The Fall of Constantine II and the Greek Financial Crisis
Dr. David Paul Bennett is the Director of Social Action Australia Pty Ltd. http://www.socialactionaustralia.com/project/183-the-fall-of-constantine-ii-and-the-greek-financial-crisis.html?
Το μεγάλο πρόβλημα που έπληξε η Ελλάδα μετά την Παγκόσμια Οικονομική Κρίση του 2008 (GFC) την έφερε στο διεθνές προσκήνιο. Η σύγχρονη δυσάρεστη κατάσταση αυτού του έθνους μπορεί να γίνει αντιληπτή στο πλαίσιο της αποτυχημένης πάλης του Κωνσταντίνου Β κατά του Γιώργου Παπανδρέου στη δεκαετία του 1960 για τη διατήρηση της ελληνικής δημοκρατίας και λόγω της άρνησης του ελληνικού λαού να αποκαταστήσει μια βασιλευομενη Δημοκρατία στα τέλη του 1974. Η άρνηση αυτή ανοιξε το δρόμο για τον Ανδρεα Παπανδρέου ως πρωθυπουργό μεταξύ 1981 και 1989 και από το 1993 έως το 1996.
Ο κ. Παπανδρέου θεωρησε την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) ευκαιρια για την εγκαθυδρυση ενος κομματικου κρατους μέσω του κόμματός του, του Πανελληνιου Σοσιαλιστικου Κινήματος (ΠΑΣΟΚ), που παραμόρφωσε την οικονομία της Ελλάδας. Το ΠΑΣΟΚ τελικά έθεσε τα θεμέλια για την καταστροφή της ελληνικης οικονομιας στα πλαισια της ευρωπαϊκής συνιστώσας της Παγκόσμιας Οικονομικής Κρίσης του 2008.
Ο παρεξηγημενος αγώνας του βασιλιά Κωνσταντίνου Β για τη διασφάλιση της ελληνικής δημοκρατίας στη δεκαετία του 1960 οδήγησε τον ιδιο και τον θεσμο της βασιλευομενης δημοκρατιας σε ανυποληψια. Η ελληνική μοναρχία θεωρηθηκε(κακως) καρικατούρα, ένας άσκοπος ανόητος θεσμός που αντιπροσώπευε τα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων.
Αυτές οι ιστορικές οπτικες της νεοελληνικής ιστορίας αμφισβητούνται από τον Δρ. David Paul Bennett στην ιστορική ανασκόπηση της ελληνικής μοναρχίας.
Η Ελληνική Επανάσταση (1821-1829)
Η σημερινή χρηματοπιστωτική κρίση έθεσε την Ελλάδα στο επικεντρο του διεθνους ενδιαφεροντος οπως εγινε τοτε και με τον πόλεμο της ανεξαρτησίας της (1821-1829). Αυτός ο αγώνας (ο οποίος συχνά αναφέρεται ως «Ελληνική Επανάσταση») εγινε ευρεως αισθητος στη Βρετανία, επειδή ο Άγγλος ποιητής Λόρδος George Byron πέθανε από πυρετό ενώ αγωνιζόταν για την Ελλάδα.
Οι Έλληνες πολέμησαν ηρωικά για την ανεξαρτησία τους από την Οθωμανική Τουρκία που κατέκτησε την Ελλάδα το 1453 από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία (330-1453).
Οι Έλληνες πολέμησαν ηρωικά για την ανεξαρτησία τους από την Οθωμανική Τουρκία που κατέκτησε την Ελλάδα το 1453 από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία (330-1453).
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία κληροδότησε μια πολιτιστική κληρονομιά που οι Έλληνες κράτησαν σκληρά προκειμενου να διατηρήσουν την εθνικη ταυτότητά τους κάτω από τουλαχιστον τετρακόσια χρόνια τουρκικής κυριαρχίας.
Η ελληνική ανεξαρτησία (ή ο τερματισμός της τουρκικής ηγεμονίας) έγινε πραγματικοτητα μετά τη βρετανική, γαλλική και ρωσική παρέμβαση το 1827 στη ναυμαχία του Ναυαρίνου εναντίον της Τουρκίας.
Πράγματι, ήταν η μεγάλη φιλοδοξία της αυτοκρατορικής οικογένειας της Ρωσίας, των Ρωμανόφ, να καταστρέψει τελικά την Οθωμανική Αυτοκρατορία και να κατακτήσει την τότε τουρκική πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη (σύγχρονη Κωνσταντινούπολη) και να δημιουργήσει μια νέα βυζαντινή αυτοκρατορία.
Η ελληνική ανεξαρτησία (ή ο τερματισμός της τουρκικής ηγεμονίας) έγινε πραγματικοτητα μετά τη βρετανική, γαλλική και ρωσική παρέμβαση το 1827 στη ναυμαχία του Ναυαρίνου εναντίον της Τουρκίας.
Πράγματι, ήταν η μεγάλη φιλοδοξία της αυτοκρατορικής οικογένειας της Ρωσίας, των Ρωμανόφ, να καταστρέψει τελικά την Οθωμανική Αυτοκρατορία και να κατακτήσει την τότε τουρκική πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη (σύγχρονη Κωνσταντινούπολη) και να δημιουργήσει μια νέα βυζαντινή αυτοκρατορία.
Η ελληνική ανεξαρτησία εξασκουσε μια ισχυρή γοητεία στους Ρώσους και αυτό εκδηλώθηκε όταν ο πρώην υπουργός Εξωτερικών του, Κομης Ιωαννης Αντώνιος Καποδιστριας (Count Ioannis Antonios Kapodistrias), έγινε προσωρινός κυβερνητης της ελληνικής πολιτειας το 1827. Η Ρωσια ειχε σκοπο ο Καποδίστριας να κυβερνα τυπικα την Ελλάδα , ενώ στην πραγματικοτητα η χώρα θα ήταν ενας ρωσικός δορυφόρος.
Λόγω των πιέσεων των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Αυστρίας και της Ρωσίας τελικα συμφωνήθηκε ότι η Ελλάδα θα γίνει βασίλειο υπό την προστασία των προαναφερθέντων Δυναμεων. (Αυτή η ρύθμιση ήταν σε ισχυ μέχρι το 1919).
Ο Καποδίστριας ως προσωρινός πρόεδρος δεν το δεχτηκε με μεγαλη χαρα, καθώς οι μεγαλες δυναμεις ερευνουσαν για να βρεθεί ένας νέος βασιλιάς για την Ελλάδα. Λόγω της αντιπαλότητας μεταξύ των κυβερνώντων αριστοκρατικών οικογενειών της Ελλάδας, οι οποίοι είχαν προηγουμένως συνεργαστεί με την Οθωμανική Τουρκία πριν αναγκαστουν να γίνουν ελληνες οπλαρχηγοι και αγωνιστες του ΄21.
Ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε το 1831. Η επιλογή του Έλληνα βασιλιά τελικά έπεσε στον νεώτερο γιο του βασιλιά Λουδοβίκου Βαυαρίας το 1832. *
Ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε το 1831. Η επιλογή του Έλληνα βασιλιά τελικά έπεσε στον νεώτερο γιο του βασιλιά Λουδοβίκου Βαυαρίας το 1832. *
(Ο πρωταρχικός υποψήφιος για τον ελληνικό θρόνο ήταν ο πρίγκιπας Λεοπόλντ του Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα, ο οποίος είχε προηγουμένως υπηρετησει στο ρωσικό στρατό και η αδερφή του ήταν η μητέρα της μελλοντικής Βασίλισσας Βικτωρίας της Βρετανίας, ο πρώτος βασιλιάς των Βελγων το 1831, αρνήθηκε να δεχτεί τον ελληνικό θρόνο με περιφρονηση και σκεπτικισμο και ίσως προφητικά προβλέποντας ότι ένας Έλληνας βασιλιάς θα έπρεπε πάντα να κρατά τις βαλιτσες του γεμάτες,ετοιμες για εξοριες...).
Ο πρίγκηπας Όθωνα επιλέχθηκε από τις ξένες δυνάμεις και ήταν αποδεκτός από τους Έλληνες επειδή η Βαυαρική βασιλική οικογένεια (Wittelsbachs) μπορούσε να εντοπίσει την προέλευσή της πίσω στις πριγκιπικές οικογένειες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Το ζητημα ότι η νεοελληνική μοναρχία ήταν ξένο θεσμικο όργανο που ήταν ακατάλληλο για την Ελλάδα ξεκίνησε με την διαμάχη για τη βασιλεία του Οθωνα (1832-1862). Η πρώτη φαινομενικά αρνητική πτυχή της βασιλείας του βασιλιά Όθωνα ήταν ότι κάτω από την καθοδήγηση μιας βαυαρικής ομοσπονδίας συμβούλων (η εξουσία της οποίας επιβλήθηκε από μια συνοδεία βαυαρικής φρουράς) η Ελλάδα μετατράπηκε σε de facto βαυαρική αποικία.
Η αρχική βαυαρική κυριαρχία όμως είχε την ακούσια θετική συνεπεια της εκτόπισής των αριστοκρατικών οικογενειών (όπως π.χ.οι οικογένειες Κουντουριώτη και Μαυρομιχάλη που είχαν κυριαρχήσει στην Ελλάδα ως υποτελείς των Τούρκων και στη συνέχεια στηρίχθηκαν απο το καθεστώς Καποδίστρια.) Επομένως, όταν επανάστατησαντο 1843 οι αγωνιστες του 1821 καταργηθηκε η βαυαρικη αντιβασιλεια ,εγινε το συνταγμα του 1844 που εδωσε στους ελληνες το πολιτευμα της Συνταγματικης μοναρχιας και εγινε η ελλαδα ενα κρατος ευρωπαικο με βασιλεα συνταγματικο χωρις ισχυρη αριστοκρατία με ιδιοκτησία γης .
Την εποχή της Επανάστασης του 1843 υπήρχε ακόμα έντονο συναίσθημα συμπαθειας για τον βασιλιά Όθωνα, ο οποίος θεωρήθηκε ως Έλληνας πατριώτης (οπως και ηταν στην πραγματικοτητα η Μεγαλειότητά Του) αποκομμένος ομως από τον λαό του από τους Βαυαρούς συμβούλους του. Ο Έλληνας βασιλιάς δεν επαιξε τον ρόλο του συνταγματικού μονάρχη και ήταν σε θέση να κυριαρχήσει στην ελληνική πολιτική λόγω της απουσίας ενός συνεκτικού κομματικού συστήματος * το οποίο ουσιαστικά υπονόμευε τη δύναμη του ελληνικού κοινοβουλίου.
(* Τα πολιτικά κόμματα, όπως ήταν στο πλαίσιο του βασιλιά Όθωνα, ταυτίζονται με τις προστατευτικές δυνάμεις. Ως εκ τούτου υπήρχε ένα «γαλλικό κόμμα», ένα «αγγλικό κόμμα» και ένα «ρωσικό κόμμα»).
Ο βασιλιάς Όθωνας χρησιμοποίησε την πολιτική του δύναμη για να επιτύχει το μεγάλο πάθος του να επεκτείνει την Ελλάδα σε περιοχές της κατοικουσε ακομη σκλαβωμενος ελληνισμος («αλυτρωτη Ελλάδα»), οι οποίες ήταν ακόμα υπό τουρκική κυριαρχία: Μακεδονία, Θράκη, Κύπρος και Κρήτη. Υπήρξε επίσης μια έντονη ελληνική επιθυμία η Βρετανία να παραχωρήσει τα Επτάνησα στην Ελλάδα. Ωστόσο, ο βασιλιάς Όθωνα επελεξε την ελληνική ουδετερότητα κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου από το 1854 έως το 1856, κατά την οποία η Βρετανία και η Γαλλία αγωνίστηκαν κατά της Ρωσίας. Η ελληνική ουδετερότητα κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κριμαίας ήταν μια πηγή μεγάλης αντιδημοτικοτητας για τον βασιλιά Όθωνα. Μια ρωσική νίκη στον Κριμαϊκό πόλεμο ήταν επιθυμητή από τους περισσότερους Έλληνες που ελπίζαν ότι αυτό θα ανοιγε τον δρόμο για την απελευθέρωση της υποδουλης υπολοιπης Ελλάδας.
Ο βασιλιάς Όθωνας όμως είχε τα σημαντικότερα επιτεύγματά του. Η ελληνική πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στην Αθήνα το 1839 και μετατράπηκε σε πρωτοποριακη σύγχρονη πρωτευουσα. Υπό την αιγίδα του βασιλιά Όθωνα, στην Αθήνα χτίστηκε μια εθνική βιβλιοθήκη, ένα βασιλικό παλάτι, ένας εθνικός κήπος και ένα πανεπιστήμιο. Οι κατασκευές αυτών των κτιρίων ήταν εντυπωσιακές επειδή ο βασιλιάς Όθωνας χρησιμοποίησε τις δεξιότητές και τις ικανοτητες του ως σχεδιαστής και ως διοργανωτής για να ξεπεράσει την έλλειψη των χρηματικων πόρων του ελληνικου έθνους για να φτιάξει ένα εθνικό κεφάλαιο που θα χρησίμευε ως σημαντικό θεμέλιο για μια μελλοντική Μεγάλη Ελλάδα.
Ο βασιλιάς και η σύζυγός του, βασίλισσα Αμαλία, καλλιεργησαν επίσης την συνειδητοποιηση της εθνικής ταυτότητας με την υποστήριξη του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού και την υιοθέτηση των ελληνικών εθνικών εθίμων. Το ενδιαφέρον του βασιλικού ζευγαριού για τον ελληνικό πολιτισμό είχε μακροχρόνια αμοιβαία επίδραση καθώς υιοθετήθηκαν τα βαυαρικά χρώματα του μπλε και του λευκού και παρέμειναν ως εθνικά χρώματα της Ελλάδας.Η πτώση του βασιλιά Όθωνα
Παρολο τον πατριωτισμό, τις καλές του προθέσεις και τα πραγματικά επιτεύγματά του, η απροθυμία του βασιλιά Όθωνα να παραχωρήσει την πλήρη εξουσία στο κοινοβούλιο και η αποτυχία του να φερει εις περας τον πρωταρχικο του στοχο που ηταν η απελευθερωση της υπολοιπης αλυτρωτης Ελλαδας ,οδήγησε στην εξωση του το 1862 *. Επισης η αποτυχία του βασιλικού ζεύγους να αποκτησει κληρονόμο διαδοχο είχε επίσης προκαλέσει σοβαρή ανησυχία, διότι ο θρόνος θα εκληρονομειτο από έναν νεαρότερο αδελφό του βασιλιά. Το έθνος δεν ήταν διατεθειμένο να αντέξει άλλο βαυαρο βασιλιά που δεν θα είχε μεγαλώσει στην Ελλάδα και δεν θα ήταν Έλληνας Ορθόδοξος.
(* Τόσο ο βασιλιάς Όθωνας όσο και η βασίλισσα Αμαλία, οι οποίοι αντίστοιχα έχασαν τη ζωή τους το 1867 και το 1875, διατηρησαν τα ελληνικά έθιμα, καθώς έντονα έπασχαν από την εξορία τους από την Ελλάδα).
Ενώ η πτώση του βασιλιά Όθωνα μπορεί να ήταν δική του ευθυνη ολοτελα, η ελληνική αναζήτηση ενός νέου βασιλιά και δυναστείας επηρεάστηκε από την επιθυμία να παραχωρηθούν στην Ελλάδα τα κατεχόμενα απο την βρετανια Ιόνια νησιά. Το ελληνικό κοινοβούλιο, λοιπόν, όρισε το δεύτερο γιο της Βασίλισσας Βικτωρίας Πρίγκιπα Αλφρέδο ως νέο βασιλιά της Ελλάδας και αυτό επιβεβαιώθηκε κατά συντριπτική πλειοψηφία σε δημοψήφισμα * με πλήρη ψήφο των ανδρών το 1863.
(* Υπήρχε μια επιλογή να γίνει η Ελλάδα μια δημοκρατία, αλλά αυτό έλαβε λιγότερο από εκατό ψήφους στο δημοψήφισμα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου