Ποιος είναι ο πρίγκιπας Χισαχίτο

08/09/25 16:06

ΣύνταξηΣυντακτική ομάδα ertnews.gr

(Yoshikazu Tsuno/Pool Photo via AP)

Ο πρίγκιπας Χισαχίτο (Hisahito) της Ιαπωνίας είναι ο πρώτος άνδρας μέλος της βασιλικής οικογένειας που φτάνει στην ενηλικίωση εδώ και 40 χρόνια. Πολλοί στην Ιαπωνία ανησυχούν ότι ίσως να είναι ο τελευταίος.

Οι περίτεχνοι βασιλικοί τελετουργικοί εορτασμοί για την επίσημη αναγνώριση του Χισαχίτο ως ενήλικα το Σάββατο (6/9) θυμίζουν την ζοφερή προοπτική για την αρχαιότερη μοναρχία του κόσμου. Αυτό οφείλεται κυρίως στην πολιτική διαδοχής μόνο ανδρών και στον μειούμενο αριθμό μελών της οικογένειας.

Ο Χισαχίτο είναι δεύτερος στη σειρά για τον Θρόνο των Χρυσανθέμων και είναι πιθανό να γίνει αυτοκράτορας κάποια μέρα. Ωστόσο, μετά από αυτόν, δεν υπάρχει κανένας άλλος, αφήνοντας την Αυτοκρατορική Οικογένεια με το δίλημμα εάν θα πρέπει να αντιστρέψει έναν κανόνα του 19ου αιώνα που κατάργησε τη διαδοχή γυναικών.Ο πρίγκιπας Ακισίνο της Ιαπωνίας (αριστερά) συνομιλεί με τη σύζυγό του, πριγκίπισσα Κίκο (δεξιά), και τα παιδιά τους: την πριγκίπισσα Μακό (δεύτερη από αριστερά), την πριγκίπισσα Κάκο (δεύτερη από δεξιά) και τον πρίγκιπα Χισαχίτο (στο κέντρο)(Imperial Household Agency of Japan via AP) Φωτογραφία Αρχείου

Ο Χισαχίτο είναι φοιτητής βιολογίας και αγαπά τα έντομα

Φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Tsukuba κοντά στο Τόκιο, ο Χισαχίτο σπουδάζει βιολογία και απολαμβάνει να παίζει μπάντμιντον. Είναι ιδιαίτερα αφοσιωμένος στις λιβελούλες και έχει συγγράψει από κοινού μια ακαδημαϊκή εργασία για την καταγραφή αυτών των εντόμων στους κήπους της ιδιοκτησίας του Akasaka στο Τόκιο. Στην πρώτη του συνέντευξη Τύπου τον Μάρτιο, ο πρίγκιπας δήλωσε ότι ελπίζει να εστιάσει τις σπουδές του στις λιβελούλες και άλλα έντομα, περιλαμβανομένων τρόπων προστασίας των πληθυσμών εντόμων σε αστικές περιοχές.

Ο Χισαχίτο γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2006 και είναι ο μοναδικός γιος του στεφανωμένου πρίγκιπα Ακισίνο (Akishino), διαδόχου του θρόνου, και της συζύγου του, της στεφανωμένης πριγκίπισσας Κίκο (Kiko). Έχει δύο μεγαλύτερες αδελφές, τη δημοφιλή πριγκίπισσα Κάκο (Kako) και την πρώην πριγκίπισσα Μάκο (Mako), της οποίας ο γάμος με μη βασιλικό υποχρέωσε να εγκαταλείψει τον βασιλικό της τίτλο.Ο πρίγκιπας Χισαχίτο της Ιαπωνίας, φορώντας παραδοσιακή τελετουργική ενδυμασία, συνοδεύεται από τους γονείς του, τον πρίγκιπα Ακισίνο και την πριγκίπισσα Κίκο, καθώς και από τις αδερφές του, την πριγκίπισσα Μακό (αριστερά) και την πριγκίπισσα Κάκο (δεξιά) (AP Photo/Issei Kato, Pool, File)

Οι τελετουργίες ενηλικίωσης του Χισαχίτο πραγματοποιήθηκαν ένα χρόνο μετά τα 18α γενέθλιά του, καθώς ήθελε να επικεντρωθεί στις εξετάσεις εισαγωγής στο πανεπιστήμιο.

Μπορεί να είναι ο τελευταίος αυτοκράτορας

Ο Χισαχίτο είναι ανιψιός του αυτοκράτορα Ναρουχίτο (Naruhito), που έχει μόνο μία κόρη, την πριγκίπισσα Άικο (Aiko). Ο πατέρας του Χισαχίτο, ο Ακισίνο, ο νεότερος αδελφός του αυτοκράτορα, ήταν ο τελευταίος άνδρας που έφτασε στην ενηλικίωση στην οικογένεια, το 1985.(David Mareuil/Pool Photo via AP)

Ο Χισαχίτο είναι το νεότερο μέλος της 16μελούς, ενήλικης Αυτοκρατορικής Οικογένειας. Εκείνος και ο πατέρας του είναι οι μόνοι άνδρες διάδοχοι νεότεροι του Ναρουχίτο. Ο πρίγκιπας Χιτάτσι (Hitachi), ο νεότερος αδελφός του πρώην αυτοκράτορα Ακιχίτο (Akihito), είναι τρίτος στη σειρά διαδοχής, αλλά είναι ήδη 89 ετών.

Η έλλειψη ανδρών διαδόχων αποτελεί σοβαρή ανησυχία για τη μοναρχία, που, σύμφωνα με ιστορικούς, υπάρχει εδώ και 1.500 χρόνια. Το ζήτημα αντικατοπτρίζει τη γρήγορα γερασμένη και μειούμενη πληθυσμιακή κατάσταση της Ιαπωνίας.

Η Ιαπωνία παραδοσιακά είχε άνδρες αυτοκράτορες, αλλά η διαδοχή γυναικών επιτρεπόταν. Υπήρξαν οκτώ γυναίκες αυτοκράτειρες, συμπεριλαμβανομένης της τελευταίας Γκοσακουραμάτσι (Gosakuramachi), που κυβέρνησε από το 1762 έως το 1770. Καμία όμως δεν γέννησε διάδοχο κατά τη διάρκεια της βασιλείας της.

Η διαδοχή περιορίστηκε νομικά μόνο σε άνδρες για πρώτη φορά το 1889, με το προπολεμικό Σύνταγμα. Ο Μεταπολεμικός Νόμος της Αυτοκρατορικής Οικογένειας του 1947, που διατηρεί σε μεγάλο βαθμό τις συντηρητικές οικογενειακές αξίες της προπολεμικής Ιαπωνίας, επίσης επιτρέπει μόνο ανδρική διαδοχή.(Photo by JAPAN POOL / JIJI PRESS / AFP)

Οι ειδικοί, όμως, λένε ότι το σύστημα διαδοχής μόνο για άνδρες είναι δομικά ελαττωματικό και λειτουργούσε παλαιότερα μόνο χάρη στις βοηθητικές συντρόφους (concubines), που μέχρι περίπου 100 χρόνια πριν, γεννούσαν παιδιά για την αυτοκρατορική οικογένεια.

Η ιδιαίτερα δημοφιλής πριγκίπισσα Άικο, μοναδική κόρη του αυτοκράτορα Ναρουχίτο και της αυτοκράτειρας Μασάκο (Masako), δεν μπορεί να γίνει διάδοχος του πατέρα της, παρά το ότι μεγάλο μέρος του κοινού την υποστηρίζει ως μελλοντική μοναρχίδα.

Σφοδρή συζήτηση για τη διαδοχή

Για να αντιμετωπιστούν οι ανησυχίες για τη διαδοχή, η κυβέρνηση ετοίμασε πρόταση το 2005 που επέτρεπε γυναίκα αυτοκράτορα. Ωστόσο, η γέννηση του Χισαχίτο άλλαξε γρήγορα την κατάσταση και οι εθνικιστές στράφηκαν ενάντια στην πρόταση.Ο πρίγκιπας Ακισίνο της Ιαπωνίας (αριστερά) και η σύζυγός του, πριγκίπισσα Κίκο, κρατώντας τον γιο τους, πρίγκιπα Χισαχίτο, υποδέχονται το προσωπικό μιας αυτοκρατορικής φάρμας στο Τακανεζάουα, βόρεια του Τόκιο (AP Photo/Koji Sasahara, File)Ο πρίγκιπας Χισαχίτο της Ιαπωνίας (στο κέντρο), συνοδευόμενος από τον πατέρα του, πρίγκιπα Ακισίνο, και τη μητέρα του, πριγκίπισσα Κίκο (AP Photo/Junji Kurokawa, Pool)

Μια ξεχωριστή, κυρίως συντηρητική επιτροπή ειδικών τον Ιανουάριο του 2022 πρότεινε στην κυβέρνηση να διατηρηθεί η ανδρική διαδοχή, ενώ τα γυναικεία μέλη θα μπορούσαν να κρατούν τον βασιλικό τους τίτλο μετά τον γάμο και να συνεχίζουν τα επίσημα καθήκοντά τους. Οι συντηρητικοί επίσης πρότειναν να υιοθετηθούν άνδρες από αποθανόντες ή μακρινά βασιλικά σπίτια για να συνεχιστεί η ανδρική γραμμή.

Ωστόσο, η συζήτηση έχει παγώσει σχετικά με το εάν πρέπει να δοθεί βασιλικός τίτλος σε μη βασιλικούς που παντρεύονται πριγκίπισσες και τα παιδιά τους.

Η παγωμένη συζήτηση έχει αναγκάσει τον Χισαχίτο να φέρει μόνος του το βάρος της μοίρας της Αυτοκρατορικής Οικογένειας, δήλωσε ο πρώην επικεφαλής της Αυτοκρατορικής Υπηρεσίας Σίνγκο Χακέτα (Shingo Haketa) σε άρθρο της εφημερίδας Yomiuri «Το θεμελιώδες ερώτημα δεν είναι αν θα επιτρέψουμε διαδοχή ανδρών ή γυναικών, αλλά πώς θα σωθεί η μοναρχία».(David Mareuil/Pool Photo via AP)

Η συντηρητική Yomiuri πρότεινε τον Μάιο επείγουσα αναθεώρηση του Νόμου της Αυτοκρατορικής Οικογένειας ώστε να δοθεί βασιλικός τίτλος σε συζύγους και παιδιά πριγκιπισσών και να επιτραπεί σε γυναίκες να διαδεχθούν τον θρόνο. Η εφημερίδα κάλεσε το κοινοβούλιο να «λάβει υπεύθυνα απόφαση για την κρίση γύρω από το κράτος και το σύμβολο της ενότητας του λαού».

Στέμμα, άμαξα και προσευχές

Το Σάββατο, η τελετή για τον Χισαχίτο ξεκίνησε στην οικογενειακή του κατοικία, με τον πρίγκιπα να εμφανίζεται με σμόκιν για να παραλάβει το στέμμα από αγγελιοφόρο του Ναρουχίτο.(Photo by HANDOUT / Imperial Household Agency / AFP)

Στην κύρια τελετή στο Αυτοκρατορικό Παλάτι, παρουσία άλλων βασιλικών μελών και κορυφαίων κυβερνητικών αξιωματούχων, φορούσε παραδοσιακή ενδυμασία με μπεζ ρόμπα που συμβόλιζε την προ-ενηλικίωσή του. Το κεφάλι του καλύφθηκε με το στέμμα, ένα μαύρο ενήλικο «kanmuri», επισημοποιώντας την ενηλικίωσή του. Ο Χισαχίτο έσκυψε βαθιά και ευχαρίστησε τον αυτοκράτορα για το στέμμα και τους γονείς του για τη διοργάνωση της τελετής, δεσμευόμενος να εκπληρώσει τις ευθύνες του ως μέλος της βασιλικής οικογένειας.(Photo by HANDOUT / Imperial Household Agency / AFP)(Photo by HANDOUT / Imperial Household Agency / AFP)

Ο πρίγκιπας, πλέον στεφανωμένος, άλλαξε σε ενήλικο ένδυμα και επέβαινε σε βασιλική άμαξα για να προσευχηθεί στους τρεις ναούς εντός του συγκροτήματος του παλατιού.(Yoshikazu Tsuno/Pool Photo via AP)

Το απόγευμα, ο Χισαχίτο επρόκειτο να ξαναφορέσει το σμόκιν για να επισκεφθεί το Αυτοκρατορικό Παλάτι και να χαιρετήσει τον Ναρουχίτο και την αυτοκράτειρα Μασάκο, θείο και θεία του, στην περίφημη αίθουσα Matsu-no-Ma (αίθουσα των πεύκων).(Photo by JAPAN POOL / JIJI PRESS / AFP)

Σε άλλη τελετή θα λάβει μετάλλιο, το Μεγάλο Στέμμα της Υπέρτατης Τάξης του Χρυσανθέμου, σύμφωνα με μεταπολεμική παράδοση. Θα συναντήσει επίσης τους παππούδες του, τον Ακιχίτο και τη σύζυγό του, πρώην αυτοκράτειρα Μίτζικο (Michiko), στο παλάτι τους. Το βράδυ, οι Ακισίνο και Κίκο θα διοργανώσουν ιδιωτική γιορτή για τον γιο τους σε ξενοδοχείο του Τόκιο για τους συγγενείς τους.

Οι τελετές περιλαμβάνουν επίσης τις επισκέψεις του την επόμενη εβδομάδα στο Ise, τον κορυφαίο ναό Shinto της Ιαπωνίας. Στο μαυσωλείο του μυθικού πρώτου αυτοκράτορα Τζίνμου (Jinmu) στη Nara, καθώς και στο μαυσωλείο του αείμνηστου προπάππου του, του αυτοκράτορα Χιροχίτο (Hirohito), στα προάστια του Τόκιο. Θα έχει επίσης γεύμα με τον Πρωθυπουργό Σιγκερού Ισίμπα (Shigeru Ishiba) και άλλους αξιωματούχους την Τετάρτη.

Πηγή: CNN | Μετάφραση – Επιμέλεια: Γεωργία Κανταρτζή

Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ (ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΘΡΟΝΟ)

 Επιστροφή στον θρόνο

Οι εκλογές του 1920 –οι πρώτες εκλογές μετά το 1915– στάθηκαν η αιτία της επιστροφής των Βασιλέων στην Ελλάδα. Οι Έλληνες καταψήφισαν τον Βενιζέλο και το κόμμα του, με αποτέλεσμα νικητής των εκλογών να αναδειχθεί ο φιλοβασιλικός συνασπισμός των κομμάτων της Ηνωμένης Αντιπολίτευσης. Με το δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1920 από την κυβέρνηση του Δημητρίου Ράλλη, ο ελληνικός λαός αποφάσισε την επιστροφή του Βασιλιά. Πράγματι, στις 6 Δεκεμβρίου 1920 η βασιλική οικογένεια επέστρεψε και πάλι στην Ελλάδα. Την επομένη της αφίξεως (7 Δεκεμβρίου) η βασιλική οικογένεια επισκέφτηκε τον τάφο του Αλέξανδρου στο Τατόι, όπου τέλεσαν τρισάγιο και έραναν τον τάφο με χρυσάνθεμα. Η Βασίλισσα ανέλαβε ξανά την προστασία των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. Στις 23 Μαρτίου 1921 ο Υπουργός Περίθαλψης ενημέρωσε τον τότε πρόεδρο του «Πατριωτικού Ιδρύματος Περιθάλψεως» Λουκά Ρούφο ότι το Ίδρυμα θα επέστρεφε και πάλι στην ιδρύτριά του, και πράγματι ο Πατριωτικός Σύνδεσμος αναβίωσε και νομοθετικά, ενώ στις 9 Απριλίου 1921 έγινε η πρώτη συνέλευση του Διοικητικού Συμβουλίου με πρόεδρο τη βασίλισσα Σοφία. Η φροντίδα του Συνδέσμου εστιάστηκε πλέον στην περίθαλψη και ενίσχυση των στρατιωτών του μετώπου της Μικράς Ασίας.

Φήμες για μεροληπτική διαχείριση των δωρεών

Το 1922, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο ευεργέτης Εμμανουήλ Μπενάκης έστειλε 5.000 λίρες στην κόρη του Πηνελόπη Δέλτα με ρητή εντολή να διατεθούν αποκλειστικά στους Μικρασιάτες πρόσφυγες. Η Σοφία όμως έβγαλε διαταγή, όσοι έχουν χρήματα για τους πρόσφυγες να της τα παραδώσουν, για να τα διαμοιράσει εκείνη. Η Δέλτα όμως δεν την εμπιστευόταν, γιατί θεωρούσε πως δεν είναι αμερόληπτη και ότι έδινε τα χρήματα μόνο σε αντιβενιζελικούς. Δεν της έδωσε λοιπόν τα χρήματα και τα διέθεσε η ίδια η Δέλτα χωρίς μεσάζοντες.

Τέως βασίλισσα

Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, ξέσπασε το Κίνημα των στρατηγών Πλαστήρα και Κονδύλη, κύριος στόχος του οποίου ήταν η τιμωρία των υπευθύνων της Μικρασιατικής καταστροφής. Ως πρωταίτιος της Καταστροφής θεωρήθηκε και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και οι κινηματίες του ζήτησαν να εγκαταλείψει τον θρόνο και την Ελλάδα. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1922 ο Κωνσταντίνος παραιτήθηκε από τον θρόνο υπέρ του γιού του Γεώργιου και στις 17 Σεπτεμβρίου η βασιλική οικογένεια εγκατέλειψε την Ελλάδα, οριστικά αυτή τη φορά. Το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου, πάλι από τον Ωρωπό και πάλι με πλήθος ανθρώπων να τους συνοδεύουν μέχρι το λιμάνι, η βασιλική οικογένεια μαζί με τη συνοδεία της επιβιβάστηκε στο ατμόπλοιο «Πατρίς» με προορισμό το Παλέρμο της Σικελίας. Εκεί θα εγκατασταθούν στη Βίλλα Ιτζέα, μια που η επιδείνωση της υγείας του Βασιλιά δεν τους επέτρεπε περαιτέρω μετακίνηση.

Η ανακαινισμένη πλέον, Βίλλα Σπάρτα.

Ο Βασιλιάς ήδη βαριά ασθενής, αφού υπέφερε από μετρίου βαθμού νεφρική ανεπάρκεια, χρόνια πνευμονοπάθεια και υψηλή αρτηριακή πίεση, πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία[27] στις 29 Δεκεμβρίου 1923. Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου, η Σοφία εγκατέλειψε το Παλέρμο και εγκαταστάθηκε στη Φλωρεντία, στην πόλη Φιέζολε και συγκεκριμένα στη Βίλλα Σπάρτα. Τοποθέτησε το ταριχευμένο σώμα του Βασιλιά στην κρύπτη της Ρωσικής Εκκλησίας της Ρώμης και τον επισκεπτόταν κάθε μέρα φροντίζοντας τον τάφο του. Στη Φλωρεντία έχοντας δίπλα της ως το τέλος της ζωής της την Αγγελική Κοντοσταύλου, δεχόταν όλους τους Έλληνες που την επισκέπτονταν, προκειμένου να μαθαίνει νέα για τη χώρα.

Σύμφωνα με τον βιογράφο της, Ανδρέα Σκανδάμη, κατά το μεγάλο σεισμό της Κορίνθου το 1928, η Βασίλισσα προκειμένου να ενισχύσει οικονομικά τους σεισμοπαθείς έδωσε σε δημοπρασία ένα δικό της παλαιό κόσμημα. Η κυβέρνηση Ζαΐμη, ωστόσο, δεν αποδέχτηκε τη δωρεά.[28] Η Σοφία αργότερα με αυτό το ποσό κάλυψε τα έξοδα εκπαίδευσης στο εξωτερικό μερικών Κορινθίων νέων.

Το τέλος

Από το 1930 η υγεία της δεν ήταν πλέον καλή, καθώς πόνοι στο στομάχι την ενοχλούσαν όλο και περισσότερο. Ακολουθώντας τη συμβουλή των παιδιών της, στις αρχές του 1931 εγκατέλειψε τη Φλωρεντία για να εγκατασταθεί στη Φραγκφούρτη, στο Ανάκτορο Φρήντριχσχοφ της αδερφής της, Μαργαρίτας, και να υποβληθεί σε ενδελεχή ιατρικό έλεγχο. Πράγματι, οι γιατροί ανακάλυψαν την ύπαρξη κακοήθων όγκων στα εσωτερικά της όργανα –κυρίως στο συκώτι και στο στομάχι. Πέθανε στο νοσοκομείο στις 13 Ιανουαρίου 1932. Η σορός της μεταφέρθηκε κατ΄ επιθυμίαν της στη Ρωσική Εκκλησία της Φλωρεντίας και τοποθετήθηκε πλάι σε αυτή του βασιλιά Κωνσταντίνου και της πεθεράς της, Όλγας, που είχε πεθάνει το 1926.

Οικογένεια

Παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Α΄ της Ελλάδας και απέκτησαν έξι παιδιά:

Γεώργιος Β΄ (1890 - 1947), Βασιλιάς της Ελλάδας.

Αλέξανδρος (1893 - 1920), Βασιλιάς της Ελλάδας.

Ελένη (1896 - 1982), παντρεύτηκε τον Κάρολο Β΄ της Ρουμανίας.

Παύλος (1901 - 1964), Βασιλιάς της Ελλάδας.

Ειρήνη (1904 - 1974), παντρεύτηκε τον Αϊμόνε της Σαβοΐας-Αόστα, Βασιλιά της Κροατίας[29].

Αικατερίνη (1913 - 2007), παντρεύτηκε τον ταγματάρχη Ρίτσαρντ Μπράντραμ.

Σημειώσεις

1: Οι ημερομηνίες στο κείμενο ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο (για πιο εύκολη πρόσβαση στις πρωτογενείς πηγές), εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά

2: Οι γάμοι των προηγούμενων δύο βασιλέων είχαν τελεστεί, ο μεν του Όθωνος, στην ιδιαίτερη πατρίδα της Αμαλίας, Ολδεμβούργο της Γερμανίας, ο δε του Γεωργίου Α΄ στην Αγία Πετρούπολη, πατρίδα της Όλγας.

3: Ο Γουλιέλμος μάλιστα, σε ένδειξη εκτίμησης, την ονόμασε Επίτιμο Διοικητή του Γ΄ Τάγματος της Αυτοκρατορικής Φρουράς

4: Σύμφωνα με τον βιογράφο της, Ανδρέα Σκανδάμη, η Σοφία έστειλε στο εξωτερικό για θεραπεία και αποκατάσταση, 35 τραυματίες αξιωματικούς και 45 στρατιώτες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1_%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82

Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ( ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ,ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ, ΕΞΟΡΙΑ)

Το Νοσοκομείο της ΑΒΥ της Πριγκίπισσας Σοφίας, έξω από τη Φιλιππιάδα, τον Ιανουάριο του 1913.

Ύστερα από έναν χρόνο απουσίας, ο Διάδοχος με την οικογένειά του και τους αδερφούς του, επέστρεψαν στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1910, και σύντομα αποκαταστάθηκαν από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στα πρότερα αξιώματά τους.

Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, τα άρρενα μέλη της δυναστείας καθοδηγούσαν τον πόλεμο στα πεδία των μαχών, ενώ τα θήλεα καθοδηγούσαν τη φροντίδα των τραυματιών στα μετόπισθεν. Οι πριγκίπισσες Σοφία, Μαρία (σύζυγος του Γεωργίου), Ελένη (σύζυγος του Νικολάου) και Αλίκη (σύζυγος του Ανδρέα) με προεξάρχουσα, τη βασίλισσα Όλγα, κινητοποίησαν όλο σχεδόν το ανθρώπινο δυναμικό της Ελλάδας προκειμένου να βοηθήσουν στην πολεμική προσπάθεια. Οργάνωσαν νοσοκομεία τόσο στα μετόπισθεν όσο και στην πρώτη γραμμή, τα οποία επισκέπτονταν συχνά προκειμένου να ανυψώσουν το φρόνημα των στρατιωτών, λειτούργησαν πλωτό νοσοκομείο καθώς και ασθενοφόρο τρένο. 

Η Σοφία ειδικά, μετακάλεσε από την Αγγλία και τη Γερμανία, έμπειρες νοσοκόμες του Στρατού, οργάνωσε νοσοκομειακές μονάδες στη Θεσσαλονίκη, στη Φιλιππιάδα της Ηπείρου την περίοδο της πολιορκίας του Μπιζανίου και πρόσφερε από τα προσωπικά της εισοδήματα για την αγορά τεχνητών μελών ή ειδικών θεραπειών σε βαριά τραυματισμένους.

Βασίλισσα των Ελλήνων

Στις 5 Μαρτίου 1913, ο Γεώργιος Α΄ δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη από κάποιον ψυχικά διαταραγμένο- όπως είναι η κυρίαρχη εντύπωση- ονόματι Αλέξανδρος Σχινάς. Ο απροσδόκητος αυτός θάνατος γέμισε θλίψη ένα έθνος που γιόρταζε τις μεγάλες νίκες των Βαλκανικών πολέμων. Στις 8 Μαρτίου 1913, ο Κωνσταντίνος, αναγορευόταν Βασιλιάς Κωνσταντίνος των Ελλήνων, σε μια σεμνή (λόγω του πένθους) τελετή, που έλαβε χώρα ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων, και η πριγκίπισσα διαδόχου Σοφία, καλείτο πλέον Βασίλισσα Σοφία των Ελλήνων.

Με την ευκαιρία της ενθρόνισης του Κωνσταντίνου, ο χρονογράφος και λογοτέχνης Σωτήρης Σκίπης έγραψε σε χρονογράφημα, με τίτλο «Ἠ νέα μας Βασίλισσα», για την αγάπη που είχε ο ελληνικός λαός στη νέα του Βασίλισσα:

«...Ἱδιαιτέρως ὅμως ἁπό ὅλα τά μέλη τῆς Βασιλικῆς Οἰκογενείας, ὁ Ἑλληνικός λαός ἠγάπησε πάντοτε τήν νέαν Βασίλισσάν του. Κανείς δέν γνωρίζει ποῦ νἀποδώσῃ τήν διάκρισην αὐτήν, ἡ ὁποία ἔν τούτοις ὐπάρχει μέσα εἰς τήν ψυχήν τοῦ Ἔλληνος. Τόση δέ εἶνε ἡ λατρεία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ είς τό σεπτόν πρόσωπον τῆς νέας μας Ἀνάσσης, ὥστε ὅταν, σπανιώτατα ἄλλως τε, ἐδημιουργοῦντο παρωδικαί δυσαρέσκειαι μεταξύ ἀυτοῦ καί τῶν Ἀνακτόρων, ἐγνώριζον νά μή ἀναμιγνύουν είς αὐτάς τήν λατρευτήν των Πριγκίπησσαν Σοφίαν καί νῦν Βασίλισσαν τῆς Ἑλλάδος. Αὐτό παρετηρήθη προπάντων κατά τήν ἑπανάστασιν, ἡ ὁποία ἄλλως τε παραμένει ἡ μόνη περίστασις εἰς τήν ὀποίαν μεταξύ Θρόνου καί Λαοῦ ἐδημιουργήθησαν πρός στιγμήν ἀσήμαντοι παρεξηγήσεις διά νά ἐκλείψουν τήν ἄλλην ἠμέραν. [...]

Ἠ νέα Βασίλισσα ὠς χαρακτήρ εἶνε ἐντελώς διάφορος τῆς Βασιλίσσης Ὄλγας. Ὅσον διαχυτική ὐπῆρξε πάντοτε αυτή, τόσον ἐκείνη συγκρατημένη. Τά λόγια της εἶνε ἐλάχιστα καί ἀρέσκεται πάντοτε νά κρατῇ κάποιαν ἀπόστασιν ἀπό ἐκείνους ὄσοι λαμβάνουν τήν τιμήν νά τήν πλησιάσουν. Αὐτό τό κάτι τι ἀγέρωχον, τό ὀποῖον ἔχει ἐπάνω της, καί τό ὀποίον εἶνε ἔνα ἀπό τά μεγάλα γνωρίσματα τῶν Χοέντζολερν, ὄχι μόνον δέν δυσαρεστεῖ τόν λαόν, ἀλλά τόν γοητεύει. Ἠ γοητεία τήν ὀποίαν ἐξασκεί Αὕτη, προέρχεται καί ἀπό ἄλλους ψυχολογικωτέρους λόγους. Οἰ Ἐλληνες εἴμεθα ὄλοι, ποιός λίγο, ποιός πολύ, λάτραι τοῦ σπιτιοῦ. Αὐτός ὀ νοικοκυρισμός μας κολακεύθη τά μέγιστα ἀπό τόν νοικοκυρισμόν τῆς Βασιλίσσης μας. Πιστή καί αφωσιωμένη σύζυγος ἠ Αὐτῆς Μεγαλειότης Σοφία, ἐπέρασε τήν νεότητά Της ὠς τελεία νοικοκυρά. Σπανίως ἐταξείδευσε καί ἰδίως μόνη της, καί ἐπάνω ἀπό ὄλας τάς κοσμικάς «ντρισταξιόν» ἐλάτρευσε πάντοτε τήν οἰκογένειάν Της. Κυρία ἀνωτέρου διακεκριμένου ἀξιωματικοῦ μ' ἐβεβαίωσεν ὄτι ἠ Βασίλισσα Σοφία ἔρραβε μόνη της πάντοτε τά φορεματάκια τῶν μικροτέρων παιδιῶν της καθώς ἀκόμη ἐξακολουθεῖ νά ράβῃ τά φορέματα τοῦ πρίγκηπος Παύλου. Ἐπίσης συχνά σιδερώνει μόνη της τίς μπλοῦζες τού συζύγου Της.[...]»

«...Το έκτο παιδί, η Αικατερίνη, γεννήθηκε μέσα στους Βαλκανικούς. Ήταν η πριγκίπισσα που βάφτισε ο ελληνικός στρατός, κι έτσι ο βασιλιάς απέκτησε το προσωνύμιο ο «κουμπάρος».[...].

Στις 21 Απριλίου 1913 και ενώ ο βασιλιάς Κωνσταντίνος είχε επιστρέψει στο Μακεδονικό μέτωπο, η Σοφία γέννησε το έκτο και τελευταίο παιδί τους, την Αικατερίνη. Ο Βασιλιάς θέλοντας να ενώσει και με πνευματικούς δεσμούς την βασιλική οικογένεια με τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, αποφάσισε να γίνουν ο Στρατός και ο Στόλος οι πνευματικοί πατέρες (νονοί) της νεογέννητης πριγκίπισσας. Στη βάπτισή της που έγινε την 1η Ιουλίου εκ μέρους του Στρατού νονός έγινε ο Ελευθέριος Βενιζέλος (που εκείνη την περίοδο εκτός από Πρωθυπουργός ήταν και Υπουργός Στρατιωτικών) και εκ μέρους του Στόλου, ο τότε Υπουργός Ναυτικών, Νικόλαος Στράτος.

Πατριωτικός Σύνδεσμος Ελληνίδων

Το καλοκαίρι του 1914, η βασίλισσα Σοφία, συλλαμβάνει και επεξεργάζεται τη δημιουργία ενός φιλανθρωπικού σωματείου κυριών, κατά τα πρότυπα των άλλων παρόμοιων σωματείων της Ευρώπης. Τον Νοέμβριο του 1914 δημιουργείται το σωματείο «Πατριωτικός Σύνδεσμος Ελληνίδων», του οποίου ο κανονισμός εγκρίθηκε από το Πρωτοδικείο Αθηνών στις 8 Νοεμβρίου. Πρόεδρος του Σωματείου ήταν η ίδια η Βασίλισσα, αντιπρόεδρος η Ιουλία Στρέιτ και γενική γραμματέας η Καλλιρρόη Παρρέν. Το σωματείο είχε ως αντικείμενό του σε καιρό πολέμου τη βοήθεια προς τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και την περίθαλψη τραυματιών και σε καιρό ειρήνης την περίθαλψη απόρων παιδιών και ενηλίκων, τη φροντίδα θυμάτων θεομηνιών, τη βελτίωση των συνθηκών υγιεινής ιδιαίτερα στα φτωχότερα στρώματα του λαού. κ.α. Τα πρώτα χρήματα τα προσέφερε από το ιδιαίτερο ταμείο της η βασίλισσα Σοφία, 47.000 δρχ., ενώ γενναία συνέβαλε και ο Κωνσταντίνος Αγγελής (έμπορος και πρόξενος της Ελλάδας στο Αννόβερο) με 50.000 δρχ., η Εθνική Τράπεζα με 10.000 δρχ. και πολλοί ιδιώτες.

Από την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και κυρίως μετά τον συμμαχικό αποκλεισμό της Αθήνας, από τον Νοέμβριο του 1916 και μέχρι τον Ιούνιο του 1917, ο Σύνδεσμος επικεντρώνεται στην παροχή τροφίμων και κυρίως παιδικών τροφών. Λειτουργεί καθημερινά επτά συσσίτια σε διάφορες συνοικίες της Αθήνας, διένειμε σε όλους ψωμί με δελτίο, παρείχε γάλα και «γαλακτούχο φαρίνα» για τα βρέφη και προωθούσε νέο πιο οικονομικό τρόπο μαγειρέματος τα «αυτόματα μαγειρεία» –ένα είδος ξύλινων κιβωτίων επενδυμένων με άχυρα, μέσα στα οποία τοποθετούνταν η χύτρα– που διανέμονταν από τα γραφεία του συνδέσμου. Η πρωτοβουλία αυτή στόχευε να βοηθήσει τον πληθυσμό να επιβιώσει καθώς ο αποκλεισμός στερούσε την Αθήνα από τρόφιμα και καύσιμα, ενώ παράλληλα είχε εκτοξευτεί η ανεργία αλλά και η κερδοσκοπία στις τιμές των προϊόντων.

Ο Πατριωτικός Σύνδεσμος συνεισέφερε πάρα πολύ στη βελτίωση των συνθηκών ζωής ιδιαιτέρως των παιδιών και των νέων κοριτσιών ωστόσο τα γεγονότα και οι αντιλήψεις κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού, οδήγησαν την κυβέρνηση Βενιζέλου στη διακοπή της λειτουργίας του Σωματείου και στην αλλαγή του ονομασίας του. Το Σωματείο διαλύθηκε στις 31 Αυγούστου 1917 με τον νόμο 808, και η περιουσία του μεταβιβάστηκε στον νέο ημικρατικό οργανισμό, που ονομάστηκε «Πατριωτικόν Ίδρυμα Περιθάλψεως», και που αργότερα θα μετονομαστεί σε Π.Ι.Κ.Π.Α. 

Στην εξορία

Η διαφορά των πολιτικών επιλογών όσον αφορά τη συμμετοχή της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο των δυο κυρίαρχων πόλων της πολιτικής ζωής, του Ελευθέριου Βενιζέλου που υποστήριζε την έμπρακτη συμμετοχή της Ελλάδας στο πλευρό της Αντάντ, και του βασιλιά Κωνσταντίνου που υποστήριζε την ουδετερότητα της χώρας, οδήγησε την Ελλάδα σε αυτό που οι ιστορικοί έχουν ονομάσει "Εθνικός Διχασμός". Οι δυο εξουσίες μην θέλοντας να υποχωρήσουν και να συμβιβαστούν μεταξύ τους οδήγησαν τη χώρα στην στρατιωτική της κατάληψη από τους Συμμάχους –σφοδρός υποστηρικτής των οποίων ήταν ο Βενιζέλος– και τον εξαναγκασμό του βασιλιά Κωνσταντίνου σε αποπομπή όχι μόνο από το θρόνο του αλλά και από τη χώρα.  Ο Κωνσταντίνος, αναγκάστηκε να δεχτεί τους όρους των Συμμάχων και έτσι, την 1η Ιουνίου 1917 –αφήνοντας το θρόνο στον γιο του, Αλέξανδρο– η βασιλική οικογένεια αναχώρησε από την Ελλάδα με τελικό προορισμό την Ελβετία

.

Το Σαιν Μόριτς την δεκαετία του ΄20.

Η Σοφία λόγω της καταγωγής της και της συγγένειας με τον αρχηγό των Κεντρικών Αυτοκρατοριών, Γουλιέλμο Β΄ της Γερμανίας, κατηγορήθηκε πολλές φορές ότι επηρέαζε τον Βασιλιά στη διαμόρφωση της πολιτικής του, και ιδιαίτερα στην φιλογερμανική στάση του. Αν και οι κατηγορίες δεν επισημοποιήθηκαν ποτέ, και παρέμειναν στο πλαίσιο των φημών, ωστόσο αποτελούν την κυρίαρχη ιστορική άποψη.

Οι άνθρωποι που με κατηγορούν –είπε– δεν έχουν ούτε την ψυχραιμία ούτε τη λογική να εννοήσουν ότι αν η Γερμανία είναι ιδική μου μητέρα, η Ελλάς είναι η μητέρα του Συζύγου μου και των παιδιών μου. 

Στις 30 Μαΐου 1917 κατέπλευσε στον Πειραιά το γαλλικό πολεμικό Bruix, φέρνοντας σε μια Αθήνα γεμάτη συμμαχικά στρατεύματα, τον Ύπατο Αρμοστή της Αντάντ στην Ελλάδα, Σαρλ Ζοννάρ, για να οργανώσει και να επιβλέψει την αναχώρηση της βασιλικής οικογένειας. Με τη διάδοση της είδησης ότι ο Βασιλιάς φεύγει, η Αθήνα και κυρίως οι δρόμοι γύρω από τα Ανάκτορα, πλημμύρισαν με κόσμο που ήταν αντίθετος με αυτήν την εξέλιξη. Την επόμενη ημέρα, 31 Μαΐου, στις 13:00 το μεσημέρι ο Αλέξανδρος ορκίστηκε νέος βασιλιάς και η υπόλοιπη βασιλική οικογένεια ετοιμάστηκε για αναχώρηση, αν και το συγκεντρωμένο πλήθος αρνιόταν να ανοίξει την δίοδο για την έξοδο. Τελικά, στις 17:30 ξεγελώντας τον κόσμο, υποδεικνύοντας άλλη έξοδο από αυτήν που βγήκε το βασιλικό αυτοκίνητο, ο Κωνσταντίνος εγκατέλειψε τα Ανάκτορα με προορισμό το Τατόι. Από εκεί, την 1η Ιουνίου 1917, η βασιλική οικογένεια μεταβαίνει στον Ωρωπό, επιβιβάζεται στο πολεμικό «Σφακτηρία» και εγκαταλείπει το ελληνικό έδαφος.

Από την Ιταλία, πρώτο σταθμό του ταξιδιού τους, αναχώρησαν σιδηροδρομικώς για την Ελβετία, όπου έφτασαν στις 4 Ιουνίου, μένοντας μερικές μέρες στο Λουγκάνο, όπου τους έγινε επίσημη υποδοχή από τις αρχές της πόλης. Στις 17 Ιουνίου εγκαταστάθηκαν οριστικώς στο Σανκτ Μόριτς.

Η Σοφία θα περάσει άσχημες μέρες στην Ελβετία, καθώς η συνεχιζόμενη ασθένεια του συζύγου της φθείρει ολοένα την υγεία του. Η υγεία του βασιλιά Κωνσταντίνου, που είχε επιδεινωθεί δραματικά από την πλευρίτιδα την οποία με δυσκολία ξεπέρασε την άνοιξη του 1915 και οι επιπλοκές που αυτή δημιούργησε, κυρίως λοίμωξη από στρεπτόκοκκο και δημιουργία συριγγίων, επηρέασε την απόφασή του στην επιλογή της Ελβετίας, αφού εκεί ήλπιζε σε μια ολοκληρωμένη θεραπευτική προσέγγιση. Με την άφιξή του στο Σανκτ Μόριτς εισάγεται σε σανατόριο για ηλιοθεραπεία και τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους (1917) διαγιγνώσκεται με αρτηριοσκληρωτικής φύσεως καρδιοπάθεια, αγγειοπάθεια, αρτηριακή υπέρταση, η οποία αποδόθηκε κυρίως στο κάπνισμα και τη χρήση οινοπνευματωδών, και χρόνια βρογχίτιδα, ενώ και ο ξαφνικός θάνατος του γιου της την συγκλόνισε βαθύτατα και την βύθισε σε πένθος που την συνόδευσε μέχρι το τέλος της ζωής της.

Στο γραφείο του Βασιλιά (Φεβρουάριος 1921).

Μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου, η Σοφία θα μαυροφορεθεί για το υπόλοιπο της ζωής της.

Ειδικότερα όσον αφορά την ασθένεια και τον θάνατο του Αλέξανδρου, ήρθε πολλές φορές σε επαφή με τις Αρχές στην Ελλάδα προκειμένου να εξασφαλίσει, τουλάχιστον για τον εαυτό της, την άδεια ολιγοήμερης παραμονής της στη χώρα, αλλά οι βενιζελικές Αρχές φοβούμενες διαδηλώσεις υπέρ της βασιλείας αρνήθηκαν κατηγορηματικά. Μόνο η βασιλομήτωρ Όλγα κατάφερε να έρθει, αλλά όχι τόσο νωρίς όσο θα ήθελε, αφού έφτασε 12 ώρες μετά τον θάνατο του εγγονού της.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1_%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82

ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ 1ο

 

.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (4ο Μέρος): Ο «απατεώνας» Παπανδρέου επιλέγει τον Σαρτζετάκη

του Τάκη Κατσιμάρδου //

Ο Χρ. Σαρτζετάκης ορκίζεται Πρόεδρος. Θ΄ ασκήσει με άψογο τρόπο τα περιορισμένα καθήκοντα, που απορρέουν από το Σύνταγμα.

Μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές της άνοιξης του 1985 έχουν δρομολογηθεί οι διαδικασίες για την επανεκλογή του Κ. Καραμανλή. Ο πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου δεν έχει προβεί, επισήμως, σε δήλωση ότι θα τον προτείνει για δεύτερη συνεχή θητεία, αλλά έχει προχωρήσει παραπέρα: «Βλέπετε κάποιον καλύτερο;» ρωτά αφοπλιστικά…

Από τα τέλη του 1984, παρά τα σύννεφα, που σκιάζουν τις σχέσεις Προέδρου και πρωθυπουργού, ο τελευταίος διαβεβαιώνει τον πρώτο ότι σκοπεύει να τον επανεκλέξει. Όλοι παίζουν μ΄ ανοιχτά χαρτιά, όπως και ο Κ. Καραμανλής, που τυπικά «επιφυλάσσεται ν΄ απαντήσει μετά την επίσημη ανακοίνωση των προτάσεων των κομμάτων». Οι εκλογές έχει συμφωνηθεί ότι θα διεξαχθούν τον Οκτώβριο του 1985, για το εκλογικό σύστημα, επίσης, υπάρχει συμφωνία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ – όλα μοιάζουν συναινετικά στα βασικά ζητήματα.

Κατά τις ανάγκες των καιρών, άλλοτε κυκλοφορεί ότι ο Καραμανλής «τραβάει το αφτί του Παπανδρέου» (μια πόλωση Προέδρου-πρωθυπουργού είναι ό,τι χρειάζεται η ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη ) κι άλλοτε ότι « φρενάρει τη σοσιαλιστική αλλαγή» (άλλοθι του ΠΑΣΟΚ για το σοσιαλισμό, που αργοπορούσε στο ραντεβού με την ιστορία). Παρόλα αυτά στα μέσα Φεβρουαρίου Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης έχουν συμφωνήσει ακόμη και στα διαδικαστικά για την εκλογή του Προέδρου. Τότε, ακριβώς, φαίνεται πως αρχίζει το μεγάλο παιχνίδι του Παπανδρέου.

Αναβάλλει, μετά από εκείνες τις επαφές κορυφής, το ταξίδι του για την Κίνα, που είχε προγραμματιστεί για τις αρχές Μαρτίου. Αν τα προεδρικά κυλούσαν ομαλά, γιατί η αναβολή; Η σύνδεση των απαντήσεων με τoν Καραμανλή, διασκεδάζεται με διαρροές προς τον Τύπο, που φέρουν τελεσίδικα τον Παπανδρέου να έχει καταλήξει στην επανεκλογή. Καθώς εντείνεται η φημολογία περί πρόωρων εκλογών μια φράση του Παπανδρέου, που τις διαψεύδει, προϊδεάζει για το θρίλερ: «Θα γίνουν κανονικά τον Οκτώβριο, εκτός απροόπτου…»

Ποιο είναι αυτό; Ο Καραμανλής ή πρόκειται για απειλή προς όσους βουλευτές σκέφτονται να μην ψηφίσουν «δεξιό Πρόεδρο;» – στο μεταξύ ο νέος εκλογικός νόμος είχε καθιερώσει τη λίστα…

Με τέτοιες αμφισημίες θα πορεύεται η πολιτική ζωή, ενώ σε κομματικό επίπεδο το ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει προβλήματα. Στελέχη του επιχειρηματολογούν, το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Φεβρουαρίου, γιατί πρέπει να επανεκλεγεί ο Καραμανλής: «Επειδή αφενός μεν δεν παρενέλαβε εμπόδια στο έργο της Αλλαγής και αφ΄ ετέρου δεν έφτασε η ώρα να οδηγηθεί η κυβέρνηση σε ρήξη».

Η σκηνή που σημάδεψε την εκλογή. Ο βουλευτής της ΝΔ Καλογιάννης φορτώνεται την κάλπη και φεύγει από την αίθουσα.

Είναι οι μέρες, που μετά από συσκέψεις στην πρωθυπουργική κατοικία στο Καστρί, «κυβερνητικές πηγές παρατηρούν ότι πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι το ΠΑΣΟΚ θα προτείνει και θα ψηφίσει Καραμανλή, θέτοντας τέρμα στις διάφορες αντιδράσεις που έχουν εκδηλωθεί στις οργανώσεις του Κινήματος».

Για τους πολύ παρατηρητικούς υπάρχει και μια αλλαγή, καθώς ορίζεται σε συναντήσεις Καραμανλή, Παπανδρέου, Μητσοτάκη, Αλευρά η 17η Μαρτίου ως ημέρα εκλογής του Προέδρου. Τότε ο πρωθυπουργός απλώς «διαβεβαίωσε (τον Πρόεδρο) ότι θα υποδείξει την υποψηφιότητά του στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, η οποία θ΄ αποφασίσει σχετικά…»

Στις 28 Φεβρουαρίου, όμως, συνέρχεται το ΕΓ του κινήματος και ομόφωνα αποφασίζει για Καραμανλή. Την ίδια μέρα ο Παπανδρέου μεταφέρει τα σχετικά στον Πρόεδρο: «Του τόνισε και πάλι ότι θεωρεί την παρουσία του στην Προεδρία απαραίτητη, τόσο για την ομαλή εξέλιξη της πολιτικής ζωής όσο και γιατί προσβλέπει το μέλλον δύσκολο…» Τον πληροφόρησε, ακόμη, ότι η σύνοδος της ΚΕ του κόμματός του θα συνέλθει στις 9 κι όχι στις 7 Μαρτίου «για να έχει περισσότερο χρόνο και να εξουδετερώσει τις ελάχιστες αντιδράσεις». Κανόνισαν, μάλιστα, και τα σχετικά με την ορκωμοσία!

Οι δυο κλείνουν ραντεβού για τις 7 Μαρτίου, προκειμένου να τεθεί υπόψη του Προέδρου το κείμενο της εισήγησης Παπανδρέου. Έκτοτε διακόπτεται κάθε άμεση επαφή των κορυφαίων της συγκατοίκησης. Το παιχνίδι παίζεται πλέον με «κλειστά χαρτιά».

Η εισήγηση δεν «είχε ετοιμαστεί» μέχρι το απόγευμα της 8ης Μαρτίου και ο Μ. Κουτσόγιωργας, ως απεσταλμένος του Παπανδρέου, διαβιβάζει στον Π. Μολυβιάτη (διευθυντή του προεδρικού πολιτικού γραφείου τότε) τη διαβεβαίωση για την υποψηφιότητα. Η καθυστέρηση και η μη ενημέρωση οφείλεται, εξηγεί, στο γεγονός ότι ο πρωθυπουργός «συνέχιζε μέχρι αργά το βράδυ τις επαφές του, διότι υπήρχε ένα 10% περίπου των μελών της ΚΕ που δεν συμφωνούσε με την υποψηφιότητα…»

Σκοτεινό παραμένει ένα κρίσιμο σημείο, που σχετίζεται με τη στάση Κουτσόγιωργα. Μερικοί υποστηρίζουν ότι στη συνάντηση εκείνη είχε προσέλθει με εντολή να γνωστοποιήσει στον Μολυβιάτη ότι ο Παπανδρέου δεν θα προτείνει επανεκλογή Καραμανλή. Αλλά « δεν βρήκε το θάρρος». Επιστέφοντας στο Καστρί, όταν ρωτήθηκε εκεί αν έδωσε το συγκεκριμένο μήνυμα φέρεται ν΄ απάντησε:

-Τους άφησα να καταλάβουν…

Στις 10 το πρωί του Σαββάτου 9 Μαρτίου τα 140 μέλη της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ συνεδριάζουν στον «Αστέρα» της πλατείας Συντάγματος. Έξω από ξενοδοχείο πολλοί οπαδοί του ΠΑΣΟΚ τα υποδέχονται με αντικαραμανλικά συνθήματα. Για το ίδιο απόγευμα έχει συγκληθεί η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος και για την άλλη μέρα το πρωί πανελλαδική σύσκεψη στελεχών. Το σκηνικό είναι διπλά έτοιμο. Και για να εξουδετερωθούν ενδεχόμενες αντιδράσεις, αλλά και να επιδοκιμαστεί άλλη υποψηφιότητα…

Είναι γνωστά τα γεγονότα μετά την έκρηξη της «βόμβας» Σαρτζετάκη. Γνωστές και οι αντιδράσεις, που προκλήθηκαν από το περιβάλλον Καραμανλή. Τις συμπυκνώνει ο ίδιος στο «Αρχείο» του: «Όταν το πρωί της 9ης Μαρτίου πληροφορήθηκα (από δημοσιογράφο που ενημέρωσε τον Π. Μολυβιάτη) τα διατρέξαντα… αισθάνθηκα βαθιά ανησυχία για το μέλλον αυτού του τόπου, όταν διαπίστωσα ότι ημπορούσε ένας πρωθυπουργός να συμπεριφέρεται ως κοινός απατεώνας…»

(Για ιδές ποιος  μιλαει χωρις ντροπη,ο πρωτος απατεωνας ηταν ο καραμανλης που εξαπατησε τον βασιλεα με υπουλο τροπο οτι ταχατες θα κατεβει αυτος κατω στην Ελλαδα και θα του τηλεφωνησει να ερθει και εκεινος! Ο Παπανδρεου ανταπεδωσε στον καραμανλη αυτο που του αξιζε! Μαχαιραν εδωκες; Μαχαιραν θα λάβεις! )

Ανακοίνωση των αποτελεσμάτων στον Σαρτζετάκη από το προεδρείο της Βουλής.

Αποσπασματικό το παρασκήνιο

Πολλά λέχτηκαν τις επόμενες μέρες, μήνες και χρόνια για το παρασκήνιο μιας από τις πιο επιτυχημένες και ευφυείς παπανδρεϊκές κινήσεις. Αυτή άλλωστε ήταν κυρίως που οδήγησε στη δεύτερη τετραετία Παπανδρέου (Ιούνιος 1985).

(Μεγαλοφυης η κινηση του Παπανδρεου ! Συνετριψε τον καραμανλισμο κατι που ηταν απαραιτητο, δεν θα μπορουσε ο παπανδρεου να αγιοποιησει αυτον που πουλησε την Κυπρο,αυτον που πρωτος ιδρυσε πελατειακο κρατος ,αυτον που θεωρησε την Ελλαδα μια αγελαδα που θα την αρμεγε η οικογενεια Καραμανλη για παντα!)

Παρόλα αυτά είκοσι χρόνια από τότε οι ερμηνείες διχάζονται. Ήταν προσχεδιασμένη και έγινε με βάση προδιαγεγραμμένο σχέδιο η απομάκρυνση Καραμανλή ή αποφασίστηκε εσπευσμένα, με την εκτίμηση ότι μια δεύτερη καραμανλική πενταετία οδηγούσε σ΄ εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ; Κατηγορηματική απάντηση δεν υπάρχει. Θα υπήρχε αν ο Α. Παπανδρέου αποκάλυπτε ολόκληρο το παρασκήνιο, όπως είχε υποσχεθεί στις 2 Απριλίου 1985. Τότε είχε πει ότι θα έλθει άλλη εποχή στο μέλλον, που θα μιλήσει για τον αιφνιδιασμό. Αλλά δεν το έκανε…

Από τις μαρτυρίες, που έχουν δει το φως, προκύπτει ότι μέχρι τις 22 Φεβρουαρίου ο Παπανδρέου ήταν προσανατολισμένος στη λύση Καραμανλή. Ύστερα αρχίζει η ταλάντευση. Στα τέλη Φεβρουαρίου (παραμένει αδιευκρίνιστο αν ήταν στις 24/2 ή αργότερα), μέσω του Α. Τσοχατζόπουλου είχε μυστικά βολιδοσκοπηθεί για τη θέση του Προέδρου ο Παν. Κανελλόπουλος. Εκείνος αρνήθηκε, όπως έκανε και το 1974, όταν τον πρότεινε ο Καραμανλής. Κατά τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Ράλλη στις «Εκμυστηρεύσεις» του «διέπραξε το λάθος να μην ειδοποιήσει τον Καραμανλή. Όπως μου είπε αργότερα είχε δώσει το λόγο του…»(Γιατι φιλε Ραλλη ηταν λαθος του που δεν ενημερωσε τον καραμανλη; Ποιος ηταν ο καραμανλης που τον προσκυνούσατε σαν θεο ; Ενας πανουργος ανθρωπος που πατουσε επι πτωματων ! Αυτο ηταν ο ψευτοεθνάρχης σας ,που πουλησε την κυπρο για την καρεκλα του πρωθυπουργου). 

Ο ίδιος ο Π. Κανελλόπουλος, μιλώντας μετά την εκλογή Σαρτζετάκη, δεν έκανε λόγο για πρόταση, αλλά για «μια απλή φιλική συζήτησι». Ενδιαφέροντα είναι και όσα σχετικά υποστηρίζει ο Χρ. Σαρτζετάκης: « Την πρωίαν της 9ης Μαρτίου προ της εκ μέρους μου αποδοχής της προτάσεως δια την Προεδρίαν, επικοινώνησα τηλεφωνικώς μαζί του (με τον Κανελλόπουλο), δια να τον συμβουλευτώ… Επιμόνως με συνεβούλευε να αποδεχτώ την πρότασιν Παπνδρέου. Οταν δε του εξέθεσα, ότι εγώ, αρνούμενος, τον είχα αντιπροτείνει δια την Προεδρίαν, τότε συγκινημένος, παρά τη σεμνότητά του, μου απεκάλυψεν, ότι είχε βολιδοσκοπηθή και ο ίδιος, χωρίς να μου είπη από ποίον συγκεκριμένως αλλά είχεν αρνηθεί…»(Θαυμαστε υφος ανδρος ! Που να τον εφτανε ο καραμανλης ! Ηταν πολυ  χαμηλα ο ψευτοκουφός φυγόστρατος)

Ο Χρ. Σαρτζετάκης ορκίζεται Πρόεδρος . Θ΄ ασκήσει με άψογο τρόπο τα περιορισμένα καθήκοντα, που απορρέουν από το Σύνταγμα.

Ο πρώην ΠτΔ αποδίδει, σωστά, την άρνηση Κανελλόπουλου στο γεγονός ότι δεν ήθελε «να αποδεχθή την πρότασιν προδήλως εξυπηρετούσαν την Κυβέρνησιν, ενώ ο ίδιος είχε εκλεγή βουλευτής, συνεργαζόμενος με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, το οποίον οπωσδήποτε θα εβλάπτετο με την ιδικήν του υποψηφιότητα».

Από την Τετάρτη 6 Μαρτίου ο Παπανδρέου, μ΄ ένα στενό κύκλο επιτελών του, αναζητά υποψήφιο Πρόεδρο. Την ίδια μέρα, άλλωστε, ο νομικός σύμβουλός του Γρ. Κασιμάτης, έχει πάρει αναλάβει να συντάξει πρόταση για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Έτσι, η υποψηφιότητα Καραμανλή ανήκει στο παρελθόν είτε βρεθεί άλλος υποψήφιος είτε όχι. Ο ένοικος της Ηρώδου Αττικού έχει προειδοποιήσει πως έγερση «συνταγματικού ζητήματος» είναι ασυμβίβαστη με την αποδοχή της πρότασης για επανεκλογή του…(Πηρε αερα ο καραμανλης και ειχε την απερισκεψια να βαζει και ορους στην κυβερνηση !)

Μέχρι την Παρασκευή 8 Μαρτίου εξετάζονται διάφορα ενδεχόμενα. Συζητούνται οι υποψηφιότητες των παλαίμαχων κεντρώων Γ. Μαύρου και Ι. Ζίγδη, αλλά και του προέδρου της Βουλής Ι. Αλευρά. Ακόμη ονόματα δικαστικών, όπως του Ι. Ντεγιάννη, του προέδρου και αντιπροέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας Θ. Κουροσόπουλου και Ο. Κυριακού. Οι τελευταίοι φέρονται ότι αρνήθηκαν. .

Ο Χρ. Σαρτετάκης επί του προκειμένου, διαβεβαιώνοντας ότι σε κανένα άλλο δεν έγινε πρόταση, αποδίδει τα γραφόμενα τότε και αργότερα, στο «ενδεχόμενον να έγιναν βολιδοσκοπήσεις, όχι προτάσεις και προς άλλους, αλλά κάτι τέτοιοι, εάν όντως συνέβη, θα έγινεν αναμφισβητήτως εν αγνοία του Πρωθυπουργού από ηγετικά στελέχη περί αυτόν» Το επιχείρημά του είναι δήλωση του Παπανδρέου (Φεβρουάριος 1986), σύμφωνα με την οποία «πρόταση έγινε μία και μόνη προς τον σημερινό Πρόεδρο…» Επιπλέον, ότι οι δικαστικοί Κουροσόπουλος και Κυριακού «αφορούσαν πρόσωπα σχεδόν παντελώς άγνωστα εις τον Ελληνικόν λαόν και εκ του λόγου τούτου δεν θα εξυπηρετούντο οι επιδιωκόμενοι τότε πολιτικοί σκοποί », δηλ. νίκη του ΠΑΣΟΚ στις επικείμενες εκλογές.

Η επιλογή Παπανδρέου για την υποψηφιότητα Σαρτζετάκη έχει περάσει στην ιστορία ως ευφυής πολιτική κίνηση.

Ο Μ. Κουτσόγιωργας (αριστερά) με τον πρόεδρο της Βουλής Ι. Αλευρά. Στον πρώτο φαίνεται ν΄ ανήκει η αρχική ιδέα για την υποψηφιότητα Σαρτζετάκη.

Μάλλον πρωτοβουλία Κουτσόγιωργα

Η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι ο Μ. Κουτσόγιωργας, επιστρέφοντας στις 8 Μαρτίου από τη συνάντησή του με τον Π. Μολυβιάτη, έριξε στο τραπέζι τ΄ όνομα του Χρ. Σαρτζετάκη. Η λύση, όπως υποστηρίζεται από πολλούς, ενθουσίασε τον Παπανδρέου . Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει μαραθώνιος για να βρεθεί ο γνωστός από την υπόθεση Λαμπράκη και ένα από τα σύμβολα του αντικαραμανλισμού. Δεν εντοπίζεται παρά τα ξημερώματα του Σαββάτου.

Για κείνες τις τηλεφωνικές επαφές έχουν γραφεί, επίσης, αρκετά. Ο Σαρτζετάκης τις περιγράφει ως εξής: «Την πρότασιν απεδέχθην μετά τρεις αρνήσεις μου κατά τρία μεταμεσονύκτια τηλεφωνήματα, συγκεκριμένως στις 2.00, 6.30 και 9.30 περίπου ώρας της 9ης Μαρτίου 1985 και αφού προηγουμένως ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου μου ετόνισεν, ότι είναι, κατά λέξιν, η τελευταία υπηρεσία, που σας ζητεί το Εθνος και η Δημοκρατία…»

Έτσι, ξεκίνησε ένα άλλο παρασκήνιο μέχρι τις 29 Μαρτίου, όταν στην τρίτη ψηφοφορία και με τον οριακό αριθμό των 180 ψήφων (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, ανεξάρτητοι) εκλέχτηκε ο νέος Πρόεδρος.

(Δεν βρεθηκε ουτε ενας βουλευτης της ΝΔ βασιλοφρων να μην ψηφισει οχι; Τοσο ανανδροι και δειλοι μπροστα στα πιστευω τους ηταν οι βουλευτες της ΝΔ;)

Έχει γραφεί και ξαναγραφεί από τότε πως ο Παπανδρέου είχε εκμυστηρευθεί στον Καραμανλή ότι ήταν άδικη η απόφασή του 1985. Αλλά αυτό ούτε στο 12τομο «Αρχείο» Καραμανλή αναφέρεται, όπου φυσικά έχουν καταχωρηθεί όλες οι θετικές κρίσεις για τον Καραμανλή…

Ο Πρόεδρος με τους αρχηγούς των κομμάτων την κρίσιμη περίοδο 1989-1990. Ο Χρ. Σαρτζετάκης τήρησε απολύτως το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος.

https://www.fractalart.gr/proedros-dimokratias-4/

Μεσοπόλεμος – Ο δεύτερος Πρόεδρος Ζαΐμης σε ρόλο νεκροθάφτη της δημοκρατίας

του Τάκη Κατσιμάρδου //

Ο Αλ. Ζαΐμης με τον Θ. Σοφούλη μπροστά από τη Βουλή

Ο ναύαρχος Π. Κουντουριώτης, όπως έχουμε δει, μέσα στο πολιτικό χάος του μεσοπολέμου, με φόντο την ανολοκλήρωτη Β Ελληνική ''Δημοκρατία'' (1924-1935) και το διακοσμητικό προεδρικό ρόλο παραιτήθηκε (η προεδρική θητεία οριζόταν από το Σύνταγμα του 1927 πενταετής κα απαγορευόταν «η εκλογή του ιδίου προσώπου εις τρεις συνεχείς προεδρικάς θητείας» ).

Συμπληρώνοντας έξι μήνες από την τυπική εκλογή του τον Ιούνιο του 1929 (μέχρι τότε ήταν προσωρινός Πρόεδρος), απέστειλε επιστολή στον πρόεδρο του υπουργικού συμβουλίου (Ελ. Βενιζέλος) ζητώντας ν΄ απαλλαγεί από την «περαιτέρω εξάσκησιν των προεδρικών καθηκόντων του», με σκεπτικό «το βάρος των χρόνων (ήταν 75 ετών) και την κλονισθείσαν υγείαν».

Η Βουλή και η Γερουσία (τα δυο νομοθετικά σώματα εκλέγουν τον Πρόεδρο με κοινή ψηφοφορία) τον ανακήρυξαν «άξιο της εθνικής ευγνωμοσύνης». Κατά το Σύνταγμα, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας παραιτούμενο, αναπλήρωνε ο πρόεδρος της Γερουσίας (Αλ. Ζαΐμης).

Λίγες μέρες μετά τα δυο σώματα ανέδειξαν ΠτΔ τον Ζαΐμη. Στη σχετική ψηφοφορία πήρε 257 ψήφους επί 327 ψηφισάντων. Βρέθηκαν 38 λευκά ψηφοδέλτια από βενιζελικούς, που διαφωνούσαν με τη συντηρητική επιλογή του Βενιζέλου. Ακόμη 22 ψήφους έλαβε ο Γ. Καφαντάρης, 9 ο Θ. Σοφούλης, 2 ο Κουντουριώτης και από 1 οι Α. Παπαναστασίου και Α. Ρωμανός.

Ο Βενιζέλος μέχρι την παραμονή της ψηφοφορίας πρότεινε το ριζοσπάστη φιλελεύθερο Γ. Καφαντάρη (το ανακοίνωσε μάλιστα στον ίδιο, αλλά και τον Αλ. Παπαναστασίου) . Υπαναχώρησε, όμως, κάτω από την πίεση του περιβάλλοντός του, αλλά και τον υπολογισμό ότι ο Ευρυτάνας πολιτικός ως ΠτΔ δεν θα ήταν πρόθυμος να δέχεται όλες τις εισηγήσεις του, όπως νωρίτερα ο Κουντουριώτης. (Φαινεται απο αυτο πως η ''Δημοκρατια'' του μεσοπολεμου  ηταν η αυταρχικη διοικηση ενος ανδρος  , δηλαδη του βενιζελου, οπως αλλωστε και σημερα ισχυει, διοτι εβγαλε η βουλη μας  προεδρο δημοκρατιας ενα  πειθηνιο οργανο του μητσοτακη που ποτέ δεν θα του φερει αντιρρηση διοτι  θα του ειναι υποχρεωμενος εφ΄ ορου ζωης! Αυτο  ομως ειναι μεγαλη παρακμη και  ρεπει προς τρικοσμικα αποικιακα  κρατη που τα κυβερνουν δικτατορες!)

Η οικουμενική κυβέρνηση του 1926-1928. Στα δυο άκρα ο κατοπινός δικτάτορας Ι. Μεταξάς και ο ''πατέρας'' της δημοκρατίας , όπως ονομάστηκε, Αλ. Παπαναστασίου

Μια αποτίμηση

Η εκτίμηση του ιστορικού Γ. Δαφνή για την εκλογή εκείνη παραμένει κλασική: «Η ψήφος που ανεβίβασε τον Ζαΐμη εις το ύπατον αξίωμα της νεαράς ''Δημοκρατίας'', ήτο συγχρόνως ψήφος καταδικάζουσα την πολιτειακήν μεταβολήν ( δηλ. την ανακήρυξη της ''Δημοκρατίας'' το 1924). Από της στιγμής που η δημοκρατική παράταξις ωμολόγει την αδυναμίαν της να δώση ΠτΔ και ο Αλ. Ζαΐμης με το πολιτικό παρελθόν της ουδετέρας προσωπικότητος, εθωρείτο από τον Βενιζέλον ως ο μόνος Ελλην που μπορούσε να επωμισθή τας ευθύνας του Ανωτάτου Αρχοντος, ήτο βέβαιον ότι η ''Δημοκρατία'' θα ελάμβανε την κατιούσαν. Ο Πιπινέλης, θεωρητικός του βασιλικού θεσμού χαρακτήρισε την εκλογήν του Ζαΐμη ως τον πρώτον σταθμόν προς την παλινόρθωσιν (της βασιλείας). Επέπρωτο ο συγκεκριμένος ΠτΔ να γίνει ο νεκροθάπτης της Αβασιλεύτου ''Δημοκρατίας''…»

Το περίεργο είναι το Λαικό Κόμμα του Π. Τσαλδάρη, που έθετε καθεστωτικό ζήτημα και δεν αποδεχόταν την αβασίλευτη, σ΄ εκείνη την εκλογή είχε ταχθεί κατά της εκλογής Ζαΐμη.

Δεν θα γίνει, όμως, το ίδιο και μετά τη λήξη της προεδρικής θητείας. Βουλή και Γερουσία, ελεγχόμενες από τους Λαικούς θα επανεκλέξουν τον άχρωμο και άγευστο Ζαΐμη. Επί 329 ψηφισάντων (Σεπτέμβριος 1934) 197 ψήφους πήρε ο Ζαΐμης, 112 βρέθηκαν λευκά, ενώ 18 έφεραν το όνομα του στρατηγού Καλλάρη.

Στην Ηρώδου Αττικού θα παραμείνει ο Ζαΐμης μέχρι το ''νοθο'' δημοψήφισμα για την παλινόρθωση της Βασιλειας (Νοέμβριος 1935).  (Αν και από την πολιτική κατάσταση της εποχής έβγαινε το συμπέρασμα ότι το εκλογικό σώμα θα επικύρωνε με ισχυρή πλειοψηφία την απόφαση της Εθνοσυνέλευσης, η κυβέρνηση Κονδύλη φοβόταν ότι η πλειοψηφία δεν θα ήταν αρκετά ισχυρή και επεδόθη σε μεγάλης έκτασης νοθεία. Σκοπός των κινηματιών ήταν η παγίωση του καθεστώτος τους, και τους συνέφερε μια αμφισβητήσιμη εκλογική διαδικασία, ούτως ώστε αργότερα να τους έχει απόλυτη ανάγκη ο - υπό αμφισβήτηση - Βασιλιάς. Ο Γεώργιος Β΄ ξαναγύρισε την Ελλάδα στις 25 Νοεμβρίου 1935 και έδειξε φανερά ότι δεν ήταν διατεθειμένος να ανεχθεί στην εξουσία τον Γεώργιο Κονδύλη, τον οποίο και φρόντισε να απομακρύνει. Χορήγησε γενική αμνηστία και ανάθεσε το σχηματισμό κυβέρνησης στον Κ. Δεμερτζή, καθηγητή του αστικού δικαίου, που σχημάτισε την Κυβέρνηση Δεμερτζή, ορκίστηκε στις 30 Νοεμβρίου 1935 και έκανε τις βουλευτικές εκλογές της 26ης Ιανουαρίου 1936. Αυτές έγιναν με το σύστημα της απλής αναλογικής και συμμετείχαν όλα τα κόμματα.Δειτε εδω την διαφορα ο βενιζελος εκαμνε εκλογες με αναγκαστικους νομους κομμενους και ραμμενους  στα μετρα του και ο βασιλιας  ηθελε οι εκλογες να γινουν με απλη αναλογικη  και την συμμετοχη ολων των κομματων.Ποιος ηταν πιο δημοκρατικος στις επιλογες του; Ασφαλως ο βασιλιας Γεωργιος Β΄. Και οτι αφορα τον χαρακτηρισμο ''νοθο'' δημοψηφισμα σας παραπεμπω  στον καθηγητη Διαμαντοπουλο ,που δεν ειναι βασιλοφρων, ο οποιος γραφει οτι  σιγουρα και χωρις νοθεια  η  βασιλεια  ανετα θα επεστρεφε στην Ελλαδα.   Μετά τις εκλογές της Ε' Εθνοσυνέλευσης (9 Ιουνίου 1935), όπου το κόμμα του Κονδύλη κατέλαβε 33 έδρες στη Βουλή, πεπεισμένος ότι η κρατούσα τότε πολιτική κατάσταση δεν παρείχε ασφάλεια και ηρεμία, και δεν ανταποκρινόταν στα αισθήματα του ελληνικού λαού, και επιπλεον επειδη  φοβοταν την εξαπλωση του κομμουνισμου διοτι η διαβοητη αβασιλευτη δημοκρατια ειχε φερει οικονομικη δυστυχια στους ελληνες, τάχθηκε με δηλώσεις του υπέρ της επαναφοράς της Βασιλείας, σχεδιασμός που τον εξυπηρετούσε και πολιτικώς. Έτσι, στις 5 Ιουλίου του 1935 μέσα στη Βουλή εκφώνησε τον ιστορικό λόγο του υπέρ της Βασιλείας. Το λόγο αυτό η κυβέρνηση δέχθηκε θετικά και υποσχέθηκε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Δηλαδη ο Κονδυλης που αρχικα ηταν αντιβασιλικος οταν ειδε το χαος στο οποιο βαδιζε η Ελλαδα εξαιτιας της ανικανοτητας των βενιζελικων πολιτικων και οταν καταλαβε οτι η αβασιλευτη δημοκρατια ειναι ενα πολιτευμα που δεν εξυπηρετει τα συμφεροντα του λαου ,τοτε θελησε να εργαστει για την επαναφορα της βασιλειας στην Ελλαδα και  με αυτην την ενεργεια να  δωσει το μηνυμα οτι ηταν εγλκηματικο λαθος η καταργηση της βασιλειας που εφερε την απωλεια της Ανατολικης Θρακης .  )Τότε το Προεδρικό Μέγαρο θα μετατραπεί ξανά σε βασιλική κατοικία. Μέχρι την οριστική πια μετατροπή του σε Προεδρική κατοικία, μετά τη μεταπολίτευση του 1974…(Βέβαια η Β Ελληνικη ''Δημοκρατια'' ηταν πολυ περισσοτερο λογικη απο οτι αυτο το χάλι που έχουμε τωρα ως πολιτευμα. Το συνταγματικο πραξικοπημα καραμανλη του 1974 ,που εφερε την προδοσια της Κυπρου,την κυριαρχια παπανδρεου,το νοθο δημοψηφισμα για την κατάργηση της βασιλειας ,εφερε την εξαχρειωση της πολιτικης ζωης ,δεν  σεβαστηκαν οι κομπλεξικοι ουτε τους στοιχειωδεις ανθρωπινους νομους και προσπαθησαν να αρπαξουν την βασιλικη περιουσια ,που αποκτηθηκε με ατομικα εξοαδα της βασιλικης οικογενειας και οχι με κρατικες δαπανες. Εκαναν εναν νομο ανεκδοτο για την βασιλικη περιουσια και την ιθαγενεια που κατεπεσε ως νομος στα δικαστηρια της Ευρωπης και αναγκαστηκε η πολιτεια να αποζημειωση την βασιλικη οικογενεια για την αρπαγη της περιουσια της. Κανενας δεν βγαινει να πει ποσο λαθος ηταν ο νομος του βενιζελου και ποσο κακος  επιστημονας και ανεπαρκης και σχεδον αμορφωτος ηταν ο εμπνευστης του νόμου - οπερέτα που γελουσαν μαζι του στο δικαστηριο της Ευρωπης.)

Ο ιστορικός Γ. Αναστασιάδης στην «Πολιτική και Συνταγματική Ιστορία της Ελλάδας», ανακεφαλαιώνοντας την πορεία της 11χρονης θητείας των Προέδρων κατά το καταλήγει σ΄ ένα γενικά μάλλον αποδεκτό συμπέρασμα: «Οι δυο Πρόεδροι της Δημοκρατίας (Κουντοπυριώτης και Ζαΐμης) για λόγους υποκειμενικούς και αντικειμενικούς και ανεξάρτητα από αγαθές προθέσεις όχι μόνο δεν κατάφεραν να προσδώσουν αξιοπιστία στο πολίτευμα (που τελούσε εκ γενετής υπό αμφισβήτηση…) και το απαιτούμενο κύρος στον προεδρικό θεσμό, αλλά επιπλέον συνήργησαν ή ανέχθηκαν την υπονόμευση της συνταγματικής νομιμότητας…»

Ο Ελ. Βενιζέλος στο βήμα της Βουλής

Το προεδρικό χρονικό 1923 -1935

1923

-19 Δεκεμβρίου: Αντιβασιλιάς ο Π. Κουντουριώτης

1924

-25 Μαρτίου

Έκπτωση της δυναστείας του Γεωργιου Α΄, ανακήρυξη της Δημοκρατίας. Προσωρινός ρυθμιστής του Πολιτεύματος ο Κουντουριώτης

-13 Απριλίου

Δημοψήφισμα για την ανακήρυξη της αβασίλευτης Δημοκρατίας (69,95% υπέρ, 30,05% κατά)

1926

-18 Μαρτίου

Παραίτηση του Προέδρου Δημοκρατίας. Προκήρυξη προεδρικών εκλογών απευθείας από το λαό, με αποκλεισμό των αντιπάλων του Θ. Πάγκαλου

-4 και 11 Απριλίου

Διεξαγωγή προεδρικών εκλογών με μοναδικό υποψήφιο τον Πάγκαλο

-18 Απριλίου

Ορκωμοσία Πάγκαλου ως Προέδρου της Δημοκρατίας

-24 Αυγούστου

Επάνοδος Κουντουριώτη στην Προεδρία, μετά την ανατροπή Πάγκαλου από το κίνημα Κονδύλη

1927

-18 Απριλίου

Παραίτηση Κουντουριώτη λόγω καθυστέρησης στην ψήφιση του νέου Συντάγματος. Τελικά, η παραίτηση αποσύρεται

-3 Ιουνίου

Το νέο Σύνταγμα

1929

-3 Ιουνίου

Εκλογή Προέδρου σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1927. Ο Κουντουριώτης τακτικός Πρόεδρος

-9 Δεκεμβρίου

Παραίτηση Κουντουριώτη, τυπικά λόγω ηλικίας-υγείας, ουσιαστικά για το διακοσμητικό του προεδρικού ρόλου και την αντίθεση του ναύαρχου -Προέδρου στην αμυντική πολιτική Βενιζέλου

-10 Δεκεμβρίου

Προσωρινά καθήκοντα Προέδρου αναλαμβάνει σύμφωνα με το Σύνταγμα ο πρόεδρος της Γερουσίας Αλ. Ζαΐμης.

-14 Δεκεμβρίου

Εκλογή Ζαΐμη, ύστερα από πρόταση Βενιζέλου, που κατατέθηκε την τελευταία στιγμή (αρχικά είχε προταθεί ο Γ. Καφαντάρης)

1932

-Οκτάμηνο (Μάρτιος-Οκτώβριος) αμφισβήτησης του δημοκρατικού πολιτεύματος από την αντιβενιζελική αντιπολίτευση.

-4 Οκτωβρίου

Διάγγελμα Ζαΐμη για οριστικό τερματισμό του καθεστωτικού ζητήματος υπέρ της δημοκρατίας

1933

-23 Ιανουαρίου

Πρόταση μομφής από τους αντιβενιζελικούς κατά Ζαΐμη, λόγω πρωτοβουλίας του για διάλυση της Βουλής και προκήρυξη εκλογών

1934

-Σεπτέμβριος

Διεργασίες στο προσκήνιο και το παρασκήνιο για την εκλογή νέου Προέδρου με τη λήξη της πενταετούς θητείας Ζαΐμη. Αποτυχημένη προσπάθεια για συναινετικό Πρόεδρο με συμφωνία βενιζελικών και αντιβενιζελικών.

-12 Οκτωβρίου

Κοινή συνεδρίαση των δυο νομοθετικών σωμάτων (Βουλή και Γερουσία) για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Επανεκλογή Ζαΐμη

1935

-18 Σεπτεμβρίου

Προκήρυξη δημοψηφίσματος για το πολιτειακό, που είχε …τερματιστεί νωρίτερα. Αντίστροφή μέτρηση για την κατάργηση της δημοκρατίας και την επαναφορά της βασιλείας

-10 Οκτωβρίου

Ο Κονδύλης καταργεί το δημοκρατικό πολίτευμα και αναθέτει καθήκοντα αντιβασιλείας στο Υπουργικό Συμβούλιο, αναλαμβάνοντας εκτός της πρωθυπουργίας και την αντιβασιλεία.

-15 Οκτωβρίου

Αιματηρές επεισόδια σε προσπάθειες για διαδηλώσεις υπέρ της Δημοκρατίας

-3 Νοεμβρίου

Δημοψήφισμα για επαναφορά της μοναρχίας. (Πολλοι το λεγουν νοθο αυτο το δημοψηφισμα αλλα πεφτουν σε παγιδα. Ο βασιλιας ηταν εκτος Ελλαδος, κυβερνητης-δικτατορας  ηταν ενας βενιζελικος, ο Κονδυλης, ποιος νοθευσε το δημοψηφισμα; Ο βενιζελικος Κονδυλης για να ερθει ο αντιπαλος του βενιζελου βασιλιας πισω; Δεν στεκει λογικα αυτο και εν πασει περιπτώση δεν ευθυνεται ο βασιλιας και αν ακομη εγινε νοθεια, ο Κονδυλης  διοικουσε).

Μεσοπόλεμος – Ο Π. Κουντουριώτης θρύλος στους πολέμους, άβουλος στην πολιτική ως πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας

του Τάκη Κατσιμάρδου //


Ο Κουντουριώτης αμέσως μετά την ορκωμοσία του

Στις 2 Ιανουαρίου 1924 είχε συνέλθει η Δ’ Εθνική Συνέλευση, και αποφάσισε την έκπτωση της δυναστείας, αλλά και την κατάργηση του πολιτεύματος της βασιλευόμενης δημοκρατίας (απόφαση που επικυρώθηκε με το δημοψήφισμα του Απριλίου 1924). Ενώ, όμως, συνέχιζε τις εργασίες της για την κατάρτιση του νέου Συντάγματος, επιβλήθηκε η δικτατορία του στρατηγού Θ. Πάγκαλου (Ιούνιος 1925). Να πουμε εδω οτι πριν τον παπαναστασιου υπηρχε μια κυβερνηση βενιζελου που διηκρεσε ενα περιπου χρονο και ηθελε ο βενιζελος να ξαναφερει την βασιλευομενη Δημοκρατια ,ομως τα φιδια που εθρεψε στον κορφο του (καφανταρης,παπαναστασιου κλπ) εγιναν δυνατοτερα απο αυτον και τον εδιωξαν. Αξιζει εδω να προσθεσουμε οτι ο παπαναστασιου ηθελε χωρις δημοψήφισμα να διωξει τον βασιλεα,μονο με τις ψηφους της βουλης ,(ευκολη δουλεια, Γιαννης κερναει Γιαννης πινει τι τον θελεις τον λαο να μπλεκει στα ποδια σου;)...δημοκρατες  γιαλαντζί! Οι εκλογες  του Δεκ 1923 που ανεδειξαν την βουλη  δεν αντιπροσωπευαν την θελεηση του λαου διοτι το Λαικο κομμα  απειχε των εκλογων. Τα μέσα ψηφοφορίας (σφαιρίδιο και χειρόγραφα ψηφοδέλτια) και η ύπαρξη κοινών συνδυασμών αποκλείουν τον υπολογισμό της εκλογικής δύναμης σε ψήφους ή ποσοστά των διαφορών, βενιζελογενών κυρίως, πολιτικών μορφωμάτων που συμμετείχαν.

Τωρα το δημοψηφισμα του 1924 ηταν περα για περα νοθο. Σε Αθήνα και Πειραιά καταβλήθηκε προσπάθεια από το στρατό και την κυβέρνηση να ενισχυθεί ακόμα πιο πολύ η διαφορά υπέρ της Δημοκρατίας. Ο Γάλλος πρέσβης στην Αθήνα αναφέρει πως πρόσφυγες στην Αθήνα τέθηκαν υπό περιορισμό για κάποιες ώρες και τους έδωσαν αποκλειστικά ψηφοδέλτια υπέρ της δημοκρατίας. Στη Μακεδονία και στη Θράκη η Δημοκρατία κέρδισε με διαφορά από τη Μοναρχία λόγω και των μέτρων αστυνόμευσης που έλαβαν οι τοπικές αρχές για την αποδυνάμωση της Βασιλικής προπαγάνδας(Ποιάς βασιλικης προπαγανδας; Τον βασιλια τον εδιωξαν ενα χρονο πριν ,εντουτοις ο λαος ηθελε την επαναφορα της βασιλειας!!).

Μετά την ανατροπή του Πάγκαλου από το κίνημα του Γ. Κονδύλη το Σύνταγμα (Σεπτέμβριος 1926) θα δημοσιευτεί ως ” Σύνταγμα της Ελληνικής της Δημοκρατίας του 1925″. Δεν θα εφαρμοστεί όμως στοιχειωδώς, αφού προκηρύχτηκαν εκλογές. Σύμφωνα με το διάταγμα της προκήρυξης ¨η συγκροτηθησομένη Βουλή θα έχη επί δεκαπενθήμενον από του καταρτισμού της εις σώμα αναθεωρητικά δικαιώματα, όπως κυρώση και το ψηφισθέν Σύνταγμα (του 1925), δυναμένη να επιφέρη εις αυτό οιασδήποτε τροποποιήσεις κρίνει αναγκαίας”.

Η νέα Βουλή που προήλθε από τοις εκλογές του Οκτωβρίου 1926 ψήφισε το νέο Σύνταγμα τον Ιούλιο του 1927. Οι μεταβολές δεν ήταν μεγάλες, αλλά ήταν χαρακτηριστικές των εξελίξεων που μεσολάβησαν.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά εκείνου του Χάρτη ήταν ο θεσμός του αιρετού ανώτατου άρχοντα. Εκλέγονταν από τη Βουλή και τη Γερουσία για πενταετή θητεία. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θεωρούνταν πολιτικά ανεύθυνος, δεν μετείχε της νομοθετικής εξουσίας και μπορούσε να διαλύσει τη Βουλή μόνο μετά από σύμφωνη γνώμη της Γερουσίας.

Σύμφωνα, λοιπόν, με το Σύνταγμα ο ρόλος του ΠτΔ ήταν περιορισμένος. Μια από τις διατάξεις μόνο έδινε τη δυνατότητα ν΄ ασκεί κάποια αυτόνομη πολιτική παρέμβαση. Σύμφωνα μ΄ αυτή μπορούσε να συγκαλεί «παρ΄ εαυτώ το Υπουργικόν Συμβούλιον οσάκις κρίνει αναγκαίον». Αλλά αυτή ουδέποτε λειτούργησε από μόνη της…

Ο Βενιζέλος μιλώντας σε οπαδούς του. Φλέρταρε με την ανάδειξή του στο προεδρικό αξίωμα

Παρά το γεγονός ότι υπήρχαν και άλλες αντιλήψεις, προερχόμενες κυρίως από στρατιωτικούς, που ήθελαν ένα ενισχυμένο προεδρικό θεσμό, κατά το πρότυπο των ΗΠΑ, το σύνολο του πολιτικού κόσμου τάχθηκε υπέρ της ενίσχυσης του κοινοβουλίου. Το παρελθόν από τη σύγκρουση Αυλής και Φιλελευθέρων ήταν ακόμη πολύ νωπό και οι αυξημένες αρμοδιότητες στον ανώτατο άρχοντα προκαλούσαν ανατριχίλες.

Αργότερα (1932-34), όταν οι εικόνες αυτές θα ξεθωριάζουν ο ο Ελ. Βενιζέλος θα προτείνει αναθεώρηση του Συντάγματος με τη δραστική ενίσχυση του θεσμού, με τον οποίο για ένα διάστημα φλέρταρε. Αλλά τα σχέδιά του δεν θα ευοδωθούν μετά την εκλογική του ήττα ( 1933) και την αποτυχία του βενιζελικού κινήματος (1935). Αντί για αλλαγές στο θεσμό ο αντιβενιζελισμός θα δώσει τη δική του λύση με την παλινόρθωση της βασιλείας (1935). Η ανικανοτητα του πολιτικου κοσμου θα φερει τελικα  την εγκαθίδρυση της μεταξικής δικτατορίας της 4ης Αυγούστου (1936). 

Ο Κουντουριώτης δοκιμάστηκε οριακά σε μια περίπτωση κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης της θητείας του. Όταν διευκόλυνε τον Πάγκαλο, με την οκτάμηνη καθυστέρησή του να παραιτηθεί από το αξίωμα (Μάρτιος 1926). Αλλά και όταν παραιτούμενος, τότε, πάλι διευκόλυνε τον δικτάτορα, καθώς του έδωσε τη δυνατότητα να βγει από την απομόνωση στην οποία είχε περιέλθει, προκηρύσσοντας δημοψήφισμα. 

Ο Πάγκαλος, αποκλείοντας από υποψηφίους για την Προεδρία της Δημοκρατίας όσους ήταν μεγαλύτεροι των 65 ετών, ανακήρυξε ουσιαστικά τον εαυτό του μοναδικό υποψήφιο, «νίκησε» με το 93% και αναβαπτίστηκε, με τον τρόπο του, στη λαϊκή κολυμπήθρα.

(Οταν ο κουντουριωτης βοηθησε τον δικτατορα Παγκαλο να σωθει ηταν καλο πραγμα! Οταν ο βασιλιας Κωνσταντινος Β΄ορκισε τους χουντικους ηταν κακο! Το ιδιο πραγμα εκαναν ο κουντουριωτης και ο Κωνσταντινος Β΄,του κουντουριωτη δεν το βλεπουμε του βασιλια το λεμε και το ξαναλεμε σαν καραμελα το πιπιλιζουμε, φτανει πια με την υποκρισια!)

Πέντε μήνες μετά την παραίτησή του ο Κουντουριώτης, όταν ανατράπηκε ο Πάγκαλος, κλήθηκε από τον αρχηγό του κινήματος Κονδύλη ν΄ αναλάβει ξανά καθήκοντα. Αλλά και σ΄ αυτή τη δεύτερη φάση της πρώτης θητείας του, παρά το γεγονός ότι κινήθηκε με σύνεση εν μέσω της πολιτικής αστάθειας, δεν απέφυγε τ΄ αντισυνταγματικά ολισθήματα.

Με την επάνοδο του Ελ. Βενιζέλου στην πολιτική σκηνή (1928) συμφώνησε στη μεθόδευση πρόωρων εκλογών και την αλλαγή του εκλογικού συστήματος με αναγκαστικό νόμο (βλεπεις ο κουντουριωτης ο ηρωας ! Εγραφε στα παλια του υποδηματα την θελεηση του λαου,αναγκαστικους νομους δεν βγαζουν οι δημοκρατες βγαζουν οι δικτατορες!!).Με βαση αυτον τον νομο πριμοδοτηθηκε το κομμα των φιλελευθερων με ποσοστο 46,9% πηρε 178 εδρες και οι λαικοι με ποσοστο 23 % πηραν μονο 17 εδρες, ωραια δημοκρατια! Ο μητσοτακης απο κατι τετοια  παιρνει ιδεες! 

Έτσι, μετά τις εκλογές και τον ''θρίαμβο'' του Βενιζέλου δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για την ανάδειξη του Κουντουριώτη σε συνταγματικό και τυπικά πλέον Πρόεδρο . Ο ναύαρχος αρνήθηκε καταρχήν, επικαλούμενος λόγους υγείας και ηλικίας . Τελικά, δέχτηκε αλλά παραιτήθηκε, μετά από οχτώ μήνες (Δεκέμβριος 1929), σκορπώντας την απογοήτευση στους βενιζελικούς. Έβλεπαν το ένδοξο γέρο-ναύαρχο, που προτίμησε να κατοικεί στο σπίτι του κι όχι στ΄ ανάκτορα (ονομάστηκαν προεδρικό μέγαρο), να παραιτείται λόγω ηλικίας και να τον διαδέχεται ένας συνομήλικός του. Οι «κακές γλώσσες» έλεγαν πως έφυγε επειδή διαφώνησε με την αμυντική πολιτική Βενιζέλου(Ανοιγματα στους τουρκους κλπ). Ο 75χρονος Αλέξανδρος Ζαΐμης έπαιρνε την προεδρική σκυτάλη και θα την κρατούσε για πέντε χρόνια, μέχρι να στραγγαλιστεί η Β΄ Ελληνική ''Δημοκρατία''. Ο βενιζελος τοτε ηταν που  παρεδωσε στους Ροτσιλντ την  εκδοση του εθνικου ελληνικου νομισματος,ο μονος πολιτικος που αντεδρασε τοτε ηταν ο Τσαλδαρης του Λαικου  κομματος!

ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ



Ο Π. Κουντουριώτης από το σπίτι του προς το προεδρικό γραφείο

Παύλος Κουντουριώτης

O ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης (1855-1935) πριν αναλάβει καθήκοντα Προέδρου είχε διατελέσει δυο φορές αντιβασιλιάς. Την πρώτη κατά το δίμηνο Οκτωβρίου –Νοεμβρίου 1920, καλύπτοντας το χρονικό κενό μεταξύ του θανάτου του βασιλιά Αλεξάνδρου Α΄ και της ήττας της βενιζελικής παράταξης. Τη δεύτερη μετά την εκδίωξη του Γεωργίου Β΄ (Δεκέμβριος 1923) ως την ανακήρυξη της Αβασίλευτης Δημοκρατίας (Μάρτιος 1924). Τότε ορίστηκε από την Εθνοσυνέλευση προσωρινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Επί δικτατορίας του Θ. Πάγκαλου εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί (Μάρτιος 1926) και επανήλθε στη θέση του προσωρινού Πρόεδρου μετά την αποκατάσταση των κοινοβουλευτικών θεσμών (Αύγουστος 1926). Τακτικός Πρόεδρος της δημοκρατίας εκλέχτηκε το 1929 (3 Ιουνίου). Διατήρησε το αξίωμα για λίγους μήνες και παραιτήθηκε.

Απο το 1923 μεχρι το 1929 ηταν προσωρινος προεδρος απο εκει βγηκε το ουδεν μονιμοτερον του προσωρινου!

Η κυρίαρχη ιστορική εκτίμηση για τη θητεία του στο προεδρικό αξίωμα, με δεδομένες τις περιορισμένες αρμοδιότητές του, του καταλογίζει ότι δεν κατάφερε να προσδώσει κύρος στο θεσμό. Επιπλέον, ότι συνήργησε και ανέχτηκε την υπονόμευση της τότε συνταγματικής τάξης. Ακόμη η Αριστερά της εποχής του, πέραν του αντιβενιζελισμού, και φυσικά το ΚΚΕ του προσάπτουν ότι ήταν όργανο του Ελ. Βενιζέλου και τον καταγγέλλουν όχι μόνο για την αλλαγή του εκλογικού νόμου (κατάργηση της απλής αναλογικής), αλλά και την έγκριση του περίφημου «Ιδιώνυμου». Παρά τις αγαθές προθέσεις του και με φόντο την εκ γενετής αμφισβήτηση του πολιτεύματος από το αντιβενιζελικό στρατόπεδο, ο Κουντουριώτης έμεινε στην ιστορία για την πολεμική κι όχι την πολιτική δράση του…

Ο Αλ. Ζαΐμης έδωσε στη σταδιοδρομία του πολλούς όρκους. Προς τη δημοκρατία δεν τον τήρησε…

Αλέξανδρος Ζαΐμης

Ο Αλέξανδρος Ζαΐμης (1855-1936) επί τρεις περίπου δεκαετίες ήταν μια από τις πιο γνωστές προσωπικότητες της ελληνικής πολιτικής ζωής. Πριν αναδειχτεί στο ύπατο αξίωμα είχε διατελέσει πολλές φορές πρωθυπουργός. Την πρώτη το 1897, τρεις την περίοδο 1915-17 και άλλες τόσες το 1926-1928. Το 1929 εκλέχτηκε αριστίνδην γερουσιαστής και την ίδια χρονιά πρόεδρος της Γερουσίας. Στις 19 Δεκεμβρίου ίδιας χρονιάς τα δυο νομοθετικά σώματα της Β Ελληνικής Δημοκρατίας (Βουλή και Γερουσία) τον εκλέξανε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μετά την παραίτηση του Π. Κουντουριώτη. Στην ίδια θέση θα επανεκλεγεί για δεύτερη φορά (19 Οκτωβρίου 1934) και θα παραμείνει Πρόεδρος ως την παλινόρθωση της μοναρχίας (Οκτώβριος 1935). Θα μεινει στην ιστορια ως παραδειγμα αβουλιας  και ελλειψης οποιασδηποτε πρωτοβουλιας ειναι αυτος που ειπε οτι τα προβληματα  πρεπει να παραμενουν για να δοκιμαζονται οι λυσεις!

Ο Θ. Πάγκαλος με τη γυναίκα του

Θεόδωρος Πάγκαλος

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος (1878-1952), με το φωτοστέφανο που είχε περιβληθεί κατά τη μικρασιατική καταστροφή και το ρόλο που έπαιξε στη επανάσταση του 1922, έκανε τη δική του «επανάσταση». Στις 25 Ιουνίου κήρυξε δικτατορία, με τη στήριξη της λεγόμενης «Δημοκρατικής φρουράς»(τα SS του βενιζελου). Μετά από ένα τρίμηνο διέλυσε την Εθνοσυνέλευση και ανακηρύχτηκε απροσχημάτιστα δικτάτορας, έχοντας πλέον στόχο τη προεδρεία της Δημοκρατίας. Την κατέλαβε, υπό τους ήχους του συνθήματος των οπαδών του Ϋπατος, Υπατος! Μεταξύ των τραγελαφικών πράξεων του οπερατικού δικτάτορα ήταν η απονομή στον εαυτό του Μεγαλοσταύρου του Σωτήρος, ο περίφημος διωγμός της κοντής φούστας (επιτρεπόμενο ύψος 30 εκατοστά από το έδαφος), αλλά και το λαθρεμπόριο μεταξωτών υφασμάτων από την …κυρία Πρόεδρου. Ανατράπηκε λίγους μήνες μετά την αυτοανακήρυξή του, συνελήφθη, δικάστηκε, καταδικάστηκε (θ΄ αποφυλακιστεί το 1928) κι έτσι έσβησε το άστρο του. Απολογούμενος ομολόγησε αφοπλιστικά: «Υπήρξα κι εγώ μια ανωμαλία εν μέσω των τόσων άλλων…»(Παγκαλος Κονδυλης ,πλαστηρας, κλπ εκαναν πραξικοπηματα για να γλυτωσουν την θανατικη ποινη απο τους πρωην φιλους τους λογω της αδικης και εγκληματικης εκτελεσης των Εξι αθωων πολιτικων που ηταν βασιλοφρονες και το πληρωσαν με την ζωη τους).

ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ ΤΟΥ Α.Π.

https://www.fractalart.gr/mesopolemos-2/

ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΣ: Η προ-ιστορία του προεδρικού θεσμού

του Τάκη Κατσιμάρδου //

Ο πρόεδρος της Βουλής Ρακτιβιάν ανακοινώνει την ανακήρυξη της Β΄ Ελληνικής Δημοκρατίας

Μ΄ αφορμή την ανάδειξη του έβδομου μεταπολιτευτικού Προέδρου της ''Δημοκρατίας'' μετά τους Μ. Στασινόπουλο Κ. Τσάτσο, Κ. Καραμανλή, Χρ. Σαρτζετάκη, Κ. Στεφανόπουλο και Κ. Παπούλια, ας ρίξουμε μερικές ματιές στην (προ) ιστορία του θεσμού. 

H πολιτειακη κατασταση μετα το 1974 δεν ειναι Δημοκρατια ειναι ενα συνταγματικο πραξικοπημα  που εκανε ο Καραμανλης  με την υποστηριξη των αμερικανων. Που ακουστηκε αυτο ,πρωτα να εγκαθισταται ο πρωθυπουργος και μετα να κανει μεθοδευσεις ωστε να μην ελθει η φυσικη κεφαλη του εθνους  δηλαδη ο βασιλέας! Με ποιο δικαιωμα ο διορισμενος(απο την CIA μεσω Αβερωφ) πρωθυπουργος  εφαρμοζει το Συνταγμα του 1952 πλην των αρθρων που αναφερονται στο πολιτευμα της Βασιλευομενης Δημοκρατιας;

Η ελληνική ''Δημοκρατία'' έχει γνωρίσει στο παρελθόν κι άλλες ορκωμοσίες Προέδρων. Δυο, αν εξαιρεθούν οι «πρόεδροι» διδακτορικών περιόδων (Θ. Πάγκαλος, Γ. Παπαδόπουλος, Φ. Γκιζίκης), την περίοδο του μεσοπολέμου (1924-1935).

Το Δεκέμβριο του 1923 ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ της δυναστειας του Γεωργιου του Α΄ έπαιρνε αναγκαστική «άδεια» και άνοιγε τυπικά ο δρόμος για την αλλαγή του πολιτεύματος. Η εκδιωξη του Γεωργιου Β΄ηταν παρανομη διοτι εγινε χωρις να προηγηθει δημοψήφισμα ,απλα εγινε διοτι το ηθελε ο βενιζελος και το επεβαλλε ο πλαστηρας που ηταν ο αρχηγος της δικτατοριας που εγινε το 1922 και που στοιχισε στην Ελλαδα την απωλεια της Ανατολικης Θρακης.

Στη θέση του Γεργιου Β΄ορίστηκε αντιβασιλιάς ο Παύλος Κουντουριώτης, που παίρνοντας μέρος στις δημόσιες συζητήσεις για τη μορφή του πολιτεύματος είχε υποστηρίξει: «Προς αποφυγήν τελικού ολέθρου, οφείλομεν άπαντες να συντελέσωμεν εις το να αποκατασταθή η Ελλάς εις το φυσικόν αυτής πολίτευμα, το Δημοκρατικόν, το οποίον θα φέρει την συμφυλίωσιν, διότι θα λείψουν αι Αυλαί και τα παρεπόμενά των».

Η αντίληψη αυτή, μαζί με την προγενέστερη θρυλική πολεμική δράση του και τη βενιζελική πολιτική στάση του κατά την περίοδο του διχασμού, τον κατέτασσε στο στρατόπεδο συμπαθούντων την «επανάσταση» μετά τη μικρασιατική καταστροφή. Στους «διαλλακτικούς», όμως, κι όχι στους «ακραίους».

Η κυβέρνηση Παπαναστασίου μπροστά στη Βουλή την 2η Μαρτίου 1924

Ετσι, η ανακήρυξη της Δημοκρατίας το Μάρτιο του 1924 (κυβέρνηση Αλ. Παπαναστασίου) συνοδευόταν από τη διάταξη ότι ο ναύαρχος «θέλει εξακολουθήσει να εκτελή ως μέχρι τούδε, καθήκοντα ρυθμιστού του πολιτεύματος μέχρι συντάξεως του δημοκρατικού Καταστατικού Χάρτη της Ελλάδος». 

Η εφαρμογή του νέου Συντάγματος θ΄ αργούσε και ο Κουντουριώτης θα παραμείνει «προσωρινός» πέντε χρόνια , οκτώ μήνες και δεκαέξι μέρες! Περιεργη  καθυστερηση ,γιατι δεν μας λενε τον λογο της αργοποριας; Με διαδικασιες ταχυτατες και παρανομες  διωξανε τον Γεωργιο Β ΄και  5 χρονια εκαναν να ψηφισουν νεο Συνταγμα. Ντρεπονται να αναφερουν οτι ειχαν τοσες διχονοιες μεταξυ τους ωστε δεν μπορουσαν να παραδεχτουν καποιον απο τον συναφι τους ικανο για ''προεδρο''.

Λαϊκοί πανηγυρισμοί για την ανακήρυξη της δημοκρατίας

ΤΟ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΣΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ Α.Π.

Διαβάστε τη συνέχεια:

Β΄ΜΕΡΟΣ: Μεσοπόλεμος – Ο Π. Κουντουριώτης θρύλος στους πολέμους, άβουλος στην πολιτική ως πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Γ΄ΜΕΡΟΣ: Μεσοπόλεμος – Ο δεύτερος Πρόεδρος Ζαΐμης σε ρόλο νεκροθάφτη της δημοκρατίας

https://www.fractalart.gr/mesopolemos/