Η Μοναρχία εν Αναμονή : Το Σύνταγμα της Ελλάδας του 1975

 Τα αντιβασιλικα ρεπουμπλικανικά κίνητρα του Καραμανλή φάνηκαν από την προσωπική του προτίμηση για ένα εκτελεστικό προεδρικό σύστημα σύμφωνα με το μοντέλο της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας του Σαρλ Ντε Γκολ. Το κοινοβούλιο που επικρατουσε η ΝΔ (το οποίο λειτουργούσε προσωρινά υπό τη δημοκρατική έκδοση του συντάγματος του 1952) αρνήθηκε να υποταχθεί στην επιθυμία του Καραμανλή για μια προεδρική δημοκρατία. Η πλειοψηφία των βουλευτών της ΝΔ παρέμειναν κρυφοί μοναρχικοί και ως εκ τούτου συνέταξαν ένα εξαιρετικό κοινοβουλευτικό σύνταγμα (αν και δημοκρατικό) σύνταγμα.

Λαμβάνοντας υπόψη την κατάρρευση της κοινοβουλευτικής κυβέρνησης που είχε προκληθεί από την οικογενεια  Παπανδρέου  στις κοινοβουλευτικές εξελίξεις  της δεκαετίας του 1960  οι διαδικασίες κωδικοποιήθηκαν στο Σύνταγμα του Ιουνίου 1975. Ομοίως, ο ρόλος και οι διαδικασίες που ήταν υποχρεωμένος να ακολουθήσει ο «πρόεδρος» καθορίστηκαν σαφώς.

Βασικά η μοναρχική κοινοβουλευτική πλειοψηφία της ΝΔ αρνήθηκε αποφασιστικά να εισαγάγει μια ρήτρα παρόμοια με το *ιταλικό δημοκρατικό σύνταγμα του 1948 που εξόριζε οριστικά τα μέλη της καθαιρεμένης βασιλικής οικογένειας από τη χώρα τους, τους στερούσε τα πολιτικά τους δικαιώματα και όριζε ότι η δημοκρατική μορφή διακυβέρνησης δεν θα μπορούσε ποτέ αλλοιωθεί Η πλειοψηφία των μοναρχικών βουλευτών της ΝΔ αρνήθηκε να συναινέσει σε οποιεσδήποτε συνταγές κατά της βασιλικής οικογένειάς τους με την τελική ελπίδα ότι μια μέρα το σύνταγμα της Ελλάδας του 1975 θα μπορούσε να τροποποιηθεί ευκολότερα για να διευκολύνει την αποκατάσταση της  βασιλευομενης  Δημοκρατίας.

(*Το δημοψήφισμα της 2ας Ιουνίου 1946 που έκανε την Ιταλία δημοκρατία νοθευτηκε. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως ο υπουργός Εσωτερικών Τζουζέπε Ρομίτα  αυξησε  τα ψευτικα ποσοστα  κατα της βασιλειας  στο ρεπουμπλικανικό βορρά για να αντιμετωπίσει το έντονο συναίσθημα υπερ της  μοναρχίας στο νότο. Ο Βασιλιάς Ουμπέρτο ​​Β και η Βασίλισσα Μαρία Χοσέ -Η Μεγαλειότητά της ως τότε Πριγκίπισσα της Διαδοχής ήταν ένας από τους βασικούς υποκινητές της ανατροπής του Μουσολίνι τον Ιούλιο του 1943- θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα Βασίλειο στο Νότο. Οι βασιλεις της Ιταλιας   αρνήθηκαν να το κάνουν επειδή φοβούνταν ότι ένας εμφύλιος πόλεμος που θα μπορούσε ακολουθησει  ισως να  απειλούσε το Βατικανό. 

Σε μια συμφωνία όπου μεσολάβησε η Καθολική Εκκλησία μεταξύ της ιταλικής κυβέρνησης και της γραμματείας του βασιλικού οικου , ο  Ούμπερτο Β  και η βασίλισσα Μαρία Χοσέ αναχώρησαν για εξορία με τη δέσμευση ότι θα μπορούσαν να επιστρέψουν ως τιμώμενοι πολίτες μόλις ανακοινωθεί το νέο δημοκρατικό σύνταγμα. Το σύνταγμα του 1948 απέκλεισε οριστικά τους άνδρες απογόνους του βασιλιά Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ 'και του Ουμπέρτο ​​Β' από την Ιταλία, καθώς και τις συντρόφους τους).

https://www.socialactionaustralia.com/project/183-the-fall-of-constantine-ii-and-the-greek-financial-crisis.html?fbclid=IwAR0H6b9BO_SMGF0ZfG56tNw2Mp78vHJXxzNpluCo8fhMzB_tcxGObeYUnUs