Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΥ ΔΙΔΑΞΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΛΟΠΗ

"Aπο τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην Ελληνική Ιστορία": Σαν σήμερα, 29 Ιανουαρίου 1965, εισάγεται για συζήτηση στη Βουλή η πρόταση της ΕΔΑ για παραπομπή σε ειδικό δικαστήριο του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και πρώην υπουργών για το σκάνδαλο της "Πεσινέ".

Το 1960, με πρωτοβουλία του "εθνάρχη" και επιχείρημα την "προσέλκυση επενδύσεων", είχε υπογραφεί η σύμβαση του Ελληνικού δημοσίου με την Γαλλική "Πεσινέ". Ήταν η σημαντικότερη προώθηση Γαλλικού κεφαλαίου στην Ελλάδα και προέβλεπε κατασκευή βιομηχανίας αλουμίνας με ετήσια δυναμικότητα επεξεργασίας 200.000 τόννων.

Για την εκτέλεση του έργου συστήθηκε ανώνυμη εταιρεία στην οποία συμμετείχαν και ντόπια κεφάλαια (Νιάρχος) και Αμερικάνικα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση της ΕΡΕ επέμεινε στην επικύρωση της συμφωνίας από τη Βουλή..αυθημερόν, γεγονός που προκάλεσε αποχώρηση σύσσωμης της αντιπολίτευσης.

Ενας από τους πιο σκανδαλώδεις όρους της συμφωνίας αφορούσε προμήθεια ηλεκτρικού ρεύματος σε εξευτελιστική τιμή από τη ΔΕΗ στην "Πεσινέ".

Βάσει της συμφωνίας, το Ελληνικό κράτος όφειλε να κάνει επενδύσεις ύψους 125 εκατομμυρίων δολαρίων για την ηλεκτροδότηση της "Πεσινέ", ενώ η επένδυση της ίδιας της εταιρίας δεν ξεπερνούσε τα 25 εκατομμύρια δολάρια! Οριζόταν επίσης ότι η "Πεσινέ" θα πληρώνει την κιλοβατώρα με τιμή κάτω από το κόστος παραγωγής της από τη ΔΕΗ!

Το αποτέλεσμα ήταν μια ληστεία δισεκατομμυρίων εις βαρος του Δημοσιου.

Η "Πεσινέ", βιομηχανία αλουμινίου, ήταν από τις πλέον ηλεκτροβόρους βιομηχανίες της χώρας. Η συμφωνία, λοιπόν, παραχωρούσε τεράστια κέρδη στην εταιρεία και συσσώρευε τεράστιες ζημιές στη ΔΕΗ, τις οποίες πλήρωνε και πληρώνει ακόμη ο ελληνικός λαός.

Η συζήτηση της πρότασης της ΕΔΑ διήρκεσε έως την 6η του Φλεβάρη 1965. Λίγο πριν από την ψηφοφορία ο πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, ζητάει από τους βουλευτές της Ενωσης Κέντρου να ψηφίσουν "κατά συνείδηση". Αξιοσημείωτη επίσης είναι η απουσία του Ανδρέα Παπανδρέου από την ψηφοφορία.

Τελικά, οι Καραμανλής, Παπαληγούρας και Μάρτης παραπέμπονται με 146, 147 και 144 ψήφους αντίστοιχα. Όταν όμως το πόρισμα φτάνει στην Βουλή (λίγους μήνες μετά, καλοκαίρι 1965) ο Γ.Παπανδρέου τάσσεται υπέρ της παραγραφής.

Η υπόθεση δεν εκδικάστηκε ποτέ. Η σύμβαση είχε διάρκεια για δεκαετίες και τηρήθηκε απο όλες τις επόμενες κυβερνήσεις ( και την χούντα και τις εκλεγμένες). Όταν έληξε, το 1993, ο Κ.Μητσοτάκης, ενώ η κυβέρνηση του ήταν υπο κατάρρευση, έτρεξε να την ανανεώσει για άλλα 14 χρόνια.

Με πρόχειρους υπολογισμούς η συσσωρευμένη ζημιά δεκαετιών που προκάλεσε το σκάνδαλο στη χώρα, μόνο στην προ ευρώ εποχή, ξεπερνά τα 100 δισ. δραχμές.

Το ίδιο καθεστώς-στην ουσία-συνεχίστηκε και όταν η "Πεσινέ" αγοράστηκε απο τον όμιλο Μυτηλιναίου και έγινε "Αλουμίνιον Ελλάδος".

Η πολιτική της "προσέλκυσης επενδύσεων" συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

PHGH https://www.facebook.com/profile.php?id=100066793461714&__cft__[0]=AZWws7bHz0BRY7y0-sJa25dKaqWjmJaNiJyjMQzIFqIlLzyutOhMrCgrKWxOhSJUsPjRvXrnfXxshs1dW51n-yiv3MQneRHAM6LBt7eeJIvhWcA7PW2r8LgDFAZ1X131RcqGbp1z_DxezKPZkK73DQJyCE-prHR0he34Di2egl2JLltmVcZs-r2RJ0xyhxwmEYbQeEpfc1DGBk2RRKhIU4Xqw6GT0c_DrqYIyoZ6JWGbyg

Η ΕΧΘΡΙΚΗ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΗ ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

Η πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης, που σημειώθηκε το Σάββατο 5/18 Αυγούστου[α] του 1917 στις 17:00 το απόγευμα, ήταν ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της πόλης, που σημάδεψε την ιστορία της. Η πυρκαγιά εκδηλώθηκε τυχαία και άλλαξε σημαντικά τη φυσιογνωμία της Θεσσαλονίκης. Μέσα σε 32 ώρες, κάηκαν 9.500 σπίτια σε έκταση 1.000.000 m² και έμειναν άστεγοι περισσότεροι από 70.000 άνθρωποι.  Οι ανθρώπινες απώλειες της πυρκαγιάς ήταν ελάχιστες, με μοναδικούς νεκρούς λίγους Γάλλους στρατιώτες. Το μέρος της πόλης που κάηκε ανοικοδομήθηκε με νέο οργανωμένο σχέδιο, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια σύγχρονη πόλη.

Θα έλεγε κάποιος οτι οι γάλλοι φιλοι του Βενιζέλου απολάμβαναν το θέαμα!

Δεν υπήρχαν ικανές ποσότητες νερού για την κατάσβεση, αφού σημαντικό μέρος του δεσμευόταν από τις συμμαχικές δυνάμεις για την τροφοδοσία των στρατοπέδων στα προάστια της πόλης. Στην πόλη δεν υπήρχε οργανωμένη πυροσβεστική υπηρεσία, παρά μόνο λίγες ιδιόκτητες πυροσβεστικές ομάδες ασφαλιστικών εταιρειών, τις περισσότερες φορές ανεκπαίδευτες και με πολύ παλιό ή σχεδόν ανύπαρκτο εξοπλισμό.

Η μόνη ελπίδα για τη Θεσσαλονίκη ήταν η επέμβαση των συμμαχικών δυνάμεων. Το απόγευμα της πρώτης ημέρας της πυρκαγιάς, ένα γαλλικό τμήμα ανατίναξε με δυναμίτιδα τρία σπίτια δίπλα από το διοικητήριο με σκοπό να δημιουργήσει ζώνη ασφάλειας περιορίζοντας το ύψος και την ποσότητα της καύσιμης ύλης, αλλά δεν συνέχισε και αποχώρησε, αφήνοντας τη φωτιά να συνεχίσει τον δρόμο της. Το επόμενο πρωί δύο βρετανικές πυροσβεστικές αντλίες σταμάτησαν την πυρκαγιά κοντά στον Λευκό Πύργο. Το κτήριο του Τελωνείου σώθηκε από Γάλλους στρατιώτες.

Αεροφωτογραφία που δείχνει την  πυρκαγιά.

Παρ’ όλα αυτά, οι συμμαχικές δυνάμεις αρνήθηκαν να διακόψουν την υδροδότηση των στρατοπέδων και των νοσοκομείων τους, ώστε να εξοικονομηθεί νερό για την πυρόσβεση. 

Ο στρατηγός Σαράιγ, επικεφαλής των δυνάμεων της Αντάντ στη Θεσσαλονίκη, επισκέφθηκε για λίγη ώρα την περιοχή του Διοικητηρίου το απόγευμα της πρώτης ημέρας, αλλά δεν επέστρεψε στον τόπο της πυρκαγιάς μέχρι την κατάσβεσή της. Ιδιαίτερα μάλιστα αναφέρεται από πηγές[β] ότι η διαγωγή των Γάλλων στρατιωτών δεν ήταν η αναμενόμενη. Αντί να βοηθήσουν στην πυρόσβεση και την περίθαλψη των πυροπαθών, πολλοί προέβησαν σε λεηλασίες καταστημάτων και οικιών, πολλές φορές εμποδίζοντας τους ιδιοκτήτες να περισώσουν την περιουσία τους, ώστε να μπορούν οι ίδιοι να την λεηλατήσουν. Τις επόμενες ημέρες ο στρατηγός Σαράιγ διέταξε τον τουφεκισμό δύο στρατιωτών του (και μάλιστα επί τόπου, χωρίς δίκη) που συνελήφθησαν να πουλούν κλεμμένα κοσμήματα. Αντίθετα, οι Βρετανοί στρατιώτες βοήθησαν όσο μπορούσαν, ιδιαίτερα με τη μεταφορά περιουσιών και πυροπαθών με στρατιωτικά φορτηγά προς καταυλισμούς για πρόσφυγες (για το ίδιο πράγμα οι οδηγοί των γαλλικών αυτοκινήτων ζητούσαν φιλοδώρημα).

Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΙΡΑΝ .ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΑΒΥ ΔΙΑΔΟΧΟΥ ΡΕΖΑ ΠΑΧΛΕΒΙ

 

@PahlaviReza

: Η στιγμή της αλήθειας του Ιράν Σε ένα δυνατό άρθρο γνώμης, ο πρίγκιπας διάδοχος του Ιράν λέει: «Αυτός δεν είναι ο πόλεμος του Ιράν — είναι του Χαμενεΐ». Μετά από 46 χρόνια τρομοκρατίας, καταστολής και πυρηνικού εκβιασμού, η Ισλαμική Δημοκρατία έχει σύρει τους Ιρανούς σε μια ακόμη απερίσκεπτη αντιπαράθεση. Αλλά οι ρωγμές στο καθεστώς διευρύνονται — και ο λαός είναι έτοιμος. Ο Ρεζά Παχλεβί προτρέπει τον κόσμο: Εφαρμόστε τη μέγιστη πίεση στο καθεστώς Προσφέρετε τη μέγιστη υποστήριξη στους ανθρώπους Ενδυνάμωση της πολιτικής ανυπακοής και των απεργιών Ενδυναμώστε τις ιρανικές φωνές, όχι τους πυραύλους Η πραγματική αλλαγή δεν θα έρθει από αεροπορικές επιδρομές. Πρέπει να έρθει από μέσα — από το θάρρος των γυναικών, των φοιτητών και των εργατών που επαναστατούν. Το καθεστώς είναι αδύναμο. Ο λαός είναι έτοιμος. Ο κόσμος πρέπει να επιλέξει: να διαχειριστεί την κρίση ή να βοηθήσει στον τερματισμό της.

https://x.com/MiddleEast_24/status/1938656946912985562

@USATODAY

ΤΟ ΜΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΒΥ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΙΠΑ ΔΙΑΔΟΧΟΥ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΑΣ ΡΕΖΑ ΠΑΧΛΕΒΙ

 

Το πλήρες κείμενο των εναρκτήριων δηλώσεών μου στη σημερινή συνέντευξη Τύπου:

Κυρίες και κύριοι, μέλη του διεθνούς δημοσιογραφικού σώματος, καλησπέρα. Σας ευχαριστώ που βρίσκεστε εδώ σήμερα. Αυτή είναι μια ιστορική στιγμή για το έθνος μας. Θα ξεκινήσω με ένα σύντομο μήνυμα προς τους συμπατριώτες μου στο Ιράν, στα περσικά, το οποίο στη συνέχεια θα μεταφράσω. «Συμπατριώτες μου, το αγαπημένο μας Ιράν έχει συρθεί σε μια καταστροφική σύγκρουση, ο αρχιτέκτονας της οποίας δεν είναι άλλος από τον Αλί Χαμενεΐ και τη διεφθαρμένη, καταστροφική του φατρία. Έχει οδηγήσει την οικονομία του έθνους μας στο χείλος της κατάρρευσης, έχει λεηλατήσει τις εθνικές μας υποδομές και πόρους, έχει σπαταλήσει τον πλούτο του έθνους στην ανάπτυξη πυρηνικών όπλων, έχει διαλύσει την ασφάλεια του Ιράν και έχει κλέψει την κυριαρχία του ιρανικού λαού. Αυτό το καθεστώς έχει ηττηθεί, βρίσκεται στο χείλος της κατάρρευσης και δεν πρέπει να του επιτραπεί να συνεχιστεί. Ήρθε η ώρα να τερματιστεί αυτή η καταστροφή και να ξεκινήσει μια νέα εποχή για το Ιράν. Αυτή είναι μια νέα αυγή για τον Λέοντα και τον Ήλιο του Ιράν.» Κυρίες και κύριοι, τις τελευταίες ημέρες, μίλησα με ανθρώπους από όλο το Ιράν από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Ένας αξιωματικός στις ένοπλες δυνάμεις. Μια μητέρα που έφυγε από την Τεχεράνη. Μια εργάτρια εργοστασίου από την Ταμπρίζ. Μια νεαρή ακτιβίστρια από το κίνημα «Γυναίκες, Ζωή, Ελευθερία». Αυτές οι φωνές αντιπροσωπεύουν ένα έθνος, μαχόμενο αλλά ανθεκτικό, που δεν ζητά την ελευθερία του. Αγωνίζεται γι' αυτήν. Από τις φοιτητικές διαμαρτυρίες του 1999 μέχρι το Πράσινο Κίνημα και τις εξεγέρσεις Ντέι-μά του 2017 και Αμπάν-μά του 2019, χιλιάδες Ιρανοί έχουν δώσει τη ζωή τους στον αγώνα για την απελευθέρωση του Ιράν. Σήμερα, εκατομμύρια γενναίοι συμπατριώτες μου συνεχίζουν τον αγώνα. Μία από τις ιστορίες τους με συγκίνησε βαθιά. Τον Σεπτέμβριο του 2022, ο Javad Heydari δολοφονήθηκε διαμαρτυρόμενος για τη δολοφονία της Mahsa Amini από την Ισλαμική Δημοκρατία. Η αδερφή του συνέχισε τον αγώνα του. Είναι μία από τις εκατοντάδες ακτιβίστριες που το καθεστώς έχει συλλάβει και παρενοχλήσει τις τελευταίες ημέρες. Όταν οι δυνάμεις ασφαλείας έκαναν έφοδο στο σπίτι της, φώναξε: «Θεέ μου, πού θα πάμε; Πού θα πάμε για να ξεφύγουμε από την τυραννία σου;» Ένας προς έναν, οι γείτονές της άρχισαν να της απαντούν: «Δεν πάμε πουθενά! Αυτοί, το καθεστώς, είναι αυτοί που πρέπει να φύγουν!» Αυτά τα λόγια αντηχούν στην καρδιά μου — και θα πρέπει να αντηχούν σε κάθε διάδρομο εξουσίας σε όλο τον κόσμο. Σήμερα, είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ: Η Ισλαμική Δημοκρατία καταρρέει. Αξιόπιστες αναφορές δείχνουν ότι η οικογένεια του Αλί Χαμενεΐ —και οι οικογένειες ανώτερων αξιωματούχων του καθεστώτος— κάνουν προετοιμασίες για να εγκαταλείψουν το Ιράν. Το καθεστώς βρίσκεται στα τελευταία του πόδια, σε πόλεις και κωμοπόλεις σε όλη τη χώρα. Ο στρατός είναι διασπασμένος. Ο λαός είναι ενωμένος. Τα θεμέλια αυτής της 46χρονης τυραννίας τρέμουν. Αυτή είναι η στιγμή του τείχους του Βερολίνου. Αλλά όπως όλες οι στιγμές της μεγάλης αλλαγής, έρχεται γεμάτη κινδύνους. Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι. Ο ένας δρόμος οδηγεί σε αιματοχυσία και χάος. Ο άλλος σε μια ειρηνική και δημοκρατική μετάβαση. Η διαφορά σε αυτούς τους δύο δρόμους εξαρτάται από έναν παράγοντα και μόνο έναν: το αν το σημερινό καθεστώς στο Ιράν θα επιβιώσει. Αν η Δύση ρίξει στο καθεστώς σανίδα σωτηρίας, θα υπάρξει περισσότερη αιματοχυσία και χάος - επειδή αυτό το καθεστώς δεν θα υποταχθεί ούτε θα παραδοθεί αφού ταπεινωθεί. Θα επιτεθεί. Όσο βρίσκεται στην εξουσία, καμία χώρα και κανένας λαός δεν είναι ασφαλής: είτε στους δρόμους της Ουάσινγκτον, του Παρισιού, της Ιερουσαλήμ, του Ριάντ ή της Τεχεράνης. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να επιτευχθεί η ειρήνη: ένα κοσμικό, δημοκρατικό Ιράν. Βρίσκομαι εδώ σήμερα για να υποταχθώ στους συμπατριώτες μου και να τους οδηγήσω σε αυτόν τον δρόμο προς την ειρήνη και τη δημοκρατική μετάβαση. Δεν επιδιώκω πολιτική εξουσία, αλλά μάλλον να βοηθήσω το μεγάλο μας έθνος να πλοηγηθεί σε αυτή την κρίσιμη ώρα προς τη σταθερότητα, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Προς τον λαό του Ιράν— Βλέπω το θάρρος σας. Νιώθω τον πόνο σας. Ξέρω ότι υποφέρετε. Ξέρω ότι πολλοί από εσάς φοβάστε για τα αγαπημένα σας πρόσωπα, τα παιδιά σας, το μέλλον σας. Σας μιλάω λοιπόν σήμερα με βαριά καρδιά. Εργάστηκα για χρόνια, για δεκαετίες, ώστε η μάστιγα του πολέμου να μην φτάσει ποτέ στα σύνορα της γης μας. Βλέποντας τις εικόνες των ανθρώπων της Τεχεράνης που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την όμορφη πρωτεύουσά μας, τις εκρήξεις στο Ισφαχάν, τις πυρκαγιές κατά μήκος του Περσικού Κόλπου, όλα με γεμίζουν πόνο. Αλλά περισσότερο από τον πόνο, είμαι γεμάτος θυμό επειδή αυτός ο πόλεμος είναι αποτέλεσμα του εγωισμού, του μίσους και του τρόμου ενός ανθρώπου: του Αλί Χαμενεΐ. Ενώ διευθύνει αυτόν τον πόλεμο από την ασφάλεια του κρυμμένου καταφυγίου του, χρησιμοποιεί τον λαό μας ως ανθρώπινες ασπίδες. Ήρθε η ώρα να τερματιστεί η ταλαιπωρία. Έτσι, σήμερα, έχω ένα άμεσο μήνυμα για τον Αλί Χαμενεΐ: ''Παρεδωσε την εξουσια''(Βήμα down). Και αν το κάνετε, θα έχετε μια δίκαιη δίκη και την δέουσα νομική διαδικασία. Κάτι που είναι περισσότερο από ό,τι έχετε δώσει ποτέ σε οποιονδήποτε Ιρανό. Προς άλλους ανώτερους αξιωματούχους του καθεστώτος: όσοι από εσάς έχετε λερωμένα τα χέρια σας με το αίμα του ιρανικού λαού, θα πρέπει κι εσείς να αντιμετωπίσετε τη δικαιοσύνη. Αλλά δεν θα επαναλάβουμε τα λάθη που έγιναν σε άλλες αποτυχημένες μεταβάσεις. Προς όσους από εσάς είστε πιστοί στο ιρανικό έθνος και όχι στην Ισλαμική Δημοκρατία: υπάρχει μέλλον για εσάς σε ένα δημοκρατικό Ιράν, αν ενταχθείτε στον λαό τώρα. Η επιλογή είναι δική σας. Ξέρω ότι αυτοί οι αξιωματικοί, αυτοί οι στρατιώτες, αυτοί οι γενναίοι άνδρες υπάρχουν επειδή επικοινωνούν μαζί μου και μου λένε ότι θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτή την εθνική σωτηρία. Αλλά τώρα, χρειάζεται μεγαλύτερος συντονισμός. Για τον σκοπό αυτό, σήμερα ανακοινώνω ότι δημιουργώ ένα επίσημο κανάλι επικοινωνίας για το προσωπικό του στρατού, της ασφάλειας και της αστυνομίας απευθείας με εμένα, την ομάδα μου και την αναπτυσσόμενη επιχείρησή μας. Πρόκειται για μια ασφαλή πλατφόρμα για την αποτελεσματική διαχείριση του αυξανόμενου όγκου εισερχόμενων επικοινωνιών και αιτημάτων από όσους αποσυνδέονται από το καθεστώς και επιδιώκουν να ενταχθούν στο κίνημά μας. Για τα πατριωτικά μέλη των ενόπλων δυνάμεών μας, τώρα είναι η ώρα να ενταχθούν στο έθνος. Αν το κάνετε, θα διασφαλίσω ότι η υπηρεσία σας στο Ιράν δεν θα ξεχαστεί και θα εορταστεί. Προς τη διεθνή κοινότητα: Τώρα είναι η στιγμή να σταθούμε στο πλευρό του ιρανικού λαού. Μην επαναλάβετε τα λάθη του παρελθόντος. Μην πετάτε σανίδα σωτηρίας σε αυτό το καθεστώς. Έχετε δίκιο να ανησυχείτε για την παύση των πυρηνικών όπλων και τη διασφάλιση της περιφερειακής σταθερότητας. Μόνο μια δημοκρατική μετάβαση στο Ιράν μπορεί να διασφαλίσει την επίτευξη αυτών των στόχων και τη διατήρησή τους. Πάρτε, για παράδειγμα, την καταστροφή των εγκαταστάσεων εμπλουτισμού ουρανίου στο Νατάνζ, το Ισφαχάν και το Φορντόου. Ναι, αυτό έχει μειώσει τον εγχώριο πυρηνικό εμπλουτισμό του καθεστώτος. Αλλά δεν μειώνει την πρόθεση του καθεστώτος να αποκτήσει και να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα. Το καθεστώς, εξοργισμένο και αποθαρρημένο, θα επιδιώξει εκδίκηση και μπορεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα από άλλα αδίστακτα καθεστώτα όπως η Βόρεια Κορέα. Η καταστροφή των πυρηνικών εγκαταστάσεων του καθεστώτος από μόνη της δεν θα φέρει ειρήνη. Αλλά η πορεία που προσφέρω μπορεί. Γι' αυτό συνεργαστείτε μαζί μας για να διασφαλίσετε μια ειρηνική μετάβαση. Τώρα δεν είναι η ώρα για δισταγμούς. Τώρα είναι η ώρα για δράση με αρχές, από τον καθένα μας. Πριν από 46 χρόνια, όταν ο εκλιπών πατέρας μου και η οικογένειά μας αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Ιράν, έδωσα έναν όρκο στον Θεό και στη χώρα μου: Δεν θα γύριζα την πλάτη μου στο Ιράν ή στον ιρανικό λαό. Κάθε μέρα από τότε, αφιερώνω τη ζωή μου στους συμπατριώτες μου. Σήμερα, είμαι εδώ για να το επαναλάβω και να τεθώ στην υπηρεσία τους. Προχωρώ μπροστά για να ηγηθώ αυτής της εθνικής μετάβασης — όχι από προσωπικό συμφέρον αλλά ως υπηρέτης του ιρανικού λαού. Έχω ένα σαφές σχέδιο για τη μετάβαση και την εθνική ανανέωση. Η μετάβασή μας και η μελλοντική δημοκρατία θα βασίζονται σε αυτές τις τρεις βασικές αρχές: 1. Εδαφική ακεραιότητα του Ιράν 2. Ατομικές ελευθερίες και ισότητα όλων των πολιτών 3. Διαχωρισμός θρησκείας και κράτους Η τελική μορφή αυτής της μελλοντικής δημοκρατίας που επιδιώκουμε θα είναι η απόφαση του ιρανικού λαού σε εθνικό δημοψήφισμα. Αυτό που προσφέρω δεν είναι απλώς ένα όραμα για το μέλλον της χώρας μας, αλλά το σχέδιο για την υλοποίηση μιας ειρηνικής, ομαλής μετάβασης. Για να το πετύχω αυτό, σήμερα ανακοινώνω τα ακόλουθα αρχικά βήματα: Καταρχάς, θα συγκαλέσω σύνοδο κορυφής εθνικής ενότητας. Αυτή η συγκέντρωση θα περιλαμβάνει ακτιβιστές, αντιφρονούντες και ομάδες από όλο το ιδεολογικό φάσμα που συμφωνούν με τις τρεις αρχές που περιέγραψα παραπάνω. Δεν θα περιοριστεί όμως μόνο σε πολιτικές ομάδες, αλλά και σε επιχειρηματίες, επαγγελματίες, ειδικούς και άλλες ομάδες με επιρροή σε όλη την ιρανική κοινωνία. Στόχος αυτής της συνόδου κορυφής θα είναι η επίτευξη συμφωνίας σε έναν οδικό χάρτη για τη δημοκρατική μετάβαση και ανασυγκρότηση. Δεύτερον, παράλληλα με τη δημοκρατική διαδικασία, αναπτύσσω ένα οικονομικό σχέδιο για την ανοικοδόμηση του Ιράν. Έχουμε ήδη ξεκινήσει το Σχέδιο Ευημερίας του Ιράν (IPP), ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την οικονομική ανασυγκρότηση και την κοινωνική σταθεροποίηση της χώρας μας σε τρεις φάσεις. Τη Φάση Έκτακτης Ανάγκης των πρώτων 4-6 μηνών, τη Φάση Εγκαθίδρυσης των 18-24 μηνών και τη Φάση Ομαλοποίησης, η οποία είναι μακροπρόθεσμη. Τις επόμενες ημέρες, η ομάδα των ειδικών μου θα δημοσιεύσει τα σχέδια για τις πρώτες 100 ημέρες μετά την κατάρρευση της Ισλαμικής Δημοκρατίας, με βάση αυτήν την εργασία. Συγκεντρώνουμε μερικούς από τους μεγαλύτερους επενδυτές, κατασκευαστές, επιχειρηματίες και ειδικούς στον κόσμο που ενδιαφέρονται για το Ιράν και βλέπουν τις τεράστιες δυνατότητές του. Είναι έτοιμοι να διαθέσουν την τεχνογνωσία, το ταλέντο και το κεφάλαιο για να ανοικοδομήσουν το έθνος μας και να το μετατρέψουν σε μία από τις πιο ελκυστικές αγορές στον κόσμο. Φανταστείτε αυτό το νέο Ιράν. Ένα ελεύθερο και δημοκρατικό Ιράν: που ζει ειρηνικά με τους γείτονές μας, μια κινητήρια δύναμη ανάπτυξης και ευκαιριών στην περιοχή, ένας φάρος πολιτισμού, καινοτομίας και υπερηφάνειας στον κόσμο. Είναι εντός των δυνατοτήτων μας. Είμαστε περήφανοι, αρχαίοι, ανθεκτικοί άνθρωποι. Το έργο που έχουμε μπροστά μας, οι Ιρανοί, σήμερα δεν είναι λιγότερο από αυτό που αντιμετωπίζουν οι μεγάλοι ηγέτες. Οι μεγάλοι ενοποιητές, οι μεγάλοι οικοδόμοι της ιστορίας μας, όπως ο Κύρος ο Μέγας. Καθώς ξεκινάμε τα τελευταία βήματα σε αυτό το μονοπάτι προς την εθνική αναγέννηση, την απελευθέρωση, την ειρήνη, συνεχίζουμε να εμπνεόμαστε από αυτόν. Προς τους συμπατριώτες μου: Αυτή είναι η στιγμή μας. Είμαι μαζί σας. Ας χτίσουμε μαζί αυτό το νέο Ιράν. Σας ευχαριστώ.

1921-1922. ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ.

<<ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΝΑ ΚΛΑΙΣ>>
ΜΙΑ ΤΡΑΓΙΚΗ ΠΤΥΧΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ...
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος μετά την ήττα του στις βουλευτικές εκλογές της 14ης Νοεμβρίου 1920 και την αποτυχία των κινήσεων ορισμένων πιστών του Βενιζελικών Αξιωματικών και Μονάδων για μη αναγνώριση του αποτελέσματος των βουλευτικών εκλογών, αναχώρησε για το εξωτερικό, χωρίς να παραδώσει την εξουσία.
Αντί να παραμείνει στην Ελλάδα και να συνδράμει στην επίλυση του Εθνικού προβλήματος, της εφαρμογής των όρων της προ μηνών υπογραφείσας Συνθήκης των Σεβρών, προτίμησε την αντιπολίτευση από το εξωτερικό και την υποστήριξη των αντικυβερνητικών ενεργειών από πιστά σ΄αυτόν στελέχη του κόμματός του.
Τη φυγή του Ε. Βενιζέλου ακολούθησαν όλοι σχεδόν οι Ανώτεροι υπάλληλοι του Υπουργείου Εξωτερικών, παίρνοντας μαζί τους σημαντικά έγγραφα από το αρχείο, προκαλώντας προβλήματα στη διεκπεραίωση εν εξελίξει εθνικών θεμάτων.
Δυστυχώς το παράδειγμα του Ε. Βενιζέλου ακολούθησαν και Αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού.
Ο Αρχιστράτηγος του Στρατού της Μικράς Ασίας Αντιστράτηγος Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, ο Επιτελάρχης του Υποστράτηγος Θεόδωρος Πάγκαλος και αρκετοί άλλοι Ανώτατοι και Ανώτεροι Αξιωματικοί υπέβαλαν τις παραιτήσεις των και αποχώρησαν από τη Μικρά Ασία.
Ο Αντιστράτηγος Ιωάννου, οι Υποστράτηγοι Μαζαράκης, Καλομενόπουλος, Ζυμβρακάκης, ο Συνταγματάρχης Γεώργιος Κονδύλης και περίπου άλλοι 60 Ανώτεροι και Κατώτεροι Αξιωματικοί και μερικοί Έφεδροι Αξιωματικοί, εγκατέλειψαν εν καιρώ πολέμου τις Μονάδες των, δηλαδή λιποτάκτησαν, και μετέβησαν στην Κωνσταντινούπολη, που τελούσε υπό Συμμαχικό έλεγχο.
Η νέα κυβέρνηση αποστράτευσε μόνο όσους Βενιζελικούς Αξιωματικούς  είχαν συμμετάσχει προκλητικά υπέρ του Βενιζέλου στις εκλογές.
Διατήρησε στις τάξεις του Στρατού ακόμα και ένθερμους Βενιζελικούς Αξιωματικούς, όπως τον Ν. Πλαστήρα, τον Σ. Γονατά και άλλους ή δεν τους μετέθεσε σε υποβαθμισμένες θέσεις.
Για τη συμπλήρωση των κενών θέσεων επανάφερε στο Στρατό 1.500 Αξιωματικούς όλων των βαθμών, που είχαν εκδιωχθεί ή αναγκασθεί να παραιτηθούν κατά τη τριετία 1917-1920.
Δυστυχώς μεταξύ αυτών υπήρχαν και ακατάλληλοι, όπως αποδείχθηκε αργότερα στις επιχειρήσεις.
Στην Κωνσταντινούπολη μετά τις εκλογές ιδρύθηκε η <<Εθνική Άμυνα>> ή απλά <<Άμυνα>. Ήταν μία κίνηση κυρίως Συνταγματαρχών με αρχηγό τον Συνταγματάρχη Γεώργιο Κονδύλη και πολιτικό εκπρόσωπο τον πρώην πρεσβευτή Περικλή Αργυρόπουλο.
Στην <<Άμυνα>> προσχώρησαν και οι Στρατηγοί, που είχαν εγκαταλείψει το μέτωπο της Μικράς Ασίας, από τους οποίους ο Ιωάννου διακρινόταν για τη μετριοπάθειά του.
Τα στρατιωτικά μέλη της <<Άμυνας>> ανέρχονταν σε 100-150 άτομα. Η οργάνωση συντηρούνταν οικονομικά από Έλληνες ομογενείς της Κωνσταντινούπολης.
Θα εφαντάζετο ο οποιοσδήποτε ότι η <<Εθνική Άμυνα>> λόγω της ονομασίας της θα είχε σκοπό την στρατολογία εθελοντών, την εξεύρεση χρημάτων και πολεμικών μέσων για την ενίσχυση της Στρατιάς Μικράς Ασίας, που πολεμούσε τα Κεμαλικά στρατεύματα.
Δυστυχώς αντί αυτού η <<Άμυνα>> αντιπολιτευόταν την Κυβέρνηση διεξάγοντας σφοδρή προπαγάνδα κατά της Ελληνικής Κυβέρνησης και υπέρ της επιστροφής στην εξουσία του αυτοεξόριστου Ε. Βενιζέλου και έγραφε άρθρα, τα οποία αποσκοπούσαν στην κατάρριψη του ηθικού των ανδρών του Ελληνικού Στρατού.
Σε ένα μάλιστα κατάπτυστο άρθρο ο Γ. Κονδύλης εξόρκιζε τον Στρατό να επαναστατήσει, καταλύοντας το <<προδοτικόν και άτιμον καθεστώς του ασυνειδήτου και αναλγήτου Βασιλέως Κωνσταντίνου>>.
Ο εν Κωνσταντινουπόλει Άγγλος Αρμοστής είπε στον Πατριάρχη Μελέτιο τα ακόλουθα: <<Είναι άραγε Έλληνες εκείνοι, που γράφουν τα άρθρα αυτά; Αι Τουρκικαί εφημερίδες ουδέποτε μετεχειρίσθησαν τόσον βιαίαν γλώσσαν εναντίον της Ελληνικής Κυβερνήσεως>>.
Τα άρθρα αυτά επιθετικά απέναντι στον Βασιλέα και στην Κυβέρνηση ορθά εκτιμώντας ο Κεμάλ ανατύπωνε και σκόρπιζε με αεροπλάνα στις προφυλακές των Μονάδων της Στρατιάς Μικράς Ασίας.
Στις 3 Ιουνίου 1921 εστάλη από το Γενικό Στρατηγείο Κωνσταντινούπολης προς το Υπουργείο Στρατιωτικών ένα ανησυχητικό τηλεγράφημα, που ανέφερε μια συνωμοσία του Γ. Κονδύλη με σκοπό να ξαναπάρει η Βενιζελική παράταξη τον έλεγχο του Ελληνικού Στρατού με αιφνίδιο πραξικόπημα.
Σύμφωνα με την <<Εθνική Άμυνα>> το σχέδιο προέβλεπε κίνηση του Κονδύλη με 1.000 άνδρες με πλοίο για τη Σμύρνη, του Στρατηγού Ιωάννου για την Προύσα και μίας άλλης Ομάδας για τη Νικομήδεια.
Δεν προβλεπόταν σχέδιο για πραξικόπημα στην Αθήνα. Αν όμως η Κυβέρνηση του Γούναρη δεν παρέδιδε την εξουσία, η <<Εθνική Άμυνα>> σχεδίαζε κίνηση Μονάδων προς την Αθήνα από τη Θράκη.
Είχαν κατασχεθεί χιλιάδες επιστολών, που στέλνονταν από Βενιζελικούς Αξιωματικούς σε υπαξιωματικούς και στρατιώτες του μετώπου, στις οποίες αναφέρονταν στην   <<άθλια κατάσταση>> στο εσωτερικό της χώρας, τα δεινά που υφίσταντο οι δικοί τους και στο άσκοπο των θυσιών, του αγώνα τους κ.λ.π.
Υπέθαλψαν και υποστήριξαν εξέγερση τον Οκτώβριο του 1921 στην Κρήτη, που απέβλεπε στην αποφυγή στρατολογίας Εφέδρων Κρητών και αποστολή των στη Μικρά Ασία.
Έτσι όχι μόνο στερούνταν το μέτωπο ικανών Κρητών μαχητών, αλλά και προκάλεσαν τη διάθεση Μονάδων για την καταστολή της εξέγερσης. Και όλα αυτά ασφαλώς σε βάρος της μαχητικής ικανότητας της μαχομένης Στρατιάς Μικράς Ασίας.
Η εμπλοκή της <<Εθνικής Άμυνας>> στην ίδρυση χωριστού αυτόνομου κράτους στην περιοχή της Σμύρνης το 1922 ήταν καιροσκοπική κατά τη γνώμη του εν Κωνσταντινουπόλει Υπάτου Αρμοστού Ν. Τριανταφυλλάκου.
Συγκεκριμένα σε επιστολή του προς την Κυβέρνηση των Αθηνών έγραφε ότι υπάρχουν ενέργειες της <<Εθνικής Άμυνας>>, οι οποίες ενισχύουν την υπόνοια ότι άλλοι μεν ήταν οι προβαλλόμενοι σκοποί του χωριστού κινήματος, άλλοι δε πραγματικά επιδιώκοντο.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ.
Απαράδεκτη και θλιβερή η στάση και η συμπεριφορά ορισμένων Βενιζελικών Αξιωματικών, που είχαν διακριθεί στους Βαλκανικούς Πολέμους και στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, να αντιτίθενται στη νέα κατάσταση.
Πίστευαν ότι ο καλύτερος τρόπος αντίδρασης κατά της νέας κατάστασης ήταν να εγκαταλείψουν τις Μονάδες των ενώπιον του εχθρού και να συγκεντρωθούν στην Κωνσταντινούπολη, με σκοπό τη δημιουργία επαναστατικής κίνησης εναντίον της κυβέρνησης, η οποία είχε εκλεγεί νόμιμα στις βουλευτικές εκλογές της 14ης Νοεμβρίου 1920 από τον κυρίαρχο Ελληνικό Λαό.
Μόνο η οξύτητα των κομματικών παθών την εποχή εκείνη μπορεί να δώσει εξηγήσεις, αλλά όχι δικαιολογίες, το πως γενναίοι Αξιωματικοί, που είχαν προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στην Ελλάδα, υπονόμευαν από την Κωνσταντινούπολη έναν αγώνα ζωής και θανάτου για την Πατρίδα των, για το Έθνος των, που έδινε η νόμιμη κυβέρνησή της.
Δεν εγνώριζαν ότι η αποτυχία της Κυβέρνησης θα συμπαρέσερνε και αυτούς στην καταστροφή;
Και ο Βενιζέλος με την ανοχή, αν όχι και την υποστήριξη, από το εξωτερικό δεν έβλεπε ότι ο διχασμός αυτός συνέφερε τους Συμμάχους και αποτελούσε δώρο εξ ουρανού για τα σχέδια του Μουσταφά Κεμάλ;
Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς πόσο βαθύ ήταν το ρήγμα, που είχε δημιουργήσει ο Εθνικός Διχασμός.
Τι άβυσσος αισθημάτων εχθρότητας είχε πλημμυρίσει τις ψυχές των υπευθύνων προσώπων της εποχής εκείνης, που δεν δίσταζαν να προβούν στην καταστροφή των πάντων, αρκεί να επικρατήσει η δική τους <<αλάθητη>> άποψη;
Το αποτέλεσμα ασφαλώς των ενεργειών τους θα το πλήρωνε η Ελλάδα και μάλιστα πολύ ακριβά!!!
ΠΗΓΕΣ.
1. Επίτομη Ιστορία της Εκστρατείας στη Μικρά Ασία 1919-1922 της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού.
2. Η Ελλάδα στη Μικρά Ασία του Στρατηγού Ξενοφώντος Στρατηγού Υπαρχηγού Γενικού Επιτελείου.
3. Συμβολή εις την Ιστορίαν της δεκαετίας 1912-1922 του Αντιστρατήγου Π. Παναγάκου, τότε Ταγματάρχου Επιτελούς Στρατιάς.

Του Αντιστρατήγου ε.α. Κωνσταντίνου Πατιαλιάκα

Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΤΕ ΓΚΡΕΣ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ.

«Ο εορτασμός της 52ης επετείου του Κινήματος του Ναυτικού, στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, είχε φέτος μια δοση  αληθειας και ιστοριας . 

Ο Πριγκιπας Νικόλαος Ντε Γκρες εμφανίστηκε για πρώτη φορά επίσημα, συνοδευόμενος από τον πεθερό του Γιώργο Βαρδινογιάννη, σε μια κίνηση που αποκαθιστα εν μερει την αληθεια (ειναι βλεπετε μεγαλο το ρισκο να πεις την αληθεια στην Ελλαδα που ακομη τελει υπο κομμουνιστικη πνευματικη  σκλαβια,ελεω ψευτοεθναρχη). 

Σε μια εκδήλωση που τιμά την πράξη αντίστασης του αντιτορπιλικού «Βέλος» και τη δημόσια διεθνή καταγγελία της Χούντας από τον κυβερνήτη Νίκο Παππά, η παρουσία εκπροσώπου της  βασιλικής οικογένειας μοιάζει με συνειδητή προσπάθεια να αποδοθει η αληθεια που τοσο καιρο κρυβοταν επιμελως. Ναι οι βασιλοφρονες αξιωματικοι του ναυτικου  προσπαθησαν να επαναφερουν την Δημοκρατια στην Ελλαδα. Ναι ο βασιλιας Κωνσταντινος ηταν ενημερος. Ναι η βασιλεια στην Ελλαδα ειναι σημερα απαραιτητη απο ποτέ. 

Η παρουσία του πριγκιπα ευτυχως δεν  πέρασε απαρατήρητη . Έγινε ακριβώς για να σταλεί ένα ιστορικο  μήνυμα: ότι το Κίνημα του Ναυτικού είχε  φιλοβασιλικό πρόσημο. Μια επιχείρηση αποκαταστασης της πραγματικης διαστασης των γεγονοτων , που επιχειρεί να αποκαταστησει έναν αγώνα για τη Δημοκρατία ως μοναρχικό εγχείρημα.»

Το «Κίνημα του Ναυτικού» χαρακτηριζόταν ως γεγονός «που λειτούργησε σαν καταλύτης για τις ραγδαίες εξελίξεις που επρόκειτο να ακολουθήσουν καθώς και για τη μετεξέλιξη του καθεστώτος». Βασικά κίνητρα ήταν η διάσωση της «τιμής» των ενόπλων δυνάμεων καθώς κινδύνευαν να ταυτιστούν με το καθεστώς, η διεθνής απομόνωση και η υποθήκευση του «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» της χώρας και η αμαύρωση της διεθνούς της εικόνας λόγω των βασανιστηρίων. Την απόφαση των συνωμοτών να κινηθούν ενίσχυσαν οι «μαζικότατες αντικαθεστωτικές λαϊκές εκδηλώσεις» της άνοιξης του 1973. Ωστόσο, ο τόμος δεν παρέλειψε να αναφέρει και τις βασιλικές πτυχές της συνωμοσίας. Συγκεκριμένα, την έγκριση της κίνησής τους από τον βασιλιά Κωνσταντίνο, ενώ η συνωμοσία ήταν υπόθεση αξιωματικών του Ναυτικού «πρωτίστως βασιλοφρόνων αντιπλοιάρχων που ανήκαν στην ίδια σειρά της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων».

( Θανάσης Διαμαντόπουλος, «Η δικτατορία των συνταγματαρχών 1967-1974», στο Ιστορία Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΣΤ΄, Σύγχρονος Ελληνισμός. Από το 1941 έως το τέλος του αιώνα, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 2000, σ. 277-278.)

https://vasiliaethnarhia.blogspot.com/search/label/23%2F5%2F1973

(ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΗΜΕΡΩΤΟΥΣ  ΛΕΜΕ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ ΟΤΙ Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ (ΤΗΣ ΔΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΟΠΟΤΕ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΚΑΝΟΝΙΚΑ) ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΩ ΕΠΙΘΕΤΟΥ ΠΟΥ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ  ΔΕΧΘΗΚΕ ΝΑ ΦΕΡΕΙ Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΔΩ ΚΑΙ 25 ΧΡΟΝΙΑ.

Η τελευταία ομιλία του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου Δραγάση την παραμονή της αλώσεως

«Ευγενέστατοι άρχοντες, εκλαμπρότατοι δήμαρχοι και στρατηγοί, γενναιότατοι στρατιώτες, τιμημένοι και πιστοί πολίτες, ξέρετε όλοι πολύ καλά ότι έφτασε η ώρα που ο εχθρός της πίστης μας αποφάσισε να μας πιέσει ακόμα περισσότερο με όλα τα πολεμικά μέσα και τεχνάσματα που διαθέτει…Γιαυτό τον λόγο σας παρακαλώ να φερθείτε, με γενναιότητα και θάρρος, όπως κάνατε μέχρι τώρα, απέναντι στους εχθρούς της πίστης μας. Αφήνω στα χέρια σας την τύχη της δοξασμένης και λαμπρής πατρίδας μας, της μεγαλοπρεπέστατης και ευγενούς βασιλεύουσας όλων των πόλεων. Ξέρετε πολύ καλά, αδέρφια μου, ότι για τέσσερις λόγους είμαστε υποχρεωμένοι να προτιμήσουμε το θάνατο παρά τη ζωή. Πρώτον, για την πίστη και τη θρησκεία μας, δεύτερον για την πατρίδα, τρίτον, για το Βασιλιά, τον αντιπρόσωπο του Κυρίου μας και τέταρτον για τους συγγενείς και τους φίλους μας». Σε τρείς αξίες αναφέρεται εδώ ο αυτοκράτορας που έχουν δαιμονοποιηθεί τα μαλα, από τους ψευτοπροοδευτικούς και τους αποδομητές της ιστορίας μας, Πατρίδα, Θρησκεία και Οικογένεια. «Αν λοιπόν αδέρφια μου, πρέπει να αγωνιζόμαστε μέχρι θανάτου για έναν από τους παραπάνω λόγους, τότε έχουμε υποχρέωση να πολεμάμε ακόμα σκληρότερα όταν πρόκειται και για τα τέσσερα μαζί, διαφορετικά θα χάσουμε τα πάντα. Αν ο Θεός, εξαιτίας των αμαρτιών μας, δώσει τη νίκη στους απίστους, διατρέχουμε τον κίνδυνο να χάσουμε την αγία πίστη που μας έδωσε ο Χριστός με το αίμα του και είναι το σημαντικότερο πράγμα από όλα. Τι όφελος μπορεί να έχει κανείς αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο αλλά χάσει την ψυχή του; Δεύτερον, θα χάσουμε την ένδοξη πατρίδα και την ελευθερία μας. Τρίτον, το άλλοτε ένδοξο κράτος μας που τώρα πια είναι εξασθενημένο και ταπεινωμένο, θα πέσει στα χέρια του άπιστου τυράννου. Τέλος θα χάσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Ο βάρβαρος σουλτάνος μας έχει αποκλείσει 57 ημέρες τώρα με όλες τις δυνάμεις του και μας πολιορκεί μέρα νύχτα με κάθε μέσο που διαθέτει, αλλά καταφέραμε να τον αποκρούσουμε με τη βοήθεια του Κυρίου μας Χριστού που βλέπει τα πάντα…Ξέρω ότι η τεράστια αγέλη των απίστων θα επιτεθεί εναντίων μας, όπως συνηθίζει, με βάναυση ορμή, αλαζονεία και θράσος επειδή είμαστε λίγοι, ώστε να μας τρομάξουν, να μας κουράσουν και να μας κάνουν να χάσουμε το ηθικό μας με τις φωνές και τους αλαλαγμούς τους. Εσείς όμως γνωρίζετε καλά πόσο ανόητα είναι αυτά και δεν χρειάζεται να σας τα θυμίσω. Σε λίγο θα επιτεθούν και θα ρίξουν εναντίον μας πέτρες και βέλη αμέτρητα σαν την άμμο της θάλασσας, αλλά ελπίζω ότι δεν θα πετύχουν τίποτα. Σας βλέπω και χαίρομαι επειδή αν και λίγοι, όλοι σας είστε, έμπειροι γενναίοι, αποφασιστικοί, δυνατοί και καλά προετοιμασμένοι. Οι εχθροί μας είναι χειρότεροι και από τα ζώα. Χτυπήστε τους με δόρατα, σπαθιά, τόξα και ακόντια. Φανταστείτε ότι έχετε βγει για κυνήγι αγριοχοίρων και δώστε στους άπιστους να καταλάβουν ότι δεν έχουν απέναντί τους ζώα αλλά τους απογόνους Ελλήνων και Ρωμαίων που εξουσιάζουν ζώα. Ήρθε λοιπόν αδέρφια μου ο σουλτάνος μας πολιόρκησε και έχει ορθάνοιχτο το στόμα του για να καταβροχθίσει τόσο εμάς όσο και την πόλη που έχτισε ο αείμνηστος μεγάλος αυτοκράτορας, ο Κωνσταντίνος, ο οποίος την αφιέρωσε στην Παναγία Δέσποινα Θεοτόκο και αειπαρθένο Μαρία… ελπίδα και χαρά των Ελλήνων και καύχημα όλου του κόσμου. Ο άπιστος σουλτάνος όμως θέλει να υποδουλώσει την Πόλη που ήταν κάποτε ένδοξη, ανθούσε σαν τριαντάφυλλο του αγρού και είχε υποτάξει ολόκληρη την υφήλιο. Αδέλφια και συμπολεμιστές μου θέλω να τα σκεφτείτε αυτά καλά, για να μείνει το όνομα, η δόξα και η ελευθερία σας στην αιωνιότητα. Αφού τελείωσε τον λόγο του και ευχαρίστησε τον Θεό με αναστεναγμούς και δάκρυα στα μάτια, όλο το ακροατήριο απάντησε συγκινημένο με μια φωνή «Ας πεθάνουμε όλοι για την πίστη του Χριστού και για την πατρίδα μας!» Έπεσε ηρωικά μαχόμενος στην πύλη του Ρωμανού αφού αρνήθηκε να τον φυγαδέψουν.

1 Μαΐου 1917 Η μάχη του Ραβινέ (Κιλκις-Παιονιας)

 
 Εισαγωγή - Σχέση με την ιστορία – 

Η διατήρηση της ουδέτερης στάσης της Ελλάδας κατά τον Α΄ Π. Π.  διεκοπη  αυθαιρετα απο τον Βενιζελο κατα παραβαση του Συνταγματος  διοτι ο πρωθυπουργος δεν ειχε  την αρμοδιοτητα να επιτρεπει σε ξενα στρατευματα να ερθουν στο Βσιλειο της Ελλαδος ,ετσι μετεφερε ο βενιζελος την  δράση των δυνάμεων της Αντάντ κατά των Κεντρικών Δυνάμεων στο Μακεδονικό Μέτωπο (απόβαση γαλλικών και βρεττανικών στρατευμάτων στη Θεσσαλονίκη το 1915) και από τη κατάληψη της ελληνικής επικράτειας, ανατολικά του ποταμού Στρυμόνα, από τον βουλγαρικό στρατό που ήδη υπήρξε σύμμαχος των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανία, Αυστροουγγαρία, Τουρκία) (1916). Αξιζει να σημειωθει εδω οτι  οι βουλγαροι δεν πειραξαν κανεναν Ελληνα οσο υπηρχε ουδετεροτητα και μεχρι ο βενιζελος να κανει το πραξικοπημα του και να δημιουργησει την εθνικη αμυνα στην Θεσσαλονικη. Τα δεινα των Ελληνων στην ανατολικη Μακεδονια και Θρακη  αρχισαν  μετα την ανακηρηξη της κυβερνησης εθνικης αμυνας στην Θεσσαλονικη απο τον Βενιζελο με την βοηθεια των  ξενων στρατευματων εναντιον της θελησης της νομιμης κυβερνησης των Αθηνων. Οταν  απο την Θεσσαλονικη ο βενιζελος κηρυξε τον πολεμο εναντιον της Γερμανιας και της Βουλγαριας και εξ αιτιας αυτου αρχισαν οι σφαγες των Ελληνων.

Η βουλγαρική κατάληψη ελληνικών εδαφών εγινε διοτι πρωτοι οι αγγλογαλλοι φιλοι του βενιζελου κατελαβαν την Κερκυρα και την Δοιρανη,οποτε συμφωνα με την αρχη της αμοιβαιοτητας ζητησαν οι Γερμανοι το Ρουπελ κλπ, η εγκληματική δράση του βουλγαρικού στρατού σε βάρος των Ελλήνων κατοίκων δεν αρχισε απο τους βουλγαρους αλλα απο τις ενεργειες του βενιζελου και η αδράνεια της κυβέρνησης του Στέφανου Σκουλούδη έναντι όλων αυτών, αλλά και η επιβολή στρατιωτικού νόμου από τον γαλλικό στρατό στη Θεσσαλονίκη ήταν που έφεραν στο αποκορύφωμά του τον Εθνικό Διχασμό μεταξύ του βασιλιά Κωνσταντίνου και του Ελευθέριου Βενιζέλου. Αποτέλεσμα των αφόρητων επιρροών των αντιμαχόμενων (Αντάντ και Κεντρικών Δυνάμεων) που ασκούνταν στο ελληνικό πολιτικό παρασκήνιο, ήταν να αντιδράσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος στην ελληνική ουδετερότητα με στρατιωτικό κίνημα και να προκύψουν οι δυο ελληνικές κυβερνήσεις (των Αθηνών με υπηρεσιακό πρωθυπουργό τον Σπυρίδωνα Λάμπρου και της Θεσσαλονίκης με πρωθυπουργό τον Ελευθέριο Βενιζέλο) τον Σεπτέμβριο του 1916 αλλά και να εξοριστεί ο βασιλιάς Κωνσταντίνος το καλοκαίρι του 1917, υπό την απειλή επέμβασης των δυνάμεων της Αντάντ στην Αθήνα, δυνάμεων που επιδίωκαν και πέτυχαν να τοποθετήσουν, χωρις εκλογες και τετοια, πρωθυπουργό τον Ελευθέριο Βενιζέλο(και βασιλια τον πριγκιπα Αλεξανδρο στην θεση του εκθρονισθεντος Βασιλεως κωνστντινου ΙΒ΄). Η κυβέρνηση Βενιζέλου έθεσε τη χώρα σε στρατιωτικό νόμο και κήρυξε επίσημα τον πόλεμο στις Κεντρικές Δυνάμεις.

Η δοτή κυβέρνηση Εθνικής Αμύνης (της Θεσσαλονίκης) με πρωθυπουργό τον Ελ. Βενιζέλο που είχε τη υποστήριξη της Αντάντ, εγκατέλειψε την αυστηρή ουδετερότητα κι έλαβε μέρος στον πόλεμο, υπο τις διαταγες των Γάλλων με 3 Ταξιαρχίες Πεζικού. Την άνοιξη του 1917, στα βόρεια σύνορα της χώρας διεξήχθησαν σημαντικές μάχες των Ελλήνων και των Γάλλων κατά των Βουλγάρων και των Γερμανών (μάχες Σεμέν ντε Φερ, Ραβινέ κλπ). Την ίδια στιγμή η Κυβέρνηση των Αθηνών κι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος δεχόταν πιέσεις από την Αντάντ για αφοπλισμό του στρατού στον ελληνικό νότο, και είχε ήδη γράψει στο ιστορικό της τα «Νοεμβριανά» του 1916 με τον ναυτικό αποκλεισμό της Αθήνας και του Πειραιά από τον Αγγλο-γαλλικό στόλο και την μάχη των Αθηνών όπως έμεινε στην ιστορία η αιματηρή αντίδραση του Συνδέσμου των Επιστράτων στην επιβολή του αφοπλισμού και την παρουσία Αγγλο-γάλλων εισβολέων στους δρόμους της Αθήνας.

Ἡ μάχη τοῦ Ραβινέ - «…Ἡ ἀπόσταση μεταξὺ βουλγαρικῶν θέσεων καὶ ἑλληνικῶν ἦταν μόλις 1.200 μέτρα. Μετὰ τὴν κατάληψη τοῦ λόφου Σεμὲν ντὲ φέρ, τὴν κατάληψη τοῦ ὑψώματος Ραβινὲ ἀνέλαβε τὸ 2ο Τάγμα τοῦ 1ου Συντάγματος Σερρῶν ὑπὸ τὸν Λοχαγὸ Γουλιανὸ Γρηγόριο. 

Τὸ 2ο Σύνταγμα Σερρῶν (Ἀνχης Τσερούλης Χαράλαμπος) στὸ κέντρο καὶ ἀριστερὰ τῆς παρατάξεως μὲ τὰ τρία Τάγματά του· τὸ 1ο Τάγμα (Λγὸς Γρηγοριάδης Νεόκοσμος), τὸ 2ο Τάγμα (Λγος Παλλίδης Παῦλος) καὶ τὸ 3ο Τάγμα (Λγὸς Τσάκαλος Κωνσταντῖνος), πρὸς τὰ γύρω ὑψώματα Μπομπαρντὲ καὶ Ντρομαντέρ.

Ἡ ἐπίθεση ξεκίνησε στὶς 04:35 τὸ ξημέρωμα τῆς 1^ης Μαΐου 1917 καὶ κάτω ἀπὸ σφοδρὸ βομβαρδισμὸ τοῦ ἐχθρικοῦ πυροβολικοῦ καὶ μέσα σὲ λίγα λεπτὰ τὸ ἑλληνικὸ πεζικὸ αἰφνιδιάζοντας μὲ τὴν ὀρμητικότητά του τοὺς Βούλγαρους κυρίευσε τὸν λόφο, συλ-λαμβάνοντας αἰχμαλώτους 60 ἄνδρες μεταξὺ αὐτῶν καὶ 5 Γερμανούς.

Οἱ Βούλγαροι συνέχιζαν τὸν βομβαρδισμὸ τοῦ Ραβινὲ προκαλώντας τεράστιες ἀπώλειες στὸ ἑλληνικὸ τάγμα, σχεδὸν τὸ 75% τῆς δύναμής του εἶχε τεθεῖ ἐκτὸς μάχης, μὲ λίγα πυρομαχικὰ καὶ καθόλου νερό.

Γύρω στὶς 14:00 τὸ μεσημέρι προσπάθησαν μὲ ἀντεπίθεση νὰ ἀνακαταλάβουν τὸ Ραβινέ ἀλλὰ ἀπέτυχαν, συνέχισαν ὅμως τὸν βομβαρδισμὸ μέχρι τὴ νύχτα.

Ἡ κατάληψη τοῦ λόφου Ραβινὲ ἦταν γιὰ τοὺς συμμάχους σὲ πρώτη προτεραιότητα, οἱ Γερμανοὶ εἶχαν ὀχυρώσει καὶ ἐγκαταστήσει παρατηρητήριο ἀπὸ τὸ ὁποῖο εἶχαν τὴ δυνατότητα νὰ παρακολουθοῦν ὅλες τὶς κινήσεις καὶ ὀργανώσεις τῶν Συμμάχων. Οἱ ἀπώλειες ὅμως τῶν Ἑλλήνων ἦταν βαρύτατες: 5 ἀξιωματικοί καὶ 51 ὁπλίτες νεκροί, 9 ἀξιωματικοὶ καὶ 225 ὁπλίτες τραυματίες».

Στὸ περιοδικὸ ΤΟΛΜΩΝ, ὁ Γαβριὴλ Ν. Συντομόρου παραθέτει τὰ παρακάτω σχετικὰ μὲ τὴ μάχη: «[…] Εἶναι ἡ στιγμὴ ποὺ ὁ Γάλλος Στρατηγὸς Ζενὲν τηλεγραφεῖ δακρυσμένος στὴ Θεσσαλονίκη: Εἶδα ἀπὸ ἕνα ὁλόκληρο ἑλληνικὸ τάγμα νὰ μένουν πενήντα ἄνδρες ὄρθιοι. Τὰ τρία τέταρτα τῶν ἀξιωματικῶν εἶναι ἐκτὸς μάχης. Ἀλλὰ καὶ ὁ ἐπιτελὴς τῆς Μεραρχίας Συνταγματάρχης Κωνσταντῖνος Μαζαράκης, ἀνέφερε: Ἡ σημερινὴ μάχη πρὸς κατάληψιν τοῦ Ραβινὲ ἦτο ἀληθῶς ἐπική, ἄπαντες οἱ στρατιώται τῶν τριῶν συμμετασχόντων λόχων τοῦ 1ου Συν/τός μας, σχεδὸν ἐτραυματίσθησαν ἢ φονεύθησαν, ὁ ἡγήτωρ λοχαγὸς Γουλιανὸς Γρηγόριος ἐτραυματίσθη θανασίμως, δὶ ὁ καὶ ἐπρότεινα εἰς τὸν Μέραρχον νὰ τὸν προτείνη πρὸς προαγωγὴν πρὸ τοῦ θανάτου του ἴσως, ἄτε ἐπιδειξαμένου θρυλικὴν γεννναιότητα καὶ ἰκανότητα. Λόγω τῶν μεγάλων ἀπωλειῶν παρουσιάσθησαν πολλὰ κενὰ καὶ πρὸς τοῦτο παρακαλῶ, ὅπως ἐνεργήσητε ἀποστολὴν ἐνισχύσεων πρὸς συμπλήρωσιν τῶν μονάδων μας».

Στὴν ἐφημερίδα «Εἰδήσεις» τοῦ Κιλκίς, παρατίθεται ἄρθρο τοῦ Νίκου Σιάνα, σχετικὰ μὲ τὴ μάχη τοῦ Ραβινέ, στὸ ὁποῖο μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρει: «Ἀρχὲς τοῦ 1917 τὸ Μακεδονικὸ Μέτωπο ἐκτεινόταν ἀπὸ τὶς ἐκβολὲς τοῦ Στρυμώνα, λίμνη Δοϊράνη, Ἀκρίτα, Μεταμόρφωση, Φανός, Σκρά, Ὄσσιανη καὶ Ἀρχάγγελος, μέχρι τὴ λίμνη Πρέσπα. Παρὰ ὅμως τοὺς σκληροὺς ἀγώνες μεταξὺ Σεπτεμβρίου 1916 καὶ ἀρχὲς τοῦ 1917 ἡ γραμμὴ τοῦ Μακεδονικοῦ Μετώπου ἔμεινε ἀμετάβλητη. Τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1917 οἱ σύμμαχοι ἀποφασίζουν νὰ ἐπιτεθοῦν ἐκ τῶν νώτων στὶς ἐχθρικὲς θέσεις σ’ ὅλο τὸ μῆκος τοῦ Μακεδονικοῦ Μετώπου, ἡ κύρια ὅμως ἐπίθεση θὰ γινόταν στὸ κέντρο τῆς Συμμαχικῆς διάταξης, δηλαδὴ μεταξὺ Δοϊράνης καὶ Σκρᾶ προκειμένου νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ συννένωση τῶν σερβικῶν καὶ ἑλληνικῶν ἐδαφῶν. Στὴν περιοχὴ αὐτή, οἱ Βούλγαροι εἶχαν δημιουργήσει προκεχωρημένες καὶ πολὺ καλὰ ὀχυρωμένες θέσεις, μιὰ τέτοια ὀχυρὴ θέση εἶχαν καὶ στὸ λόφο Ραβινέ.

Ὕστερα ἀπὸ τὴν ἐκδίωξη τῶν Βουλγάρων ἀπὸ τὶς θέσεις ποὺ κατεῖχαν στὰ χωριὰ Σλὸπ (Δογάνη), Καρὰ Σινάτσι (Πλὰγια), Τζέοβο (Εἰδομένη) ξεκινᾶ ἡ ἐπίθεση κατὰ τῆς ὀχυρομένης τοποθεσίας Ραβινέ, ἀφοῦ εἶχαν προηγηθεῖ προσπελάσεις καὶ καταλήψεις θέσεων γύρω ἀπὸ αὐτή, μὲ διοικητὴ τοῦ 1ου Συντάγματος Σερρῶν τὸν Ἀντ/ρχη Ζαφειρίου Νικόλαο…»

Βεβαια οταν κανεις επιθεση στον εχθρο βρισκεις το πιο αδυναμο σημειο της παραταξης και οχι το πιο οχυρωμενο διοτι ετσι στελνεις σε σφαγη τους στρατιωτες οχι σε μαχη ...αλλα τι σε νοιαζει εσενα ; Αν εισαι Γαλλος και σκοτωνονται Ελληνες για σενα δεν σε νοιαζει και πολυ.

Σημείωση: Τό Ραβινὲ βρίσκεται 1.000 μέτρα δυτικὰ - βορειοδυτικὰ ἀπὸ τὸ χωριὸ Χαμηλό, πρώην τούρκικο χωριὸ μὲ τὸ τοπωνύμιο Ἀλτσὰκ Μαχαλά.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ https://plagia-paionias.blogspot.com/2021/04/1-1917.html?m=1&fbclid=IwY2xjawJ_-4dleHRuA2FlbQIxMQBicmlkETAxVkhIN3VyWUdjVTJlZnNFAR7KYeOuoMzsMMtfwUVFjPaesTP9ZkiLevsiZW-RwzyE0BXP6YGShpNk9pruqw_aem_qkEpOWxG6YtpC5ZNvaE7UA

ΠΑΣΧΑ ΕΛΛΗΝΩΝ!!!

 

Η Βασίλισσα Φρειδερίκη επισκέπτεται χωριά της Δυτικής Μακεδονίας και της Ηπείρου, όπου θεμελιώνει, εγκαινιάζει και επιθεωρεί Σπίτια του Παιδιού.

Περιγραφή

Κόσμος συγκεντρωμένος στον προαύλιο χώρο της Αγροτοπαιδόπολης Σίνδου «Άγιος Κωνσταντίνος», της οποίας πραγματοποιούνται τα εγκαίνια. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη και ο Διάδοχος Κωνσταντίνος προσέρχονται στο χώρο της τελετής. Έπαρση της ελληνικής σημαίας στο χώρο της παιδόπολης. Στο Νέο Καύκασο Φλώρινας, η Βασίλισσα Φρειδερίκη επιθεωρεί άγημα ανδρών των Ταγμάτων Εθνικής Ασφάλειας (ΤΕΑ). Κάτοικοι του χωριού επευφημούν την Βασίλισσα Φρειδερίκη. Άποψη της Αγροτικής Οικοκυρικής Σχολής Φλώρινας «Αγία Όλγα». Η Βασίλισσα Φρειδερίκη, συνοδευόμενη από άλλους επισήμους, προσέρχεται στο χώρο της Σχολής, ενώ οι μαθήτριες την επευφημούν και την ραίνουν με άνθη. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη ξεναγείται στους χώρους της Σχολής. Άποψη του Σπιτιού του Παιδιού Πολυποτάμου Φλώρινας, όπου βρίσκεται συγκεντρωμένο πλήθος κόσμου. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη φτάνει στο κτήριο. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη φτάνει με αυτοκίνητο στην Υδρούσσα Φλώρινας, όπου παρακολουθεί γυναίκες που χορεύουν παραδοσιακούς χορούς προς τιμήν της. Άποψη της Δροσοπηγής Φλώρινας. Σε τοποθεσία του χωριού, όπου πραγματοποιείται η θεμελίωση Σπιτιού του Παιδιού, η Βασίλισσα Φρειδερίκη, άλλοι επίσημοι και τοπικοί παράγοντες παρακολουθούν τον τελούμενο αγιασμό. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη θεμελιώνει το κτήριο. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη φτάνει με αυτοκίνητο στο Ανταρτικό Φλώρινας, όπου την υποδέχονται οι κάτοικοι του χωριού. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη συνομιλεί με νεαρή κοπέλα που εκπαιδεύεται στον αργαλειό στο Σπίτι του Παιδιού Ανταρτικού. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη, συνοδευόμενη από τοπικούς παράγοντες και επισήμους επισκέπτεται το τυροκομείο του Γαλακτοκομικού Συνεταιρισμού Αγίου Γερμανού Πρεσπών και συνομιλεί με εργάτες. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη φτάνει με αυτοκίνητο στο μεθοριακό φυλάκιο Κούλας Πρεσπών, όπου επιθεωρεί τους στρατιώτες και συνομιλεί με μέλη του εράνου της «φανέλας του στρατιώτη». Η Βασίλισσα συνομιλεί με παιδιά, ένα από τα οποία φέρει το όνομά της. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη επιβιβάζεται σε βάρκα ώστε να μεταβεί στον Άγιο Αχίλλειο της Μικρής Πρέσπας. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη, επιβαίνουσα σε τζιπ, εισέρχεται στο Μελάνθιο Καστοριάς, όπου τυγχάνει θερμής υποδοχής από τους κατοίκους. Από τον εξώστη του Σπιτιού του Παιδιού Μελανθίου, η Βασίλισσα Φρειδερίκη παρακολουθεί νέους που χορεύουν παραδοσιακούς χορούς. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη παρακολουθεί θεατρικό σκετς των τροφίμων του Σπιτιού του Παιδιού Αγίας Κυριακής Καστοριάς. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη διασχίζει, επιβαίνουσα σε τζιπ, δασική έκταση, κατευθυνόμενη προς τη Διποταμιά Καστοριάς. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη φτάνει στη Διποταμιά, όπου τυγχάνει θερμής υποδοχής από τους κατοίκους. Άποψη της Καστοριάς. Στην όχθη της λίμνης της Καστοριάς, η Βασίλισσα Φρειδερίκη συνομιλεί με νέα μέλη του ομίλου εθελοντών του βασιλικού εράνου. Παιδιά παίζουν σε παιδική χαρά του Σπιτιού του Παιδιού Πολυκαστάνου Κοζάνης. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη, από εξώστη του ιδρύματος, επιθεωρεί την παιδική χαρά. Στην πλατεία του χωριού, γυναίκες χορεύουν παραδοσιακούς χορούς. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη χορεύει παραδοσιακούς χορούς στην πλατεία του Πεντάλοφου Κοζάνης μαζί με κατοίκους του χωριού, ενώ συγκεντρωμένος κόσμος παρακολουθεί. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη, συνοδευόμενη από τοπικούς παράγοντες και επισήμους, διασχίζει δρόμο της Κοζάνης όπου βρίσκεται συγκεντρωμένος κόσμος που επευφημεί. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη εξέρχεται του Δημαρχείου Κοζάνης, επιβιβάζεται σε αυτοκίνητο και αναχωρεί από την πόλη. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη φτάνει με τζιπ στο Τριγωνικό Κοζάνης, όπου την υποδέχεται συγκεντρωμένος κόσμος που επευφημεί. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη παραδίδει την ελληνική σημαία σε τρόφιμο του Σπιτιού του Παιδιού Τριγωνικού, του οποίου πραγματοποιούνται τα εγκαίνια. Έπαρση της ελληνικής σημαίας στο Σπίτι του Παιδιού Τριγωνικού. Στο τυροκομείο Τριγωνικού, του οποίου πραγματοποιούνται τα εγκαίνια, η Βασίλισσα Φρειδερίκη, τοπικοί παράγοντες και συγκεντρωμένος κόσμος παρακολουθούν τον τελούμενο αγιασμό. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη εγκαινιάζει το τυροκομείο και στη συνέχεια ανακατεύει το γάλα για την παρασκευή του πρώτου τυριού. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη σπέρνει το πρώτο καλαμπόκι στον αγρό του Σπιτιού του Παιδιού Τριγωνικού. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη εγκαινιάζει καταφύγιο που ανεγέρθηκε στη Βίγλα Φλώρινας με δαπάνες του Εράνου Βορείων Επαρχιών. Στον προαύλιο χώρο του Σπιτιού του Παιδιού Αηδονοχωρίου Ιωαννίνων, του οποίου πραγματοποιούνται τα εγκαίνια, η Βασίλισσα Φρειδερίκη παραδίδει τη σημαία σε τρόφιμο του ιδρύματος. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη, συνοδευόμενη από τοπικούς παράγοντες και από κυρίες του Εράνου, εξέρχεται του κτηρίου. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη φτάνει με τζιπ στην Καστάνιανη (Καστανέα) Ιωαννίνων, όπου την υποδέχεται συγκεντρωμένος κόσμος, ενώ κοπέλες με παραδοσιακές ενδυμασίες ραίνουν με άνθη το δρόμο από τον οποίο διέρχεται. Από τον εξώστη του Σπιτιού του Παιδιού Καστάνιανης, η Βασίλισσα Φρειδερίκη παρακολουθεί γυναίκες που χορεύουν παραδοσιακούς χορούς. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη, συνοδευόμενη από τοπικούς πολιτικούς και στρατιωτικούς παράγοντες, ξεναγείται σε μεθοριακό φυλάκιο της περιοχής. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη φτάνει στα Κτίσματα Ιωαννίνων, όπου παρακολουθεί γυναίκες που χορεύουν παραδοσιακούς χορούς. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη, συνοδευόμενη από τοπικούς πολιτικούς και στρατιωτικούς παράγοντες, φτάνει στον Πύργο Ιωαννίνων, όπου επιθεωρεί το τοπικό Σπίτι του Παιδιού και συνομιλεί με επαναπατρισμένους από τις χώρες του ανατολικού μπλοκ νέους. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη διασχίζει, αρχικά με τζιπ και στη συνέχεια με υποζύγιο, ορεινούς δρόμους του νομού Ιωαννίνων. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη φτάνει στο Πεκλάρι Ιωαννίνων, όπου την υποδέχονται γυναίκες που την ραίνουν με άνθη και άλλες που χορεύουν παραδοσιακούς χορούς. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη φτάνει με αυτοκίνητο στην Κόνιτσα, όπου την υποδέχονται τοπικοί παράγοντες και συγκεντρωμένος κόσμος που χειροκροτεί. Στην Κόνιτσα, η Βασίλισσα Φρειδερίκη εγκαινιάζει το νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού «Βασίλισσα Φρειδερίκη». Η Βασίλισσα Φρειδερίκη σε εξώστη του νοσοκομείου. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη ταΐζει περιστέρια και αναπαύεται πριν συνεχίσει την περιοδεία της. Στο Στρατόπεδο Βελισσαρίου στα Ιωάννινα, η Βασίλισσα Φρειδερίκη επιθεωρεί το 40ο Σύνταγμα Ευζώνων και παρακολουθεί παρέλαση. Στο Σενίκο Ιωαννίνων, η Βασίλισσα Φρειδερίκη φυτεύει συκιά στην αυλή σχολείου, το οποίο ανεγέρθηκε με δαπάνη των Ομάδων Βοηθείας Υπαίθρου της Ηπείρου του Εράνου Βασιλίσσης. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη διασχίζει, αρχικά με αυτοκίνητο και στη συνέχεια με υποζύγιο, ορεινούς δρόμους του νομού Θεσπρωτίας. Στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας, η Βασίλισσα Φρειδερίκη επιθεωρεί τιμητικό στρατιωτικό άγημα. Η Βασίλισσα Φρειδερίκη επιβιβάζεται σε άκατο και κατευθύνεται προς το αντιτορπιλικό «Ναυαρίνο», με το οποίο πρόκειται να αναχωρήσει με προορισμό τον Πειραιά.

Επίσημη δοξολογία στη Μητρόπολη Αθηνών για τον εορτασμό του νέου έτους (1959).

Ο Βασιλιάς Παύλος και η Βασίλισσα Φρειδερίκη προσέρχονται με ανοιχτό αυτοκίνητο στη Μητρόπολη Αθηνών προκειμένου να παραστούν στην επίσημη δοξολογία για τον εορτασμό του νέου έτους. Ο Βασιλιάς Παύλος, η Βασίλισσα Φρειδερίκη ο Διάδοχος Κωνσταντίνος και ο Πρίγκιπας Μιχαήλ της Ρουμανίας ανέρχονται την κλίμακα της Μητρόπολης, όπου τους υποδέχονται ο Πρωθυπουργός και Υπουργός Εθνικής Αμύνης Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Αντιπρόεδρος της Βουλής. Αγήματα μαθητών των παραγωγικών σχολών των Ενόπλων Δυνάμεων παρατεταγμένα στην πλατεία Μητροπόλεως. Μετά την ολοκλήρωση της δοξολογίας, ο Βασιλιάς Παύλος και η Βασίλισσα Φρειδερίκη, ακολουθούμενοι από τον Διάδοχο Κωνσταντίνο, και τον Πρίγκιπα Μιχαήλ, εξέρχονται του ναού, επιβιβάζονται σε ανοιχτό αυτοκίνητο και αναχωρούν.

 http://www.avarchive.gr/portal/digitalview.jsp?get_ac_id=2598