ΒΑΣΙΛΕΙΑ - ΕΘΝΑΡΧΙΑ

Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β ΄ ΑΔΙΚΑ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ . ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΟΜΩΣ ΠΑΝΤΟΤΕ Ο ΗΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. Ο ΕΘΝΑΡΧΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗΓΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.ΜΕ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΡΑΤΗ Η ΡΩΜΕΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

KING CONSTANTINE ΙΙ EXTRACTED OF HIS THRONE UNFAIRLY . BUT ALWAYS REMAIN THE NATIONAL LEADER. THE NATIONAL ROLE OF THE KING IS INDEPENDENT FROM THE HEAD OF THE STATE. KING IS ALWAYS THE FATHER OF THE NATION. WITH MONARCHY BECOME VISIONABLE THE ROMAN FOLLOWING OF THE GREEK NATION.

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΘΥΡΕΟΣ

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ   ΘΥΡΕΟΣ
ΙΣΧΥΣ ΜΟΥ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2024

ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΕΘΝΙΚΗ.

  Ο ελληνικός  λαός   υπήρξεν ανέκαθεν ο δημοκρατικότερος λαός του κόσμου. Πλην αι  μακραί τύχαι  αυτού και η υπερχιλιετής Βυζαντινή ιστορία ,ήτις  ανήγαγεν τον θεσμόν της βασιλείας εις τον κολοφώνα της αίγλης  και της δόξης  αυτής , κατέστησεν οικείον τον θεσμόν τούτον στον ελληνικό λαό. Οταν δε  επήλθεν η πτώσις της Κωνσταντινουπόλεως  και ο τελευταίος των αυτοκρατόρων αυτής επεσφράγισε διά του ιερού αυτού  αίματος το ένδοξον τέλος της ιστορίας αυτής ,το στέμμα  του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου  υπήρξεν ο φάρος ο φωταυγής , προς τον οποίον  έβλεπε με στραμμένο εκεί το βλέμμα του το γένος που πάλευε μέσα στο σκοτάδι της τουρκικής δουλείας. Και η ανάμνησις αυτού του στέμματος ,μεταστάσα εις τον  χώρον των εθνικών ονείρων και της ποιήσεως ,υπήρξε διά μέσου των αιώνων το σύμβολον της εθνικής ενότητος και της μελλούσης πολιτικής αναβιώσεως του Έθνους.

Επί το  σύμβολον τούτο(το βυζαντινό στέμμα)  επίστευσαν γενεές ολόκληρες κα περί αυτό περιεστράφησαν όλες οι εθνικές παραδόσεις και τα δημοτικά άσματα ,τα αντηχούντα εις τας φάραγγας  και τας  υψηλάς κρυφάς των ορέων, ως παρήγορος  φωνή των δυστυχούντων, πηγάζουσαν εκ των σπλάγχνων της  εθνικής συνειδήσεως καθ΄ ολους τους χρόνους της δουλείας. Διά τούτο και μετά  την αποκατάστασιν και την επιτέλεσιν της εθνικής ανεξαρτησίας η  βασιλεία ήταν το μόνον παρήγορον και ελπιδοφόρο φως , προς το οποίο έριξε το βλέμμα του ο ελληνικός λαός που εξήλθε νικητής  από την γιγαντιαία πάλη με τον βάρβαρο τούρκο

Ο λαός πιστεύοντας στις εθνικές παραδόσεις και ονειροπολώντας το στέμμα των Κωνσταντίνων ,που σύμφωνα με την ωραία παράδοση το φυλάγουν κρυμμένο τα κύματα του Βοσπόρου μέσα στην αγκαλιά τους, δέχθηκε την βασιλεία ως συνέχεια της βυζαντινής αυτοκρατορίας.

 ''Και έτσι η ιστορία  παρίστατο μάρτυς του θαυμασιώτατου εξωτερικώς , αλλά φυσικότατου στην ιστορική του εξέλιξη φαινομένου ,ένας δημοκρατικότατος λαός με μια δημοκρατική κοινωνική οργάνωση, με ένα δημοκρατικό τρόπο σκέψης και ενεργείας να είναι ταυτόγχρονα και βασιλικότατος στα αισθήματα, στις ενέργειες και στον εθνικό ενθουσιασμό''.(Π. Καρολίδη, καθηγητού πανεπιστημίου ''Βασιλεία Εθνική'', Μελέτη που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ''Ακρόπολη'' των Αθηνών).

ΠΗΓΕΣ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ .σελ.227 Τομος Α΄.
ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΠΗΛΙΟΤΟΠΟΥΛΟΥ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ.
20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1989.


Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2024

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α΄ ΣΕ ΕΝΑΝ ΠΡΕΣΒΥΝ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΠΡΟΤΟΥ ΕΚΦΩΝΗΣΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟ.
Το πρωί της 1ης Φεβρουαρίου 1897 ο Βασιλευς Γεώργιος Α΄ καλεί τον υπασπιστή του, συνταγματάρχη Τιμολέοντα Βάσσο και τον διατάσσει να αναλάβει αρχηγός του εκστρατευτικού σώματος στην Κρήτη, να αποβιβαστεί και να καταλάβει το νησί προκειμένου να κηρύξει την προσάρτησή του στο ελληνικό κράτος.

Το σώμα, από 1.500 άνδρες, αναχωρεί το μεσημέρι της ίδιας ημέρας από τον Πειραιά, μέσα σε ενθουσιώδεις εκδηλώσεις του λαού και διθυραμβικά δημοσιεύματα των εφημερίδων. Ο Βάσσος συντάσσει μέσα στο πλοίο την προκήρυξη προς τον κρητικό λαό με την οποία ανακοινώνει την κατοχή της Κρήτης, στο όνομα του Έλληνα βασιλιά. Τρια πλοια μετεφεραν τον στρατο του Βασσου ,ο μελλοντικος ηγεμονας της Κρητης ,ο πριγκιπας Γεωργιος υπηρετουσε στην ''Σφακτηρια'' που συνοδευε τα τρια πλοια .
Ο Βασσος αποβιβάζεται το βράδυ της 2ας Φεβρουαρίου στο Κολυμπάρι, προσπαθώντας να αποφύγει τόσο τον διεθνή στόλο, όσο και τις τουρκικές δυνάμεις. Στην Κρήτη μεταδίδεται η είδηση και προκαλεί θύελλα ενθουσιασμού. Οι επαναστάτες έχουν για πρώτη φορά στο πλευρό τους το επίσημο ελληνικό κράτος.

Οι ελληνικές δυνάμεις, μαζί με τους εθελοντές και τους επαναστάτες, καταλαμβάνουν θέσεις σε όλο το νησί, αναγκάζοντας τους Τούρκους σε υποχώρηση. Καταλαμβάνονται οι Βουκολιές και τα τούρκικα στρατόπεδα έξω από τα Χανιά.

Οι Δυνάμεις κάνουν την πρώτη παρέμβασή τους, απειλώντας τον ελληνικό στρατό και ορίζοντας μια ζώνη απαγόρευσης προσέγγισης γύρω από τα Χανιά, ώστε να μη φτάσουν Βάσσος και επαναστάτες στην τότε πρωτεύουσα της Κρήτης. Τη ζώνη όμως παραβιάζουν οι Τούρκοι. Σκηνοθετούν την παραβίασή της ώστε να επέμβουν στρατιωτικά οι ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. Έτσι, στις 9 Φεβρουαρίου ο ευρωπαϊκός στόλος βομβαρδίζει, σε αντίποινα για την «παραβίαση» της ζώνης, το επαναστατικό στρατόπεδο στο Ακρωτήρι. Στοχεύει και την ελληνική σημαία και καταρρίπτει τον ιστό. Τότε ένας Χανιώτης επαναστάτης, ο Καγιαλές, υψώνει και πάλι τη σημαία κάνοντας το σώμα του ιστό. Ο Βάσσος στην έκθεσή του προς την ελληνική κυβέρνηση, αναφέρει ότι ο κανονιοβολισμός άρχισε από τα γερμανικά πλοία.

Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α΄

Μετά την νίκη του εκστρατευτικού Ελληνικού Σώματος στα Χανιά, ο Βασιλεύς Γεώργιος Α΄ μίλησε με έναν πρέσβην των ευρωπαικών δυνάμεων όπως παρακάτω.

" Επι τοσα ετη τωρα επεσκεπτόμην τακτικως τας ευρωπαικάς αυλάς και προσεπάθουν πάση δυνάμει να κατορθώσω κάτι παρ΄ αυταίς το ανταποκρινόμενον προς τα δικαίας βλέψεις του Ελληνισμού (να τα διαβασει αυτα καποιος τσερκινιδης συγγραφεας δηθεν, που πληρωθηκε με χρήματα του Ελληνικου Δημοσιου και εκυκλοφορησε κατι βιβλια στα οποια χωρις ντροπη εγραφε μεσα οτι ο βασιλιας Γεωργιος Α πηγαινε στην ευρωπη για διακοπες! Χωρις να σεβαστει οτι ο βασιλιας Γεωργιος Α εδολοφονηθηκε απο την Αυστρια ,δινοντας την ζωη του για την επεκταση του ελληνικου βασιλειου και την κατοχυρωση της Θεσσαλονικης στον εθνικο κορμο. Τοσο τυφλο μισος ,τοσος φανατισμος !!). Επί τόσα έτη ανέμενον υπομονετικώς τας αποφάσεις της Ευρώπης έστω και με θυσίαν της δημοτικότητος μου , διότι δεν ήθελον να ταράξω την Ευρωπαικήν ειρήνην και διότι ήλπιζον ,οτι το αναμενόμενον αποτέλεσμα θα ήτο ευνοϊκόν δια την Ελλαδα. Απο της επαναστάσεως της 12ης Μαιου παρήλθον οκτώ και πλέον μήνες ,καθ΄όλον το διάστημα των οποίων η δήθεν αποτελεσματική των ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ επέμβασις κατέληξεν εις ουδέν άλλο, ειμή εις την αρχήν εφαρμογής συστήματος χωροφυλακής ,όπερ είναι μωσαϊκόν εθνικοτήτων, αποτελούν τερατούργημα μεταρυθμίσεως και το οποίον ουδέν πρακτικόν αποτέλεσμα ηδύνατο να έχει , αφού και αυτοί οι Μωαμεθανοί , μη ανεχθέντες τούτο, ήρξαντο πρώτοι τας εχθροπραξίας και κατέληξαν εις την εξέγερσιν ολοκλήρου της νήσου. Αλλ΄ η υπομονή έχει όρια και η     ε μ ή      υ π ο μ ο ν ή      ε ξ η ν τ λ ή θ η. Ουδέν πλέον ζητώ παρά της Ευρώπης ,ουδέ ανεξαρτησίαν της Κρήτης ,ουδέ ένωσιν αυτής μετά της Ελλάδος, και επομένως απεφάσισα να προσαρτήσω εγώ την Κρήτην εις την Ελλάδα. Την Κρήτην ,την οποίαν εθνικαί παραδόσεις, γλώσσα, θρησκεία και αισθήματα αρρήκτως συνδέουσι προς το Ελληνικόν Βασίλειον. Η δε απόφασις μου αύτη είναι αμετάκλητος και δεν εννοώ ούτε κατά μίαν κεραίαν να υποχωρήσω. Ο Ελληνικός Στρατός έχει διαταγήν αμετάτρεπτον να καταλάβη και να διοικήσει την νήσον επ΄ονόματι μου. Εάν η Αγγλία κατέλαβεν άνευ ελαχίστου δικαιώματος την Κύπρον,εαν η Γερμανία κατέλαβε το Σλέβικ-Όλσταιν, εαν η Αυστρία κατέλαβεν την Βοσνίαν και Ερζεγοβίνην ,ενω ουδέ ο παραμικρός μεταξύ αυτών υπήρχε δεσμός, πόσον μάλλον δικαιούται η Ελλάς να σπεύσει και να καταλάβει την Κρήτην ,η οποία ανήκει ολοψύχως σε αυτήν. Την Κρήτην ,δι ήν τόσα εθυσίασε και θυσιάζει προς προστασίαν των χιλιάδων κατοίκων αυτής , οι οποίοι φεύγοντες την βάνδαλον επίθεσιν των τούρκων, προσέρχονται εις το ελεύθερον έδαφος της μητρός Ελλάδος. Την Κρήτην , την οποίαν δικαίως διαρκώς επαναστατούσαν ειναι υπόχρεως η Ελλάς να περιθάλπη και να εξαντλεί τοιουτοτρόπως όλους τους χρηματικούς αυτής πόρους , ήτις εξάντλησις είναι η κυριωτέρα αιτία της σημερινής οικονομικής αυτής θέσεως . Πιθανώς η τοιαύτη αμετάτρεπτος απόφασις μου να δυσαρεστήσει τας ΜΕΓΑΛΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ και ισως προβώσιν αύται εις καταθλιπτικά εναντίον μέτρα. Αλλα εν τοιαύτη περιπτώσει είμαι βέβαιος , οτι θα έχω υπερ εμού ολόκληρον το ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΓΕΝΟΣ και τούτο μοι είναι ο μόνος απαιτούμενος μοχλός .Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗΝ . Σήμερον δε έδωκα αυστηροτάτας διαταγάς προς τούτο εις τον αρχηγόν της κατάληψης (ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΝ ΒΑΣΣΟΝ ΤΟΝ ΥΠΑΣΠΙΣΤΗΝ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ) . Μετ ου πολύ θέλει διοργανωθει και η επί τω ονόματι μου διοίκησις της Νήσου. Ταύτα πάντα δύνασθε να ανακοινώσητε εις τους συναδέλφους υμών. ''

Ο λόγος αυτος του Βασιλέως εδημοσιεύθη και εις τας εφημερίδας της Πρωτευούσης κατα βασιλική επιθυμίαν (μόνον αυτός ο τσερκινιδης δεν τον διάβασε και έγραψε απρέπειες προς το σεπτόν πρόσωπον του εθνομάρτυρος βασιλιά Γεωργίου Α.)

ΠΗΓΕΣ

1.ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ .σελ.226 Τομος Α΄.

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΠΗΛΙΟΤΟΠΟΥΛΟΥ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ.

20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1989.

2.https://www.candiadoc.gr/2024/02/05/fevroyarios-1897-o-ellinikos-stratos-apo-2/

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2024

Η σοβαρότητα απέναντι στην Ιστορία


Καλλιεργούμε µε σοβαρότητα την Ιστορία στον τόπο µας; Πολύ φοβούµαι ότι µόνον μετά δυσκολίας, διότι η πολιτική την εργαλειοποιεί και συνακόλουθα τη φοβάται. Μιλούμε βεβαίως εδώ για τη νεότερη Ιστορία, αυτήν μετά το 1821. Στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση η διδασκαλία της δεν γίνεται από ειδικευμένους καθηγητάς, αλλά από όποιον δάσκαλο τυχόν περισσεύει – φιλόλογο, καθηγητή αγγλικών ή οτιδήποτε άλλο. Για τα διδακτικά βιβλία, ας μη μιλήσουμε καθόλου. Στα πανεπιστήμια, διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση, ούτε ένα από τα πολλά Τμήματα Ιστορίας δεν ιδρύθηκε με αποκλειστικό στόχο τη μελέτη της. Διακόσια χρόνια μετά τη δολοφονία του, ο Καποδίστριας βάλλεται ακόμη ως «δικτάτορας» χωρίς να μελετάται το έργο του. Μέχρι το 1974 το «Οχι» γιορταζόταν με αναφορά στους ηγέτες της ηρωικής εκείνης εποχής, τον βασιλέα Γεώργιο και τον Ιωάννη Μεταξά. Μετά το 1974 εορτάζεται αλλά χωρίς αυτούς (σβήστηκαν σταλινικώ τω τρόπω από την εικόνα!). Οταν το 1995 ο κόσµος όλος γιόρτασε τα 50 χρόνια από τη λήξη του Β΄ Παγκοσµίου Πολέµου, αντί να βγούµε εμείς πρώτοι γιορτάζοντας με τέτοιον φανταχτερό τρόπο το Αλβανικό Επος ώστε να θυμίσουμε παντού τι μας οφειλόταν, σιωπήσαμε επειδή η πολιτική έστεκε αμήχανη εμπρός στις δύο αυτές μορφές – τον βασιλιά και τον Μεταξά. Τα ίδια για το 2012· στα εκατό χρόνια από την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων, μερικοί σύλλογοι κάτι ψέλλισαν, αλλά οι πολιτικοί πάλι έκρυψαν το κεφάλι τους στην άμμο, έντρομοι μήπως κατηγορηθούν ως «Κωνσταντινικοί». Εκατό χρόνια μετά τον Διχασμό, μελετώνται μόνον επιλεκτικά τα γεγονότα, η δε παρουσίαση στοιχείων που θίγουν την αίγλη του Βενιζέλου αντιμετωπίζεται με δυσπιστία και απαξίωση. Οσο για το τι έχει υποστεί ο συντηρητικός κόσμος από τις κομμουνιστικές αιματηρές απόπειρες επιβολής της ιδεολογίας των, αυτά ούτε μελετώνται στα πανεπιστήμια, ούτε και βρίσκουν εύκολα εκδότη ιδιωτικές μελέτες. Η πολιτική το 1974 θεώρησε ότι είχε το δικαίωμα να νομιμοποιήσει το ΚΚΕ και να αμνηστεύσει μονοκοντυλιά ολόκληρη την κόκκινη βία – μεταξύ άλλων πολλών, Ψαρρός, Ούλεν, Κρώρα, 30.000 παιδιά αρπαγμένα, και μαζί την κατασυκοφάντηση κάθε συντηρητικής δυνάμεως. Πολιτική ήταν και η απόφαση για αλλαγή του πολιτεύματος. Οσοι έζησαν το Δημοψήφισμα του 1974 ξέρουν τις θλιβερές αδυναμίες του – με το πελώριο πανό μιας κορώνας σε σχήμα καθοικιού που στόλιζε το Σύνταγμα, με εφημερίδες να αρνούνται τα δημοσιεύματα των φιλοβασιλικών, με εκλογικά κέντρα ζωσμένα από άντρες που πετούσαν στους εκπροσώπους της βασιλευομένης νεράντζια που περιείχαν ξυραφάκια. Η Μεταπολίτευση έβγαλε Ιστορία μπόλικη, αλλά μονόπλευρη. Διαβάσαμε πάλι και πάλι την εκδοχή της Αριστεράς για το τι έγινε μεταξύ 1941 και 1949 και λίγο μετά. Αυτό θα ήταν μια καλή εξισορρόπηση, εάν συγχρόνως δεν φιμωνόταν σφιχτά η συντηρητική παράταξη, που είχε ήδη υποστεί τη σειρά λοβοτομών στην οποία αναφέρθηκα ήδη. Η κηδεία ενός ανθρώπου που υπήρξε βασιλιάς μας μετατρέπεται, από μια απλή ανθρώπινη υπόθεση με εθιμοτυπική τάξη, σε πολιτικό θέμα. Θύμα αυτής της στρέβλωσης είναι και οι Ελληνες βασιλείς. Απαξιώθηκε κάθε τους προσφορά και τους αποδόθηκαν τα μύρια όσα ατεκμηρίωτα: ο Οθων ανίκανος, ο Γεώργιος Α΄ ανύπαρκτος, ο Κωνσταντίνος γερμανόφιλος, βλαξ και καταπατητής του πολιτεύματος, ο Γεώργιος Β΄ άγνωστος, ο Παύλος άφηνε την αυταρχική γυναίκα του να στέλνει τους ανθρώπους εξορία, και όλοι τους αυθαίρετοι δικτατορίσκοι. Η πολιτεία είχε στρατευθεί και εκεί όπου η πολιτεία στρατεύεται, η Ιστορία δυσκολεύεται να ευδοκιμήσει. Σε αυτό φταίει το κράτος, αλλά εξίσου φταίνε και όσοι ασχολούμενοι με την Ιστορία υπέκυψαν σε σκοπιμότητες ή αφέθηκαν να καταληφθούν από ιδεοληψίες. Φταίμε επίσης και όλοι εμείς που ασχολούμαστε λίγο-πολύ με τα γράμματα, γιατί αδιαφορήσαμε, βολευτήκαμε, ή ξεθυμάναμε γκρινιάζοντας λιγάκι μεταξύ μας. Ετσι σήμερα έχουμε ιδεολογικά μια Αριστερά εξοπλισμένη και μια Κεντροδεξιά ημιπαράλυτη. Κατόπιν αυτού η κηδεία ενός ανθρώπου που υπήρξε βασιλιάς μας μετατρέπεται, από μια απλή ανθρώπινη υπόθεση με εθιμοτυπική τάξη, σε πολιτικό θέμα. Εκεί η μόνη ικανή και υπεύθυνη να ζυγιάσει τους κινδύνους και να τους διαχειριστεί, άρα να κρίνει πώς θα γίνει η κηδεία, είναι η κυβέρνηση. Το έργο των ιστορικών αρχίζει μετά την κηδεία. Αυτοί θα κρίνουν, αλλά και θα κριθούν. Θα αποτιμήσουν με σοβαρότητα τον βίο και το έργο του βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄; Και γενικότερα, θα αποκτήσουν επιτέλους τόλμη, ώστε σιγά σιγά να επανέλθει ισορροπία και να περιφρουρηθούν στέρεα τα όρια εκείνα, που εξασφαλίζουν τη σοβαρότητα στη μελέτη της Ιστορίας έτσι ώστε, μεταξύ όλων των άλλων, να εκτιμηθεί στο σωστό της μέτρο και η συμβολή των βασιλέων μας στην πρόοδο της χώρας μας. Ο αριθμός των νέων, καλών ιστορικών που εμφανίζονται τώρα τελευταία μάς επιτρέπει να αισιοδοξούμε. Φτάνει να µην τα γκρεµίσουµε πάλι όλα, παρασυρµένοι από αισθήματα που είναι μεν ευγενή, αλλά μπλέκουν πάλι την πολιτική στη μελέτη της Ιστορίας. * Η κ. Αθηνά Κακούρη είναι συγγραφέας. Τελευταίο της βιβλίο, το «Αλφαβητάρι νεοελληνικής ιστορίας», εκδ. Καπόν.
Άρθρο της Α. Κακούρη
https://blogs.sch.gr/dstefanou/keimena-gia-tin-istoria/