ΒΑΣΙΛΕΙΑ - ΕΘΝΑΡΧΙΑ

Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β ΄ ΑΔΙΚΑ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ . ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΟΜΩΣ ΠΑΝΤΟΤΕ Ο ΗΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. Ο ΕΘΝΑΡΧΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗΓΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.ΜΕ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΡΑΤΗ Η ΡΩΜΕΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

KING CONSTANTINE ΙΙ EXTRACTED OF HIS THRONE UNFAIRLY . BUT ALWAYS REMAIN THE NATIONAL LEADER. THE NATIONAL ROLE OF THE KING IS INDEPENDENT FROM THE HEAD OF THE STATE. KING IS ALWAYS THE FATHER OF THE NATION. WITH MONARCHY BECOME VISIONABLE THE ROMAN FOLLOWING OF THE GREEK NATION.

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΘΥΡΕΟΣ

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ   ΘΥΡΕΟΣ
ΙΣΧΥΣ ΜΟΥ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2025

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (4ο Μέρος): Ο «απατεώνας» Παπανδρέου επιλέγει τον Σαρτζετάκη

Ο Χρ. Σαρτζετάκης ορκίζεται Πρόεδρος. Θ΄ ασκήσει με άψογο τρόπο τα περιορισμένα καθήκοντα, που απορρέουν από το Σύνταγμα.
Μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές της άνοιξης του 1985 έχουν δρομολογηθεί οι διαδικασίες για την επανεκλογή του Κ. Καραμανλή. Ο πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου δεν έχει προβεί, επισήμως, σε δήλωση ότι θα τον προτείνει για δεύτερη συνεχή θητεία, αλλά έχει προχωρήσει παραπέρα: «Βλέπετε κάποιον καλύτερο;» ρωτά αφοπλιστικά…
Από τα τέλη του 1984, παρά τα σύννεφα, που σκιάζουν τις σχέσεις Προέδρου και πρωθυπουργού, ο τελευταίος διαβεβαιώνει τον πρώτο ότι σκοπεύει να τον επανεκλέξει. Όλοι παίζουν μ΄ ανοιχτά χαρτιά, όπως και ο Κ. Καραμανλής, που τυπικά «επιφυλάσσεται ν΄ απαντήσει μετά την επίσημη ανακοίνωση των προτάσεων των κομμάτων». Οι εκλογές έχει συμφωνηθεί ότι θα διεξαχθούν τον Οκτώβριο του 1985, για το εκλογικό σύστημα, επίσης, υπάρχει συμφωνία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ – όλα μοιάζουν συναινετικά στα βασικά ζητήματα.

Κατά τις ανάγκες των καιρών, άλλοτε κυκλοφορεί ότι ο Καραμανλής «τραβάει το αφτί του Παπανδρέου» (μια πόλωση Προέδρου-πρωθυπουργού είναι ό,τι χρειάζεται η ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη ) κι άλλοτε ότι « φρενάρει τη σοσιαλιστική αλλαγή» (άλλοθι του ΠΑΣΟΚ για το σοσιαλισμό, που αργοπορούσε στο ραντεβού με την ιστορία). Παρόλα αυτά στα μέσα Φεβρουαρίου Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης έχουν συμφωνήσει ακόμη και στα διαδικαστικά για την εκλογή του Προέδρου. Τότε, ακριβώς, φαίνεται πως αρχίζει το μεγάλο παιχνίδι του Παπανδρέου.
Αναβάλλει, μετά από εκείνες τις επαφές κορυφής, το ταξίδι του για την Κίνα, που είχε προγραμματιστεί για τις αρχές Μαρτίου. Αν τα προεδρικά κυλούσαν ομαλά, γιατί η αναβολή; Η σύνδεση των απαντήσεων με τoν Καραμανλή, διασκεδάζεται με διαρροές προς τον Τύπο, που φέρουν τελεσίδικα τον Παπανδρέου να έχει καταλήξει στην επανεκλογή. Καθώς εντείνεται η φημολογία περί πρόωρων εκλογών μια φράση του Παπανδρέου, που τις διαψεύδει, προϊδεάζει για το θρίλερ: «Θα γίνουν κανονικά τον Οκτώβριο, εκτός απροόπτου…»

Ποιο είναι αυτό; Ο Καραμανλής ή πρόκειται για απειλή προς όσους βουλευτές σκέφτονται να μην ψηφίσουν «δεξιό Πρόεδρο;» – στο μεταξύ ο νέος εκλογικός νόμος είχε καθιερώσει τη λίστα…

Με τέτοιες αμφισημίες θα πορεύεται η πολιτική ζωή, ενώ σε κομματικό επίπεδο το ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει προβλήματα. Στελέχη του επιχειρηματολογούν, το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Φεβρουαρίου, γιατί πρέπει να επανεκλεγεί ο Καραμανλής: «Επειδή αφενός μεν δεν παρενέλαβε εμπόδια στο έργο της Αλλαγής και αφ΄ ετέρου δεν έφτασε η ώρα να οδηγηθεί η κυβέρνηση σε ρήξη».

Η σκηνή που σημάδεψε την εκλογή. Ο βουλευτής της ΝΔ Καλογιάννης φορτώνεται την κάλπη και φεύγει από την αίθουσα.
Είναι οι μέρες, που μετά από συσκέψεις στην πρωθυπουργική κατοικία στο Καστρί, «κυβερνητικές πηγές παρατηρούν ότι πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι το ΠΑΣΟΚ θα προτείνει και θα ψηφίσει Καραμανλή, θέτοντας τέρμα στις διάφορες αντιδράσεις που έχουν εκδηλωθεί στις οργανώσεις του Κινήματος».
Για τους πολύ παρατηρητικούς υπάρχει και μια αλλαγή, καθώς ορίζεται σε συναντήσεις Καραμανλή, Παπανδρέου, Μητσοτάκη, Αλευρά η 17η Μαρτίου ως ημέρα εκλογής του Προέδρου. Τότε ο πρωθυπουργός απλώς «διαβεβαίωσε (τον Πρόεδρο) ότι θα υποδείξει την υποψηφιότητά του στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, η οποία θ΄ αποφασίσει σχετικά…»
Στις 28 Φεβρουαρίου, όμως, συνέρχεται το ΕΓ του κινήματος και ομόφωνα αποφασίζει για Καραμανλή. Την ίδια μέρα ο Παπανδρέου μεταφέρει τα σχετικά στον Πρόεδρο: «Του τόνισε και πάλι ότι θεωρεί την παρουσία του στην Προεδρία απαραίτητη, τόσο για την ομαλή εξέλιξη της πολιτικής ζωής όσο και γιατί προσβλέπει το μέλλον δύσκολο…» Τον πληροφόρησε, ακόμη, ότι η σύνοδος της ΚΕ του κόμματός του θα συνέλθει στις 9 κι όχι στις 7 Μαρτίου «για να έχει περισσότερο χρόνο και να εξουδετερώσει τις ελάχιστες αντιδράσεις». Κανόνισαν, μάλιστα, και τα σχετικά με την ορκωμοσία!

Οι δυο κλείνουν ραντεβού για τις 7 Μαρτίου, προκειμένου να τεθεί υπόψη του Προέδρου το κείμενο της εισήγησης Παπανδρέου. Έκτοτε διακόπτεται κάθε άμεση επαφή των κορυφαίων της συγκατοίκησης. Το παιχνίδι παίζεται πλέον με «κλειστά χαρτιά».

Η εισήγηση δεν «είχε ετοιμαστεί» μέχρι το απόγευμα της 8ης Μαρτίου και ο Μ. Κουτσόγιωργας, ως απεσταλμένος του Παπανδρέου, διαβιβάζει στον Π. Μολυβιάτη (διευθυντή του προεδρικού πολιτικού γραφείου τότε) τη διαβεβαίωση για την υποψηφιότητα. Η καθυστέρηση και η μη ενημέρωση οφείλεται, εξηγεί, στο γεγονός ότι ο πρωθυπουργός «συνέχιζε μέχρι αργά το βράδυ τις επαφές του, διότι υπήρχε ένα 10% περίπου των μελών της ΚΕ που δεν συμφωνούσε με την υποψηφιότητα…»

Σκοτεινό παραμένει ένα κρίσιμο σημείο, που σχετίζεται με τη στάση Κουτσόγιωργα. Μερικοί υποστηρίζουν ότι στη συνάντηση εκείνη είχε προσέλθει με εντολή να γνωστοποιήσει στον Μολυβιάτη ότι ο Παπανδρέου δεν θα προτείνει επανεκλογή Καραμανλή. Αλλά « δεν βρήκε το θάρρος». Επιστέφοντας στο Καστρί, όταν ρωτήθηκε εκεί αν έδωσε το συγκεκριμένο μήνυμα φέρεται ν΄ απάντησε:
-Τους άφησα να καταλάβουν…
Στις 10 το πρωί του Σαββάτου 9 Μαρτίου τα 140 μέλη της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ συνεδριάζουν στον «Αστέρα» της πλατείας Συντάγματος. Έξω από ξενοδοχείο πολλοί οπαδοί του ΠΑΣΟΚ τα υποδέχονται με αντικαραμανλικά συνθήματα. Για το ίδιο απόγευμα έχει συγκληθεί η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος και για την άλλη μέρα το πρωί πανελλαδική σύσκεψη στελεχών. Το σκηνικό είναι διπλά έτοιμο. Και για να εξουδετερωθούν ενδεχόμενες αντιδράσεις, αλλά και να επιδοκιμαστεί άλλη υποψηφιότητα…

Είναι γνωστά τα γεγονότα μετά την έκρηξη της «βόμβας» Σαρτζετάκη. Γνωστές και οι αντιδράσεις, που προκλήθηκαν από το περιβάλλον Καραμανλή. Τις συμπυκνώνει ο ίδιος στο «Αρχείο» του: «Όταν το πρωί της 9ης Μαρτίου πληροφορήθηκα (από δημοσιογράφο που ενημέρωσε τον Π. Μολυβιάτη) τα διατρέξαντα… αισθάνθηκα βαθιά ανησυχία για το μέλλον αυτού του τόπου, όταν διαπίστωσα ότι ημπορούσε ένας πρωθυπουργός να συμπεριφέρεται ως κοινός απατεώνας…»
(Για ιδές ποιος  μιλαει χωρις ντροπη,ο πρωτος απατεωνας ηταν ο καραμανλης που εξαπατησε τον βασιλεα με υπουλο τροπο οτι ταχατες θα κατεβει αυτος κατω στην Ελλαδα και θα του τηλεφωνησει να ερθει και εκεινος! Ο Παπανδρεου ανταπεδωσε στον καραμανλη αυτο που του αξιζε! Μαχαιραν εδωκες; Μαχαιραν θα λάβεις! )

Ανακοίνωση των αποτελεσμάτων στον Σαρτζετάκη από το προεδρείο της Βουλής.

Αποσπασματικό το παρασκήνιο

Πολλά λέχτηκαν τις επόμενες μέρες, μήνες και χρόνια για το παρασκήνιο μιας από τις πιο επιτυχημένες και ευφυείς παπανδρεϊκές κινήσεις. Αυτή άλλωστε ήταν κυρίως που οδήγησε στη δεύτερη τετραετία Παπανδρέου (Ιούνιος 1985).
(Μεγαλοφυης η κινηση του Παπανδρεου ! Συνετριψε τον καραμανλισμο κατι που ηταν απαραιτητο, δεν θα μπορουσε ο παπανδρεου να αγιοποιησει αυτον που πουλησε την Κυπρο,αυτον που πρωτος ιδρυσε πελατειακο κρατος ,αυτον που θεωρησε την Ελλαδα μια αγελαδα που θα την αρμεγε η οικογενεια Καραμανλη για παντα!)
Παρόλα αυτά είκοσι χρόνια από τότε οι ερμηνείες διχάζονται. Ήταν προσχεδιασμένη και έγινε με βάση προδιαγεγραμμένο σχέδιο η απομάκρυνση Καραμανλή ή αποφασίστηκε εσπευσμένα, με την εκτίμηση ότι μια δεύτερη καραμανλική πενταετία οδηγούσε σ΄ εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ; Κατηγορηματική απάντηση δεν υπάρχει. Θα υπήρχε αν ο Α. Παπανδρέου αποκάλυπτε ολόκληρο το παρασκήνιο, όπως είχε υποσχεθεί στις 2 Απριλίου 1985. Τότε είχε πει ότι θα έλθει άλλη εποχή στο μέλλον, που θα μιλήσει για τον αιφνιδιασμό. Αλλά δεν το έκανε…

Από τις μαρτυρίες, που έχουν δει το φως, προκύπτει ότι μέχρι τις 22 Φεβρουαρίου ο Παπανδρέου ήταν προσανατολισμένος στη λύση Καραμανλή. Ύστερα αρχίζει η ταλάντευση. Στα τέλη Φεβρουαρίου (παραμένει αδιευκρίνιστο αν ήταν στις 24/2 ή αργότερα), μέσω του Α. Τσοχατζόπουλου είχε μυστικά βολιδοσκοπηθεί για τη θέση του Προέδρου ο Παν. Κανελλόπουλος. Εκείνος αρνήθηκε, όπως έκανε και το 1974, όταν τον πρότεινε ο Καραμανλής. Κατά τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Ράλλη στις «Εκμυστηρεύσεις» του «διέπραξε το λάθος να μην ειδοποιήσει τον Καραμανλή. Όπως μου είπε αργότερα είχε δώσει το λόγο του…»(Γιατι φιλε Ραλλη ηταν λαθος του που δεν ενημερωσε τον καραμανλη; Ποιος ηταν ο καραμανλης που τον προσκυνούσατε σαν θεο ; Ενας πανουργος ανθρωπος που πατουσε επι πτωματων ! Αυτο ηταν ο ψευτοεθνάρχης σας ,που πουλησε την κυπρο για την καρεκλα του πρωθυπουργου). 

Ο ίδιος ο Π. Κανελλόπουλος, μιλώντας μετά την εκλογή Σαρτζετάκη, δεν έκανε λόγο για πρόταση, αλλά για «μια απλή φιλική συζήτησι». Ενδιαφέροντα είναι και όσα σχετικά υποστηρίζει ο Χρ. Σαρτζετάκης: « Την πρωίαν της 9ης Μαρτίου προ της εκ μέρους μου αποδοχής της προτάσεως δια την Προεδρίαν, επικοινώνησα τηλεφωνικώς μαζί του (με τον Κανελλόπουλο), δια να τον συμβουλευτώ… Επιμόνως με συνεβούλευε να αποδεχτώ την πρότασιν Παπνδρέου. Οταν δε του εξέθεσα, ότι εγώ, αρνούμενος, τον είχα αντιπροτείνει δια την Προεδρίαν, τότε συγκινημένος, παρά τη σεμνότητά του, μου απεκάλυψεν, ότι είχε βολιδοσκοπηθή και ο ίδιος, χωρίς να μου είπη από ποίον συγκεκριμένως αλλά είχεν αρνηθεί…»(Θαυμαστε υφος ανδρος ! Που να τον εφτανε ο καραμανλης ! Ηταν πολυ  χαμηλα ο ψευτοκουφός φυγόστρατος)

Ο Χρ. Σαρτζετάκης ορκίζεται Πρόεδρος . Θ΄ ασκήσει με άψογο τρόπο τα περιορισμένα καθήκοντα, που απορρέουν από το Σύνταγμα.

Ο πρώην ΠτΔ αποδίδει, σωστά, την άρνηση Κανελλόπουλου στο γεγονός ότι δεν ήθελε «να αποδεχθή την πρότασιν προδήλως εξυπηρετούσαν την Κυβέρνησιν, ενώ ο ίδιος είχε εκλεγή βουλευτής, συνεργαζόμενος με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, το οποίον οπωσδήποτε θα εβλάπτετο με την ιδικήν του υποψηφιότητα».

Από την Τετάρτη 6 Μαρτίου ο Παπανδρέου, μ΄ ένα στενό κύκλο επιτελών του, αναζητά υποψήφιο Πρόεδρο. Την ίδια μέρα, άλλωστε, ο νομικός σύμβουλός του Γρ. Κασιμάτης, έχει πάρει αναλάβει να συντάξει πρόταση για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Έτσι, η υποψηφιότητα Καραμανλή ανήκει στο παρελθόν είτε βρεθεί άλλος υποψήφιος είτε όχι. Ο ένοικος της Ηρώδου Αττικού έχει προειδοποιήσει πως έγερση «συνταγματικού ζητήματος» είναι ασυμβίβαστη με την αποδοχή της πρότασης για επανεκλογή του…(Πηρε αερα ο καραμανλης και ειχε την απερισκεψια να βαζει και ορους στην κυβερνηση !)

Μέχρι την Παρασκευή 8 Μαρτίου εξετάζονται διάφορα ενδεχόμενα. Συζητούνται οι υποψηφιότητες των παλαίμαχων κεντρώων Γ. Μαύρου και Ι. Ζίγδη, αλλά και του προέδρου της Βουλής Ι. Αλευρά. Ακόμη ονόματα δικαστικών, όπως του Ι. Ντεγιάννη, του προέδρου και αντιπροέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας Θ. Κουροσόπουλου και Ο. Κυριακού. Οι τελευταίοι φέρονται ότι αρνήθηκαν. .

Ο Χρ. Σαρτετάκης επί του προκειμένου, διαβεβαιώνοντας ότι σε κανένα άλλο δεν έγινε πρόταση, αποδίδει τα γραφόμενα τότε και αργότερα, στο «ενδεχόμενον να έγιναν βολιδοσκοπήσεις, όχι προτάσεις και προς άλλους, αλλά κάτι τέτοιοι, εάν όντως συνέβη, θα έγινεν αναμφισβητήτως εν αγνοία του Πρωθυπουργού από ηγετικά στελέχη περί αυτόν» Το επιχείρημά του είναι δήλωση του Παπανδρέου (Φεβρουάριος 1986), σύμφωνα με την οποία «πρόταση έγινε μία και μόνη προς τον σημερινό Πρόεδρο…» Επιπλέον, ότι οι δικαστικοί Κουροσόπουλος και Κυριακού «αφορούσαν πρόσωπα σχεδόν παντελώς άγνωστα εις τον Ελληνικόν λαόν και εκ του λόγου τούτου δεν θα εξυπηρετούντο οι επιδιωκόμενοι τότε πολιτικοί σκοποί », δηλ. νίκη του ΠΑΣΟΚ στις επικείμενες εκλογές.


Η επιλογή Παπανδρέου για την υποψηφιότητα Σαρτζετάκη έχει περάσει στην ιστορία ως ευφυής πολιτική κίνηση.

Ο Μ. Κουτσόγιωργας (αριστερά) με τον πρόεδρο της Βουλής Ι. Αλευρά. Στον πρώτο φαίνεται ν΄ ανήκει η αρχική ιδέα για την υποψηφιότητα Σαρτζετάκη.

Μάλλον πρωτοβουλία Κουτσόγιωργα

Η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι ο Μ. Κουτσόγιωργας, επιστρέφοντας στις 8 Μαρτίου από τη συνάντησή του με τον Π. Μολυβιάτη, έριξε στο τραπέζι τ΄ όνομα του Χρ. Σαρτζετάκη. Η λύση, όπως υποστηρίζεται από πολλούς, ενθουσίασε τον Παπανδρέου . Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει μαραθώνιος για να βρεθεί ο γνωστός από την υπόθεση Λαμπράκη και ένα από τα σύμβολα του αντικαραμανλισμού. Δεν εντοπίζεται παρά τα ξημερώματα του Σαββάτου.
Για κείνες τις τηλεφωνικές επαφές έχουν γραφεί, επίσης, αρκετά. Ο Σαρτζετάκης τις περιγράφει ως εξής: «Την πρότασιν απεδέχθην μετά τρεις αρνήσεις μου κατά τρία μεταμεσονύκτια τηλεφωνήματα, συγκεκριμένως στις 2.00, 6.30 και 9.30 περίπου ώρας της 9ης Μαρτίου 1985 και αφού προηγουμένως ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου μου ετόνισεν, ότι είναι, κατά λέξιν, η τελευταία υπηρεσία, που σας ζητεί το Εθνος και η Δημοκρατία…»

Έτσι, ξεκίνησε ένα άλλο παρασκήνιο μέχρι τις 29 Μαρτίου, όταν στην τρίτη ψηφοφορία και με τον οριακό αριθμό των 180 ψήφων (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, ανεξάρτητοι) εκλέχτηκε ο νέος Πρόεδρος.
(Δεν βρεθηκε ουτε ενας βουλευτης της ΝΔ βασιλοφρων να μην ψηφισει οχι; Τοσο ανανδροι και δειλοι μπροστα στα πιστευω τους ηταν οι βουλευτες της ΝΔ;)
Έχει γραφεί και ξαναγραφεί από τότε πως ο Παπανδρέου είχε εκμυστηρευθεί στον Καραμανλή ότι ήταν άδικη η απόφασή του 1985. Αλλά αυτό ούτε στο 12τομο «Αρχείο» Καραμανλή αναφέρεται, όπου φυσικά έχουν καταχωρηθεί όλες οι θετικές κρίσεις για τον Καραμανλή…

Ο Πρόεδρος με τους αρχηγούς των κομμάτων την κρίσιμη περίοδο 1989-1990. Ο Χρ. Σαρτζετάκης τήρησε απολύτως το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος.

https://www.fractalart.gr/proedros-dimokratias-4/

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2025

Μεσοπόλεμος – Ο δεύτερος Πρόεδρος Ζαΐμης σε ρόλο νεκροθάφτη της δημοκρατίας

Ο Αλ. Ζαΐμης με τον Θ. Σοφούλη μπροστά από τη Βουλή

Ο ναύαρχος Π. Κουντουριώτης, όπως έχουμε δει, μέσα στο πολιτικό χάος του μεσοπολέμου, με φόντο την ανολοκλήρωτη Β Ελληνική ''Δημοκρατία'' (1924-1935) και το διακοσμητικό προεδρικό ρόλο παραιτήθηκε (η προεδρική θητεία οριζόταν από το Σύνταγμα του 1927 πενταετής κα απαγορευόταν «η εκλογή του ιδίου προσώπου εις τρεις συνεχείς προεδρικάς θητείας» ).

Συμπληρώνοντας έξι μήνες από την τυπική εκλογή του τον Ιούνιο του 1929 (μέχρι τότε ήταν προσωρινός Πρόεδρος), απέστειλε επιστολή στον πρόεδρο του υπουργικού συμβουλίου (Ελ. Βενιζέλος) ζητώντας ν΄ απαλλαγεί από την «περαιτέρω εξάσκησιν των προεδρικών καθηκόντων του», με σκεπτικό «το βάρος των χρόνων (ήταν 75 ετών) και την κλονισθείσαν υγείαν».

Η Βουλή και η Γερουσία (τα δυο νομοθετικά σώματα εκλέγουν τον Πρόεδρο με κοινή ψηφοφορία) τον ανακήρυξαν «άξιο της εθνικής ευγνωμοσύνης». Κατά το Σύνταγμα, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας παραιτούμενο, αναπλήρωνε ο πρόεδρος της Γερουσίας (Αλ. Ζαΐμης).

Λίγες μέρες μετά τα δυο σώματα ανέδειξαν ΠτΔ τον Ζαΐμη. Στη σχετική ψηφοφορία πήρε 257 ψήφους επί 327 ψηφισάντων. Βρέθηκαν 38 λευκά ψηφοδέλτια από βενιζελικούς, που διαφωνούσαν με τη συντηρητική επιλογή του Βενιζέλου. Ακόμη 22 ψήφους έλαβε ο Γ. Καφαντάρης, 9 ο Θ. Σοφούλης, 2 ο Κουντουριώτης και από 1 οι Α. Παπαναστασίου και Α. Ρωμανός.

Ο Βενιζέλος μέχρι την παραμονή της ψηφοφορίας πρότεινε το ριζοσπάστη φιλελεύθερο Γ. Καφαντάρη (το ανακοίνωσε μάλιστα στον ίδιο, αλλά και τον Αλ. Παπαναστασίου) . Υπαναχώρησε, όμως, κάτω από την πίεση του περιβάλλοντός του, αλλά και τον υπολογισμό ότι ο Ευρυτάνας πολιτικός ως ΠτΔ δεν θα ήταν πρόθυμος να δέχεται όλες τις εισηγήσεις του, όπως νωρίτερα ο Κουντουριώτης. (Φαινεται απο αυτο πως η ''Δημοκρατια'' του μεσοπολεμου  ηταν η αυταρχικη διοικηση ενος ανδρος  , δηλαδη του βενιζελου, οπως αλλωστε και σημερα ισχυει, διοτι εβγαλε η βουλη μας  προεδρο δημοκρατιας ενα  πειθηνιο οργανο του μητσοτακη που ποτέ δεν θα του φερει αντιρρηση διοτι  θα του ειναι υποχρεωμενος εφ΄ ορου ζωης! Αυτο  ομως ειναι μεγαλη παρακμη και  ρεπει προς τρικοσμικα αποικιακα  κρατη που τα κυβερνουν δικτατορες!)

Η οικουμενική κυβέρνηση του 1926-1928. Στα δυο άκρα ο κατοπινός δικτάτορας Ι. Μεταξάς και ο ''πατέρας'' της δημοκρατίας , όπως ονομάστηκε, Αλ. Παπαναστασίου

Μια αποτίμηση

Η εκτίμηση του ιστορικού Γ. Δαφνή για την εκλογή εκείνη παραμένει κλασική: «Η ψήφος που ανεβίβασε τον Ζαΐμη εις το ύπατον αξίωμα της νεαράς ''Δημοκρατίας'', ήτο συγχρόνως ψήφος καταδικάζουσα την πολιτειακήν μεταβολήν ( δηλ. την ανακήρυξη της ''Δημοκρατίας'' το 1924). Από της στιγμής που η δημοκρατική παράταξις ωμολόγει την αδυναμίαν της να δώση ΠτΔ και ο Αλ. Ζαΐμης με το πολιτικό παρελθόν της ουδετέρας προσωπικότητος, εθωρείτο από τον Βενιζέλον ως ο μόνος Ελλην που μπορούσε να επωμισθή τας ευθύνας του Ανωτάτου Αρχοντος, ήτο βέβαιον ότι η ''Δημοκρατία'' θα ελάμβανε την κατιούσαν. Ο Πιπινέλης, θεωρητικός του βασιλικού θεσμού χαρακτήρισε την εκλογήν του Ζαΐμη ως τον πρώτον σταθμόν προς την παλινόρθωσιν (της βασιλείας). Επέπρωτο ο συγκεκριμένος ΠτΔ να γίνει ο νεκροθάπτης της Αβασιλεύτου ''Δημοκρατίας''…»

Το περίεργο είναι το Λαικό Κόμμα του Π. Τσαλδάρη, που έθετε καθεστωτικό ζήτημα και δεν αποδεχόταν την αβασίλευτη, σ΄ εκείνη την εκλογή είχε ταχθεί κατά της εκλογής Ζαΐμη.
Δεν θα γίνει, όμως, το ίδιο και μετά τη λήξη της προεδρικής θητείας. Βουλή και Γερουσία, ελεγχόμενες από τους Λαικούς θα επανεκλέξουν τον άχρωμο και άγευστο Ζαΐμη. Επί 329 ψηφισάντων (Σεπτέμβριος 1934) 197 ψήφους πήρε ο Ζαΐμης, 112 βρέθηκαν λευκά, ενώ 18 έφεραν το όνομα του στρατηγού Καλλάρη.

Στην Ηρώδου Αττικού θα παραμείνει ο Ζαΐμης μέχρι το ''νοθο'' δημοψήφισμα για την παλινόρθωση της Βασιλειας (Νοέμβριος 1935).  (Αν και από την πολιτική κατάσταση της εποχής έβγαινε το συμπέρασμα ότι το εκλογικό σώμα θα επικύρωνε με ισχυρή πλειοψηφία την απόφαση της Εθνοσυνέλευσης, η κυβέρνηση Κονδύλη φοβόταν ότι η πλειοψηφία δεν θα ήταν αρκετά ισχυρή και επεδόθη σε μεγάλης έκτασης νοθεία. Σκοπός των κινηματιών ήταν η παγίωση του καθεστώτος τους, και τους συνέφερε μια αμφισβητήσιμη εκλογική διαδικασία, ούτως ώστε αργότερα να τους έχει απόλυτη ανάγκη ο - υπό αμφισβήτηση - Βασιλιάς. Ο Γεώργιος Β΄ ξαναγύρισε την Ελλάδα στις 25 Νοεμβρίου 1935 και έδειξε φανερά ότι δεν ήταν διατεθειμένος να ανεχθεί στην εξουσία τον Γεώργιο Κονδύλη, τον οποίο και φρόντισε να απομακρύνει. Χορήγησε γενική αμνηστία και ανάθεσε το σχηματισμό κυβέρνησης στον Κ. Δεμερτζή, καθηγητή του αστικού δικαίου, που σχημάτισε την Κυβέρνηση Δεμερτζή, ορκίστηκε στις 30 Νοεμβρίου 1935 και έκανε τις βουλευτικές εκλογές της 26ης Ιανουαρίου 1936. Αυτές έγιναν με το σύστημα της απλής αναλογικής και συμμετείχαν όλα τα κόμματα.Δειτε εδω την διαφορα ο βενιζελος εκαμνε εκλογες με αναγκαστικους νομους κομμενους και ραμμενους  στα μετρα του και ο βασιλιας  ηθελε οι εκλογες να γινουν με απλη αναλογικη  και την συμμετοχη ολων των κομματων.Ποιος ηταν πιο δημοκρατικος στις επιλογες του; Ασφαλως ο βασιλιας Γεωργιος Β΄. Και οτι αφορα τον χαρακτηρισμο ''νοθο'' δημοψηφισμα σας παραπεμπω  στον καθηγητη Διαμαντοπουλο ,που δεν ειναι βασιλοφρων, ο οποιος γραφει οτι  σιγουρα και χωρις νοθεια  η  βασιλεια  ανετα θα επεστρεφε στην Ελλαδα.   Μετά τις εκλογές της Ε' Εθνοσυνέλευσης (9 Ιουνίου 1935), όπου το κόμμα του Κονδύλη κατέλαβε 33 έδρες στη Βουλή, πεπεισμένος ότι η κρατούσα τότε πολιτική κατάσταση δεν παρείχε ασφάλεια και ηρεμία, και δεν ανταποκρινόταν στα αισθήματα του ελληνικού λαού, και επιπλεον επειδη  φοβοταν την εξαπλωση του κομμουνισμου διοτι η διαβοητη αβασιλευτη δημοκρατια ειχε φερει οικονομικη δυστυχια στους ελληνες, τάχθηκε με δηλώσεις του υπέρ της επαναφοράς της Βασιλείας, σχεδιασμός που τον εξυπηρετούσε και πολιτικώς. Έτσι, στις 5 Ιουλίου του 1935 μέσα στη Βουλή εκφώνησε τον ιστορικό λόγο του υπέρ της Βασιλείας. Το λόγο αυτό η κυβέρνηση δέχθηκε θετικά και υποσχέθηκε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Δηλαδη ο Κονδυλης που αρχικα ηταν αντιβασιλικος οταν ειδε το χαος στο οποιο βαδιζε η Ελλαδα εξαιτιας της ανικανοτητας των βενιζελικων πολιτικων και οταν καταλαβε οτι η αβασιλευτη δημοκρατια ειναι ενα πολιτευμα που δεν εξυπηρετει τα συμφεροντα του λαου ,τοτε θελησε να εργαστει για την επαναφορα της βασιλειας στην Ελλαδα και  με αυτην την ενεργεια να  δωσει το μηνυμα οτι ηταν εγλκηματικο λαθος η καταργηση της βασιλειας που εφερε την απωλεια της Ανατολικης Θρακης .  )Τότε το Προεδρικό Μέγαρο θα μετατραπεί ξανά σε βασιλική κατοικία. Μέχρι την οριστική πια μετατροπή του σε Προεδρική κατοικία, μετά τη μεταπολίτευση του 1974…(Βέβαια η Β Ελληνικη ''Δημοκρατια'' ηταν πολυ περισσοτερο λογικη απο οτι αυτο το χάλι που έχουμε τωρα ως πολιτευμα. Το συνταγματικο πραξικοπημα καραμανλη του 1974 ,που εφερε την προδοσια της Κυπρου,την κυριαρχια παπανδρεου,το νοθο δημοψηφισμα για την κατάργηση της βασιλειας ,εφερε την εξαχρειωση της πολιτικης ζωης ,δεν  σεβαστηκαν οι κομπλεξικοι ουτε τους στοιχειωδεις ανθρωπινους νομους και προσπαθησαν να αρπαξουν την βασιλικη περιουσια ,που αποκτηθηκε με ατομικα εξοαδα της βασιλικης οικογενειας και οχι με κρατικες δαπανες. Εκαναν εναν νομο ανεκδοτο για την βασιλικη περιουσια και την ιθαγενεια που κατεπεσε ως νομος στα δικαστηρια της Ευρωπης και αναγκαστηκε η πολιτεια να αποζημειωση την βασιλικη οικογενεια για την αρπαγη της περιουσια της. Κανενας δεν βγαινει να πει ποσο λαθος ηταν ο νομος του βενιζελου και ποσο κακος  επιστημονας και ανεπαρκης και σχεδον αμορφωτος ηταν ο εμπνευστης του νόμου - οπερέτα που γελουσαν μαζι του στο δικαστηριο της Ευρωπης.)

Ο ιστορικός Γ. Αναστασιάδης στην «Πολιτική και Συνταγματική Ιστορία της Ελλάδας», ανακεφαλαιώνοντας την πορεία της 11χρονης θητείας των Προέδρων κατά το καταλήγει σ΄ ένα γενικά μάλλον αποδεκτό συμπέρασμα: «Οι δυο Πρόεδροι της Δημοκρατίας (Κουντοπυριώτης και Ζαΐμης) για λόγους υποκειμενικούς και αντικειμενικούς και ανεξάρτητα από αγαθές προθέσεις όχι μόνο δεν κατάφεραν να προσδώσουν αξιοπιστία στο πολίτευμα (που τελούσε εκ γενετής υπό αμφισβήτηση…) και το απαιτούμενο κύρος στον προεδρικό θεσμό, αλλά επιπλέον συνήργησαν ή ανέχθηκαν την υπονόμευση της συνταγματικής νομιμότητας…»

Ο Ελ. Βενιζέλος στο βήμα της Βουλής

Το προεδρικό χρονικό 1923 -1935
1923
-19 Δεκεμβρίου: Αντιβασιλιάς ο Π. Κουντουριώτης
1924
-25 Μαρτίου
Έκπτωση της δυναστείας του Γεωργιου Α΄, ανακήρυξη της Δημοκρατίας. Προσωρινός ρυθμιστής του Πολιτεύματος ο Κουντουριώτης
-13 Απριλίου
Δημοψήφισμα για την ανακήρυξη της αβασίλευτης Δημοκρατίας (69,95% υπέρ, 30,05% κατά)
1926
-18 Μαρτίου
Παραίτηση του Προέδρου Δημοκρατίας. Προκήρυξη προεδρικών εκλογών απευθείας από το λαό, με αποκλεισμό των αντιπάλων του Θ. Πάγκαλου
-4 και 11 Απριλίου
Διεξαγωγή προεδρικών εκλογών με μοναδικό υποψήφιο τον Πάγκαλο
-18 Απριλίου
Ορκωμοσία Πάγκαλου ως Προέδρου της Δημοκρατίας
-24 Αυγούστου
Επάνοδος Κουντουριώτη στην Προεδρία, μετά την ανατροπή Πάγκαλου από το κίνημα Κονδύλη
1927
-18 Απριλίου
Παραίτηση Κουντουριώτη λόγω καθυστέρησης στην ψήφιση του νέου Συντάγματος. Τελικά, η παραίτηση αποσύρεται
-3 Ιουνίου
Το νέο Σύνταγμα
1929
-3 Ιουνίου
Εκλογή Προέδρου σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1927. Ο Κουντουριώτης τακτικός Πρόεδρος
-9 Δεκεμβρίου
Παραίτηση Κουντουριώτη, τυπικά λόγω ηλικίας-υγείας, ουσιαστικά για το διακοσμητικό του προεδρικού ρόλου και την αντίθεση του ναύαρχου -Προέδρου στην αμυντική πολιτική Βενιζέλου
-10 Δεκεμβρίου
Προσωρινά καθήκοντα Προέδρου αναλαμβάνει σύμφωνα με το Σύνταγμα ο πρόεδρος της Γερουσίας Αλ. Ζαΐμης.
-14 Δεκεμβρίου
Εκλογή Ζαΐμη, ύστερα από πρόταση Βενιζέλου, που κατατέθηκε την τελευταία στιγμή (αρχικά είχε προταθεί ο Γ. Καφαντάρης)
1932
-Οκτάμηνο (Μάρτιος-Οκτώβριος) αμφισβήτησης του δημοκρατικού πολιτεύματος από την αντιβενιζελική αντιπολίτευση.
-4 Οκτωβρίου
Διάγγελμα Ζαΐμη για οριστικό τερματισμό του καθεστωτικού ζητήματος υπέρ της δημοκρατίας
1933
-23 Ιανουαρίου
Πρόταση μομφής από τους αντιβενιζελικούς κατά Ζαΐμη, λόγω πρωτοβουλίας του για διάλυση της Βουλής και προκήρυξη εκλογών
1934
-Σεπτέμβριος
Διεργασίες στο προσκήνιο και το παρασκήνιο για την εκλογή νέου Προέδρου με τη λήξη της πενταετούς θητείας Ζαΐμη. Αποτυχημένη προσπάθεια για συναινετικό Πρόεδρο με συμφωνία βενιζελικών και αντιβενιζελικών.
-12 Οκτωβρίου
Κοινή συνεδρίαση των δυο νομοθετικών σωμάτων (Βουλή και Γερουσία) για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Επανεκλογή Ζαΐμη
1935
-18 Σεπτεμβρίου
Προκήρυξη δημοψηφίσματος για το πολιτειακό, που είχε …τερματιστεί νωρίτερα. Αντίστροφή μέτρηση για την κατάργηση της δημοκρατίας και την επαναφορά της βασιλείας
-10 Οκτωβρίου
Ο Κονδύλης καταργεί το δημοκρατικό πολίτευμα και αναθέτει καθήκοντα αντιβασιλείας στο Υπουργικό Συμβούλιο, αναλαμβάνοντας εκτός της πρωθυπουργίας και την αντιβασιλεία.
-15 Οκτωβρίου
Αιματηρές επεισόδια σε προσπάθειες για διαδηλώσεις υπέρ της Δημοκρατίας
-3 Νοεμβρίου
Δημοψήφισμα για επαναφορά της μοναρχίας. (Πολλοι το λεγουν νοθο αυτο το δημοψηφισμα αλλα πεφτουν σε παγιδα. Ο βασιλιας ηταν εκτος Ελλαδος, κυβερνητης-δικτατορας  ηταν ενας βενιζελικος, ο Κονδυλης, ποιος νοθευσε το δημοψηφισμα; Ο βενιζελικος Κονδυλης για να ερθει ο αντιπαλος του βενιζελου βασιλιας πισω; Δεν στεκει λογικα αυτο και εν πασει περιπτώση δεν ευθυνεται ο βασιλιας και αν ακομη εγινε νοθεια, ο Κονδυλης  διοικουσε).

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2025

Μεσοπόλεμος – Ο Π. Κουντουριώτης θρύλος στους πολέμους, άβουλος στην πολιτική ως πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας

του Τάκη Κατσιμάρδου //


Ο Κουντουριώτης αμέσως μετά την ορκωμοσία του

Στις 2 Ιανουαρίου 1924 είχε συνέλθει η Δ’ Εθνική Συνέλευση, και αποφάσισε την έκπτωση της δυναστείας, αλλά και την κατάργηση του πολιτεύματος της βασιλευόμενης δημοκρατίας (απόφαση που επικυρώθηκε με το δημοψήφισμα του Απριλίου 1924). Ενώ, όμως, συνέχιζε τις εργασίες της για την κατάρτιση του νέου Συντάγματος, επιβλήθηκε η δικτατορία του στρατηγού Θ. Πάγκαλου (Ιούνιος 1925). Να πουμε εδω οτι πριν τον παπαναστασιου υπηρχε μια κυβερνηση βενιζελου που διηκρεσε ενα περιπου χρονο και ηθελε ο βενιζελος να ξαναφερει την βασιλευομενη Δημοκρατια ,ομως τα φιδια που εθρεψε στον κορφο του (καφανταρης,παπαναστασιου κλπ) εγιναν δυνατοτερα απο αυτον και τον εδιωξαν. Αξιζει εδω να προσθεσουμε οτι ο παπαναστασιου ηθελε χωρις δημοψήφισμα να διωξει τον βασιλεα,μονο με τις ψηφους της βουλης ,(ευκολη δουλεια, Γιαννης κερναει Γιαννης πινει τι τον θελεις τον λαο να μπλεκει στα ποδια σου;)...δημοκρατες  γιαλαντζί! Οι εκλογες  του Δεκ 1923 που ανεδειξαν την βουλη  δεν αντιπροσωπευαν την θελεηση του λαου διοτι το Λαικο κομμα  απειχε των εκλογων. Τα μέσα ψηφοφορίας (σφαιρίδιο και χειρόγραφα ψηφοδέλτια) και η ύπαρξη κοινών συνδυασμών αποκλείουν τον υπολογισμό της εκλογικής δύναμης σε ψήφους ή ποσοστά των διαφορών, βενιζελογενών κυρίως, πολιτικών μορφωμάτων που συμμετείχαν.
Τωρα το δημοψηφισμα του 1924 ηταν περα για περα νοθο. Σε Αθήνα και Πειραιά καταβλήθηκε προσπάθεια από το στρατό και την κυβέρνηση να ενισχυθεί ακόμα πιο πολύ η διαφορά υπέρ της Δημοκρατίας. Ο Γάλλος πρέσβης στην Αθήνα αναφέρει πως πρόσφυγες στην Αθήνα τέθηκαν υπό περιορισμό για κάποιες ώρες και τους έδωσαν αποκλειστικά ψηφοδέλτια υπέρ της δημοκρατίας. Στη Μακεδονία και στη Θράκη η Δημοκρατία κέρδισε με διαφορά από τη Μοναρχία λόγω και των μέτρων αστυνόμευσης που έλαβαν οι τοπικές αρχές για την αποδυνάμωση της Βασιλικής προπαγάνδας(Ποιάς βασιλικης προπαγανδας; Τον βασιλια τον εδιωξαν ενα χρονο πριν ,εντουτοις ο λαος ηθελε την επαναφορα της βασιλειας!!).
Μετά την ανατροπή του Πάγκαλου από το κίνημα του Γ. Κονδύλη το Σύνταγμα (Σεπτέμβριος 1926) θα δημοσιευτεί ως ” Σύνταγμα της Ελληνικής της Δημοκρατίας του 1925″. Δεν θα εφαρμοστεί όμως στοιχειωδώς, αφού προκηρύχτηκαν εκλογές. Σύμφωνα με το διάταγμα της προκήρυξης ¨η συγκροτηθησομένη Βουλή θα έχη επί δεκαπενθήμενον από του καταρτισμού της εις σώμα αναθεωρητικά δικαιώματα, όπως κυρώση και το ψηφισθέν Σύνταγμα (του 1925), δυναμένη να επιφέρη εις αυτό οιασδήποτε τροποποιήσεις κρίνει αναγκαίας”.

Η νέα Βουλή που προήλθε από τοις εκλογές του Οκτωβρίου 1926 ψήφισε το νέο Σύνταγμα τον Ιούλιο του 1927. Οι μεταβολές δεν ήταν μεγάλες, αλλά ήταν χαρακτηριστικές των εξελίξεων που μεσολάβησαν.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά εκείνου του Χάρτη ήταν ο θεσμός του αιρετού ανώτατου άρχοντα. Εκλέγονταν από τη Βουλή και τη Γερουσία για πενταετή θητεία. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θεωρούνταν πολιτικά ανεύθυνος, δεν μετείχε της νομοθετικής εξουσίας και μπορούσε να διαλύσει τη Βουλή μόνο μετά από σύμφωνη γνώμη της Γερουσίας.

Σύμφωνα, λοιπόν, με το Σύνταγμα ο ρόλος του ΠτΔ ήταν περιορισμένος. Μια από τις διατάξεις μόνο έδινε τη δυνατότητα ν΄ ασκεί κάποια αυτόνομη πολιτική παρέμβαση. Σύμφωνα μ΄ αυτή μπορούσε να συγκαλεί «παρ΄ εαυτώ το Υπουργικόν Συμβούλιον οσάκις κρίνει αναγκαίον». Αλλά αυτή ουδέποτε λειτούργησε από μόνη της…



Ο Βενιζέλος μιλώντας σε οπαδούς του. Φλέρταρε με την ανάδειξή του στο προεδρικό αξίωμα

Παρά το γεγονός ότι υπήρχαν και άλλες αντιλήψεις, προερχόμενες κυρίως από στρατιωτικούς, που ήθελαν ένα ενισχυμένο προεδρικό θεσμό, κατά το πρότυπο των ΗΠΑ, το σύνολο του πολιτικού κόσμου τάχθηκε υπέρ της ενίσχυσης του κοινοβουλίου. Το παρελθόν από τη σύγκρουση Αυλής και Φιλελευθέρων ήταν ακόμη πολύ νωπό και οι αυξημένες αρμοδιότητες στον ανώτατο άρχοντα προκαλούσαν ανατριχίλες.

Αργότερα (1932-34), όταν οι εικόνες αυτές θα ξεθωριάζουν ο ο Ελ. Βενιζέλος θα προτείνει αναθεώρηση του Συντάγματος με τη δραστική ενίσχυση του θεσμού, με τον οποίο για ένα διάστημα φλέρταρε. Αλλά τα σχέδιά του δεν θα ευοδωθούν μετά την εκλογική του ήττα ( 1933) και την αποτυχία του βενιζελικού κινήματος (1935). Αντί για αλλαγές στο θεσμό ο αντιβενιζελισμός θα δώσει τη δική του λύση με την παλινόρθωση της βασιλείας (1935). Η ανικανοτητα του πολιτικου κοσμου θα φερει τελικα  την εγκαθίδρυση της μεταξικής δικτατορίας της 4ης Αυγούστου (1936). 

Ο Κουντουριώτης δοκιμάστηκε οριακά σε μια περίπτωση κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης της θητείας του. Όταν διευκόλυνε τον Πάγκαλο, με την οκτάμηνη καθυστέρησή του να παραιτηθεί από το αξίωμα (Μάρτιος 1926). Αλλά και όταν παραιτούμενος, τότε, πάλι διευκόλυνε τον δικτάτορα, καθώς του έδωσε τη δυνατότητα να βγει από την απομόνωση στην οποία είχε περιέλθει, προκηρύσσοντας δημοψήφισμα. 
Ο Πάγκαλος, αποκλείοντας από υποψηφίους για την Προεδρία της Δημοκρατίας όσους ήταν μεγαλύτεροι των 65 ετών, ανακήρυξε ουσιαστικά τον εαυτό του μοναδικό υποψήφιο, «νίκησε» με το 93% και αναβαπτίστηκε, με τον τρόπο του, στη λαϊκή κολυμπήθρα.
(Οταν ο κουντουριωτης βοηθησε τον δικτατορα Παγκαλο να σωθει ηταν καλο πραγμα! Οταν ο βασιλιας Κωνσταντινος Β΄ορκισε τους χουντικους ηταν κακο! Το ιδιο πραγμα εκαναν ο κουντουριωτης και ο Κωνσταντινος Β΄,του κουντουριωτη δεν το βλεπουμε του βασιλια το λεμε και το ξαναλεμε σαν καραμελα το πιπιλιζουμε, φτανει πια με την υποκρισια!)
Πέντε μήνες μετά την παραίτησή του ο Κουντουριώτης, όταν ανατράπηκε ο Πάγκαλος, κλήθηκε από τον αρχηγό του κινήματος Κονδύλη ν΄ αναλάβει ξανά καθήκοντα. Αλλά και σ΄ αυτή τη δεύτερη φάση της πρώτης θητείας του, παρά το γεγονός ότι κινήθηκε με σύνεση εν μέσω της πολιτικής αστάθειας, δεν απέφυγε τ΄ αντισυνταγματικά ολισθήματα.
Με την επάνοδο του Ελ. Βενιζέλου στην πολιτική σκηνή (1928) συμφώνησε στη μεθόδευση πρόωρων εκλογών και την αλλαγή του εκλογικού συστήματος με αναγκαστικό νόμο (βλεπεις ο κουντουριωτης ο ηρωας ! Εγραφε στα παλια του υποδηματα την θελεηση του λαου,αναγκαστικους νομους δεν βγαζουν οι δημοκρατες βγαζουν οι δικτατορες!!).Με βαση αυτον τον νομο πριμοδοτηθηκε το κομμα των φιλελευθερων με ποσοστο 46,9% πηρε 178 εδρες και οι λαικοι με ποσοστο 23 % πηραν μονο 17 εδρες, ωραια δημοκρατια! Ο μητσοτακης απο κατι τετοια  παιρνει ιδεες! 

Έτσι, μετά τις εκλογές και τον ''θρίαμβο'' του Βενιζέλου δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για την ανάδειξη του Κουντουριώτη σε συνταγματικό και τυπικά πλέον Πρόεδρο . Ο ναύαρχος αρνήθηκε καταρχήν, επικαλούμενος λόγους υγείας και ηλικίας . Τελικά, δέχτηκε αλλά παραιτήθηκε, μετά από οχτώ μήνες (Δεκέμβριος 1929), σκορπώντας την απογοήτευση στους βενιζελικούς. Έβλεπαν το ένδοξο γέρο-ναύαρχο, που προτίμησε να κατοικεί στο σπίτι του κι όχι στ΄ ανάκτορα (ονομάστηκαν προεδρικό μέγαρο), να παραιτείται λόγω ηλικίας και να τον διαδέχεται ένας συνομήλικός του. Οι «κακές γλώσσες» έλεγαν πως έφυγε επειδή διαφώνησε με την αμυντική πολιτική Βενιζέλου(Ανοιγματα στους τουρκους κλπ). Ο 75χρονος Αλέξανδρος Ζαΐμης έπαιρνε την προεδρική σκυτάλη και θα την κρατούσε για πέντε χρόνια, μέχρι να στραγγαλιστεί η Β΄ Ελληνική ''Δημοκρατία''. Ο βενιζελος τοτε ηταν που  παρεδωσε στους Ροτσιλντ την  εκδοση του εθνικου ελληνικου νομισματος,ο μονος πολιτικος που αντεδρασε τοτε ηταν ο Τσαλδαρης του Λαικου  κομματος!

ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ



Ο Π. Κουντουριώτης από το σπίτι του προς το προεδρικό γραφείο

Παύλος Κουντουριώτης

O ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης (1855-1935) πριν αναλάβει καθήκοντα Προέδρου είχε διατελέσει δυο φορές αντιβασιλιάς. Την πρώτη κατά το δίμηνο Οκτωβρίου –Νοεμβρίου 1920, καλύπτοντας το χρονικό κενό μεταξύ του θανάτου του βασιλιά Αλεξάνδρου Α΄ και της ήττας της βενιζελικής παράταξης. Τη δεύτερη μετά την εκδίωξη του Γεωργίου Β΄ (Δεκέμβριος 1923) ως την ανακήρυξη της Αβασίλευτης Δημοκρατίας (Μάρτιος 1924). Τότε ορίστηκε από την Εθνοσυνέλευση προσωρινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Επί δικτατορίας του Θ. Πάγκαλου εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί (Μάρτιος 1926) και επανήλθε στη θέση του προσωρινού Πρόεδρου μετά την αποκατάσταση των κοινοβουλευτικών θεσμών (Αύγουστος 1926). Τακτικός Πρόεδρος της δημοκρατίας εκλέχτηκε το 1929 (3 Ιουνίου). Διατήρησε το αξίωμα για λίγους μήνες και παραιτήθηκε.
Απο το 1923 μεχρι το 1929 ηταν προσωρινος προεδρος απο εκει βγηκε το ουδεν μονιμοτερον του προσωρινου!

Η κυρίαρχη ιστορική εκτίμηση για τη θητεία του στο προεδρικό αξίωμα, με δεδομένες τις περιορισμένες αρμοδιότητές του, του καταλογίζει ότι δεν κατάφερε να προσδώσει κύρος στο θεσμό. Επιπλέον, ότι συνήργησε και ανέχτηκε την υπονόμευση της τότε συνταγματικής τάξης. Ακόμη η Αριστερά της εποχής του, πέραν του αντιβενιζελισμού, και φυσικά το ΚΚΕ του προσάπτουν ότι ήταν όργανο του Ελ. Βενιζέλου και τον καταγγέλλουν όχι μόνο για την αλλαγή του εκλογικού νόμου (κατάργηση της απλής αναλογικής), αλλά και την έγκριση του περίφημου «Ιδιώνυμου». Παρά τις αγαθές προθέσεις του και με φόντο την εκ γενετής αμφισβήτηση του πολιτεύματος από το αντιβενιζελικό στρατόπεδο, ο Κουντουριώτης έμεινε στην ιστορία για την πολεμική κι όχι την πολιτική δράση του…




Ο Αλ. Ζαΐμης έδωσε στη σταδιοδρομία του πολλούς όρκους. Προς τη δημοκρατία δεν τον τήρησε…

Αλέξανδρος Ζαΐμης

Ο Αλέξανδρος Ζαΐμης (1855-1936) επί τρεις περίπου δεκαετίες ήταν μια από τις πιο γνωστές προσωπικότητες της ελληνικής πολιτικής ζωής. Πριν αναδειχτεί στο ύπατο αξίωμα είχε διατελέσει πολλές φορές πρωθυπουργός. Την πρώτη το 1897, τρεις την περίοδο 1915-17 και άλλες τόσες το 1926-1928. Το 1929 εκλέχτηκε αριστίνδην γερουσιαστής και την ίδια χρονιά πρόεδρος της Γερουσίας. Στις 19 Δεκεμβρίου ίδιας χρονιάς τα δυο νομοθετικά σώματα της Β Ελληνικής Δημοκρατίας (Βουλή και Γερουσία) τον εκλέξανε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μετά την παραίτηση του Π. Κουντουριώτη. Στην ίδια θέση θα επανεκλεγεί για δεύτερη φορά (19 Οκτωβρίου 1934) και θα παραμείνει Πρόεδρος ως την παλινόρθωση της μοναρχίας (Οκτώβριος 1935). Θα μεινει στην ιστορια ως παραδειγμα αβουλιας  και ελλειψης οποιασδηποτε πρωτοβουλιας ειναι αυτος που ειπε οτι τα προβληματα  πρεπει να παραμενουν για να δοκιμαζονται οι λυσεις!




Ο Θ. Πάγκαλος με τη γυναίκα του

Θεόδωρος Πάγκαλος

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος (1878-1952), με το φωτοστέφανο που είχε περιβληθεί κατά τη μικρασιατική καταστροφή και το ρόλο που έπαιξε στη επανάσταση του 1922, έκανε τη δική του «επανάσταση». Στις 25 Ιουνίου κήρυξε δικτατορία, με τη στήριξη της λεγόμενης «Δημοκρατικής φρουράς»(τα SS του βενιζελου). Μετά από ένα τρίμηνο διέλυσε την Εθνοσυνέλευση και ανακηρύχτηκε απροσχημάτιστα δικτάτορας, έχοντας πλέον στόχο τη προεδρεία της Δημοκρατίας. Την κατέλαβε, υπό τους ήχους του συνθήματος των οπαδών του Ϋπατος, Υπατος! Μεταξύ των τραγελαφικών πράξεων του οπερατικού δικτάτορα ήταν η απονομή στον εαυτό του Μεγαλοσταύρου του Σωτήρος, ο περίφημος διωγμός της κοντής φούστας (επιτρεπόμενο ύψος 30 εκατοστά από το έδαφος), αλλά και το λαθρεμπόριο μεταξωτών υφασμάτων από την …κυρία Πρόεδρου. Ανατράπηκε λίγους μήνες μετά την αυτοανακήρυξή του, συνελήφθη, δικάστηκε, καταδικάστηκε (θ΄ αποφυλακιστεί το 1928) κι έτσι έσβησε το άστρο του. Απολογούμενος ομολόγησε αφοπλιστικά: «Υπήρξα κι εγώ μια ανωμαλία εν μέσω των τόσων άλλων…»(Παγκαλος Κονδυλης ,πλαστηρας, κλπ εκαναν πραξικοπηματα για να γλυτωσουν την θανατικη ποινη απο τους πρωην φιλους τους λογω της αδικης και εγκληματικης εκτελεσης των Εξι αθωων πολιτικων που ηταν βασιλοφρονες και το πληρωσαν με την ζωη τους).
ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ ΤΟΥ Α.Π.

https://www.fractalart.gr/mesopolemos-2/

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2025

ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΣ: Η προ-ιστορία του προεδρικού θεσμού




Ο πρόεδρος της Βουλής Ρακτιβιάν ανακοινώνει την ανακήρυξη της Β΄ Ελληνικής Δημοκρατίας

Μ΄ αφορμή την ανάδειξη του έβδομου μεταπολιτευτικού Προέδρου της ''Δημοκρατίας'' μετά τους Μ. Στασινόπουλο Κ. Τσάτσο, Κ. Καραμανλή, Χρ. Σαρτζετάκη, Κ. Στεφανόπουλο και Κ. Παπούλια, ας ρίξουμε μερικές ματιές στην (προ) ιστορία του θεσμού. 
H πολιτειακη κατασταση μετα το 1974 δεν ειναι Δημοκρατια ειναι ενα συνταγματικο πραξικοπημα  που εκανε ο Καραμανλης  με την υποστηριξη των αμερικανων. Που ακουστηκε αυτο ,πρωτα να εγκαθισταται ο πρωθυπουργος και μετα να κανει μεθοδευσεις ωστε να μην ελθει η φυσικη κεφαλη του εθνους  δηλαδη ο βασιλέας! Με ποιο δικαιωμα ο διορισμενος(απο την CIA μεσω Αβερωφ) πρωθυπουργος  εφαρμοζει το Συνταγμα του 1952 πλην των αρθρων που αναφερονται στο πολιτευμα της Βασιλευομενης Δημοκρατιας;

Η ελληνική ''Δημοκρατία'' έχει γνωρίσει στο παρελθόν κι άλλες ορκωμοσίες Προέδρων. Δυο, αν εξαιρεθούν οι «πρόεδροι» διδακτορικών περιόδων (Θ. Πάγκαλος, Γ. Παπαδόπουλος, Φ. Γκιζίκης), την περίοδο του μεσοπολέμου (1924-1935).

Το Δεκέμβριο του 1923 ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ της δυναστειας του Γεωργιου του Α΄ έπαιρνε αναγκαστική «άδεια» και άνοιγε τυπικά ο δρόμος για την αλλαγή του πολιτεύματος. Η εκδιωξη του Γεωργιου Β΄ηταν παρανομη διοτι εγινε χωρις να προηγηθει δημοψήφισμα ,απλα εγινε διοτι το ηθελε ο βενιζελος και το επεβαλλε ο πλαστηρας που ηταν ο αρχηγος της δικτατοριας που εγινε το 1922 και που στοιχισε στην Ελλαδα την απωλεια της Ανατολικης Θρακης.

Στη θέση του Γεργιου Β΄ορίστηκε αντιβασιλιάς ο Παύλος Κουντουριώτης, που παίρνοντας μέρος στις δημόσιες συζητήσεις για τη μορφή του πολιτεύματος είχε υποστηρίξει: «Προς αποφυγήν τελικού ολέθρου, οφείλομεν άπαντες να συντελέσωμεν εις το να αποκατασταθή η Ελλάς εις το φυσικόν αυτής πολίτευμα, το Δημοκρατικόν, το οποίον θα φέρει την συμφυλίωσιν, διότι θα λείψουν αι Αυλαί και τα παρεπόμενά των».

Η αντίληψη αυτή, μαζί με την προγενέστερη θρυλική πολεμική δράση του και τη βενιζελική πολιτική στάση του κατά την περίοδο του διχασμού, τον κατέτασσε στο στρατόπεδο συμπαθούντων την «επανάσταση» μετά τη μικρασιατική καταστροφή. Στους «διαλλακτικούς», όμως, κι όχι στους «ακραίους».



Η κυβέρνηση Παπαναστασίου μπροστά στη Βουλή την 2η Μαρτίου 1924
Ετσι, η ανακήρυξη της Δημοκρατίας το Μάρτιο του 1924 (κυβέρνηση Αλ. Παπαναστασίου) συνοδευόταν από τη διάταξη ότι ο ναύαρχος «θέλει εξακολουθήσει να εκτελή ως μέχρι τούδε, καθήκοντα ρυθμιστού του πολιτεύματος μέχρι συντάξεως του δημοκρατικού Καταστατικού Χάρτη της Ελλάδος». 
Η εφαρμογή του νέου Συντάγματος θ΄ αργούσε και ο Κουντουριώτης θα παραμείνει «προσωρινός» πέντε χρόνια , οκτώ μήνες και δεκαέξι μέρες! Περιεργη  καθυστερηση ,γιατι δεν μας λενε τον λογο της αργοποριας; Με διαδικασιες ταχυτατες και παρανομες  διωξανε τον Γεωργιο Β ΄και  5 χρονια εκαναν να ψηφισουν νεο Συνταγμα. Ντρεπονται να αναφερουν οτι ειχαν τοσες διχονοιες μεταξυ τους ωστε δεν μπορουσαν να παραδεχτουν καποιον απο τον συναφι τους ικανο για ''προεδρο''.



Λαϊκοί πανηγυρισμοί για την ανακήρυξη της δημοκρατίας