Το πρόγραμμα λιτότητας (το οποίο μια αποτελεσματική κυβερνητική προπαγάνδα κορεσμού με την βοηθεια των μέσων ενημέρωσης βοήθησε πολλούς να το αποδεχτούν ως πατριωτικό βάρος) έως το 1987 είχε φέρει την Ελλάδα πίσω από μια οικονομική άβυσσο. Ωστόσο, το μάτι του Παπανδρέου ήταν να κερδίσει επανεκλογή στις εκλογές του 1989. Ως αποτέλεσμα, ο Παπανδρέου ανέτρεψε το πρόγραμμα λιτότητας και συνέχισε τις δαπάνες που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ. Η προσφυγή σε αυτήν την ενέργεια επέστρεψε διεστραμμένα στον Παπανδρέου μακροπρόθεσμα πολιτικά μερίσματα επειδή του επέτρεψε να διατηρήσει μια πολιτική βάση μετά το σκάνδαλο της Τράπεζας Κρήτης.
Αυτό το σκάνδαλο ξέσπασε στα τέλη του 1988 όταν ο ιδιοκτήτης της Τράπεζας Κρήτης Γιώργος Κοσκωτάς ισχυρίστηκε ότι ο Παπανδρέου είχε κρατικές εταιρείες που κατέθεταν χρήματα στην τράπεζά του και ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε προσωπικά δωροδοκηθεί. Ο θόρυβος που ακολούθησε είχε ως αποτέλεσμα πέντε υπουργοί να παραιτηθούν στα τέλη του 1988. Ο Κοσκωτάς ισχυρίστηκε ότι η σύζυγος του Παπανδρέου Μάργκαρετ (πρώην Τσαντ), η οποία ήταν αρχικά Αμερικανίδα Βουλγαρικής καταγωγής, είχε ζητήσει εκατομμύρια δολάρια ως «διατροφή» καθώς ο Ανδρέας αποφασισε να χωρησει από αυτήν για να μπορέσει να παντρευτεί την ερωμένη του Δήμητρα Λιάνη, κάτι που έκανε τον Ιούλιο του 1989. (Η εξόριστη βασίλισσα Anne-Marie θα είχε λιμοκτονήσει παρά να είχε δεχτεί κλεμμένα χρήματα).
Για όλες τις επικρίσεις που θα μπορούσαν να γίνουν στον Ανδρέα Παπανδρέου, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι είχε απίστευτη εσωτερική δύναμη. Τον Ιούλιο του 1989 αντιμετώπισε όχι μόνο ένα οικονομικό σκάνδαλο και μια δημόσια διάλυση του μακροχρόνιου γάμου του, αλλά η υγεία του επιδεινώθηκε επίσης επειδή είχε σοβαρά καρδιακά προβλήματα. Επιστρέφοντας στην δοκιμασμένη και αξιόπιστη φόρμουλα του αντιαμερικανισμού ο Παπανδρέου ισχυρίστηκε ότι το σκάνδαλο της Τράπεζας της Κρήτης ήταν μια αμερικανική συνωμοσία εναντίον του και της κυβέρνησής του.
Για να σώσει την κατάσταση, ο Παπανδρέου άλλαξε τους εκλογικούς νόμους, έτσι ώστε να αυξηθεί ο αριθμός των εδρών που κέρδισε το κόμμα που βγήκε δεύτερο στις εκλογές. Η εκστρατεία που διεξήγαγε ο Παπανδρέου συγκέντρωσε τεράστια πλήθη που ήταν απόδειξη της τρομερής οργανωτικής προσέγγισης του ΠΑΣΟΚ. Οι μαζικές συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ έδωσαν επίσης το λεπτό μήνυμα ότι θα μπορούσε να υπάρξει αστική διαταραχή εάν ο Παπανδρέου καταδικαστεί και φυλακιστεί. Οι μαζικές συγκεντρώσεις ήταν επίσης ένα μέσο για να εκφοβίσει τον Παπανδρέου τους αντιπάλους του κόμματος ενάντια στην αμφισβήτηση της εξουσίας του.
Η αλλοίωση των εκλογικών νόμων από τον Παπανδρέου εξυπηρετούσε τον σκοπό τους επειδή η Νέα Δημοκρατία δεν κατάφερε να κερδίσει την πλειοψηφία των εδρών παρά τη μαζική στροφή κατά του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989. Σχεδον απιστευτο αλλα σχηματισθηκε μια κυβέρνηση συνασπισμού η οποία ηγήθηκε από τον σεβαστό βουλευτή της ΝΔ Τζαννή Τζαννετάκη με την στηριξη της Νέας Δημοκρατίας - Αριστερής Συμμαχίας (αυτή η συμμαχία κυριαρχήθηκε από το ΚΚΕ).
Η κυβέρνηση Τζαννετάκη πέτυχε τον κύριο σκοπό της να διασφαλίσει ότι ο Παπανδρέου και οι συνεργάτες του διερευνήθηκαν σε σχέση με τους ισχυρισμούς που προέκυψαν από το σκάνδαλο της Τράπεζας Κρήτης. Αυτές οι έρευνες (που ήταν τρομακτικά παρόμοιες με τις έρευνες AΣΠΙΔΑ της δεκαετίας του 1960) κατέληξαν στον Παπανδρέου και σε τέσσερις συνεργάτες του να κατηγορηθούν για οικονομική απάτη. Αυτή η εξέλιξη δεν αναβίωσε τις αναμνήσεις του γεγονότος ότι ο Παπανδρέου πρωτοεμφανίστηκε πολιτικά το 1964, όταν για πρώτη φορά καταγγέλθηκαν διαφθορά σε αυτόν ως υφυπουργό στην κυβέρνηση του πατέρα του.
Η κυβέρνηση Τζαννετάκη με τη σειρά της παραιτήθηκε μετά το κατηγορητήριο Παπανδρέου και τον διαδέχθηκε μια προσωρινή κυβέρνηση τον Οκτώβριο του 1989 με επικεφαλής τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Ο ξεδιάντροπος Παπανδρέου κέρδισε αξιοσημείωτα την πορεία προς το ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου 1989, κάνοντας έκκληση στους αριστερούς ψηφοφόρους που απογοητεύτηκαν από τον σύντομο συνασπισμό της Αριστερής Συμμαχίας με τη Νέα Δημοκρατία.
Παρόλο που ο Παπανδρέου δεν ανέκτησε την εξουσία από μόνος του, το εκλογικό αποτέλεσμα αρνήθηκε στη Νέα Δημοκρατία την νικη στις βουλευτικές εκλογές. Μια νέα κυβέρνηση συνασπισμού ΝΔ/ΠΑΣΟΚ (χωρίς ούτε τον Παπανδρέου, ούτε τον Μητσοτάκη) σχηματίστηκε υπό τον Ξενοφώντα Ζολώτα, πρώην διοικητή της κεντρικής τράπεζας.
Ο Μητσοτάκης δεν καταφέρνει να εξαρθρωσει το κομματικο παρακρατος του ΠΑΣΟΚ.
Η Νέα Δημοκρατία εξακολουθούσε να μην έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία στις εκλογές του Απριλίου 1990, αλλά ο Μητσοτάκης σχημάτισε κυβέρνηση μειοψηφίας με την υποστήριξη της Δημοκρατικής Ανανέωσης ,ενος κομματος που σχηματισθηκε απο την διασπαση της ΝΔ. Το πρώτο πολιτικό εμπόδιο που ξεπέρασε ο Μητσοτάκης ήταν να εξασφαλίσει την εκλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως «προέδρου» τον Μάιο του 1990. Το ΚΚΕ πρέπει να αναγνωριστεί ότι ενήργησε με τιμή, υποστηρίζοντας την επανεκλογή του νυν «Προέδρου» Χρήστου Σαρτζετάκη. Είναι κρίμα που το ΠΑΣΟΚ και οι ανεξάρτητοι βουλευτές της ΝΔ δεν συνδυάστηκαν με το ΚΚΕ για να στηρίξουν τον Σαρτζετάκη. Το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία κόλλησε με τον Καραμανλή ήταν δυστυχως απόδειξη της συνεχιζόμενης πολιτικής επιρροής του.
Ο «Πρόεδρος» Σαρτζετάκης ενήργησε άψογα κατά τη διάρκεια της κρίσης 1989-1990 που είχε προκληθεί από την ευνοια των εκλογικών νόμων του Παπανδρέου προς όφελος του δεύτερου κόμματος. Το Σύνταγμα του 1975, το οποίο συντάχθηκε κυρίως από μοναρχικούς βουλευτές της ΝΔ, αντιστάθηκε με θαυμαστό τρόπο στην προσπάθεια αποσταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος από τον Παπανδρέου (που είχε επιτύχει προηγουμένως μεταξύ 1965 και 1967 να αποσταθεροποιησει το πολιτικο συστημα στην Ελλαδα και να θεσει τις βασεις της καταστροφης της).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου