Ν 
Ο Αθανάσιος Φρ. Φράγκου,κατηγετο απο την Σουρπη του Δημου Αλμυρου.
Ο πατερας του ,ο Φραγκος Φραγκου, ηταν οπλαρχηγος και πολεμησε κατα των Τουρκων το 1878 , μαλιστα με δικο του τεχνασμα , νικηθηκαν οι τουρκοι - γκεκηδες και παρεδωσαν την Κατω Μονη Ξενιας οπου μεσα ειχαν ταμπουρωθει και προβαλλαν πεισμονα αντισταση.
Αλλα και ο παππους του Αθανασιος Φραγκος ηταν φιλικος και οπλαρχηγος στην επανασταση του 1821 .Μαζί η γυναίκα του και ο τρίχρονος γιός. Περνούν την Όθρυ και το καλοκαίρι του 1821 κατηφορίζουν για τα μέρη της Ρούμελης, αφού ο Ξεσηκωμός στο Πήλιο, αλλά και στο κάμπο του Βελεστίνου και του Αλμυρού ήταν σύντομος, τελείωσε τον Ιούνιο, λόγω της ισχυρής στρατιάς του Δράμαλη πασά της Λάρισας, που ακαριαία επιτέθηκε και διέλυσε τους Μαγνησιώτες μαχητές της ελευθερίας. Εκεί στη Ρούμελη θα ενταχθεί σε στρατιωτικά σώματα άλλων οπλαρχηγών, αλλά σε μια μάχη στην Αράχωβα θα χάσει την οικογένειά του, μετά την μάχη δηλαδή δεν θα μπορέσει να την βρει και τελικά, ενώ τον θεωρούσαν όλοι ως σκοτωμένο, μετά από αρκετό καιρό, το 1827 συγκεκριμένα στο Άργος, θα συναντήσει την γυναίκα του Σοφία και τον γιό του, που έχει ήδη βαπτισθεί με το όνομα Φράγκος. Όλα αυτά τα χρόνια ο Θανάσης Φράγκος πολεμά με τους άνδρες του, ενταγμένος στο σώμα του Μάρκου Μπότσαρη και μετά τον χαμό του αρχηγού του το 1823 στο Κεφαλόβρυσο Ευρυτανίας, εντάσσεται στο πολεμικό σώμα του Θοδωράκη Γρίβα.
Ο Αθανασιος Φραγκος ως ηταν φυσικο, ακολούθησε τον στρατιωτικό κλάδο, πολέμησε ως αξιωματικός του ελληνικού στρατού στον Πόλεμο του 1897 και είχε την τιμή ως ντόπιος αξιωματικός να μπει πρώτος με τον λόχο του το 1898, μετά τη Συνθήκη Ειρήνης με την Τουρκία, στον Αλμυρό και στον Βόλο. Το 1904 παντρεύεται την Συνοδή Σχοινά από τον Πλάτανο και το 1912-13 συμμετέχει ως Διοικητής Τάγματος στους Βαλκανικούς πολέμους. Ακολουθούν τα χρόνια του Εθνικού Διχασμού και του Α’ Παγκοσμίου πολέμου 1916-1919, όπου ο Συνταγματάρχης πλέον Αθανάσιος Φράγκου συμμετέχει ως διοικητής συντάγματος Ευζώνων.Ως δκτης του συνταγματος Ευζωνων πολεμησε με τον γαλλικο στρατο κατοχης της Θεσσαλιας (λεπτομερειες της μαχης δες εδω), πιασθηκε αιχμαλωτος και φυλακισθηκε στην γερμανικη σχολη Θεσσαλονικης και μετα στην Λεσβο οπου παρεμεινε επι 3 χρονια φυλακισμενος κατω απο αθλιες συνθηκες κρατησεις , υπο επιτηρηση Σενεγαλεζων στρατιωτων. Το 1920 μετα την ηττα του βενιζελου και την ληξη της Γαλλικης κατοχης, αναλαμβάνει ως Στρατηγός την διοίκηση της 1ης Μεραρχίας Θεσσαλών και στέλνεται στο Μικρασιατικό Μέτωπο. Γίνεται ένας από τους ανώτερους αξιωματικούς της Μικρασιατικής εκστρατείας, διακρίνεται στις μάχες του Σαγγάριου ποταμού και, όταν τον Αύγουστο του 1922 αρχίζει η υποχώρηση της ελληνικής στρατιάς, καταφέρνει να φέρει την μεραρχια του συγκροτημένη πίσω στην πατρίδα, χωρίς απώλειες στρατιωτών και όπλων. Θεωρείται από τους ιστορικούς ερευνητές ότι συνέβαλε τα μέγιστα στη σωτηρία του Νότιου συγκροτήματος της ελληνικής στρατιάς στο Μικρασιατικό Μέτωπο. Το 1923 είναι πλέον απόστρατος αξιωματικός, με τον βαθμό του Υποστρατήγου και σε ηλικία μόλις 59 ετών πεθαίνει, από ανακοπή καρδιάς, ερχόμενος από την Αθήνα στην γενέτειρα του Σούρπη. Ο τάφος του υπάρχει μέχρι σήμερα στο κοιμητήριο της Σούρπης, όπως και το σπίτι της οικογένειας των Φράγκων στην κεντρική πλατεία της Αγ. Παρασκευής της Σούρπης. Δρόμοι στην Σούρπη, στον Αλμυρό, στο Βόλο και στη Λάρισα φέρουν το όνομα του Στρατηγού Αθανασίου Φράγκου.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ
Δεν ηταν μονο ο Πλαστηρας που εφερε πισω αθικτο το τμημα του ηταν και ο βασιλοφρονας αγνος πατριωτης στρατηγος Αθανασιος Φραγκος που εμεινε ανωνυμος και δεν εκανε πραξικοπηματα οπως ο Πλαστηρας !
http://almyros.gr/2013/01/22/6995/
Ο Αθανάσιος Φρ. Φράγκου,κατηγετο απο την Σουρπη του Δημου Αλμυρου.
Ο πατερας του ,ο Φραγκος Φραγκου, ηταν οπλαρχηγος και πολεμησε κατα των Τουρκων το 1878 , μαλιστα με δικο του τεχνασμα , νικηθηκαν οι τουρκοι - γκεκηδες και παρεδωσαν την Κατω Μονη Ξενιας οπου μεσα ειχαν ταμπουρωθει και προβαλλαν πεισμονα αντισταση.
Αλλα και ο παππους του Αθανασιος Φραγκος ηταν φιλικος και οπλαρχηγος στην επανασταση του 1821 .Μαζί η γυναίκα του και ο τρίχρονος γιός. Περνούν την Όθρυ και το καλοκαίρι του 1821 κατηφορίζουν για τα μέρη της Ρούμελης, αφού ο Ξεσηκωμός στο Πήλιο, αλλά και στο κάμπο του Βελεστίνου και του Αλμυρού ήταν σύντομος, τελείωσε τον Ιούνιο, λόγω της ισχυρής στρατιάς του Δράμαλη πασά της Λάρισας, που ακαριαία επιτέθηκε και διέλυσε τους Μαγνησιώτες μαχητές της ελευθερίας. Εκεί στη Ρούμελη θα ενταχθεί σε στρατιωτικά σώματα άλλων οπλαρχηγών, αλλά σε μια μάχη στην Αράχωβα θα χάσει την οικογένειά του, μετά την μάχη δηλαδή δεν θα μπορέσει να την βρει και τελικά, ενώ τον θεωρούσαν όλοι ως σκοτωμένο, μετά από αρκετό καιρό, το 1827 συγκεκριμένα στο Άργος, θα συναντήσει την γυναίκα του Σοφία και τον γιό του, που έχει ήδη βαπτισθεί με το όνομα Φράγκος. Όλα αυτά τα χρόνια ο Θανάσης Φράγκος πολεμά με τους άνδρες του, ενταγμένος στο σώμα του Μάρκου Μπότσαρη και μετά τον χαμό του αρχηγού του το 1823 στο Κεφαλόβρυσο Ευρυτανίας, εντάσσεται στο πολεμικό σώμα του Θοδωράκη Γρίβα.
Ο Αθανασιος Φραγκος ως ηταν φυσικο, ακολούθησε τον στρατιωτικό κλάδο, πολέμησε ως αξιωματικός του ελληνικού στρατού στον Πόλεμο του 1897 και είχε την τιμή ως ντόπιος αξιωματικός να μπει πρώτος με τον λόχο του το 1898, μετά τη Συνθήκη Ειρήνης με την Τουρκία, στον Αλμυρό και στον Βόλο. Το 1904 παντρεύεται την Συνοδή Σχοινά από τον Πλάτανο και το 1912-13 συμμετέχει ως Διοικητής Τάγματος στους Βαλκανικούς πολέμους. Ακολουθούν τα χρόνια του Εθνικού Διχασμού και του Α’ Παγκοσμίου πολέμου 1916-1919, όπου ο Συνταγματάρχης πλέον Αθανάσιος Φράγκου συμμετέχει ως διοικητής συντάγματος Ευζώνων.Ως δκτης του συνταγματος Ευζωνων πολεμησε με τον γαλλικο στρατο κατοχης της Θεσσαλιας (λεπτομερειες της μαχης δες εδω), πιασθηκε αιχμαλωτος και φυλακισθηκε στην γερμανικη σχολη Θεσσαλονικης και μετα στην Λεσβο οπου παρεμεινε επι 3 χρονια φυλακισμενος κατω απο αθλιες συνθηκες κρατησεις , υπο επιτηρηση Σενεγαλεζων στρατιωτων. Το 1920 μετα την ηττα του βενιζελου και την ληξη της Γαλλικης κατοχης, αναλαμβάνει ως Στρατηγός την διοίκηση της 1ης Μεραρχίας Θεσσαλών και στέλνεται στο Μικρασιατικό Μέτωπο. Γίνεται ένας από τους ανώτερους αξιωματικούς της Μικρασιατικής εκστρατείας, διακρίνεται στις μάχες του Σαγγάριου ποταμού και, όταν τον Αύγουστο του 1922 αρχίζει η υποχώρηση της ελληνικής στρατιάς, καταφέρνει να φέρει την μεραρχια του συγκροτημένη πίσω στην πατρίδα, χωρίς απώλειες στρατιωτών και όπλων. Θεωρείται από τους ιστορικούς ερευνητές ότι συνέβαλε τα μέγιστα στη σωτηρία του Νότιου συγκροτήματος της ελληνικής στρατιάς στο Μικρασιατικό Μέτωπο. Το 1923 είναι πλέον απόστρατος αξιωματικός, με τον βαθμό του Υποστρατήγου και σε ηλικία μόλις 59 ετών πεθαίνει, από ανακοπή καρδιάς, ερχόμενος από την Αθήνα στην γενέτειρα του Σούρπη. Ο τάφος του υπάρχει μέχρι σήμερα στο κοιμητήριο της Σούρπης, όπως και το σπίτι της οικογένειας των Φράγκων στην κεντρική πλατεία της Αγ. Παρασκευής της Σούρπης. Δρόμοι στην Σούρπη, στον Αλμυρό, στο Βόλο και στη Λάρισα φέρουν το όνομα του Στρατηγού Αθανασίου Φράγκου.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ
Δεν ηταν μονο ο Πλαστηρας που εφερε πισω αθικτο το τμημα του ηταν και ο βασιλοφρονας αγνος πατριωτης στρατηγος Αθανασιος Φραγκος που εμεινε ανωνυμος και δεν εκανε πραξικοπηματα οπως ο Πλαστηρας !
http://almyros.gr/2013/01/22/6995/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου