Η ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΩΝ.

 
Στο βιβλιο του Διαμαντοπουλου ''Χωρις Στεμμα'' σελ .27 γραφει ο συγγραφεας οτι ο βασιλιας δεχτηκε την παραιτηση του βενιζελου την 21 Φεβ 1915 και οτι τις  βραδυνες ωρες  πηγε στο  σπιτι του Μεταξα. Εκει ηταν συγκεντρωμενοι, λεει, οι φιλοβασιλικοι πολιτικοι  και τους ανακοινωσε ο βασιλιας οτι ειχε σκοπο να διορισει πρωθυπουργο τον Γουναρη και τοτε ο Μεταξας του ειπε προς πρεπει να εκλειψει ο βενιζελος !

Αυτα τα γραφει ο Διαμαντοπουλος διοτι θελει να στηριξει τον ισχυρισμο του οτι ο Κωνσταντινος λειτουργουσε ως παραταξιαρχης του αντιβενιζελισμου. Ομως οι εφημεριδες της εποχης εκεινης αλλα λεγουν και γραφουν! 

Παραθετω το  αρθρο της εφημεριδας ΣΚΡΙΠ της 22 Φεβ 1915 οπου φαινεται οτι καμια τετοια κινηση δεν εγινε απο τον βασιλεα. Περιληπτικα το αρθρο λεγει οτι ο Κωνσταντινος  την 1430 ωρα δεχτηκε σε ακροαση τον βενιζελο, δεχτηκε την παραιτηση της κυβερνησης του και τον ρωτησε αν συμφωνει να αναλαβει την πρωθυπουργια ο Ζα'ι'μης !Διοτι αυτον σκεφτονταν ο Βασιλιας να κανει πρωθυπουργο και ο Βενιζελος συμφωνησε στον προσωπο του Ζαιμη! Επισης ο βενιζελος προτεινε να μην γινουν εκλογες αλλα να συνεχισει να λειτουργει η παρουσα βουλη. Στην συνεχεια ο βενιζελος πηγε σπιτι του και ανακοινωσε στους παρισταμενους συνεργατες του τι ειπωθηκε με τον Βασιλεα, ειπε στον προεδρο της βουλης Ζαβιτσάνο να ειδοποιησει τους βουλευτες αμεσως διοτι στις 1700 ωρα στη συνεδριαση της βουλης θα ανακοινωνε την παραιτηση της κυβερνησεως του. Ποιος Γουναρης ,ποια συγκεντρωση στο σπιτι του Μεταξα; Ποια δηλωση οτι πρεπει να εκλειψει ο βενιζελος ; Ολα στην σφαιρα του μυθιστορηματος! 

.

7

10

12

''Θελει ο Βενιζελος να παρουμε την Κωνσταντινουπολη και δεν θελει ο Κωνσταντινος;''

ΣΚΡΙΠ 22ΦΕΒ1915

ΤΟ ΑΚΥΡΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ 1974

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, την 04 Φεβρουαρίου 1988, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στο Λονδίνο δήλωσε ότι, αν και αντιβασιλικός, χαρακτήρισε τον τρόπο με τον οποίο διεξήχθη το δημοψήφισμα με το χαρακτηρισμό «unfair» (άδικο). Αυτή η άποψή του είχε αποτέλεσμα σημαντικών αντιδράσεων στον πολιτικό κόσμο της Ελλάδας. Ακόμη και 21 χρόνια μετά, η δήλωση αυτή συνεχίζει να αναφέρεται σε δημοσιογραφικά έντυπα. Στις 23 Απριλίου 2007 η εφημερίδα ΒΗΜΑ, πραγματοποίησε δημοσκόπηση όπου το 11,6% δήλωσε υπέρ της Βασιλευομένης Δημοκρατίας.

Με την απειλη του πολεμου με τους τουρκους. Με τον εκφοβισμο του κοσμου οτι ταχατες θα ξαναερθει η δικτατορια αν ''πεσει'' ο καραμαν-αλης. Με τον σκληρο εκβιασμο προς τους δημοσιους υπαλληλους οτι θα απολυθουν αν ψηφισουν ''ΝΑΙ''. Με τον Θοδωρακη να ουρλιαζει ''καραμαν-αλης η΄ τανκς'' . Με την ανωμαλια ο Γκιζυκης,ο διορισμενος απο την χουντα ,να εχει δωσει την πρωθυπουργια στον καραμαν-αλη(ποια η νομιμοτητα του καραμαν-αλη;),με την κυρηξη επιστρατευσης για να μαντρωσουν τις μαζες στον φοβο του πολεμου. Δεν γινεται ουτε καθαρο ,ουτε γνησιο δημοψηφισμα.

Καρπος της ανωμαλης μεταπολιτευσης  ειναι η κυπριακη τραγωδια, η οικονομικη κριση, η υποχωρητικότητα μπροστα στις τουρκικες απαιτησεις. Ο νεποτισμος της πολιτικης ζωης. Η διαλυση του κοινοβουλευτικου Κεντρου.

Η ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΤΟΧΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΓΑΛΛΟΥΣ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.

''Η Ελλάς έπρεπε να σωθή, ακόμη και παρά την θέλησιν των περισσοτέρων Ελλήνων.''
Νεόκοσμος Γρηγοριάδης, βενιζελικός στρατηγός (Στα όπλα η Ελλάς!, Κωνσταντινούπολις 1920, σ. 74)

Η εθνική -όπως και η ατομική- μνήμη είναι σαφώς επιλεκτική. Αν η γερμανοϊταλική κατοχή του 1941-44 εξακολουθεί να αποτελεί κομβικό συστατικό στοιχείο της αυτογνωσίας των σημερινών Ελλήνων, δεν συμβαίνει το ίδιο με την αμέσως προηγούμενη καταπάτηση της εθνικής κυριαρχίας από ξένα στρατεύματα: την αγγλογαλλική (ακριβέστερα: πολυεθνική) κατοχή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, η εκατοστή επέτειος της οποίας θα 'πρεπε κανονικά να γιορτάζεται .

Η λήθη δεν είναι ζήτημα ούτε χρόνου ούτε μεγέθους. Αν από την είσοδο των ναζιστικών στρατευμάτων στην Αθήνα μάς χωρίζουν πλέον 74 ολόκληρα χρόνια, η απόβαση των Αγγλογάλλων στη Θεσσαλονίκη απέχει μόλις άλλα 26· από άποψη αριθμού, πάλι, τα κατοχικά στρατεύματα της Αντάντ στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο (210.000 Γάλλοι, 180.000 Βρετανοί, 152.000 Σέρβοι, 55.000 Ιταλοί και 10.000 Ρώσοι στις αρχές του 1917) υπερτερούσαν σαφώς εκείνων του Αξονα στον Δεύτερο.

Οι αιτίες της μνημονικής αυτής απώθησης πρέπει να αναζητηθούν στον χώρο της πολιτικής. Κατ’ αρχάς, σε αντίθεση με τους κατακτητές του 1941-44, οι εισβολείς του 1915 κέρδισαν τελικά τον πόλεμο, με αποτέλεσμα η αναγκαστική σύμπραξη μαζί τους να καταγραφεί ως ακόμη μία εθνική επιτυχία -σε αντίθεση με τη βουλγαρική κατοχή ανατολικά του Στρυμόνα, οι επιπτώσεις της οποίας καταγράφηκαν και προβλήθηκαν συστηματικά.

Το κυριότερο: η εμπλοκή της χώρας στον Α' Παγκόσμιο συνοδεύτηκε από εμφύλια σύρραξη (Εθνικός Διχασμός), λιγότερο μεν αιματηρή από εκείνην της δεκαετίας του ’40, μη εκπροσωπούμενη όμως στο σημερινό πολιτικό σκηνικό, καθώς οι διαχωριστικές γραμμές βενιζελικών-αντιβενιζελικών ακυρώθηκαν στο μεσοδιάστημα από τη νέα αντίθεση Δεξιάς-Αριστεράς· μετά την εκδίωξη της μοναρχίας απο τις δυναμεις της ΑΝΤΑΝΤ, ο Ελευθέριος Βενιζέλος αναγορεύτηκε ''εθνάρχης'' και πολιτικός πρόγονος σχεδόν όλων των κομμάτων που κυριάρχησαν μεταπολιτευτικά στη δημόσια ζωή του τόπου καθως και ο ιδεολογικος πατρωνας ολων των στρατιωτικων κινηματων.

Κι όμως, η γνώση αυτής της λησμονημένης πρώτης Κατοχής συνιστά αναγκαία προϋπόθεση για να κατανοήσει κάποιος τις μεταγενέστερες εξελίξεις, ακόμη και την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β' Παγκόσμιο.

Πόσο αναπόφευκτο ήταν, λ.χ., το ιταλικό τελεσίγραφο της 28ης Οκτωβρίου 1940, αν ο Ντούτσε δεν είχε κατά νου την υποταγή των βενιζελικων  κυβερνήσεων σε παρόμοια εγχειρήματα δυόμισι δεκαετίες νωρίτερα;

Οι μεν και οι δε
Η απόβαση των «συμμαχικών» στρατευμάτων στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο του 1915 δεν προέκυψε ως κεραυνός εν αιθρία. Είχαν προηγηθεί μυστικές συνομιλίες ανάμεσα στον Αγγλο πρέσβη και τον πρωθυπουργό Βενιζέλο, με τον τελευταίο να ευνοεί σαφώς μια τέτοια εξέλιξη.

Επίσημο στόχο του εγχειρήματος αποτελούσε η ενίσχυση της Σερβίας, ήδη σε πόλεμο με τις Κεντρικές Δυνάμεις (Γερμανία, Αυστροουγγαρία), απέναντι στη διαφαινόμενη επίθεση της Βουλγαρίας.
Η Αθήνα συνδεόταν με το Βελιγράδι με συνθήκη συμμαχίας, καθώς όμως το τελευταίο αδυνατούσε να εισφέρει τους προβλεπόμενους 150.000 στρατιώτες, το κενό προσφέρθηκαν να καλύψουν οι Αγγλογάλλοι.
Επί της ουσίας, η είσοδος της Ελλάδας στον πόλεμο αποτελούσε για τον Βενιζέλο μονόδρομο(;), προκειμένου να διαφυλαχθούν οι κατακτήσεις των πρόσφατων Βαλκανικών Πολέμων.Κατι το οποιο δεν ευσταθει διοτι η ουδετεροτητα εξασφαλιζε την κατακτησεις των βαλκανικων πολεμων διοτι μην ξεχνουμε οτι η Καβαλα εγινε ελληνικη μονο με τις βασιλικες γνωριμιες (Καιζερ αδελφος της Βασιλισσας Σοφιας ,συνεδριο Βερολινου,βασιλεας Ρουμανιας, τηλεγραφημα απο Καιζερ κτλ).
Ο τότε πρωθυπουργός γνώριζε καλά πως ο διπλασιασμός της Ελλάδας είχε επιτευχθεί όχι τόσο χάρη στα ελληνικά όπλα όσο χάρη στο πλέγμα των συμμαχιών που του εξασφάλισε μια ευνοϊκή συγκυρία, με ελάχιστες απώλειες για τον ελληνικό στρατό. Το 1914 οι συσχετισμοί είχαν πλέον δραστικά τροποποιηθεί.

Οι χαμένοι της προηγούμενης φάσης, Τούρκοι και Βούλγαροι, συνασπίζονταν για να ανατρέψουν τα τετελεσμένα του 1912-13· η Πύλη δεν είχε αποδεχτεί τελεσίδικα την απώλεια των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, ενώ στην ελληνική Μακεδονία οι πληθυσμιακοί συσχετισμοί (35% μουσουλμάνοι και 20% Σλαβομακεδόνες -κατά τα 2/3 φιλοβούλγαροι πρώην εξαρχικοί- έναντι 30% ελληνόφωνων χριστιανών) καθιστούσαν τη διατήρηση της ελληνικής κυριαρχίας εξαιρετικά επισφαλή.

Ως μοναδική διέξοδο για τη διασφάλιση των κεκτημένων ο Βενιζέλος έβλεπε την επανάληψη του προηγούμενου σεναρίου σε κλίμακα Παγκοσμίου Πολέμου.
Με την προσδοκία, μάλιστα, πως οι καινούργιες θυσίες θα επιβραβεύονταν με νέες προσκτήσεις σε βάρος μιας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που επρόκειτο να «θανατωθεί» (και διαμελιστεί) από τους νικητές.
Στο πλαίσιο αυτών των παζαριών, ο ''εθνάρχης'' αποδέχτηκε ακόμη και τη μελλοντική παραχώρηση της Καβάλας στη Βουλγαρία που πρότειναν οι Βρετανοί, ως αντιστάθμισμα της μελλοντικής ελληνικής επέκτασης στη Μικρασία(ευτυχως που δεν εγινε).

Η αντίπαλη παράταξη, με επικεφαλής τον στρατηλάτη βασιλιά Κωνσταντίνο, γαμπρό του Κάιζερ , κατανοούσε την αδυναμία της χώρας να προβάλει αντίσταση στη θαλασσοκράτειρα Αγγλία· αντί για προσχώρηση στο στρατόπεδο των Κεντρικών Δυνάμεων, στην τελική νίκη των οποίων πίστευε, πρόκρινε ως εκ τούτου μια πολιτική ουδετερότητας.
Σαφώς πλειοψηφική, τουλάχιστον στην «Παλιά» Ελλάδα, συνδύαζε την εκπροσώπηση της αντιπολεμικής διάθεσης των λαϊκών στρωμάτων με τη διάχυτη νοσταλγία για τη χαμένη μικροαστική ηρεμία της «μικράς πλην εντίμου» Ελλάδας του 1912 .

Μπάτε, σύμμαχοι, αλέστε

Τελικό αποτέλεσμα αυτής της αντίθεσης υπήρξε η  πρόσκληση της αντίστοιχης συμμαχικής στρατιωτικής «παρουσίας», με μεθόδους και συλλογιστικές που σήμερα θα χαρακτηρίζονταν αναφανδόν προδοτικές και ο βενιζελος προδοτης!

Η διαδοχή των γεγονότων είναι αποκαλυπτική επ’ αυτού:
▇ Στις 5.2.1915, ο Βενιζέλος ενημερώνεται εμπιστευτικά από τον Αγγλο πρεσβευτή για την επικείμενη απόβαση στα Δαρδανέλια και την πρόθεση της Αγγλίας να καταλάβει τη Λήμνο ως βάση εξόρμησης. Συμφωνεί ν’ αποσύρει προληπτικά τον ελληνικό στρατό από το νησί, με μια «τυπική διαμαρτυρία» για την παραβίαση της ελληνικής ουδετερότητας.
Οι Αγγλοι αποκλείουν προκαταβολικά τη διαμαρτυρία, αφού η είσοδός τους στον πόλεμο έγινε με πρόσχημα την προάσπιση της ουδετερότητας του Βελγίου από τους Γερμανούς εισβολείς. Οι Βρετανοί αποβιβάζονται στον Μούδρο στις αρχές Μαρτίου.
▇ Στις 3.10.1915 τα πρώτα αγγλογαλλικά στρατεύματα αποβιβάζονται στη Θεσσαλονίκη. Ο Βενιζέλος υπερασπίζεται στη Βουλή την άφιξή τους και την εμπλοκή της Ελλάδας στο πλευρό της Σερβίας,  την επομένη αναγκάζεται από τον βασιλιά σε παραίτηση,διοτι ενηργησε κατα παραβαση του Συνταγματος.
Οι δυνάμεις της Αντάντ προωθούνται εν μέρει στη Σερβία, για να επανέλθουν τον Νοέμβριο μετά την κατάρρευσή της και να οχυρωθούν γύρω από τη Θεσσαλονίκη. Στις 10.12.1915, το Βερολίνο ζητά από την Αθήνα «τα αυτά προνόμια» με τους Αγγλογάλλους, την ελεύθερη τουτέστιν είσοδο (και) των δικών του δυνάμεων στην ελληνική επικράτεια.
▇ Μέσα στον Δεκέμβριο η Αντάντ καταλαμβάνει τη Μυτιλήνη και το Καστελόριζο κι ακολουθεί τον Ιανουάριο η Κέρκυρα. Στις 30 Δεκεμβρίου, με πρόσχημα τη ρίψη βομβών από τρία γερμανικά αεροπλάνα, ο επικεφαλής του εκστρατευτικού σώματος, Γάλλος στρατηγός Μορίς Σαράιγ, καταλαμβάνει δίχως συνεννόηση με τις ελληνικές αρχές τα «εχθρικά» προξενεία της συμπρωτεύουσας (γερμανικό, αυστροουγγρικό, βουλγαρικό, τουρκικό), κατάσχει τα αρχεία και απελαύνει το προσωπικό τους. Η κατοχή θα ολοκληρωθεί με την επιβολή στρατιωτικού νόμου τον επόμενο Ιούνιο.
▇ Τον Μάιο του 1916 έρχεται η σειρά των Γερμανοβούλγαρων να καταλάβουν το στρατηγικής σημασίας οχυρό Ρούπελ, νοτίως του Μπέλες, δίχως η φρουρά του να προβάλει την παραμικρή άμυνα.
Στις 4 Αυγούστου 1916 οι Γερμανοβούλγαροι προελαύνουν σε όλο το μέτωπο, καταλαμβάνοντας τη Φλώρινα και τις Σέρρες. Στις 30.8.16 το Δ' Σώμα Στρατού παραδίδει αμαχητί την Καβάλα και μεταφέρεται στη γερμανική πόλη Γκέρλιτς, σε συνθήκες πολυτελούς αιχμαλωσίας.
▇ Ως απάντηση στη γερμανοβουλγαρική προέλαση, ο Σαράιγ οργανώνει στις 30-31 Αυγούστου  1916 πραξικόπημα Ελλήνων αξιωματικών, με την απειλή ότι αλλιώς θα εγκαθιστούσε στη Θεσσαλονίκη την εξόριστη σερβική κυβέρνηση, κι η Ελλάδα χωρίζεται de facto σε δυο ανταγωνιστικά κράτη.
Τον Οκτώβριο 1916 ο Βενιζέλος αναλαμβάνει την πρωθυπουργία της «επαναστατικής» κυβέρνησης και τον Νοέμβριο κηρύττει τον πόλεμο σε Βουλγαρία και Γερμανία. Αρχίζουν οι σφαγες των Ελληνων απο τους βουλγαρους στην Ανατολικη Μακεδονια και Θράκη διοτι τωρα ο βενιζελος τους ελυσε τα χερια, διοτι τους κυρηξε τον πολεμο!Οτι ειχαν καταλαβει προσωρινα τωρα το εκαναν κατοχη και αρχισαν τις σφαγεςτων αθωων Ελληνων.Περιπου 45000 θυματα με ηθικο αυτουργο τον βενιζελο σε Σερρες,Δραμα,Καβαλα. Τον ίδιο μήνα ο Σαράιγ επιβάλλει μια «ουδέτερη ζώνη» μεταξύ των δύο κρατών (Κατερίνη - Σέρβια - Γρεβενά), αντικαθιστώντας τις τοπικές ελληνικές αρχές με γαλλικές στρατιωτικές μονάδες.

▇ Τον Νοέμβριο 1916, η απόπειρα αγγλογαλλικών μονάδων να καταλάβουν στρατηγικά σημεία της Αθήνας αποκρούεται δυναμικά από τους οπαδούς του βασιλιά.

Η Αντάντ απαντά καταλαμβάνοντας τις Κυκλάδες κι επιβάλλοντας ολοκληρωτικό αποκλεισμό της Νότιας και Δυτικής Ελλάδας, με αποτέλεσμα εκατοντάδες (τουλάχιστον) θανάτους από πείνα.
Οταν κι αυτή η πίεση θ’ αποδειχθεί αλυσιτελής, ακολουθεί τον Μάιο-Ιούνιο 1916 η στρατιωτική κατάληψη της Θεσσαλίας από τους Γάλλους, της Ηπείρου από τους Ιταλούς και του Ισθμού από γαλλορωσικές μονάδες.
Απειλούμενος με βομβαρδισμό της πρωτεύουσας από τον συμμαχικό στόλο, ο Κωνσταντίνος εγκαταλείπει τελικά τη χώρα στις 11 Ιουνίου 1917, παραδίδοντας τον θρόνο στον δευτερότοκο γιο του και την εξουσία στους αντιπάλους του.
Παρά την επανένωση της Ελλάδας κάτω από την κυβέρνηση Βενιζέλου, ο στρατός της τελευταίας παρέμεινε μέχρι τέλους κάτω από ξένη στρατιωτική διοίκηση. «Τόσον η Ανωτάτη όσον και αι Ανώτεραι Διοικήσεις του μακεδονικού μετώπου ενησκούντο μέχρι πέρατος των επιχειρήσεων υπό ξένων ηγητόρων», παραδέχεται η επίσημη στρατιωτική ιστορία της περιόδου (ΔΙΣ 1958, σ.xi), ενώ ακόμη πιο καυστικές είναι οι παρατηρήσεις ενός Ιταλού διπλωμάτη της εποχής:
Το ελληνικό ΓΕΣ ουδέποτε λειτούργησε πραγματικά, παρά μόνο ως διοικητικό και πειθαρχικό όργανο, επειδή στην πραγματικότητα ουδέποτε υπήρξε πραγματικά ελληνικός στρατός. Υπήρχαν μεραρχίες, ακόμη και σώματα στρατού, η πραγματική όμως στρατιωτική ηγεσία ήταν πάντα γαλλική ή βρετανική.

(Luigi Villari, «The Macedonian campaign», Λονδίνο 1922, σ.154).
Αγγαρείες, φυλακίσεις, βιαιοπραγίες

Η καθημερινότητα της «συμμαχικής» κατοχής, αν και σαφώς ηπιότερη από τη μεταγενέστερη ναζιστική, υπήρξε βαθιά καταπιεστική για το ντόπιο πληθυσμό. Για τους επικεφαλής της «Στρατιάς της Ανατολής», όπως ονομάστηκε το πολυεθνικό σώμα που κατέλαβε τη Βόρεια Ελλάδα, η εκστρατεία είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός αποικιακού πολέμου.

Στα απομνημονεύματά του, ο Σαράιγ τη συγκρίνει ρητά με «τις προηγούμενες αποικιακές εξορμήσεις μας», εξηγώντας πως ένας υφιστάμενός του στρατηγός «έκανε ή ήθελε να κάνει αυτό που είχε δει να κάνουν ή είχε κάνει ο ίδιος στη Μαδαγασκάρη, την Κίνα και αλλού» (Sarrail 1920, σ.18).

Εξίσου εύγλωττη ήταν η ανάθεση της εκθρόνισης του Κωνσταντίνου σ’ έναν Γάλλο γερουσιαστή (Σαρλ Ζονάρ) με δεκαετή προϋπηρεσία ως γενικός διοικητής της Αλγερίας.
«Τα μέτρα, τα οποία ελάμβαναν τα ξένα στρατεύματα, δήθεν διά την ασφάλειάν των, ήσαν εχθρικά προς τον τόπον συνήθως», υπενθυμίζει χαρακτηριστικά την επαύριον του πολέμου μια τοπική εφημερίδα:
Η τρομοκρατία υπό την ξενικήν ή ιδικήν μας στρατοκρατίαν μετά τον Ιούνιον 1917 είνε ζωηρά ακόμη εις την μνήμην μας· τα απαίσια πάσσα διά να πηγαίνη κανείς εις το κτήμα του, αι αγγαρείαι αι βαρείαι, οι δαρμοί, αι ταλαιπωρίαι, αι εξορίαι διά να μη πω τα βαρύτερα, μένουν ανεξάλειπτα εις την μνήμην μας
(«Νέα Εδεσσα», 2.7.1921).

Ακόμη σαφέστερος είναι στις αναμνήσεις του ο Σαλονικιός λογοτέχνης Γιώργος Βαφόπουλος, έφηβος τότε στη Γουμένισσα:
Οι Γάλλοι φερνόντουσαν σκληρά στους ντόπιους. Εκαμναν επίταξη των ζώων τους. Τους υποχρέωναν να δουλεύουν στο στρώσιμο των δρόμων, σπάζοντας χαλίκια. Τους ατίθασους τους κρατούσαν ώρες πολλές γυμνούς έξω στον ήλιο του καλοκαιριού
(«Σελίδες αυτοβιογραφίας» τ.Α΄, Αθήναι 1970, σ.121).

Σποραδικές λεπτομέρειες για όσα τράβηξαν οι κάτοικοι της «ουδέτερης ζώνης» μετά την κατάργηση των τοπικών ελληνικών αρχών αντλούμε από τον οικείο φάκελο των αρχείων του Υπ.Εξ.

«Ολοι οι ως ύποπτοι καταγγελλόμενοι κάτοικοι των περί την ουδετέραν ζώνην χωρίων, συλλαμβανόμενοι, καταδικάζονται εις πολλάς ημέρας εις την ποινήν της επ’ ώμου, δίκην υποζυγίων, μεταφοράς των παρά τον ποταμόν δρυίνων δοκών εις το Διοικητήριον», καταγγέλλουν χαρακτηριστικά στον πρωθυπουργό Σπυρίδωνα Λάμπρο πέντε βουλευτές του Νομού Κοζάνης (17.1.1917).

Ο αστυνομικός διοικητής Γρεβενών πληροφορεί πάλι τις ίδιες μέρες την Αθήνα ότι «συνελήφθησαν οικογένειαι διαφόρων πολιτών και εξυλοκοπήθησαν διότι εγκατέλειψαν τας εστίας των οι άνδρες και τα τέκνα των», ότι τα αποικιακά στρατεύματα («Μαύροι») των Γρεβενών «προσέβαλον 6 γυναίκας άς είχον φυλακίσει διότι άνδρες και τέκνα των απεσύρθησαν εντεύθεν ουδετέρας ζώνης», ότι στην επίμαχη ζώνη πραγματοποιείται «αγρία επίταξις κτηνών μικρών και μεγάλων, αποστελλομένων εις Κοζάνην» κι ότι οι Γάλλοι ιππείς που στάλθηκαν στις 25.1.1917 στο χωριό Μεγάλο Σειρήνι για να συλλάβουν τον εκεί δάσκαλο «ήρπασαν δέκα βόας και 150 όρνιθας μη πληρώσαντες αξίαν, εξυλοκόπησαν χωρικούς και παρέλαβον Ελληνα και Μουσουλμάνον παρέδρους χωρίου μη παραδώσαντας αυτοίς 400 κιλά αραβοσίτου άτινα Γάλλος διοικητής εζήτησεν»· η εικόνα συμπληρώνεται από την πληροφορία ότι στη γειτονική Ροδοσνίτσα «μετά Γάλλων συνέπραττε και διδάσκαλος χωρίου Εμμ. Ρογδάκης εκ Κρήτης».

Δεν λείπουν κι αιματηρότερα περιστατικά: «Σήμερον κάτοικοι χωρίου Ζυγόστι επιχειρούντες εισέλθωσιν εις Γρεβενά προς προμήθειαν αναγκαιούντων επυροβολήθησαν υπό μαύρων, πληγωθέντος ενός εις τον μηρόν».

Παρόμοιες αυθαιρεσίες καταγγέλλονται και στη Νότια Ελλάδα, μετά την επανένωση της χώρας.

Χαρακτηριστικό δείγμα η επιστολή 88 κατοίκων του Μπράλλου προς την κυβέρνηση (18.1.1918) - επιστολή που εντοπίσαμε στο αρχείο του πρωθυπουργικού πολιτικού γραφείου:
Λαμβάνομεν την τιμήν να παρακαλέσωμεν Υμάς όπως, επικειμένης της επιστρατεύσεως, λάβητε μέριμναν περί εξασφαλίσεως ζωής, τιμής και εν γένει περί της ασφαλείας των οικογενειών ημών εκ των Συμμαχικών στρατευμάτων και δη των Γαλλικών τοιούτων, διότι από τας αρχάς Ιουλίου παρελθόντος έτους πλείστα όσα επεισόδια εκ μέρους των έχουσι γίνη»· ο κατάλογος που ακολουθεί απαριθμεί βιασμούς κι επιθέσεις εναντίον γυναικών, αρπαγές ζώων κι ενός βαρελιού με κονιάκ, κλείνει δε με την πληροφορία ότι Γάλλοι στρατιώτες «τρέπονται προς τας διαφόρους οικίας κρούοντες τας θύρας και φωνάζοντας να τοις δώσωσιν οίνον και γυναίκας.
Αλλά και στη Μυτιλήνη, όπου ένας πολίτης κατηγορούμενος για τον φόνο Γάλλου δεκανέα «απολογούμενος ανέφερεν ότι 4 Γάλλοι στρατιώται εν μέθη διατελούντες εισήλθον εις το οινοπωλείον του, θραύοντες τα σκεύη του και εξυβρίζοντες αυτόν, και ότι ηναγκάσθη τότε να πυροβολήση προς εκφοβισμόν», ο κυβερνητικός αντιπρόσωπος ενημερώνει τον Οκτώβριο του 1917 το πρωθυπουργικό γραφείο ότι τις σχετικές ανακρίσεις ανέλαβαν οι γαλλικές υπηρεσίες, «απαγορεύσασαι πάσαν ανάμιξιν εις τας ημετέρας Αστυνομικάς αρχάς» και ξεκαθαρίζοντας πως οι ίδιες «θα δικάσουν τον ένοχον», ενώ η νομαρχία διαβίβασε απλά στον Γάλλο διοικητή «την λύπην της διά τον φόνον».

Ο τελευταίος δήλωνε άλλωστε «ότι ουχί μόνον δεν αναγνωρίζει ημετέραν στρατιωτικήν Διοίκησιν νήσου, αλλά θεωρεί ταύτην ιεραρχικώς εξαρτωμένην υπ’ αυτού», απαιτώντας να ορίζει μέχρι και τα ατομικά υπηρεσιακά καθήκοντα του ντόπιου προσωπικού.

Η ίδια λογική επικρατούσε σε όλο το μήκος και πλάτος της κατεχόμενης ζώνης. Στη Φλώρινα, λ.χ., ο Ελληνας αστυνομικός διοικητής έβλεπε τους υφισταμένους του να δέχονται εντολές όχι από τον ίδιο αλλά από τον επικεφαλής της γαλλικής «μυστικής αστυνομίας» (Sûreté), ονόματι Κινέ, που αποτελούσε κυριολεκτικά κράτος εν κράτει (Ν. Πλατής προς Αρχηγείον Χωροφυλακής, Φλώρινα 5.10.1916, αρ.22).

Οπως διαβάζουμε δε σε πρόσφατη μονογραφία, «από το 1915 μέχρι το 1918 η γαλλική αντικατασκοπεία λειτουργούσε σε κάθε χωριό» της Δυτικής Μακεδονίας· στα μέτρα της Sûreté κατά των «φιλοβούλγαρων» περιλαμβάνονταν «συνοπτικές εκτελέσεις, ξυλοδαρμοί μέχρι θανάτου, εμπρησμοί χωριών [και] καταναγκαστικά έργα» (Αλέξανδρος Δάγκας, «Ο χαφιές», Αθήνα 1995, σ.29).
Την εικόνα συμπληρώνει η αφήγηση του Κόμπτον Μακένζι, σταθμάρχη τότε της Ιντέλιτζενς Σέρβις, για τη διαδικασία με την οποία προσχώρησαν στη βενιζελική «επανάσταση» οι Κυκλάδες τον Δεκέμβριο του 1916.
Βρετανικό απόσπασμα υπό τις διαταγές του αποβιβάστηκε στη Σύρο και, βάσει συνεννόησης με τους ντόπιους βενιζελικούς, συνέλαβε και προώθησε στη Θεσσαλονίκη τον νομάρχη, τον εισαγγελέα, τον αρχιτηλεγραφητή, τον διευθυντή της εμπορικής σχολής και δυο αντιφρονούντες μεγαλεμπόρους· τη λογοκρισία των επικοινωνιών ανέλαβε ο Αγγλος τέως διευθυντής της τηλεγραφικής εταιρείας, που μεταφέρθηκε επί τούτου από τη Λήμνο.

Οταν ο γιατρός Αλιβιζάτος -βενιζελικός πρόσφυγας από την Αθήνα- τους ενημέρωσε για τις φιλοβασιλικές διαθέσεις του τοπικού σταθμού χωροφυλακής, οι άνδρες του Μακένζι αφόπλισαν με τέχνασμα τους χωροφύλακες και τους έκλεισαν σ’ ένα υπόγειο, ώσπου να ξεσκαρταριστούν τα φρονήματά τους από μια βενιζελική στρατιωτική μονάδα που κατέφθασε τις επόμενες μέρες.

Η ίδια μέθοδος εφαρμόστηκε και στα υπόλοιπα νησιά («Aegean Memories», σ.397-405). Αντίσταση προέβαλε μόνον η Απείρανθος της Νάξου, οι απείθαρχοι κάτοικοι της οποίας, οπλισμένοι με δυναμίτες, αρνήθηκαν ν’ αναγνωρίσουν τον Βενιζέλο κι αντιπρότειναν να παραμείνουν αυτόνομοι απ’ οποιασδήποτε κυβέρνηση (σ.405).
Τη συμμόρφωσή τους ανέλαβε ένα βενιζελικό στρατιωτικό απόσπασμα που έπνιξε στο αίμα το χωριό με πολυβόλα και ξιφολόγχες (5.1.1917), σκοτώνοντας 32 κατοίκους, τραυματίζοντας 44 και φυλακίζοντας άλλους 120 ώσπου να υπογράψουν δήλωση προσχώρησης στην «Εθνική Αμυνα».
Εκτελέσεις και λεηλασίες

Λιγότερο μαζικές από τη σφαγή της Απειράνθου, οι εκτελέσεις αντιφρονούντων και υπόπτων ήταν άλλωστε στην ημερήσια διάταξη.

Η τρίγλωσση προκήρυξη του βρετανικού στρατού που τοιχοκολλήθηκε τον Ιούνιο του 1917 στα αγγλικά, τα ελληνικά και τα βουλγαρικά απειλούσε με θανατική ποινή όχι μόνον όσους συνεργάζονταν με τον εχθρό ή προκαλούσαν ζημιές στις τηλεγραφικές γραμμές, αλλά και όποιον παρακούσει οποιοδήποτε «κανονισμόν, διάταξιν ή διαταγήν ήτις εδόθη ή εδημοσιεύθη υπό ή κατ’ εντολήν των Αρχηγών των συμμαχικών στρατευμάτων», «αποκρύπτει αντικείμενα άτινα εισί κατάλληλα προς επίταξιν υπό των συμμαχικών στρατευμάτων», ακόμη και όποιον τολμήσει να «προβεί εις ψευδή κατηγορίαν εναντίον των συμμαχικών στρατευμάτων ή μέλους αυτών».

Για την πρακτική εφαρμογή αυτών των απειλών, αποκαλυπτική είναι η αφήγηση ενός Βρετανού φαντάρου της εποχής:

Για να διασφαλίσει ότι τα στρατόπεδά μας δεν θα διαφύγουν, και για να καθοδηγήσει τους φίλους του στην άλλη πλευρά των συνόρων, ο αθώος Μακεδόνας κόβει βόλτες έξω από το χωριό του, κάνει τις παρατηρήσεις του, διαλέγει ένα σημείο που εκπληρώνει τις προδιαγραφές του και ξεκινά μια πυρκαγιά. [...] Σε λίγο, τα αεροπλάνα έρχονται για να ερευνήσουν κι ενδεχομένως ν’ αναλάβουν δράση. Ως εκ τούτου, αν ξεκινήσει φωτιά στα πέριξ ενός στρατοπέδου, ή κατά μήκος μιας πορείας, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να ψάξουμε να κρεμάσουμε κάποιον
(Lake 1917, σ.189-90).

Ο ίδιος συγγραφέας καταθέτει και την αποκαλυπτική μαρτυρία του για το ανθρωποκυνηγητό στα χωριά, με οδηγό συνήθως κάποιον καταδότη «που μπορούσε να μιλήσει καμιά εικοσαριά λέξεις αγγλικά κι ισχυριζόταν πως είναι οπαδός του κ. Βενιζέλου», με τους κατοίκους να υποδέχονται τα κατοχικά στρατεύματα σιωπηλοί και με βλέμματα γεμάτα μίσος (σ.191).

Στην αντίπερα όχθη, ο Βαφόπουλος διασώζει την κωμικοτραγική ιστορία της εκτέλεσης δύο αναλφάβητων φουκαράδων, ενός ξυλοκόπου από την Καστανερή κι ενός χαλβατζή της Γουμένισσας, που τουφεκίστηκαν σαν όργανα της εχθρικής προπαγάνδας επειδή χρησιμοποίησαν εν αγνοία τους ως χαρτί περιτυλίγματος ένα πακέτο με προκηρύξεις που είχαν ρίξει τα γερμανικά αεροπλάνα (όπ.π., σ.121-2).

Ακόμα χειρότεροι από τα κατοχικά στρατεύματα αποδεικνύονταν, ως συνήθως, οι ντόπιοι συνεργάτες τους.

Η ανακατάληψη της Φλώρινας, τον Σεπτέμβριο του 1916, σημαδεύτηκε, λ.χ., όχι μόνο από αιματηρά ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, με δράστες πρώην μακεδονομάχους που προσέφεραν με το αζημίωτο τις υπηρεσίες τους στη Sûreté, αλλά και την πολυήμερη συστηματική λεηλασία της πόλης μετά την υποχρεωτική εκκένωσή της από τους Γάλλους· πρωταγωνιστές στο πλιάτσικο, ο Ελληνας οπλαρχηγός Στέφος Γρηγορίου και η σύζυγός μετέφεραν ολόκληρα καραβάνια με κλοπιμαία στη γειτονική Κοζάνη.

Μ’ αυτήν την ξεχασμένη ιστορία, όπως και με την αιματηρή καταστολή του αντιπολεμικού κινήματος της εποχής, θ’ ασχοληθούμε ωστόσο εκτενέστερα σε κάποια μελλοντικά αφιερώματα.
Διαβάστε
▶ Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, «Η Ελλάς και ο πόλεμος εις τα Βαλκάνια, 1914-1918 (Αθήναι 1958)».
Η επίσημη στρατιωτική ιστορία της εμπλοκής της Ελλάδας στον Α' Παγκόσμιο. Η οφθαλμοφανής προσπάθεια εξισορρόπησης μεταξύ των αντίπαλων εθνικών παρατάξεων επιτρέπει πολύ περισσότερες παραδοχές απ’ ό,τι συνηθίζεται στα πονήματα του είδους.
▶ Λουκιανός Χασιώτης, «Ελληνοσερβικές σχέσεις 1913-1918. Συμμαχικές προτεραιότητες και πολιτικές αντιπαλότητες» (Θεσ/νίκη 2004, εκδ. Βάνιας).
Ξαναδουλεμένη μορφή διδακτορικής διατριβής, βασισμένη σε πλούσιο αρχειακό υλικό. Εκτενή κεφάλαια για τις τριβές που προκλήθηκαν από τα εκατέρωθεν μειονοτικά ζητήματα.
▶ Maurice Sarrail, «Mon commandement en Orient, 1916-1918» (Παρίσι 1920, εκδ. Flamarion).
Τα απομνημονεύματα του επικεφαλής των «συμμαχικών» κατοχικών στρατευμάτων, αρκετά εύγλωττα για τη στάση του απέναντι στους ιθαγενείς.
▶ Harold Lake, «In Salonica with Our Army »(Λονδίνο 1917, εκδ. Andrew Melrose).
Η ίδια εικόνα από την οπτική γωνία των κατώτερων αξιωματικών και φαντάρων του εκστρατευτικού σώματος.
▶ Compton Mackenzie, «Greek Memories» (Λονδίνο 2011, εκδ. Biteback).
Τα πλήρη απομνημονεύματα του σταθμάρχη της Ιντέλιτζενς Σέρβις στην Ελλάδα το 1916. Η πρώτη έκδοσή τους απαγορεύτηκε δικαστικά μόλις βγήκαν από το τυπογραφείο (1932), η δε επόμενη λογοκρίθηκε προληπτικά (1939).

https://web.archive.org/web/20190723164615/https://www.efsyn.gr/themata/fantasma-tis-istorias/43944_i-alli-katohi

ΜΙΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΠΟΥ ΑΡΓΗΣΕ.

Aπο τη Βίβιαν Μπενέκου

Παύλος, Νικόλαος Ντε Γκρες! «Της Ελλάδος… τα παιδιά» διάλεξαν επώνυμο χθες στο Ληξιαρχείο Αθηνών. Το επίθετο που επέλεξαν οι δύο γιοι του βασιλιά Κωνσταντίνου, Παύλος και Νικόλαος, είναι τελικά το «Ντε Γκρες».
Το ίδιο όνομα θα έχουν κι άλλα δέκα μέλη της τέως βασιλικής οικογένειας (τα πέντε αδέλφια και τα πέντε παιδιά του Παύλου), που υπογράφουν την αίτηση της ελληνικής ιθαγένειας. Το συγκεκριμένο επώνυμο θεωρούνταν από την αρχή το επικρατέστερο και το είχε επιλέξει ο θείος του  βασιλιά Κωνσταντινου, Μισέλ, το 2004. Το να πάρουν οι πριγκιπες την ελληνική ιθαγένεια ήταν επιθυμία του πατέρα τους και γι’ αυτούς σίγουρα η χθεσινή ήταν μια σημαντική ημέρα.



Εφόσον απέκτησαν επώνυμο, εγγράφηκαν και στο Μητρώο Πολιτών. Τα δύο αδέλφια, Παύλος και Νικόλαος, διαθέτουν μέχρι στιγμής μόνο δανέζικα διαβατήρια, καθώς δεν έχουν εγγραφεί στα ελληνικά μητρώα. Η εγγραφή στο Μητρώο Πολιτών είναι απαραίτητη για την απόκτηση ταυτότητας και διαβατηρίου. Το Μητρώο Πολιτών αποτελεί το βασικό μητρώο του Ελληνικού Δημοσίου. Από τη στιγμή που υποβάλλεται η αίτηση ιθαγένειας, αυτή διαβιβάζεται στον υπουργό Εσωτερικών, ο οποίος εξετάζει αν πληρούνται οι προϋποθέσεις.

Η σχετική νομοθεσία υφίσταται από το 1994 και ήδη από το 2004 ο Μιχαήλ,  πρίγκιπας της Ελλάδας, δήλωσε τα στοιχεία του και εγγράφηκε στα μητρώα. Προφανώς για να πάρουν το επώνυμό τους οι πριγκιπες δήλωσαν συγχρόνως ότι αναγνωρίζουν το πολίτευμα και το Σύνταγμα και ότι παραιτούνται από κάθε είδους διεκδικήσεις οι οποίες συνδέονται με την άσκηση πολιτειακού αξιώματος στο παρελθόν ή της κατοχής οποιουδήποτε τίτλου. Πάντως, το γεγονός ότι πήραν το επώνυμο Ντε Γκρες και όχι ένα οποιοδήποτε άλλο λέει πολλά, και πάντως σίγουρα δεν λέει ότι οι τέως θα πάψουν να ασχολούνται με τον δημόσιο πολιτικό βίο!

https://www.espressonews.gr/celebrities/417901/epitheto-epelexan-paylos-nikolaos-gia/

Κανεις δεν ειπε ποτέ οτι ο νομος που αφαιρεσε αδικα την ιθαγένεια ηταν ατελης και ελαττωματικος. Στο ευρωπαικο δικαστηριο κατεπεσε πανηγυρικα ο νομος του βενιζελου και η Ελλαδα που εφαρμοσε τον αδικο αυτο νομο υποχρεωθηκε να πληρωσει αποζημιωση στην αδικημενη βασιλικη οικογένεια. Επρεπε την οικονομικη ζημιά που υπεστη η Ελλάδα να την πληρωσει ο βενιζελος, ο εμπνευστης του νομου. Βασει αυτων ο βενιζελος εχει πλεον την ιδιοτητα του ''χασοδικη''. Με τον αχρηστο αυτο νομο καταφεραν οι πριγκιπες να αναγνωρισθουν απο τον ελληνικο πολιτικο κοσμο με τον τιτλο που τους αναγνωριζει διεθνως ολη η γη,ως πριγκιπες της Ελλαδος! Και να σκεφθεις οτι καποιοι θεωρουν μεγαλο πολιτικο τον βενιζελο που τα εκανε μουσκεμα! Η ''εκδικηση'' του βασιλεα Κωνσταντινου αργησε αλλα ηρθε. Το 30 % των ελληνων τους παραδεχεται ως πριγκιπες τωρα συρθηκε και η ανυποληπτη ελληνικη διοικηση να το πραξει και αυτη ,χαρις στις ΄΄πολυτιμες υπηρεσιες'' μιας τεραστιας κρεατομηχανης. Δηλαδη της ενορχηστρωμένης μηχανης σπιλωσεως υποληψεων και προσωπων.

Ζητω ο βασιλευς!

ΠΩΣ ΕΙΔΕ ΤΙΣ ΠΑΙΔΟΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗΣ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ.

Ο Ελβετος δημοσιογραφος Γουωλτερ Μαγιερ πηρε συνεντευξη απο την βασιλισσα Φρειδερικη ,οταν η μεγαλειωτάτη βρέθηκε στην Λωζαννη και την δημοσιευσε στην εφημεριδα του ''Ελβετικη Εικονογραφημένη''.

Παρακατω παρατιθενται στοιχεια για τις περιφημες παιδοπολεις της βασιλισσας Φρειδερικης. Ενα τεραστιο κοινωνικο και εθνικο εργο που ακομη και σημερα ειναι υποτιμημενο και παρεξηγημενο ,ομως ηταν πρωτοπορο για την εποχη του και για την Ελλάδα.

Απο τα 7.000.000 Ελληνες οι 700.000 ζουν ως προσφυγες ,ως αξιολυπητα θυματα του εμφυλιου πολεμου. Η κομμουνιστικη ανταρσια δημιουργησε ενα ανθρωπιστικο προβλημα. Η υλικη και η ηθικη βοηθεια στην νεολαια και η διατηρηση της ανθρωπινης αξιοπρεπειας στους ενηλικους ηταν αυτο που παρεκινησε την βασιλισσα Φρειδερικη για την δημιουργια των παιδοπολεων.

Χιλιαδες χωρια ειχαν κατακαει και εκαντονταδες χιλιαδες ανθρωποι ειχαν μεινει αστεγοι. Η βασιλισσα Φρειδερικη ξεκινησε μεσω ιδιωτικων εράνων την προσπάθεια εξευρεσης πορων . Η εκκληση της βασιλισσας προς τους Ελληνες του εξωτερικου απεφερε 70 δισεκατομυρια δραχμες (22 εκατομυρια ελβετικα φράγκα).4.5 δισεκατομυρια δοθηκαν απο τους εργατες οι οποιοι εδωσαν απο ενα ημερομισθιο. Ποια προεδρος δημοκρατιας θα ειχε αυτην την ικανοτητα ωστε να της εμπιστευθουν τις οικονομιες τους οι Ελληνες εργατες;

Με τα χρηματα αυτα ιδρυθηκαν 52 παιδοπολεις. 18000 αγορια και κοριτσια περιθαλπονταν σε αυτες, τα οποια προερχονταν απο τις συμμοριοπληκτες περιοχες της Ελλαδος .

Οι συμμοριτες ηδη ειχαν απαγαγει 28.000 παιδια. Οι παιδοπολεις ιδρυθηκαν ως αντιδραση στις αρπαγες παιδιων των Ελληνων απο τους συμμοριτες. 

Στην Γιουγκοσλαβια, Ουγγαρια,Τσεχοσλοβακια Αλβανια,Σκοπια ,τα αγορια και τα κοριτσια υποβληθηκαν σε ''μετεκπαιδευση''.

Με ενα σατανικο συστημα εμποτισθηκαν με το δηλητηριο του μισους ωστε να γινουν εχθροι της πατριδας τους , της οικογενειας τους ,του λαού τους, με σκοπο να χρησιμοποιηθουν στο μελλον εναντιον της ιδιας της πατριδας τους. Αυτα τα παιδια οταν μεγαλωναν θα εδιναν πολυ ευκολα την ελληνικη Μακεδονια στην Γιουγκοσλαβια οταν θα το ζητουσε ο Τιτο.

Η βασιλισσα σχηματισε μια επιτροπη απο 20 κυριες που λογοδοτουσαν σε αυτην,ειχαν τα προσοντα για την αμεση εφαρμογη του προγραμματος περιθαλψεως. Εντος 14 μονο ημερων τα ερειπωμενα οικηματα μετατρεπονταν σε καταλληλα ασυλα για παιδια. Η θεληση της βασιλισας παρεκαμπτε ολες τις γραφειοκρατικες περιπλοκές που ανέκυπταν.

Στη Λερο της Δωδεκανήσου δημιουργηθηκε ενα πρωτυπο αναμορφωτικο κεντρο οπου εσταλησαν χιλιαδες νεαρων συμμοριτων για την αναμορφωση τους λογω της πλυσης εγκεφαλου που ειχαν υποστει απο την κομμουνιστικη ιδεολογια.

Ενα τραγικο προβλημα που αντιμετωπισε η βασιλισσα Φρειδερικη ηταν οι κοπέλες που επεσαν θυμα βιασμου και ατιμωσης απο τους συμμοριτες. Ιδρυσε σχολη οικοκυρικης και οικοτεχνιας οπου μαθαιναν πως θα γινουν καλες νοικοκυρες και τους εδινε η βασιλισσα να καταλαβουν οτι δεν τις θεωρουσε ατιμασμενες αλλα θυματα πολεμου και πως θα μπορουσαν να ναλαβουν χρησιμο ρολο στην Ελλαδα.

ΓΟΥΩΛΤΕΡ ΜΑΓΙΕΡ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ.

Παρατίθεται μια περιληψη του σημαντικου αρθρου που δημοσιευσε η Ελβετικη εφημεριδα ''ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΖΥΡΙΧΗΣ'' για το εργο και την προσωπικοτητα της βασιλισσας των Ελληνων Φρειδερικης.

1.Προσωπικοτητα

α. Ειναι τολμηρη και μεταβαινει αυτοπροσωπως στις επικυνδυνες ζωνες των πολεμικων επιχειρησεων.

β. Εχει φυσικη γοητεια που εμπνεει σεβασμο.

γ. Λαμβανει γρηγορα σωστες αποφασεις και διδει αμεσες λυσεις για τα επιβαλλομενα μετρα περιθαλψεως.

δ. Ειναι ακοματιστη και προσελκυει τον σεβασμο και των δημοκρατικων πολιτων.

2. Εργον της Βασιλισσας.

α. Ειναι επικεφαλης του οργανισμου ''φανελλα του στρατιωτου'' απο το 1940,εσταλλησαν στο μετωπο 167.000 δεματα.

β. Ηταν επικεφαλης του ερανου μεταξυ των Ελληνων της Αιγυπτου που προμηθευσε 32 νοσοκομειακα αυτοκινητα για τις αναγκες του ελληνικου στρατου απο το 1944 και μετα.

γ. Ειναι επικεφαλης του Ταμειου ''Ερανος της Βασιλισσας'' που χρηματοδοτει 52 παιδουπολεις και συντηρει και εκπαιδευει 220.000 παιδια που επληγησαν απο τους κομμουνιστες.

δ. Λειτουργει με ευθυνη της σχολες στο κτημα ''Πυργος Βασιλίσσης'' και στην Ελευσινα,για 4000 αγορια και κοριτσια,με στοχο την αναμορφωση και την επαγελματικη αποκατασταση.

ε. Ειναι υπευθυνη για την λειτουργια του ''Ιδρυματος Περιθαλψεως Οικογενειων Στρατευμενων''.

3. Χαρις εις την γρηγορη περιθαλψη των δυστυχουντων Ελληνων δεν σημειωθηκαν ταραχες εσωτερικες και την διαρκεια του συμμοριτοπολεμου διοτι η βασιλισσα Φρειδερικη εδωσε ολη την ψυχην της στην ανακουφιση των θυματων .

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ''ΕΜΠΡΟΣ''9/6/1949

ΑΝ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΑ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝΕ ΣΕΙΣΜΟΣ!!!!

https://www.espressonews.gr/9-12-2024 | 9:07
Σάλο στα social media έχουν προκαλέσει οι φωτογραφίες του συντρόφου της Προέδρου της Δημοκρατίας δίπλα από την… Ιουλιέτα του και πίσω από πρίγκιπες και εστεμμένους στα λαμπερά θυρανοίξια της Παναγίας των Παρισίων!

Στην ιστορική τελετή στην πόλη του φωτός η Κατερίνα Σακελλαροπούλου (επίσημη προσκεκλημένη της Γαλλικής Δημοκρατίας μαζί με περισσότερους από 40 αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων που είχαν προσκληθεί για να παρακολουθήσουν την επαναλειτουργία, του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων, πέντε χρόνια μετά την καταστροφική πυρκαγιά που υπέστη) εμφανίστηκε συνοδευόμενη από τον σύντροφό της (και όχι σύζυγό της, μια και δεν έχουν επισημοποιήσει τη σχέση τους) Παύλο Κοτσώνη, με τον τελευταίο να… θρονιάζεται εκεί που ήταν οι γαλαζοαίματοι!Ο Παύλος Κοτσώνης δίπλα στη Σακελλαροπούλου και έχοντας μπροστά του εστεμμένους

Το ελληνικό… Game Of Thrones προκάλεσε μέγα σάλο ανάμεσα στους χρήστες των social media, καθώς πολλοί έσπευσαν να πουν ότι η κυρία Σακελλαροπούλου περιφρονεί ακόμη τον θεσμό, κουβαλώντας μαζί της και το αμόρε της, το οποίο μάλιστα από την αρχή της θητείας της στο Προεδρικό Μέγαρο διορίστηκε ως άμισθος σύμβουλος για θέματα θεσμών και δικαίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Τότε «ο πρίγκιπας της καρδιάς της» είχε πάρει μία από τις προβλεπόμενες πέντε θέσεις άμισθων ειδικών συμβούλων και με αυτή την ιδιότητα βρισκόταν από την πρώτη στιγμή της προεδρίας της φάντης μπαστούνι σε όλες τις επίσημες εμφανίσεις, ακόμα και στα ταξίδια της εντός και εκτός της επικράτειας.

Η παρουσία του δίπλα της πάντοτε ξεσήκωνε αντιδράσεις, στις οποίες όμως εκείνη ποτέ δεν έδωσε σημασία! Κάποιοι θα πουν πως με την ιδιότητα του συμβούλου της μπορεί να τη συνοδεύει, όμως το γεγονός ότι είναι και ο σύντροφός της κάνει την κατάσταση πιο πολύπλοκη και περίεργη. Μπορεί να σκεφτεί κανείς, κακοπροαίρετος ή καλοπροαίρετος, ότι η Ελληνική Πολιτεία ενδεχομένως πληρώνει τα ταξίδια του Παύλου Κοτσώνη μόνο και μόνο για να τη συνοδεύει, χωρίς να έχει κανέναν ιδιαίτερο θεσμικό ρόλο δίπλα της.



Και να που φτάσαμε και στα περίφημη θυρανοίξια της Παναγίας των Παρισίων, με τον σύντροφό της να κάθεται περιχαρής δίπλα της, βλέποντας τις… πλάτες του πρίγκιπα Ουίλιαμ της Βρετανίας, του Μεγάλου Δούκα του Λουξεμβούργου Ανρί και της συζύγου του Μαρία Τερέζα, του βασιλιά Φιλίπ του Βελγίου και της συζύγου του βασίλισσας Ματθίλδη, και του πρίγκιπα Αλβέρτου του Μονακό! Τέτοια μεγαλεία λοιπόν ούτε στο όνειρό του!

Oι Γάμοι της Πριγκίπισσας Ελισάβετ και του Πριγκιπα Φιλίππου

 Στους επίσημους προσκεκλημένους των γάμων της Ελισάβετ και του Φιλίππου συγκαταλέγονταν βασιλείς  από την Ευρώπη και αρχηγοί κρατών

Τον Μάρτιο του 1947, ο πριγκιπας Φίλιππος εγκατέλειψε τους ελληνικούς και δανικούς βασιλικούς τίτλους του και απέκτησε τη βρετανική υπηκοότητα

 20.11.1947

Μία από τις πιο προβεβλημένες προσωπικότητες των τελευταίων εκατό ετών ήταν η βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου Ελισάβετ Β΄. Ανέβηκε στον βρετανικό θρόνο σε ηλικία μόλις 26 ετών και παρέμεινε σε αυτό το αξίωμα έως τον θάνατό της, το 2022, μερικούς μήνες μετά τη συμπλήρωση του 96ου έτους της ηλικίας της. Υπήρξε η μακροβιότερη μονάρχης στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου.

Στο πλευρό της Ελισάβετ για πάνω από εβδομήντα χρόνια στάθηκε ο πριγκιπας Φίλιππος Μάουντμπατεν, γιος του πρίγκιπα Ανδρέα της Ελλάδας και της Αλίκης του Μπάτενμπεργκ. Ο Φίλιππος γεννήθηκε στην Ελλάδα το 1921. Προτού προλάβει να κλείσει το ενάμισι έτος της ζωής του, όμως, η οικογένειά του υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη χώρα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, καθότι ο πατέρας του Ανδρέας σκοπιμως  και ψευδως εθεωρείτο ως ένας εκ των υπαιτίων της ήττας. Ο θρύλος λέει, μάλιστα, πως ο μικρός Φίλιππος φυγαδεύτηκε από την Κέρκυρα μέσα σε ένα καφάσι φρούτων. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας στη Γαλλία, τη Γερμανία και τη Σκωτία. Οταν αποφοίτησε από το σχολείο, κατετάγη στο βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό, στο οποίο υπηρέτησε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, συμμετέχοντας σε πολλές ναυτικές επιχειρήσεις.

Συναντήθηκαν για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 1939.

Η Ελισάβετ και ο Φίλιππος συναντήθηκαν για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 1939. Οι δυο τους είχαν παραστεί μερικά χρόνια πριν στον γάμο της πριγκιπισας  Μαρίνας της Ελλάδας και του θείου της Ελισάβετ πρίγκιπα Γεωργίου, χωρίς όμως να έχουν ανταλλάξει κάποια κουβέντα. Μετά την πρώτη τους συνάντηση, οι δύο νέοι ξεκίνησαν να αλληλογραφούν, μολονότι ο Φίλιππος απουσίαζε από τη Βρετανία, ευρισκόμενος στα μέτωπα του πολέμου. Ακόμη και η ίδια η Ελισάβετ πρόσφερε τις υπηρεσίες της, ούσα η διάδοχος του βρετανικού θρόνου, κατά τη διάρκεια του πολέμου, ειδικευόμενη ως μηχανικός και οδηγός. Η οδήγηση, άλλωστε, υπήρξε ένα χόμπι το οποίο πάντοτε απολάμβανε τα χρόνια που βρισκόταν στον θρόνο.

Ο Φίλιππος επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο μετά τη λήξη του πολέμου το 1945. Τον Μάρτιο του 1947 εγκατέλειψε τους ελληνικούς και δανικούς βασιλικούς τίτλους του, υιοθέτησε το επώνυμο Μάουντμπατεν, όπως και άλλα μέλη της οικογένειάς του τα οποία διαβιούσαν στο Ηνωμένο Βασίλειο, προκειμένου να απεκδυθεί από το στίγμα της γερμανικής καταγωγής από την πλευρά της μητέρας του, και απέκτησε τη βρετανική υπηκοότητα. Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 1947, ανακοινώθηκαν οι αρραβώνες της Ελισάβετ με τον Φίλιππο.

Πλήθος κόσμου παρευρέθηκε στους εορτασμούς για τον γάμο της διαδόχου του θρόνου.

Οι γάμοι της διαδόχου του βρετανικού θρόνου Ελισάβετ και του Φιλίππου πραγματοποιήθηκαν στις 20 Νοεμβρίου 1947, στο Αβαείο του Ουέστμινστερ. Πλήθος κόσμου παρευρέθηκε στους εορτασμούς για τον γάμο της διαδόχου του θρόνου, αποσπώντας για λίγες ώρες την προσοχή του από τα ουσιώδη ζητήματα της σκληρής καθημερινότητας, την οποία ζούσαν οι Βρετανοί πολίτες μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στους επίσημους προσκεκλημένους των γάμων της Ελισάβετ και του Φιλίππου συγκαταλέγονταν βασιλείς και γαλαζοαίματοι από την Ευρώπη και πολλοί αρχηγοί κρατών. Την ίδια ημέρα, ο πατέρας της Ελισάβετ Γεώργιος ΣΤ΄ έχρισε τον Φίλιππο ως δούκα του Εδιμβούργου, τίτλο τον οποίο έφερε έως το τέλος της ζωής του. Ποσο εχασε η Ελλαδα που εδιωξε αδικα ,με ψευτικο δημοψηφισμα, την βασιλικη οικογενεια!! Ο Βασιλιας της Αγγλιας Καρολος ΙΙΙ ειναι θειος του Πριγκιπα - Διαδοχου Παυλου της Ελλαδος. Ο Βασιλιας της Δανιας ειναι πρωτος του εξαδελφος,ο βασιλιας της Ισπανιας ειναι επισης πρωτος του εξαδελφος.Τον διαδοχο της Αγγλιας Ουίλιαμ τον ειχε βαπτισει ο βασιλευς Κωνσταντινος Β΄.Θα υπηρχε μια διπλωματια υψηλου επιπεδου μεταξυ των βασιλικων οικογενειων που θα ελυνε πολλα ζητηματα,μην ξεχνουμε οτι ετσι πηρε η Ελλαδα την Καβαλα!

ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΕΘΝΙΚΗ.

  Ο ελληνικός  λαός   υπήρξεν ανέκαθεν ο δημοκρατικότερος λαός του κόσμου. Πλην αι  μακραί τύχαι  αυτού και η υπερχιλιετής Βυζαντινή ιστορία ,ήτις  ανήγαγεν τον θεσμόν της βασιλείας εις τον κολοφώνα της αίγλης  και της δόξης  αυτής , κατέστησεν οικείον τον θεσμόν τούτον στον ελληνικό λαό. Οταν δε  επήλθεν η πτώσις της Κωνσταντινουπόλεως  και ο τελευταίος των αυτοκρατόρων αυτής επεσφράγισε διά του ιερού αυτού  αίματος το ένδοξον τέλος της ιστορίας αυτής ,το στέμμα  του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου  υπήρξεν ο φάρος ο φωταυγής , προς τον οποίον  έβλεπε με στραμμένο εκεί το βλέμμα του το γένος που πάλευε μέσα στο σκοτάδι της τουρκικής δουλείας. Και η ανάμνησις αυτού του στέμματος ,μεταστάσα εις τον  χώρον των εθνικών ονείρων και της ποιήσεως ,υπήρξε διά μέσου των αιώνων το σύμβολον της εθνικής ενότητος και της μελλούσης πολιτικής αναβιώσεως του Έθνους.

Επί το  σύμβολον τούτο(το βυζαντινό στέμμα)  επίστευσαν γενεές ολόκληρες κα περί αυτό περιεστράφησαν όλες οι εθνικές παραδόσεις και τα δημοτικά άσματα ,τα αντηχούντα εις τας φάραγγας  και τας  υψηλάς κρυφάς των ορέων, ως παρήγορος  φωνή των δυστυχούντων, πηγάζουσαν εκ των σπλάγχνων της  εθνικής συνειδήσεως καθ΄ ολους τους χρόνους της δουλείας. Διά τούτο και μετά  την αποκατάστασιν και την επιτέλεσιν της εθνικής ανεξαρτησίας η  βασιλεία ήταν το μόνον παρήγορον και ελπιδοφόρο φως , προς το οποίο έριξε το βλέμμα του ο ελληνικός λαός που εξήλθε νικητής  από την γιγαντιαία πάλη με τον βάρβαρο τούρκο. 

Ο λαός πιστεύοντας στις εθνικές παραδόσεις και ονειροπολώντας το στέμμα των Κωνσταντίνων ,που σύμφωνα με την ωραία παράδοση το φυλάγουν κρυμμένο τα κύματα του Βοσπόρου μέσα στην αγκαλιά τους, δέχθηκε την βασιλεία ως συνέχεια της βυζαντινής αυτοκρατορίας.

 ''Και έτσι η ιστορία  παρίστατο μάρτυς του θαυμασιώτατου εξωτερικώς , αλλά φυσικότατου στην ιστορική του εξέλιξη φαινομένου ,ένας δημοκρατικότατος λαός με μια δημοκρατική κοινωνική οργάνωση, με ένα δημοκρατικό τρόπο σκέψης και ενεργείας να είναι ταυτόγχρονα και βασιλικότατος στα αισθήματα, στις ενέργειες και στον εθνικό ενθουσιασμό''.(Π. Καρολίδη, καθηγητού πανεπιστημίου ''Βασιλεία Εθνική'', Μελέτη που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ''Ακρόπολη'' των Αθηνών).

ΠΗΓΕΣ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ .σελ.227 Τομος Α΄.
ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΠΗΛΙΟΤΟΠΟΥΛΟΥ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ.
20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1989.

ΟΙ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΒΑΣΙΛΕΙΣ

 

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α΄ ΣΕ ΕΝΑΝ ΠΡΕΣΒΥΝ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΠΡΟΤΟΥ ΕΚΦΩΝΗΣΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟ.

Το πρωί της 1ης Φεβρουαρίου 1897 ο Βασιλευς Γεώργιος Α΄ καλεί τον υπασπιστή του, συνταγματάρχη Τιμολέοντα Βάσσο και τον διατάσσει να αναλάβει αρχηγός του εκστρατευτικού σώματος στην Κρήτη, να αποβιβαστεί και να καταλάβει το νησί προκειμένου να κηρύξει την προσάρτησή του στο ελληνικό κράτος.

Το σώμα, από 1.500 άνδρες, αναχωρεί το μεσημέρι της ίδιας ημέρας από τον Πειραιά, μέσα σε ενθουσιώδεις εκδηλώσεις του λαού και διθυραμβικά δημοσιεύματα των εφημερίδων. Ο Βάσσος συντάσσει μέσα στο πλοίο την προκήρυξη προς τον κρητικό λαό με την οποία ανακοινώνει την κατοχή της Κρήτης, στο όνομα του Έλληνα βασιλιά. Τρια πλοια μετεφεραν τον στρατο του Βασσου ,ο μελλοντικος ηγεμονας της Κρητης ,ο πριγκιπας Γεωργιος υπηρετουσε στην ''Σφακτηρια'' που συνοδευε τα τρια πλοια .

Ο Βασσος αποβιβάζεται το βράδυ της 2ας Φεβρουαρίου στο Κολυμπάρι, προσπαθώντας να αποφύγει τόσο τον διεθνή στόλο, όσο και τις τουρκικές δυνάμεις. Στην Κρήτη μεταδίδεται η είδηση και προκαλεί θύελλα ενθουσιασμού. Οι επαναστάτες έχουν για πρώτη φορά στο πλευρό τους το επίσημο ελληνικό κράτος.

Οι ελληνικές δυνάμεις, μαζί με τους εθελοντές και τους επαναστάτες, καταλαμβάνουν θέσεις σε όλο το νησί, αναγκάζοντας τους Τούρκους σε υποχώρηση. Καταλαμβάνονται οι Βουκολιές και τα τούρκικα στρατόπεδα έξω από τα Χανιά.

Οι Δυνάμεις κάνουν την πρώτη παρέμβασή τους, απειλώντας τον ελληνικό στρατό και ορίζοντας μια ζώνη απαγόρευσης προσέγγισης γύρω από τα Χανιά, ώστε να μη φτάσουν Βάσσος και επαναστάτες στην τότε πρωτεύουσα της Κρήτης. Τη ζώνη όμως παραβιάζουν οι Τούρκοι. Σκηνοθετούν την παραβίασή της ώστε να επέμβουν στρατιωτικά οι ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. Έτσι, στις 9 Φεβρουαρίου ο ευρωπαϊκός στόλος βομβαρδίζει, σε αντίποινα για την «παραβίαση» της ζώνης, το επαναστατικό στρατόπεδο στο Ακρωτήρι. Στοχεύει και την ελληνική σημαία και καταρρίπτει τον ιστό. Τότε ένας Χανιώτης επαναστάτης, ο Καγιαλές, υψώνει και πάλι τη σημαία κάνοντας το σώμα του ιστό. Ο Βάσσος στην έκθεσή του προς την ελληνική κυβέρνηση, αναφέρει ότι ο κανονιοβολισμός άρχισε από τα γερμανικά πλοία.

Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α΄

Μετά την νίκη του εκστρατευτικού Ελληνικού Σώματος στα Χανιά, ο Βασιλεύς Γεώργιος Α΄ μίλησε με έναν πρέσβην των ευρωπαικών δυνάμεων όπως παρακάτω.

" Επι τοσα ετη τωρα επεσκεπτόμην τακτικως τας ευρωπαικάς αυλάς και προσεπάθουν πάση δυνάμει να κατορθώσω κάτι παρ΄ αυταίς το ανταποκρινόμενον προς τα δικαίας βλέψεις του Ελληνισμού (να τα διαβασει αυτα καποιος τσερκινιδης συγγραφεας δηθεν, που πληρωθηκε με χρήματα του Ελληνικου Δημοσιου και εκυκλοφορησε κατι βιβλια στα οποια χωρις ντροπη εγραφε μεσα οτι ο βασιλιας Γεωργιος Α πηγαινε στην ευρωπη για διακοπες! Χωρις να σεβαστει οτι ο βασιλιας Γεωργιος Α εδολοφονηθηκε απο την Αυστρια ,δινοντας την ζωη του για την επεκταση του ελληνικου βασιλειου και την κατοχυρωση της Θεσσαλονικης στον εθνικο κορμο. Τοσο τυφλο μισος ,τοσος φανατισμος !!). Επί τόσα έτη ανέμενον υπομονετικώς τας αποφάσεις της Ευρώπης έστω και με θυσίαν της δημοτικότητος μου , διότι δεν ήθελον να ταράξω την Ευρωπαικήν ειρήνην και διότι ήλπιζον ,οτι το αναμενόμενον αποτέλεσμα θα ήτο ευνοϊκόν δια την Ελλαδα. Απο της επαναστάσεως της 12ης Μαιου παρήλθον οκτώ και πλέον μήνες ,καθ΄όλον το διάστημα των οποίων η δήθεν αποτελεσματική των ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ επέμβασις κατέληξεν εις ουδέν άλλο, ειμή εις την αρχήν εφαρμογής συστήματος χωροφυλακής ,όπερ είναι μωσαϊκόν εθνικοτήτων, αποτελούν τερατούργημα μεταρυθμίσεως και το οποίον ουδέν πρακτικόν αποτέλεσμα ηδύνατο να έχει , αφού και αυτοί οι Μωαμεθανοί , μη ανεχθέντες τούτο, ήρξαντο πρώτοι τας εχθροπραξίας και κατέληξαν εις την εξέγερσιν ολοκλήρου της νήσου. Αλλ΄ η υπομονή έχει όρια και η     ε μ ή      υ π ο μ ο ν ή      ε ξ η ν τ λ ή θ η. Ουδέν πλέον ζητώ παρά της Ευρώπης ,ουδέ ανεξαρτησίαν της Κρήτης ,ουδέ ένωσιν αυτής μετά της Ελλάδος, και επομένως απεφάσισα να προσαρτήσω εγώ την Κρήτην εις την Ελλάδα. Την Κρήτην ,την οποίαν εθνικαί παραδόσεις, γλώσσα, θρησκεία και αισθήματα αρρήκτως συνδέουσι προς το Ελληνικόν Βασίλειον. Η δε απόφασις μου αύτη είναι αμετάκλητος και δεν εννοώ ούτε κατά μίαν κεραίαν να υποχωρήσω. Ο Ελληνικός Στρατός έχει διαταγήν αμετάτρεπτον να καταλάβη και να διοικήσει την νήσον επ΄ονόματι μου. Εάν η Αγγλία κατέλαβεν άνευ ελαχίστου δικαιώματος την Κύπρον,εαν η Γερμανία κατέλαβε το Σλέβικ-Όλσταιν, εαν η Αυστρία κατέλαβεν την Βοσνίαν και Ερζεγοβίνην ,ενω ουδέ ο παραμικρός μεταξύ αυτών υπήρχε δεσμός, πόσον μάλλον δικαιούται η Ελλάς να σπεύσει και να καταλάβει την Κρήτην ,η οποία ανήκει ολοψύχως σε αυτήν. Την Κρήτην ,δι ήν τόσα εθυσίασε και θυσιάζει προς προστασίαν των χιλιάδων κατοίκων αυτής , οι οποίοι φεύγοντες την βάνδαλον επίθεσιν των τούρκων, προσέρχονται εις το ελεύθερον έδαφος της μητρός Ελλάδος. Την Κρήτην , την οποίαν δικαίως διαρκώς επαναστατούσαν ειναι υπόχρεως η Ελλάς να περιθάλπη και να εξαντλεί τοιουτοτρόπως όλους τους χρηματικούς αυτής πόρους , ήτις εξάντλησις είναι η κυριωτέρα αιτία της σημερινής οικονομικής αυτής θέσεως . Πιθανώς η τοιαύτη αμετάτρεπτος απόφασις μου να δυσαρεστήσει τας ΜΕΓΑΛΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ και ισως προβώσιν αύται εις καταθλιπτικά εναντίον μέτρα. Αλλα εν τοιαύτη περιπτώσει είμαι βέβαιος , οτι θα έχω υπερ εμού ολόκληρον το ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΓΕΝΟΣ και τούτο μοι είναι ο μόνος απαιτούμενος μοχλός .Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗΝ . Σήμερον δε έδωκα αυστηροτάτας διαταγάς προς τούτο εις τον αρχηγόν της κατάληψης (ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΝ ΒΑΣΣΟΝ ΤΟΝ ΥΠΑΣΠΙΣΤΗΝ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ) . Μετ ου πολύ θέλει διοργανωθει και η επί τω ονόματι μου διοίκησις της Νήσου. Ταύτα πάντα δύνασθε να ανακοινώσητε εις τους συναδέλφους υμών. ''

Ο λόγος αυτος του Βασιλέως εδημοσιεύθη και εις τας εφημερίδας της Πρωτευούσης κατα βασιλική επιθυμίαν (μόνον αυτός ο τσερκινιδης δεν τον διάβασε και έγραψε απρέπειες προς το σεπτόν πρόσωπον του εθνομάρτυρος βασιλιά Γεωργίου Α.)

ΠΗΓΕΣ

1.ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ .σελ.226 Τομος Α΄.

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΠΗΛΙΟΤΟΠΟΥΛΟΥ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ.

20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1989.

2.https://www.candiadoc.gr/2024/02/05/fevroyarios-1897-o-ellinikos-stratos-apo-2/

Η σοβαρότητα απέναντι στην Ιστορία

Καλλιεργούμε µε σοβαρότητα την Ιστορία στον τόπο µας; Πολύ φοβούµαι ότι µόνον μετά δυσκολίας, διότι η πολιτική την εργαλειοποιεί και συνακόλουθα τη φοβάται. Μιλούμε βεβαίως εδώ για τη νεότερη Ιστορία, αυτήν μετά το 1821. Στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση η διδασκαλία της δεν γίνεται από ειδικευμένους καθηγητάς, αλλά από όποιον δάσκαλο τυχόν περισσεύει – φιλόλογο, καθηγητή αγγλικών ή οτιδήποτε άλλο. Για τα διδακτικά βιβλία, ας μη μιλήσουμε καθόλου. Στα πανεπιστήμια, διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση, ούτε ένα από τα πολλά Τμήματα Ιστορίας δεν ιδρύθηκε με αποκλειστικό στόχο τη μελέτη της. Διακόσια χρόνια μετά τη δολοφονία του, ο Καποδίστριας βάλλεται ακόμη ως «δικτάτορας» χωρίς να μελετάται το έργο του. Μέχρι το 1974 το «Οχι» γιορταζόταν με αναφορά στους ηγέτες της ηρωικής εκείνης εποχής, τον βασιλέα Γεώργιο και τον Ιωάννη Μεταξά. Μετά το 1974 εορτάζεται αλλά χωρίς αυτούς (σβήστηκαν σταλινικώ τω τρόπω από την εικόνα!). Οταν το 1995 ο κόσµος όλος γιόρτασε τα 50 χρόνια από τη λήξη του Β΄ Παγκοσµίου Πολέµου, αντί να βγούµε εμείς πρώτοι γιορτάζοντας με τέτοιον φανταχτερό τρόπο το Αλβανικό Επος ώστε να θυμίσουμε παντού τι μας οφειλόταν, σιωπήσαμε επειδή η πολιτική έστεκε αμήχανη εμπρός στις δύο αυτές μορφές – τον βασιλιά και τον Μεταξά. Τα ίδια για το 2012· στα εκατό χρόνια από την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων, μερικοί σύλλογοι κάτι ψέλλισαν, αλλά οι πολιτικοί πάλι έκρυψαν το κεφάλι τους στην άμμο, έντρομοι μήπως κατηγορηθούν ως «Κωνσταντινικοί». Εκατό χρόνια μετά τον Διχασμό, μελετώνται μόνον επιλεκτικά τα γεγονότα, η δε παρουσίαση στοιχείων που θίγουν την αίγλη του Βενιζέλου αντιμετωπίζεται με δυσπιστία και απαξίωση. Οσο για το τι έχει υποστεί ο συντηρητικός κόσμος από τις κομμουνιστικές αιματηρές απόπειρες επιβολής της ιδεολογίας των, αυτά ούτε μελετώνται στα πανεπιστήμια, ούτε και βρίσκουν εύκολα εκδότη ιδιωτικές μελέτες. Η πολιτική το 1974 θεώρησε ότι είχε το δικαίωμα να νομιμοποιήσει το ΚΚΕ και να αμνηστεύσει μονοκοντυλιά ολόκληρη την κόκκινη βία – μεταξύ άλλων πολλών, Ψαρρός, Ούλεν, Κρώρα, 30.000 παιδιά αρπαγμένα, και μαζί την κατασυκοφάντηση κάθε συντηρητικής δυνάμεως. Πολιτική ήταν και η απόφαση για αλλαγή του πολιτεύματος. Οσοι έζησαν το Δημοψήφισμα του 1974 ξέρουν τις θλιβερές αδυναμίες του – με το πελώριο πανό μιας κορώνας σε σχήμα καθοικιού που στόλιζε το Σύνταγμα, με εφημερίδες να αρνούνται τα δημοσιεύματα των φιλοβασιλικών, με εκλογικά κέντρα ζωσμένα από άντρες που πετούσαν στους εκπροσώπους της βασιλευομένης νεράντζια που περιείχαν ξυραφάκια. Η Μεταπολίτευση έβγαλε Ιστορία μπόλικη, αλλά μονόπλευρη. Διαβάσαμε πάλι και πάλι την εκδοχή της Αριστεράς για το τι έγινε μεταξύ 1941 και 1949 και λίγο μετά. Αυτό θα ήταν μια καλή εξισορρόπηση, εάν συγχρόνως δεν φιμωνόταν σφιχτά η συντηρητική παράταξη, που είχε ήδη υποστεί τη σειρά λοβοτομών στην οποία αναφέρθηκα ήδη. Η κηδεία ενός ανθρώπου που υπήρξε βασιλιάς μας μετατρέπεται, από μια απλή ανθρώπινη υπόθεση με εθιμοτυπική τάξη, σε πολιτικό θέμα. Θύμα αυτής της στρέβλωσης είναι και οι Ελληνες βασιλείς. Απαξιώθηκε κάθε τους προσφορά και τους αποδόθηκαν τα μύρια όσα ατεκμηρίωτα: ο Οθων ανίκανος, ο Γεώργιος Α΄ ανύπαρκτος, ο Κωνσταντίνος γερμανόφιλος, βλαξ και καταπατητής του πολιτεύματος, ο Γεώργιος Β΄ άγνωστος, ο Παύλος άφηνε την αυταρχική γυναίκα του να στέλνει τους ανθρώπους εξορία, και όλοι τους αυθαίρετοι δικτατορίσκοι. Η πολιτεία είχε στρατευθεί και εκεί όπου η πολιτεία στρατεύεται, η Ιστορία δυσκολεύεται να ευδοκιμήσει. Σε αυτό φταίει το κράτος, αλλά εξίσου φταίνε και όσοι ασχολούμενοι με την Ιστορία υπέκυψαν σε σκοπιμότητες ή αφέθηκαν να καταληφθούν από ιδεοληψίες. Φταίμε επίσης και όλοι εμείς που ασχολούμαστε λίγο-πολύ με τα γράμματα, γιατί αδιαφορήσαμε, βολευτήκαμε, ή ξεθυμάναμε γκρινιάζοντας λιγάκι μεταξύ μας. Ετσι σήμερα έχουμε ιδεολογικά μια Αριστερά εξοπλισμένη και μια Κεντροδεξιά ημιπαράλυτη. Κατόπιν αυτού η κηδεία ενός ανθρώπου που υπήρξε βασιλιάς μας μετατρέπεται, από μια απλή ανθρώπινη υπόθεση με εθιμοτυπική τάξη, σε πολιτικό θέμα. Εκεί η μόνη ικανή και υπεύθυνη να ζυγιάσει τους κινδύνους και να τους διαχειριστεί, άρα να κρίνει πώς θα γίνει η κηδεία, είναι η κυβέρνηση. Το έργο των ιστορικών αρχίζει μετά την κηδεία. Αυτοί θα κρίνουν, αλλά και θα κριθούν. Θα αποτιμήσουν με σοβαρότητα τον βίο και το έργο του βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄; Και γενικότερα, θα αποκτήσουν επιτέλους τόλμη, ώστε σιγά σιγά να επανέλθει ισορροπία και να περιφρουρηθούν στέρεα τα όρια εκείνα, που εξασφαλίζουν τη σοβαρότητα στη μελέτη της Ιστορίας έτσι ώστε, μεταξύ όλων των άλλων, να εκτιμηθεί στο σωστό της μέτρο και η συμβολή των βασιλέων μας στην πρόοδο της χώρας μας. Ο αριθμός των νέων, καλών ιστορικών που εμφανίζονται τώρα τελευταία μάς επιτρέπει να αισιοδοξούμε. Φτάνει να µην τα γκρεµίσουµε πάλι όλα, παρασυρµένοι από αισθήματα που είναι μεν ευγενή, αλλά μπλέκουν πάλι την πολιτική στη μελέτη της Ιστορίας. * Η κ. Αθηνά Κακούρη είναι συγγραφέας. Τελευταίο της βιβλίο, το «Αλφαβητάρι νεοελληνικής ιστορίας», εκδ. Καπόν.

Άρθρο της Α. Κακούρη

https://blogs.sch.gr/dstefanou/keimena-gia-tin-istoria/

ΤΟ ''ΓΚΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ'' ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙ ΤΗΣ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ.

Αυτο το ''γκλυξμπουργκ'' δεν ειναι δικαιο και νομιμο οταν χρησιμοποιειται. Δεν ειναι αυτο το επιθετο της βασιλικης οικογενειας της Ελλαδος. Ειναι ισως η μοναδικη βασιλικη οικογενεια που δεν εχει επιθετο! Ουτε η Δανική βασιλικη οικογενεια εχει. Ο λογος ειναι οτι ουδεποτε ηταν κατι αλλο εκτος απο βασιλεις της Δανιας. Αν δειτε την ιστορια των βασιλεων της Δανιας παντοτε οι βασιλεις ηταν απο την ιδια οικογενεια. Επειδη λοιπον ο βασιλιας Γεωργιος Α και η βασιλισσα Αννα Μαρια καταγονται απο τον βασιλικο οικο της Δανιας δεν εχουν επιθετο. Ο πριγκιπας Παυλος προσδιοριζεται ως εξης Πριγκιπας Παυλος της Ελλαδας και της Δανιας απο τoν οικο του Γεωργιου Α΄ή πιο απλα πριγκιπας Παυλος της Ελλαδας, τον ονομαζουμε ετσι οπως γεννηθηκε. Το αλλο ειναι αγενες, ειναι κοροιδευτικο και δεν πρεπει να χρησιμοποιειται. Δεν ανταποκρινεται στην αληθεια. Επισης ειναι και θεμα ανθρωπινων δικαιωματων, υπαρχει το θεμα του αυτοπροσδιορισμου και ειναι τουλαχιστον φασιστικο να αποδιδουμε προσβλητικες και μειωτικες εκφρασεις σε καποιον ,οποιος και να ειναι αυτος. Ποσο μαλλον σε καποιον που δεν εκανε ποτε  κακο εναντιον της Ελλαδος . 

Το κακοηχο επιθετο που χρησιμοποιουν ορισμενοι, προφανως απο σοβαρη αγνοια, εκανε την εμφανιση του στον καιρο του διχασμου το 1915. Τοτε οι βενιζελικοι  εβριζαν ετσι τον βασιλεα Κωνσταντινο ΙΒ΄ διοτι ο βασιλιας  ηθελε την ουδετεροτητα και την ειρηνη και ο βενιζελος θελε να μπει η Ελλαδα στον πολεμο ,για να βοηθησουμε τους αγγλογαλλους ,χωρις ανταλλαγματα χειροπιαστα.

Η Ελλαδα  μολις ειχε σταματησει  να πολεμα τους τουρκους και τους βουλγαρους στους βαλκανικους πολεμους  και προσπαθουσε να κλεισει τις πληγες που της αφησε ο πολεμος. Ο βενιζελος  ηθελε την συνεχιση του πολεμου και αδιαφορουσε για την ασχημη εσωτερικη κατασταση του Βασιλειου. Οι οπαδοι του βενιζελου αρχισαν να βριζουν τον Βασιλια με το επιθετο ''γκλυξμπουργκ'' για να τονισουν ετσι την υποτιθεμενη φιλογερμανικη σταση του Βασιλια που αγαπουσε την ειρηνη και την ουδετεροτητα. 

Απο τον οικο Γκλυξμπουργκ κατηγετο η μητερα του  Βασιλεα των Ελληνων Γεωργιου Α΄. Οταν ομως  ο πατερας του Γεωργιου και η μητερα του αναγνωρισθηκαν ως οι νομιμοι κληρονομικοι  διαδοχοι του βασιλεα της Δανιας επαψε να τους προσδιοριζει το επιθετο Γκλυξμπουργκ. 

Ο Γεωργιος Α΄εγινε δεκτος ως βασιλευς στην  Ελλαδα  ως Γεωργιος Α απο τον βασιλικο οικο της Δανιας.  Ετσι ,χωρις γκλυξμπουργκ, τον αναγνωρισε παμψηψει η Β εθνοσυνελευση, ετσι χωρις  γκλυξμπουργκ, ειναι δηλωμενα στα επισημα κρατικα εγγραφα ολα τα μελη της βασιλικης οικογενειας. Μονο στην σκοτεινη και φανατικη καρδια των βενιζελικων εμεινε το γκλυξμπουργκ για να θυμιζει οτι η μικρασιατικη καταστροφη, η σφαγη της Σμυρνης,η Β βουλγαρικη κατοχη της Μακεδονιας,η αδικαιολογητη απωλεια της Ανατολικης Θρακης οτι ειναι εργα της βενιζελικης παραταξεως και των ξενων προστατων της.

Η ΒΑΣΙΛΕΥΟΜΕΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ ΛΙΓΩΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ.

Το κόστος της (προσωρινης)ελληνικής Προεδρευόμενης Δημοκρατίας των 11 εκατομμυρίων κατοίκων είναι 4.600.000€ Η ισπανική μοναρχία των σχεδόν 50 εκατομμυρίων κατοίκων κοστίζει 8.431.150 € Επίσης ποτέ στα 140 χρόνια ΒΑΣΙΛΕΥΟΜΕΝΗΣ Δημοκρατίας Δεν υπήρξε τέτοιο ποσό Βασιλικής Χορηγίας δηλ (1.533.375.000 δρχ) Το 1964 η Βασιλική Χορηγία ανήλθε στα 20.000.000 δρχ δηλ 59.000 €

The cost of the Greek Presidency Republic in a country of 11 million inhabitants is €4,600,000 The Spanish monarchy of almost 50 million inhabitants costs €8,431,150 Also never in the 140 years of Constitutional Monarchy the cost was no such amount of Royal Sponsorship, i.e. (1,533,375,000 drachmas) In 1964 the Royal Sponsorship amounted to 20,000,000 drachmas, i.e. €59,000 

TWITER

Α’ Παγκόσμιος, Ασσύριοι Πολεμιστές, Εφιάλτης Τούρκων

Ο ΑΓΑΣ ΗΛΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΚΑΠΕΛΛΟ

Μια σχεδόν άγνωστη πτυχή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι οι Ασσύριοι εθελοντές που συγκροτημένοι σε δικό τους ξεχωριστό σώμα, υπό δικού τους αρχηγούς, πολέμησαν φανατικά τους Τούρκους στην Ανατολία. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο πλευρό των Τούρκων πολεμούσαν και οι Κούρδοι. Το 1915 Τούρκοι και Κούρδοι επιτέθηκαν στους Ασσυρίους της Τουρκίας. Οι Ρώσοι είχαν υποσχεθεί βοήθεια στους χριστιανούς Ασσυρίους αλλά τελικά δεν βοήθησαν, εκείνη την στιγμή τουλάχιστον.

Στο απόγειο της ισχύος του το Ασσυριακό Εθελοντικό Σώμα παρέτασσε 20.000 άνδρες και συνεργάστηκε με Ρώσους και Βρετανούς σε Καύκασο και Μεσοποταμία. Βάση της Ασσυριακής κοινότητας στην τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν η επαρχία του Χακαρί αν και Ασσύριοι ζούσαν σε όλες τις επαρχίες στα σύνορα με Ιράκ, Συρία και Ιράν. Από έναν πληθυσμό 600.000 περίπου οι μισοί εξοντώθηκαν από τους Τούρκους (Ασσυριακή γενοκτονία).

Οι Ασσύριοι αμύνθηκαν όσο καλύτερα μπορούσαν αλλά τελικά υποχρεώθηκαν να υποχωρήσουν σε περιοχές των σημερινών Ιράκ και Ιράν και συγκρότησαν το ένοπλο σώμα των εθελοντών βασιζόμενοι και σε ρωσικές και βρετανικές υποσχέσεις. Με επικεφαλής τον λεγόμενο “αγά” Πέτρο (Πέτρος Ηλία) και τον “Μαλίκ” (“βασιλιάς”, επικεφαλής φυλής) Ιωσήφ Χοσαμπά, μια δύναμη 1.500 Ασσυρίων, κινήθηκε προς το χωριό Σουλτουζέ, (σημ. Νακαντέχ) στο βορειοδυτικό Ιράν. Οι Ασσύριοι δεν γνώριζαν ακριβώς πόσους άνδρες διέθεταν οι Τούρκοι στην περιοχή και προς αποφυγή αιφνιδιασμού ο Πέτρος χώρισε τους άνδρες του σε τρία τμήματα που κινούντο το ένα σε μια απόσταση από το άλλο.

Καθώς πλησίαζαν όμως ο Πέτρος διέταξε τους άνδρες του να πυκνώσουν τις τάξεις τους. Στις 8 Απριλίου 1918, εντοπίζοντας τουρκική δύναμη οι Ασσύριοι σταμάτησαν και ο Πέτρος αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ένα τμήμα των εφίππων ανδρών του, για να επιτεθεί και να καταλάβει το χωριό που ήταν στα νώτα της τουρκικής δύναμης, θέτοντάς την εν μέσω δύο πυρών.

Στην περιοχή υπήρχαν συνολικά περίπου 8.000 Τούρκοι αλλά το σχέδιο του Πέτρου λειτούργησε άψογα. Το σώμα που είχε αφήσει ενώπιον των Τούρκων επιτέθηκε τη νύχτα της 13ης Απριλίου προκαλώντας πανικό. Ταυτόχρονα το άλλο σώμα επιτέθηκε και κατέλαβε εύκολα το χωριό. Οι πανικόβλητοι από την επίθεση των Ασσυρίων μέσα στη νύχτα στράφηκαν προς το χωριό αλλά τότε δέχτηκαν σφοδρά πυρά και από εκεί. Οι απελπισμένοι Τούρκοι προσπάθησαν να αντισταθούν να συντρίφθηκαν χάνοντας πάνω από 5.000 άνδρες έναντι 300 απωλειών των Ασσυρίων. Ήταν ένας θρίαμβος για τους χριστιανούς και όχι ο τελευταίος. Δυστυχώς όμως η τύχη τους σφραγίστηκε από τις μεταγενέστερες πολεμικές (Μικρασιατική Καταστροφή) και πολιτικές εξελίξεις.

https://www.history-point.gr/a-pagkosmios-assyrioi-polemistes-efialtis-toyrkon

ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ «ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ» ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Πρωτοπρεσβυτερος Αντωνιος

Dimitrios K. Katsoudas

Το κείμενο της συγγραφέως κ. Αθηνάς Κακούρη για το συνεδριακό κέντρο στο Τατόι και την μεθοδική διαγραφή ενός μέρους της ιστορίας μας:

«Στο Τατόϊ διαβάζω πώς θα χτιστεῖ ἕνα σπουδαῖο συνεδριακό κέντρο, πού θα ἀποτελεῖ landmark. Landmark στα ἑλληνικά σημαίνει ὀδόσημο. Σαν τί εἶναι αὐτό πού θα σηματοδοτεῖ το Συνεδριακό Κέντρο μές τη μέση του ἱστορικου αὐτοῦ κτήματος; Μά προφανῶς, την ιστορική μας ἀμνησία.

Τι ἐννοῶ; Eἴμαστε ἕνας λαός πού ἀπό πολύ, πολύ παλαιά θέλει να θυμᾶται: Ομηρικά Επη, Θουκυδίδης, Ακριτικά τραγοὐδια, Απομνημονεύματα Ἀγωνιστῶν 1821, - ἡ σειρά είναι ἀτελευτητη. Γράφουμε ἀλλά και διαβάζουμε ἄπληστα Ἰστορία. Ἔχουμε δηλαδή μονίμως την περιέργεια να κοιτάζουμε προς τά πίσω, να ἀναμετροῦμε τον δρόμο πού ἔχουμε διανύσει, να τον κατατάσσουμε και να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τά γεγονότα και τον ἐαυτό μας…Αὐτά ὡς λαός.

Ὑπάρχει ὅμως και κάποια-ἀόρατη σέ μένα, Δυναμη, πού δουλεύει για να σβήνονται ὅσα ὀδόσημα σχετίζονται με βασιλείς. Ἐντούτοις, βασιλείς ἀποτελοῦν τά κυριότερα ὁδόσημα για ὄλους τούς λαούς τῆς Εὐρώπης. Αὐτό εἶναι φυσικό, μιάς και ἀπό τούς Ρωμαίους αὐτοκράτορες μέχρι το τέλος τοῦ πρώτου παγκοσμίου πολέμου-δηλαδή μια εἰκοσαριά αἰωνες-κεφαλή του κάθε κράτους ἦταν ἕνας Μονάρχης. Μονάρχες διαμόρφωσαν την «καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή» καθώς και την Εὐρώπη. Φυσικά λοιπόν οἰ άνδρες αὐτοί - ἤ οἱ γυναῖκες γιατί ὑπῆρξαν πολλές και σπουδαῖες βασιλισσες - ἀποτελοῦν ὀδόσημα της διαδρομῆς κάθε κράτους. Την μνήμη τους οἱ ἑκάστοτε κυβερνήσεις την διατηροῦν ζωντανή με σχολικά βιβλία ἱστορίας και ἰδίως κάνοντας επισκέψιμα τά παλάτια και τούς κήπους ὅπου ἔζησαν.

Ὄλοι το ἴδιο κάνουν. Ὄλοι. Ἀλλά ὄχι ἐμεῖς, οἱ Ρωμηοί. Ἡ πατρίδα μας ἀναγνωρίστηκε ἀπό τίς Εὐρωπαϊκές Μεγάλες Δυνάμεις το 1831 ὡς βασίλειον, με πρῶτο βασιλιά του τον Ὄθωνα, πρίγκηπα της Βαυαρίας. Αὐτός ἔδωσε στην Ἀθήνα ἕνα κομψό πολεοδομικό σχέδιο και 30 ὄμορφα κτίρια, μέ σπουδαιότερο τά Ἀνάκτορα, πάνω σέ σ’ἕνα λοφάκι. Το λοφάκι το κατασκάψαμε, με δραστιακές ἐπεμβάσεις μετατρέψαμε το ἐσωτερικό τοῦ Παλατιού σέ ἕδρα τοῦ Κοινοβουλίου μας και την Αἴθουσα τῶν Τροπαίων, πού διασώθηκε, την βαφτίσαμε αἴθουσα «Ελευθερίου Βενιζέλου» μολονότι την κοσμοῦν τοιχογραφίες πού ἔγιναν ἐπί Ὄθωνος για να δοξάζουν το 1821. Ἔτσι σβήσαμε τον Ὄθωνα και τά πρώτα 30 χρόνια τῆς ὑπάρξεώς μας ὡς ἐλεύθερου κράτους.

Δίπλα στα Ανάκτορα ἠ βασίλισσα Ἀμαλία, κόρη σπουδαίου κηποτέχνη, εἶχε φτιάξει με πολύ κόπο και γνώσεις και φαντασία ἕναν κῆπο, πού τον πρόφτασα ἀκόμη να λέγεται «βασιλικός». Ἀργότερα τον βαφτίσαμε «ἐθνικό» και ἔτσι τη σβήσαμε και την Ἀμαλία.

Μετά τονὌΘωνα μᾶς ἔφεραν οἱ Ἄγγλοι τον Γεώργιο Α’. Αὐτός ἦταν Δανός πρίγκιπας, και μαζί με την σύζυγό του, την ἀνεψιά του Τσάρου, Ὄλγα, έζησαν πολύ μετρημένα στο Παλάτι, μέχρι το 1909, όταν μια πυρκαγιά κατέστρεψε ἕνα του μέρος. Στο μεταξύ, εἶχαν ἀγοράσει μια μεγάλη ἔκταση στους πρόποδες τῆς Πάρνηθας και εἶχαν χτίσει εκεἰ ἕνα πολύ ἁπλό σπίτι, για να ξεκαλοκαιριάζουν. Μαζί ὀργάνωσαν και ἀγρόκτημα πού παρῆγε και κυκλοφοροῦσε στο ἐμπόριο ἐκλεκτά προϊόντα. Αὐτός ἦταν ἕνας τρόπος να διαδώσουν σύγρονες μεθόδους καλλιέργειας σέ ἕναν λαό ὅπου ἠ γεωργία εἶχε μείνει αἰῶνες πίσω.

Ὁ πρωτότοκος γιός τους, ὁ μετέπειτα βασιλιάς Κωνσταντίνος, ὅταν παντρεύτηκε, ἔχτισε ἕνα μεγαλούτσικο σπίτι στο μέρος ὄπου ἄλλοτε εἶχε τον λαχανόκηπό της ἠ βασιλισσα Ἄμαλία Ἐκεῖ ἔζησε μαζί με την οικογένειά του και τά έξι παιδιά του. Και ἀπό ἐκεῖ τον ἐξανάγκασε ὁ Ζονάρ να φύγει, το 1917, με την ἀπειλή ότι το γαλλικό ναυτικό θα ἔκανε την Ἀθήνα στάχτη.

Αὐτό το κτίριο ἀνήκει πλέον στο ἑλληνικό δημόσιο. Τά πιατικά με το βασιλικό στέμμα πετάχτηκαν, τά ἔπιπλα σκόρπισαν, πολύτιμα για την Ιστορία ἀντικείμενα ὅπως τα βιβλία ἐπισκέψεων-ὅπου ὀ ἐκάστοτε γραμματέας τοῦ Βασιλιά κατέγραφε λεπτομερῶς τίς ἐπισκέψεις - διαρπάγησαν και πλέον ἐμφανίζονται πότε πότε σέ δημοπρασίες. Το σπίτι αὐτό το λέμε τώρα «Προεδρικό Μέγαρο». Πάει κι ὀ Κωνσταντίνος με τη Σοφία, πού ἴδρυσε το πρῶτο Παιδικό Νοσοκομεῖο.

Στο Τατόϊ διαδραματίστηκαν μερικές ἀπό τίς πιο δραματικές στιγμές τῆς νεώτερης Ἰστορίας μας. Ἐκεῖ πέθανε ὁ βασιλιᾶς Ἀλέξανδρος, ἀπό ἐκεῖ έφυγε ὁ βασιλιάς Γεώργιος για τη Μέση Ανατολή, εκεί ἔζησαν τον περισσότερο καιρό ὁ βασιλιᾶς Παῦλος με την βασίλισσα Φρειδερίκη και τά τρία τους παιδιά. Την ἰδιοκτησία τού κτήματος αὐτοῦ την ἀπέκτησε στα τέλη τού προηγουμένου αἰῶνος στο ἑλληνικό Δημόσιο. Και μετά το ἄφησε να ρημάζει. Μαζί και μεγάλα κιβώτια πού κανείς πιά δεν ήξερε ἀκριβῶς τι περιείχαν. Έπιπλα; Επιστολές; Έγγραφα; Μπουκάλια κρασί; Μαζί ρημάζει και το μικρό νεκροταφεῖο, ὅπου ἔχουν ταφεῖ ὅλοι οἱ βασιλεῖς και οἱ συγγενεῖς τους.

Στο μεταξύ ἕνας ϊστορικός, ὀ Κώστας Σταματοπουλος, συνέταξε ἕνα μνημειῶδες ἔργο για το Τατόϊ και τά ὅσα σημαντικά για την Ἱστορία μας ἐπί ἕναν σχεδόν αἰώνα διαδραματίστηκαν ἐκεί. Και μια αφοσιωμένη ὀμάδα συσπειρώθηκε γύρω του, με πρωτεργάτη τον Βασίλη Κουτσαβλή, πού δούλεψε για να χρηματοδοτοῦνται μελέτες συντηρἠσεως και ἀποκαστάσεως των κτιρίων. Και ὦ τοῦ θαύματος! Τά τρία τελευταία χρόνια, μπῆκαν τά πράγματα σέ ἔναν σωστό δρόμο και αὔξαινε ἡ ἐλπίδα πώς το Τατόϊ θα σωζόταν. Πώς, ἐπί τέλους, θα ἀποκτήσει ἠ πατρίδα μας ἕνα ὁδόσημο τῆς Ἰστορίας της.

Τώρα μας ξεφουρνίζουν ξαφνικά πώς το landmark ἐκεῖ δεν θα είναι ἡ Ἵστορία μας, ἀλλά μέγα, λαμπρόν Συνεδριακόν Κέντρον «Η Ἀμνησία», ὅπου «Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλλοι» θα ἔρχονται να ἐξετάζουν πώς ἔγινε και χάσανε οἱ Ἔλληνες όλα τά αχνάρια τῆς Ἱστορίας τους και συνακόλουθα την ιστορική τους μνήμη,

Ἀθηνᾶ Κακούρη

Ἡ ἐπιστολὴ Πλαστήρα τοῦ 1941 ἐναντίον τοῦ "ΟΧΙ" καὶ οἱ βενιζελικοὶ ἐμπνευστὲς τῶν Ταγμάτων Ἀσφαλείας, Πάγκαλος & Γονατᾶς..

Από Διαμαντῆς Κούτουλας / ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Σεπτεμβρίου 11, 2024

Τὸ 1945 ὄταν πρωθυπουργὸς τῆς χώρας ἦταν ὁ ''στρατηγὸς'' Ν. Πλαστήρας—λίγους μῆνες μετὰ

τὰ "Δεκεμβριανά" & τὴν "Βάρκιζα"—ἡ ἐφημερίδα "ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΙΜΑ" (5/4/1945) δημοσίευσε Ἐπιστολὴ τῆς 16ης ΙΟΥΛΙΟΥ 1941 τοῦ "Μαύρου Καβαλλάρη" ἀπὸ τὴν Νίκαια τῆς Γαλλίας( ὅπου βρισκόταν αὐτοεξόριστος καὶ φυγόδικος λόγῳ τοῦ Κινήματος τοῦ 1935) πρὸς τὸν Π.Μεταξᾶ ΠΡΕΣΒΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟ ΒΙΣΥ (ὅπου εἶχε τὴν ἕδρα της ἡ φιλοναζιστικὴ γαλλικὴ κυβέρνηση τοῦ Πεταίν) στὴν ὁποία, μεταξύ ἄλλων, ὁ ''στρατηγὸς''  ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ ἔγραφε τὰ ἀκόλουθα :

<Ο ΑΝΙΣΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΜΙΑΝ ΜΕΓΑΛΗΝ ΔΥΝΑΜΙΝ ΟΠΩΣ Η ΙΤΑΛΙΑ ΠΡΟΕΚΛΗΘΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΕΞΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΤΗΣ 4ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.

ΠΑΡΑ ΤΑΣ ΤΟΠΙΚΑΣ ΝΙΚΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑΝ ΠΡΟΗΣΘΑΝΟΜΗΝ ΤΑΣ ΟΛΕΘΡΙΑΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ ΜΙΑΣ ΑΣΤΟΧΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ ΕΚ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ ΙΚΑΝΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ.

ΠΕΡΙ ΤΑ ΤΕΛΗ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1940 ΕΙΧΟΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΕΙ ΟΤΙ ΥΠΗΡΧΕΝ ΕΔΑΦΟΣ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΕΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΙΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ.

ΕΚΑΜΑ Ο,ΤΙ ΗΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΝ ΤΑΥΤΗΝ ΟΠΩΣ ΕΠΩΦΕΛΗΘΕΙ Η ΕΛΛΑΣ ΤΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ.ΠΡΟΣΕΚΡΟΥΣΑ ΟΜΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΜΕΤΑΞΑ..>

(Πηγή : Σ.ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, τ.4, σελ.38 κ.ε.)

Ἐκ τοῦ ὅλου κειμένου φαίνεται ὅτι ὁ Πλαστήρας

ἦταν, ὄχι μόνον ἐναντίον τοῦ "ΟΧΙ" τοῦ Μεταξᾶ

καὶ τοῦ Ἀγῶνα στὰ Ἀλβανικὰ βουνά ,ἀλλὰ καὶ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, γράφοντας ἐπίσης τὰ ἑξῆς θλιβερά:

< Η ΑΝΗΚΟΥΣΤΟΣ ΚΟΥΦΟΤΗΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ...ΠΑΡΕΤΕΙΝΕΝ ΑΣΚΟΠΩΣ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ ΔΙΑ ΝΑ ΣΥΝΤΕΛΕΣΘΗ Η ΠΡΑΞΙΣ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΕΙΣ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ, ΑΛΛ' ΑΤΥΧΟΥΣ ΝΗΣΟΥ ΚΡΗΤΗΣ...> { ὅ.π.}

Μάλιστα ἀργότερα ,τὸν Σεπτέμβρη τοῦ '41 ὁ "Μαῦρος Καβαλλάρης" ἔστειλε τὸν ἐξ ἀπορρήτων του ΚΟΜΝΗΝΟ ΠΥΡΟΜΑΓΛΟΥ* στὴν Κατοχικὴ Ἑλλάδα γιὰ νὰ ὀργανώσει μιὰ σχεδόν ΦΙΛΟΑΞΟΝΙΚΗ πολιτική ,κομίζοντας ἐπιστολές του (μὶα ἐξ αύτῶν καὶ ἡ ἐπίμαχη πρὸς τὸν πρεσβευτὴ στὸ Βισύ) ἀπογοητεύοντας τὸν Ζέρβα, ὁ ὁποῖος προόριζε τὸν Πλαστήρα ὡς πολιτικὴ κεφαλὴ τοῦ ἀντιστασιακοῦ ΕΔΕΣ..

Ὁ Ν.Ζέρβας ,ὡστόσο, ἀφοῦ ἔπεισε σχετικὰ τὸν Πυρομάγλου, ἔδειχνε ὅπου χρειαζόταν μισὲς ( σὲ ἀκίνδυνα ἀποσπάσματα ) τὶς Ἐπιστολὲς Πλαστήρα ,καὶ τελικὰ κατάφερε καὶ ἵδρυσε τὸν ΕΔΕΣ ἐπικαλούμενος τὸν "Μαῦρο Καβαλλάρη"

παρὰ τὸν ἀπροκάλυπτο ΦΙΛΟΓΕΡΜΑΝΙΣΜΟ τοῦ τελευταίου.. (Βλ Σ.Γρηγοριάδη, Ἱστορ. Συγχ. Ἑλλ.τ.1, σελ .156 κ.ε)

Ἀφορμή γιὰ τὴν έν λόγῳ ἐπιστολὴ Πλαστήρα ἦταν ἡ μὴ ἀνανέωση τοῦ Διαβατηρίου τοῦ Πλαστήρα κατ ἐντολὴν τῆς Κυβ.Μεταξᾶ .

Ἐξ οὗ καὶ ὅλο τὸ μῖσος τοῦ "Μαύρου Καβαλλάρη" κατὰ τοῦ Μεταξᾶ καὶ οἱ κατηγορίες του ὅτι ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΟΝ ΜΟΥΣΣΟΛΙΝΙ καὶ ὁδήγησε τὴν Χώρα στὸν ὄλεθρο πολεμῶντας κατὰ τοῦ Ἄξονα !

Τέλος ὁ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ ἀφήνει νὰ αἰωρεῖται ἡ ἀπειλὴ ὅτι σὲ λίγο θὰ κατέχει ὁ ἴδιος τὴν ἐξουσία —βρισκόμαστε στὸν ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ 1941—καὶ ἐκεῖνος πιὰ θὰ μοιράζει διαβατήρια..

Γράφει ἀπειλῶντας :"ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΩ Ο ΙΔΙΟΣ

ΜΕ ΤΑ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΑ ΟΛΩΝ.." {ὅ.π.}

Ὅλη ἡ ἐπίμαχη ἐπιστολὴ ΠΛΑΣΤΗΡΑ εἶναι μιὰ κατηγορία κατὰ τῆς ΑΓΓΛΟΦΙΛΗΣ —ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ Κυβέρνησης Μεταξᾶ γιὰ τό "ΟΧΙ" ποὺ εἶπε στοὺς Ἰταλούς, ἐνῶ κατηγορεῖ ὡς ΑΣΧΕΤΟΥΣ καὶ τοὺς Στρατιωτικοὺς Ἡγέτες ποὺ οδήγησαν τὴν χώρα στὸ Ἀλβανικὸ Ἔπος , θεωρῶντας τὴν ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ὡς ...."ΤΟΠΙΚΕΣ ΝΙΚΕΣ" ὀφειλόμενες μόνον στὴν μαχητικότητα τῶν ἁπλῶν στρατιωτῶν..

Βέβαια ἱστορικῶς ἡ θέση αὐτὴ ὑπὲρ τοῦ Ἄξονος τοῦ Πλαστήρα (ὁ ὁποῖος εἶχε αὐτοεξοριστεῖ ὅπως προεῖπα ἐξαιτίας τοῦ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΥ βενιζελικοῦ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ τὸ 1935 στὴν Νίκαια τῆς Γαλλίας ) ἐξηγεῖται λόγῳ τῶν φανατικῶν ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΙΚΩΝ φρονημάτων του ἀπόρροια τῶν πολιτικών παθῶν τοῦ ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεσοπολέμου.

Μισῶντας τοὺς ἀγγλόφιλους βασιλόφρονες καὶ τὸν Βασιλιᾶ Γεώργιο Β', ὁ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΣ Πλαστήρας εἶχε" συμπαθήσει" τοὺς Γερμανούς Ναζί , θεωρῶντας πιθανώτατη καὶ τὴν τελικὴ νίκη τους...

Παρόμοιες ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΙΚΕΣ—ΑΡΑ ΟΙΟΝΕΙ ΦΙΛΟΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ— θέσεις μὲ αὐτὲς τοῦ Πλαστήρα, εἶχαν καὶ οἱ ἀλλοι γνωστοὶ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ "δημοκρατικοί" καὶ ἀντιβασιλικοὶ Ἀξιωματικοί ὅπως πχ ο ΓΟΝΑΤΑΣ κι ο ΠΑΓΚΑΛΟΣ, οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν καὶ οἱ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΜΠΝΕΥΣΤΕΣ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ,

ΤΑ ΟΠΟΙΑ (πέραν τοῦ ἐγγενοῦς καὶ ἐμφανοῦς ἀντικομμουνιστικοῦ προσανατολισμοῦ τους)

ΩΣ ΠΡΩΤΙΣΤΟ καὶ ΚΡΥΦΟ ΣΚΟΠΟ** τους ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Β', γεγονὸς βεβαίως ποὺ ἀποσιωπήθηκε ἀπὸ τοὺς ἱστορικοὺς τῆς βενιζελογενοῦς , λεγόμενης "δημοκρατικῆς"παράταξης ποὺ κυριάρχησαν μετὰ τὴν Χούντα στὴν ἑλληνικὴ ἱστοριογραφία...

Θὰ ὁλοκληρώσω μὲ τὸ ἑξῆς·

σκἐπτομαι , ἂν εἶχε πετύχει τὸ Κίνημα τοῦ 1935 καί ἀντὶ τῆς ΑΓΓΛΟΦΙΛΗΣ μεταξικῆς , βασιλικῆς δικτατορίας τῆς 4ης Αὐγούστου 1936, κυβερνοῦσε τὸ 1940 ἡ βενιζελική "δημοκρατική" κυβέρνηση τῶν Πλαστήρα, Γονατᾶ κλπ, ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟ "ΝΑΙ" ΠΟΥ ΘΑ ΕΛΕΓΑΝ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΣΟΛΙΝΙ { τὸν ὁποῖον ΘΑΥΜΑΖΑΝ ἂλλωστε ὡς σπουδαῖο ἡγέτη·—μἀλιστα ὁ ἀμετροεπὴς Καζαντζάκης τὸν ἀποκαλεῖ "ἀρσενικὸ Βενιζέλο" !!} ἢ μήπως θὰ εἶχε συμβεῖ τὸ ἀκόμα χειρὀτερο, θὰ εἶχαν συμμαχήσει μὲ τὶς δυνάμεις τοῦ Ἄξονα ;

______

* Τὸν ΑΠΡΙΛΙΟ τοῦ 1941 ὁ Πλαστήρας στἐλνει ἐπιστολὴ στὸν συνεργἀτη του Κ.ΠΥΡΟΜΑΓΛΟΥ ὅπου μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρει καὶ τὰ ἀκόλουθα:

<Εἶμαι τῆς γνώμης ὅτι πρέπει νὰ γίνῃ κυβέρνηση φιλογερμανικὴ γιὰ νὰ καταστήσωμεν ὀλιγώτερον ὀδυνηρὰν τὴν ἦτταν.Αὐτὸ πρέπει νὰ γίνῃ καὶ ἂν ἀκόμη θὰ ἠξεύραμε ὅτι ὁ πόλεμος θὰ τελείωνε καὶ μετὰ τινάς μόνον μῆνας μὲ τελείαν ἦτταν τοῦ ἄξονος (ὅπερ απίθανον).

Πολλοὺς χαιρετισμοὺς στὸ ζεῦγος Σαβίνη.Σοῦ εὔχομαι καλὸ ταξίδι καὶ καλὴν ἀντάμωσιν.

Μὲ πολλὴν ἀγάπην

Ν. Πλάστήρας>

ΣΗΜ: Η ἐπιστολὴ αὐτὴ βρέθηκε τυχαῖα στὸ ἀρχεῖο τοῦ στρατηγοῦ Ναπολέοντα Ζέρβα καὶ δημοσιεύθηκε στὴν ἐφημερίδα «Καθημερινή» στίς 14/9/1997 καὶ φυλάσσεται σήμερα στό ΕΛΙΑ (Ἑλληνικὸ Λογοτεχνικὸ καὶ Ἱστορικὸ Ἀρχεῖο).

**Μαζάουερ, Μάρκ (1994). Στὴν Ἑλλάδα τοῦ Χίτλερ. Ἀθήνα: Ἀλεξάνδρεια, σελ.352

__________________________

ΥΓ. Ολόκληρη η επίμαχη επιστολή Πλαστηρα υπάρχει ,οπως προαναφέραμε,

στην "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ "

ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ (τ.4 , σελ.38 κ.εξ)

Ἡ δημοσίευση τῆς Ἐπιστολῆς εἶχε ὡς συνέπεια τὴν Πτώση τῆς Κυβερνησης Πλαστήρα στις 7/4/1945 μὲ κατηγορίες ..δωσιλογισμού. Πολλοί εἶπαν τότε ὅτι ἡ Ἐπιστολή (ποὺ εῑ̓χε "φτάσει" στὰ χέρια τῶν Ἄγγλων μέσῳ πιθανῶς κύκλων τοῦ Ζερβα ) δόθηκε ἀπὸ αὐτοὺς στὶς Ἐφημερίδες μὲ στόχο τὴν Πτώση ἀκριβῶς τοῦ Πλαστήραποὺ δὲν ἦταν "ὑπάκουος" τὸ '45

στὴν Ἀγγλικὴ πολιτικὴ ἡ ὁποία ἐπεδίωκε τότε περιορισμὸ τῆς ΡΩΣΙΚΗΣ (μέσῳ ΚΚΕ) ἐπιρροῆς στῆν Ἑλλάδα.

ΥΓ 2 .Ἡ ἐφημ."ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΙΜΑ" πρωτοκυκλοφόρησε τὴν 1-6-1942 ὡς ὄργανο τῆς ομώνυμης ἀντιστασιακῆς ὀργάνωσης ποὺ ἀνῆκε στὴν Ἐθνικόφρονα Παράταξη. Ἱδρυτὲς ἦταν οἱ Λ.ΠΗΝΙΑΤΟΓΛΟΥ (ποὺ πέθανε αἰφνίδια στὶς 10/12/1945) , Κ.ΒΟΒΟΛΙΝΗΣ καὶ Ι.ΜΗΛΙΟΣ.

Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση συνέχισε τὴν ἔκδοση της ὥς τὸ 1946 ποὺ καταδικάστηκε γιὰ ἐξύβριση τοῦ..Στάλιν.Τὸ 1947-48 ἐπανακυκλοφόρησε γιὰ λίγο καὶ ἔκλεισε ὁριστικὰ τὸν ΙΟΥΝΙΟ 1948.

Τὸ Ἀρχεῖο της διατηρεῖται σήμερα στὸ Μουσεῖο Μπενάκη.

https://diamantiskoutoulas.blogspot.com/2024/09/1941_11.html#google_vignette