https://sanshmerafilonoi.gr/2013/05/29/f-29-maioy-1917-o-konstantinos-paraiteitai-ekbiazomenos-apo-thn-entente/
Ὁ Κωνσταντῖνος ΙΒ΄(ή Α' ), ἤθελε νὰ κρατήσῃ τὴν Ἑλλάδα οὐδέτερη στὸν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένεκα στρατηγικων - στρατιωτικων λογων (αγγλικη ναυτικη υπεροχη, κινδυνος βουλγαρικης επιβουλης,κινδυνος τουρκικης επιθεσης,συμμαχικη αφερεγγυοτητα κλπ)
Ἡ Entente ἤθελε τὴν Ἑλλάδα στὸν πόλεμο γιὰ τοὺς δικούς της λόγους.
Ὁ Βενιζέλος, βασικὸς ὑποστηρικτὴς τῆς Entente, μὲ τὸ πραξικόπημα τῆς «Ἐθνικῆς Ἀμύνης» στὴν Θεσσαλονίκη, οὐσιαστικῶς ἔβαλε τὴν χώρα μας στὸν Πόλεμο.
Στὶς 27 Σεπτεμβρίου τοῦ 1916 (10 Ὀκτωβρίου) παραιτεῖται ἡ κυβέρνησις Καλογεροπούλου Νικολάου, ποὺ ἐπιθυμοῦσε τὴν εἴσοδο τῆς χώρας μας στὸν πόλεμο, ἡ ὁποία εἶχε σχηματισθῇ μόλις στὶς 3 Σεπτεμβρίου (16 Σεπτεμβρίου) τοῦ 1916. Εἶχε προηγηθῇ ἔντονος περίοδος ἐκλογικῶς ἀναμετρήσεων.
Τὴν ἰδίαν ἡμέρα, 27 Σεπτεμβρίου τοῦ 1916, ἀναλαμβάνει ἡ κυβέρνησις τοῦ Σπυρίδωνος Λάμπρου.
Στὶς 13 Ὀκτωβρίου τοῦ1916 (26 Ὀκτωβρίου) ὁ Βενιζέλος φεύγει γιὰ τὴν Κρήτη, διότι δὲν κατάφερε νὰ πείσῃ τὸν Κωνσταντῖνο γιὰ τὴν εἴσοδό μας στὸν πόλεμο γενικῶς καὶ γιὰ τὴν συμπράξί μας μὲ τὴν Entente.
Ἐκεῖ ἀνακοινώνει τὸν σχηματισμὸ ἄλλης κυβερνήσεως, μὲ τὸν ναύαρχοΚουντουριώτη καὶ τὸν στρατηγὸ Παναγιώτη Δαγκλῆ, ὥς κεντρικὰ πρόσωπα, δηλώνοντας πὼς θὰ πολεμήσῃ στὸ πλευρὸ τῶν συμμάχων.
Στὶς 26 Σεπτεμβρίου (9 Ὀκτωβρίου) ἡ νέα κυβέρνησις ἐγκαθίσταται στὴν Θεσσαλονίκη.
Μὲ τὸ κίνημα τῆς Θεσσαλονίκης, τὴν κυβέρνησις τῆς «Ἐθνικῆς Ἀμύνης»ὅπως ὀνομάσθηκε, τὸ ὁποῖον χρηματοδότησαν ἐκ τῶν ὑστέρων οἱ Γάλλοι, μαζὺ μὲ τοὺς Ἄγγλους, μὲ δέκα ἐκατομμύρια φράγκα, παγίωσε μίαν νέα πολιτικὴ κατάστασι στὴν χώρα μας, μὲ δύο ὅμως κυβερνήσεις. Τὴν κυβέρνησι τῶν Ἀθηνῶν καὶ τὴν κυβέρνησι τῆς Θεσσαλονίκης, ἀπὸ τὶς 26 Σεπτεμβρίου τοῦ 1916. Ἄν καὶ στὴν ἀρχὴ δὲν ἐξελλίσσονταν οἱ καταστάσεις κατὰ πῶς τὶς ἐπιθυμοῦσε ὁ Βενιζέλος, τὰ δεδομένα ἄλλαξαν, κατόπιν τῆς χρηματοδοτήσεως, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς δηλώσεις Βενιζέλου πὼς δὲν μάχεται τὸ στέμμα ἀλλὰ τοὺς Βουλγάρους. Ἀποτέλεσμα αὐτῶν ἦταν ὁ μόλις 2000 ἀνδρῶν στρατός του, ἔως τὰ τέλη τοῦ Ὀκτωβρίου νὰ αὐξηθῇ σὲ 20.000 ἄντρες, μὲ ἐθελοντὲς ἀπὸ τὰ νησιά, τὴν Μακεδονία καὶ τὴν Θράκη καὶ 700 μονίμους ἀξιωματικούς.
Ἀπὸ τὶς 16 Αὐγούστου τοῦ 1916 οἱ διαδηλώσεις, ὀργανωμένες ἀπὸ τὸ φιλικὸ πρὸς τὸν Βενιζέλο περιβάλλον, ἀξίωναν συμμετοχὴ τῆς Ἑλλάδος στὸν πόλεμο.
Αὐτὲς συνοδεύτηκαν ἀπὸ τὴν κατάληψι τῆς Κατερίνης τὸν Νοέμβριο τοῦ1916 καὶ τὴν κατάσχεσι τῆς Θεσσαλικῆς ἐσοδίας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀποκόψουν τὴν Ἀθήνα ἀπὸ τὴν τροφοδοσία τῶν σιτηρῶν.
Παραλλήλως ἡ Ἀθήνα περικυκλώθηκε ἀπὸ 20.000 ἄντρες, στὰ μέσα τοῦ Νοεμβρίου, καὶ διάφορα στρατηγικὰ σημεῖα της κατελήφθησαν.
Στὶς 18 Νοεμβρίου τοῦ 1916 ἀποβιβάζονται στὸ Φάληρο καὶ στὸν Πειραιᾶ3.000 ἄντρες τῶν συμμάχων καὶ καταλαμβάνουν ἐπίσης στρατηγικὰ σημεῖα τῶν Ἀθηνῶν. Τὸ μεσημέρι τῆς 18ης Νοεμβρίου τοῦ 1916 ἡ σύγκρουσις ξεκίνησε. Τὴν ἴδια ἡμέρα βομβαρδίστηκαν διάφορα σημεῖα τῆς πόλεως, ἀπὸ τοὺς συμμάχους πάντα, καὶ ὑπὸ τὴν ἔγκρισι τοῦ Βενιζέλου. 82 Ἕλληνες νεκροί, ἦταν ὁ ἀπολογισμός, δίχως νὰ ὑπολογίζονται οἱ νεκροὶ τοῦ ἀμάχου πληθυσμοῦ.
Στὶς 19 Νοεμβρίου (2 Δεκεμβρίου) ξεσπᾶ κύμα τρομοκρατίας στὴν πόλι καὶ ἀπομακρύνονται οἱ σύμμαχοι. Ὁ ναύαρχος de Fournet, ποὺ δὲν περίμενε ἔνοπλον ἀντίστασιν ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες, ζήτησε τὴν παραίτησι τοῦ Κωνσταντίνου, σὲ συνεργασία μὲ τὸν Briant ποὺ ζήτησε τὴν ἐκθρόνησι τοῦ Κωνσταντίνου καὶ τὴν ἀναγνώρισι τῆς κυβερνήσεως τοῦ Βενιζέλου.
Ἀγγλία καὶ Γαλλία ἐπιβάλλουν σοβαρὸ ἀποκλεισμὸ στὶς 25 Νοεμβρίου (5 Δεκεμβρίου) καὶ κατόπιν μίας ἑβδομάδος ἀποδίδουν τελεσίγραφον μὲ τὸ ὁποῖον ἀξιώνουν τὴν ὑποχώρησι τῶν Ἑλληνικῶν δυνάμεων στὴν Πελοπόννησο, τὴν παράδοσι τῶν Πατρῶν καὶ τοῦ Ἰσθμοῦ στοὺς συμμάχους.
Ὁ Κωνσταντῖνος ὑπεχρεώθῃ νὰ ὑπακούσῃ ἀλλὰ ταὐτοχρόνως ἐντὸς τῶν Ἀθηνῶν ἐξακολουθοῦσαν οἱ διωγμοὶ τῶν Βενιζελικῶν. Παραλλήλως ἐνεθάῤῥυνε τὴν δημιουργία ἀντάρτικου, στὴν Μακεδονία καὶ στὴν Θράκη, ποὺ δημιουργοῦσε προβλήματα στὶς βενιζελικὲς δυνάμεις.
Στὴν διάσκεψι τῆς Ἰταλίας, στὶς 6 Ἀπριλίου τοῦ 1917 (19 Ἀπριλίου) οἱ συμμαχικὲς δυνάμεις ἔλαβαν τὴν ἀπόφασιν τῆς ἐκθρονίσεως τοῦ Κωνσταντίνου. Σὲ ἐκείνην τὴν διάσκεψι ἀπεφασίσθησαν τὰ ὅρια τῶν περιοχῶν τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας ποὺ περνοῦσαν στὴν σφαίρα ἐπιῤῥοῆς τῶν Ἰταλῶν, Ἄγγλων, Γάλλων. Ἐπίσης ἀπεφασίσθῃ πὼς ὁ ἔλεγχος τῆς Ἑλλάδος θὰ περνοῦσε στὰ χέρια τοῦ Βενιζέλου, ἐὰν σημειώνονταν σημαντικὲς ἀντιδράσεις ἀπὸ τὸν λαὸ ὑπέρ του ἤ σὲ περίπτωσιν σφαγῆς τῶν βενιζελικῶν στὴν Ἀθήνα. Στὸ μεταξὺ οἱ Ἰταλοὶ ἐπεκτείνουν τὰ ἐδάφη τους καταλαμβάνοντας τὴν Ἤπειρο καὶ εἰσέρχονται στὰ Ἰωάννινα στὶς 26 Μαΐου (8 Ἰουνίου) τοῦ 1917. Ἡ Ἰταλία μὲ αὐτὴν τὴν πράξι της ἀναγνωρίζει ἀλβανικὸ κράτος μονομερῶς, θέτοντας τετελεσμένα.
Στὶς 21 Ἀπριλίου (4 Μαΐου) ἀντικαθίσταται ἡ κυβέρνησις Λάμπρου ἀπὸ τὴν κυβέρνησιν τοῦ Ἀλεξάνδρου Ζαΐμη.
Στὶς 29 Μαΐου (11 Ἰουνίου) ὁ Jonnart καταλαμβάνει τὸ Ἰσθμὸ κι αὐτομάτως ἐπιδίδει στὸν Ζαΐμη τελεσίγραφο ζητῶντας τὴν παραίτησι Κωνσταντίνου. Ὁ Ζαΐμης προτείνει τὴν παραίτησι τοῦ Κωνσταντίνου ὑπὲρ τοῦ υἱοῦ του πρίγκηπος Ἀλεξάνδρου. Ὅμως ὁ Jonnart δὲν εἶχε τὴν σύμφωνο γνώμη τῶν ὑπολοίπων δυνάμεων γιὰ ὅσα ἔπραξε. Τελικῶς ὁΚωνσταντῖνος, γιὰ νὰ ἡρεμήσουν οἱ καταστάσεις, παραιτεῖται τυπικῶς καὶ ἀναχωρεῖ μὲ τὴν βασιλικὴ οἰκογένεια γιὰ τὴν Ἰταλία στὶς 2 Ἰουνίου(15 Ἰουνίου) τοῦ 1917.
Στὶς 30 Μαΐου (12 Ἰουνίου) ὁρκίζεται ὁ Ἀλέξανδρος ὥς βασιλεὺς τῆς Ἑλλάδος.
Στὶς 2 Ἰουνίου ὁ ἀποκλεισμὸς ἔληξε καὶ διενεμήθησαν στοὺς κατοίκους τῶν Ἀθηνῶν τὰ τρόφιμα ποὺ στεροῦσαν οἱ σύμμαχοι τόσους μῆνες. Τὴν ἰδίαν ἡμέρα συγκροτήθηκε κατάλογος μὲ τριάντα πρόσωπα ποὺ ἐθεωροῦντο φιλογερμανικά, ἤ στὴν πραγματικότητα πιστὰ στὸν βασιλέα.
Ὁ Jonnart μάλιστα ἔβγαλε διάγγελμα μὲ τὸ ὁποῖον ἰσχυριζόταν πὼς ὅσα ἔκανε τὰ ἔκανε γιὰ τὴν προάσπισιν τοῦ (δικοῦ μας) Συντάγματός.
Στὶς 11 Ἰουνίου παραιτεῖται ἡ κυβέρνησις Ζαΐμη πρὸς ὄφελος Βενιζέλου, ὁ ὁποῖος εἶχε φθάσῃ ἀπὸ τὶς 7 Ἰουνίου στὸν Πειραιᾶ καὶ περίμενε νὰ τοῦ παραδόσουν τὴν ἐντολὴ σχηματισμοῦ κυβερνήσεως στὸ γαλλικὸ καταδρομικὸ «Jurien de la Braniere». Στὶς 13 Ἰουνίου τοῦ 1917 ἡ νέα κυβέρνησις Βενιζέλου ἦταν ἕτοιμη!
Πρῶτο μέλημα τῆς νέας κυβερνήσεως ἦταν ἡ κήρυξις τοῦ πολέμου στὶς Κεντρικὲς Δυνάμεις τὴν 15η Ἰουνίου τοῦ 1917. Πράξις ποὺ ἐπισημοποίησε τὴν ἤδη κήρυξι πολέμου τῆς 10ης Νοεμβρίου καὶ τῆς 11ης Νοεμβρίου τοῦ 1916, ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη.
Πληροφορίες ἀπὸ τὴν «Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους» τῆς Ἐκδοτικῆς Ἀθηνῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου