ΒΑΣΙΛΕΙΑ - ΕΘΝΑΡΧΙΑ

Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β ΄ ΑΔΙΚΑ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ . ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΟΜΩΣ ΠΑΝΤΟΤΕ Ο ΗΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. Ο ΕΘΝΑΡΧΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗΓΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.ΜΕ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΡΑΤΗ Η ΡΩΜΕΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

KING CONSTANTINE ΙΙ EXTRACTED OF HIS THRONE UNFAIRLY . BUT ALWAYS REMAIN THE NATIONAL LEADER. THE NATIONAL ROLE OF THE KING IS INDEPENDENT FROM THE HEAD OF THE STATE. KING IS ALWAYS THE FATHER OF THE NATION. WITH MONARCHY BECOME VISIONABLE THE ROMAN FOLLOWING OF THE GREEK NATION.

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΘΥΡΕΟΣ

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ   ΘΥΡΕΟΣ
ΙΣΧΥΣ ΜΟΥ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

30 ΙΟΥΝΙΟΥ 1913. H ΣΦΑΓΗ ΣΤΟ ΔΟΞΑΤΟ

Η Α.Μ. ΒΑΣΙΛΕΥΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α΄,Η Α.Μ. ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ  ΟΛΓΑ.
      Κυριακή 30 Ιουνίου 1913. Εορτή των 12 Αποστόλων...120 Βούλγαροι ιππείς έχουν κυκλώσει από μακριά την ήσυχη κωμόπολη. Γκρέτσι κούτσι (Έλληνες σκυλιά) τους εφώναζαν, κανένα σας δεν θ’ αφήσουμε ζωντανό.        Ωρμούσαν με μανία κατ’ επάνω στους ανυπεράσπιστους αμάχους, γέρους γυναίκες, παιδιά. Τους σπάθιζαν στα κεφάλια στα κορμιά , όπου εύρισκαν. Οι Βούλγαροι δεν σταματούν να σφάζουν. Ατέλειωτη η σειρά των εγκλημάτων των. 
      Για να μη λερώσουν τις στολές από τα αίματα, πολλοί απ’ αυτούς φορούν μακρυές ποδιές χασάπηδων. Μακελάρηδες συστηματικοί...
Ο Βούλγαρος έχει την λαγνεία του κτήνους. Δεν έχει γι’ αυτόν καμιά σημασία η ηλικία. Γριές, νέες και παιδίσκες υφίστανται τον ατιμωτικό βιασμό...
      Το απόγευμα ώρα 5.30 οι Βούλγαροι στρατιώτες αποχωρούν. Τι φρίκη. Μόνον να σκεφθούμε για μια στιγμή αυτή την σκηνή της αποχωρήσεως του Βουλγαρικού Στρατού από το Δοξάτο ανατριχιάζουμε. Αντί για σημαία αυτός ο Στρατός είχεν ”περασμένον εις λόγχην βρέφος εξάμηνο ως τρόπαιον”, σύμβολο αιώνιο της Βουλγαρικής θηριωδίας...
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
ΑΘΑΝΑΤΟΙ!

Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

ΗΡΩΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ !!

      Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ  Α,  Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ

Σαν σήμερα το 1912, εις τούς Ολυμπιακούς αγώνας τής Στοκχόλμης, ο Έλλην Κωστής Ηρ.Τσικλητήρας, ανακηρύσσεται Ολυμπιονίκης εις το άλμα εις μήκος άνευ φοράς, πηδήσας 3μ.και 37 εκατοστά.

Λίγους μήνες μετά την Ολυμπιάδα τής Στοκχόλμης, ξέσπασε ο Βαλκανικός πόλεμος. Ο Τσικλητήρας θεωρώντας ότι ως Ολυμπιονίκης έπρεπε να δώσει πρώτος το καλό παράδειγμα, πήγε γραμμή στο γραφείο κατατάξεως στην Καλαμάτα και δήλωσε παρών στο κάλεσμα τής πατρίδος. Αρνήθηκε την πρόταση να υπηρετήσει στο Φρουραχείο Αθηνών και ζήτησε να πάει στο μέτωπο. Εκεί, στην πρώτη γραμμή, προσβλήθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα από μηνιγγίτιδα. Στις 10 Φεβρουαρίου τού 1913, ο μεγάλος – από κάθε άποψη – ήρωας, άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο, σε ηλικία μόλις 25 ετών. 



Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΟΒΑΡΟΥ ΒΑΣΙΛΟΦΡΟΝΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ

 
Αθανάσιος Ευταξίας και οι προσπάθειες του για την περιστολή της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος (1909-1926)

                           Αθανάσιος Ευταξίας
                        γράφει ο Φιλίστωρ Ι.Β.Δ.

Πρόλογος 

       Ο Αθανάσιος Ευταξίας ήταν Έλληνας Θεολόγος, δημοσιογράφος, οικονομολόγος, συγγραφέας και πολιτικός που διατέλεσε βουλευτής, υπουργός, πρωθυπουργός για μικρό χρονικό διάστημα κατά τη δικτατορία του 1926, και γερουσιαστής έως την ημέρα του θανάτου του.

Ο Αθανάσιος Παπαλουκάς, όπως ήταν το πραγματικό του επώνυμο, γεννήθηκε στο Δαδί (νυν Αμφίκλεια) Φθιώτιδας στις 16 Φεβρουαρίου 1849. Αργότερα άλλαξε το επίθετό του σε Ευταξίας, ορμώμενος από το εκκλησιαστικό αξίωμα του ιερέα πατέρα του. Το 1859 αποφοίτησε από το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και συνέχισε τις σπουδές του στην Αθήνα, πρώτα στο Βαρβάκειο (1859-1863) και κατόπιν στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή (1863-1867). Το 1867 γράφτηκε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, από την οποία έλαβε πτυχίο το 1871. Στη συνέχεια μετέβη στη Λειψία για μεταπτυχιακές σπουδές στη θεολογία με βασιλική υποτροφία, αλλά δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τις σπουδές του, με αποτέλεσμα να διακοπή η υποτροφία του. Παρέμεινε στη Γερμανία και παρακολούθησε μαθήματα εκκλησιαστικού δικαίου, πολιτικών και οικονομικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Βόννης.

Το 1877 επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία, όπου με ζήλο και αυταπάρνηση εργάσθηκε κατά της βουλγαρικής προπαγάνδας. Η εκεί παρουσία του προδόθηκε στις τουρκικές αρχές και αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο να συλληφθεί, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το μακεδονικό έδαφος και να επιστρέψει στην ελεύθερη Ελλάδα. Το 1883 άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα "Αιών" και στη συνέχεια στις εφημερίδες "Ακρόπολις" και "Εφημερίς", αρθρογραφώντας για εκκλησιαστικά, πολιτικά και οικονομικά θέματα. Παράλληλα, ήταν ανταποκριτής της γερμανικής εφημερίδας Kölnische Zeitung (Εφημερίδα της Κολωνίας). 

Έναρξη της πολιτικής του σταδιοδρομίας

        Στις εκλογές της 7ης Απριλίου 1885 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Λοκρίδας ως ανεξάρτητος, σπουδαίο κατόρθωμα, όχι μόνο για την εποχή του. Το όφειλε, όπως έλεγε ο ίδιος, όχι τόσο στο εκλογικό του πρόγραμμα, όσο σ’ ένα γερό μουλάρι, με το οποίο «όργωσε» κάθε σπιθαμή της εκλογικής του περιφέρειας. Στη συνέχεια προσχώρησε στο «Τρίτο Κόμμα» του Δημητρίου Ράλλη. Επανεξελέγη βουλευτής Λοκρίδος ή Φθιωτοφωκίδος σε όλες σχεδόν τις εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι το 1920 (1890, 1892, 1895, 1899, 1905, 1906, 1910, 1912, 1915 και 1920).

    Διετέλεσε κατ’ επανάληψη υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως, το 1893 στην κυβέρνηση του Σωτηρίου Σωτηρόπουλου, το 1897 στην κυβέρνηση του Δημητρίου Ράλλη και το 1899 στην κυβέρνηση του Γεωργίου Θεοτόκη. Στις 14 Ιανουαρίου 1900 απέτυχε να περάσει την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και παραιτήθηκε. Τον Δεκέμβριο του 1893, μετά το «Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν» του Τρικούπη, ο Ευταξίας μιλώντας στη Βουλή τόνισε: «Το χάος το οικονομικόν θα μας αναγάγη αναγκαίως εις τον διεθνή έλεγχον. Είναι αδύνατον πλέον να αποφύγωμεν αυτόν». Δικαιώθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα γι' αυτή την πρόβλεψή του. Το 1894 νυμφεύθηκε την Αγλαΐα Γεωργακοπούλου, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, τον Γεώργιο, την Ασημίνα, και τη Θάλεια.


Εξέγερση στο Γουδή

   Μετά την επανάσταση στου Γουδή ανέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών επί κυβερνήσεως Κυριακούλη Μαυρομιχάλη (1909-1910) και κατόρθωσε όχι μόνο να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του 1910 που παρουσίαζε έλλειμμα 20 εκατομμυρίων δραχμών, αλλά να παρουσιάσει και πλεόνασμα, σπανιότατο γεγονός στη δημοσιονομική ιστορία του νεοελληνικού κράτους. Το επίτευγμα αυτό επιτεύχθηκε κυρίως με την περιστολή περιττών κρατικών δαπανών, όπως στο υπουργείο Εξωτερικών όπου ο Ευταξίας ανακάλυψε και περιέκοψε 2 εκατομμύρια δρχ περιττές δαπάνες. Με την ίδια τακτική έψαξε εξονυχιστικά τους προϋπολογισμούς όλων των υπουργείων και κατάφερε να εξοικονομήσει άλλα 10 εκατομμύρια δρχ χωρίς να επηρεάσει την απρόσκοπτη λειτουργία τους. Ένα μέρος του ελλείμματος καλύφθηκε και με νέους φόρους στα μεσαία και μεγάλα εισοδήματα και στην μεγάλη ακίνητη περιουσία, κάτι που έγινε δεκτό ασμένως(με ευχαριστηση) από τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα. Η επιτυχία του Ευταξία επέτρεψε στο Ελληνικό δημόσιο να μην περιστείλει τις στρατιωτικές δαπάνες που αποδείχτηκαν πολύτιμες μόλις τρία χρόνια μετά. Σε αυτό του το κατόρθωμα ο Ευταξίας όφειλε και τη φήμη που τον ακολουθούσε έκτοτε, ως αυθεντία στα οικονομικά την οποία συμμερίζονταν και οι πολιτικοί του αντίπαλοι.

    Πολύ σημαντική ήταν η μεταρρύθμιση που θέσπιζε για πρώτη φορά δημοπρασίες για τις προμήθειες του δημοσίου αλλά και για τις μισθώσεις ιδιωτικών ακινήτων, που εξοικονόμησε σημαντικούς πόρους για το Ελληνικό δημόσιο στο προσεχές διάστημα. Εξίσου σημαντική ήταν η πρωτοβουλία του να μειώσει το οικονομικό έτος του κρατικού προϋπολογισμού από 22 μήνες σε 18, να απαγορεύσει την υποδιαίρεση των άρθρων του ώστε να μην καταστρατηγούνται στην εφαρμογή τους όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, να απαγορεύσει την πληρωμή ενταλμάτων που δεν θα είχαν θεώρηση από το ελεγκτικό συνέδριο, τέλος να αφαιρέσει το δικαίωμα από υπουργούς να αυξάνουν τα έξοδα του υπουργείου τους χωρίς να έχουν εξασφαλίσει πριν την κάλυψη τους από τα διαθέσιμα κρατικά έσοδα. Στην σύντομη θητεία του ο Ευταξίας έθεσε μια σειρά από κανόνες που έβαλαν (προσωρινή) τάξη στα δημόσια οικονομικά του κράτους, εκσυγχρονίζοντας το υπουργείο Οικονομικών και τις λειτουργίες του.

Πρόεδρος της "επιτροπής των αιματηρών οικονομιών"


    Στο επόμενο διάστημα μετά το 1910 και την δυναμική είσοδο του Ελευθέριου Βενιζέλου στην κεντρική πολιτική σκηνή, ως "παλαιοκομματικός" εντάχθηκε πολιτικά στον αντιβενιζελισμό(ητο βασιλικος)  και έτσι το 1915 ανέλαβε το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας στην κυβέρνηση του Δημητρίου Γούναρη και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, το Υπουργείο Οικονομικών στη βραχύβια κυβέρνηση του Νικολάου Τριανταφυλλάκου.

   Παρά το γεγονός ότι ήταν αντιβενιζελικός και βασιλόφρων, ο ακραίος δημοκρατικός Αλέξανδρος Παπαναστασίου τού ανέθεσε την προεδρία της περίφημης «Επιτροπής των αιματηρών οικονομιών», όπως ονομάστηκε το 12μελές συμβουλευτικό όργανο της Δ΄ Εθοσυνέλευσης, που συστάθηκε για την εξυγίανση των οικονομικών του κράτους (24 Μαΐου 1924). Η θητεία του οργάνου αυτού επικάλυψε την θητεία τριών διαδοχικών κυβερνήσεων (Παπαναστασίου, Σοφούλη, Μιχαλακοπούλου) περατώνοντας το έργο της τον Φεβρουάριο του 1925 και οι προτάσεις της έθιξαν οργανωμένα οικονομικά και κομματικά συμφέροντα στην οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας. 

     Ανάμεσα στα άλλα, η επιτροπή πρότεινε τον Σεπτέμβριο του 1924 επί κυβερνήσεως Σοφούλη, να καταργηθούν πολλά αυτοκίνητα κρατικών αξιωματούχων, να συγχωνευτεί το υπουργείο δημοσίας τάξης με αυτό των Εσωτερικών, να πουληθούν πολεμικά πλοία παλαιάς τεχνολογίας που απαιτούσαν υψηλές δαπάνες συντήρησης, να συγχωνευθούν δημόσιες λειτουργίες και όλες οι λειτουργίες της δημόσιας υγείας, να εκποιηθούν πολλά κτήρια και οικόπεδα που ανήκαν στο κράτος και δεν χρησιμοποιούνταν, να μην γίνουν νέες προσλήψεις λιμενικών κτλ (1). Ευθύς εξ αρχής και οι τρεις κυβερνήσεις είχαν φέρει εμπόδια στο έργο της επιτροπής προσπαθώντας να υποβαθμίσουν (2) το «ενοχλητικό» έργο της μερικής χαλιναγώγησης της ακατάσχετης διασπάθισης του δημόσιου χρήματος. Είναι φανερό ότι οι προτάσεις αυτές της επιτροπής δυσαρέστησαν πολλούς, έτσι ο βίος της τερματίστηκε επί Μιχαλακόπουλου, όταν κατηγορήθηκε ο πρόεδρος της Αθανάσιος Ευταξίας ότι «ενσυνειδήτως η ασυνειδήτως υπέσκαπτε το πολίτευμα!(3)».


Η συνεργασία με τον Πάγκαλο

     Ακολούθως ο Ευταξίας αξιοποιήθηκε από τον Πάγκαλο ως πρόεδρος της σύνταξης του Καταστατικού Χάρτη του Αγίου Όρους, του Εκκλησιαστικού Ταμείου και της «Αεροπορικής Αμύνης», από τον Ιούνιο του 1925 έως τον Ιούνιο του 1926. Η επαφή αυτή δεν ήταν τυχαία, αλλά εντασσόταν στην γενικότερη προσπάθεια του Παγκάλου να συνδιαλλαγεί με τον αντιβενιζελισμό, τακτική που δυσαρέστησε πολλούς Βενιζελικούς υποστηρικτές του και αποτέλεσε μια από τις αιτίες της τελικής πτώσης του καθεστώτος του. Στις 19 Ιουλίου 1926 αποδέχθηκε πρόταση του δικτάτορα στρατηγού Πάγκαλου και ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας, μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων του δικτάτορα με τους Λεωνίδα Παρασκευόπουλο και Κωνσταντίνο Ζαβιτσάνο. Η κυβέρνηση Ευταξία, εκτός από τον Τσερούλη, είχε στην σύνθεση της μόνο αντιβενιζελικούς πολιτευτές και ανέλαβε την διακυβέρνηση υπό ασφυκτικές συνθήκες δημοσιονομικού εκτροχιασμού, αλλά και εσωτερικού αναβρασμού. Στο βραχύ χρονικό διάστημα που έμεινε Πρωθυπουργός, ο Ευταξίας προσπάθησε να αμβλύνει τον αυταρχισμό του Παγκαλισμού απελευθερώνοντας άμεσα όλους τους εξόριστους πολιτικούς αρχηγούς, αλλά και να έρθει σε συνεννόηση με τον ημερήσιο τύπο  των Αθηνών καθώς η λογοκρισία  είχε αγγίξει τα όρια της συνολικής απαγόρευσης της ενημέρωσης. Ο Ευταξίας δεν αποτέλεσε έναν Πρωθυπουργό - ανδρείκελο αλλά έλαβε σοβαρές πρωτοβουλίες αντίθετες με την φιλοσοφία και τις πρακτικές του Παγκάλου.

     Επί των ημερών της κυβέρνησης Ευταξία υπεγράφησαν οι τελικές συμφωνίες με την Σερβία που υπονόμευαν τα Ελληνικά οικονομικά συμφέροντα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης(4) αλλά και στην οικονομική ζώνη που εξασφάλιζε η Σερβία στην Β. Ελλάδα(5). Οι συμφωνίες επέβαλλαν υποχρεώσεις στην Ελλάδα έναντι της Σερβικής μειονότητας στην Μακεδονία, ενώ η Γιουγκοσλαβική κυβέρνηση αποκτούσε δικαιώματα ελέγχου σε μια μονή του Αγίου Όρους. Οι διαπραγματεύσεις για την υπογραφή των συμφωνιών είχε ξεκινήσει με την ανάρρηση του Παγκάλου στην εξουσία και οι περισσότερες είχαν διενεργηθεί από τον ίδιο προσωπικά. Στο πακέτο των συμφωνιών περιλαμβανόταν ένας μυστικός όρος ο οποίος προέβλεπε την βοήθεια και την συμμαχία της Σερβίας σε περίπτωση επανάληψης του Ελληνοτουρκικού πολέμου στην Θράκη(6). Οι συμφωνίες αυτές ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων στον εμπορικό κόσμο της Θεσσαλονίκης, στην ευρύτερη κοινή γνώμη και στον στρατό, αλλά και από πολλούς διπλωμάτες(7) που παραιτήθηκαν διαχωρίζοντας την θέση τους.

    Ο Ευταξίας δεν παρέμεινε για πολύ στην πρωθυπουργία, καθώς στις 26 Αυγούστου 1926 ο Πάγκαλος ανετράπη από τον στρατηγό Κονδύλη και τους επικεφαλής των δημοκρατικών ταγμάτων Ναπολέοντα Ζέρβα και Βασίλειο Ντερτιλή. Ο Ευταξίας συνελήφθη, αλλά αφέθηκε ελεύθερος την επομένη. Στο ακόλουθο διάστημα αρθρογράφησε με ζωηρότητα στον τύπο υπέρ πολλών στοχευμένων περικοπών στις δημόσιες δαπάνες, ενώ έθεσε υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος βουλευτής στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 1926.

Η απαγόρευση υποψηφιότητας στις εκλογές του 1926

     Αναμφίβολα αποτέλεσε στίγμα για την νομιμότητα των εκλογών η απόφαση του Κονδύλη να μην επιτρέψει την κάθοδο σε αυτές όλων όσοι είχαν διατελέσει υπουργοί κατά την Παγκαλική περίοδο, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Ευταξίας. Η απόφαση αυτή υποστηρίχθηκε ενεργά από όλους τους αρχηγούς των Βενιζελικών κομμάτων που ορθά προέβλεπαν ότι ένα Παγκαλικό κόμμα θα μείωνε την εκλογική τους επιρροή και θα έδινε ίσως και απόλυτη πλειοψηφία στον Αντιβενιζελισμό. Ομοίως οι αντιβενιζελικοί πολιτικοί αρχηγοί, πλην Τσαλδάρη, που παρουσιάζονταν εκείνη την εποχή ως αμύντορες της νομιμότητας και των πολιτικών ελευθεριών, στην περίπτωση αυτή σιώπησαν φοβούμενοι μια πολιτική αναμέτρηση με τα υπολείμματα του προηγούμενου καθεστώτος που φάνηκε ότι δεν στερούταν εντελώς δημοτικότητας ακόμη και ανάμεσα στους αντιβενιζελικούς ψηφοφόρους. Απρόσμενα πολλά δικαστήρια σε όλη την Ελλάδα αρνήθηκαν να εφαρμόσουν τον νέο νόμο ανακηρύσσοντας υποψηφίους τους περισσότερους από τους αποκλεισθέντες που έθεσαν κανονικά την υποψηφιότητα τους.

       Η αντίδραση του Κονδύλη υπήρξε άμεση και εκτός των ορίων της συνταγματικής και νομικής νομιμότητας: με νέα συντακτική πράξη ακύρωσε εκ νέου τις υποψηφιότητες των πρώην Παγκαλικών, κατήργησε την ισοβιότητα των δικαστών και απέλυσε απευθείας όλους όσοι δεν είχαν πειθαρχήσει στον πρώτο (αντισυνταγματικό) νόμο. Στην νέα αυτή αμφιλεγόμενη τουλάχιστον, πρωτοβουλία βρήκε αρωγούς εκτός του «πατέρα της Α΄ Ελληνικής δημοκρατίας" Αλέξανδρο Παπαναστασίου και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κουντουριώτη που υπέγραψε χωρίς αντιρρήσεις όλα τα σχετικά φύλλα εφημερίδας κυβερνήσεως. Ο Τσαλδάρης με δηλώσεις του στον Τύπο διαμαρτυρήθηκε έντονα τόσο για την αντισυνταγματική παύση των δικαστών, όσο και για την πρωτοφανή κατάργηση των αποφάσεων τους που δικονομικά δεν έστεκε. Το επιστέγασμα του εξευτελισμού της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας ολοκληρώθηκε με νέα συντακτική πράξη του Κονδύλη που καταργούσε την προηγούμενη που απέλυε τους δικαστικούς, καθώς είχαν εγερθεί μεγάλες αντιδράσεις. Τελικώς στις εκλογές έναντι των αποκλεισθέντων Παγκαλικών κατέβηκαν στενοί συγγενείς τους οι οποίοι εξελέγησαν όλοι πανηγυρικώς(4) και στην περίπτωση του Ευταξία εκλέχθηκε ο γιος του Ιωάννης Ευταξίας.

Το τελευταίο στάδιο του βίου του -συγγραφικό έργο και αποτίμηση

      Στις 20 Μαΐου 1929 εξελέγη αριστίνδην γερουσιαστής, με πρόταση του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος εκτιμούσε ιδιαίτερα το ήθος και τις ικανότητές του και παρά τις αντιδράσεις που σημειώθηκαν στο εσωτερικό του κόμματος του. Ο Αθανάσιος Ευταξίας πέθανε στις 5 Φεβρουαρίου 1931 από «οξεία γρίπη», σε ηλικία 82 ετών. Ο "Ριζοσπάστης" με δημοσίευμα του "πανηγύρισε" για τον θάνατο του παλαιού πολιτικού. Η κηδεία του έγινε την επομένη στην Αθήνα και του απονεμήθηκαν τιμές αντιστρατήγου. Ανεψιός του ήταν ο βουλευτής και υπουργός επί κυβερνήσεων Παπάγου και Καραμανλή Λάμπρος Ευταξίας. 

Ενδεικτική του ήθους του και της θέλησης του Ευταξία για δημόσια προσφορά ήταν η σύνταξη της διαθήκης του τον Ιούνιο του 1930 στην οποία όριζε τα παρακάτω:

1. Να δοθούν 100.000 δρχ προς ανέγερση του κτιρίου του Γυμνασίου Αμφίκλειας
2. Να δοθεί στο Γυμνάσιο η Βιβλιοθήκη  και το αρχείο του
3. Να παραδοθεί στο Γυμνάσιο η Οπλοθήκη και η  πινακοθήκη
Η οπλοθήκη του περιελάμβανε πολλά παλιά αλλά και νέα (της εποχής του) όπλα. Η βιβλιοθήκη του περιελάμβανε πολλά βιβλία γραμμένα στην Ελληνική, Αγγλική, Γαλλική και Γερμανική γλώσσα. Το ιδιωτικό  του αρχείο περιελάμβανε έγγραφα επιτροπών, σχέδια νόμων, επιστολές κ.λ.π.

    Ο Αθανάσιος Ευταξίας υπήρξε ένας μετριοπαθής πολιτικός σε μια εποχή ακροτήτων και μεγάλης πολιτικής οξύτητας. Ήταν οπαδός του νοικοκυρέματος του κράτους του εξορθολογισμού των λειτουργιών του και εχθρός της σπατάλης του δημόσιου χρήματος που δυστυχώς αποτελεί διαχρονική πληγή του Ελληνικού κράτους από την ίδρυση του. Κατά την γνώμη μου, το παράδειγμα του οφείλει να αποτελεί υπόδειγμα για τους σημερινούς και μελλοντικούς πολιτικούς, αν θέλουμε κάποτε ν μπει μια τάξη στα δημόσια οικονομικά μας... 

Στο συγγραφικό έργο του Αθανάσιου Ευταξία περιλαμβάνονται τα βιβλία:

Το έργον του Ελληνισμού εν Μακεδονία (1880)
Τα Οικονομικά της Ελλάδος (1893)
Η Ελλάς εν χρεωκοπία (1894)
Η Ελλάς εν τω μεταιχμίω ζωής και θανάτου (1898)
Μεταρρύθμισις και ανόρθωσις (1899)
Το εκκλησιαστικόν ζήτημα της Κύπρου (1901)
Περί εκκλησιαστικής μουσικής (1902)
Η γεωργική εκπαίδευσις (1902)
Προσοχή εις το Άγιον Όρος (1906)
Η διαβάθμισις της γενικής παιδείας και η μέση εκπαίδευσις εν Ελλάδι (1907)
Η εθνική μας μουσική (1907)
Η αναθεώρησις του Συντάγματος (1911)

Σημειώσεις

1. Η επιτροπή Ευταξία κατέθεσε λεπτομερές υπόμνημα με 20 σημεία για την περικοπή της σπατάλης του δημόσιου χρήματος και την εξοικονόμηση πόρων. Οι προτάσεις αυτές αποδεικνύουν ότι υφίσταται η συνέχεια  του κράτους από το 1924 ως σήμερα τουλάχιστον όσον αφορά την σπατάλη…. (εφημερίδα Μακεδονία, φύλλο 4ης Σεπτεμβρίου 1924, σελ 4)
2. Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, φύλλο 19ης Ιουνίου 1924, σελ 1
3. Μαρκεζίνης, τόμος 3 σελ 39
4. Εκλέχθηκαν ο Θαλής Τσιριμώκος αντί του Ιωάννη Τσιριμώκου, Ο Ρούσος Κούνδουρος αντί του Ιωσήφ, Ο Βασίλειος Κανακάρης Ρούφος αντί του Λουκά 
4. Ουσιαστικά η νέα συμφωνία δημιουργούσε ένα μικρό σερβικό λιμάνι εντός του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, αλλά καθιέρωνε και μια ευρεία Σερβική εμπορική ζώνη διακίνησης των προϊόντων της (συμπεριλαμβανομένων και υλικού πολέμου) υπό διεθνή έλεγχο με Σερβική συμμετοχή (Αρετή Τούντα –Φεργάδη, σελ 230)
5. Σύμφωνα με τον Πάγκαλο η Ελληνική πλευρά με τις συμβάσεις αυτές αποκτούσε διευκολύνσεις στις μετακινήσεις των Ελληνικών προϊόντων μέσω της σιδηροδρομικής γραμμής που περνούσε από την Σερβία (Αρχείο Θ. Πάγκαλου, τόμος Β΄ σελ 153)
6. Αρχείο Θ. Πάγκαλου, τόμος Β΄ σελ 151. Η λογική της Παγκαλικής εξωτερικής πολιτικής άλλωστε ήταν συμμαχία με Αλβανία και Σερβία, τιμωρία της Βουλγαρίας και επανάληψη του πολέμου στην Ανατολική Θράκη με την βοήθεια της Αγγλίας και της Ιταλίας που είχαν εκείνη την εποχή σοβαρές προστριβές με την Κεμαλική Τουρκία. 
7. Όπως ο γενικός διευθυντής του υπουργείου Εξωτερικών Τσαμαδός

Κυριακή 19 Ιουνίου 2016

ΤΟΤΕ ΠΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΗΤΑΝ ΣΕΒΑΣΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ !

   
     ΣΤΟ  ΠΑΡΑΚΑΤΩ  ΒΙΝΤΕΟ  ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ  ΤΙΣ  ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ  ΤΟΥ  ΒΑΣΙΛΕΩΣ  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Β' .

        - ΠΑΡΑΚΑΘΙΣΕ  ΣΕ  ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΗ  ΜΕ ΤΟΥΣ  ΙΚΑΡΟΥΣ  ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ  ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ (ΕΙΔΑΤΕ ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΕΤΟΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ?)

     - ΑΚΟΥΣΕ  ΤΑ  ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ  ΤΩΝ  ΚΟΙΝΟΤΑΡΧΩΝ ΤΗΣ  ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ! ΚΟΙΝΟΤΑΡΧΩΝ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.....! ΕΙΔΑΤΕ  ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΡΟΕΔΡΟ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ  ΤΩΡΑ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΑ ΕΚΤΙΜΑ  ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ  ΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟ ? ΔΕΝ  ΝΟΜΙΖΩ ....!  


Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΒΑΛΚΑΝΑ ΣΤΙΣ ΕΝΑΕΡΙΕΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ !

Αποτέλεσμα εικόνας για γεωργιος β
Η Α.Μ. Βασιλευς Γεωργιος Β' και ο Ιωαννης  Μεταξας

 Ο πρώτος Έλληνας καμικάζι… ήταν ο Σμηνίας Γρηγόρης Βαλκανάς!

Ο Γρηγόρης Βαλκανάς γεννήθηκε το 1916 στους Χράνους Αρκαδίας, τον Αύγουστο του 1936 κατατάχθηκε στη Σχολή Αεροπορίας (Τμήμα Υπαξιωματικών ) και αποφοίτησε τον Σεπτέμβριο του 1938 με τον βαθμό του Σμηνία και ειδικότητα Χειριστή.

 Ο πόλεμος τον βρήκε να υπηρετεί στην 23η Μ.Δ.(Μοιρα Διώξεως) με έδρα την Λάρισα.

 Στις 18 Νοεμβρίου 1940, κατά την εκτέλεση διατεταγμένης αποστολής περιπολίας με α/φ P.Z.L. της Μοίρας Διώξεως, ενεπλάκη σε αερομαχία με ιταλικά αεροπλάνα διώξεως στην περιοχή Ιβάν Αλβανίας, Β.Α της Κορυτσάς.

 Ως γνωστόν η Πολεμική μας Αεροπορία συνολικά διέθετε τότε 78 περίπου επιχειρησιακά, ετοιμοπόλεμα να αντιμετωπίσουν περίπου 468 και πλέον α/φ της Ιταλικής Regia aeronautica.

Η μεγάλη αυτή διαφορά και η υπεροχή σε μέσα σμίκρυνε και αντιστάθμιζε ο ηρωισμός, η αυταπάρνηση και η αυτοθυσία των Ελλήνων Αεροπόρων.

Ο Σμηνίας Γρηγόρης Βαλκανάς συμμετείχε σε Αερομαχία στην οποία ενεπλάκησαν πέντε ελληνικά P.Z.L. των 22 Μ.Δ. και 23 Μ.Δ. με ιταλικά καταδιωκτικά και βομβαρδιστικά αεροπλάνα, όπου όταν εξηντλήθησαν τα πυρομαχικά του, εξετέλεσε επίθεση αυτοκτονίας…..

Δανείζομαι από τον Τρίτο Τόμο της Ιστορίας της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας Εκδ. 1990. Σχετική αναφορά στον Ηρωικό θάνατο του Γρηγόρη Βαλκανά.

''Χειριστής ενός από τα ελληνικά P.Z.L.ήταν ο Σμηνίας Βαλκανάς Γρηγόριος, ο μόνος από τους χειριστές της 23ης Μοίρας που δεν είχε ακόμα στο ενεργητικό του κατάρριψη εχθρικού αεροσκάφους.

Την αερομαχία πάνω από τη Μόροβα τη θεώρησε σαν την ευκαιρία που ζητούσε και που δεν του είχε παρουσιαστεί ως τότε.

Όταν, μετά από συνεχή ανταλλαγή πυρών, εξαντλήθηκαν όλα τα πυρομαχικά του, χωρίς ακόμα να έχει πετύχει τον αντικειμενικό σκοπό του, αποφασισμένος να μην επιστρέψει άπρακτος στη βάση του, έκανε επίθεση αυτοκτονίας, πέφτοντας με το αεροσκάφος του πάνω σε ένα ιταλικό καταδιωκτικό.

Η σύγκρουση ήταν μοιραία.

Τα δύο αεροπλάνα έπεσαν φλεγόμενα στο έδαφος και τα πληρώματα τους απανθρακώθηκαν ''.

Ομως, η ηρωική αυτή πράξη αυτοθυσίας του” Σμηνία Γρηγόρη Βαλκανά είναι σχεδόν άγνωστη στην αεροπορική μας οικογένεια και στο ευρύτερο ελληνικό κοινό.

Ποτέ σε κανένα κείμενο ( με εξαίρεση την ιστορία της Πολεμική Αεροπορία έκδοση ΓΕΑ), ιστορικό πολυσέλιδο ή έκθεση για τα γεγονότα του ’40, δεν έχει αναφερθεί η αυτοθυσία-αυτοκτονία του Γρηγόρη Βαλκανά .

Ο ήρωας Σμηνίας Γρηγόρης Βαλκανάς (και όχι μόνο αυτός), ο Έλληνας πρόγονος των Καμικάζι, αυτός που φρουρώντας τις εναέριες Θερμοπύλες θυσίασε ό,τι πολυτιμότερο είχε, τη ζωή του, για να κρατήσει ελεύθερους -μαζί με τους συμπολεμιστές του -τους ελληνικούς ουρανούς, παραμένει άγνωστος μαζί με το ανεπανάληπτο μέχρι σήμερα κατόρθωμά του.

Σήμερα που τα πάντα έχουν ισοπεδωθεί, και οι ηθικές αξίες είναι είδος προς εξαφάνιση, από καιρό εις καιρό είναι αναγκαία η επίκληση “Ηρώων” όπως του Βαλκανά, από το πάνθεο των Ηρώων της Πολεμική Αεροπορία για παραδειγματισμό των νέων μας.

Να γιατί ο πόλεμος το ’40 ήταν “ξεχωριστός”.

Σημ. Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα άρθρου του κ.Γιώργου Ορφανάκη, Σμηνάρχου ε.α.


Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

Ο Άρης Βελουχιώτης Καταστρέφει το Ιστορικό Βαλτέτσι – 15/6/1944

ΤΟ  ΝΑ  ΕΙΣΑΙ  ΒΑΣΙΛΟΦΡΟΝΑΣ  ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΥΝΔΥΝΟ !

Το Βαλτέτσι, το ιστορικό κεφαλοχώρι 12 χιλιόμετρα δυτικά της Τρίπολης, φτιαγμένο από φάρα Βορειο-Ηπειρωτών από το Βαλτέτσι της Χειμάρας, έγινε ξακουστό από την περίτρανη νίκη των Ελλήνων επι Τούρκων και Αλβανών στις 12 Μαϊου 1821, κατοικείτο τότε από 1500 περίπου ψυχές αποκλειστικά κτηνοτροφων με πάνω από 30.000 αιγοπρόβατα στην κατοχή τους.

Με κατοίκους κατά παράδοση συντηρητικούς και βασιλόφρονες, αλλά και με το 95% να λείπουν από τον Σεπτέμβριο του 1943 μέχρι τον Απρίλιο του 1944 με τα κοπάδια τους στα «χειμαδιά» στην Αργολίδα και τη Λακωνία, το ΕΑΜ άργησε να κάνει την εμφάνισή του στο χωριό, και όταν πιά ήταν σε όλους γνωστή η σχέση με το ΚΚΕ.
Τελικά, τον Μάρτιο του 1944 έφθασαν στο χωριό απεσταλμένοι του ΕΑΜ και υποχρέωσαν τους λίγους παρόντες κατοίκους να «στήσουν» οργάνωση του ΕΑΜ, αλλά υπό την επιτήρηση δύο ξένων, ενός δικηγόρου και ενός δάσκαλου, οι οποίοι έγιναν τα ντε φάκτο αφεντικά του χωριού. Σε λίγο έφθασαν όλοι οι κάτοικοι με τα κοπάδια τους, και έπρεπε να προσαρμοσθούν στην διοίκηση του ΕΑΜ. Για τα τυροκομιά τους χρειάζονταν αλάτι και να επισκέτονται ελεύθερα την Τρίπολη να το προμηθεύονται και να πωλούν τα προϊόντα τους.

Εκεί επήλθε η πρώτη σύγκρουση! Το ΕΑΜ στη Κατοχή είχε επιβάλει μονοπώλιο στη διακίνηση του αλατιού, και απόλυτο έλεγχο στη μετακίνηση των κατοίκων. Στην περίπτωση του Βαλτετσίου απαγόρευσαν κάθε επίσκεψη στην Τρίπολη. Δυό γυναίκες που παράκουσαν «δικάστηκαν» σε θάνατο από τους δυό τοποτηρητές του ΕΑΜ, αλλά με την επέμβαση ανδρών του χωριού η εκτέλεση της ποινής δεν έγινε αλλά και οι ίδιοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Βαλτέτσι. Οι άνδρες του χωριού πιστεύοντας ότι έτσι θα μπορέσουν να αποφύγουν την αναμενόμενη τιμωρία, κατέφυγαν στην Τρίπολη και ζήτησαν όπλα από τον συνταγματάρχη Παπαδόγκονα που είχε οργανώσει εκεί τον Μάϊο του 1944 Τάγμα Ασφαλείας (ΤΑ).

Η συνέχεια από το έργο μου «Ματωμένες Μνήμες 1940-45»: «..Στό τέλος Μαΐου τοῦ 1944, τό Βαλτέτσι εἶχε 200 περίπου ὁπλισμένους κατοίκους, ὁπλίτες τοῦ ΤΑ τῆς Τρίπολης. Στίς ἀρχές Ἰουνίου, 150 ἀπ'αὐτούς ἔφυγαν γιά τήν Τρίπολη, κατ'ἐντολή τῆς διοίκησης τοῦ Τάγματος, γιά νά συμμετάσχουν σέ ἐπιχείρηση κατά τοῦ ΕΛΑΣ στόν Πάρνωνα. Τότε, στίς 15 Ἰουνίου, ἦταν πού ὁ Κλάρας(Βελουχιωτης) ἔστειλε ἐναντίον τῶν 44 ὁπλιτῶν πού εἶχαν παραμείνει πίσω στό Βαλτέτσι δύναμη τουλάχιστον 1.200 ἀνταρτῶν τοῦ ΕΛΑΣ.

Οἱ ἀντάρτες κατέλαβαν εὔκολα τό Βαλτέτσι, παρά τό ὅτι εἶχαν 22 ἀντάρτες νεκρούς, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τόν λοχαγό Γιάννη Πατεράκη ἀπό τήν Κρήτη, καί ἀρκετές δεκάδες τραυματίες. Γιά τούς Βαλτετσιῶτες, τά θύματα τῆς μάχης καί τῆς σφαγῆς πού ἀκολούθησε ξεπέρασαν τά 150*, περιλαμβανομένων σ'αὐτά καί 21 γυναικῶν. Οἱ ἀντάρτες ἔκαψαν τά σπίτια τοῦ χωριοῦ, λεηλάτησαν τίς περιουσίες του, παίρνοντας καί πάνω ἀπό 300 μεγάλα ζῶα τοῦ χωριοῦ φορτωμένα μέ τό βιός τῶν κατοίκων. Τέλος, ἔκλεψαν τουλάχιστον 15,000 αἰγοπρόβατα. Οἱ ΕΛΑΣίτες καί τά μέλη τοῦ ΕΑΜ ἀπό τά γύρω χωριά πῆγαν στό Βαλτέτσι καί θέρισαν ἀκόμη καί τά σπαρτά ἀπό τά χωράφια τους, καί φυσικά πῆραν τόν καρπό ! Αὐτή εἶναι μιά ἄλλη πτυχή τῆς Ἀντίστασης τοῦ ΕΛΑΣ στήν Πελοπόννησο.Το ολοκληρωτικό πλιάτσικο** της περιουσίας των «αντιδραστικών»!

Ὅλους τούς “ἀντιδραστικούς” κατοίκους τοῦ Βαλτετσίου πού δέν ἐκτέλεσαν ἐπί τόπου, τούς ἔσυραν ὅμηρους σέ μιά πορεία θανάτου. Στό χωριό Βάγγου, στό προαύλιο τοῦ σχολείου, τούς κρατούμενους τούς κακοποίησαν οἱ ντόπιοι Βαγγαίοι πολιτοφύλακες τοῦ ΕΑΜ. Στά χωριά Καράτουλα, Παύλια, Σύρνα, κ.λπ. ἀπ'ὅπου πέρασαν στή συνέχεια, μέχρι νά φθάσουν στή Στεμνίτσα, οἱ κάτοικοί τους, πού εἶχαν συγκεντρωθεῖ μέ τή βία ἀπό τό ΕΑΜ περιορίστηκαν σέ βρισιές καί ἀποδοκιμασίες. Στή Στεμνίτσα ἔστησαν ἀνταρτοδικεῖο μέ ψευδεῖς κατηγορίες καί μάρτυρες, “καταδίκασαν” 14 Βαλτετσιώτες σέ θάνατο, καί τούς ἐκτέλεσαν. Τρεῖς τούς ἔστειλαν στή Δημητσάνα, νά δικαστοῦν ἐκ νέου παρουσία τοῦ ίδιου του Θανάση Κλάρα, πρίν τήν ἐκεῖ ἐκτέλεσή τους. Χειρότερη ἀκόμη τύχη εἶχαν 19 τούς ὁποίους ὁδήγησαν δεμένους στήν Κορινθία, στό Μοναστήρι τοῦ Φενεοῦ, μετά ἀπό πορεία πέντε ἡμερῶν. Ἐκεῖ οἱ 19 βρῆκαν φρικτό θάνατο. Τούς ἔσφαξαν στό χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ καί τούς πέταξαν στό βάραθρο.
Μεταξύ τῶν 19 ἦταν καί ἡ ἔγκυος Βασιλική Γ. Στάϊκου μέ τά 4 κορίτσια της, ἡλικίας ἀπό 11 ἕως 17 ἐτῶν, ἡ ὁποία ἔφερε στόν κόσμο καί ἕνα μωρό τίς λίγες ἡμέρες πού ἦταν φυλακισμένη στό μοναστήρι τοῦ Φενεοῦ. Τό μωρό τό δολοφόνησαν*** οἱ φρουροί ἀντάρτες ἀμέσως μετά τή γέννησή του, μόλις ἄκουσαν τά πρῶτα κλάμματά του.

Το Βαλτέτσι δεν συνήλθε ποτέ από αυτήν την καταστροφή. Σήμερα είναι ερειπωμένο και σχεδόν ακατοίκητο!

(*) Κάποιες πηγές περιορίζουν τους νεκρούς σε 92. Εξ αυτών οι 44 σκοτώθηκαν στη διάρκεια της μάχης και οι 48 μετά.

(**)Ὁ Γ. Κριμπᾶς στό βιβλίο του, “ΠΕΡΔΙΚΑΣ”, σελ. 172, γράφει, σύμφωνα μέ τήν περιγραφή τοῦ ἀδελφοῦ του Πέρδικα, Ἠλία Γιαννακούρα: “...-Ὁ Ἄρης ὁ Βελουχιώτης εἶχε καταστρέψει ἀπό τό Μάη τό Βαλτέτσι. (σ.σ. τό ἀληθές εἶναι ἡ 15/6/44). -Γιατί; -Εἶχε γερμανική φρουρά καί πολλούς ντόπιους ταγματασφαλίτες ἐγκατεστημένους μόνιμα ἐκεῖ. - Κάτι θυμᾶμαι κι ἐγώ. Ἤμουνα παλιόπαιδο καί φέρανε στό χωριό μου κάμποσα παλιογάϊδουρα καί τά μοιράσανε, σέ ὅσους δέν εἴχανε. - Δέν ἀφήσανε τίποτα. Μόνο τά σπαρτά μείνανε. Μείνανε καί ἔπρεπε νά θεριστοῦνε. Τόν καρπό θά τόν ἔπαιρνε ὁ ΕΛΑΣ. [...] Ἀγγαρέψανε καμμιά διακοσαριά μουλάρια, γιά νά σηκώσουνε τά γεννήματα.” Ὁ Κριμπᾶς (καί ὁ ἀφηγητής) κάνουν λάθος. Στό Βαλτέτσι δέν ὑπῆρχε Γερμανική φρουρά. Κατά τά ἄλλα, ὁ συγγραφέας καί ὁ ἀφηγητής Ἠλίας Γιαννακούρας δέν δείχνουν τήν παραμικρή κατανόηση ἤ συμπάθεια γιά τήν καταστροφή πού βρῆκε, τούς φτωχούς ἀλλά περήφανους κατοίκους τοῦ ἱστορικοῦ Βαλτετσίου.


Κυριακή 12 Ιουνίου 2016

Τα θύματα της θηριωδίας των Μουσουλμάνων της Θεσπρωτίας

μιά  ιδέα  του κ. ιωαννη μπουγα,καθηγητου πανεπιστημιου στον Καναδά

1943: Τμήμα τσάμηδων επιθεωρείται από Γερμανό αξιωματικό.

Το κείμενο προέρχεται από την εφημερίδα «Επαναστάτης», της 24ης Μαρτίου 1944 και αναφέρεται στα θύματα των Μουσουλμάνων Τσάμηδων στην Παραμυθιά τον Σεπτέμβριο του 1943.



Την 29ην Σεπτεμβρίου του 1943 συνελήφθησαν παρά των Μουσουλμάνων Παραμυθιάς, πρωτοστατούντων των μπέηδων Νουρή Ντίνου, Μαζάρ Ντίνου και Ρετζέπ Ντίνου τεσσαράκοντα εννέα (49) πρόκριτοι της Επαρχίας Παραμυθίας και εξετελέσθησαν ομαδικώς, ως συννενοούμενοι και υποθάλπτοντες τας Εθνικάς Οργανώσεις Ελλήνων Ανταρτών.

Στην αρχή διεδόθη ότι οι συλληφθέντες θα εκρατούντο ως όμηροι και θα απεστέλλοντο εις Ιωάννινα και αι οικογένειαί των φρόντισαν και τους εφοδίασαν με χρήματα, τρόφιμα και διάφορα άλλα είδη.

Αντί ν΄αποσταλούν όμως εις Ιωάννινα μετεφέρθησαν ολίγον έξω της πόλεως παρά το παρεκκλήσιον Άγιος Γεώργιος (Παραμυθιάς) όπου και εξετελέσθησαν παρά Γερμανών και Μουσουλμάνων, αφού τους έβαλαν πρώτα και έσκαψαν μόνοι των τους τάφους των!

Την θλιβεράν τύχην των οι δυστυχείς εγνώριζον από το προηγούμενο βράδυ της εκτελέσεως. Την είχεν εκμυστηρευθεί ένας Γερμανός υπαξιωματικός στον κρατούμενον ιατρόν Ελευθέριον Βαλασκάκην, μη τυχόν μπορούσαν να διαθέσουν κανένα μέσον διά την απαλλαγήν των.

Οι δυστυχείς όμως γνωρίζοντες καλά που οφείλετο η σύλληψίς των το πήραν απόφαση ότι δεν είχαν πλέον ελπίδα σωτηρίας. Ο Έγδαρ Πόε γράφει κάπου: «Τίποτε δεν ομοιάζει με ένα μαύρον διάδρομον όσο ένας μαύρος διάδρομος». Έτσι «τίποτε άλλο δεν ομοιάζει με την τραγωδία των 49 μελλοθάνατων εκείνο το βράδυ όσο η τραγωδία των θυμάτων αυτών της Μουσουλμανικής θηριωδίας και αναλγησίας».

Ο συγκρατούμενος και συνεκτελεσθείς ιερεύς Ευάγγελος Τσαμάτος, ο λεβεντοπαπάς αυτός της Παραμυθιάς, άρχισε την «Μεγάλην Αγρυπνίαν» και το πρωί έψαλλαν οι ίδιοι την Νεκρώσιμον Ακολουθία τους.

Ήταν κάτι το απερίγραπτο και κάτι το εξαιρετικά συγκινητικό οι ώρες εκείνες της αγωνίας τους, οι αγωνιώδεις εκείνες ώρες, που προηγούνται μιας εκτελέσεως. «Όποιος αποτολμά να περιγράψη τέτοιες στιγμές λέγει ο Αντρέγιεφ στους «Εφτά κρεμασμένους του» διαπράττει ιεροσυλία».

Κατά την ώρα της εκτελέσεως τους ωμίλησεν ο συγκρατούμενος και συνετελεσθείς Εμμανουήλ Γκοτζαρέλης, Διευθυντής της Αγροτικής Τραπέζης και Πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικού Αγώνος της Παραμυθιάς και πέφτοντας κάτω από τις δολοφονικές σφαίρες των εκτελεστών τους ζητωκραύγασαν όλοι για τη «Μεγάλη Ελλάδα», που γι΄αυτήν έχυναν το αγνό Ελληνικό αίμα τους.

Μετά την εκτέλεση οι Μουσουλμάνοι τους εσύλησαν, τους πήραν τα χρήματα και λοιπά είδη που είχαν, τους έβγαλαν τα ρούχα τους και τα παπούτσια τους και τους έρριξαν στην τάφρο, που οι ίδιοι είχαν ανοίξει.

Αυτοί είναι οι «αδελφοί» και «σύμμαχοι» των Εαμιτών. Οι τεσσαράκοντα εννέα (49) εκτελεσθέντες πρόκριτοι της Παραμυθιάς είναι οι κάτωθι:

    Ιερεύς Ευάγγελος Τσαμάτος, αρχιερατικός επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Παραμυθιάς.
    Εμμανουήλ Γκοτζαρέλης, διευθυντής της Αγροτικής Τραπέζης Παραμυθιάς και Πρόεδρος του Εθνικού Αγώνος Παραμυθιάς.
    Ελευθέριος Βαλασκάκης, ιατρός, διευθυντής του Υγειονομικού Κέντρου Νομού Θεσπρωτίας.
    Απόστολος Χρυσοχόου, συνταξιούχος Σχολάρχης και Γραμματεύς της Ιεράς Μητροπόλεως Παραμυθιάς.
    Αθανάσιος Ρίγγας, έμπορος.
    Ευάγγελος Νάστος, έμπορος.
    Κωνσταντίνος Σιωμόπουλος, Γυμνασιάρχης.
    Νίκος Γιαννάκης, καθηγητής.
    Κωνσταντίνος Κατσούλης, διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου.
    Ευθύμιος Ευαγγέλου, επιχειρηματίας.
    Νίκος Μπάρμπας, έμπορος υφασμάτων.
    Σπυρίδων Νικολάου Μπάρμπας, μαθητής του Γυμανσίου.
    Κωνσταντίνος Κουρσούμης, επιχειρηματίας.
    Βασίλειος Παπαθανασίου, πρόεδρος των επιστράτων Παραμυθιάς.
    Περικλής Κακούρης, δημοδιδάσκαλος του Δημοτικού Σχολείου Παραμυθιάς και λογοτέχνης.
    Ιωάννης Μπαζάκος, δημοδιδάσκαλος.
    Ανδρέας Στρουγγάρης, έμπορος.
    Κωνσταντίνος Ιωάννου Κωσταγιάννης, επιχειρηματίας.
    Παναγιώτης Ιωάννου Κωσταγιάννης, τελειόφοιτος Γυμνασίου.
    Γεώργιος Σιαμάς, υπάλληλος του Γραφείου Τ.Τ.Τ. Παραμυθιάς.
    Γεώργιος Πάσχος, έμπορος, αντιπρόεδρος της Κοινότητος Παραμυθιάς.
    Αθανάσιος Ράφτης, έμπορος.
    Ιωάννης Μητσιώνης, πρόεδρος του Συλλόγου Πολυτέκνων του Νομού Θεσπρωτίας.
    Θεοφίλης Φείδης εκ Σαγιάδος, λογιστής της Γεωργικής Υπηρεσίας.
    Ανδρέας Παρέτης, χρυσοχόος.
    Κωνσταντίνος Τζώης, χαρτοπώλης.
    Νίκος Αποστολίδης, υποδηματοποιός.
    Νικόλαος Τσαμάτος, εμπορορράπτης εν Ηγουμενίτση, υιός του προαναφερθέντος αρχιερατικού επιτρόπου της Ιεράς Μητροπόλεως Παραμυθιάς.
     Γεώργιος Τσούλας, Γραμματεύς της Κοινότητος Παραμυθιάς.
    Κωνσταντίνος Τσούλας, επιχειρηματίας.
    Θεόδωρος Τσούλας, υποδηματοποιός.
    Κωνσταντίνος Αληγιάννης, έμπορος.
    Σωτήριος Κ. Αληγιάννης, έμπορος, πατήρ και υιός.
    Δημήτριος Αληγιάννης, έμπορος.
    Ιωάννης Δημητ. Αληγιάννης, έμπορος, πατήρ και υιός.
    Νικόλαος Μάνος, έμπορος.
    Γεώργιος Μαρέτας, επιχειρηματίας.
    Σπυρίδων Μήτσιος, εστιάτωρ.
    Δημήτριος Κλήμης, επιχειρηματίας.
    Γεώργιος Μουσελίμης, ράπτης.
    Θωμάς Φάτσιος, κτηματίας.
    Σταύρος Μουσελίμης.
    Κωνσταντίνος Ζιάγκος.
    Κωνσταντίνος Σπανός.
    Ηρακλής Σπανός.
    Χαράλαμπος Δρίμψιας.
    Λεωνίδας Πάσχος.
    Πάκος Πάκος.
    Κωνσταντίνος Μήτσης.



Ηθικοί αυτουργοί:

     Χασάν Αβδονλά.
    Νουρής Ντίνος.
    Μαζάρ Ντίνος.
    Ρετζέπ Ντίνος.
    Ομέρ Μουράτ.
    Σαλή Χαφούζ.
    Ρεφή Μπέης.
    Μεχμέτ Φουάτ Πρόνιος.
    Ζέκιος Ζεκήρ Γιαγιάς.
    Κιάζος Μουλετσίνης κλπ.

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

Ο ΑΤΥΧΗΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ 1897.

Αποτέλεσμα εικόνας για GEVRGIOW A
Ο "ατυχής" Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 
 γράφει ο Κωνσταντίνος Λινάρδος 

   ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ  A.P.

- Ο Διαδοχος  Κωνσταντίνος  ειχε  αναλαβει  την  αρχηγια  του  στρατου  ενα μηνα πριν αρχισει  ο  πολεμος. 
- Οι  ανωτεροι  και ανωτατοι αξιωματικοι  δεν  υπακουσαν  στις εντολες του  πολλες  φορες.
- Οι υπουργοί απο την Αθηνα επενεβαιναν  στην διεξαγωγη των επιχειρήσεων παρακαμπτοντας τον διαδοχο-αρχιστράτηγο  και συνομιλωντας  με τους διοικητες απευθειας !
- Ο διαδοχος - αρχιστρατηγος  ζητησε αντικατασταση  πολλων  ανικανων αξιωματικων , αλλα η κυβερνηση αρνηθηκε .

 Πρόλογος

     Η είσοδος του 1897 έβρισκε την Ελλάδα σε εθνικιστικό αναβρασμό. Τα αιτήματα των Κρητικών για περισσότερα δικαιώματα , αντιμετωπίζονταν με σκληρότητα από την Οθωμανική κυβέρνηση , που δεν θα διστάσει να υποκινήσει ακόμη και σφαγές άμαχου πληθυσμού στις μεγάλες πόλεις του νησιού και ιδιαίτερα στα Χανιά. Ο ερεθισμός στην κοινή γνώμη ήταν μεγάλος και ενισχυόταν ακόμη περισσότερο από την αντιπολίτευση και την Εθνική εταιρεία που απειλούσαν Κυβέρνηση και Βασιλιά αν δεν στεκόντουσαν στο ύψος των περιστάσεων… Η πολιτειακή ηγεσία γνώριζε ότι μια πολεμική σύγκρουση με την Οθωμανική αυτοκρατορία θα ήταν καταστροφική για τη χώρα , δεν είχε όμως το σθένος να αντισταθεί στη δημαγωγία και στις κραυγές.  Έτσι αφέθηκαν να παρασυρθούν από τις δημοκοπικές φωνές , ελπίζοντας όπως και στο παρελθόν σε παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων που σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούσαν διατάραξη του status quo.
Μάλιστα λίγους μήνες μετά τον πόλεμο ο τότε διάδοχος και αρχιστράτηγος του ελληνικού στρατού στον πόλεμο,  Κωνσταντίνος θα αποκαλύψει σε συνέντευξη ότι τελικά δεν πίστευε ότι θα γινόταν πόλεμος…                                                                  
   << Δεν έχω ούτε εντροπήν ούτε ενδοιασμόν να σας πω ότι , όταν μετέβην εις την Θεσσαλίαν , δεν επίστευα ότι θα επολεμούσαμεν πράγματι  >>.                 
           (Εκδοτική Αθηνών , Τόμος ΙΔ` 1881-1913, Σελ. 402).
Η στρατιωτική σύγκριση των δύο Χωρών

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ Α.Μ. ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Β'

«Ούτε εγώ ούτε ο γιος μου θέλει να κατακτήσει την πολιτική. Δε νομίζω ότι αρμόζει, δεν είμαστε πολιτικάντηδες, δε ξέρουμε αυτή τη δουλειά», είπε για το αν ο ίδιος ή ο γιος του Νικόλαος ετοιμάζει κάποιο κόμμα ή πρόκειται να συμμετάσχει σε κάποιο. «Έχω την εντύπωση ότι η Ελλάς έχει πάρα πολλούς πολιτικούς, μάλιστα θα έλεγα ότι σχεδόν έχουν μπουχτίσει από πολιτικούς, τι θέλουν άλλο παραπάνω, να κάνουν τι;», πρόσθεσε.
Σε ερώτηση για το αν υπάρχει πρόταση στον γιο του να ενταχθεί σε κάποιο κόμμα απάντησε: «Α δε ξέρω μπορείτε να ρωτήσετε». Για το αν έχει λήξει το σενάριο της παλινόρθωσης απάντησε: «Δεν υπάρχει τέλος και δεν υπάρχει αρχή. Εγώ βλέπω την όλη υπόθεση αυτή να εξελίσσεται στα χέρια του ελληνικού λαού. Αυτοί αποφασίζουν τι θέλουν, αυτοί αποφάσισαν 2 φορές αν θυμάμαι καλά, να επαναφέρουν τη βασιλεία αφού είχε φύγει. Τώρα αν τη θέλουν πάλι δικό τους δικαίωμα είναι» ενώ σε άλλο σημείο ανέφερε σχετικά: «Δε θα κουνήσω το δάχτυλό μου για να πάρω τη βασιλεία πίσω, θα το κάνουν οι Έλληνες, εγώ δε θα το κάνω».
Για το ότι αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να γύριζε ως μονάρχης απάντησε ότι «εγώ δε θα επιδιώξω αυτό. Δε πρόκειται να το κάνω, δηλαδή δε βλέπω ότι θα γίνει αξία στο λαό. Εάν γίνει μόνο του τότε θα το δεχθώ. Αλλά ποιος είναι ο μηχανισμός να κάνει κάτι τέτοιο, δεν υπάρχει».
Για το αν διατηρεί τις επαφές με τον πολιτικό κόσμο σημείωσε ότι «άμα το θέλουν πολύ ευχαρίστως, αλλά ξέρετε είναι πάρα πολύ δύσκολο ο Βασιλεύς να αποφασίζει να κάνει, πρέπει να είναι το όλο σύστημα να δουλεύει με τον ίδιο τρόπο. Όπως είναι στα Σκανδιναβικά κράτη, ο Βασιλεύς».
Για το αν θα αναλάμβανε κάποιον άλλο ρόλο, όπως του πρεσβευτή όπως πρότεινε ο Γιώργος Καρατζαφέρης απάντησε: «Γιατί να μπούμε σε μια κουβέντα που λένε οι Εγγλέζοι If, όλα If; Mπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Αποκλείεται. Λοιπόν γιατί να το συζητήσουμε. Δεύτερον, εγώ δεν είμαι ο πρώην βασιλεύς Κωνσταντίνος, είμαι ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος, τελεία και παύλα. Αυτό δεν αλλάζει με το τίποτα, είμαι ο πρώην ή τέως ή ό,τι προτιμάτε, Βασιλεύς της Ελλάδος ναι, αλλά το ότι είμαι ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Λοιπόν είτε ο Καρατζαφέρης το λέει έτσι ή κατά λάθος του ξεφεύγει δεν ξέρω. Πάντως εγώ δεν πρόκειται να κάνω καμία κίνηση να πάρω το..»
Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος είπε για την απόφασή του να επιστρέψει στην Ελλάδα, ότι «ήθελα πάντοτε να γυρίσω στην Ελλάδα, τώρα έτυχε να είναι δύσκολες περίοδοι, απεναντίας αισθανόμουν ότι μπορούσα να βοηθήσω όσο μπορώ εδώ πέρα» και σημείωσε ποτέ στην Ελλάδα δεν αισθανόταν persona non grata.
Σε ερώτηση για το αν γύριζε τον χρόνο πίσω θα επέλεγε να μην οδηγηθεί σε σύγκρουση με τον Παπανδρέου απάντησε ότι «εάν είχα ευκαιρία πολλά πράγματα που έκανα τότε θα τα έκανα σήμερα αλλά θα τα έκανα με μεγαλύτερη προσοχή» ενώ σε ερώτηση για το αν θα όρκιζε και πάλι την κυβέρνηση της χούντας είπε: «Οπωσδήποτε θα την όρκιζα, οπωσδήποτε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, διότι μη ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε στο άγνωστο και όταν λέω άγνωστο εννοώ ότι κανένας δεν είχε εξουσία εκείνη τη στιγμή, ο μόνος που είχε εξουσία εάν ήθελε να την ασκήσει ήμουν εγώ, αλλά και ποιος με άκουγε εκείνη τη στιγμή, ήταν πολύ περίεργη η κατάσταση, αλλά θα την όρκιζα την κυβέρνηση».
Στην ερώτηση, γιατί έφυγε μετά το αποτυχημένο αντιπραξικόπημα, αντικίνημα αντί να δώσει μάχη κατά της Χούντας είπε ότι «εκείνη την εποχή εγώ σκεφτόμουν ότι έπρεπε να γίνει όλο αυτό το πράγμα χωρίς να χυθεί αίμα».
Στην ερώτηση για το αν έχει ψηφίσει τα τελευταία χρόνια, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος είπε: «Όχι ποτέ, δεν έχω ψηφίσει ποτέ μου. Κοιτάξτε να δείτε εγώ μεγάλωσα με το ενδεχόμενο ότι μια μέρα θα διαδεχθώ τον πατέρα μου οπότε δε με άφησαν ούτε και ήθελα να έχω αυτή την πολυτέλεια, δεν την έχω την ανάγκη αυτή να πάω να ψηφίσω. Τώρα δε που είμαι και, ζούσα στην εξορία δεν έχω και λόγο να ασχοληθώ με αυτό το θέμα, τώρα που είμαι στην Ελλάδα too late».
Για τον Αλέξη Τσίπρα με τον οποίο, όπως αποκάλυψε είχε συναντηθεί τυχαία στο αεροδρόμιο όταν ανέλαβε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, είπε: «Διάβαζε μια εφημερίδα και κατάλαβε ποιος ήμουν και του λέω δε θέλω να σε ενοχλήσω. Λέω τελειώστε τη εφημερίδα σας, εγώ περιμένω τη βαλίτσα και θα φύγω, και τότε κατάλαβε ποιος ήμουν και χαιρετηθήκαμε. Και μου λέει αν μπορώ να σας κάνω μια ερώτηση, τι λένε οι ξένοι για την Ελλάδα. Οι προσπάθειες που κάνει είτε καλές είτε όχι υπάρχουν, δουλεύει σκληρά ο άνθρωπος δεν υπάρχει θέμα για να πετύχει αυτό που θέλει να πετύχει. Τώρα εάν τον αφήσει ο λαός να το κάνει είναι άλλη υπόθεση. Μπορεί και όμως να μην έχουμε εκλογές οπότε θα έχει περισσότερο χρόνο μπροστά του».
Όσο για τη δήλωση που είχε κάνει στους Sunday Times, ότι Έλληνες και Ευρωπαίοι θα πρέπει να του δώσουν μία ευκαιρία και για το αν σωστά ερμηνεύθηκε ως δήλωση στήριξης απάντησε ότι «είναι αδύνατον να πάρεις μία θέση σε έναν άνθρωπο και πόσο μάλλον αν αυτός ο άνθρωπος μόλις έγινε πρωθυπουργός, πρέπει να του δώσεις ευκαιρία, τι θα πεις, να τελειώνουν οι αριστεροί κλπ αυτά είναι σαχλαμάρες. Να δεις τι θα κάνει ο άλλος. Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι προσπάθειες που κάνει είτε καλές είτε όχι υπάρχουν, δουλεύει σκληρά ο άνθρωπος δεν υπάρχει θέμα για να πετύχει αυτό που θέλει να πετύχει».
Τέλος σε ερώτηση για το αν έχει αισθανθεί την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη για τις εξορίες κατά τη βασιλεία του πατέρα του απάντησε: «Δεν αξίζει να ζητήσεις συγνώμη για κάτι το οποίο δε ξέρεις».