Ο Κουντουριώτης αμέσως μετά την ορκωμοσία του
Στις 2 Ιανουαρίου 1924 είχε συνέλθει η Δ’ Εθνική Συνέλευση, και αποφάσισε την έκπτωση της δυναστείας, αλλά και την κατάργηση του πολιτεύματος της βασιλευόμενης δημοκρατίας (απόφαση που επικυρώθηκε με το δημοψήφισμα του Απριλίου 1924). Ενώ, όμως, συνέχιζε τις εργασίες της για την κατάρτιση του νέου Συντάγματος, επιβλήθηκε η δικτατορία του στρατηγού Θ. Πάγκαλου (Ιούνιος 1925). Να πουμε εδω οτι πριν τον παπαναστασιου υπηρχε μια κυβερνηση βενιζελου που διηκρεσε ενα περιπου χρονο και ηθελε ο βενιζελος να ξαναφερει την βασιλευομενη Δημοκρατια ,ομως τα φιδια που εθρεψε στον κορφο του (καφανταρης,παπαναστασιου κλπ) εγιναν δυνατοτερα απο αυτον και τον εδιωξαν. Αξιζει εδω να προσθεσουμε οτι ο παπαναστασιου ηθελε χωρις δημοψήφισμα να διωξει τον βασιλεα,μονο με τις ψηφους της βουλης ,(ευκολη δουλεια, Γιαννης κερναει Γιαννης πινει τι τον θελεις τον λαο να μπλεκει στα ποδια σου;)...δημοκρατες γιαλαντζί! Οι εκλογες του Δεκ 1923 που ανεδειξαν την βουλη δεν αντιπροσωπευαν την θελεηση του λαου διοτι το Λαικο κομμα απειχε των εκλογων. Τα μέσα ψηφοφορίας (σφαιρίδιο και χειρόγραφα ψηφοδέλτια) και η ύπαρξη κοινών συνδυασμών αποκλείουν τον υπολογισμό της εκλογικής δύναμης σε ψήφους ή ποσοστά των διαφορών, βενιζελογενών κυρίως, πολιτικών μορφωμάτων που συμμετείχαν.
Τωρα το δημοψηφισμα του 1924 ηταν περα για περα νοθο. Σε Αθήνα και Πειραιά καταβλήθηκε προσπάθεια από το στρατό και την κυβέρνηση να ενισχυθεί ακόμα πιο πολύ η διαφορά υπέρ της Δημοκρατίας. Ο Γάλλος πρέσβης στην Αθήνα αναφέρει πως πρόσφυγες στην Αθήνα τέθηκαν υπό περιορισμό για κάποιες ώρες και τους έδωσαν αποκλειστικά ψηφοδέλτια υπέρ της δημοκρατίας. Στη Μακεδονία και στη Θράκη η Δημοκρατία κέρδισε με διαφορά από τη Μοναρχία λόγω και των μέτρων αστυνόμευσης που έλαβαν οι τοπικές αρχές για την αποδυνάμωση της Βασιλικής προπαγάνδας(Ποιάς βασιλικης προπαγανδας; Τον βασιλια τον εδιωξαν ενα χρονο πριν ,εντουτοις ο λαος ηθελε την επαναφορα της βασιλειας!!).
Μετά την ανατροπή του Πάγκαλου από το κίνημα του Γ. Κονδύλη το Σύνταγμα (Σεπτέμβριος 1926) θα δημοσιευτεί ως ” Σύνταγμα της Ελληνικής της Δημοκρατίας του 1925″. Δεν θα εφαρμοστεί όμως στοιχειωδώς, αφού προκηρύχτηκαν εκλογές. Σύμφωνα με το διάταγμα της προκήρυξης ¨η συγκροτηθησομένη Βουλή θα έχη επί δεκαπενθήμενον από του καταρτισμού της εις σώμα αναθεωρητικά δικαιώματα, όπως κυρώση και το ψηφισθέν Σύνταγμα (του 1925), δυναμένη να επιφέρη εις αυτό οιασδήποτε τροποποιήσεις κρίνει αναγκαίας”.
Η νέα Βουλή που προήλθε από τοις εκλογές του Οκτωβρίου 1926 ψήφισε το νέο Σύνταγμα τον Ιούλιο του 1927. Οι μεταβολές δεν ήταν μεγάλες, αλλά ήταν χαρακτηριστικές των εξελίξεων που μεσολάβησαν.
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά εκείνου του Χάρτη ήταν ο θεσμός του αιρετού ανώτατου άρχοντα. Εκλέγονταν από τη Βουλή και τη Γερουσία για πενταετή θητεία. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θεωρούνταν πολιτικά ανεύθυνος, δεν μετείχε της νομοθετικής εξουσίας και μπορούσε να διαλύσει τη Βουλή μόνο μετά από σύμφωνη γνώμη της Γερουσίας.
Σύμφωνα, λοιπόν, με το Σύνταγμα ο ρόλος του ΠτΔ ήταν περιορισμένος. Μια από τις διατάξεις μόνο έδινε τη δυνατότητα ν΄ ασκεί κάποια αυτόνομη πολιτική παρέμβαση. Σύμφωνα μ΄ αυτή μπορούσε να συγκαλεί «παρ΄ εαυτώ το Υπουργικόν Συμβούλιον οσάκις κρίνει αναγκαίον». Αλλά αυτή ουδέποτε λειτούργησε από μόνη της…
Ο Βενιζέλος μιλώντας σε οπαδούς του. Φλέρταρε με την ανάδειξή του στο προεδρικό αξίωμα
Παρά το γεγονός ότι υπήρχαν και άλλες αντιλήψεις, προερχόμενες κυρίως από στρατιωτικούς, που ήθελαν ένα ενισχυμένο προεδρικό θεσμό, κατά το πρότυπο των ΗΠΑ, το σύνολο του πολιτικού κόσμου τάχθηκε υπέρ της ενίσχυσης του κοινοβουλίου. Το παρελθόν από τη σύγκρουση Αυλής και Φιλελευθέρων ήταν ακόμη πολύ νωπό και οι αυξημένες αρμοδιότητες στον ανώτατο άρχοντα προκαλούσαν ανατριχίλες.
Αργότερα (1932-34), όταν οι εικόνες αυτές θα ξεθωριάζουν ο ο Ελ. Βενιζέλος θα προτείνει αναθεώρηση του Συντάγματος με τη δραστική ενίσχυση του θεσμού, με τον οποίο για ένα διάστημα φλέρταρε. Αλλά τα σχέδιά του δεν θα ευοδωθούν μετά την εκλογική του ήττα ( 1933) και την αποτυχία του βενιζελικού κινήματος (1935). Αντί για αλλαγές στο θεσμό ο αντιβενιζελισμός θα δώσει τη δική του λύση με την παλινόρθωση της βασιλείας (1935). Η ανικανοτητα του πολιτικου κοσμου θα φερει τελικα την εγκαθίδρυση της μεταξικής δικτατορίας της 4ης Αυγούστου (1936).
Ο Κουντουριώτης δοκιμάστηκε οριακά σε μια περίπτωση κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης της θητείας του. Όταν διευκόλυνε τον Πάγκαλο, με την οκτάμηνη καθυστέρησή του να παραιτηθεί από το αξίωμα (Μάρτιος 1926). Αλλά και όταν παραιτούμενος, τότε, πάλι διευκόλυνε τον δικτάτορα, καθώς του έδωσε τη δυνατότητα να βγει από την απομόνωση στην οποία είχε περιέλθει, προκηρύσσοντας δημοψήφισμα.
Ο Πάγκαλος, αποκλείοντας από υποψηφίους για την Προεδρία της Δημοκρατίας όσους ήταν μεγαλύτεροι των 65 ετών, ανακήρυξε ουσιαστικά τον εαυτό του μοναδικό υποψήφιο, «νίκησε» με το 93% και αναβαπτίστηκε, με τον τρόπο του, στη λαϊκή κολυμπήθρα.
(Οταν ο κουντουριωτης βοηθησε τον δικτατορα Παγκαλο να σωθει ηταν καλο πραγμα! Οταν ο βασιλιας Κωνσταντινος Β΄ορκισε τους χουντικους ηταν κακο! Το ιδιο πραγμα εκαναν ο κουντουριωτης και ο Κωνσταντινος Β΄,του κουντουριωτη δεν το βλεπουμε του βασιλια το λεμε και το ξαναλεμε σαν καραμελα το πιπιλιζουμε, φτανει πια με την υποκρισια!)
Πέντε μήνες μετά την παραίτησή του ο Κουντουριώτης, όταν ανατράπηκε ο Πάγκαλος, κλήθηκε από τον αρχηγό του κινήματος Κονδύλη ν΄ αναλάβει ξανά καθήκοντα. Αλλά και σ΄ αυτή τη δεύτερη φάση της πρώτης θητείας του, παρά το γεγονός ότι κινήθηκε με σύνεση εν μέσω της πολιτικής αστάθειας, δεν απέφυγε τ΄ αντισυνταγματικά ολισθήματα.
Με την επάνοδο του Ελ. Βενιζέλου στην πολιτική σκηνή (1928) συμφώνησε στη μεθόδευση πρόωρων εκλογών και την αλλαγή του εκλογικού συστήματος με αναγκαστικό νόμο (βλεπεις ο κουντουριωτης ο ηρωας ! Εγραφε στα παλια του υποδηματα την θελεηση του λαου,αναγκαστικους νομους δεν βγαζουν οι δημοκρατες βγαζουν οι δικτατορες!!).Με βαση αυτον τον νομο πριμοδοτηθηκε το κομμα των φιλελευθερων με ποσοστο 46,9% πηρε 178 εδρες και οι λαικοι με ποσοστο 23 % πηραν μονο 17 εδρες, ωραια δημοκρατια! Ο μητσοτακης απο κατι τετοια παιρνει ιδεες!
Έτσι, μετά τις εκλογές και τον ''θρίαμβο'' του Βενιζέλου δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για την ανάδειξη του Κουντουριώτη σε συνταγματικό και τυπικά πλέον Πρόεδρο . Ο ναύαρχος αρνήθηκε καταρχήν, επικαλούμενος λόγους υγείας και ηλικίας . Τελικά, δέχτηκε αλλά παραιτήθηκε, μετά από οχτώ μήνες (Δεκέμβριος 1929), σκορπώντας την απογοήτευση στους βενιζελικούς. Έβλεπαν το ένδοξο γέρο-ναύαρχο, που προτίμησε να κατοικεί στο σπίτι του κι όχι στ΄ ανάκτορα (ονομάστηκαν προεδρικό μέγαρο), να παραιτείται λόγω ηλικίας και να τον διαδέχεται ένας συνομήλικός του. Οι «κακές γλώσσες» έλεγαν πως έφυγε επειδή διαφώνησε με την αμυντική πολιτική Βενιζέλου(Ανοιγματα στους τουρκους κλπ). Ο 75χρονος Αλέξανδρος Ζαΐμης έπαιρνε την προεδρική σκυτάλη και θα την κρατούσε για πέντε χρόνια, μέχρι να στραγγαλιστεί η Β΄ Ελληνική ''Δημοκρατία''. Ο βενιζελος τοτε ηταν που παρεδωσε στους Ροτσιλντ την εκδοση του εθνικου ελληνικου νομισματος,ο μονος πολιτικος που αντεδρασε τοτε ηταν ο Τσαλδαρης του Λαικου κομματος!
ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ
Ο Π. Κουντουριώτης από το σπίτι του προς το προεδρικό γραφείο
Παύλος Κουντουριώτης
O ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης (1855-1935) πριν αναλάβει καθήκοντα Προέδρου είχε διατελέσει δυο φορές αντιβασιλιάς. Την πρώτη κατά το δίμηνο Οκτωβρίου –Νοεμβρίου 1920, καλύπτοντας το χρονικό κενό μεταξύ του θανάτου του βασιλιά Αλεξάνδρου Α΄ και της ήττας της βενιζελικής παράταξης. Τη δεύτερη μετά την εκδίωξη του Γεωργίου Β΄ (Δεκέμβριος 1923) ως την ανακήρυξη της Αβασίλευτης Δημοκρατίας (Μάρτιος 1924). Τότε ορίστηκε από την Εθνοσυνέλευση προσωρινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Επί δικτατορίας του Θ. Πάγκαλου εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί (Μάρτιος 1926) και επανήλθε στη θέση του προσωρινού Πρόεδρου μετά την αποκατάσταση των κοινοβουλευτικών θεσμών (Αύγουστος 1926). Τακτικός Πρόεδρος της δημοκρατίας εκλέχτηκε το 1929 (3 Ιουνίου). Διατήρησε το αξίωμα για λίγους μήνες και παραιτήθηκε.
Απο το 1923 μεχρι το 1929 ηταν προσωρινος προεδρος απο εκει βγηκε το ουδεν μονιμοτερον του προσωρινου!
Η κυρίαρχη ιστορική εκτίμηση για τη θητεία του στο προεδρικό αξίωμα, με δεδομένες τις περιορισμένες αρμοδιότητές του, του καταλογίζει ότι δεν κατάφερε να προσδώσει κύρος στο θεσμό. Επιπλέον, ότι συνήργησε και ανέχτηκε την υπονόμευση της τότε συνταγματικής τάξης. Ακόμη η Αριστερά της εποχής του, πέραν του αντιβενιζελισμού, και φυσικά το ΚΚΕ του προσάπτουν ότι ήταν όργανο του Ελ. Βενιζέλου και τον καταγγέλλουν όχι μόνο για την αλλαγή του εκλογικού νόμου (κατάργηση της απλής αναλογικής), αλλά και την έγκριση του περίφημου «Ιδιώνυμου». Παρά τις αγαθές προθέσεις του και με φόντο την εκ γενετής αμφισβήτηση του πολιτεύματος από το αντιβενιζελικό στρατόπεδο, ο Κουντουριώτης έμεινε στην ιστορία για την πολεμική κι όχι την πολιτική δράση του…
Ο Αλ. Ζαΐμης έδωσε στη σταδιοδρομία του πολλούς όρκους. Προς τη δημοκρατία δεν τον τήρησε…
Αλέξανδρος Ζαΐμης
Ο Αλέξανδρος Ζαΐμης (1855-1936) επί τρεις περίπου δεκαετίες ήταν μια από τις πιο γνωστές προσωπικότητες της ελληνικής πολιτικής ζωής. Πριν αναδειχτεί στο ύπατο αξίωμα είχε διατελέσει πολλές φορές πρωθυπουργός. Την πρώτη το 1897, τρεις την περίοδο 1915-17 και άλλες τόσες το 1926-1928. Το 1929 εκλέχτηκε αριστίνδην γερουσιαστής και την ίδια χρονιά πρόεδρος της Γερουσίας. Στις 19 Δεκεμβρίου ίδιας χρονιάς τα δυο νομοθετικά σώματα της Β Ελληνικής Δημοκρατίας (Βουλή και Γερουσία) τον εκλέξανε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μετά την παραίτηση του Π. Κουντουριώτη. Στην ίδια θέση θα επανεκλεγεί για δεύτερη φορά (19 Οκτωβρίου 1934) και θα παραμείνει Πρόεδρος ως την παλινόρθωση της μοναρχίας (Οκτώβριος 1935). Θα μεινει στην ιστορια ως παραδειγμα αβουλιας και ελλειψης οποιασδηποτε πρωτοβουλιας ειναι αυτος που ειπε οτι τα προβληματα πρεπει να παραμενουν για να δοκιμαζονται οι λυσεις!
Ο Θ. Πάγκαλος με τη γυναίκα του
Θεόδωρος Πάγκαλος
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος (1878-1952), με το φωτοστέφανο που είχε περιβληθεί κατά τη μικρασιατική καταστροφή και το ρόλο που έπαιξε στη επανάσταση του 1922, έκανε τη δική του «επανάσταση». Στις 25 Ιουνίου κήρυξε δικτατορία, με τη στήριξη της λεγόμενης «Δημοκρατικής φρουράς»(τα SS του βενιζελου). Μετά από ένα τρίμηνο διέλυσε την Εθνοσυνέλευση και ανακηρύχτηκε απροσχημάτιστα δικτάτορας, έχοντας πλέον στόχο τη προεδρεία της Δημοκρατίας. Την κατέλαβε, υπό τους ήχους του συνθήματος των οπαδών του Ϋπατος, Υπατος! Μεταξύ των τραγελαφικών πράξεων του οπερατικού δικτάτορα ήταν η απονομή στον εαυτό του Μεγαλοσταύρου του Σωτήρος, ο περίφημος διωγμός της κοντής φούστας (επιτρεπόμενο ύψος 30 εκατοστά από το έδαφος), αλλά και το λαθρεμπόριο μεταξωτών υφασμάτων από την …κυρία Πρόεδρου. Ανατράπηκε λίγους μήνες μετά την αυτοανακήρυξή του, συνελήφθη, δικάστηκε, καταδικάστηκε (θ΄ αποφυλακιστεί το 1928) κι έτσι έσβησε το άστρο του. Απολογούμενος ομολόγησε αφοπλιστικά: «Υπήρξα κι εγώ μια ανωμαλία εν μέσω των τόσων άλλων…»(Παγκαλος Κονδυλης ,πλαστηρας, κλπ εκαναν πραξικοπηματα για να γλυτωσουν την θανατικη ποινη απο τους πρωην φιλους τους λογω της αδικης και εγκληματικης εκτελεσης των Εξι αθωων πολιτικων που ηταν βασιλοφρονες και το πληρωσαν με την ζωη τους).
ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ ΤΟΥ Α.Π.
https://www.fractalart.gr/mesopolemos-2/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου