ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ - Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΗ ΚΑΝΕΝΑΣ.

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ  ΤΟΝ ΠΕΤΑΞΑΝ ΣΑΝ ΣΤΗΜΕΝΗ ΛΕΜΟΝΟΚΟΥΠΑ ΤΟΝ ΨΕΥΤΟΕΘΝΑΡΧΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ  ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΦΡΙΞΤΕ!

ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Α΄

2/15 Μαΐου 1919: Η αποστολή της ελληνικής μεραρχίας  στη Σμύρνη και το τέλος του οικουμενικού Ελληνισμού.

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ
booksonthesites.blogspot.com

ΗΜΙΠΑΡΑΦΡΩΝ,ΨΕΥΤΟΕΘΝΑΡΧΗΣ,ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ.ΟΛΕΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ !

Η διαχρονική παραμυθία: «Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ηγήθηκε της χώρας σε τρεις νικηφόρους πολέμους, απέτρεψε ακόμη μεγαλύτερες απώλειες μετά την ήττα του 1922 και χάραξε τη βασική ευρωπαϊκή στρατηγική μετά την κατάρρευση της Μεγάλης Ιδέας. Η ικανότητά του να αντιλαμβάνεται τη δυναμική διαμόρφωση των διεθνών συσχετισμών ισχύος και να εξασφαλίζει τις διεθνείς συμμαχίες της χώρας αποτέλεσε καίριο παράγοντα για την επιτυχία της πολιτικής του».

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να δεχθεί κάποιος, ως τυχαίο ή συγκυριακό γεγονός, μία βιβλικών διαστάσεων καταστροφή, όπως υπήρξε ο ξεριζωμός του ελληνισμού από τη Μικρά Ασία μετά από χιλιάδων χρόνων παρουσία. Στο ανώτατο επίπεδο της διαμόρφωσης των γεωπολιτικών ισορροπιών, και της εξυπηρέτησης των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και του παγκόσμιου κατευθυνόμενου κεφαλαίου, όλα υπήρξαν πάντοτε άρτια οργανωμένα και καλώς δομημένα για την επίτευξη των μεσο-μακροπρόθεσμων στόχων, αλλά με μία προϋπόθεση: Προκύπτει πάντοτε η ανάγκη εύρεσης του Δούρειου Ίππου για την εφαρμογή των επιδιωκόμενων πολιτικών. Κοινή συνισταμένη για την επίτευξη όλων αυτών των στόχων είναι η ΔΩΡΟΔΟΚΙΑ. Τη δόξα πολλοί εμίσησαν, το χρήμα ουδείς.
Ο μύθος του Ελευθερίου Κ. Βενιζέλου δομήθηκε από την ίδια κάστα της βρετανοκρατίας, που οδήγησε την Ελλάδα στον εμφύλιο πόλεμο μετά την κατοχή, και η οποία κάστα αντάμειψε με το πρωθυπουργικό και το υπουργικό πόστο πολλούς από τους άμεσους συνεργάτες του (Παπανδρέου, Πλαστήρας κλπ).
Έχουν περάσει 40 ολόκληρα χρόνια από την πρώτη έκδοση του βιβλίου του Michael Llewellyn Smith “Ionian vision, Greece in MinorAsia 1919-1922”, στο οποίο ο Βρετανός διπλωμάτης και ιστορικός υπενθύμισε τους αποκαλυπτικούς διαλόγους από το ημερολόγιο τουField Marshal Sir Henry Hughes Wilson (1864–1922).
Ο Michael Llewellyn Smith, αν και έδωσε λογοτεχνικό τίτλο στο βιβλίο του «Το ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ», καταλόγισε στον Βενιζέλο το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τη μικρασιατική τραγωδία, αλλά τα ίδια τα στοιχεία που παραθέτει και που ήταν γνωστά από τη δεκαετία του 1920, καθιστούν τον Βενιζέλο τον απόλυτο υπεύθυνο της μικρασιατικής καταστροφής.
Ο Βρετανός επιτελάρχης Henry Wilson δολοφονήθηκε στις 22 Ιουνίου 1922, έξω από το σπίτι του από δύο μαχητές του ΙΡΑ, αλλά για κακή τύχη του Βενιζέλου κρατούσε ημερολόγιο και οι αναφορές του στον «ιδιοφυή» αρχιτέκτονα του εθνικού διχασμού είναι πολλές:
«Λίγο πριν από τη συνδιάσκεψη του Σαν Ρέμο, όπου θα αποφασίζονταν οι τελικοί όροι της συνθήκης με την Τουρκία, ο Τσώρτσιλ, ο Ουίλσον και ο Κώρζον έκαναν όλοι απόπειρες να υποδείξουν τους κινδύνους που επιβεβαίωνε το υπόμνημα Φος. Στις 19 Μαρτίου, ο Τσώρτσιλ και ο Ουίλσον ανέλαβαν να αντιμετωπίσουν τον Βενιζέλο στο Λονδίνο. Ο Τσώρτσιλ του είπε ότι η Αγγλία δεν μπορούσε να τον βοηθήσει με στρατεύματα, είτε στη Θράκη είτε στη Μικρά Ασία, αλλά θα ήταν πρόθυμη να δώσει όση βοήθεια μπορούσε σε όπλα και πολεμοφόδια. Ο Ουίλσον ήταν ακόμα πιο ειλικρινής: «Του είπαμε καθαρά ότι ούτε σε άνδρες ούτε σε χρήματα… θα βοηθούσαμε τους Έλληνες, εφόσον είχαμε ήδη αναλάβει περισσότερα απ’ όσα μπορούσε να κάνει ο μικρός μας στρατός. Του είπα ότι θα κατέστρεφε τη μικρή του χώρα… Είπε ότι δεν συμφωνούσε με τίποτα απ’ όσα είχα πει». Ο Ουίλσον είπε στον Βενιζέλο ότι θα γινόταν πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, που θα κρατούσε ίσως και δέκα με δεκαπέντε χρόνια και θα σακάτευε την Ελλάδα… Ο Βενιζέλος άκουγε ατάραχος αυτές τις προειδοποιήσεις. Ενώ δήλωνε την πεποίθησή του ότι η Ελλάδα θα έπαιρνε τη Σμύρνη και τη Θράκη, έκανε την παράξενη προφητεία ότι «χάρη στην αναπαραγωγική ικανότητα των Ελλήνων, ο πληθυσμός της Σμύρνης κατά τους υπολογισμούς του, πριν από το τέλος του αιώνα, θα ξεπερνούσε τον συνολικό πληθυσμό της Τουρκικής αυτοκρατορίας».


ΑΓΡΟΝ ΗΓΟΡΑΖΕ
Ο Γάλλος στρατάρχης του Α΄ παγκοσμίου πολέμου Ferdinand Foch είχε προειδοποιήσει με υπόμνημα του τον καιροσκόπο Βενιζέλο ότι για να αντιμετωπίσει η Ελλάδα τον τουρκικό εθνικισμό στη Μικρά Ασία, θα έπρεπε να διαθέτει εν πλήρη ισχύ 30 ετοιμοπόλεμες μεραρχίες, δηλαδή τουλάχιστον 300.000 άνδρες, και αυτό αφορούσε την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στη Μικρά Ασία το 1919, πριν συγκροτηθούν σε τακτικό στρατό οι κεμαλικές δυνάμεις και πριν αρχίσουν να εισρέουν στην Άγκυρα τα «συμμαχικά» όπλα και πολεμοφόδια και τα μπολσεβίκικα χρυσά ρούβλια.
Ο Βενιζέλος απλώς τους έγραψε όλους στα παλαιότερα των υποδημάτων του, όπως έκανε και με το Γενικό Επιτελείο τον Φεβρουάριο του 1915, όταν τον προειδοποίησαν ότι η συμμαχική εκστρατεία στα Δαρδανέλια θα κατέληγε σε φιάσκο και ότι οποιαδήποτε εμπλοκή ελληνικών δυνάμεων θα οδηγούσε στην κατάληψη όλης της Μακεδονίας από τη Βουλγαρία.
Ο «εθνάρχης» είχε μέχρι τέλους εωσφορικές εμμονές και υποστήριζε τις ουτοπικές θέσεις του και μετά από 20 χρόνια σε άρθρο του στις 20 Οκτωβρίου 1934 με τίτλο «Η συμμετοχή εις τας επιχειρήσεις των Δαρδανελλίων» και βέβαια γνωρίζοντας την πανωλεθρία που έπαθαν οι συμμαχικές δυνάμεις στις επιχειρήσεις των Στενών.
«… Άνευ της εκθέσμου ενεργείας του κ. Μεταξά εξελθόντος των στρατιωτικών καθηκόντων του δια να μεταβάλη την υπό της υπευθύνου κυβερνήσεως έγκρίσει του βασιλέως αποφασισθείσαν πολιτικήν, η επιστράτευσις θα εκηρύσσετο την ιδίαν εσπέραν, εις διάστημα ολιγώτερον της εβδομάδος θα κατελαμβάνετο η χερσόνησος της Καλλιπόλεως, ο βασιλεύς θα εισήρχετο εις την Κωνσταντινούπολιν επί κεφαλής του ελληνικού στρατού και αγγλογαλλικών αγημάτων, τα Δαρδανέλλια και ο Βόσπορος θα ηνοίγοντο, η Ρωσία η οποία τότε ευρίσκετο εις Πρεμύσλ θα ανεφωδιάζετο με πολεμικόν υλικόν του οποίου εστερείτο, η Βουλγαρία και η Ρουμανία θα εισήρχοντο πιθανώνατα έκτοτε εις τον πόλεμον παρά το πλευρό των συμμάχων και μετά την οριστικήν αποτυχίαν της επιθέσεως κατά του Βερδέν το θέρος του 1916 η Γερμανία μη έχουσα να επιδεικνύει εις τον λαόν της τον χάρτην του πολέμου, ο οποίος εσημείωνε νίκην της εις το ανατολικόν μέτωπον και τα επ’ αυτής κατεχόμενα ξένα εδάφη, θα ηναγκάζετο τότε να ζητήση ειρήνην παραιτουμένη της Αλσατίας και της Λωρραίνης. Ο πόλεμος ούτω θα εβραχύνετο κατά το ήμισυ, οι νεκροί του πολέμου και οι ανάπηροι θα ήσαν οι ημίσεις, η καταστροφή συγκεντρωμένου πλούτου, την οποίαν έφερε ο πόλεμος, θα ήτο κατά τα 2/3 ή τουλάχιστον κατά τα 3/5 μικροτέρα, διότι γνωστόν είναι με ποίαν πρόοδον ηύξανον από μηνός εις μήνα αι δαπάναι του πολέμου. Επομένως, η ανθρωπότης ολόκληρος δεν θα υφίστατο τόσον ισχυρόν τον εκ του πολέμου κλονισμόν και τα μεταπολεμικά προβλήματα που αντιμετωπίζομεν θα ήσαν πολύ μικρότερα και η λύσις των πολύ ευκολωτέρα.
Αυτή είναι η συμφορά της ανθρωπότητος δια την οποίαν τόσον βαρείαν υπέχει ευθύνην ο κ. Μεταξάς. Έκαστος ημπορεί να κρίνη πόσον βαρεία είναι η ευθύνη του κ. Μεταξά απέναντι της Ελλάδος και του βασιλέως Κωνσταντίνου. Άνευ της εκθέσμου δράσεώς του, κατά την μοιραίαν εκείνην ημέραν του Φεβρουαρίου του 1915, ο εθνικός διχασμός θα επρολαμβάνετο και ο Κωνσταντίνος θα ήτο ένας εκ των κυριωτάτων παραγόντων της νίκης των συμμάχων και αντί να αποθάνη εξόριστος εις τα ξένα θα εβασίλευεν ευτυχής επί ηνωμένου του έθνους, ενώ η Ελλάς θα επραγματοποίει με μικράς σχετικώς θυσίας όλα τα εθνικά της όνειρα» (sic!!).
Ο Wilson ήταν έντιμος και τήρησε τη δέσμευσή του ότι δεν επρόκειτο η Βρετανία να δώσει στην Ελλάδα κανενός είδους βοήθεια για το εγχείρημα της Μικράς Ασίας. Το 1919 οι βρετανικές δυνάμεις δεν πολέμησαν στη Μικρά Ασία ούτε για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Ο Βενιζέλος αποδέσμευσε μία ελληνική μεραρχία για να καλύψει τα νώτα των Βρετανών στη χερσόνησο του Ismid και τα έξοδα τα κάλυπτε ο ελληνικός προϋπολογισμός, από δάνειο που μας έδωσαν οι Βρετανοί, οι Γάλλοι και οι Η.Π.Α.!
Κι όμως, δεκαετίες τώρα η αστική πανεπιστημιακή και μιντιακή φιλο-βενιζελική νομενκλατούρα παπαγαλίζει για το «καταστροφικό αποτέλεσμα των εκλογών του 1920» και για «το δάγκωμα της μαϊμούς», που δήθεν άλλαξε τον ρούν της ιστορίας! Ποιόν ρου και ποιάς ιστορίας; Ο Βενιζέλος έφτασε τα πράγματα στο σημείο χωρίς γυρισμό, διαπράττοντας μία από τις μεγαλύτερες ηλιθιότητες από εποχής του πελοποννησιακού πολέμου και εφάρμοσε το ΣΤΡΙΒΕΙΝ ΔΙΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ, το οποίο έκτοτε εφάρμοσαν και πολλοί άλλοι.

ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΩΝ
Ο μύθος του Βενιζέλου στήθηκε πάνω σε μία ανύπαρκτη συνθήκη, την πορσελάνινη συνθήκη των Σεβρών, την οποία καμία χώρα δεν αναγνώρισε ποτέ και που οι αναδυόμενοι κοσμοκράτορες Αμερικανοί είχαν χαρακτηρίσει από την πρώτη ημέρα της υπογραφής της, στις 28 Ιουλίου 1920, ως αναχρονισμό που αφορά μόνο τους Έλληνες βενιζελικούς!
Αλλά κι αυτή ακόμη η Συνθήκη των Σεβρών, με την Ελλάδα «των δύο ηπείρων και των 5 θαλασσών», υπογράφηκε σχεδόν δύο χρόνια μετά τη λήξη του Μεγάλου Πολέμου, όταν είχαν αποστρατευτεί προ πολλού οι στρατοί όλων των εμπολέμων και κανείς δεν ήθελε να ακούσει για πόλεμο. Στην τελευταία διαβούλευση πριν τη Συνθήκη των Σεβρών, συναντήθηκαν στις 18 Απριλίου 1920 οι πρωθυπουργοί Αγγλίας, Γαλλίας και Ιταλίας, στο πλαίσιο της συνδιάσκεψης κορυφής του Σαν Ρέμο, με συμβουλευτική συμμετοχή Αμερικανών και Ιαπώνων και χωρίς τη συμμετοχή της Ελλάδας.
Με μία απλή ανάγνωση των δεδηλωμένων προθέσεων των τριών δυνάμεων, ο οποιοσδήποτε κοινός νους θα αντιλαμβανόταν ότι η Μικρά Ασία επρόκειτο να μεταβληθεί σε κόλαση. Ο «κολλητός» του Βενιζέλου, Βρετανός πρωθυπουργός Lloyd George επεδίωκε να εφαρμόσει τη βρετανική πολιτική στη Μικρά Ασία, με την ισχυρή παρουσία των ελληνικών δυνάμεων, για να προστατεύουν τα βρετανικά συμφέροντα στην Κωνσταντινούπολη και τα Δαρδανέλια και για αντιπερισπασμό σε σχέση με τις αδηφάγες ορέξεις του Λονδίνου για τα πετρέλαια της Μοσούλης.
Γάλλοι και Ιταλοί εξέφρασαν τις σοβαρές επιφυλάξεις τους για τους όρους της επικείμενης υπογραφής της συνθήκης των Σεβρών, σε ό,τι αφορούσε την ελληνική παράμετρο, αλλά ο Βενιζέλος τους έγραψε κι αυτούς στα παλαιότερα των υποδημάτων του, πιστεύοντας ίσως ότι ο ελληνικός στρατός στη Σμύρνη είχε και ευζωνικές μονάδες Ρόμποκοπ.

ΥΣ.: Όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι με τους λιποτάκτες και τους «κυνηγημένους» βενιζελικούς αξιωματικούς της Πόλης θα είχαμε πάρει τη Μικρά Ασία, μπορούν να δοκιμάσουν ακόμη και σήμερα την τύχη τους, περιμένοντας για 12 μήνες την τουρκική επίθεση στα ορύγματα της εξέχουσας του Αφιόν Καραχισάρ.

https://booksonthesites.blogspot.com/2015/05/blog-post.html