ΒΑΣΙΛΕΙΑ - ΕΘΝΑΡΧΙΑ

Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β ΄ ΑΔΙΚΑ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ . ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΟΜΩΣ ΠΑΝΤΟΤΕ Ο ΗΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. Ο ΕΘΝΑΡΧΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗΓΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.ΜΕ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΡΑΤΗ Η ΡΩΜΕΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

KING CONSTANTINE ΙΙ EXTRACTED OF HIS THRONE UNFAIRLY . BUT ALWAYS REMAIN THE NATIONAL LEADER. THE NATIONAL ROLE OF THE KING IS INDEPENDENT FROM THE HEAD OF THE STATE. KING IS ALWAYS THE FATHER OF THE NATION. WITH MONARCHY BECOME VISIONABLE THE ROMAN FOLLOWING OF THE GREEK NATION.

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΘΥΡΕΟΣ

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ   ΘΥΡΕΟΣ
ΙΣΧΥΣ ΜΟΥ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2020

ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ 5ης ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1920 ΓΙΑ ΕΠΑΝΟΔΟ ΣΤΟ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΟΥ Α΄(ΙΒ').

 
Πατιαλιάκας Κωνσταντίνος

ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ  ΤΟ  ΠΑΡΕΛΘΟΝ.

ΨΗΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.

   Το πρώτο ζήτημα, που είχε να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση, η οποία είχε προκύψει από τις εκλογές της 14ης Νοεμβρίου 1920, ήταν ο τρόπος της επανόδου του Κωνσταντίνου στην Ελλάδα. Μερικοί υποστήριζαν ότι το αποτέλεσμα των εκλογών το είχε επιλύσει αυτόματα και άλλοι ότι έπρεπε να προηγηθεί δημοψήφισμα, για να περιβληθεί η επάνοδός του με το κύρος της λαϊκής έγκρισης. Κατόπιν αυτού προκηρύχθηκε δημοψήφισμα για την 5η Δεκεμβρίου 1920. Οι βενιζελικοί είχαν δηλώσει ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχουν σ΄ αυτό, κάτω από τις συνθήκες που θα διεξαγόταν, γιατί το αποτέλεσμα προμηνυόταν νόθο. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν βέβαια θριαμβευτικό για τον Κωνσταντίνο. Στο ερώτημα εάν έπρεπε να επιστρέψει ή όχι ο Κωνσταντίνος, τα ΝΑΙ έφτασαν στο 98%.

.

          ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΡΑΛΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

   Τη 19η Δεκεμβρίου 1920 ο Κωνσταντίνος επέστρεψε στην Αθήνα μέσα σε φρενίτιδα ενθουσιασμού, που ξεπερνούσε τα όρια της υστερίας. Δεκάδες χιλάδες Αθηναίων φώναζαν ρυθμικά και έξαλλα: <<Θέλαμε και τον φέραμε>>. Από τον εξώστη των παλαιών ανακτόρων ο Κωνσταντίνος απηύθυνε διάγγελμα στο λαό:<<Υπείκων εις ύψιστον προς την πατρίδα καθήκον κατέλιπον την Ελλάδα επί τρία και πλέον ατελεύτητα και οδυνηρά έτη, καθ΄α εβίωσα μακράν υμών εν αγωνία....>> και έκλεισε ευγνωμονώντας τους.

   Η πρώτη συμμαχική αντίδραση για την επάνοδο του Κωνσταντίνου στην Ελλάδα εκδηλώθηκε από τη Γαλλία. Ο Πρωθυπουργός Λεγκ είχε δηλώσει στη Γαλλική Βουλή μεταξύ των άλλων:<<...Εάν η Ελλάς έθετεν επί κεφαλής αυτού Βασιλέα, ο οποίος επέδειξε συνεχή εχθρότητα προς τους Συμμάχους και ο οποίος υπήρξε συνένοχος των εχθρών μας, πρέπει να γνωρίζη το κράτος αυτό, ότι δεν δύναται να επανεύρη τα αυτά τα αισθήματα και τας αυτάς ενισχύσεις εκ μέρους των Συμμάχων>>. Το σημαντικό όμως ήταν ότι οι δηλώσεις του πρωθυπουργού είχαν διαβιβασθεί επίσημα στην κυβέρνηση της Ελλάδας. Τη 16η Δεκεμβρίου μάλιστα οι κυβερνήσεις της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας προέβησαν σε δριμύτατη κοινή διακοίνωση, που κατέληγε σε απειλή, επισημαίνοντας μεταξύ των άλλων ότι επιφυλάσσουν σ΄αυτές πλήρη ελευθερία δράσης για τον κανονισμό της δημιουργηθείσας κατάστασης.

.

                     Ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ  ΘΕΟΤΟΚΗΣ

   Στο πολύκροτο βιβλίο << The Aftermath >> ο Τσώρτσιλ έγραψε: <<Η επάνοδος του Κωνσταντίνου διέλυσε όλους τους συμμαχικούς δεσμούς με την Ελλάδα και ακύρωσε όλες τις υποχρεώσεις, εκτός από τις νομικές. Με το Βενιζέλο είχαμε αναλάβει πολλές δεσμεύσεις. Αλλά με τον Κωνσταντίνο καμιά. Πραγματικά, αφού πέρασε η πρώτη κατάπληξη, αίσθημα ανακουφίσεως έγινε έκδηλο στους ηγετικούς κύκλους. Δεν υπήρχε πια ανάγκη ν΄ακολουθούμε αντιτουρκική πολιτική>>. Η ωμή αυτή ομολογία του Τσώρτσιλ αποδείκνυε περισσότερο από κάθε άλλο τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των Συμμάχων στην ευρύτερη περιοχή, στο πλαίσιο της ανερχομένης δύναμης των Νεοτούρκων του Μουσταφά Κεμάλ. Με την επάνοδο δε του Κωνσταντίνου βρήκαν το πρόσχημα ν΄αρνηθούν στην Ελλάδα τα όσα της είχαν προσφέρει επίσημα με τη Συνθήκη των Σεβρών.

.

          ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ  ΒΑΣΙΛΕΩΣ                                                       ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΙΒ'

   Από την επομένη χρονιά, το 1921, είχε αρχίσει στην αρχή παρασκηνιακά και αργότερα φανερά η υποστήριξη του Κεμάλ από τη Γαλλία και την Ιταλία για τα δικά τους γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά συμφέροντα. Τα Ιταλικά στρατεύματα αποχωρούν από την Αττάλεια, εγκαταλείποντας στρατιωτικά εφόδια και υλικά, και τα Γαλλικά στρατεύματα, μετά από ταπεινωτική ήττα από τις Κεμαλικές δυνάμεις, αποχωρούν από την Κιλικία, εγκαταλείποντας μεγάλες ποσότητες πολεμικού υλικού και στρατιωτικών εφοδίων στον Κεμάλ. Παράλληλα είχε αρχίσει η υπογραφή διαφόρων συμφωνιών της Γαλλίας και Ιταλίας με τον Κεμάλ και πασιφανής πλέον είναι η επιδίωξη της αναθεώρησης της Συνθήκης των Σεβρών. Ανάλογη ήταν και η κάθε μορφής βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης προς τον Κεμάλ. Την ίδια περίοδο η Αγγλία, για τα δικα της γεωστρατηγικά συμφέροντα στη Μεσοποταμία και στα Δαρδανέλλια, ακολουθούσε <<φιλελληνική>> πολιτική, αρκουμένη μόνο στα λόγια, χωρίς καμιά στρατιωτική και οικονομική βοήθεια.

.

   Κάτω από αυτές τις δυσμενέστατες συνθήκες η κυβέρνηση της Ελλάδας θα έπρεπε να κατανικήσει το εθνικιστικό Κεμαλικό κίνημα και να αναγκάσει τον Κεμάλ να αποδεχθεί τους όρους της Συνθήκης των Σεβρών και να υπογράψει αυτήν. Και αυτό μόνο με τη συνέχιση των επιχειρήσεων θα μπορούσε να επιτευχθεί, κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.

ΣΧΟΛΙΟ: Η διαγραφομένη διπλωματική απομόνωση, η οικονομική και στρατιωτική κατάσταση οικτρές και γνωστές. Και τίθεται το απλό και λογικό ερώτημα. Γιατί ο Κωνσταντίνος, μια που αντιμετώπιζε και σοβαρότατα προβλήματα υγείας, δεν παραιτείτο υπέρ του πρωτότοκου υιού του Γεωργίου, που αργότερα διετέλεσε Βασιλεύς με την παραίτηση του Κωνσταντίνου, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, χωρίς αντιδράσεις των βενιζελικών; Μια που ο λαός με το δημοψήφισμα τον δικαίωσε, μετά την εκθρόνισή του το 1917. Τόσον οι βενιζελικοί, όσον και οι σύμμαχοι δεν ήταν κατά του θεσμού της βασιλείας. Απλά ήταν αντίθετοι προς το πρόσωπο του Κωνσταντίνου. Αυτά δυστυχώς γιατί επικράτησαν η υπέρμετρη φιλοδοξία του Κωνσταντίνου και οι κομματικές αντιπαλότητες, ο Εθνικός Διχασμός μεταξύ των βενιζελικών και των αντιβενιζελικών. Και το τίμημα της κομματικής διαμάχης ποιος το πλήρωσε; Η Ελλάδα και μόνο με την απώλεια της Δυτικής Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης. Μάλιστα τη τελευταία ο Κεμάλ, στερούμενος Πολεμικού Ναυτικού, δεν μπορούσε να καταλάβει.

ΠΗΓΗ: Πως φθάσαμε στις αλησμόνητες πατρίδες των Ν. Μουτσόπουλου(Ακαδημαϊκού), Κ. Βακαλόπουλου(Καθηγητού Πανεπιστημίου) και Α. Κεσόπουλου(δημοσιογράφου).

2 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπαρχει μια συνθηκη που υπεγραψαν οι γαλλοι ,οι αγγλοι,οι ιταλοι το 1915 συμφωνα με την οποια η ιταλια επαιρνε την Σμυρνη και συμφωνουσε στην εκθρονηση του βασιλεως Κωνσταντινου. Οποτε δεν ειναι και πολυ αληθεια αυτο που γραφει ο Τσωρτσιλ . Δεν επρεπε να παραιτηθει ο Κωνσταντινος το 1920 διοτι δεν θα αλλαζε τιποτε σε οτι αφορα τις διαθεσεις των ''συμμαχων''.
    Δηλαδη τι; Εφυγε ο βενιζελος και επρεπε να φυγει και ο Κωνσταντινος; Μα δεν ειναι ισης αξιας ο βασιλιας με τον απλο πολιτη που εγινε πρωθυπουργος με πλαγια μεσα! Υστερα ειδαμε ποσο στενοχωρεθηκε ο βενιζελος που εχασε τις εκλογες.....πηγε στην Γαλλια και παντρευτηκε δευτερη φορα και αρχισε τις κρουαζιερες στην Αμερικη(κατι συγχρονο μου θυμιζει αυτο)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή