 |
| ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΠΑΥΛΟΣ Α' |
Μιά Απάνθρωπη Πλευρά των Λαϊκών Δικαστηρίων του ΕΑΜ/ΚΚΕ του 1943-44
Τα Λαϊκά Δικαστήρια χρησιμοποιήθηκαν ευρέως από το ΕΑΜ/ΚΚΕ το 1943-44 γιά να εκφοβίσουν τον λαό, να επιβάλλουν την εξουσία τους, αλλά και για να μεταφέρουν στους δήθεν δικαστές την ευθύνη εγκλημάτων που είχαν προαποφασιστεί από τοπικούς ηγέτες πριν καν την παρωδία και το θέατρο της δίκης.
Αυτό ήταν ο κανόνας, να λαμβάνεται η απόφαση, να ανακοινώνεται τουλάχιστον στον «πρόεδρο», και στη συνέχεια να γίνεται η «δίκη». Σε ελάχιστες περιπτώσεις υπήρξε ανατροπή της προειλημμένης απόφασης από κάποιο απρόβλεπτο γεγονός ή την παρέμβαση κάποιου σημαντικού προσώπου.
Μιά εξαιρετικά απάνθρωπη πλευρά των Λαϊκών Δικαστηρίων του ΕΑΜ/ΚΚΕ ήταν η εξής: ενώ η μυστική απόφαση ήταν να εκτελεστεί ο κατηγορούμενος, το δικαστήριο είτε του ανακοίνωνε ότι ήταν αθώος ή ότι στη θανατική του καταδίκη δινόταν αναστολή 1 έως 3 ετών. Και στην μιά και στην άλλη περίπτωση, ο κατηγορούμενος ελευθερωνόταν και έπαιρνε άδεια να γυρίσει στο σπίτι του. Ταυτόχρονα όμως στελνόταν και σήμα στην ΟΠΛΑ είτε του χωριού του, είτε του χωριού στο οποίο δικαζόταν, να συλληφθεί και να εκτελεστεί χωρίς καμία άλλη διαδικασία, συχνά κατά τη διαδρομή της επιστροφής!
Αυτό ακριβώς συνέβει σε 4 δασκάλους της Αρκαδίας και έναν αγρότη, οι οποίοι μετά από παραμονή 2 περίπου μηνών σε Στρατόπεδα Κρατουμένων του ΕΑΜ/ΚΚΕ στα χωριά Λάστα και Ζυγοβίστι Γορτυνίας, δικάστηκαν σε Λαϊκό Δικαστήριο στο χωριό Ζυγοβίστι στις 2 Ιουλίου 1944 και τους ανακοινώθηκε ότι ήταν αθώοι και μπορούσαν να επειστρέψουν στα χωριά τους. Κάποιοι όμως που εμφανίστηκαν εμπρός τους με φιλική διάθεση, τους συνέστησαν δήθεν για την ασφάλειά τους να μείνουν εκείνο το βράδυ στο χωριό και να αναχωρήσουν το επόμενο πρωϊ. Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι, που ήταν εκτελεστές της ΟΠΛΑ, την νύχτα τους οδήγησαν δεμένους έξω από το χωριό, στο λόφο Μπολιζοβο, και εκεί τους δολοφόνησαν και πέταξαν τις σορούς τους στην Καταβόθρα του Ανεμόνυλου.
Παραπλήσια διαδικασία ακολουθήθηκε σε εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις το 1943-44 από το ΕΑΜ/ΚΚΕ.
Τα ονόματα των 4 δασκάλων: Παρασκευάς Δημητρακάκης από το Αλεποχώρι Μαντινείας, Παναγιώτης και Άννα Καραλέκκα από τη Μεγαλόπολη, και Παναγιώτης Παπαγεωργίου από τις Ρίζες Τεγέας. Μαζί τους δολοφονήθηκε ο αγρότης Γεώργιος Κατσίνης από την Κερασίτσα Τεγέας. Ένας πέμπτος δάσκαλος, ονόματι Καρκαζής από τις Ρίζες, που είχε κλεισθεί μαζί τους στο Στρατόπεδο Κρατουμένων της Λάστας, πέθανε πριν τη δίκη. {Περισσότερα γι αυτό το γεγονός, τα θύματα, την κατάληξη των σορών τους, και μερικών από τους φυσικούς και ηθικούς θύτες, στο επόμενο έργο μου}.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου