Η ΦΑΝΕΡΗ ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΩΝ.

1921-1922. ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ.
<<ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΝΑ ΚΛΑΙΣ>>
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος μετά την ήττα του στις βουλευτικές εκλογές της 14ης Νοεμβρίου 1920 και την αποτυχία των κινήσεων ορισμένων πιστών του Βενιζελικών Αξιωματικών και Μονάδων για μη αναγνώριση του αποτελέσματος των βουλευτικών εκλογών, αναχώρησε για το εξωτερικό, χωρίς να παραδώσει την εξουσία.
Αντί να παραμείνει στην Ελλάδα και να συνδράμει στην επίλυση του Εθνικού προβλήματος, της εφαρμογής των όρων της προ μηνών υπογραφείσας Συνθήκης των Σεβρών, προτίμησε την αντιπολίτευση από το εξωτερικό και την υποστήριξη των αντικυβερνητικών ενεργειών από πιστά σ΄αυτόν στελέχη του κόμματός του.
Τη φυγή του Ε. Βενιζέλου ακολούθησαν όλοι σχεδόν οι Ανώτεροι υπάλληλοι του Υπουργείου Εξωτερικών, παίρνοντας μαζί τους σημαντικά έγγραφα από το αρχείο, προκαλώντας προβλήματα στη διεκπεραίωση εν εξελίξει εθνικών θεμάτων.
Δυστυχώς το παράδειγμα του Ε. Βενιζέλου ακολούθησαν και Αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού.

                            Δημητριος Γουναρης.

Ο Αρχιστράτηγος του Στρατού της Μικράς Ασίας Αντιστράτηγος Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, ο Επιτελάρχης του Υποστράτηγος Θεόδωρος Πάγκαλος και αρκετοί άλλοι Ανώτατοι και Ανώτεροι Αξιωματικοί υπέβαλαν τις παραιτήσεις των και αποχώρησαν από τη Μικρά Ασία.
Ο Αντιστράτηγος Ιωάννου, οι Υποστράτηγοι Μαζαράκης, Κολομενόπουλος, Ζυμβρακάκης, ο Συνταγματάρχης Γεώργιος Κονδύλης και περίπου άλλοι 60 Ανώτεροι και Κατώτεροι Αξιωματικοί και μερικοί Έφεδροι Αξιωματικοί, εγκατέλειψαν εν καιρώ πολέμου τις Μονάδες των, δηλαδή λιποτάκτησαν, και μετέβησαν στην Κωνσταντινούπολη, που τελούσε υπό Συμμαχικό έλεγχο.
Η νέα κυβέρνηση αποστράτευσε μόνο όσους Βενιζελικούς Αξιωματικούς που είχαν συμμετάσχει προκλητικά υπέρ του Βενιζέλου στις εκλογές.
Διατήρησε στις τάξεις του Στρατού ακόμα και ένθερμους Βενιζελικούς Αξιωματικούς, όπως τον Ν. Πλαστήρα, τον Σ. Γονατά και άλλους ή δεν τους μετέθεσε σε υποβαθμισμένες θέσεις.
Για τη συμπλήρωση των κενών θέσεων επανάφερε στο Στρατό 1.500 Αξιωματικούς όλων των βαθμών, που είχαν εκδιωχθεί ή αναγκασθεί να παραιτηθούν κατά τη τριετία 1917-1920.
Δυστυχώς μεταξύ αυτών υπήρχαν και ακατάλληλοι, όπως αποδείχθηκε αργότερα στις επιχειρήσεις.
Στην Κωνσταντινούπολη μετά τις εκλογές ιδρύθηκε η <<Εθνική Άμυνα>> ή απλά <<Άμυνα>. Ήταν μία κίνηση κυρίως Συνταγματαρχών με αρχηγό τον Συνταγματάρχη Γεώργιο Κονδύλη και πολιτικό εκπρόσωπο τον πρώην πρεσβευτή Περικλή Αργυρόπουλο.
Στην <<Άμυνα>> προσχώρησαν και οι Στρατηγοί, που είχαν εγκαταλείψει το μέτωπο της Μικράς Ασίας, από τους οποίους ο Ιωάννου διακρινόταν για τη μετριοπάθειά του.
Τα στρατιωτικά μέλη της <<Άμυνας>> ανέρχονταν σε 100-150 άτομα. Η οργάνωση συντηρούνταν οικονομικά από Έλληνες ομογενείς της Κωνσταντινούπολης.
Θα εφαντάζετο ο οποιοσδήποτε ότι η <<Εθνική Άμυνα>> λόγω της ονομασίας της θα είχε σκοπό την στρατολογία εθελοντών, την εξεύρεση χρημάτων και πολεμικών μέσων για την ενίσχυση της Στρατιάς Μικράς Ασίας, που πολεμούσε τα Κεμαλικά στρατεύματα.
Δυστυχώς αντί αυτού η <<Άμυνα>> αντιπολιτευόταν την Κυβέρνηση διεξάγοντας σφοδρή προπαγάνδα κατά της Ελληνικής Κυβέρνησης και υπέρ της επιστροφής στην εξουσία του αυτοεξόριστου Ε. Βενιζέλου και έγραφε άρθρα, τα οποία αποσκοπούσαν στην κατάρριψη του ηθικού των ανδρών του Ελληνικού Στρατού.
Σε ένα μάλιστα κατάπτυστο άρθρο ο Γ. Κονδύλης εξόρκιζε τον Στρατό να επαναστατήσει, καταλύοντας το <<προδοτικόν και άτιμον καθεστώς του ασυνειδήτου και αναλγήτου Βασιλέως Κωνσταντίνου>>.
Ο εν Κωνσταντινουπόλει Άγγλος Αρμοστής είπε στον Πατριάρχη Μελέτιο τα ακόλουθα: <<Είναι άραγε Έλληνες εκείνοι, που γράφουν τα άρθρα αυτά; Αι Τουρκικαί εφημερίδες ουδέποτε μετεχειρίσθησαν τόσον βιαίαν γλώσσαν εναντίον της Ελληνικής Κυβερνήσεως>>.
Τα άρθρα αυτά επιθετικά απέναντι στον Βασιλέα και στην Κυβέρνηση ορθά εκτιμώντας ο Κεμάλ ανατύπωνε και σκόρπιζε με αεροπλάνα στις προφυλακές των Μονάδων της Στρατιάς Μικράς Ασίας.
Στις 3 Ιουνίου 1921 εστάλη από το Γενικό Στρατηγείο Κωνσταντινούπολης προς το Υπουργείο Στρατιωτικών ένα ανησυχητικό τηλεγράφημα, που ανέφερε μια συνωμοσία του Γ. Κονδύλη με σκοπό να ξαναπάρει η Βενιζελική παράταξη τον έλεγχο του Ελληνικού Στρατού με αιφνίδιο πραξικόπημα.
Σύμφωνα με την <<Εθνική Άμυνα>> το σχέδιο προέβλεπε κίνηση του Κονδύλη με 1.000 άνδρες με πλοίο για τη Σμύρνη, του Στρατηγού Ιωάννου για την Προύσα και μίας άλλης Ομάδας για τη Νικομήδεια.
Δεν προβλεπόταν σχέδιο για πραξικόπημα στην Αθήνα. Αν όμως η Κυβέρνηση του Γούναρη δεν παρέδιδε την εξουσία, η <<Εθνική Άμυνα>> σχεδίαζε κίνηση Μονάδων προς την Αθήνα από τη Θράκη.
Είχαν κατασχεθεί χιλιάδες επιστολών, που στέλνονταν από Βενιζελικούς Αξιωματικούς σε υπαξιωματικούς και στρατιώτες του μετώπου, στις οποίες αναφέρονταν στην
<<άθλια κατάσταση>> στο εσωτερικό της χώρας, τα δεινά που υφίσταντο οι δικοί τους και στο άσκοπο των θυσιών, του αγώνα τους κ.λ.π.
Υπέθαλψαν και υποστήριξαν εξέγερση τον Οκτώβριο του 1921 στην Κρήτη, που απέβλεπε στην αποφυγή στρατολογίας Εφέδρων Κρητών και αποστολή των στη Μικρά Ασία.
Έτσι όχι μόνο στερούνταν το μέτωπο ικανών Κρητών μαχητών, αλλά και προκάλεσαν τη διάθεση Μονάδων για την καταστολή της εξέγερσης. Και όλα αυτά ασφαλώς σε βάρος της μαχητικής ικανότητας της μαχομένης Στρατιάς Μικράς Ασίας.
Η εμπλοκή της <<Εθνικής Άμυνας>> στην ίδρυση χωριστού αυτόνομου κράτους στην περιοχή της Σμύρνης το 1922 ήταν καιροσκοπική κατά τη γνώμη του εν Κωνσταντινουπόλει Υπάτου Αρμοστού Ν. Τριανταφυλλάκου.
Συγκεκριμένα σε επιστολή του προς την Κυβέρνηση των Αθηνών έγραφε ότι υπάρχουν ενέργειες της <<Εθνικής Άμυνας>>, οι οποίες ενισχύουν την υπόνοια ότι άλλοι μεν ήταν οι προβαλλόμενοι σκοποί του χωριστού κινήματος, άλλοι δε πραγματικά επιδιώκοντο.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ.
Απαράδεκτη και θλιβερή η στάση και η συμπεριφορά ορισμένων Βενιζελικών Αξιωματικών, που είχαν διακριθεί στους Βαλκανικούς Πολέμους και στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, να αντιτίθενται στη νέα κατάσταση.
Πίστευαν ότι ο καλύτερος τρόπος αντίδρασης κατά της νέας κατάστασης ήταν να εγκαταλείψουν τις Μονάδες των ενώπιον του εχθρού και να συγκεντρωθούν στην Κωνσταντινούπολη, με σκοπό τη δημιουργία επαναστατικής κίνησης εναντίον της κυβέρνησης, η οποία είχε εκλεγεί νόμιμα στις βουλευτικές εκλογές της 14ης Νοεμβρίου 1920 από τον κυρίαρχο Ελληνικό Λαό.
Μόνο η οξύτητα των κομματικών παθών την εποχή εκείνη μπορεί να δώσει εξηγήσεις, αλλά όχι δικαιολογίες, το πως γενναίοι Αξιωματικοί, που είχαν προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στην Ελλάδα, υπονόμευαν από την Κωνσταντινούπολη έναν αγώνα ζωής και θανάτου για την Πατρίδα των, για το Έθνος των, που έδινε η νόμιμη κυβέρνησή της.
Δεν εγνώριζαν ότι η αποτυχία της Κυβέρνησης θα συμπαρέσερνε και αυτούς στην καταστροφή;
Και ο Βενιζέλος με την ανοχή, αν όχι και την υποστήριξη, από το εξωτερικό δεν έβλεπε ότι ο διχασμός αυτός συνέφερε τους Συμμάχους και αποτελούσε δώρο εξ ουρανού για τα σχέδια του Μουσταφά Κεμάλ;
Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς πόσο βαθύ ήταν το ρήγμα, που είχε δημιουργήσει ο Εθνικός Διχασμός. Τι άβυσσος αισθημάτων εχθρότητας είχε πλημμυρίσει τις ψυχές των υπευθύνων προσώπων της εποχής εκείνης, που δεν δίσταζαν να προβούν στην καταστροφή των πάντων, αρκεί να επικρατήσει η δική τους <<αλάθητη>> άποψη;
Το αποτέλεσμα ασφαλώς των ενεργειών τους θα το πλήρωνε η Ελλάδα και μάλιστα πολύ ακριβά!!!

Ο Μελετιος Μεταξακης συντηρουσε με εξοδα του πατριαρχειου την διαμονη των προδοτων στην Κωνσταντινουπολη.

Προτου τις εκλογες ο Βενιζελος αποστρατευσε περι τους 20000 ανδρες για ψηφοθηρικους λογους. Αποδυναμωσε ακομη πιο πολυ την Στρατια μπροστα στον τουρκικο στρατο εν μεσω στρατιωτικων επιχειρησεων! Μιλαμε για τον προδοτη! Μετα την καταρρευση του μετωπου ,οπου οι βενιζελικοι βοηθησαν για αυτο.ΟΒενιζελος για να εκδικηθει τους Ελληνες που δεν τον ψηφισαν πρωθυπουργο εν γνωσει του εκανε τα παντα για να πεσει η Ανατολικη Θρακη στα χερια των τουρκων.
ΠΗΓΕΣ.
1. Επίτομη Ιστορία της Εκστρατείας στη Μικρά Ασία 1919-1922 της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού.
2. Η Ελλάδα στη Μικρά Ασία του Στρατηγού Ξενοφώντος Στρατηγού Υπαρχηγού Γενικού Επιτελείου.
3. Συμβολή εις την Ιστορίαν της δεκαετίας 1912-1922 του Αντιστρατήγου Π. Παναγάκου, τότε Ταγματάρχου Επιτελούς Στρατιάς.

Του Αντιστρατήγου ε.α. Κωνσταντίνου Πατιαλιάκα