ΑΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΚΕ. Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΟΗΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΣΤΑΛΙΝ.
Οι βουλευτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 αποτελούν ένα δυσμενές ορόσημο στη συνταγματική και πολιτική ιστορία της νεώτερης Ελλάδας. Όπως οι εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920, μέσα σε έναν βαθιά διχασμένο λαό από τις μετωπικές συγκρούσεις των αντιβενιζελικών και των βενιζελικών, που οδήγησαν στη Μικρασιατική Καταστροφή, έτσι και οι εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946, μέσα σε ένα ταραχώδες πολιτικό περιβάλλον με το λαό διχασμένο, οδήγησαν στην επιλογή της αποχής του ΚΚΕ και άλλων μικρότερων αριστερών κομμάτων από αυτές. Το ΚΚΕ αντί λοιπόν να συμμετάσχει στις εκλογές, όπως προβλέπεται από τους δημοκρατικούς κανόνες για να διεκδικήσει την εξουσία, προτίμησε την ένοπλη ανταρσία.
Η Ελλάδα, ύστερα από μία ταραχώδη δεκαετία(1936-1946), θα μπορούσε να είχε προχωρήσει στη μεταπολεμική ανασυγκρότησή της, όπως έγινε και στις υπόλοιπες χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Μετά το αλβανικό έπος, τη γερμανική εισβολή, τη τριπλή κατοχή από τις δυνάμεις του Άξονα με πείνα, κακουχίες, διώξεις, μαζικές εκτελέσεις, τη διχασμένη ελληνική αντίσταση με προσπάθεια χαλιναγώγησης της από μια κοντόφθαλμη και προβληματική ηγεσία του ΚΚΕ και τα αιματηρά γεγονότα του Δεκεμβρίου 1944, τα οποία και ο ίδιος ο Στάλιν καταδίκασε, αποφασίσθηκε η διενέργεια βουλευτικών εκλογών στις 31 Μαρτίου 1946.
Ο Νικόλαος Ζαχαριάδης ήδη είχε έτοιμο το σχέδιο της ένοπλης ανταρσίας, προ των εγλογών και η μή συμμετοχή του ΚΚΕ σ΄αυτές ήταν μέρος αυτού. Δεν χρειαζόταν να περιμένει το εκλογικό αποτέλεσμα για την εφαρμογή του σχεδίου. Σε εμπιστευτικό έγγραφο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, που είχε σταλεί στις 5 Φεβρουαρίου 1946 προς τον Βούλγαρο Πρόεδρο Γκεόργκι Ντιμιτρώφ για να επιδοθεί στον Στάλιν έγραφε ότι το κόμμα αντιμετωπίζει <<Οργάνωση παλλαϊκής αντίστασης στην αντίδραση μετεξελισσόμενη σε ένοπλη εξέγερση. Στην περίπτωση αυτή το Λαϊκό Κίνημα την Άνοιξη μπορεί να συγκεντρώσει 40.000 ένοπλους αντάρτες και θα έχει την υποστήριξη της εργατικής τάξης και σημαντικής μάζας αγροτών....>>.
Μεγάλο ιστορικό λάθος του ΚΚΕ ήταν η αδικαιολόγητη και αψυχολόγητη απόφαση να απόσχει από τις εκλογές, παρά τις συστάσεις της Σοβιετικής Ένωσης για συμμετοχή σε αυτες. Με απόφαση του ΟΗΕ εστάλησαν παρατηρητές κατά τη διεξαγωγή των εκλογών από τις ΗΠΑ, την Γαλλία και τη Βρετανία, ενώ η Σοβιετική Ένωση δεν έστειλε, προφανώς για να αποφύγει την απόστολή παρατηρητών από τις άλλες χώρες στις εκλογές των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.
Αργότερα τον Ιανουάριο του 1950 σε τριμερή συνάντηση στη Μόσχα μεταξύ των Σοβιετικών Στάλιν, Μολότωφ, Μαλενκώφ, των Ελλήνων Ζαχαριάδη, Παρτσαλίδη και των Αλβανών Εμβέρ Χότζα και Μεχμέτ Σέχου, μεταξύ των άλλων θεμάτων ο Μολότωφ είχε δηλώσει, παρά την υπόδειξη για συμμετοχή στις εκλογές του 1946, που το ΚΚΕ δεν εφάρμοσε: <<Έπρεπε να είχατε πάρει μέρος στις εκλογές. Η συμμετοχή σας θα επέτρεπε, ανάλογα με την εξέλιξη της κατάστασης, να ρίχνετε το κέντρο βάρους πότε στις νόμιμες μορφές μαζικής πάλης και πότε στον ένοπλο αγώνα>>. Ο δε Στάλιν είχε δηλώσει ρητά ότι η αποχή του ΚΚΕ από τις εκλογές ήταν μεγάλη ανοησία.
Το ΚΚΕ αντί λοιπόν να συμμετάσχει στις εκλογές αποφάσισε την ίδια ημέρα να κηρύξει τον ένοπλο αγώνα, την ανταρσία, για κατάληψη της εξουσίας ή κατ΄ ελάχιστον την αυτονόμηση της Μακεδονίας, νομίζοντας ότι έχει με το μέρος του την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, άποψη την οποία είχαν αμφισβητήσει όλοι οι τότε αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων, όπως οι Θ. Σοφούλης, Γ. Παπανδρέου, Π. Κανελλόπουλος και άλλοι.
Συγκεκριμένα συμμορία δυνάμεως 80 περίπου επιλέκτων και φανατικών κομουνιστών, οπλισμένων με αυτόματα όπλα, χειροβομβίδες και όλμους, περί την 23.30 ώρα της 30ης Μαρτίου 1946 επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στο οίκημα του Σταθμού Χωροφυλακής Λιτοχώρου Πιερίας, όπου είχαν εγκατασταθεί άνδρες της Χωροφυλακής και της Εθνοφυλακής του Ελληνικού Στρατού για τη τήρηση της τάξης και της ασφάλειας κατά τις εκλογές. Ο αγώνας κράτησε 2 ώρες περίπου με απώλειες, παρά την ηρωική αντίσταση των φρουρών, 7 νεκρούς άνδρες της χωροφυλακής και άλλους 2 άνδρες οπλίτες της Εθνοφυλακής και 3 τραυματίες, ενώ κάτω από τα ερείπια του αποτεφρωθέντος οικήματος βρέθηκαν απανθρακωμένα τα πτώματα άλλων 3 Χωροφυλάκων. Από εκείνη τη τραγική νύκτα τερματίζονταν η ειρήνη και η ασφάλεια στη χώρα και άρχιζε ο τριετής αδελφοκτόνος πόλεμος 1946-1949, ο συμμοριτοπόλεμος, με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, δυστυχώς μόνο Ελληνίδες και Έλληνες και ανυπολόγιστο κόστος στην οικονομία.
Χωρίς τον αδελφοκτόνο πόλεμο, στον οποίο μας οδήγησε η εγκληματική και ξενοκίνητη ένοπλη ανταρσία του ΚΚΕ, οι εθνικές μας διεκδικήσεις στη Βόρεια Ήπειρο, στη συνοριακή γραμμή με την ηττημένη Βουλγαρία και κυρίως στη Κύπρο θα μπορούσαν να είχαν ικανοποιηθεί ειρηνικά και προς αμοιβαίο όφελος. Δυστυχώς το ξενoκίνητο ΚΚΕ δεν μιμήθηκε τη στάση και τη συμπεριφορά των κομουνιστικών κομμάτων της Ιταλίας και της Γαλλίας, που διαδραμάτισαν μεταπολεμικά κεντρικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις των χωρών τους.
ΠΗΓΕΣ.
1. Ο Αντισυμμοριακός Αγώνας 1946-1949 της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού.
2. Φάκελος του Κωνσταντίνου Γυφτοδήμου, του Καραγιώργη του Ελευθερίου Μαυροειδή.
Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου