τελεια στην οικογενεια σημιτη).
Είχε πάθος με την αντιφαίριση και ήταν μέλος του Ομίλου Αντισφαίρισης Αθηνών. Αναφέρεται ότι ήταν κακός παίκτης και ο τύπος της εποχής τον σατίριζε γι' αυτό.
    Μετα  την  κομουνιστικο  κινημα  στην Ρωσια εζησε εξοριστος στο Παρισι και πηγη εσοδων της οικογενειας του ηταν οι ζωγραφικοι πινακες που  δημιουργουσε και τα  κοσμηματα της συζυγου του .
Οικογένεια

Νυμφεύτηκε τη Μεγάλη Δούκισσα Ελένη Βλαδιμήροβνα της Ρωσίας (1882-1957), κόρη του Βλαδίμηρου Αλεξάνδροβιτς μεγάλου δούκα της Ρωσίας, αδελφού του Αλέξανδρου Γ΄ Αυτοκράτορα της Ρωσίας. Ο γάμος έγινε στις 29 Αυγούστου 1902 και απέκτησαν τρεις κόρες:

  • Ελισάβετ 1904-1955, πριγκίπισσα της Ελλάδας. Παντρεύτηκε τον Κάρολο Θεόδωρο, κόμη του Τέρινγκ-Γιέττενμπαχ και απέκτησε:
  • Χανς Βέιτ γενν. 1935, κόμης του Τέρινγκ-Γιέττενμπαχ.
  • Ελένη γενν. 1937. Παντρεύτηκε τον Φερδινάνδο των Αψβούργων-Λωρραίνης αρχιδούκα της Αυστρίας (γιο του Μαξιμιλιανού-Ευγένιου αρχιδούκα της Αυστρίας).

Η κατάληξη

Ο τάφος του Πρίγκιπα Νικολάου στο Τατόι
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 8 Φεβρουαρίου 1938, περίπου ένα μήνα μετά τους γάμους του τότε Διαδόχου Παύλου ,απο καρδιακη προσβολη ,και ετάφη στο βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι.

Τίτλοι

  • 22 Ιανουαρίου 1872 – 8 Φεβρουαρίου 1938: Η Αυτού Βασιλική Υψηλότητα Πρίγκιπας Νικόλαος της Ελλάδας και της Δανίας

Τιμητικές διακρίσεις-
Ξένες διακρίσεις

  • Flag of Spain.svg Ισπανία : Σταυρός της Ναυτικής Αξίας -με λευκό διάκοσμο (Ιανουάριος 1892).[4]
  • Flag of the United Kingdom.svg Ηνωμένο Βασίλειο : Μεγαλόσταυρος του επίτιμου ιππότη της Βασιλικής Βικτοριανής Τάξης (GCVO) (Αύγουστος 1901).

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2018

ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α΄

                            
Βασιλεύς Γεώργιος Α΄

Ο Βασιλεύς Γεώργιος Α΄ υπήρξε ο γενάρχης του βασιλικού οίκου στην Ελλάδα και ο μακροβιότερος βασιλιάς της Ελλάδας, από το 1863 μέχρι 1913. Ήταν ο δεύτερος κατά σειρά Βασιλιάς της νεότερης Ελλάδας μετά τον Όθωνα και απόγονος της βυζαντινης πριγκιπισσας Θεοφανους ,ανιψιας του αυτοκρατορα Νικηφορου Φωκα και ανιψιας απο συζυγο του αυτοκρατορα Ιωαννη Α΄Τσιμισκη,η οποια παντρευτηκε τον αυτοκρατορα των γερμανων Οθωνα Β΄.

Τα πρώτα χρόνια και η εκλογή του ως νέος Βασιλιάς της Ελλάδος

Γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη στις 24 Δεκεμβρίου 1845 και ήταν δευτερότοκος γιος του πρίγκιπα και μετέπειτα Βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ΄.

Μετά το αγγλοκίνητο πραξικόπημα που εκδίωξε τον Όθωνα από τον βασιλικό θρόνο της Ελλάδας, έπρεπε να βρεθεί νέος ηγεμόνας για τη χώρα. Αρχικά οι Έλληνες, υπό τις βρετανικές διπλωματικές ίντριγκες, ήταν υπέρ του δευτερότοκου γιου της Βασίλισσας Βικτωρίας, Πρίγκιπα Αλφρέδου, αλλά οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν ήδη δεσμευτεί με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1832 να μην ανέλθει στο θρόνο της Ελλάδας γόνος καμιάς δικής τους βασιλικής οικογένειας. Νωρίτερα (Νοέμβριος 1862) διεξήχθη δημοψήφισμα για την εκλογή νέου βασιλιά. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, όπως αυτά επικυρώνονται αργότερα με ψήφισμα της Εθνικής Συνέλευσης (22 Ιανουαρίου 1863), από τις 244.202 ψήφους οι 230.016 είναι υπέρ του Άγγλου πρίγκιπα Αλφρέδου.

Ωστόσο αποφασίστηκε να δοθεί ο θρόνος στον Γεώργιο, δευτερότοκο γιο του μετέπειτα (1863) Βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ΄, εκ του Δανικού Βασιλικού Οίκου των Χριστιανών . 
Όταν του ζητήθηκε να έρθει στην Ελλάδα ως νέος Βασιλιάς απάντησε: “Βεβαίως και θέλω. Θέλω να ζήσω και να πεθάνω ως Έλληνας”!!!

Στις 24-28 Νοεμβρίου διεξήχθησαν εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων στη Συντακτική Συνέλευση (γνωστή ως «Η εν Αθήναις Β’ Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις»). Στις 18 Μαρτίου 1863 εκδόθηκε το Ψήφισμα της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως:

H εν Αθήναις Β΄ των Ελλήνων Συνέλευσις:

α) Αναγορεύει παμψηφεί τον πρίγκιπα της Δανίας Χριστιανόν, Γουλιέλμον, Φερδινάνδον, Αδόλφον, Γεώργιον, δευτερότοκον υιόν του πρίγκιπος Χριστιανού της Δανίας, συνταγματικόν βασιλέα των Ελλήνων υπό το όνομα Γεώργιος Α΄ Βασιλεύς των Ελλήνων…

β) Οι νόμιμοι διάδοχοι αυτού θέλουσι πρεσβεύει το Ανατολικόν Ορθόδοξον δόγμα.

γ) Τριμελής επιτροπή εκλεχθησομένη υπό της Εθνοσυνελεύσεως θέλει μεταβεί είς την Κοπεγχάγην και προσφέρει αυτώ εν ονόματι του Ελληνικού Έθνους το Στέμμα.

Κατά την ορκωμοσία του ενώπιον της Εθνοσυνέλευσης της 31ης Οκτωβρίου 1863, δήλωσε:

"Εις το όνομα της ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος ορκίζομαι να προστατεύω την επικρατούσαν θρησκείαν των Ελλήνων, να διατηρώ και να υπερασπίζομαι την ανεξαρτησίαν, την αυτονομίαν και την εδαφικήν ακεραιότητα του Ελληνικού κράτους και να τηρώ τους νόμους αυτού".

Αξιοσημείωτο είναι ότι στο Ψήφισμα αυτό ο Γεώργιος αποκαλείται Βασιλεύς των Ελλήνων, κατόπιν προτροπής του ιδίου, και όχι Βασιλεύς της Ελλάδας, όπως ονομαζόταν ο Όθων. Ο Γεώργιος Α΄ παρέμεινε στο θρόνο για τα επόμενα 50 περίπου έτη.

Ο Γεώργιος μεγαλώνει την Ελλάδα χωρίς πόλεμο

Ο Βασιλεύς Γεώργιος Α΄ διαπραγματεύτηκε επιτυχώς την απόκτηση των Ιονίων Νήσων (Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Ζάκυνθος, Ιθάκη) και των Κυθήρων, που βρίσκονταν υπό βρετανική κατοχή κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 48 ετών. Ως δώρο στον νέο Βασιλιά η Αγγλία παραχωρεί τα Επτάνησα στην Ελλάδα (1864).

Η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (1878) διαμέλιζε την Οθωμανική Αυτοκρατορία και δημιουργούσε ένα τεραστίων διαστάσεων βουλγαρικό κράτος. Ο Γεώργιος προσπαθεί να αποσπάσει νέα εδαφικά οφέλη στην Ελλάδα χωρίς πόλεμο. Πιέζει τον Γερμανό καγκελάριο Ότο φον Μπίσμαρκ για να ενισχυθεί η Ελλάδα εν όψει του σλαβικού επεκτατικού σχεδίου. Επισκέπτεται Βερολίνο, Βιέννη, Λονδίνο και Αγία Πετρούπολη. Ο Μπίσμαρκ είναι ο μόνος που υποστηρίζει τον Γεώργιο και εξανάγκασε τον Σουλτάνο να αποδεχθεί τις ελληνικές αξιώσεις. Πράγματι στην Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης (1881) η Ελλάδα απέκτησε Θεσσαλία και το κομμάτι της Άρτας.

Οικογένεια

Το 1867, ο Βασιλεύς Γεώργιος Α΄ παντρεύτηκε τη Μεγάλη Δούκισσα Όλγα της Ρωσίας, η οποία ήταν μόλις 16 ετών όταν γεννήθηκε ο πρώτος τους γιός, ο Κωνσταντίνος, τον Αύγουστο του 1868.

Αναγνωρίζοντας τη μεγάλη συμβολή του Βασιλέως Γεωργίου στην παραχώρηση, εκ΄ μέρους της Μεγάλης Βρετανίας, των Ιονίων Νήσων, ο δήμος των Κερκυραίων δώρισε στο Βασιλέα και την οικογένειά του δύο σπίτια στο νησί – ένα εκ των οποίων η θερινή κατοικία, γνωστή ως “Μον Ρεπό”. Επιπλέον απέκτησε ένα εξοχικό κοντά στην Αθήνα – το κτήμα του Τατοΐου, 24 χιλιόμετρα βόρεια της πρωτεύουσας. Για την οικογένεια, το Τατόι αποτελούσε το “πραγματικό τους σπίτι”.

Ο Βασιλεύς Γεώργιος Α΄ απέκτησε 8 παιδιά. Ο τέταρτος γιός του, ο Ανδρέας, γεννημένος το 1882, ήταν ο πατέρας του Δούκα του Εδιμβούργου (γεννήθηκε το 1921) ο οποίος παντρεύτηκε την Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ της Μεγάλης Βρετανίας. Ο πρωτότοκος γιός του Βασιλέως Γεωργίου, ο Κωνσταντίνος, παντρεύτηκε την Πριγκίπισσα Σοφία της Πρωσίας, αδελφή του Κάιζερ Βίλχελμ Β΄ της Γερμανίας. Οικογενειακή αρχή στο βασιλικό οικόσημο είναι “Ισχύς Μου η Αγάπη του Λαού”.

Τα χρόνια της Βασιλείας του

Δεν άργησε να αναδειχθεί δημοφιλής και προσιτός μονάρχης. Ένας σχολιαστής της εποχής του παρατηρούσε: "Μόνος του περιδιαβαίνει τους δρόμους πεζός με τους νεαρούς του φίλους, χαιρετώντας τους πάντες – σταματώντας για να συζητήσει με τον κόσμο, επισκεπτόμενος τη λαχαναγορά". Κάθε Κυριακή, παρακολουθούσε τη Θεία Λειτουργία. Σεβόταν την ευλαβική στάση των υπηκόων του προς τις εικόνες των Αγίων και αναγνώριζε ότι οι κληρονόμοι και διάδοχοί του οφείλουν να είναι μέλη της Εκκλησίας της Ελλάδος.


Το 1864, ένα έτος μετά την διαδοχή του, η Εθνοσυνέλευση αποφάσισε την ψήφιση νέου Συντάγματος. Η εξασφάλιση άμεσης, μυστικής και καθολικής ψηφοφορίας για την ανάδειξη της Βουλής καθιστούσε την Ελλάδα, τυπικά, ένα εκ των δημοκρατικότερων κρατών της Ευρώπης. Υπήρχαν όμως δυσκολίες όσον αφορά την επίτευξη σταθερότητας. Από το 1864 έως το 1911 προέκυψαν 70 κυβερνήσεις κατόπιν 21 εκλογικών αναμετρήσεων. Οι πολιτικάντηδες αυτού του τόπου αναδείχθηκαν βαρόνοι του ρουσφετιού και της φαυλότητας και εμφύτευσαν μία νέα νοοτροπία στον λαό που δυστυχώς του άρεσε.

Με τη συνθήκη του Λονδίνου της 1/13 Ιουλίου 1863, ορίστηκε ότι οι διάδοχοι του Γεωργίου θα πρέσβευαν το ορθόδοξο δόγμα και η ενηλικίωσή του (είχε γεννηθεί το 1845), για να μήν επαναληφθεί ο θεσμός της Αντιβασιλείας, θα οριζόταν αμέσως.

Ο Γεώργιος, αφού επισκέφτηκε το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο την Αγία Πετρούπολη, το Λονδίνο και το Παρίσι, έφτασε στον Πειραιά στις 30 Οκτωβρίου. Στην πρώτη προκήρυξή του προς τον Ελληνικό Λαό, διαβεβαίωνε ότι θα τηρήσει τους νόμους του κράτους και “προ πάντων το Σύνταγμα” και ότι θα επιδίωκε να γίνει η Ελλάδα “πρότυπον Βασιλείου εν τη Ανατολή”.

Τον Ιούλιο του 1874, ο Χαρίλαος Τρικούπης αρθρογραφούσε βίαια κατά του Γεωργίου, υποστηρίζοντας ότι ο Γεώργιος κυβερνούσε προσωπικά με διάφορες κυβερνήσεις μειοψηφίας της αρεσκείας του και η βασιλική εύνοια ήταν το απαραίτητο προσόν για την εξασφάλιση της εξουσίας. Ο Τρικούπης πρότεινε την καθιέρωση της Αρχής της Δεδηλωμένης, δηλαδή της αρχής εκείνης όπου ο Βασιλιάς διορίζει πρωθυπουργούς μόνον όσους διέθεταν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία δηλ. είχαν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.

Η μεγάλη ευελιξία του Γεωργίου φάνηκε από τον τρόπο που αντέδρασε στην επίθεση. Μετά από μια παρατεταμένη κρίση λόγω αποκαλύψεων για δωροδοκίες υπουργών, κάλεσε τον Τρικούπη και έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και διακήρυξε την πρόθεσή του να εφαρμόζει την Αρχή της Δεδηλωμένης.

Κατά την βασιλεία του Βασιλέως Γεωργίου, εγκαινιάστηκαν οι εργασίες για τον Ισθμό της Κορίνθου, οι οποίες αποπερατώθηκαν τον Αύγουστο του 1893. Επιπλέον, ο Βασιλεύς υπήρξε αρωγός της αναγέννησης των Ολυμπιακών Αγώνων, στηρίζοντας την εκστρατεία του Βαρόνου Ντε Κουμπερτέν. Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες έλαβαν χώρα στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1896. Το 1906, ο Βασιλεύς Γεώργιος Α΄ υποστήριξε τη διεξαγωγή των αγώνων της 10ης Ολυμπιακής Επετείου στο ειδικά κατασκευασμένο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Πενήντα τέσσερα χρόνια αργότερα, στους Ολυμπιακούς του 1960, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος Β΄, ο δισέγγονος του Βασιλέως Γεωργίου Α΄, επρόκειτο να κερδίσει το Χρυσό Μετάλλιο στην ιστιοπλοΐα έξω από την Νεάπολη.

Η φιλανθρωπική δραστηριότητα της Βασίλισσας Όλγας


Βασιλείς Γεώργιος & Όλγα

Ο Βασιλεύς Γεώργιος και η Βασίλισσα Όλγααφίχθησαν στην Ελλάδα στις 11 Νοεμβρίου του 1867. Γνωρίζοντας τις αυξημένες ανάγκες του Ελληνικού λαού ζητούν να μην γίνει η οποιαδήποτε δαπάνη για τον εορτασμό της άφιξης της Βασίλισσας. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Βασιλεύς Γεώργιος σε σχετικό τηλεγράφημά του «… Ήθελεν είσθαι λίαν ευχάριστον εις ημάς, αν το προς το σκοπόν τούτο αφιερωθέν ποσόν ελάμβανεν έτερον προσδιορισμόν, σύμφωνον προς τας μεγάλας δυστυχίας, τας οποίας οφείλομεν να ανακουφίσωμεν…».

Πράγματι εκείνη την περίοδο η Ελλάδα αντιμετώπιζε μεγάλες «δυστυχίες». Από την πρώτη στιγμή η Βασίλισσα Όλγα άρχισε να επιτελεί σπουδαίο και αναγκαίο έργο. Κύριο μέλημα της νεαρής Βασίλισσας ήταν η ανακούφιση των συνανθρώπων της, η καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης, η ανάδειξη του ρόλου των γυναικών στην ελληνική κοινωνία καθώς και η ενδυνάμωση της Ορθοδοξίας. Η παρουσία της και η συνεισφορά της στις δύσκολες ώρες που κλήθηκε να περάσει ο Ελληνικός λαός (Ελληνοτουρκικός Πόλεμος, Βαλκανικοί Πόλεμοι) ήταν συνεχής και ανεκτίμητη.

Η καθημερινή της ασχολία ήταν οι φιλανθρωπικές τις δραστηριότητες, τις οποίες χρηματοδοτούσε, ως επί το πλείστον, από δικά της κεφάλαια.

Το έργο της Βασίλισσας Όλγας, η σεμνότητά της καθώς και η πίστη της, την κατέστησαν ιδιαίτερα λαοφιλή.

Από τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο στο Γουδί

Το 1896 ξέσπασε κρίση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας με αντικείμενο την Κρήτη. Τα βαθύτερα αίτια είναι όταν ο πρωθυπουργός Δηλιγιάννης ζήτησε κούρεμα του ελληνικού χρέους από τους σιωνιστές τραπεζίτες. Αυτοί αρνήθηκαν το κούρεμα και με τις ραδιουργίες ενέπλεξαν την Ελλάδα σε πόλεμο, παρά τις προειδοποιήσεις και τις αντιρρήσεις του Γεωργίου. Η Τουρκία διέθετε την υποστήριξη του Κάιζερ Βίλχελμ Β΄ της Γερμανίας, αδελφού της Σοφίας της Πρωσίας, νύφης του Βασιλέως Γεωργίου. Κατά την υποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων στη Λάρισα, ο Γεώργιος ζήτησε τη μεσολάβηση του Νικολάου Β΄ της Ρωσίας. Έτσι σταμάτησε η τουρκική προς την Αθήνα προέλαση.
Οι Προστάτιδες Δυνάμεις εξασφάλισαν την υπογραφή συνθήκης ειρήνευσης στην Κωνσταντινούπολη – η οποία επέτρεπε στην Ελλάδα τη διατήρηση της Θεσσαλίας. Επιπλέον οριζόταν η καταβολή δυσβάσταχτης για το Βασίλειο της Ελλάδας αποζημιώσεως στην Τουρκία. Η τήρηση της τάξης στην Κρήτη ανατέθηκε σε μια διεθνή δύναμη – συναποτελούμενη από Βρετανικά, Γαλλικά, Ρωσικά και Ιταλικά στρατεύματα. Το νησί διατηρούσε την αυτονομία του εντός των ορίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας – ενώ, παράλληλα, διατηρούσε δεσμούς με το βασίλειο της Ελλάδας μέσω του Πρίγκιπα Γεωργίου (δευτερότοκου γιού του Βασιλέως Γεωργίου Α΄), ο οποίος διορίστηκε Ύπατος Αρμοστής στα Χανιά.

Το 1906, ο Πρίγκιπας Γεώργιος παραιτήθηκε, έχοντας φανεί ανεκτικός και διαλλακτικός Κυβερνήτης. Οι Κρήτες όμως πολιτικοί επιθυμούσαν στενότερες σχέσεις με την Ελλάδα με εξαίρεση τον Ε. Βενιζέλο. Όταν οι “Νεότουρκοι” (Τούρκοι αξιωματικοί του στρατού) κατέλαβαν την εξουσία στην Κωνσταντινούπολη το 1908, η Συνέλευση της Κρήτης διακήρυξε την ένωσή της με την Ελλάδα.



Ο εθνομάρτυς Γεώργιος

Εν μέσω του τεταμένου αυτού κλίματος, αντιφρονούντες κατώτεροι αξιωματικοί του Ελληνικού στρατού, με επικεφαλής τον Λοχαγό Ζορμπά, ίδρυσαν τον αντιβασιλικό Στρατιωτικό Σύνδεσμο. Τον Αύγουστο του 1909, εκδηλώθηκε το αγγλοκίνητο κίνημα υπό την αρχηγία του συνταγματάρχη Νικόλαου Ζορμπά, αρχηγού τουΣτρατιωτικού Συνδέσμου. Τα αιτήματα των κινηματιών ήταν κάθε άλλο παρά ριζοσπαστικά, ωστόσο όσον αφορά τη Δυναστεία απαιτούσε την απομάκρυνση των Πριγκίπων από το στράτευμα. Για να μην φέρουν σε δύσκολη θέση τον πατέρα τους, οι βασιλικοί γόνοι παραιτήθηκαν των καθηκόντων τους. Ο Γεώργιος Α΄, καθ΄ υπόδειξιν του Συνδέσμου, κάλεσε τον Βενιζέλο να προβεί στο σχηματισμό κυβέρνησης με το νέο Φιλελεύθερο Κόμμα του και ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος λύθηκε. Ο Διάδοχος Κωνσταντίνος διορίσθηκε εκ νέου αξιωματικός του στρατού. Το διεθνές κύρος του Βασιλέως Γεωργίου ενισχύθηκε, αφού δοκιμάστηκε από μια σειρά επαναλαμβανόμενων κρίσεων τις οποίες χειρίστηκε επιδέξια.

Βαλκανικοί Πόλεμοι και ο θάνατος του

Μετά τον ξαφνικό πόλεμο μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας το 1911 με αντικείμενο τα τουρκικά εδάφη στην Λιβύη, η Ελλάδα ενεπλάκη στις επακόλουθες ταραχές στα Βαλκάνια ενάντια στην Τουρκική κυριαρχία και επιρροή. Το Μαυροβούνιο, η Σερβία, η Βουλγαρία και η Ελλάδα ένωσαν τις δυνάμεις τους και κήρυξαν πόλεμο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τον Οκτώβριο του 1912. Η καθοριστικής σημασίας μάχη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δόθηκε στα Γιαννιτσά. Μετά την επιτυχή έκβασή της, ο Διάδοχος Κωνσταντίνος προχώρησε νικητής προς την Θεσσαλονίκη και έκανε την είσοδό του στην πόλη στις 9 Νοεμβρίου 1912(π.η.) – προλαμβάνοντας έτσι εγκαίρως τους αμφιταλαντευόμενους συμμάχους του, τους Βουλγάρους.

Ο Βασιλεύς Γεώργιος έφθασε στην Θεσσαλονίκη δυο μέρες αργότερα για να οδηγήσει τα νικηφόρα στρατεύματα στην πόλη από κοινού με τον Διάδοχο Κωνσταντίνο και τους υπόλοιπους πρίγκιπες. Για τον Βασιλέα Γεώργιο, η είσοδος στην πόλη της Θεσσαλονίκης ήταν μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της βασιλείας του. Ο Πρίγκιπας Νικόλαος (τρίτος κατά σειρά γιός του Βασιλέως Κωνσταντίνου) ορίσθηκε στρατιωτικός διοικητής της πόλης.

Κατά τραγικό τρόπο, δυο μήνες πριν την προσωρινή λήξη του πολέμου, στις 18 Μαρτίου 1913, ο Βασιλεύς Γεώργιος δολοφονήθηκε από έναν ψυχικά διαταραγμένο Έλληνα ονόματι Αλέξανδρο Σχινά καθώς έκανε τον απογευματινό του περίπατο. Το χέρι οπλίστηκε από μία φιλοτουρκική μειονότητα. Πυροβολήθηκε κοντά στον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης. Ο Βασιλεύς Γεώργιος κηδεύτηκε δημόσια στην Αθήνα στις 2 Απριλίου 1913, και θάφτηκε στην οικογενειακή του κατοικία στο Τατόι. Ήταν 67 ετών. Η σορός του Γεωργίου ταριχεύθηκε και για πολλές μέρες εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Μεταφέρθηκε στον Πειραιά και στις 20 Μαρτίου και κηδεύτηκε στο βασιλικό ανάκτορο στο Τατόι.

Η προσωπικότητα του Βασιλέως Γεωργίου του Α΄

Η διαλλακτικότητα και η ψυχραιμία του, του επέτρεψε, να διατηρεί ανοιχτές γραμμές με το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόσμου και έχοντας ιδιαίτερα μεγάλη δημοφιλία η εξουσία του παρέμενε πάντοτε σεβαστή. Πολέμιος του ρουσφετιού, ήπιος και αυστηρός στις κρίσιμες εθνικές στιγμές. Η προσπάθεια του να συνετίσει τους πολιτικούς πάντα έβρισκε αντίθετους τους χειριστές της εξουσίας και μέσω των εφημερίδων τους λοιδορούσαν τον Γεώργιο. Γεγονός όμως είναι πως ουδέποτε κατάφερε να φανατίσει τον ελληνικό λαό υπέρ ή εναντίον του, επί των ημερών του το πρόσωπο του Βασιλιά δεν είχε ένθερμους οπαδούς, ούτε εχθρούς. Η αγάπη του για την πρωτεύουσα της Ελληνικοτάτης Μακεδονίας, της νύμφης του Θερμαικού την Θεσσαλονίκη κατέληξε στην δολοφονία. Το αίμα του επισφραγίζει την Ελληνική επανάκτηση της Θεσσαλονίκης.

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2018

Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Ελλάδας και της Δανίας

                         

Η Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Ελλάδας και της Δανίας(Ρωσικά:Алекса́ндра Гео́ргиевна/Aleksandra Georgievna, 30 Αυγούστου 1870 - 24 Σεπτεμβρίου 1891) ήταν η μεγαλύτερη κόρη και τρίτο παιδί από τα συνολικά οκτώ του Βασιλιά Γεωργίου Α' και της Βασίλισσας Όλγας και αδελφή του μετέπειτα Βασιλιά Κωνσταντίνου Α'.

Η Αλεξάνδρα με τον σύζυγο της Μέγα Δούκα Παύλο Αλεξάντροβιτς

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην έπαυλη Μον Ρεπό της Κέρκυρας στις 30 Αυγούστου 1870. Ονομάσθηκε Αλεξάνδρα προς τιμήν της θείας και αναδόχου της Αλεξάνδρας, συζύγου του Εδουάρδου Ζ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου.

Παντρεύτηκε στις 5 Ιουνίου 1889 τον Παύλο Αλεξάνδροβιτς μεγάλο δούκα της Ρωσίας, γιο του Αλέξανδρου Β΄αυτοκράτορα της Ρωσίας και της Μαρίας της Έσσης (Μαρίας Αλεξάντροβνας), στην Αγία Πετρούπολη, όπου και εγκαταστάθηκε μετά το γάμο της.

Μαζί απέκτησαν μια κόρη και ένα γιο: 
Μαρία Πάβλοβνα 1890-1958, μεγάλη δούκισσα της Ρωσίας. Παντρεύτηκε πρώτα τον Γουλιέλμο των Μπερναντότ δούκα του Σέντερμανλαντ (γιο του Γουσταύου Ε΄ της Σουηδίας) και μετά τον Ρομάν Σεργκέγιεβιτς πρίγκιπα Πουτιάτιν. 
Ντμίτρι Πάβλοβιτς 1891-1942, μέγας δούκας της Ρωσίας. Ήταν ένας από τους δολοφόνους του μοναχού Γκριγκόρι Ρασπούτιν το 1916

Η κατάληξη

Απεβίωσε αιφνίδια λίγες μόλις ημέρες μετά τη γέννηση του γιου της (24 Σεπτεμβρίου1891), σε ηλικία 21 ετών. 

Το μνήμα της πριγκίπισσας Αλεξάνδρας βρίσκεται στο Βασιλικό Κοιμητήριο στο Τατόι.

Προς τιμήν της ο Δήμος Αθηναίων έδωσε το όνομά της σε κεντρικό δρόμο της πόλης, τη λεωφόρο Αλεξάνδρας, ενώ και ο Δήμος Πειραιώς ονόμασε την πλατεία στο άκρο του λιμένος Ζέας (Πασαλιμάνι) πλατεία βασιλόπαιδος Αλεξάνδρας (Πλατεία Αλεξάνδρας).

Στο Μαιευτήριο Αλεξάνδρα (τώρα Γενικό Νοσοκομείο Αλεξάνδρα) στην Αθήνα έδωσε το όνομά της, προς μνήμην της, ο ανιψιός της Βασιλιάς Παύλος

Το Μαιευτήριο συνδέθηκε με το Πανεπιστήμιο Αθηνών με ειδική αρμοδιότητα στην έρευνα και την καταπολέμηση της μητρικής θνησιμότητας μετά τον τοκετό.

Τίτλοι

30 Αυγούστου 1870 – 17 Ιουνίου 1889: Η Αυτής Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Ελλάδας και Δανίας 
17 Ιουνίου 1889 – 24 Σεπτεμβρίου 1891: Η Αυτοκρατορική Υψηλότητα Μεγάλη Δούκισσα Αλεξάνδρα Γκεοργκίεβνα της Ρωσίας