Σπάνιο Βίντεο του 1913 από την Θερμή Υποδοχή των Ελλήνων της Β. Ηπείρου στον Διάδοχο Γεώργιο

 

Αυτό το σπάνιο βίντεο του 1913 καταγράφει μια ιστορική στιγμή για τον Ελληνισμό της Βόρειας Ηπείρου. Στις 3 Μαρτίου 1913, οι κάτοικοι της Κορυτσάς και της Πρεμετής υποδέχθηκαν τον διάδοχο Γεώργιο με μεγαλοπρέπεια και ενθουσιασμό.

Η Κορυτσά το 1913 ήταν μια πόλη με ζωντανή ελληνική κοινότητα που εκφράστηκε με μεγαλοπρέπεια κατά την υποδοχή του Έλληνα Διαδόχου Γεώργιου. Η πόλη είχε στολιστεί με ελληνικές σημαίες, οι οποίες κυμάτιζαν παντού, από τα μπαλκόνια των σπιτιών μέχρι τους δρόμους και τις πλατείες.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με Θεία Λειτουργία στη Μητρόπολη Κορυτσάς, τελεσμένη από τον Μητροπολίτη Γερμανό. Μετά τη λειτουργία, ακολούθησε μια σχολική και στρατιωτική παρέλαση, όπου μαθητές και στρατιώτες παρέλασαν μπροστά από τον διάδοχο και τους συγκεντρωμένους πολίτες.

Η φωνή του Ελληνισμού της Βόρειας Ηπείρου αντήχησε δυνατά με το σύνθημα «Ζήτω ο Βασιλιάς», δείχνοντας την πίστη και τον πατριωτισμό τους. Το βίντεο αυτό αποτελεί πραγματικό θησαυρό, αποτυπώνοντας τη συγκινητική και ιστορική αυτή στιγμή.

Στο βίντεο μπορείτε να δείτε τους κατοίκους της Κορυτσάς να συνοδεύουν τον διάδοχο και τον στρατό με ελληνικές σημαίες από το στενό του Τσαγκόνι. Οι πολίτες με ελληνικές σημαίες τον υποδέχονται στην πόλη με ενθουσιασμό και χαρά, παρόλο που η ταινία είναι βουβή, αυτά φαίνονται ξεκάθαρα. Ο κεντρικός δρόμος, με τον Άγιο Γεώργιο στο φόντο, είναι στολισμένος σε κάθε πόρτα και παράθυρο με ελληνικές σημαίες.

Τον Μητροπολίτη Γερμανό, μαζί με τον Ιμάμη της Κορυτσάς, τους ιερείς και τη δημογεροντία, να υποδέχονται τον διάδοχο στη Μητρόπολη και να ακούγεται η ομιλία του από το μπαλκόνι της Ιεράς Μητροπόλεως Κορυτσάς. Ακολουθούν οι παρελάσεις των εθελοντικών σωμάτων της Κορυτσάς, με τον εθνομάρτυρα διάκονο Βασίλειο Γκιώνη να ξεκινά από τον παλιό ναό της Ζωοδόχου Πηγής. Στη συνέχεια, μικροί μαθητές και μαθήτριες της Κορυτσάς, μετά την υποδοχή που έγινε στην Πρεμετή, δείχνουν την αδιαμφισβήτητη ελληνική συνείδηση ολόκληρης της Ηπείρου. Μετά την Πρεμετή, οι εικόνες δείχνουν τον διάδοχο στην αυλή του Αγίου Γεωργίου.

Αυτό το βίντεο, χωρίς χιλιάδες άλλες ιστορικές αποδείξεις, αρκεί για να δείξει τι ποθούσε, τι αγαπούσε και τι αισθανόταν ο απλός λαός της Κορυτσάς. Όλα τα υπόλοιπα είναι παραμύθια της αλβανικής προπαγάνδας, η οποία αδυνατεί να δεχτεί την αλήθεια.

Ποιος είναι ο πρίγκιπας Χισαχίτο

08/09/25 16:06

ΣύνταξηΣυντακτική ομάδα ertnews.gr

(Yoshikazu Tsuno/Pool Photo via AP)

Ο πρίγκιπας Χισαχίτο (Hisahito) της Ιαπωνίας είναι ο πρώτος άνδρας μέλος της βασιλικής οικογένειας που φτάνει στην ενηλικίωση εδώ και 40 χρόνια. Πολλοί στην Ιαπωνία ανησυχούν ότι ίσως να είναι ο τελευταίος.

Οι περίτεχνοι βασιλικοί τελετουργικοί εορτασμοί για την επίσημη αναγνώριση του Χισαχίτο ως ενήλικα το Σάββατο (6/9) θυμίζουν την ζοφερή προοπτική για την αρχαιότερη μοναρχία του κόσμου. Αυτό οφείλεται κυρίως στην πολιτική διαδοχής μόνο ανδρών και στον μειούμενο αριθμό μελών της οικογένειας.

Ο Χισαχίτο είναι δεύτερος στη σειρά για τον Θρόνο των Χρυσανθέμων και είναι πιθανό να γίνει αυτοκράτορας κάποια μέρα. Ωστόσο, μετά από αυτόν, δεν υπάρχει κανένας άλλος, αφήνοντας την Αυτοκρατορική Οικογένεια με το δίλημμα εάν θα πρέπει να αντιστρέψει έναν κανόνα του 19ου αιώνα που κατάργησε τη διαδοχή γυναικών.Ο πρίγκιπας Ακισίνο της Ιαπωνίας (αριστερά) συνομιλεί με τη σύζυγό του, πριγκίπισσα Κίκο (δεξιά), και τα παιδιά τους: την πριγκίπισσα Μακό (δεύτερη από αριστερά), την πριγκίπισσα Κάκο (δεύτερη από δεξιά) και τον πρίγκιπα Χισαχίτο (στο κέντρο)(Imperial Household Agency of Japan via AP) Φωτογραφία Αρχείου

Ο Χισαχίτο είναι φοιτητής βιολογίας και αγαπά τα έντομα

Φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Tsukuba κοντά στο Τόκιο, ο Χισαχίτο σπουδάζει βιολογία και απολαμβάνει να παίζει μπάντμιντον. Είναι ιδιαίτερα αφοσιωμένος στις λιβελούλες και έχει συγγράψει από κοινού μια ακαδημαϊκή εργασία για την καταγραφή αυτών των εντόμων στους κήπους της ιδιοκτησίας του Akasaka στο Τόκιο. Στην πρώτη του συνέντευξη Τύπου τον Μάρτιο, ο πρίγκιπας δήλωσε ότι ελπίζει να εστιάσει τις σπουδές του στις λιβελούλες και άλλα έντομα, περιλαμβανομένων τρόπων προστασίας των πληθυσμών εντόμων σε αστικές περιοχές.

Ο Χισαχίτο γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2006 και είναι ο μοναδικός γιος του στεφανωμένου πρίγκιπα Ακισίνο (Akishino), διαδόχου του θρόνου, και της συζύγου του, της στεφανωμένης πριγκίπισσας Κίκο (Kiko). Έχει δύο μεγαλύτερες αδελφές, τη δημοφιλή πριγκίπισσα Κάκο (Kako) και την πρώην πριγκίπισσα Μάκο (Mako), της οποίας ο γάμος με μη βασιλικό υποχρέωσε να εγκαταλείψει τον βασιλικό της τίτλο.Ο πρίγκιπας Χισαχίτο της Ιαπωνίας, φορώντας παραδοσιακή τελετουργική ενδυμασία, συνοδεύεται από τους γονείς του, τον πρίγκιπα Ακισίνο και την πριγκίπισσα Κίκο, καθώς και από τις αδερφές του, την πριγκίπισσα Μακό (αριστερά) και την πριγκίπισσα Κάκο (δεξιά) (AP Photo/Issei Kato, Pool, File)

Οι τελετουργίες ενηλικίωσης του Χισαχίτο πραγματοποιήθηκαν ένα χρόνο μετά τα 18α γενέθλιά του, καθώς ήθελε να επικεντρωθεί στις εξετάσεις εισαγωγής στο πανεπιστήμιο.

Μπορεί να είναι ο τελευταίος αυτοκράτορας

Ο Χισαχίτο είναι ανιψιός του αυτοκράτορα Ναρουχίτο (Naruhito), που έχει μόνο μία κόρη, την πριγκίπισσα Άικο (Aiko). Ο πατέρας του Χισαχίτο, ο Ακισίνο, ο νεότερος αδελφός του αυτοκράτορα, ήταν ο τελευταίος άνδρας που έφτασε στην ενηλικίωση στην οικογένεια, το 1985.(David Mareuil/Pool Photo via AP)

Ο Χισαχίτο είναι το νεότερο μέλος της 16μελούς, ενήλικης Αυτοκρατορικής Οικογένειας. Εκείνος και ο πατέρας του είναι οι μόνοι άνδρες διάδοχοι νεότεροι του Ναρουχίτο. Ο πρίγκιπας Χιτάτσι (Hitachi), ο νεότερος αδελφός του πρώην αυτοκράτορα Ακιχίτο (Akihito), είναι τρίτος στη σειρά διαδοχής, αλλά είναι ήδη 89 ετών.

Η έλλειψη ανδρών διαδόχων αποτελεί σοβαρή ανησυχία για τη μοναρχία, που, σύμφωνα με ιστορικούς, υπάρχει εδώ και 1.500 χρόνια. Το ζήτημα αντικατοπτρίζει τη γρήγορα γερασμένη και μειούμενη πληθυσμιακή κατάσταση της Ιαπωνίας.

Η Ιαπωνία παραδοσιακά είχε άνδρες αυτοκράτορες, αλλά η διαδοχή γυναικών επιτρεπόταν. Υπήρξαν οκτώ γυναίκες αυτοκράτειρες, συμπεριλαμβανομένης της τελευταίας Γκοσακουραμάτσι (Gosakuramachi), που κυβέρνησε από το 1762 έως το 1770. Καμία όμως δεν γέννησε διάδοχο κατά τη διάρκεια της βασιλείας της.

Η διαδοχή περιορίστηκε νομικά μόνο σε άνδρες για πρώτη φορά το 1889, με το προπολεμικό Σύνταγμα. Ο Μεταπολεμικός Νόμος της Αυτοκρατορικής Οικογένειας του 1947, που διατηρεί σε μεγάλο βαθμό τις συντηρητικές οικογενειακές αξίες της προπολεμικής Ιαπωνίας, επίσης επιτρέπει μόνο ανδρική διαδοχή.(Photo by JAPAN POOL / JIJI PRESS / AFP)

Οι ειδικοί, όμως, λένε ότι το σύστημα διαδοχής μόνο για άνδρες είναι δομικά ελαττωματικό και λειτουργούσε παλαιότερα μόνο χάρη στις βοηθητικές συντρόφους (concubines), που μέχρι περίπου 100 χρόνια πριν, γεννούσαν παιδιά για την αυτοκρατορική οικογένεια.

Η ιδιαίτερα δημοφιλής πριγκίπισσα Άικο, μοναδική κόρη του αυτοκράτορα Ναρουχίτο και της αυτοκράτειρας Μασάκο (Masako), δεν μπορεί να γίνει διάδοχος του πατέρα της, παρά το ότι μεγάλο μέρος του κοινού την υποστηρίζει ως μελλοντική μοναρχίδα.

Σφοδρή συζήτηση για τη διαδοχή

Για να αντιμετωπιστούν οι ανησυχίες για τη διαδοχή, η κυβέρνηση ετοίμασε πρόταση το 2005 που επέτρεπε γυναίκα αυτοκράτορα. Ωστόσο, η γέννηση του Χισαχίτο άλλαξε γρήγορα την κατάσταση και οι εθνικιστές στράφηκαν ενάντια στην πρόταση.Ο πρίγκιπας Ακισίνο της Ιαπωνίας (αριστερά) και η σύζυγός του, πριγκίπισσα Κίκο, κρατώντας τον γιο τους, πρίγκιπα Χισαχίτο, υποδέχονται το προσωπικό μιας αυτοκρατορικής φάρμας στο Τακανεζάουα, βόρεια του Τόκιο (AP Photo/Koji Sasahara, File)Ο πρίγκιπας Χισαχίτο της Ιαπωνίας (στο κέντρο), συνοδευόμενος από τον πατέρα του, πρίγκιπα Ακισίνο, και τη μητέρα του, πριγκίπισσα Κίκο (AP Photo/Junji Kurokawa, Pool)

Μια ξεχωριστή, κυρίως συντηρητική επιτροπή ειδικών τον Ιανουάριο του 2022 πρότεινε στην κυβέρνηση να διατηρηθεί η ανδρική διαδοχή, ενώ τα γυναικεία μέλη θα μπορούσαν να κρατούν τον βασιλικό τους τίτλο μετά τον γάμο και να συνεχίζουν τα επίσημα καθήκοντά τους. Οι συντηρητικοί επίσης πρότειναν να υιοθετηθούν άνδρες από αποθανόντες ή μακρινά βασιλικά σπίτια για να συνεχιστεί η ανδρική γραμμή.

Ωστόσο, η συζήτηση έχει παγώσει σχετικά με το εάν πρέπει να δοθεί βασιλικός τίτλος σε μη βασιλικούς που παντρεύονται πριγκίπισσες και τα παιδιά τους.

Η παγωμένη συζήτηση έχει αναγκάσει τον Χισαχίτο να φέρει μόνος του το βάρος της μοίρας της Αυτοκρατορικής Οικογένειας, δήλωσε ο πρώην επικεφαλής της Αυτοκρατορικής Υπηρεσίας Σίνγκο Χακέτα (Shingo Haketa) σε άρθρο της εφημερίδας Yomiuri «Το θεμελιώδες ερώτημα δεν είναι αν θα επιτρέψουμε διαδοχή ανδρών ή γυναικών, αλλά πώς θα σωθεί η μοναρχία».(David Mareuil/Pool Photo via AP)

Η συντηρητική Yomiuri πρότεινε τον Μάιο επείγουσα αναθεώρηση του Νόμου της Αυτοκρατορικής Οικογένειας ώστε να δοθεί βασιλικός τίτλος σε συζύγους και παιδιά πριγκιπισσών και να επιτραπεί σε γυναίκες να διαδεχθούν τον θρόνο. Η εφημερίδα κάλεσε το κοινοβούλιο να «λάβει υπεύθυνα απόφαση για την κρίση γύρω από το κράτος και το σύμβολο της ενότητας του λαού».

Στέμμα, άμαξα και προσευχές

Το Σάββατο, η τελετή για τον Χισαχίτο ξεκίνησε στην οικογενειακή του κατοικία, με τον πρίγκιπα να εμφανίζεται με σμόκιν για να παραλάβει το στέμμα από αγγελιοφόρο του Ναρουχίτο.(Photo by HANDOUT / Imperial Household Agency / AFP)

Στην κύρια τελετή στο Αυτοκρατορικό Παλάτι, παρουσία άλλων βασιλικών μελών και κορυφαίων κυβερνητικών αξιωματούχων, φορούσε παραδοσιακή ενδυμασία με μπεζ ρόμπα που συμβόλιζε την προ-ενηλικίωσή του. Το κεφάλι του καλύφθηκε με το στέμμα, ένα μαύρο ενήλικο «kanmuri», επισημοποιώντας την ενηλικίωσή του. Ο Χισαχίτο έσκυψε βαθιά και ευχαρίστησε τον αυτοκράτορα για το στέμμα και τους γονείς του για τη διοργάνωση της τελετής, δεσμευόμενος να εκπληρώσει τις ευθύνες του ως μέλος της βασιλικής οικογένειας.(Photo by HANDOUT / Imperial Household Agency / AFP)(Photo by HANDOUT / Imperial Household Agency / AFP)

Ο πρίγκιπας, πλέον στεφανωμένος, άλλαξε σε ενήλικο ένδυμα και επέβαινε σε βασιλική άμαξα για να προσευχηθεί στους τρεις ναούς εντός του συγκροτήματος του παλατιού.(Yoshikazu Tsuno/Pool Photo via AP)

Το απόγευμα, ο Χισαχίτο επρόκειτο να ξαναφορέσει το σμόκιν για να επισκεφθεί το Αυτοκρατορικό Παλάτι και να χαιρετήσει τον Ναρουχίτο και την αυτοκράτειρα Μασάκο, θείο και θεία του, στην περίφημη αίθουσα Matsu-no-Ma (αίθουσα των πεύκων).(Photo by JAPAN POOL / JIJI PRESS / AFP)

Σε άλλη τελετή θα λάβει μετάλλιο, το Μεγάλο Στέμμα της Υπέρτατης Τάξης του Χρυσανθέμου, σύμφωνα με μεταπολεμική παράδοση. Θα συναντήσει επίσης τους παππούδες του, τον Ακιχίτο και τη σύζυγό του, πρώην αυτοκράτειρα Μίτζικο (Michiko), στο παλάτι τους. Το βράδυ, οι Ακισίνο και Κίκο θα διοργανώσουν ιδιωτική γιορτή για τον γιο τους σε ξενοδοχείο του Τόκιο για τους συγγενείς τους.

Οι τελετές περιλαμβάνουν επίσης τις επισκέψεις του την επόμενη εβδομάδα στο Ise, τον κορυφαίο ναό Shinto της Ιαπωνίας. Στο μαυσωλείο του μυθικού πρώτου αυτοκράτορα Τζίνμου (Jinmu) στη Nara, καθώς και στο μαυσωλείο του αείμνηστου προπάππου του, του αυτοκράτορα Χιροχίτο (Hirohito), στα προάστια του Τόκιο. Θα έχει επίσης γεύμα με τον Πρωθυπουργό Σιγκερού Ισίμπα (Shigeru Ishiba) και άλλους αξιωματούχους την Τετάρτη.

Πηγή: CNN | Μετάφραση – Επιμέλεια: Γεωργία Κανταρτζή

Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ (ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΘΡΟΝΟ)

 Επιστροφή στον θρόνο

Οι εκλογές του 1920 –οι πρώτες εκλογές μετά το 1915– στάθηκαν η αιτία της επιστροφής των Βασιλέων στην Ελλάδα. Οι Έλληνες καταψήφισαν τον Βενιζέλο και το κόμμα του, με αποτέλεσμα νικητής των εκλογών να αναδειχθεί ο φιλοβασιλικός συνασπισμός των κομμάτων της Ηνωμένης Αντιπολίτευσης. Με το δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1920 από την κυβέρνηση του Δημητρίου Ράλλη, ο ελληνικός λαός αποφάσισε την επιστροφή του Βασιλιά. Πράγματι, στις 6 Δεκεμβρίου 1920 η βασιλική οικογένεια επέστρεψε και πάλι στην Ελλάδα. Την επομένη της αφίξεως (7 Δεκεμβρίου) η βασιλική οικογένεια επισκέφτηκε τον τάφο του Αλέξανδρου στο Τατόι, όπου τέλεσαν τρισάγιο και έραναν τον τάφο με χρυσάνθεμα. Η Βασίλισσα ανέλαβε ξανά την προστασία των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. Στις 23 Μαρτίου 1921 ο Υπουργός Περίθαλψης ενημέρωσε τον τότε πρόεδρο του «Πατριωτικού Ιδρύματος Περιθάλψεως» Λουκά Ρούφο ότι το Ίδρυμα θα επέστρεφε και πάλι στην ιδρύτριά του, και πράγματι ο Πατριωτικός Σύνδεσμος αναβίωσε και νομοθετικά, ενώ στις 9 Απριλίου 1921 έγινε η πρώτη συνέλευση του Διοικητικού Συμβουλίου με πρόεδρο τη βασίλισσα Σοφία. Η φροντίδα του Συνδέσμου εστιάστηκε πλέον στην περίθαλψη και ενίσχυση των στρατιωτών του μετώπου της Μικράς Ασίας.

Φήμες για μεροληπτική διαχείριση των δωρεών

Το 1922, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο ευεργέτης Εμμανουήλ Μπενάκης έστειλε 5.000 λίρες στην κόρη του Πηνελόπη Δέλτα με ρητή εντολή να διατεθούν αποκλειστικά στους Μικρασιάτες πρόσφυγες. Η Σοφία όμως έβγαλε διαταγή, όσοι έχουν χρήματα για τους πρόσφυγες να της τα παραδώσουν, για να τα διαμοιράσει εκείνη. Η Δέλτα όμως δεν την εμπιστευόταν, γιατί θεωρούσε πως δεν είναι αμερόληπτη και ότι έδινε τα χρήματα μόνο σε αντιβενιζελικούς. Δεν της έδωσε λοιπόν τα χρήματα και τα διέθεσε η ίδια η Δέλτα χωρίς μεσάζοντες.

Τέως βασίλισσα

Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, ξέσπασε το Κίνημα των στρατηγών Πλαστήρα και Κονδύλη, κύριος στόχος του οποίου ήταν η τιμωρία των υπευθύνων της Μικρασιατικής καταστροφής. Ως πρωταίτιος της Καταστροφής θεωρήθηκε και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και οι κινηματίες του ζήτησαν να εγκαταλείψει τον θρόνο και την Ελλάδα. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1922 ο Κωνσταντίνος παραιτήθηκε από τον θρόνο υπέρ του γιού του Γεώργιου και στις 17 Σεπτεμβρίου η βασιλική οικογένεια εγκατέλειψε την Ελλάδα, οριστικά αυτή τη φορά. Το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου, πάλι από τον Ωρωπό και πάλι με πλήθος ανθρώπων να τους συνοδεύουν μέχρι το λιμάνι, η βασιλική οικογένεια μαζί με τη συνοδεία της επιβιβάστηκε στο ατμόπλοιο «Πατρίς» με προορισμό το Παλέρμο της Σικελίας. Εκεί θα εγκατασταθούν στη Βίλλα Ιτζέα, μια που η επιδείνωση της υγείας του Βασιλιά δεν τους επέτρεπε περαιτέρω μετακίνηση.

Η ανακαινισμένη πλέον, Βίλλα Σπάρτα.

Ο Βασιλιάς ήδη βαριά ασθενής, αφού υπέφερε από μετρίου βαθμού νεφρική ανεπάρκεια, χρόνια πνευμονοπάθεια και υψηλή αρτηριακή πίεση, πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία[27] στις 29 Δεκεμβρίου 1923. Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου, η Σοφία εγκατέλειψε το Παλέρμο και εγκαταστάθηκε στη Φλωρεντία, στην πόλη Φιέζολε και συγκεκριμένα στη Βίλλα Σπάρτα. Τοποθέτησε το ταριχευμένο σώμα του Βασιλιά στην κρύπτη της Ρωσικής Εκκλησίας της Ρώμης και τον επισκεπτόταν κάθε μέρα φροντίζοντας τον τάφο του. Στη Φλωρεντία έχοντας δίπλα της ως το τέλος της ζωής της την Αγγελική Κοντοσταύλου, δεχόταν όλους τους Έλληνες που την επισκέπτονταν, προκειμένου να μαθαίνει νέα για τη χώρα.

Σύμφωνα με τον βιογράφο της, Ανδρέα Σκανδάμη, κατά το μεγάλο σεισμό της Κορίνθου το 1928, η Βασίλισσα προκειμένου να ενισχύσει οικονομικά τους σεισμοπαθείς έδωσε σε δημοπρασία ένα δικό της παλαιό κόσμημα. Η κυβέρνηση Ζαΐμη, ωστόσο, δεν αποδέχτηκε τη δωρεά.[28] Η Σοφία αργότερα με αυτό το ποσό κάλυψε τα έξοδα εκπαίδευσης στο εξωτερικό μερικών Κορινθίων νέων.

Το τέλος

Από το 1930 η υγεία της δεν ήταν πλέον καλή, καθώς πόνοι στο στομάχι την ενοχλούσαν όλο και περισσότερο. Ακολουθώντας τη συμβουλή των παιδιών της, στις αρχές του 1931 εγκατέλειψε τη Φλωρεντία για να εγκατασταθεί στη Φραγκφούρτη, στο Ανάκτορο Φρήντριχσχοφ της αδερφής της, Μαργαρίτας, και να υποβληθεί σε ενδελεχή ιατρικό έλεγχο. Πράγματι, οι γιατροί ανακάλυψαν την ύπαρξη κακοήθων όγκων στα εσωτερικά της όργανα –κυρίως στο συκώτι και στο στομάχι. Πέθανε στο νοσοκομείο στις 13 Ιανουαρίου 1932. Η σορός της μεταφέρθηκε κατ΄ επιθυμίαν της στη Ρωσική Εκκλησία της Φλωρεντίας και τοποθετήθηκε πλάι σε αυτή του βασιλιά Κωνσταντίνου και της πεθεράς της, Όλγας, που είχε πεθάνει το 1926.

Οικογένεια

Παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Α΄ της Ελλάδας και απέκτησαν έξι παιδιά:

Γεώργιος Β΄ (1890 - 1947), Βασιλιάς της Ελλάδας.

Αλέξανδρος (1893 - 1920), Βασιλιάς της Ελλάδας.

Ελένη (1896 - 1982), παντρεύτηκε τον Κάρολο Β΄ της Ρουμανίας.

Παύλος (1901 - 1964), Βασιλιάς της Ελλάδας.

Ειρήνη (1904 - 1974), παντρεύτηκε τον Αϊμόνε της Σαβοΐας-Αόστα, Βασιλιά της Κροατίας[29].

Αικατερίνη (1913 - 2007), παντρεύτηκε τον ταγματάρχη Ρίτσαρντ Μπράντραμ.

Σημειώσεις

1: Οι ημερομηνίες στο κείμενο ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο (για πιο εύκολη πρόσβαση στις πρωτογενείς πηγές), εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά

2: Οι γάμοι των προηγούμενων δύο βασιλέων είχαν τελεστεί, ο μεν του Όθωνος, στην ιδιαίτερη πατρίδα της Αμαλίας, Ολδεμβούργο της Γερμανίας, ο δε του Γεωργίου Α΄ στην Αγία Πετρούπολη, πατρίδα της Όλγας.

3: Ο Γουλιέλμος μάλιστα, σε ένδειξη εκτίμησης, την ονόμασε Επίτιμο Διοικητή του Γ΄ Τάγματος της Αυτοκρατορικής Φρουράς

4: Σύμφωνα με τον βιογράφο της, Ανδρέα Σκανδάμη, η Σοφία έστειλε στο εξωτερικό για θεραπεία και αποκατάσταση, 35 τραυματίες αξιωματικούς και 45 στρατιώτες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1_%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82

Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ( ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ,ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ, ΕΞΟΡΙΑ)

Το Νοσοκομείο της ΑΒΥ της Πριγκίπισσας Σοφίας, έξω από τη Φιλιππιάδα, τον Ιανουάριο του 1913.

Ύστερα από έναν χρόνο απουσίας, ο Διάδοχος με την οικογένειά του και τους αδερφούς του, επέστρεψαν στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1910, και σύντομα αποκαταστάθηκαν από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στα πρότερα αξιώματά τους.

Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, τα άρρενα μέλη της δυναστείας καθοδηγούσαν τον πόλεμο στα πεδία των μαχών, ενώ τα θήλεα καθοδηγούσαν τη φροντίδα των τραυματιών στα μετόπισθεν. Οι πριγκίπισσες Σοφία, Μαρία (σύζυγος του Γεωργίου), Ελένη (σύζυγος του Νικολάου) και Αλίκη (σύζυγος του Ανδρέα) με προεξάρχουσα, τη βασίλισσα Όλγα, κινητοποίησαν όλο σχεδόν το ανθρώπινο δυναμικό της Ελλάδας προκειμένου να βοηθήσουν στην πολεμική προσπάθεια. Οργάνωσαν νοσοκομεία τόσο στα μετόπισθεν όσο και στην πρώτη γραμμή, τα οποία επισκέπτονταν συχνά προκειμένου να ανυψώσουν το φρόνημα των στρατιωτών, λειτούργησαν πλωτό νοσοκομείο καθώς και ασθενοφόρο τρένο. 

Η Σοφία ειδικά, μετακάλεσε από την Αγγλία και τη Γερμανία, έμπειρες νοσοκόμες του Στρατού, οργάνωσε νοσοκομειακές μονάδες στη Θεσσαλονίκη, στη Φιλιππιάδα της Ηπείρου την περίοδο της πολιορκίας του Μπιζανίου και πρόσφερε από τα προσωπικά της εισοδήματα για την αγορά τεχνητών μελών ή ειδικών θεραπειών σε βαριά τραυματισμένους.

Βασίλισσα των Ελλήνων

Στις 5 Μαρτίου 1913, ο Γεώργιος Α΄ δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη από κάποιον ψυχικά διαταραγμένο- όπως είναι η κυρίαρχη εντύπωση- ονόματι Αλέξανδρος Σχινάς. Ο απροσδόκητος αυτός θάνατος γέμισε θλίψη ένα έθνος που γιόρταζε τις μεγάλες νίκες των Βαλκανικών πολέμων. Στις 8 Μαρτίου 1913, ο Κωνσταντίνος, αναγορευόταν Βασιλιάς Κωνσταντίνος των Ελλήνων, σε μια σεμνή (λόγω του πένθους) τελετή, που έλαβε χώρα ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων, και η πριγκίπισσα διαδόχου Σοφία, καλείτο πλέον Βασίλισσα Σοφία των Ελλήνων.

Με την ευκαιρία της ενθρόνισης του Κωνσταντίνου, ο χρονογράφος και λογοτέχνης Σωτήρης Σκίπης έγραψε σε χρονογράφημα, με τίτλο «Ἠ νέα μας Βασίλισσα», για την αγάπη που είχε ο ελληνικός λαός στη νέα του Βασίλισσα:

«...Ἱδιαιτέρως ὅμως ἁπό ὅλα τά μέλη τῆς Βασιλικῆς Οἰκογενείας, ὁ Ἑλληνικός λαός ἠγάπησε πάντοτε τήν νέαν Βασίλισσάν του. Κανείς δέν γνωρίζει ποῦ νἀποδώσῃ τήν διάκρισην αὐτήν, ἡ ὁποία ἔν τούτοις ὐπάρχει μέσα εἰς τήν ψυχήν τοῦ Ἔλληνος. Τόση δέ εἶνε ἡ λατρεία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ είς τό σεπτόν πρόσωπον τῆς νέας μας Ἀνάσσης, ὥστε ὅταν, σπανιώτατα ἄλλως τε, ἐδημιουργοῦντο παρωδικαί δυσαρέσκειαι μεταξύ ἀυτοῦ καί τῶν Ἀνακτόρων, ἐγνώριζον νά μή ἀναμιγνύουν είς αὐτάς τήν λατρευτήν των Πριγκίπησσαν Σοφίαν καί νῦν Βασίλισσαν τῆς Ἑλλάδος. Αὐτό παρετηρήθη προπάντων κατά τήν ἑπανάστασιν, ἡ ὁποία ἄλλως τε παραμένει ἡ μόνη περίστασις εἰς τήν ὀποίαν μεταξύ Θρόνου καί Λαοῦ ἐδημιουργήθησαν πρός στιγμήν ἀσήμαντοι παρεξηγήσεις διά νά ἐκλείψουν τήν ἄλλην ἠμέραν. [...]

Ἠ νέα Βασίλισσα ὠς χαρακτήρ εἶνε ἐντελώς διάφορος τῆς Βασιλίσσης Ὄλγας. Ὅσον διαχυτική ὐπῆρξε πάντοτε αυτή, τόσον ἐκείνη συγκρατημένη. Τά λόγια της εἶνε ἐλάχιστα καί ἀρέσκεται πάντοτε νά κρατῇ κάποιαν ἀπόστασιν ἀπό ἐκείνους ὄσοι λαμβάνουν τήν τιμήν νά τήν πλησιάσουν. Αὐτό τό κάτι τι ἀγέρωχον, τό ὀποῖον ἔχει ἐπάνω της, καί τό ὀποίον εἶνε ἔνα ἀπό τά μεγάλα γνωρίσματα τῶν Χοέντζολερν, ὄχι μόνον δέν δυσαρεστεῖ τόν λαόν, ἀλλά τόν γοητεύει. Ἠ γοητεία τήν ὀποίαν ἐξασκεί Αὕτη, προέρχεται καί ἀπό ἄλλους ψυχολογικωτέρους λόγους. Οἰ Ἐλληνες εἴμεθα ὄλοι, ποιός λίγο, ποιός πολύ, λάτραι τοῦ σπιτιοῦ. Αὐτός ὀ νοικοκυρισμός μας κολακεύθη τά μέγιστα ἀπό τόν νοικοκυρισμόν τῆς Βασιλίσσης μας. Πιστή καί αφωσιωμένη σύζυγος ἠ Αὐτῆς Μεγαλειότης Σοφία, ἐπέρασε τήν νεότητά Της ὠς τελεία νοικοκυρά. Σπανίως ἐταξείδευσε καί ἰδίως μόνη της, καί ἐπάνω ἀπό ὄλας τάς κοσμικάς «ντρισταξιόν» ἐλάτρευσε πάντοτε τήν οἰκογένειάν Της. Κυρία ἀνωτέρου διακεκριμένου ἀξιωματικοῦ μ' ἐβεβαίωσεν ὄτι ἠ Βασίλισσα Σοφία ἔρραβε μόνη της πάντοτε τά φορεματάκια τῶν μικροτέρων παιδιῶν της καθώς ἀκόμη ἐξακολουθεῖ νά ράβῃ τά φορέματα τοῦ πρίγκηπος Παύλου. Ἐπίσης συχνά σιδερώνει μόνη της τίς μπλοῦζες τού συζύγου Της.[...]»

«...Το έκτο παιδί, η Αικατερίνη, γεννήθηκε μέσα στους Βαλκανικούς. Ήταν η πριγκίπισσα που βάφτισε ο ελληνικός στρατός, κι έτσι ο βασιλιάς απέκτησε το προσωνύμιο ο «κουμπάρος».[...].

Στις 21 Απριλίου 1913 και ενώ ο βασιλιάς Κωνσταντίνος είχε επιστρέψει στο Μακεδονικό μέτωπο, η Σοφία γέννησε το έκτο και τελευταίο παιδί τους, την Αικατερίνη. Ο Βασιλιάς θέλοντας να ενώσει και με πνευματικούς δεσμούς την βασιλική οικογένεια με τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, αποφάσισε να γίνουν ο Στρατός και ο Στόλος οι πνευματικοί πατέρες (νονοί) της νεογέννητης πριγκίπισσας. Στη βάπτισή της που έγινε την 1η Ιουλίου εκ μέρους του Στρατού νονός έγινε ο Ελευθέριος Βενιζέλος (που εκείνη την περίοδο εκτός από Πρωθυπουργός ήταν και Υπουργός Στρατιωτικών) και εκ μέρους του Στόλου, ο τότε Υπουργός Ναυτικών, Νικόλαος Στράτος.

Πατριωτικός Σύνδεσμος Ελληνίδων

Το καλοκαίρι του 1914, η βασίλισσα Σοφία, συλλαμβάνει και επεξεργάζεται τη δημιουργία ενός φιλανθρωπικού σωματείου κυριών, κατά τα πρότυπα των άλλων παρόμοιων σωματείων της Ευρώπης. Τον Νοέμβριο του 1914 δημιουργείται το σωματείο «Πατριωτικός Σύνδεσμος Ελληνίδων», του οποίου ο κανονισμός εγκρίθηκε από το Πρωτοδικείο Αθηνών στις 8 Νοεμβρίου. Πρόεδρος του Σωματείου ήταν η ίδια η Βασίλισσα, αντιπρόεδρος η Ιουλία Στρέιτ και γενική γραμματέας η Καλλιρρόη Παρρέν. Το σωματείο είχε ως αντικείμενό του σε καιρό πολέμου τη βοήθεια προς τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και την περίθαλψη τραυματιών και σε καιρό ειρήνης την περίθαλψη απόρων παιδιών και ενηλίκων, τη φροντίδα θυμάτων θεομηνιών, τη βελτίωση των συνθηκών υγιεινής ιδιαίτερα στα φτωχότερα στρώματα του λαού. κ.α. Τα πρώτα χρήματα τα προσέφερε από το ιδιαίτερο ταμείο της η βασίλισσα Σοφία, 47.000 δρχ., ενώ γενναία συνέβαλε και ο Κωνσταντίνος Αγγελής (έμπορος και πρόξενος της Ελλάδας στο Αννόβερο) με 50.000 δρχ., η Εθνική Τράπεζα με 10.000 δρχ. και πολλοί ιδιώτες.

Από την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και κυρίως μετά τον συμμαχικό αποκλεισμό της Αθήνας, από τον Νοέμβριο του 1916 και μέχρι τον Ιούνιο του 1917, ο Σύνδεσμος επικεντρώνεται στην παροχή τροφίμων και κυρίως παιδικών τροφών. Λειτουργεί καθημερινά επτά συσσίτια σε διάφορες συνοικίες της Αθήνας, διένειμε σε όλους ψωμί με δελτίο, παρείχε γάλα και «γαλακτούχο φαρίνα» για τα βρέφη και προωθούσε νέο πιο οικονομικό τρόπο μαγειρέματος τα «αυτόματα μαγειρεία» –ένα είδος ξύλινων κιβωτίων επενδυμένων με άχυρα, μέσα στα οποία τοποθετούνταν η χύτρα– που διανέμονταν από τα γραφεία του συνδέσμου. Η πρωτοβουλία αυτή στόχευε να βοηθήσει τον πληθυσμό να επιβιώσει καθώς ο αποκλεισμός στερούσε την Αθήνα από τρόφιμα και καύσιμα, ενώ παράλληλα είχε εκτοξευτεί η ανεργία αλλά και η κερδοσκοπία στις τιμές των προϊόντων.

Ο Πατριωτικός Σύνδεσμος συνεισέφερε πάρα πολύ στη βελτίωση των συνθηκών ζωής ιδιαιτέρως των παιδιών και των νέων κοριτσιών ωστόσο τα γεγονότα και οι αντιλήψεις κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού, οδήγησαν την κυβέρνηση Βενιζέλου στη διακοπή της λειτουργίας του Σωματείου και στην αλλαγή του ονομασίας του. Το Σωματείο διαλύθηκε στις 31 Αυγούστου 1917 με τον νόμο 808, και η περιουσία του μεταβιβάστηκε στον νέο ημικρατικό οργανισμό, που ονομάστηκε «Πατριωτικόν Ίδρυμα Περιθάλψεως», και που αργότερα θα μετονομαστεί σε Π.Ι.Κ.Π.Α. 

Στην εξορία

Η διαφορά των πολιτικών επιλογών όσον αφορά τη συμμετοχή της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο των δυο κυρίαρχων πόλων της πολιτικής ζωής, του Ελευθέριου Βενιζέλου που υποστήριζε την έμπρακτη συμμετοχή της Ελλάδας στο πλευρό της Αντάντ, και του βασιλιά Κωνσταντίνου που υποστήριζε την ουδετερότητα της χώρας, οδήγησε την Ελλάδα σε αυτό που οι ιστορικοί έχουν ονομάσει "Εθνικός Διχασμός". Οι δυο εξουσίες μην θέλοντας να υποχωρήσουν και να συμβιβαστούν μεταξύ τους οδήγησαν τη χώρα στην στρατιωτική της κατάληψη από τους Συμμάχους –σφοδρός υποστηρικτής των οποίων ήταν ο Βενιζέλος– και τον εξαναγκασμό του βασιλιά Κωνσταντίνου σε αποπομπή όχι μόνο από το θρόνο του αλλά και από τη χώρα.  Ο Κωνσταντίνος, αναγκάστηκε να δεχτεί τους όρους των Συμμάχων και έτσι, την 1η Ιουνίου 1917 –αφήνοντας το θρόνο στον γιο του, Αλέξανδρο– η βασιλική οικογένεια αναχώρησε από την Ελλάδα με τελικό προορισμό την Ελβετία

.

Το Σαιν Μόριτς την δεκαετία του ΄20.

Η Σοφία λόγω της καταγωγής της και της συγγένειας με τον αρχηγό των Κεντρικών Αυτοκρατοριών, Γουλιέλμο Β΄ της Γερμανίας, κατηγορήθηκε πολλές φορές ότι επηρέαζε τον Βασιλιά στη διαμόρφωση της πολιτικής του, και ιδιαίτερα στην φιλογερμανική στάση του. Αν και οι κατηγορίες δεν επισημοποιήθηκαν ποτέ, και παρέμειναν στο πλαίσιο των φημών, ωστόσο αποτελούν την κυρίαρχη ιστορική άποψη.

Οι άνθρωποι που με κατηγορούν –είπε– δεν έχουν ούτε την ψυχραιμία ούτε τη λογική να εννοήσουν ότι αν η Γερμανία είναι ιδική μου μητέρα, η Ελλάς είναι η μητέρα του Συζύγου μου και των παιδιών μου. 

Στις 30 Μαΐου 1917 κατέπλευσε στον Πειραιά το γαλλικό πολεμικό Bruix, φέρνοντας σε μια Αθήνα γεμάτη συμμαχικά στρατεύματα, τον Ύπατο Αρμοστή της Αντάντ στην Ελλάδα, Σαρλ Ζοννάρ, για να οργανώσει και να επιβλέψει την αναχώρηση της βασιλικής οικογένειας. Με τη διάδοση της είδησης ότι ο Βασιλιάς φεύγει, η Αθήνα και κυρίως οι δρόμοι γύρω από τα Ανάκτορα, πλημμύρισαν με κόσμο που ήταν αντίθετος με αυτήν την εξέλιξη. Την επόμενη ημέρα, 31 Μαΐου, στις 13:00 το μεσημέρι ο Αλέξανδρος ορκίστηκε νέος βασιλιάς και η υπόλοιπη βασιλική οικογένεια ετοιμάστηκε για αναχώρηση, αν και το συγκεντρωμένο πλήθος αρνιόταν να ανοίξει την δίοδο για την έξοδο. Τελικά, στις 17:30 ξεγελώντας τον κόσμο, υποδεικνύοντας άλλη έξοδο από αυτήν που βγήκε το βασιλικό αυτοκίνητο, ο Κωνσταντίνος εγκατέλειψε τα Ανάκτορα με προορισμό το Τατόι. Από εκεί, την 1η Ιουνίου 1917, η βασιλική οικογένεια μεταβαίνει στον Ωρωπό, επιβιβάζεται στο πολεμικό «Σφακτηρία» και εγκαταλείπει το ελληνικό έδαφος.

Από την Ιταλία, πρώτο σταθμό του ταξιδιού τους, αναχώρησαν σιδηροδρομικώς για την Ελβετία, όπου έφτασαν στις 4 Ιουνίου, μένοντας μερικές μέρες στο Λουγκάνο, όπου τους έγινε επίσημη υποδοχή από τις αρχές της πόλης. Στις 17 Ιουνίου εγκαταστάθηκαν οριστικώς στο Σανκτ Μόριτς.

Η Σοφία θα περάσει άσχημες μέρες στην Ελβετία, καθώς η συνεχιζόμενη ασθένεια του συζύγου της φθείρει ολοένα την υγεία του. Η υγεία του βασιλιά Κωνσταντίνου, που είχε επιδεινωθεί δραματικά από την πλευρίτιδα την οποία με δυσκολία ξεπέρασε την άνοιξη του 1915 και οι επιπλοκές που αυτή δημιούργησε, κυρίως λοίμωξη από στρεπτόκοκκο και δημιουργία συριγγίων, επηρέασε την απόφασή του στην επιλογή της Ελβετίας, αφού εκεί ήλπιζε σε μια ολοκληρωμένη θεραπευτική προσέγγιση. Με την άφιξή του στο Σανκτ Μόριτς εισάγεται σε σανατόριο για ηλιοθεραπεία και τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους (1917) διαγιγνώσκεται με αρτηριοσκληρωτικής φύσεως καρδιοπάθεια, αγγειοπάθεια, αρτηριακή υπέρταση, η οποία αποδόθηκε κυρίως στο κάπνισμα και τη χρήση οινοπνευματωδών, και χρόνια βρογχίτιδα, ενώ και ο ξαφνικός θάνατος του γιου της την συγκλόνισε βαθύτατα και την βύθισε σε πένθος που την συνόδευσε μέχρι το τέλος της ζωής της.

Στο γραφείο του Βασιλιά (Φεβρουάριος 1921).

Μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου, η Σοφία θα μαυροφορεθεί για το υπόλοιπο της ζωής της.

Ειδικότερα όσον αφορά την ασθένεια και τον θάνατο του Αλέξανδρου, ήρθε πολλές φορές σε επαφή με τις Αρχές στην Ελλάδα προκειμένου να εξασφαλίσει, τουλάχιστον για τον εαυτό της, την άδεια ολιγοήμερης παραμονής της στη χώρα, αλλά οι βενιζελικές Αρχές φοβούμενες διαδηλώσεις υπέρ της βασιλείας αρνήθηκαν κατηγορηματικά. Μόνο η βασιλομήτωρ Όλγα κατάφερε να έρθει, αλλά όχι τόσο νωρίς όσο θα ήθελε, αφού έφτασε 12 ώρες μετά τον θάνατο του εγγονού της.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1_%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82

ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ 1ο

 

.