Εξέδωσε προκήρυξη "εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων" προς τον Κρητικό
λαό περί της κατάληψης της Κρήτης από τον ελληνικό στρατό.
(Δεν ξεχνουμε ποτε τους βασιλόφρονες πατριώτες που έδωσαν την ζωή τους για την Ελλάδα μετά απο διαταγή των βασιλέων μας ).
21 - 24 Ιαν 1896 οι τουρκοι προβαινουν σε σφαγες και δολοφονιες του κρητικου λαου.
Η κυβερνηση Θ. Δηλιγιαννη σε συννενοηση με τον βασιλεα Γεωργιο Α στελνουν στην Κρητη μια μοίρα του στόλου στα Χανιά προς προστασία των κινδυνευόντων χριστιανών εκ των σφαγών και παρεμπόδιση αποβιβάσεως νέων τουρκικών δυνάμεων στο νησί.
Ταυτόχρονα στέλνουν αριθμό εθελοντών αξιωματικών του Ελληνικού στρατού (17 τον αριθμό) καταγόμενους από την Κρήτη με αρχηγό τον Μ.Ε. Μανουσογιαννάκη που συνοδεύουν σημαντικό αριθμό όπλων και πολεμοφοδίων για τον εφοδιασμό και την οργάνωση των επαναστατικών ομάδων που συγκροτούνταν με γρήγορους ρυθμούς.
Τα γεγονότα τρέχουν και η ελληνική κυβέρνηση θέλοντας να προλάβει τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής εκείνης πριν προβούν στη διεθνή κατοχή του νησιού αποφασίζει να στείλει τον Συνταγματάρχη Τιμολέοντα Βάσσο (1836 – 1929) υπασπιστή του βασιλιά Γεωργίου του Α’ επικεφαλής στρατιωτικής μονάδος 1500 ανδρών, πεζικού, μηχανικού, και πυροβολικού να καταλάβει την Κρήτη και να κηρύξει την Ενωσή της με την Ελλάδα. Ο κόλπος του Κολυμπαρίου κρίθηκε ως το καταλληλότερο σημείο για αποβίβαση στην προσπάθεια να μην εμποδιστούν από τον στόλο των μεγάλων δυνάμεων. Ο Βάσσος είπε χαρακτηριστικά «έλαβον διαταγάς να αποβιβασθώ εις την Κρήτην και θ’ αποβιβασθώ διά πάσης θυσίας».
Έτσι μετά την αποβίβασή του 24 χλμ. δυτικά των Χανίων, στον όρμο Κολυμπάρι, την ανασυγκρότηση και την στρατιωτική ανάπτυξη άρχισε από την επομένη τις στρατιωτικές επιχειρήσεις καταλαμβάνοντας την βορειότερα του όρμου Μονή Γωνιές απ΄ όπου και εξέδωσε προκήρυξη "εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων" προς τον Κρητικό λαό περί της κατάληψης της Κρήτης από τον ελληνικό στρατό. Κινούμενος όμως προς Χανιά οι Μ. Δυνάμεις διέταξαν την καθήλωση του και την αποχή από κάθε πολεμική ενέργεια. Παρά ταύτα ακολούθησαν δύο μάχες, η μάχη των Βουκολιών και η μάχη των Λειβαδιών στις οποιες οι τουρκοι νικηθηκαν .Κατά την παραμονή του στη Κρήτη διακρίθηκε ιδιαίτερα στο διπλωματικό πεδίο σε απόρρητες συνεννοήσεις. Περί τον Απρίλιο του 1896 ανακλήθηκε με το μικτό στρατιωτικό τμήμα και ενσωματώθηκε στις δυνάμεις της Θεσσαλίας.
Αργότερα ανέλαβε μέραρχος της Αθήνας προαχθείς στον βαθμό του Αντιστρατήγου.
Πέθανε τον Οκτώβριο του 1929 στην Αθήνα σε βαθύ γήρας.
(Δεν ξεχνουμε ποτε τους βασιλόφρονες πατριώτες που έδωσαν την ζωή τους για την Ελλάδα μετά απο διαταγή των βασιλέων μας ).
21 - 24 Ιαν 1896 οι τουρκοι προβαινουν σε σφαγες και δολοφονιες του κρητικου λαου.
Η κυβερνηση Θ. Δηλιγιαννη σε συννενοηση με τον βασιλεα Γεωργιο Α στελνουν στην Κρητη μια μοίρα του στόλου στα Χανιά προς προστασία των κινδυνευόντων χριστιανών εκ των σφαγών και παρεμπόδιση αποβιβάσεως νέων τουρκικών δυνάμεων στο νησί.
Ταυτόχρονα στέλνουν αριθμό εθελοντών αξιωματικών του Ελληνικού στρατού (17 τον αριθμό) καταγόμενους από την Κρήτη με αρχηγό τον Μ.Ε. Μανουσογιαννάκη που συνοδεύουν σημαντικό αριθμό όπλων και πολεμοφοδίων για τον εφοδιασμό και την οργάνωση των επαναστατικών ομάδων που συγκροτούνταν με γρήγορους ρυθμούς.
Τα γεγονότα τρέχουν και η ελληνική κυβέρνηση θέλοντας να προλάβει τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής εκείνης πριν προβούν στη διεθνή κατοχή του νησιού αποφασίζει να στείλει τον Συνταγματάρχη Τιμολέοντα Βάσσο (1836 – 1929) υπασπιστή του βασιλιά Γεωργίου του Α’ επικεφαλής στρατιωτικής μονάδος 1500 ανδρών, πεζικού, μηχανικού, και πυροβολικού να καταλάβει την Κρήτη και να κηρύξει την Ενωσή της με την Ελλάδα. Ο κόλπος του Κολυμπαρίου κρίθηκε ως το καταλληλότερο σημείο για αποβίβαση στην προσπάθεια να μην εμποδιστούν από τον στόλο των μεγάλων δυνάμεων. Ο Βάσσος είπε χαρακτηριστικά «έλαβον διαταγάς να αποβιβασθώ εις την Κρήτην και θ’ αποβιβασθώ διά πάσης θυσίας».
Έτσι μετά την αποβίβασή του 24 χλμ. δυτικά των Χανίων, στον όρμο Κολυμπάρι, την ανασυγκρότηση και την στρατιωτική ανάπτυξη άρχισε από την επομένη τις στρατιωτικές επιχειρήσεις καταλαμβάνοντας την βορειότερα του όρμου Μονή Γωνιές απ΄ όπου και εξέδωσε προκήρυξη "εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων" προς τον Κρητικό λαό περί της κατάληψης της Κρήτης από τον ελληνικό στρατό. Κινούμενος όμως προς Χανιά οι Μ. Δυνάμεις διέταξαν την καθήλωση του και την αποχή από κάθε πολεμική ενέργεια. Παρά ταύτα ακολούθησαν δύο μάχες, η μάχη των Βουκολιών και η μάχη των Λειβαδιών στις οποιες οι τουρκοι νικηθηκαν .Κατά την παραμονή του στη Κρήτη διακρίθηκε ιδιαίτερα στο διπλωματικό πεδίο σε απόρρητες συνεννοήσεις. Περί τον Απρίλιο του 1896 ανακλήθηκε με το μικτό στρατιωτικό τμήμα και ενσωματώθηκε στις δυνάμεις της Θεσσαλίας.
Αργότερα ανέλαβε μέραρχος της Αθήνας προαχθείς στον βαθμό του Αντιστρατήγου.
Πέθανε τον Οκτώβριο του 1929 στην Αθήνα σε βαθύ γήρας.
δεν ειχε σημασια που η ελλαδα ηταν μικρη , ειχε κοτσια , εστειλε στρατο στην κρητη για να προλαβει την διεθνη κατοχη απο τις μεγαλες δυναμεις ! ποια ? η μικρη ελλαδα ! εναντια στις μεγαλες δυναμεις της τοτε εποχης ! τωρα τι γινεται ? που ειναι τετοια τολμη ? υπαρχει στους δημοκρατες πολιτικους ?
ΑπάντησηΔιαγραφή