Ο Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας

Γεωργιος Α΄των Ελληνων  του οικου των Σλέσβιχ-Χόλσταιν που συμφωνα με νεοτερες μελετες εχει βυζαντινη  καταγωγη,απο τον αυτοκρατορα του βυζαντιου Νικηφορο Φωκα.

Ο Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας, (γεννηθείς ως Πρίγκηπας Γουλιέλμος της Δανίας, 24 Δεκεμβρίου 1845 - 18 Μαρτίου 1913) υπήρξε ο μακροβιότερος βασιλιάς της Ελλάδας, από το 1863μέχρι το 1913. 

Ήταν ο δεύτερος κατά σειρά Βασιλιάς της νεότερης Ελλάδας μετά τον Όθωνα και αρχηγός νέου Βασιλικού Οίκου.

Ήταν ο δευτερότοκος γιος του πρίγκιπα και μετέπειτα Βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ΄, που ανήλθε στο θρόνο τον Νοέμβριο του 1863. Δολοφονήθηκε στις 18 Μαρτίου 1913 (5 Μαρτίου με το τότε ισχύον Ιουλιανό ημερολόγιο) στη Θεσσαλονίκη.

Μετά την «υποχρεωτική» (ιδίως των Βρετανών) εκδίωξη του Όθωνα από τον θρόνο της Ελλάδας, έπρεπε να βρεθεί νέος ηγεμόνας για τη χώρα. Αρχικά οι Έλληνες, υπό τις βρετανικές διπλωματικές ίντριγκες, ήταν υπέρ του δευτερότοκου γιου της Βασίλισσας Βικτωρίας, Πρίγκιπα Αλφρέδου, αλλά οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν ήδη δεσμευτεί με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1832 να μην ανέλθει στο θρόνο της Ελλάδας γόνος καμιάς δικής τους βασιλικής οικογένειας. 

Έτσι, υπό την πίεση των άλλων Δυνάμεων αποφασίστηκε να δοθεί ο θρόνος στον Vilhelm (κατόπιν Γεώργιο Α΄), δευτερότοκο γιο του μετέπειτα (1863) Βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ΄, εκ του Οίκου των Σλέσβιχ-Χόλσταιν-Σόνντερμπουρκ–Γκλύκσμπουρκ (Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg), πλάγιου κλάδου του Οίκου του Ολδεμβούργου (Oldenburg). 

Ο οικος των Σλέσβιχ-Χόλσταιν συμφωνα με νεοτερες μελετες(ΕΔΩ) εχει βυζαντινη  καταγωγη,απο τον αυτοκρατορα του βυζαντιου Νικηφορο Φωκα.

Ο νέος βασιλικός οίκος του Γεωργίου Α΄ ήταν ο Βασιλικός Οίκος της Ελλάδας για τα επόμενα 111 χρόνια, από το 1863 έως την αλλαγή του πολιτεύματος σε Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με το αδικο δημοψήφισμα του 1974.

Κατά τη διάρκεια ταξιδιού του στη Ρωσία, για να συναντήσει την αδελφή του, την Αυτοκράτειρα Δάγμαρ (Μαρία Φεοντόροβνα), σύζυγο του Αυτοκράτορα Αλέξανδρου Γ΄ της Ρωσίας, γνώρισε και παντρεύτηκε στις 27 Οκτωβρίου 1867 (Γρηγοριανό Ημερολόγιο), στην Αγία Πετρούπολη, την δεκαεξάχρονη τότε Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Κωνσταντίνοβνα της Ρωσίας, κατευθείαν απόγονο της Βυζαντινής Αυτοκράτειρας Ευφροσύνης Δούκαινας-Καματηράς (σύζυγο του Αλέξιου Γ΄ των Αγγέλων).

Βασιλισσα Ολγα των Ελληνων  ηταν  κατευθείαν απόγονος της Βυζαντινής Αυτοκράτειρας Ευφροσύνης Δούκαινας-Καματηράς

Απέκτησαν τα εξής οκτώ παιδιά:

Κωνσταντίνος Α΄ 1868-1923, βασιλιάς των Ελλήνων.

Γεώργιος 1869-1957, πρίγκιπας της Ελλάδας, ναύαρχος, ύπατος αρμοστής Κρήτης.

Αλεξάνδρα 1870-1891, παντρεύτηκε τον Παύλο Αλεξάνδροβιτς μεγάλο δούκα της Ρωσίας.

Νικόλαος 1872-1938, πρίγκιπας της Ελλάδας.

Μαρία 1876-1940, παντρεύτηκε πρώτα τον Γεώργιο Μιχαήλοβιτς μεγάλο δούκα της Ρωσίας (δολοφονήθηκε από τους Μπολσεβίκους το 1919) και μετά τον Περικλή Ιωαννίδη, ναύαρχο.

Όλγα 1880, απεβίωσε έξι μηνών.

Ανδρέας 1882-1944, πρίγκιπας της Ελλάδας, αξιωματικός στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Γιος του είναι ο Φίλιππος δούκας του Εδιμβούργου.

Χριστόφορος 1888-1940, πρίγκιπας της Ελλάδας.

Επίσης, αδελφή του Γεωργίου Α΄ ήταν η Αλεξάνδρα, σύζυγος του Εδουάρδου Ζ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου.

Στις 18 Μαρτίου 1863 εκδόθηκε το Ψήφισμα της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως:

H εν Αθήναις Β΄ των Ελλήνων Συνέλευσις:

α) Αναγορεύει παμψηφεί τον πρίγκιπα της Δανίας Χριστιανόν, Γουλιέλμον, Φερδινάνδον, Αδόλφον, Γεώργιον, δευτερότοκον υιόν του πρίγκιπος Χριστιανού της Δανίας, συνταγματικόν βασιλέα των Ελλήνων υπό το όνομα Γεώργιος Α΄ Βασιλεύς των Ελλήνων...

β) Οι νόμιμοι διάδοχοι αυτού θέλουσι πρεσβεύει το Ανατολικόν Ορθόδοξον δόγμα.

γ) Τριμελής επιτροπή εκλεχθησομένη υπό της Εθνοσυνελεύσεως θέλει μεταβεί εις την Κοπεγχάγην και προσφέρει αυτώ εν ονόματι του Ελληνικού Έθνους το Στέμμα.

Αξιοσημείωτο είναι ότι στο Ψήφισμα αυτό ο Γεώργιος αποκαλείται Βασιλεύς των Ελλήνων, κατόπιν προτροπής του ιδίου, και όχι Βασιλεύς της Ελλάδας, όπως ονομαζόταν ο Όθων. Παρά τις διαμαρτυρίες της Υψηλής Πύλης για την προσηγορία αυτή, που σήμαινε ότι ο Γεώργιος θα ήταν Βασιλιάς όχι μόνο των κατοίκων της Ελλάδας, αλλά και όλων των Ελλήνων, όπου κι αν βρισκόταν, η προσωνυμία έμεινε. 

Στα ξενόγλωσσα κείμενα ο τίτλος ήταν ROI DES GRECS. Αργότερα όμως, για να ικανοποιηθεί η Υψ. Πύλη (ο Σουλτάνος), έγινε ROI DES HELLENES.

Η διαλλακτικότητα και η ψυχραιμία του, τού επέτρεψε να διατηρεί ανοιχτές γραμμές με το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόσμου και χωρίς να είναι ιδιαίτερα δημοφιλής να παραμένει η εξουσία του πάντοτε σεβαστή. Σε όλους αυτούς τους παράγοντες μπορεί να αποδοθεί όχι μόνο η ιδιαιτέρως μακροχρόνια βασιλεία του, αλλά και η ωρίμανση του ελληνικού πολιτικού κόσμου, που επί των ημερών του εξευρωπαΐστηκε σε μεγάλο βαθμό.

Για τις Μεγάλες Δυνάμεις εθεωρείτο ο πλέον αξιόπιστος Έλληνας συνομιλητής τους και κατά την έκφραση του Βρετανού Βασιλιά Γεωργίου Ε΄ ο θάνατός του ήταν μεγάλη απώλεια για την Ελλάδα. Γεγονός όμως είναι, πως ουδέποτε κατάφερε να φανατίσει τον ελληνικό λαό υπέρ ή εναντίον του· επί των ημερών του το πρόσωπο του Βασιλιά δεν είχε ένθερμους οπαδούς, ούτε εχθρούς.

ΔΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΩΣΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ  ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ.

ΔΙΚΑΙΩΣ   Ο  ΒΑΣΙΛΕΥΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ   Α΄

ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ  ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ.